Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Πρόσκληση

Διαβάστε περισσότερα...

Δύσκολοι καιροί για πετρελαιοβιομηχανίες

THE ECONOMIST
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Το καλοκαίρι που πέρασε ήταν μια δοκιμασία για τα νεύρα των πετρελαϊκών εταιρειών. Από τον Ιούνιο η τιμή του Brent έχει υποχωρήσει κατά περισσότερο από 25% πέφτοντας αρκετά κάτω από τα 80 δολάρια το βαρέλι, καταγράφοντας τα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων τεσσάρων ετών. Η πτώση αυτή οφείλεται μερικώς στην αναιμική ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας. Η ανάπτυξη επιβραδύνεται, ιδιαιτέρως στην Κίνα και στην Ευρωζώνη, και μαζί της μειώνεται και η κατανάλωση πετρελαίου. Η Διεθνής Υπηρεσία Ενέργειας (ΙΕΑ), η αμερικανική Διεύθυνση Ενημέρωσης για την Ενέργεια και ο ΟΠΕΚ υποβάθμισαν τις εκτιμήσεις τους για την παγκόσμια ζήτηση για πετρέλαιο.

Στο καρτέλ των πετρελαιοπαραγωγών χωρών επικρατεί αναταραχή. Την 1η Οκτωβρίου η Σαουδική Αραβία, κυρίαρχη δύναμη στον ΟΠΕΚ, προχώρησε μονομερώς σε μείωση των επίσημων τιμών για να διασφαλίσει το μερίδιο αγοράς της. Είχε ήδη μειώσει τις τιμές νωρίτερα το καλοκαίρι, όπως, άλλωστε, είχαν κάνει το Κουβέιτ και το Ιράκ. Οι περισσότερες χώρες-μέλη του ΟΠΕΚ στη Μέση Ανατολή έχουν πλέον εμπλακεί σε έναν πόλεμο τιμών στην Ασία. Ολα αυτά είναι άσχημα νέα για τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην εκμετάλλευση και παραγωγή πετρελαίου (το τμήμα του κλάδου που είναι γνωστό ως upstream) καθώς έχουν θεμελιώσει τη στρατηγική τους στη βάση υψηλότερων τιμών για το πετρέλαιο.

Μετά τη βουτιά που είχε κάνει σε επίπεδα κάτω από τα 35 δολάρια το βαρέλι στη διάρκεια της ύφεσης την περίοδο 2008-2009, η τιμή του Brent ανέκαμψε στα 128 δολάρια το βαρέλι την άνοιξη του 2012. Οι πετρελαϊκές αντέδρασαν διοχετεύοντας κεφάλαια σε κάθε είδους σχέδιο, από την εξόρυξη αμερικανικών σχιστολιθικών υδρογονανθράκων μέχρι τις εξορύξεις σε βαθιά νερά στους τροπικούς. Αναλυτές της συμβουλευτικής Ernst & Young (ΕΥ) εκτιμούν πως οι διεθνείς ενεργειακές εταιρείες προωθούν 163 «μεγα-σχέδια» (έτσι αποκαλούνται όσα κοστίζουν πάνω από ένα δισ. δολάρια έκαστο) που συνολικά φθάνουν στα 1,1 τρισ. δολάρια. Οπως διαπίστωσε η ΕΥ, στην πλειονότητά τους έχουν υπερβεί τον προϋπολογισμό, ενώ έχουν μείνει πίσω στο χρονοδιάγραμμα που είχαν θέσει. Τα περισσότερα μεγάλα σχέδια έχουν σχεδιασθεί στη βάση της υπόθεσης πως το πετρέλαιο θα παραμείνει σε επίπεδα πάνω από τα 100 δολάρια το βαρέλι, μια πεποίθηση που τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε ένα είδος πίστης στον κλάδο.

Η υποχώρηση των τιμών δεν είναι ο μοναδικός πονοκέφαλος της βιομηχανίας.

Εχοντας αποκλειστεί από πολλές φθηνές πετρελαιοπηγές εξαιτίας «πατριωτισμού φυσικών πόρων» των χωρών στις οποίες βρίσκονται τα αποθέματα, οι πετρελαϊκές αντιμετωπίζουν ακόμη πιο δύσκολες προοπτικές.
Κι έτσι έχουν αυξηθεί οι κεφαλαιακές δαπάνες παρά την επιβράδυνση της παραγωγής πολλών από τις εισηγμένες μεγάλες πετρελαϊκές. Η ζήτηση για υπηρεσίες και εξοπλισμό εκμετάλλευσης πετρελαιοπηγών έχει υπερβεί την προσφορά, η οποία έχει άλλωστε αυξημένο κόστος σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη.

