A lightning offensive by the Sunni group Islamic State of Iraq and al-Sham, or ISIS, in the past three days has sparked the biggest crisis Iraq has faced since it plunged into sectarian violence following the U.S.-led invasion of the country in 2003. Here’s a look at the group at the center of the crisis.
Διαβάστε περισσότερα...
Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014
«Κλειστές Πόρτες» v «Πικρολέμονα»
Φανούλα Αργυρού, Ερευνήτρια - συγγραφέας - Λονδίνο
Ο πράκτορας Λόρενς Ντάρελ, ο Κώστας Μόντης και ο Πάτροκλος Σταύρου
Αρχές της δεκαετίας του 1990 δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» των Αθηνών μια αξιόλογη ερευνητική εργασία δύο φίλων ερευνητών, της Θεοδώρας Παυλίδου ( από την Κύπρο) και του Ανδρέα Παπαδάμου ( από το Λονδίνο) για τον Βρετανό κατάσκοπο, πράκτορα, ανθέλληνα Λόρενς Ντάρελ, αλλά προστατευόμενο για ανεξήγητους λόγους, από ορισμένους επώνυμους Ελληνοκύπριους.
Την σχετική έρευνα των δύο προαναφερθέντων ερευνητών, για την πρακτορική δράση του Λόρενς Ντάρελ (Laurence Durrell) αναδημοσίευσα ολόκληρη, δύο χρόνια αργότερα, στην ομογενειακή εφημερίδα «Τα Νέα» Λονδίνου, στην έντυπη έκδοση της 5ης Μαίου 1994. Η έρευνα όμως, πρέπει να λεχθεί, ξεκίνησε από το ΡΙΚ, το οποίο και τη χρηματοδότησε, αλλά στο τέλος αρνήθηκε να την προβάλει κατόπιν επεμβάσεων τρίτων!
Σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα στις 9 Ιουνίου 1991, στην εφημερίδα της Κύπρου τότε «Ελευθεροτυπία» ( που ανήκε στο Δημοκρατικό Κόμμα) με τίτλο « Ο υφυπουργός, οι παρεμβάσεις στο ΡΙΚ και ο Λώρενς Ντάρελ...», η επέμβαση έγινε από τον τέως υφυπουργό παρά τω προέδρω κ. Πάτροκλο Σταύρου.. Έγραψα σχετικά στο βιβλίο μου «Top Secret» σελ.226-227. Ο Π. Σταύρου πέθανε στις 16.3.2014
Πρόσφατα δημοσιεύθηκε ακόμα μια, νέα προσπάθεια, να προβληθεί ο πραγματικός ρόλος του πράκτορα Ντάρελ, αυτή τη φορά από την κα MΑΡΙΑ ΓΟΥΑΔΑΛΟΥΠΕ ΦΛΟΡΕΣ ΛΙΕΡΑ, γι΄αυτό αξίζει να θυμίσω την σπουδαία έρευνα των Παυλίδου/Παπαδάμου του 1991 καθώς και να συμπληρώσω με ένα ακόμα πιο παλαιό βιβλίο του ποιητή Κώστα Μόντη το οποίο αν και γράφτηκε το 1964 εντούτοις αγνοήθηκε ενσυνείδητα και δουλοπρεπώς, προς όφελος του πρώην αποικιοκράτη Άγγλου πράκτορα των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών και όχι μόνο, Λόρενς Ντάρελ!
Κλειστές Πόρτες v Πικρολέμονα
Ο μ. Κώστας Μόντης έγραψε το βιβλίο «Κλειστές Πόρτες» στα ελληνικά το 1964 (έκδοση Εθνικού Συμβουλίου Νεολαίας Κύπρου). ΄Ηταν μια απευθείας απάντηση στο βιβλίο του πράκτορα Λόρενς Ντάρελ «Πικρολέμονα» (BitterLemons), μέσα από το οποίο ο Βρετανός συγγραφέας στόχευε στο να προβάλει αποικιακές πολιτικές θέσεις αφενός και να κερδοσκοπήσει αφετέρου αλλά και να καταφέρει τελικά να επιβληθεί το βιβλίο του, από τους ίδιους τους δικούς μας, και ως. βοήθημα προς το τουριστικό κοινό! Αγνοώντας πλήρως το πολιτικό μήνυμα που σκόρπισε και σκορπά ακόμα μισό και πλέον αιώνα μετά τη συγγραφή του.
Ο Κώστας Μόντης, ο οποίος πήρε νωρίς το μήνυμα του Ντάρελ, έγραψε το αντίδοτο, την δική του απάντηση με το «Κλειστές Πόρτες». Μια αφήγηση προσωπικής και οικογενειακής εμπειρίας, μαρτυρίας του αγώνος των Ελληνοκυπρίων για ελευθερία εναντίον της αποικιοκρατίας. Δυστυχώς, όμως η απάντηση του Μόντη περιφρονήθηκε και έμεινε εγκλωβισμένη μέχρι το 2004, όταν τελικά μεταφράστηκε στα αγγλικά από τους DavidRoessel και Σωτήριο Γ. Σταύρου με πρόλογο από τον David Roessel και κυκλοφόρησε από το «Nostos Books» με βάση τη Minneapolis, Minnesota, των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Ειρωνικά ο Κ. Μόντης πέθανε το 2004, το πρώτο χρόνο που τελικά το βιβλίο του μεταφράστηκε στα αγγλικά «Closed Doors», 40 ολόκληρα χρόνια μετά.
Ένα απόσπασμα από το πρόλογο του David Roessel:
«Εμείς ως αναγνώστες πρέπει να κρατήσουμε ένα πράγμα στο μυαλό μας. Για το Ντάρελ, τα Λεμόνια της Κύπρου ήσαν πικρά για λίγα χρόνια. Για το Μόντη, ορισμένες από τις πόρτες που έκλεισαν λόγω αποικιοκρατίας παραμένουν κλειστές. Ο Ντάρελ και οι Βρετανοί μπορούν να απομακρυνθούν από το τεράστιο πρόβλημα που δημιούργησαν στην Κύπρο, ο δε Ντάρελ ποτέ δεν ξανα-επισκέφθηκε το νησί. Για το Μόντη όμως τα πικρά λεμόνια και οι κλειστές πόρτες παρέμειναν μέρος της καθημερινής ζωής στην μοιρασμένη νήσο. Αν το βιβλίο του Μόντη περιβάλλεται από μεγάλο θυμό και πολεμική, είναι γιατί αμφότεροι ο ίδιος και η νήσος παραμένουν στο κληροδότημα που άφησε η αποικιακή κυβέρνηση που υπηρέτησε ο Ντάρελ. ΄Ισως θα πρέπει εμείς στη Δύση να μάθουμε να διαβάζουμε «απαντήσεις» προς ένα αποικιακό σύγγραμμα για να μπορέσουμε να τις εκτιμούμε. Το βιβλίο αξίζει μια θέση στις βιβλιοθήκες».
Closed Doors: An Answer to Bitter Lemons by Lawrence Durrell (review)
Μήπως είναι άξιον απορίας γιατί ένα τέτοιο βιβλίο από ένα αξιόλογο άνθρωπο, γνωστότατο στην κυπριακή κοινωνία, κρατήθηκε μακράν της δημοσιότητας, από το 1964 και κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να το μεταφράσει στα αγγλικά ως μια απάντηση στον πράκτορα Λόρενς Ντάρελ; ΄Οπως έγραψε και σε σχόλιο του ο συμπατριώτης μας Μ.Μ. στην ιστοσελίδα http://www.mignatiou.com/ " το βιβλίο θα πρόσφερε ¨μια κυπριακή φωνή» για τον αντι-αποικιακό αγώνα των Κυπρίων, και θα αντιστάθμιζε την αποικιακή προπαγάνδα του Ντάρελ. Ως συνήθως, χρειάστηκε ένας μη Έλληνας να αγαπήσει και να μεταφράσει (σε συνεργασία με ένα Κύπριο εγκατεστημένο στις ΗΠΑ) το βιβλίο. Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, είναι πιο εύκολο να βρεί ένας το βιβλίο του Ντάρελ παρά εκείνο του Μόντη στα βιβλιοπωλεία, και ακόμα χειρότερο οι περισσότεροι ούτε καν γνωρίζουν για το βιβλίο του Μόντη. Και αυτό από μόνο του αποκαλύπτει και την άγνοια και την έλλειψη ενδιαφέροντος μεταξύ των Κυπρίων για την ιστορική κληρονομιά τους».
Διαβάζοντας το βιβλίο του Κώστα Μόντη, στην αγγλική μετάφραση, μένω έκπληκτη πως και δεν προβάλλεται το βιβλίο αυτό τόσο από τους Συνδέσμους Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-59 όσο και το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού ως μια αδιαμφισβήτητη μαρτυρία του δράματος του λαού μας κατά τα χρόνια εκείνα του αντι-αποικιακού απελευθερωτικού αγώνος για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και της συμπεριφοράς της αποικιακής κυβέρνησης.
