«Τρίζει» το απαρχαιωμένο πολιτικό σύστημα

The Guardian

Η ηλικία της «μητέρας» του βρετανικού Κοινοβουλίου γινόταν πια φανερή την επομένη των εκλογών. Τα μεσάνυχτα της Πέμπτης, καθώς η αβεβαιότητα για το εκλογικό αποτέλεσμα μεγεθυνόταν, κάθε πλευρά του απαρχαιωμένου πολιτικού συστήματος της χώρας έμοιαζε έτοιμη να καταρρεύσει υπό το βάρος της πίεσης. Το πιο δυνατό «τρίξιμο» ακούστηκε από το συνταγματικό πλαίσιο, για το οποίο έγινε ξαφνικά προφανές πως εν τέλει δεν ανήκει στον 19ο αιώνα, αλλά στον Μεσαίωνα. Καθώς, τόσο τα exit polls, όσο και τα πρώτα επίσημα αποτελέσματα έδειχναν ένα «μετέωρο Κοινοβούλιο», τα στελέχη Συντηρητικών και Εργατικών άρχισαν να διασταυρώνουν τα ξίφη τους αναφορικά με το ποιος θα αναλάβει τα ηνία της Βρετανίας αν και η κατάσταση παρέμενε συγκεχυμένη το πρωί της Παρασκευής. Οι Τόρις επέμεναν ότι ο Γκόρντον Μπράουν δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να διατηρηθεί στην εξουσία. Οι Εργατικοί, από την πλευρά τους, υπογράμμιζαν ότι αποτελεί συνταγματικό δικαίωμα του κ. Μπράουν να παραμείνει στην οικία της Ντάουνινγκ Στριτ, όσο οι Συντηρητικοί δεν είναι σε θέση να σχηματίσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση.


Εκ πρώτης όψεως, η εικόνα που διαμορφώθηκε από τις ζωντανές τηλεοπτικές συνεντεύξεις αξιωματούχων των Εργατικών και των Συντηρητικών ήταν αυτή δύο αρχηγών να τραβούν ένα σχοινί. Η κατάσταση θύμισε αυτή στις αναδυόμενες δημοκρατίες των πρώην κρατών του ανατολικού μπλοκ, όταν δύο κόμματα αυτοανακηρύσσονταν νικητές των εκλογών. Εκείνη τη στιγμή, ωστόσο, ο διακεκριμένος συνταγματολόγος Πίτερ Χένεσεϊ εμφανίστηκε στην οθόνη του BBC για να ανακοινώσει στους Βρετανούς ψηφοφόρους τη δική του ετυμηγορία. Σύμφωνα με τον κ. Χένεσεϊ, η μία και μοναδική αρμόδια για να αναλάβει το ξεκαθάρισμα του πολιτικού σκηνικού είναι η βασίλισσα της Αγγλίας. «Υπάρχουν τμήματα του Συντάγματός μας που μόνον εκείνη μπορεί να αγγίξει», τόνισε. Συνεπώς, οι κραυγές του κ. Κάμερον περί ηθικού του δικαιώματος στην εξουσία είναι άνευ ουσίας. Στη σκληρή και ψυχρή διαδικασία του σχηματισμού μιας κυβέρνησης στη Βρετανία, τα ηθικά δικαιώματα δεν διαδραματίζουν ρόλο. Ο ηγέτης των Συντηρητικών μπορεί να αναδειχτεί πρωθυπουργός, αν και μόνο αν ο κ. Μπράουν παραιτηθεί και εκείνος... φιλήσει το χέρι της βασίλισσας.

Αυτή δεν ήταν η μοναδική μεγάλη αλήθεια που ξαφνικά συνειδητοποίησαν οι Βρετανοί – ότι δηλαδή η επιλογή του πρωθυπουργού κρίνεται, τελικά, από έναν μη εκλεγμένο μονάρχη. Υπήρχαν κι άλλες. Το μονοεδρικό πλειοψηφικό σύστημα, το οποίο με τόση θέρμη υπερασπίστηκε στο παρελθόν ο κ. Κάμερον, έχει σκουριάσει. Ουδείς μπορεί πλέον να αρνηθεί την πραγματικότητα και αυτή είναι ότι το εκλογικό σύστημα της χώρας έχει καταντήσει ένα απολίθωμα της ξεπερασμένης εποχής του δικομματισμού.

Στο τέλος της βραδιάς των εκλογών, ουδείς μπορούσε να δει στο ομιχλώδες τοπίο. Φαινόταν μόνο το περίγραμμα ενός συστήματος που δημιουργήθηκε πριν από πολύ, πολύ καιρό.

http://news.kathimerini.gr