Το αποτέλεσμα είναι πως για να παρουσιάσουν θετικές ροές κεφαλαίων σχεδόν τα μισά από τα σχέδια που βρίσκονται στο στάδιο της ανάπτυξης, πρέπει να αναρριχηθούν οι τιμές του πετρελαίου σε επίπεδα πάνω από τα 120 δολάρια το βαρέλι.
Μολονότι τα κέρδη που δημοσιεύουν πολλές από τις μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες του κόσμου παραμένουν σε σχετικά υψηλά επίπεδα φέτος, δεν αντανακλούν την πρόσφατη πτώση στην τιμή του αργού. Δεν αντανακλούν ούτε τον πανικό που έχει τώρα ο κλάδος. Η επενδυτική Carlyle International Energy Partner εκτιμά πως οι μεγαλύτερες πετρελαϊκές προσπαθούν τώρα να πουλήσουν περιουσιακά στοιχεία αξίας 300 δισ. δολαρίων. Η Shell και η BP προχωρούν σε αποεπενδύσεις αξίας 60 δισ. δολαρίων. Η βιομηχανία εγκαταλείπει μερικά από τα «μεγα-σχέδια», ιδιαιτέρως εκείνα στην Αρκτική, τις εξορύξεις σε βαθιά νερά και άλλα που έχουν παρουσιάσει δυσκολίες τεχνικής φύσης. Προσφάτως η Shell ανακοίνωσε ότι θα αναβάλει περαιτέρω το σχέδιό της για την εκμετάλλευση στην Αλάσκα, εξαιτίας ενός συνδυασμού ρυθμιστικών και τεχνολογικών δυσκολιών. Το σχέδιο της Rosebank, αξίας 10 δισ. δολαρίων, στη Βόρεια Θάλασσα, μιας κοινοπραξίας της αμερικανικής Chevron με την αυστριακή OMV, έχει ανασταλεί και δεν αναμένεται να προχωρήσει προτού ανακάμψουν οι τιμές. Επιπλέον η ΒΡ ανακοίνωσε πως «αναθεωρεί» τα σχέδιά της για το Mad Dog φάση 2, το σχέδιο εκμετάλλευσης σε βαθιά νερά στον Κόλπο του Μεξικού.
Έντυπη
Διαβάστε περισσότερα...

Αποψη: Η Ελλάδα στην Ευρώπη της πολιτικής παράκρουσης

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΟΦΩΛΟΣ

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Τ​​α όσα περίεργα, στυφά, αλαζονικά και αλόγιστα εκφράζει η στάση της τρόικας απέναντι στην Ελλάδα, σε μία ακόμη διαπραγμάτευση έπειτα από έξι χρόνια κρίσης στην Ελλάδα και την Ευρώπη, εμπεριέχουν επί της ουσίας ένα διπλό πολιτικό μήνυμα: το πρώτο αφορά στην ελληνική πολιτική τάξη, η οποία θα πρέπει να είναι κατά το δυνατόν συμπαγής και το δεύτερο, ότι οι Βρυξέλλες και κυρίως βεβαίως το Βερολίνο, επιμένουν σε μία πολιτική αδιέξοδη, η οποία θα βυθίσει στο σκοτάδι σημαντικά κομμάτια του Νότου και αυτό δεν μπορεί να μην έχει τότε σημαντικές πολιτικές συνέπειες στην Ευρωζώνη. Η διαρκής άνοδος της κ. Λεπέν, για παράδειγμα, είναι πολύ χαρακτηριστική ένδειξη για το τι μπορεί να συμβεί ακόμη και μέσα στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Για την ελληνική πολιτική τάξη νομίζω ότι όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες είναι εξαιρετικά ευανάγνωστα και δεν χρειάζονται πολλές ερμηνείες. Το Βερολίνο (κυρίως), η Φρανκφούρτη και οι Βρυξέλλες μεταδίδουν απόλυτα ότι δεν ενδιαφέρονται για τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, ούτε για το εάν σήμερα είναι η μία ή αύριο η άλλη κυβέρνηση. Το μήνυμα είναι σαφές: ό,τι και να γίνει, με όποιον και να καθίσουμε στο τραπέζι, σήμερα ή αύριο, εμείς θα επιβάλουμε τους όρους μας! Εάν δεν σας αρέσει, σηκώστε εσείς την ιστορική απόφαση, να περάσετε έξω και οι αγορές σας περιμένουν... Το ίδιο αδιέξοδο, όμως, δείχνει και το σκηνικό όσον αφορά στην εξέλιξη της Ευρώπης συνολικά. Η αδυναμία εξόδου από την παρατεταμένη κρίση, έπειτα από τόσα χρόνια, αναδεικνύει την πολιτική ανεπάρκεια των ηγεσιών της. Το αυστηρό δόγμα της Γερμανίας, ειδικότερα, διαψεύδεται οικτρά και οδηγεί και την ίδια πλέον στην ύφεση, την ώρα που οι ΗΠΑ επιλύουν τα δικά τους προβλήματα. Δυστυχώς, ωστόσο, τίποτε δεν φαίνεται να αλλάζει και αυτό αυξάνει αναμφίβολα τους κινδύνους αποσταθεροποίησης στην Ευρωζώνη. Ενα σκηνικό πολιτικής παράκρουσης...
Διαβάστε περισσότερα...