Το σημαντικό αυτό έργο επιβάλλεται να διδάσκεται σε όλα τα ελληνικά σχολεία και ιδιαίτερα στην Κύπρο. Επιβάλλεται επίσης όπως η εξαίρετη αγγλική μετάφραση με τίτλο «Closed doors: An Answer to Bitter Lemonsby Lawrence Durrell», η οποία κυκλοφόρησε σε μια άρτια επιμελημένη και αναλυτικά προλογημένη έκδοση από το μικρό αλλά ποιοτικό εκδοτικό οίκο "NOSTOSBOOKS" στις ΗΠΑ, διαδοθεί μέσω των κυβερνητικών και άλλων υπηρεσιών στην απανταχού ομογένεια (κυρίως τις νέες γενιές), στα παροικιακά σχολεία, καθώς και σε σχολικές βιβλιοθήκες για να υπάρχει ως μόνιμο αντίδοτο της βρετανικής προπαγάνδας. Ο εκδοτικός οίκος ιδρύθηκε από τον κυπριακής καταγωγής διακεκριμένο ιστορικό Θεοφάνη Γ. Σταύρου, ο οποίος επιμελείται τις εκδόσεις, με σκοπό την προβολή της νεοελληνικής ιστορίας και κουλτούρας.
Στη συνέχεια ο ίδιος ίδρυσε και το γνωστό Πρόγραμμα Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα.
Στη 100τη σελίδα, ο Μόντης περιγράφει το πως η μητέρα του έξαλλη από καημό, έτρεχε να βρει το γιό της Νίκο που είχαν συλλάβει οι ΄Αγγλοι. Και την παρομοιάζει με την μητέρα του 20χρονου ήρωα Ιάκωβου Πατάτσου που είχαν κρεμάσει οι Άγγλοι. « Φοβόμασταν ότι τα είχε χάσει ( η μητέρα του Μόντη) όπως τη μητέρα ενός από τα παιδιά που είχαν κρεμάσει, μόλις είκοσι χρονών. Η γυναίκα εκείνη δεν είχε άλλη οικογένεια εκτός το γιό της και ποτέ δεν δέχθηκε ότι τον είχε χάσει. Έτσι, για πολύ καιρό μετά το θάνατό του συνέχισε και πήγαινε στη φυλακή κάθε μέρα με μια κατσαρόλα φαγητό και με τη μοναχική, αδύνατη γλυκιά φωνή έλεγε στους στρατιώτες « Για τον Ιάκωβο, το γιό μου». Και οι στρατιώτες που την είχαν μάθει την λυπόντουσαν και έπιαναν το φαγητό και της έλεγαν « Για τον Ιάκωβο; Ο.κ.».
Οπως επισημαίνει πολύ εύστοχα στην εισαγωγή του ο DavidRoessel, ο ένας από τους δυο μεταφραστές του βιβλίου, ο Κώστας Μόντης "αναγνωρίζεται ευρέως ως ο μεγαλύτερος ποιητής της Κύπρου και έχει χαρακτηρισθεί ως 'η φωνή της Κύπρου.' Και με ενόχλησε ως επαίσχυντο ότι, δεδομένου του κύρους του Μόντη, δεν μεταφράστηκαν οι "Κλειστές Πόρτες" στα αγγλικά νωρίτερα." Τόσο οι μεταφραστές όσο και ο εκδότης αξίζουν των συγχαρητήριων και της ευγνωμοσύνης μας για την πρωτοβουλία τους και την αγάπη με την οποία φρόντισαν να 'διορθώσουν' αυτή την εξοργιστική παράλειψη μέσω αυτής της όμορφης και αξιέπαινης αγγλικής έκδοσης ενός σημαντικού λογοτεχνικού αλλά και ιστορικού έργου που αξίζει μελέτης από όλους μας.
Το βιβλίο του Μόντη είναι επίκαιρο όσο ποτέ σήμερα, όταν διάφοροι νεότεροι «Ρεπούσιδες» εμφανίζονται ο ένας μετά τον άλλο να πλαστογραφήσουν την ιστορία, να παρουσιάσουν το άσπρο μαύρο, να δικαιώσουν τους αποικιοκράτες για την διαχρονική πολιτική τους και την έμπρακτη και ένοχη συνεργασία τους στην επιβολή της τουρκικής εισβολής το 1974 και της ρατσιστικής Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Και ομάδες φιλότουρκων μέσω PRIO διοργανώνουν σεμινάρια στο Χίλτον Λευκωσίας για να μας πείσουν ότι πρέπει να κλείσουμε το Κυπριακό αλά Τούρκα γιατί έτσι συμφέρει της κατοχικής Τουρκίας.
PUBLISHER'S BROCHURE FOR:
"CLOSED DOORS: AN ANSWER TO BITTER LEMONS BY LAWRRENCE DURRELL"
BY COSTAS MONTIS
TRANSLATED FROM GREEK BY DAVID ROESSEL AND SOTERIOS G. STAVROU
WITH AN INTRODUCTION BY DAVID ROESSEL
A NOSTOS BOOK [MINNEAPOLIS MINNESOTA]
Intelligence Management and Analysis in Greece: Concerns and Success Requirements
Intelligence Management and Analysis in Greece: Concerns and Success Requirements
Πρόσκληση
Ενοριακό Κέντρο Αγίας Βαρβάρας Ζακακίου
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Το Ενοριακό Κέντρο Αγίας Βαρβάρας Ζακακίου σας προσκαλεί στην διάλεξη του Διευθυντή του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥΚΕΜ), Χρήστου Ιακώβου,
με θέμα:
Το Παλαιό Αεροδρόμιο της Λεμεσού και η σημασία του για τις συμμαχικές επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
Παρασκευή 20 Ιουνίου, 7:15 μ.μ.
Αίθουσα Εκδηλώσεων Ιερού Ναού Αγίας Βαρβάρας Ζακακίου
Πληροφορίες: 25710657 και 97609241
The New Turkey: A Rival to the West in the Near East?
Debate on Turkey in the West is sharply divided between those who see Turkey moving away from the West and toward a more Oriental and Islamic orientation, and those who see Ankara’s improved ties with Iran as a natural progression toward balance and diversification – and a potential boon for the US. American neoconservatives have seen these deepening divergences on regional issues as proof by Turkey’s ruling party, AKP, of distancing the nation from its traditional close allies, the US and Israel. The article examines the question whether the new Turkish foreign policy leads to a challenge to US interests in the Near East.
Πρόσκληση
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Το Σωματείο Ελεύθερη Ενιαία Καρπασία, μέσα στα πλαίσια
της εκστρατείας μνήμης και αγωνιστικότητας για τα σαράντα χρόνια εισβολής και κατοχής διοργανώνει μαζί με Κυπριακό Κέντρο Μελετών
(ΚΥ.ΚΕ.Μ) διάλεξη με θέμα:
«Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗς ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ, 1974-2014»
Ομιλητής:
§ Χρήστος
Ιακώβου, Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών
Τετάρτη 18 Ιουνίου, Ώρα 19:45, στο οίκημα του
Σωματείου Ελεύθερη Ενιαία Καρπασία, στην
οδό Μάρκου Δράκου 14, Λευκωσία (δίπλα από το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας)
Πληροφορίες
Τηλ: 70004403
ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
Εξαιρετική επιτυχία σημείωσε η
διάλεξη/ανοικτή συζήτηση που συνδιοργάνωσαν στο ΤΕΠΑΚ στη Λεμεσό το Κυπριακό
Κέντρο Μελετών (ΚΥ.ΚΕ.Μ) και το Ινστιτούτο Δημογραφικής και
Μεταναστευτικής Πολιτικής Κύπρου με θέμα ''Δημογραφία και Μετανάστευση''.
Οι πιο κάτω εισηγητές / μέλη του
Ινστιτούτου ανέλυσαν τα ακόλουθα θέματα.
Πηνελόπη Χριστοφορίδη :Δημογραφικοί Δείκτες της Κύπρου
Ελένη Καλαβά : Η μετανάστευση των νέων στο εξωτερικό
Ανδρέας Μορφίτης: Ανεργία και απασχόληση αλλοδαπών και
κοινοτικών
Αιμίλιος Λάμπρου:H Συμφωνία εφαρμογής της Συνθήκης του
Σέγκεν / Ελεύθερη διακίνηση και λαθρομετανάστευση.
Τα
κύρια πορίσματα των εισηγήσεων και της συζήτησης που διεξήχθηκε με το
πολυπληθές ακροατήριο ήσαν :
1) Η δημογραφική κατάσταση της Κύπρου είναι εμφανώς
καταθλιπτική και επικίνδυνη εις βάρος των Ελληνοκυπρίων εξαιτίας της μαζικής
εισροής εποίκων από την Τουρκία και της ραγδαίας και εκτός ελέγχου διακίνησης
και εγκατάστασης ξένων υπηκόων στην Κυπριακή Δημοκρατία.
2) Θα πρέπει να ληφθούν άμεσα και δραστικά μέτρα για την
αποτροπή της συνέχισης της μετανάστευσης
κυρίως νέων ανθρώπων στο εξωτερικό γιατί βρισκόμαστε στα πρόθυρα να
χάσουμε μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων που είναι τα καλύτερα μυαλά που διαθέτει η Κύπρος.
3)Η εργοδότηση αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών και
κοινοτικών αυξάνει την ανεργία, στερεί από τους Κύπριους τις δυνατότητες
εργοδότησης τους, απορυθμίζει την αγορά εργασίας της Κύπρου και συμβάλλει στην
εκροή πολύτιμου συναλλάγματος στις χώρες προέλευσης των μεταναστών.