PRAISE FOR HITLER RISES IN TURKEY

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

Πρόσκληση

Διαβάστε περισσότερα...

Ινφογνώμων Πολιτικά: Νέα προώθηση Κούρδων κατά Ισλαμικού Κράτους στο Κομπάνι

Ινφογνώμων Πολιτικά: Νέα προώθηση Κούρδων κατά Ισλαμικού Κράτους στο Κομπάνι

Διαβάστε περισσότερα...

Πρόσκληση

Διαβάστε περισσότερα...

O ΉΡΩΑΣ ΝΙΚΌΛΑΣ ΠΑΠΑΔΌΠΟΥΛΟΣ ΑΠΌ ΤΟ ΠΕΝΤΆΚΩΜΟ

Αιματοβαμμένα χώματα και κόκκινες θάλασσες συμβόλιζαν οι 880, 246 χειροποίητες κεραμικές παπαρούνες, μία παπαρούνα για κάθε ένα Βρετανό που θυσιάστηκε κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, και που τοποθετήθηκαν γύρο από το Πύργο του Λονδίνου (Tower of London). Με τον πρωτοφανή αυτό και αξιέπαινο τρόπο η Βρετανία πρωτοστάτησε στην ιστορική θύμηση όλων των Βρετανών και μελών της Κοινοπολιτείας (και πρώην αποικιών) που πολέμησαν μαζί με τα συμμαχικά στρατεύματα, περιλαμβανομένων και Κυπρίων, τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τότε.
Σύμφωνα με τα βρετανικά δημοσιεύματα πέραν των 5 εκατομμυρίων ανθρώπων επισκέφθηκαν το Πύργο του Λονδίνου για να δουν τον ‘αιματοβαμμένο’ περίβολο του Πύργου από την μία άκρη έως την άλλη και να τιμήσουν τη μνήμη των ανθρώπων που θυσιάστηκαν για την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Η συμβολική παπαρούνα σχεδιάστηκε από τον καλλιτέχνη Paul Cummins, από το Derbyshire. Πήρε μήνες στρατιάς εθελοντών να τοποθετήσουν τις παπαρούνες πέριξ του Πύργου. Συμβολίζοντας το αίμα που χύθηκε από τους ηρωικώς πεσόντες από την Βρετανία και την Κοινοπολιτεία κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Διαβάστε Περισσότερα http://agora-dialogue.com/
Διαβάστε περισσότερα...

Μεγάλης κλίμακας κοινή αεροναυτική άσκηση προγραμματίζουν στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου Ρωσία και Κίνα



Νέα, μεγάλης κλίμακας κοινή αεροναυτική άσκηση προγραμματίζουν στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου Ρωσία και Κίνα. Η Άσκηση θα περιλαμβάνει και την Κυπριακή, ΑΟΖ με τη Ρωσία, μετά το τέλος της Άσκησης, να υλοποιεί σύμφωνα με πληροφορίες, τους σχεδιασμούς της για μόνιμη παρουσία πολεμικών πλοίων της στην περιοχή.
Έντονη παρουσία του πολεμικού ναυτικού της στην Ανατολική Μεσόγειο προς υπεράσπιση και διασφάλιση των συμφερόντων της επιδιώκει η Ρωσία. Η σχετική απόφαση είχε ληφθεί τον περασμένο Γενάρη με τη την Μόσχα όμως να επιδιώκει και τη μόνιμη παρουσία της στη περιοχή, κάτι που φαίνεται να λαμβάνει σάρκα και οστά καθώς πληθαίνει τις αεροναυτικές ασκήσεις της στην περιοχή και μάλιστα σε
συνεργασία με το πολεμικό ναυτικό της Κίνας.