4)Επιβάλεται η λήψη δραστικών μέτρων για την καταπολέμηση
της παράνομης εργασίας, την επαναπροώθηση των παρανόμως διαμενόντων αλλοδαπών
και την περιστολή της λαθρομετανάστευσης.
Χαιρετισμό στη συγκέντρωση απηύθυνε ο
Πρόεδρος του ΚΥ.ΚΕ.Μ κ. Τώνης Τουμαζής και ο Πρόεδρος του Διοικητικού
Συμβουλίου του Ινστιτούτου Δημογραφικής και Μεταναστευτικής Πολιτικής
Κύπρου κ. Γιαννάκης Μάτσης.
Στη φωτογραφία o κ. Γιαννάκης Μάτσης χαιρετίζει την εκδήλωση.
Περί ηλιθίων στην πολιτική
Χρήστος Ιακώβου
Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών
Είθισται να χρησιμοποιούμε τον όρο ηλιθιότητα μόνο ως αντωνυμικό της εξυπνάδος, χωρίς να υπάρχει ή τουλάχιστον χωρίς να έχουμε υπ' όψιν ένα κοινώς αποδεκτό ορισμό επί τούτου. Κατά τη γνώμη μου η διαφορά μεταξύ του οξυδερκούς ανθρώπου και του ηλιθίου είναι ότι ο δεύτερος έχει περιορισμένη αντίληψη των πραγμάτων, συνεπώς μπορεί να επαναλαμβάνει συνεχώς το ίδιο λάθος, χωρίς να αντιλαμβάνεται τις επιπτώσεις του. Αντιθέτως, ο οξυδερκής έχει όρια. Ξέρει που «στέκεται». Αντιλαμβάνεται με την πρώτη το λάθος.
Η ηλιθιότητα ενός ατόμου είναι ανεξάρτητη από την καταγωγή, το επίπεδο μόρφωσης, την κοινωνική τάξη, την ιδεολογική κατεύθυνση, τα ενδιαφέροντα ή από οποιοδήποτε χαρακτηριστικό του ατόμου. Συνεπώς, ηλιθίους μπορεί κανείς να συναντήσει από τα αλώνια μέχρι τα σαλόνια, με μια μικρή, πλην όμως ποιοτική διαφορά, ότι δηλαδή ένας μορφωμένος ηλίθιος είναι πιο επικίνδυνος από ένα αμόρφωτο ηλίθιο. Στην πολιτική κονίστρα ιδιαιτέρως, τους συναντούμε είτε στους ευωνύμους πολιτικούς είτε ευρέως στην ομάδα των κομματοκυνών. Στην περίπτωση αυτή η ηλιθιότητα των πρώτων αποτελεί την ευτυχία των δευτέρων και τανάπαλιν. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι πέριξ των ηλίθιων περιστρέφονται πολιτικοί απατεώνες. Συνεπώς,οι ηλίθιοι, με τρόπο άκρως αντανακλαστικό, συμπορεύονται, συνασπίζονται και, επειδή «εν τη ενώσει η ισχύς», ευρισκόμεθα έμπροσθεν της επικίνδυνης αλήθειας, ότι δηλαδή οι ηλίθιοι αποτελούν μία πανίσχυρη ομάδα, όπου και να βρίσκονται.
Ο ηλίθιος μπορεί να δείχνει επάρκεια σε κάποιο γνωστικό πεδίο, σε κάτι που έμαθε ή εκπαιδεύτηκε (σπούδασε) να το επαναλαμβάνει συστηματικώς, αλλά μέχρι εκεί. Πέρα από εκείνο το πεδίο δεν διαθέτει αντιληπτικές ικανότητες. Κάποτε γνώρισα ένα πανεπιστημιακό, ο οποίος εντυπωσίαζε με τις εγκυκλοπαιδικές του γνώσεις καθώς επίσης μιλούσε επαρκώς πέντε ξένες γλώσσες. Του άρεσε να φλυαρεί ακατάπαυστα και να χρησιμοποιεί επιδεικτικώς, όπως το παγόνι τα φτερά του, τις πέντε γλώσσες. Ποια σημασία όμως είχε η επιδεικτική χρήση των γλωσσών όταν σε όλες έλεγε βλακείες, επαναλαμβάνοντας την ηλιθιότητά του χωρίς να το αντιλαμβάνεται; Νομίζω ότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πιθανότητα κάποιος να είναι ηλίθιος είναι ανεξάρτητη από τη χαμηλή ή υψηλή επίδοσή του σε οποιονδήποτε τομέα.
Ο ομάδα των ηλίθιων αποτελεί μοναδικό φαινόμενο διότι έχει τόση πολιτική και κοινωνική επιρροή αλλά ταυτοχρόνως είναι ανοργάνωτη και αχαρτογράφητη, τουτέστιν μεθερμηνευόμενον, οι ηλίθιοι δεν κυκλοφορούν με ετικέτα ούτε με σήμα και συνεπώς θα πρέπει να τους αναγνωρίσεις από τη συμπεριφορά. Ως ομάδα, δεν διαθέτει πρόεδρο και διοικητικά συμβούλια, δεν διέπεται από κανονισμούς, αλλά λειτουργεί ως πανίσχυρος συνασπισμός, πάντοτε στο πεδίο του νικητού, λόγω ακριβώς της αόρατης υποστάσεώς της. Η ηλιθιότητα δεν έχει καμία οργανωτική ανάγκη γιατί άλλοτε παρουσιάζεται ως κοινή λογική, άλλοτε ως αυτονόητο και πλειστάκις ως πλειοψηφία. Γι' αυτό δεν θα πρέπει ποτέ να υποτιμούμε την ηλιθιότητα ακόμη και της ούτω καλουμένης κοινής γνώμης.
Αυτό που ξεγελά είναι ότι οι ηλίθιοι παρουσιάζονται με καλά οργανωνόμενο προσωπείο, είτε της σοβαροφάνειας, είτε της πολιτικής ιδεολογίας, είτε του πατριωτισμού, είτε του ψευδοπροοδευτισμού. Οι ηλίθιοι δεν μπορούν να λειτουργήσουν απροκάλυπτα διότι χάνουν το λόγο ύπαρξής τους και αφού δεν μπορούν να προσδιορίσουν εαυτούς είναι αναγκαίο να κρύβονται πίσω από κάτι με το οποίο ταυτίζονται και το οποίο δεν θέλουν να τους το αμφισβητούν. Με αυτό τον τρόπο αντλούν αυτοπεποίθηση, άρα υπάρχουν. Συνεπώς, όταν αρχίσει να συμπεριφέρεται σαν πολιτικό ον χρειάζεται τους συμβολισμούς του κόμματος και των ιδεών, τις οποίες μονίμως εκλαμβάνει ως ανώτερες, γιατί του προσφέρουν ψυχολογικό καταφύγιο. Μόνο τότε νιώθει ασφάλεια το πολιτικό εγώ τους. Η κομματική ευπρέπεια, η τυφλή υποταγή στα κελεύσματα της ηγεσίας αποτελούν ευδιάκριτα χαρακτηριστικά του «συνδρόμου» της πολιτικής ηλιθιότητας. Γι' αυτό ιδιαιτέρως δεν πρέπει να υποτιμούμε το ρόλο και τη σημασία των ηλίθιων στην πολιτική.
Ο ηλίθιος σε ένα πολιτικό περιβάλλον ή μία πολιτική συζήτηση ξεχωρίζει εύκολα γιατί δεν επιμένει απλώς ότι είναι ο σωστός επιμένει ότι είναι ο πιο έξυπνος. Είναι όμως εύκολο για ένα οξυδερκή να παριστάνει τον ηλίθιο, αλλά ακατόρθωτο για ένα ηλίθιο να υποδύεται τον έξυπνο. Γι' αυτό λοιπόν, στην ελληνική γλώσσα, από τις πάμπολλες συνωνυμικές λέξεις του ηλιθίου, (βλάκας, ανόητος, κουφιοκέφαλος, άφρων κά), η πλέον θέλγουσα το καθημερινό μας λεξιλόγιο, αποτελεί η λέξη «μαλάκας».
Ένα από τα μεγάλα σφάλματα που συνήθως κάνουν η μη-ηλίθιοι είναι ότι υποτιμούν τόσο τον αριθμό τον ηλίθιων σε μία συνομάδωση όσο και τις ζημιογόνες δυνατότητες που διαθέτουν. Κατά συνέπειαν ο συγχρωτισμός με ηλίθιους αποδεικνύεται λάθος και ως επαναλαμβόμενο καταντά ηλιθιότητα.