Την απόφαση για τη νέα άσκηση Ρωσίας και Κίνας στην ανατολική Μεσόγειο, μεγαλύτερης κλίμακας από εκείνη που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Ιανουάριο, ανακοίνωσε ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σοιγκού αμέσως μετά τη συνάντηση που είχε με τον Κινέζο ομόλογο του Chang Wanquan την περασμένη Τρίτη στο Πεκίνο.

«Σκοπεύουμε να κάνουμε τις επόμενες κοινές ναυτικές ασκήσεις  την ερχόμενη άνοιξη στη Μεσόγειο θάλασσα. Τελευταία έχει αναπτυχθεί σημαντικά η στρατιωτική συνεργασία των δύο χωρών και με άλλες κοινές ασκήσεις έχει διαφανεί πώς η κινεζική στρατιωτική εκπαίδευση είναι στα υψηλότατα επίπεδα. Τέτοιου είδους λοιπόν εκπαιδευτικές δραστηριότητες, σαν αυτές που προγραμματίζονται είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για ανταλλαγή εμπειριών», είπε ο Σεργκέι Σοιγκού.
Ιδιαίτερα ενθουσιασμένος δήλωσε ο Κινέζος Υπουργός Άμυνας ο οποίος αναφέρθηκε στην απόλυτη επιτυχία που σημείωσαν οι κοινές ασκήσεις των δύο χωρών που πραγματοποιήθηκαν στην ίδια περιοχή και τον περασμένο Γενάρη

«Η Κίνα είναι πρόθυμη να καταβάλει κοινές προσπάθειες με τη Ρωσία, μετά τη συμφωνία που επιτεύχθηκε από τους ηγέτες των δύο χωρών, για την προώθηση της διμερούς στρατιωτικής συνεργασίας σ' ένα υψηλότερο επίπεδο με στόχο τη διατήρηση της περιφερειακής ειρήνης και σταθερότητας», είπε ο Κινέζος Υπουργός Άμυνας

Σύμφωνα με πληροφορίες η άσκηση τοποθετείται χρονικά μέσα στον Μάρτη και αναμένεται να δεσμευτεί με navtex πολύ μεγάλη θαλάσσια περιοχή η οποία θα περιλαμβάνει και το μεγαλύτερο μέρος της Κυπριακής ΑΟΖ.

Την ώρα που η Τουρκία συνεχίζει  να συντηρεί την ένταση με τις παράνομες δραστηριότητες του Barbaros εντός της Κυπριακής ΑΟΖ φαίνεται ότι η Ρωσία δεν είναι διατεθειμένη να την αφήσει να κάνει τον γενικό κουμανταδόρο αν μου επιτρέπεται η έκφραση στην περιοχή.
Με κύρια επιδίωξη να προστατέψει τα συμφέροντά της στην περιοχή της Συρίας, η Ρωσοκινεζική συνεργασία ενισχύεται συνεχώς πράγμα που δηλοί ότι σε όλα τα επίπεδα και κυρίως στο στρατιωτικό τα πράγματα έχουν προχωρήσει πολύ με κοινές αεροναυτικές ασκήσεις όχι μόνο στη Μεσόγειο αλλα και στον Ειρηνικό.

Η Ρωσία θέλει να έχει συνεχή αν όχι μόνιμη παρουσία στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου κάτι που βεβαίως λειτουργεί και ως αποτρεπτικές παράγοντες σε όποιες πιθανές Τουρκικές επιβουλές ή λεονταρισμούς.
Σύμφωνα με πληροφορίες η Ρωσία μετά το τέλος της άσκησης αναμένεται να συνεχίσει να δηλώνει παρούσα στην περιοχή μάλλον με ένα αντιτορπιλικό και δύο άλλα μικρότερα πολεμικά πλοία.
Επίσης, κατά τη επίσκεψη του Προέδρου Αναστασιάδη στη Μόσχα όπου θα συναντηθεί με τον Πρόεδρο Πούτιν και τοποθετείται χρονικά  μεταξύ 7 με 15 Δεκεμβρίου θα ζητηθεί από τον Νίκο Αναστασιάδη η Κύπρος να διευκολύνει τον ρωσικό στόλο με τη χρησιμοποίηση ως σημείων ανεφοδιασμού τα λιμάνια της Κύπρου.
Διαβάστε περισσότερα...