Ο ηλίθιος στην πολιτική πιστεύει ακράδαντα ότι παράγει αξιολογικώς κριτική σκέψη επειδή φωνάζει ένα σύνθημα ή επειδή ταυτίζεται απόλυτα με ένα πολιτικό ή ένα κόμμα του οποίου γίνεται όχημα μεταφοράς των θέσεών του, χωρίς να διαθέτει το μυαλό του να σκεφτεί αν αυτά που λέει ή πράττει εκφράζουν ή όχι το δημόσιο συμφέρον. Εύκολα βλέπει σφάλματα όλων των κομμάτων και πολιτικών αλλά ποτέ των δικών του. Διαθέτει και το επιπλέον «προσόν», να εξωραϊζει ακόμη και τα πιο ανδραποδώδη, όταν αυτά γίνονται από το κόμμα του. Θεωρώ, όμως, πιο επικίνδυνο απ' όλα όταν οι ηλίθιοι, είτε επαγγελματίες της πολιτικής είτε κομματόσκυλα, επιχειρούν να μας φενακίζουν παρουσιάζοντας τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και διαπλοκές ως εθνική ανάγκη ή, κατά το χείριστον, ως εθνικό συμφέρον. Τότε γι' αυτούς η πολιτική λειτουργεί ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία σύμφωνα με την οποία οι προσδοκίες που στηρίζονται στην ηλιθιότητα οδηγούν τα άτομα να φέρονται με τρόπο που θέλει να αναγκάζει τους άλλους να επιβεβαιώνουν το «εγώ» τους, το οποίο βεβαίως παρουσιάζουν πάντοτε ως «εμείς». Γι' αυτό στην πολιτική είναι λάθος να αποδίδουμε στην κακοήθεια αυτό που επαρκώς εξηγείται με την ηλιθιότητα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι εθνικές μας τραγωδίες προκλήθηκαν από ηλίθια ματαιόδοξα ανθρωπάκια.
Πίσω από τους αυτοοραματιζομένους ευσχήμονες πολιτικούς μεσσίες, αυτές δηλαδή τις διαλάμπουσες αυθεντίες της πολιτικής μας, σπεύδουν αγεληδόν οι επιτήδειοι σφουγγοκωλάριοι, τα ευκολόπιστα κομματόσκυλα, τα τσογλάνια, οι ρουφιάνοι, οι αφελείς συνθηματοβόροι και όλα τα νούμερα του ευτελούς αυτού πολιτικού ζωικού είδους, αγαλιασμένοι ως κύμβαλα αλαλάζοντα, σταυροκοπιούμενοι, αυτοεξυμνούμενοι και αυτοϊκανοποιούμενοι, εν πνεύματι ομαδικής παράκρουσης. Πιστεύουν ότι ανακάλυψαν τον απεσταλμένο του Θεού. Υψώνουν γύρω τους τείχη αγιότητος και σοφίας, συντηρώντας το φαύλο κύκλο της ηλιθιότητας. Και το χειρότερο, οι πλείστοι εξ αυτών πεθαίνουν αμετάπιστοι και βυθισμένοι στην ψευδαίσθηση ότι παρέμειναν εσαεί σταθεροί στις ιδέες τους (sic).
Δυστυχώς το κόμμα των ηλιθίων αποτελούσε ανέκαθεν μία ισχυρή πολιτική δύναμη στον ελληνισμό. Είναι το μοναδικό κόμμα το οποίο κατάφερε κάτι το ανεπανάληπτο στο πολιτικό μας σύστημα, δηλαδή την οριζόντια ψηφοφορία στις εκλογές, χωρίς καν να καθιερωθεί διά νόμου, διότι τους ηλιθίους τους βρίσκεις διάσπαρτους παντού, από αριστερά μέχρι δεξιά. Κοιτάξτε γύρω σας, στην τηλεόραση, στις καφετέριες, στις προεκλογικές συγκεντρώσεις και ελάτε να ξανασυστηθούμε.
Στην πολιτική, το έδαφος θα είναι γόνιμο για τους ηλιθίους, ενόσω παραμένει ένας
προνομιακός χώρος της κομματοκρατίας, η οποία σχηματίζεται αρχικώς από ομάδες στο μέτρο ιδεολογιών που εξελίσσονται σε συντεχνίες συμφερόντων και, κατ' επέκτασιν, επαγγελματικός χώρος που ικανοποιεί φιλοδοξίες και φιλαργυρίες (βλ. ματαιοδοξίες), χώρος διαφθοράς των συνειδήσεων, χώρος που θυμίζει και μυρίζει χοιροστάσιο. Ακόμη και η πιο ανιδιοτελής είσοδος σε αυτό το χώρο θα σε φέρει αναπόδραστα στο επώδυνο δίλημμα να διαλέξεις είτε την υποδούλωση, υπερασπιζόμενος μονίμως το «αυτονόητο», ότι δηλαδή το κόμμα σου έχει πάντα δίκαιο, είτε θα σου εκτελέσουν το χαρακτήρα οι ηλίθιοι πραιτωριανοί του κόμματος. Αυτοί που φιλήδονα το πράττουν εν ονόματι της απόλυτης ελευθερίας της κομματικής έκφρασης μόνο και μόνο γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν την αξία της ελευθερίας της σκέψης.
Germany blocks tech exports to Turkey
Special to WorldTribune.com
LONDON — Germany has decided to restrict security exports to Turkey.
The German government announced restrictions on surveillance technology to Ankara amid reports of civil and human rights abuses.
German Deputy Prime Minister Sigmar Gabriel
Officials said Turkey was blocking access to the Internet and social media in an effort to block the opposition.
“Countries who want to defend Internet freedom cannot provide technology
to those regimes that monitor Internet users and therefore breach
fundamental human rights,” German Deputy Prime Minister Sigmar Gabriel said.
to those regimes that monitor Internet users and therefore breach
fundamental human rights,” German Deputy Prime Minister Sigmar Gabriel said.
In a briefing on May 20, Gabriel said German reconnaissance software
would not be supplied to Turkey and other countries deemed to violate human
rights. He cited Russia as also coming under export restrictions by Berlin.
would not be supplied to Turkey and other countries deemed to violate human
rights. He cited Russia as also coming under export restrictions by Berlin.
Germany has been criticized for supplying spy technology to countries
that used this against civilians. Human rights groups said one German client
for this technology was Bahrain, which has been fighting a Shi’ite revolt
since 2011.
that used this against civilians. Human rights groups said one German client
for this technology was Bahrain, which has been fighting a Shi’ite revolt
since 2011.
Turkey was said to have intensified its search for surveillance systems.
Officials cited the expansion of Turkey’s intelligence community, which was
used to track political opponents of Prime Minister Recep Erdogan.
Officials cited the expansion of Turkey’s intelligence community, which was
used to track political opponents of Prime Minister Recep Erdogan.
Officials said the restrictions on Turkey would be reviewed. They said
surveillance exports would be examined on a case-by-case basis.
surveillance exports would be examined on a case-by-case basis.
“We are calling on EU members to agree on standards for surveillance
technology exports,” Gabriel said.
technology exports,” Gabriel said.
Η διέλευση του αγωγού South Stream από την Ελλάδα στο επίκεντρο
Ο επικεφαλής της Gazprom Αλεξέι Μίλερ τόνισε ότι στόχος της Gazprom είναι η βελτίωση των παροχών προς τους πελάτες της, μέσω της διαφοροποίησης των διαδρομών.
«Για εμάς η νούμερο ένα αγορά παραμένει η ευρωπαϊκή και η Cazprom επιδιώκει όχι μόνο να διατηρήσει το μερίδιό της στην ευρωπαϊκή αγορά, αλλά και να το διευρύνει». Με τη δήλωση αυτή ο επικεφαλής της Gazprom Αλεξέι Μίλερ από το βήμα του συνεδρίου του ΕΒC στην Αθήνα, επιχείρησε άνοιγμα στις σχέσεις Ρωσίας - Ε.Ε. που δοκιμάζονται από τη ρωσο-ουκρανική κρίση, χωρίς να παραλείψει πάντως ότι υπάρχει και η μεγάλη αγορά της Ασίας. Χαρακτήρισε τη συμφωνία που υπέγραψε πρόσφατα η Gazprom με την Κίνα ως τη μεγαλύτερη παγκοσμίως, με αξία σύμβασης 400 δισ. δολαρίων. «Τη σημασία της συμφωνίας θα την καταλάβουμε με την πάροδο του χρόνου και θα επηρεάσει και τις τιμές φυσικού αερίου της Ευρώπης» τόνισε ο κ. Μίλερ, για να συμπληρώσει αμέσως μετά ότι η Ευρώπη αποτελεί τον σημαντικότερο εταίρο της Gazprom.
O κ. Μίλερ ανέδειξε με την ομιλία του και τη σημασία των ασφαλών οδεύσεων, σημειώνοντας ότι στόχος της Gazprom είναι η βελτίωση των παροχών προς τους πελάτες της μέσω της διαφοροποίησης των διαδρομών. Η αναφορά συνδέθηκε με τον αγωγό South Stream -όχι τυχαία αφού η Ε.Ε. προβάλλει αντιρρήσεις σε μια σειρά από ρυθμιστικά θέματα- για τον οποίο ο κ. Μίλερ τόνισε ότι προχωράει χωρίς καμία απόκλιση χρονοδιαγράμματος και το πρώτο αέριο θα φτάσει στη Βουλγαρία στο τέλος της επόμενης χρονιάς. Σε ό,τι αφορά την Ουκρανία, αν και εξέφρασε την ελπίδα να επιτευχθεί τις επόμενες ημέρες συμφωνία με το Κίεβο, ο κ. Μίλερ επανέλαβε ότι ισχύει το «τελεσίγραφο» της Gazprom προς τη χώρα και ότι από την ερχόμενη Δευτέρα 2 Ιουνίου οι παραδόσεις φυσικού αερίου θα γίνονται μόνο ύστερα από προκαταβολή της αξίας του. Οπως είπε, η ρωσική ενεργειακή εταιρεία έχει αλλάξει την πολιτική πληρωμών προς τη χώρα.
Στο θέμα του αγωγού South Stream αναφέρθηκε στην ομιλία του και ο υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ) Γιάννης Μανιάτης, απευθύνοντας εμμέσως αίτημα στην Gazprom να επανεξετάσει τη διέλευσή του από την Ελλάδα. Ο κ. Μανιάτης, αφού εξήρε την αξιοπιστία της Gazprom στον ασφαλή εφοδιασμό της χώρας με φυσικό αέριο και την πολύ καλή συνεργασία των δύο χωρών, τόνισε ότι αυτή «θα μπορούσε να γίνει ακόμη πιο ισχυρή, με την κατασκευή και του κλάδου του South Stream προς την Ελλάδα, εξασφαλίζοντας με τον τρόπο αυτό μια νέα, μοντέρνα και ασφαλέστερη οδό μεταφοράς του ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ελλάδα». Ο κ. Γιάννης Μανιάτης είχε στο περιθώριο του συνεδρίου κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον επικεφαλής της Gazprom κ. Αλεξέι Μίλερ.
O κ. Μίλερ ανέδειξε με την ομιλία του και τη σημασία των ασφαλών οδεύσεων, σημειώνοντας ότι στόχος της Gazprom είναι η βελτίωση των παροχών προς τους πελάτες της μέσω της διαφοροποίησης των διαδρομών. Η αναφορά συνδέθηκε με τον αγωγό South Stream -όχι τυχαία αφού η Ε.Ε. προβάλλει αντιρρήσεις σε μια σειρά από ρυθμιστικά θέματα- για τον οποίο ο κ. Μίλερ τόνισε ότι προχωράει χωρίς καμία απόκλιση χρονοδιαγράμματος και το πρώτο αέριο θα φτάσει στη Βουλγαρία στο τέλος της επόμενης χρονιάς. Σε ό,τι αφορά την Ουκρανία, αν και εξέφρασε την ελπίδα να επιτευχθεί τις επόμενες ημέρες συμφωνία με το Κίεβο, ο κ. Μίλερ επανέλαβε ότι ισχύει το «τελεσίγραφο» της Gazprom προς τη χώρα και ότι από την ερχόμενη Δευτέρα 2 Ιουνίου οι παραδόσεις φυσικού αερίου θα γίνονται μόνο ύστερα από προκαταβολή της αξίας του. Οπως είπε, η ρωσική ενεργειακή εταιρεία έχει αλλάξει την πολιτική πληρωμών προς τη χώρα.
Στο θέμα του αγωγού South Stream αναφέρθηκε στην ομιλία του και ο υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ) Γιάννης Μανιάτης, απευθύνοντας εμμέσως αίτημα στην Gazprom να επανεξετάσει τη διέλευσή του από την Ελλάδα. Ο κ. Μανιάτης, αφού εξήρε την αξιοπιστία της Gazprom στον ασφαλή εφοδιασμό της χώρας με φυσικό αέριο και την πολύ καλή συνεργασία των δύο χωρών, τόνισε ότι αυτή «θα μπορούσε να γίνει ακόμη πιο ισχυρή, με την κατασκευή και του κλάδου του South Stream προς την Ελλάδα, εξασφαλίζοντας με τον τρόπο αυτό μια νέα, μοντέρνα και ασφαλέστερη οδό μεταφοράς του ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ελλάδα». Ο κ. Γιάννης Μανιάτης είχε στο περιθώριο του συνεδρίου κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον επικεφαλής της Gazprom κ. Αλεξέι Μίλερ.
Σύγκρουση Κομισιόν - Μόσχας για τον South Stream
Στον «αέρα» βρίσκεται ο αγωγός South Stream, καθώς η Κομισιόν δείχνει να θέλει χρησιμοποιήσει την αδειοδότηση του έργου ως μέσο πίεσης προς τη Ρωσία, ώστε η τελευταία να κάνει υποχωρήσεις στην Ουκρανία. Αυτό συνάγουν διπλωματικοί κύκλοι από τις δηλώσεις που έκανε ο Γκίντερ Ετινγκερ, ο αρμόδιος για την Ενέργεια επίτροπος, την Κυριακή.
Οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Κομισιόν και την Gazprom, που κατασκευάζει τον South Stream, έχουν παγώσει. «Θα συνεχίσουμε, αν οι Ρώσοι επιστρέψουν σε όσα υπαγορεύει το Διεθνές Δίκαιο και αν δείξουν προθυμία για εποικοδομητική συνεργασία στη βάση του ευρωπαϊκού Ενεργειακού Δικαίου», δήλωσε ο κ. Ετινγκερ, ο οποίος πρόσθεσε ότι ναι μεν σε τεχνικό επίπεδο γίνονται συζητήσεις, όμως, με την Ανατ. Ουκρανία στα πρόθυρα του εμφυλίου και χωρίς αναγνώριση της κυβέρνησης του Κιέβου από τη Μόσχα, δεν θα υπάρξει η επιδιωκόμενη πολιτική λύση.
Ο South Stream σχεδιάστηκε το 2007 από τη Μόσχα ώστε να παρακάμπτει την Ουκρανία, να διασχίζει τη Μαύρη Θάλασσα και να καταλήγει στη Βουλγαρία, όπου θα χωριζόταν σε δύο κλάδους, το Νότιο προς την Ιταλία και το Βόρειο προς την Αυστρία.
Τον Δεκέμβριο, πάντως, η Κομισιόν ανακοίνωσε ότι οι διμερείς συμφωνίες ανάμεσα στη Ρωσία και τη Βουλγαρία, τη Σερβία, την Ουγγαρία, την Ελλάδα, την Κροατία, τη Σλοβενία και την Αυστρία αντιβαίνουν το κοινοτικό δίκαιο. Αυτό είναι το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης.
Με τη σκληρή στάση της Κομισιόν δεν συμφωνούν όλοι στην Ε.Ε. Η Βουλγαρία, που μετά το τέλος του Nabbuco κινδυνεύει να αποκοπεί από τους διαδρόμους του αερίου, συνεχίζει τη συνεργασία με την Gazprom, με αποτέλεσμα, πρόσφατα, να την απειλήσει με κυρώσεις ο πρόεδρος της Κομισιόν Μανουέλ Μπαρόζο. Το κλίμα ανάμεσα στην Επιτροπή και τη Ρωσία είναι πολεμικό, και είναι ενδεικτικό ότι το Σάββατο ο επικεφαλής της Gazprom, Αλεξέι Μίλερ, δήλωσε ότι η Κομισιόν δεν θα σταματήσει τον South Stream.
Η ελληνική πλευρά τηρεί χαμηλούς τόνους στο θέμα αυτό, άλλωστε, τον Νοέμβριο 2012 η Gazprom ανακοίνωσε ότι ο South Stream δεν θα περάσει από την Ελλάδα για οικονομικούς λόγους και ότι η τροφοδοσία της Ιταλίας θα γίνει μέσω Σερβίας. Εκτοτε και η Gazprom έχει αλλάξει τη στάση της και ο κ. Μίλερ έχει χαρακτηρίσει ευπρόσδεκτη τη χώρα μας στο έργο.
Με τον κ. Ετινγκερ είχε συναντηθεί στις Βρυξέλλες, την περασμένη Τετάρτη, ο Α. Σαμαράς, με αντικείμενο την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης και τη διασύνδεση των ευρωπαϊκών αγωγών αερίου.
Μετά τις εξελίξεις στην Ουκρανία, η Κομισιόν και ιδιαίτερα ο κ. Ετινγκερ φαίνεται να εκτιμούν ότι η Ελλάδα αποκτά αναβαθμισμένο ρόλο στην τροφοδοσία της Ε.Ε. με φυσικό αέριο, τόσο μέσω του Νοτίου διαδρόμου και του αγωγού TAP που θα μεταφέρει αέριο από το Αζερμπαϊτζάν προς την Ελλάδα, όσο και μέσω του τερματικού της Ρεβυθούσας και των κοιτασμάτων της Ανατ. Μεσογείου. Ο επίτροπος, μάλιστα, δήλωσε ότι η Κομισιόν «θεωρεί πολύ σημαντική την ανάπτυξη των υποδομών αερίου στην Ελλάδα».
Οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Κομισιόν και την Gazprom, που κατασκευάζει τον South Stream, έχουν παγώσει. «Θα συνεχίσουμε, αν οι Ρώσοι επιστρέψουν σε όσα υπαγορεύει το Διεθνές Δίκαιο και αν δείξουν προθυμία για εποικοδομητική συνεργασία στη βάση του ευρωπαϊκού Ενεργειακού Δικαίου», δήλωσε ο κ. Ετινγκερ, ο οποίος πρόσθεσε ότι ναι μεν σε τεχνικό επίπεδο γίνονται συζητήσεις, όμως, με την Ανατ. Ουκρανία στα πρόθυρα του εμφυλίου και χωρίς αναγνώριση της κυβέρνησης του Κιέβου από τη Μόσχα, δεν θα υπάρξει η επιδιωκόμενη πολιτική λύση.