Αισιοδοξία Πούτιν για την οικονομία της Ρωσίας παρά τις κυρώσεις

ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:Ρωσία
Ο πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντίμιρ Πούτιν επέκρινε έντονα τις «αδικαιολόγητες» κυρώσεις που έχουν επιβάλει κράτη της Δύσης σε βάρος της χώρας του σήμερα, κρίνοντας πάντως ότι δεν θα εμποδίσουν τη Ρωσία να γίνει μια μεγαλύτερη οικονομική δύναμη.
Μιλώντας στο επενδυτικό συνέδριο VTB Russia Calling, ο Πούτιν είπε πως παρά τις αντίξοες συνθήκες η Ρωσία θα συνεχίσει να έχει μια ανεξάρτητη και ισχυρή οικονομία, με υγιές ισοζύγιο και χωρίς την ανάγκη να περιορίζει τις κινήσεις κεφαλαίων.
«Θέλουμε αληθινά μια χώρα που είναι ισχυρή, ευημερούσα, ελεύθερη και ανοικτή στον κόσμο», δήλωσε ο Πούτιν στο κοινό επιχειρηματιών στο συνέδριο αυτό.
«Δεν σχεδιάζουμε να επιβάλουμε περιορισμούς στην κίνηση ή στις αγοραπωλησίες συναλλάγματος ή στην κίνηση κεφαλαίου», επέμεινε, μιλώντας μετά την ταχεία πτώση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του ρουβλίου, ιδίως λόγω των δυτικών κυρώσεων.
Ο ίδιος επανέλαβε τη σημασία που αποδίδει στην ανάπτυξη δεσμών με τους εταίρους της Ρωσίας στην ανατολή, συγχαίροντας τις εταιρείες οι οποίες έχουν ήδη συνάψει συμφωνίες με κινεζικές επιχειρήσεις και τονίζοντας πως η Μόσχα θα επιδιώξει να υιοθετηθούν τα εθνικά νομίσματα στις εμπορικές συναλλαγές, αφήνοντας να εννοηθεί ότι επιδιώκει η χώρα του να πάψει να χρησιμοποιεί το δολάριο ως νόμισμα αναφοράς και αποθεματικό νόμισμα, ειδικά στο πεδίο της ενέργειας και ειδικά στις δοσοληψίες με χώρες όπως η Κίνα.
«Στη χρήση των εθνικών νομισμάτων βλέπουμε έναν αξιόπιστο μηχανισμό για την μείωση των (οικονομικών) κινδύνων», εξήγησε.
Χωρίς να εμφανίζεται να αποδίδει ιδιαίτερη προσοχή στην επιδείνωση της προοπτικής της ρωσικής οικονομίας, ο Πούτιν αναφέρθηκε σε μια σειρά δημοσιονομικών επιτυχιών της κυβέρνησής του, αλλά και στον ρυθμό επέκτασης των τομέων της βιομηχανίας και της γεωργίας.
«Το καθήκον μας είναι να επιτύχουμε μια βιομηχανική υπέρβαση, να δημιουργήσουμε ισχυρές εθνικές επιχειρήσεις σε τομείς της βιομηχανίας, ικανές να παράγουν ανταγωνιστικά προϊόντα», σημείωσε ο Πούτιν.
Ο ίδιος επέμεινε ότι η κυβέρνηση της Ρωσίας είναι έτοιμη να χορηγήσει βοήθεια σε τομείς και εταιρείες που έχουν πληγεί από τις κυρώσεις που επέβαλαν οι χώρες μέλη της ΕΕ, οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία κ.ά., προσθέτοντας: «σε αυτό μπορεί να συμπεριληφθεί η βοήθεια στην αύξηση των μετοχικών τους κεφαλαίων. Πρώτα και κύρια εννοώ επιχειρήσεις του χρηματοοικονομικού τομέα».
Ο Πούτιν σημείωσε ότι τουλάχιστον 30 δισεκ. ρούβλια (περίπου 600 εκατ. ευρώ) θα μεταφερθούν στο λειτουργικό κεφάλαιο της τράπεζας VEB φέτος.
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν επέμεινε πως η κυβέρνησή του παραμένει δεσμευμένη στην ανάπτυξη μιας «ανοικτής» οικονομίας της αγοράς και πρόσθεσε πως η Μόσχα θα συνεχίσει να τηρεί τις αρχές του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ)—αντίθετα, όπως σχολίασε ειρωνικά, με ορισμένες από τις χώρες που τον ίδρυσαν.
Εμβαθύνοντας στο ζήτημα αυτό, ο Πούτιν διαβεβαίωσε ότι η ιδιωτικοποίηση εταιρειών-κλειδιών του κλάδου θα προχωρήσει. «Εξετάζουμε την πιθανότητα να βγούμε στις αγορές και να διαθέσουμε μεγάλα πακέτα μετοχών των μεγαλύτερων εταιρειών ενέργειας της χώρας μας, οι οποίες ελέγχονται από το δημόσιο», είπε.
Η ρωσική κυβέρνηση έχει ανακοινώσει ότι σχεδιάζει να πωλήσει το 19,5% της Rosneft. Η Μόσχα είχε ανακοινώσει τα σχέδιά της για την μετοχοποίηση και την ιδιωτικοποίηση αρκετών κρατικών εταιρειών το 2010 με διττό στόχο: την αύξηση των κρατικών εσόδων, αλλά και τη βελτίωση της επιχειρησιακής τους λειτουργίας. Όμως η πρωτοβουλία αυτή αντιμετώπισε μεγάλες καθυστερήσεις.
Ακόμη, ο Πούτιν χαρακτήρισε ισορροπημένη και ευέλικτη την πολιτική που ασκεί η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας και δήλωσε πεπεισμένος πως η πρόσφατη αύξηση του πληθωρισμού, η οποία αποδόθηκε στον περιορισμό των εισαγωγών αγροδιατροφικών προϊόντων από την κυβέρνησή του σε αντίποινα στις δυτικές κυρώσεις, θα είναι προσωρινή, με δεδομένη την πολιτική που ασκεί η κεντρική τράπεζα.
Διαβάστε περισσότερα...