Ο South Stream σχεδιάστηκε το 2007 από τη Μόσχα ώστε να παρακάμπτει την Ουκρανία, να διασχίζει τη Μαύρη Θάλασσα και να καταλήγει στη Βουλγαρία, όπου θα χωριζόταν σε δύο κλάδους, το Νότιο προς την Ιταλία και το Βόρειο προς την Αυστρία.
Τον Δεκέμβριο, πάντως, η Κομισιόν ανακοίνωσε ότι οι διμερείς συμφωνίες ανάμεσα στη Ρωσία και τη Βουλγαρία, τη Σερβία, την Ουγγαρία, την Ελλάδα, την Κροατία, τη Σλοβενία και την Αυστρία αντιβαίνουν το κοινοτικό δίκαιο. Αυτό είναι το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης.
Με τη σκληρή στάση της Κομισιόν δεν συμφωνούν όλοι στην Ε.Ε. Η Βουλγαρία, που μετά το τέλος του Nabbuco κινδυνεύει να αποκοπεί από τους διαδρόμους του αερίου, συνεχίζει τη συνεργασία με την Gazprom, με αποτέλεσμα, πρόσφατα, να την απειλήσει με κυρώσεις ο πρόεδρος της Κομισιόν Μανουέλ Μπαρόζο. Το κλίμα ανάμεσα στην Επιτροπή και τη Ρωσία είναι πολεμικό, και είναι ενδεικτικό ότι το Σάββατο ο επικεφαλής της Gazprom, Αλεξέι Μίλερ, δήλωσε ότι η Κομισιόν δεν θα σταματήσει τον South Stream.
Η ελληνική πλευρά τηρεί χαμηλούς τόνους στο θέμα αυτό, άλλωστε, τον Νοέμβριο 2012 η Gazprom ανακοίνωσε ότι ο South Stream δεν θα περάσει από την Ελλάδα για οικονομικούς λόγους και ότι η τροφοδοσία της Ιταλίας θα γίνει μέσω Σερβίας. Εκτοτε και η Gazprom έχει αλλάξει τη στάση της και ο κ. Μίλερ έχει χαρακτηρίσει ευπρόσδεκτη τη χώρα μας στο έργο.
Με τον κ. Ετινγκερ είχε συναντηθεί στις Βρυξέλλες, την περασμένη Τετάρτη, ο Α. Σαμαράς, με αντικείμενο την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης και τη διασύνδεση των ευρωπαϊκών αγωγών αερίου.
Μετά τις εξελίξεις στην Ουκρανία, η Κομισιόν και ιδιαίτερα ο κ. Ετινγκερ φαίνεται να εκτιμούν ότι η Ελλάδα αποκτά αναβαθμισμένο ρόλο στην τροφοδοσία της Ε.Ε. με φυσικό αέριο, τόσο μέσω του Νοτίου διαδρόμου και του αγωγού TAP που θα μεταφέρει αέριο από το Αζερμπαϊτζάν προς την Ελλάδα, όσο και μέσω του τερματικού της Ρεβυθούσας και των κοιτασμάτων της Ανατ. Μεσογείου. Ο επίτροπος, μάλιστα, δήλωσε ότι η Κομισιόν «θεωρεί πολύ σημαντική την ανάπτυξη των υποδομών αερίου στην Ελλάδα».
Η υποψηφιότητα της Χίλαρι για το 2016 και ο... Μπους
Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Washington Post και του ABC, υπάρχει ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού ακροατηρίου των Δημοκρατικών που αποδοκιμάζει την πολιτική Ομπάμα, αλλά υποστηρίζουν ταυτόχρονα τη Χίλαρι Κλίντον.
Ολοι δουλεύουν για την υποψηφιότητα της Χίλαρι Κλίντον για την αμερικανική προεδρία το 2016. Η κόρη της Τσέλσι Κλίντον είναι έγκυος και θα την κάνει σύντομα γιαγιά. Η θρυλική ερωμένη του συζύγου της, Μόνικα Λουίνσκι, αποφάσισε να σπάσει τώρα τη σιωπή της για το μεγάλο σκάνδαλο, το οποίο λίγο έλειψε να οδηγήσει στην αποπομπή του Μπιλ Κλίντον από τον Λευκό Οίκο. Και όλες οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν την πρώην πρώτη κυρία των ΗΠΑ και τέως ΥΠΕΞ της χώρας να επικρατεί άνετα όλων των εν δυνάμει αντιπάλων της.
Οι επόμενες προεδρικές εκλογές είναι πιθανό άλλωστε να αποτελέσουν αποθέωση του νεποτισμού. Οι οικογένειες Κλίντον-Μπους, που κυριαρχούσαν επί 32 χρόνια στην αμερικανική πολιτική σκηνή, είτε ως ένοικοι του Λευκού Οίκου, είτε ως μέλη της κυβέρνησης, ενδέχεται να βρεθούν πάλι αντιμέτωπες και να διεκδικήσουν εκ νέου το ανώτατο αξίωμα. Σε περίπτωση που ο Τζεμπ Μπους, γιος του πρώην προέδρου των ΗΠΑ και πρώην κυβερνήτης της Φλόριντα ο ίδιος, κληθεί να αναμετρηθεί με τη Χίλαρι Κλίντον, η δεύτερη θα κερδίσει άνετα με 53% έναντι 41% του πρώτου.
Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από πρόσφατη έρευνα για λογαριασμό της εφημερίδας Washington Post και του ABC. Σύμφωνα με αυτήν τη δημοσκόπηση υπάρχει ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού ακροατηρίου των Δημοκρατικών που αποδοκιμάζουν την πολιτική του Μπαράκ Ομπάμα, αλλά υποστηρίζουν ταυτόχρονα τη Χίλαρι Κλίντον. Αυτοί οι ψηφοφόροι είναι στην πλειοψηφία τους λευκοί, που ανήκουν σε χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα, χωρίς πανεπιστημιακό δίπλωμα και αυτοπροσδιορίζονται μάλλον «κεντρώοι» παρά «αριστεροί».
Αυτή η διείσδυση της Κλίντον σε πιο συντηρητικές πληθυσμιακές ομάδες, που δεν ανήκουν στην αμερικανική ελίτ, είναι ο βασικός παράγοντας που μπορεί να της εξασφαλίσει τη νίκη σε δύο χρόνια.
Η συνέντευξη της Μόνικα Λουίνσκι στο περιοδικό Vanity Fair θα δημοσιευτεί την επόμενη εβδομάδα και πολλοί υποστηρίζουν ότι η οικογένεια Κλίντον την πίεσε να τη δώσει τώρα, ώστε να μην το κάνει εγγύτερα στις προεδρικές εκλογές του 2016 και καταστρέψει την εκστρατεία της πρώην πρώτης Κυρίας. «Θα τολμούσε το Vanity Fair να φιλοξενήσει οτιδήποτε της Μόνικα Λουίνσκι, το οποίο δεν θα ήθελε η Χίλαρι Κλίντον;», αναρωτήθηκε χαρακτηριστικά η σύζυγος του πρώην αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Ντικ Τσέινι, Λιν. Παρόμοια γνώμη διατύπωσαν και έγκυροι αρθρογράφοι που κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «η Μόνικα έκανε χάρη στη Χίλαρι».
Εξίσου θετική εξέλιξη είναι και η εγκυμοσύνη της Τσέλσι. Χαρακτηριστική ήταν η αντίδραση της Χίλαρι Κλίντον, που έγραψε στο τουίτερ τη μέρα που ανακοινώθηκε το ευτυχές γεγονός: «Ο πιο συναρπαστικός τίτλος μέχρι σήμερα: μέλλουσα γιαγιά!». Οπως αποκάλυψε η ίδια η κόρη της, η Χίλαρι της ζητούσε μωρό κάθε μέρα που περνούσε από όταν παντρεύτηκε τον αγαπημένο της, Μαρκ Μεζίβνκσκι, τον Αύγουστο του 2010.
Πάντως, μια υποψηφιότητα δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, ούτε καν για την έμπειρη Χίλαρι Κλίντον. Σε πρόσφατο αφιέρωμά της η ιστοσελίδα Politico υπενθύμισε την αλγεινή σχέση της με τους δημοσιογράφους. «Κοιτάξτε, σας μισεί. Τελεία. Αυτό δεν αλλάζει», εξήγησε βετεράνος βοηθός της σε θέματα επικοινωνίας, όταν ρωτήθηκε γιατί η προϊστάμενή του δεν προσπάθησε να βελτιώσει τις σχέσεις της με τον Τύπο.
Φαίνεται ότι η ανησυχία της για ανάδυση όλων των παλιών σκανδάλων (Whitewater, Travelgate, αλλά και οι εξωσυζυγικές περιπέτειες του Μπιλ με την Πόλα Τζόουνς και την Τζένιφερ Φλάουερς) δηλητηριάζει την επιθυμία της να εκτεθεί στη λαϊκή ψήφο.
Πάντως, ούτε η θητεία της στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ υπήρξε λαμπρή. Η προσπάθειά της για επανέναρξη των αμερικανορωσικών σχέσεων χαρακτηρίστηκε αποτυχημένη, ενώ αναπάντητα παραμένουν τα ερωτήματα για το φιάσκο της επίθεσης ισλαμιστών εναντίον του αμερικανικού προξενείου στη Βεγγάζη πριν από δύο χρόνια, οπότε τέσσερις άνθρωποι σκοτώθηκαν κι άλλοι 11 τραυματίστηκαν, συμπεριλαμβανομένου του πρέσβη Κρις Στίβενς. Κατά τις έρευνες που ακολούθησαν διαπιστώθηκε ότι η ασφάλεια στο προξενείο ήταν ανεπαρκής και οι ευθύνες του αρμόδιου υπουργείου εξετάζονται μέχρι σήμερα από ειδική επιτροπή του Κογκρέσου.