Λαβρόφ: Λάθος η «απερίσκεπτη» επέκταση του ΝΑΤΟ

ΑΠΕ-Reuters
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:Ρωσία
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ χαρακτήρισε σήμερα λάθος που θα πλήξει την ασφάλεια της Ευρώπης την «απερίσκεπτη» επέκταση του ΝΑΤΟ.
«Πιστεύουμε, και το λέμε από την αρχή της τρέχουσας ιστορικής περιόδου, ότι η απερίσκεπτη, ατέρμονη επέκταση του ΝΑΤΟ είναι ένα λάθος που υπομονεύει τη σταθερότητα της Ευρώπης», δήλωσε ο Λαβρόφ στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου με τον Ούγγρο υπουργό Εξωτερικών.
Ο Λαβρόφ πρόσθεσε ότι το καθεστώς ουδετερότητας της Ουκρανίας είναι κλειδί για την ασφάλεια και τα εθνικά συμφέροντα της χώρας.
Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Το κόστος της στρατηγικής υπερεξάπλωσης της Τουρκίας


  
Χρήστος Ιακώβου
Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών

Εδώ και τρία χρόνια επεκτείνονται οι έρευνες στον υποθαλάσσιο χώρο της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κυπριακής Δημοκρατίας, παρά τις απειλές της Τουρκίας, η οποία από την αρχή αντετάχθη στην εξέλιξη αυτή. Οι λόγοι για τους οποίους η Τουρκία εξέφρασε αυτή την αντίθεσή είναι στρατηγικοί και έχουν να κάνουν με τις ηγεμονικές της αξιώσεις στο θαλάσσιο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, ο οποίες εντάσσονται στην υψηλή στρατηγική της χώρας προκειμένου να καταστεί μέχρι τα μέσα του τρέχοντος αιώνα σε δύναμη μεσαίας εμβέλειας στο διεθνές σύστημα. Μέχρι στιγμής, η Τουρκία δείχνει ότι ευρίσκεται σε γεωστρατηγικό αδιέξοδο αφού δεν κατάφερε να αποτρέψει τις έρευνες και ταυτόχρονα έθεσε την τακτική αμφισβήτησης που επέλεξε σε μεγάλο ρίσκο. Το ερώτημα που τίθεται, μετά από αυτές τις εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων, είναι πως η Τουρκία βρέθηκε σε αυτό το γεωστρατηγικό αδιέξοδο.

Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να επισημανθεί για λόγους αναλυτικής προσπέλασης ότι η Τουρκία ευρίσκεται σε μία περίοδο γενικότερης γεωστρατηγικής αβεβαιότητας και ανησυχίας. Σε ό,τι αφορά τις περιφερειακές εξελίξεις – υπάρχει παρατεταμένη αστάθεια στη Συρία με πιο πιθανό σενάριο την επιβίωση του καθεστώτος Άσαντ, το Ιράν σπεύδει να καλύψει το κενό ισχύος που δημιουργείται με την αποχώρηση των Αμερικανών από το Ιράκ και δημιουργεί πλαίσιο σύγκλισης με τις ΗΠΑ στην αντιμετώπιση των σουννιτών τζιχαντιστών, δημιουργείται νέο πλαίσιο στις σχέσεις Αιγύπτου και Ισραήλ μετά την ανατροπή των ισλαμιστών στην Αίγυπτο, το Παλαιστινιακό παραμένει μετέωρο, η πορεία των αραβικών εξεγέρσεων δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη και το κουρδικό εθνικό κίνημα στην Τουρκία, τη Συρία και το Ιράκ, αναδιπλώνεται με πιο κατηγορηματικές αξιώσεις λαμβάνοντας πλέον περιφερειακό χαρακτήρα και προοπτικές διεθνούς υποστήριξης. Όλα αυτά δημιουργούν στρατηγικά διλήμματα στην Άγκυρα τα οποία τη σπρώχνουν να αναλάβει δράση.