Οι επόμενες προεδρικές εκλογές είναι πιθανό άλλωστε να αποτελέσουν αποθέωση του νεποτισμού. Οι οικογένειες Κλίντον-Μπους, που κυριαρχούσαν επί 32 χρόνια στην αμερικανική πολιτική σκηνή, είτε ως ένοικοι του Λευκού Οίκου, είτε ως μέλη της κυβέρνησης, ενδέχεται να βρεθούν πάλι αντιμέτωπες και να διεκδικήσουν εκ νέου το ανώτατο αξίωμα. Σε περίπτωση που ο Τζεμπ Μπους, γιος του πρώην προέδρου των ΗΠΑ και πρώην κυβερνήτης της Φλόριντα ο ίδιος, κληθεί να αναμετρηθεί με τη Χίλαρι Κλίντον, η δεύτερη θα κερδίσει άνετα με 53% έναντι 41% του πρώτου.
Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από πρόσφατη έρευνα για λογαριασμό της εφημερίδας Washington Post και του ABC. Σύμφωνα με αυτήν τη δημοσκόπηση υπάρχει ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού ακροατηρίου των Δημοκρατικών που αποδοκιμάζουν την πολιτική του Μπαράκ Ομπάμα, αλλά υποστηρίζουν ταυτόχρονα τη Χίλαρι Κλίντον. Αυτοί οι ψηφοφόροι είναι στην πλειοψηφία τους λευκοί, που ανήκουν σε χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα, χωρίς πανεπιστημιακό δίπλωμα και αυτοπροσδιορίζονται μάλλον «κεντρώοι» παρά «αριστεροί».
Αυτή η διείσδυση της Κλίντον σε πιο συντηρητικές πληθυσμιακές ομάδες, που δεν ανήκουν στην αμερικανική ελίτ, είναι ο βασικός παράγοντας που μπορεί να της εξασφαλίσει τη νίκη σε δύο χρόνια.
Η συνέντευξη της Μόνικα Λουίνσκι στο περιοδικό Vanity Fair θα δημοσιευτεί την επόμενη εβδομάδα και πολλοί υποστηρίζουν ότι η οικογένεια Κλίντον την πίεσε να τη δώσει τώρα, ώστε να μην το κάνει εγγύτερα στις προεδρικές εκλογές του 2016 και καταστρέψει την εκστρατεία της πρώην πρώτης Κυρίας. «Θα τολμούσε το Vanity Fair να φιλοξενήσει οτιδήποτε της Μόνικα Λουίνσκι, το οποίο δεν θα ήθελε η Χίλαρι Κλίντον;», αναρωτήθηκε χαρακτηριστικά η σύζυγος του πρώην αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Ντικ Τσέινι, Λιν. Παρόμοια γνώμη διατύπωσαν και έγκυροι αρθρογράφοι που κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «η Μόνικα έκανε χάρη στη Χίλαρι».
Εξίσου θετική εξέλιξη είναι και η εγκυμοσύνη της Τσέλσι. Χαρακτηριστική ήταν η αντίδραση της Χίλαρι Κλίντον, που έγραψε στο τουίτερ τη μέρα που ανακοινώθηκε το ευτυχές γεγονός: «Ο πιο συναρπαστικός τίτλος μέχρι σήμερα: μέλλουσα γιαγιά!». Οπως αποκάλυψε η ίδια η κόρη της, η Χίλαρι της ζητούσε μωρό κάθε μέρα που περνούσε από όταν παντρεύτηκε τον αγαπημένο της, Μαρκ Μεζίβνκσκι, τον Αύγουστο του 2010.
Πάντως, μια υποψηφιότητα δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, ούτε καν για την έμπειρη Χίλαρι Κλίντον. Σε πρόσφατο αφιέρωμά της η ιστοσελίδα Politico υπενθύμισε την αλγεινή σχέση της με τους δημοσιογράφους. «Κοιτάξτε, σας μισεί. Τελεία. Αυτό δεν αλλάζει», εξήγησε βετεράνος βοηθός της σε θέματα επικοινωνίας, όταν ρωτήθηκε γιατί η προϊστάμενή του δεν προσπάθησε να βελτιώσει τις σχέσεις της με τον Τύπο.
Φαίνεται ότι η ανησυχία της για ανάδυση όλων των παλιών σκανδάλων (Whitewater, Travelgate, αλλά και οι εξωσυζυγικές περιπέτειες του Μπιλ με την Πόλα Τζόουνς και την Τζένιφερ Φλάουερς) δηλητηριάζει την επιθυμία της να εκτεθεί στη λαϊκή ψήφο.
Πάντως, ούτε η θητεία της στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ υπήρξε λαμπρή. Η προσπάθειά της για επανέναρξη των αμερικανορωσικών σχέσεων χαρακτηρίστηκε αποτυχημένη, ενώ αναπάντητα παραμένουν τα ερωτήματα για το φιάσκο της επίθεσης ισλαμιστών εναντίον του αμερικανικού προξενείου στη Βεγγάζη πριν από δύο χρόνια, οπότε τέσσερις άνθρωποι σκοτώθηκαν κι άλλοι 11 τραυματίστηκαν, συμπεριλαμβανομένου του πρέσβη Κρις Στίβενς. Κατά τις έρευνες που ακολούθησαν διαπιστώθηκε ότι η ασφάλεια στο προξενείο ήταν ανεπαρκής και οι ευθύνες του αρμόδιου υπουργείου εξετάζονται μέχρι σήμερα από ειδική επιτροπή του Κογκρέσου.
Η υπό προϋποθέσεις περίπτωση Μπάιντεν
Aν αποφασίσει τελικά να μη διεκδικήσει το χρίσμα των Δημοκρατικών η Χίλαρι Κλίντον, υπάρχει άλλη μία συνάδελφός της στη Γερουσία του κόμματος που θα μπορούσε να επιδιώξει να γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των ΗΠΑ: η Ελίζαμπεθ Ουόρεν είναι το αγαπημένο παιδί της Αριστεράς αρκετά χρόνια πριν από το 2012, όταν κέρδισε τον Ρεπουμπλικανό γερουσιαστή Σκοτ Μπράουν στη Μασαχουσέτη. Φυσικά οι ΗΠΑ δεν είναι Μασαχουσέτη και δεν αποκλείεται να απορριφθεί η υποψηφιότητά της ως υπερβολικά αριστερή. Ο σημερινός αντιπρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, φημολογείται ότι θα μπορούσε να διεκδικήσει τον θώκο, σε περίπτωση που τα τελευταία χρόνια της θητείας Ομπάμα κυλήσουν ομαλά με μία αξιοπρεπή οικονομία, ένα αποτελεσματικό σύστημα υγείας και χωρίς μεγάλα προβλήματα στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις ο Μπάιντεν θα μπορούσε να επιδιώξει μία «τρίτη θητεία Ομπάμα». Αν και θεωρείται αρκετά μεγάλος, ο ίδιος δεν έχει αποκλείσει την κάθοδό του το 2016. Ο 71χρονος πολιτικός είχε ερωτηθεί στις εκλογές του 2012 κι ενώ περίμενε στην ουρά για να ψηφίσει αν είναι η τελευταία φορά που θα ψηφίσει τον εαυτό του. «Μπα, δεν νομίζω», είχε απαντήσει αινιγματικά.
“Ήθελαν να μας ταπεινώσουν” για την Αμμόχωστο
Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ, http://www.philenews.com, http://www.mignatiou.com
Απο την πολυσυζητημένη επίσκεψη του Αμερικανού Αντιπροέδρου Μπάΐντεν στην Κύπρο θα σταθώ σε μιά τοποθέτηση, υπό την μορφή διαπίστωσης όχι του κ. Μπάΐντεν αλλά του υπουργού Εξωτερικών Κασουλίδη, αναφορικά με το αμφιλεγόμενο ζήτημα των Βαρωσίων που έχει, κατ’εμέ, μείζονα σημασία.
Μετά το πέρας της επίσκεψης, ο κ. Κασουλίδης δήλωσε ότι τίποτα δεν προέκυψε ως προς το πολυφημολογούμενο “άνοιγμα” των Βαρωσίων με πρωτοβουλία του Μπάΐντεν, διότι διά των απαιτήσεων τους οι Τούρκοι “ήθελαν να μας ταπεινώσουν με το να υπάρχει ειδική αναφορά [στην συμφωνία ] ότι αυτοί οι εμπειρογνώμονες [που θα εισέρχονταν στο Βαρώσι] θα ήταν από το εξωτερικό αλλά και Τουρκοκύπριοι με ρητή απάλειψη των Ελληνοκυπρίων”. “Εμείς”, συνέχισε, “δέν απαιτήσαμενα είναι είτε Ε/κ ή Τ/κ. Αλλά όχι σε μιά αμιγώς ελληνική περιοχή να μιλά [η συμφωνία ] για Τ/κ και να απαγορεύεται στους Ε/κ.” Ο κ. Κασουλίδης αναφέρθηκε και σε άλλα “απαράδεκτα” που έλαβαν χώρα και που δεν ήθελε να ονοματίσει πίσω απο τα οποία, υπογράμμισε , βρίσκονταν η Τουρκία.