Κατά το παρελθόν, και ενόσω οι Κεμαλικοί καθόριζαν τις επιλογές της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, η Τουρκία αποτελούσε σημαντικό παράγοντα διευκόλυνσης της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στην Μ. Ανατολή, στη βάση προώθησης κοινών συμφερόντων και συνεπώς η αντίδρασή της ήταν πιο προβλέψιμη. Σήμερα τα πράγματα αλλάζουν, λόγω της προσπάθειας της Τουρκίας να διευρύνει το πεδίο πολιτικής και διπλωματικής δράσης στην περιοχή, γεγονός που τη φέρει σε απόκλιση συμφερόντων σε σχέση με τις ΗΠΑ. Καθοριστικής σημασίας γι΄ αυτή την αλλαγή ήταν η σταδιακή ακύρωση του άξονα Τουρκίας – Ισραήλ, ως στρατηγική επιλογή της Άγκυρας, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την νέα μεσανατολική της πολιτική.

Βασικός άξονας των κινήσεων της κυβέρνησης Ερντογάν είναι να καλύψει το γεωστρατηγικό κενό ισχύος που δημιουργήθηκε στη Μέση Ανατολή μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Με αυτό τον τρόπο προσάρμοσε στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας μία ρητορική που ανακαλεί τις ιδεολογικές παραστάσεις του πανισλαμισμού κατά τα τελευταία χρόνια προ της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτό μπορεί να έχει επίκληση στις λαϊκές μάζες των μουσουλμάνων της Μέσης Ανατολής όχι όμως στις πολιτικές τους ηγεσίες που εκλαμβάνουν την Τουρκία με διαφορετικούς όρους.

Το γεωστρατηγικό αδιέξοδο στο οποίο ευρέθη επ’ εσχάτων στην Ανατολική Μεσόγειο, καταδεικνύει τη γενικότερη αδυναμία, αλλά ιδιαιτέρως την απουσία γεωστρατηγικής προοπτικής της Τουρκίας να εκπληρώσει το ρόλο που επιδιώκει στην περιοχή. Χρειάζεται χρόνος να οικοδομήσει μία χώρα ισχυρή περιφερειακή πολιτική και είναι απαραίτητο για συνοδεύει αυτή την πολιτική, κατά καιρούς, με επίδειξη στρατιωτικής και πολιτικής ισχύος. Αυτό, για ένα κράτος με φιλοδοξίες όπως η Τουρκία, σημαίνει ότι θα μπορούσε να πληρώσει κόστος αν τα γειτονικά κράτη αρχίζουν να αντιδρούν και να εμποδίζουν την Τουρκία από το να προχωρήσει πάρα πέρα και ακόμη περισσότερο για την ίδια την Τουρκία να χάνει συμμάχους από το παρελθόν. 

Είναι σαφές πλέον ότι η Τουρκία είναι ανέτοιμη να διαχειριστεί τις δύσκολες πτυχές της περιφερειακής της πολιτικής και αντ’ αυτού αναλώνεται σε, χαμηλού κόστους, πολεμική ρητορική (όπως στην περίπτωση της Συρίας, της Κύπρου και της Ελλάδος) διατηρώντας ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί μόνο πολιτικοδιπλωματικώς να δικαιολογεί το ρόλο της. 

Διαβάστε περισσότερα...