Η παραδοχή αυτή του Κύπριου ΥΠΕΞ υποδηλώνει ξεκάθαρα ποιά είναι τόσο η τακτική όσο και η στρατηγική της Άγκυρας και πως αντιλαμβάνεται τόσο την εξελισσόμενη “διαδικασία” επίλυσης όσο και τη “μορφή” της τελικής λύσης. Αυτή είναι η ταπεινωτική απο μέρους μας αποδοχή της τουρκικής θεώρησης της ιστορίας και ως συνέπεια η αποδοχή εκ μέρους μας μιάς “μεγαλόψυχης” τουρκικής ειρήνης που ίσως να συμπεριλαμβάνεικαι μερικές γειτονιές στα Βαρώσια, εφόσον όμως γίνουν οι απαιτούμενοι τεμενάδες ώστε όλοι και ο έξω κόσμος, να γνωρίζουν με ποιανού την μεγαλοψυχία προέκυψε “ειρήνη” στη Κύπρο και ποιός, μέχρι το ευτυχές εκείνο γεγονός, έφερε ακεραία την ευθύνη για την έλλειψη ειρήνης στον τόπο.
Δεν γνωρίζω εάν την διαπίστωση αυτή του κ. Κασουλίδη συμμερίζεται και ο κ. Πρόεδρος και κατά πόσον και οι δυό θα προβληματισθούν σοβαρά για μιά αναθεώρηση της μέχρις τώρα πολιτικής τους, λαμβάνοντας υπόψη την επίσκεψη Μπάΐντεν και, μαζί, το ραγδαία διαφοροποιούμενο και υπέρ της Κύπρου, στρατηγικό περιβάλλον στη ευρύτερη περιοχή.
Κάποτε οι κυβερνήσεις στη Λευκωσία θα πρέπει επιτέλους να ξεφύγουν απο την πεπατημένη και απο τις πολιτικές αγκυλώσεις του παρελθόντος, να αφήσουν πίσω τα γνωστά και ανομολόγητα φοβικά τους σύνδρομα, όπως και τον μπαμπούλα της “διχοτόμησης”, και να διεκδικήσουν ρόλο παίκτη και διαμορφωτή του περιβάλλοντος στη Ανατολική Μεσόγειο. Μόνο έτσι μπορεί να αλλάξει η συμπεριφορά της Άγκυρας και όχι δια της πεπατημένης.
Αν και δεν τρέφω παρά ελάχιστη ελπίδα ότι θα υπάρξει οτιδήποτε το “ριζοσπαστικό” εκ μέρους της Λευκωσίας και ότι αντίθετα οδεύουμε από την μιά ταπείνωση στην άλλη μέχρι τη τελική και “περήφανη” πτώση, που θα είναι η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας -γεγονός το οποίο θα σηματοδοτεί τη απόλυτη δικαίωση της τουρκικής θεώρησης- θέλω να προσθέσω και κάποια άλλα συναφή γεγονότα και καταστάσεις που ενίσχυουν την διαπίστωση-κλειδί του κ. Κασουλίδη. Και το κάνω για να γνωρίζει ο κόσμος τι συνεπάγεται μια “τουρκική ειρήνη” στον τόπο.
Πρίν μερικά χρόνια βρέθηκα στην Πόλη (Ισταμπούλ αλλά και Είσταμπούλ) συμμετέχοντας σε ένα επιστημονικό συνέδριο. Στο συνέδριο συμμετείχε και μια Ρωμιά καθηγήτρια, της οποίας οι ρίζες πάνε κάποιες εκατοντάδες χρόνια πίσω και με καταγωγή από τα Πριγκηπονήσια. Την χάσαμε μια μέρα και όταν επέστρεψε μας πληροφόρησε ότι είχε λήξει η ετήσια “άδεια παραμονής” της και ότι έλειψε για να την ανανεώσει. Και ότι για το το πράξει έπρεπε να πάει στη “Υπηρεσία Αλλοδαπών” , να σταθεί επί ώρες στη ουρά μαζί με “άλλους” μεταξύ των οποίων και πολλές αλλοδαπές γυναίκες, κυρίως Σλάβες, που οι ανάγκες τις έσπρωξαν στην πορνεία.
Ακόμη και Τούρκοι παρευρισκόμενοι που άκουσαν την ιστορία έμειναν άφωνοι. Δεν πίστευαν ότι συνέβαινε κάτι τέτοιο σε ένα κατά τα άλλα “Τούρκο” πολίτη. Και όμως συνέβαινε και ήταν η κορυφή του παγόβουνου για όσους, αν και αυτόχθονοι, δεν είχαν την “ευτυχία”να είναι ταυτόχρονα τούρκοι και μουσουλμάνοι.
Την παραπάνω ιστορία θυμήθηκα όχι μόνο με αφορμή τά λεγόμενα του κ. Κασουλίδη αλλά και διότι λίγες μέρες πριν διαβάσαμε ότι οι εγκλωβισμένοι Καρπασίτες, μέσω κάποιων νομοτυπικών κατασκευών madeinAnkara και κάτω από κάποιες συνθήκες, θα υφίστανται πλέον υπό το καθεστώς του “αλλοδαπού”. Οπως και η Ρωμιά καθηγήτρια στην Πόλη! Όπως γίνεται αντιληπτό, τίποτα δεν είναι τυχαίο σε ότι αφορά στους Τούρκους και τίποτα δεν προέρχεται απο “παρθενογένεση”, για να χρησιμοποίησω και τον περιβόητο εξυπνακισμό του αποικιοκράτη Λόρδου Χάνεΐ.
Ολοκληρώνω, γιά όποια αξία έχει, με μιά σημειολογία γύρω από τη λειτουργία και “περιφορά” του Επιταφίου στη Εκκλησία του Αγίου Ξορινού στο Βαρώσι. Αφήνω κατά μέρος όλη τη φιλολογία που αναπτύχθηκε γύρω από το ζήτημα και στέκομαι σε δυο “λεπτομέρειες” πού μόνο όμως τέτοιες δεν είναι. Αρχικά μας είπαν ότι θα γινόταν “περιφορά” μέσα στην πόλη και ότι θα ηχούσαν και καμπάνες της λύπης και της Ανάστασης. Επειδή γνωρίζω κάποια στοιχειώδη πράγματα για το Ισλάμ, οι δυό αυτές λεπτομέρειες με εντυπωσίασαν αλλά και με ξένισαν.
Οι παραδόσεις και ο νόμος του Ισλάμ, η Σαρία, δεν επιτρέπουν, εκεί όπου κυριαρχεί η μωαμεθανικη θρησκεία τέτοιου είδους εκδηλωτικές συμπεριφορές. Το, κατά τον προπαγανδιστικό λόγο “ανεκτικό” Ισλάμ, επιτρέπει μεν τον μονοθεϊσμό αλλά κάτω απο πολύ συγκεκριμένους ταπεινωτικους όρους. Οι όροι αυτοί είναι γνωστοί ως οι “Όροι του Ομάρ”. Ο Ομάρ μπιν Αλ Κεττάπ, υπήρξε ο δεύτερος Χαλίφης και είναι αυτός που τους καθιέρωσε. Πέραν του κεφαλικού φόρου, ζιγιά, που επιβάλλονταν στούς “άπιστους” εντός της ισλαμικής επικράτειας, οι “άπιστοι” έπρεπε να υπάρχουν χωρίς να φαίνονται και κυρίως δεν πρέπει με τις συμπεριφορές τους, ατομικές και συλλογικές, να προσβάλλουν και να σκανδαλίζουν τους πιστούς, της μόνης και πραγματικής θρησκείας που είναι το Ισλάμ.
Τελικά ούτε περιφορά του Επιταφίου έγινε στη πόλη, παρά μόνο στη αυλή, εκεί που δεν την έβλεπαν για να σκανδαλισθούν οι μάζες των πιστών, ούτε και οι καμπάνες κτύπησαν κάτι που όχι μόνο θα σκανδάλιζε αλλά και θα εξαγρίωνε τους πιστούς. Αυτοί ήταν οι λόγοι που τα πράγματα στον Ξορινό έγιναν όπως έγιναν και όχι όπως μας είπαν, ότι κάποιοι Τουρκοκύπριοι, τάχατες, “θύματα” των Ελλήνων δυσανασχέτησαν και για να αποφευχθούν τυχόν “αντιδράσεις” άλλαξε το πρόγραμμα. Το προγράμμα άλλαξε διότι το Ισλάμ το απαγορεύει. Και έτσι είχαμε την λειτουργία που είδαμε. Μια εκδήλωση που διαφήμιζε τον κατακτητή, αυστηρά και υπό τους όρους του. Αυτό είναι που συνεπάγεται, μεταξύ άλλων, η επερχόμενη “τουρκική ειρήνη” στη Κύπρο. Και πήραμε και ένα δείγμα γραφής πόσο εύκολα γίνεται η προσαρμογή στη “τουρκική ειρήνη”, αλλά και πως εκλογικεύεται η ταπείνωση.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)