Τρία χρόνια χωρίς τον Νεοκλή Σαρρή


Στις 19 Νοεμβρίου 2014 συμπληρώνονται τρία χρόνια από τότε που έφυγε από τη ζωή ο αγωνιστής του Ελληνισμού Νεοκλής Σαρρής.
Η πρόσφατη κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας νοτίως της Κύπρου και η προκλητική απόφαση της Άγκυρας –πέραν κάθε εννοίας διεθνούς δικαίου– να εδραιώσει την παρουσία της στην κυπριακή ΑΟΖ επαναφέρουν στη μνήμη μας τον καταγγελτικό λόγο του για την υποτέλεια της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στα εθνικά ζητήματα.
«Αυτή η υποτέλεια ελαύνεται από ένα φόβο που έχουν δημιουργήσει οι Τούρκοι στο όνομα μιας εξευτελιστικής λογικής», υπογράμμιζε ο Νεοκλής Σαρρής, απευθυνόμενος –φευ– εις ώτα μη ακουόντων.
Διακρινόταν για τη μαχητικότητα και τη θαρραλέα στάση του στα εθνικά θέματα, συνδυασμένη με τη σπάνια αρχοντιά, ειλικρίνεια και ευγένεια που τον χαρακτήριζαν. Έδωσε αληθινές μάχες για τα απαράγραπτα δίκαια του Ελληνισμού όπου γης, για την ξεκληρισμένη κωνσταντινουπολίτικη Ρωμιοσύνη, τις βασανισμένες Ίμβρο και Τένεδο, τη μαρτυρική μας Κύπρο.
Υπήρξε ο πλέον εμβριθής γνώστης της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Η όλη του σκέψη συμπυκνωνόταν στην περίφημη ρήση του: «Η Τουρκία δεν έχει ιστορία. Έχει μόνον ποινικό μητρώο».
Ο Νεοκλής Σαρρής μιλούσε πάντοτε ισορροπημένα, τεκμηριωμένα, δίκαια, σωστά, και με ακρίβεια που τσάκιζε κόκαλα. Διατύπωνε τον αιχμηρό του λόγο με τόλμη και παρρησία, χωρίς συμβιβασμούς και ιδιοτέλειες. Στηλίτευε την ενδοτικότητα και την ηττοπάθεια των εκάστοτε πολιτικών ηγεσιών, όσο και άλλων κατεστημένων κύκλων που υιοθετούν μια υποτελή στάση απέναντι στη νεο-οθωμανική στρατηγική της γείτονος χώρας. ΄Ηταν επομένως φυσικό να αντιμετωπίσει την καχυποψία του κοντόφθαλμου και φοβικού ελλαδικού επαρχιωτισμού.
Τις θέσεις του για τα ελληνοτουρκικά ζητήματα αρκετοί ανιστόρητοι επεχείρησαν να τις απαξιώσουν χαρακτηρίζοντάς τες ακραίες και εθνικιστικές. Έγινε δυσάρεστος και ενοχλητικός για κάποιους δουλόφρονες, οι οποίοι δεν ήθελαν με κανένα τρόπο να ακούγεται η φωνή του. Για τους τουρκόφιλους των σαλονιών της Αθήνας ήταν απρόβλεπτος και, άρα, επικίνδυνος.
«Τα εγχώρια καθωσπρέπει τρωκτικά, τα ίδια που τελικά κατέστρεψαν το νεοελληνικό κράτος, τον κτυπούσαν ασταμάτητα και ανελέητα.. Όμως δεν κατάφεραν να του κλείσουν το στόμα. Είναι σαν να προσπαθεί κανείς να δέσει έναν γίγαντα με κλωστές», πολύ εύστοχα τόνισε ο Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών Παναγιώτης Ήφαιστος.
«Μέσα σ’ ένα κόσμο γονατισμένων αξιών, με το χρηματοπιστωτικό κατεστημένο να κυβερνά ερήμην των λαών, με το κοινωνικό κράτος υπό πολιορκία, με επιβράβευση επιδρομέων, κατακτητών και βιασμένων δικαιωμάτων, με τον τουρκικό επεκτατισμό να απειλεί με επικυριαρχία στο Αιγαίο, κυπροποίηση της Θράκης και αλεξανδρεττοποίηση της Κύπρου, προσωπικότητες όπως ο Νεοκλής Σαρρής αποτελούν ανάχωμα, διανοίγουν νέους ορίζοντες, δακτυλοδεικτούν άλλες πορείες, βασισμένες στη ρεαλιστική ανάλυση αντιπάλων και εμπλεκόμενων συμφερόντων, αλλά και τη σταθερή προσήλωση στην χωρίς συμβιβασμούς προάσπιση των εθνικών δικαιωμάτων, της εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας», αναφέρει ο Βάσος Λυσσαρίδης στην ομιλία του, η οποία εκφωνήθηκε στην εκδήλωση του Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών στη μνήμη του Νεοκλή Σαρρή, στις 20 Οκτωβρίου 2012.
Ο Νεοκλής Σαρρής υπήρξε ένας αληθινός ευπατρίδης, πρότυπο της κωνσταντινουπολίτικης αρχοντιάς και μεγαλοσύνης. Η γνήσια ελληνική μορφή του και ο αγέρωχος πατριωτικός του λόγος θα μας οδηγούν εσαεί.
Νεοκλή, υποκλινόμαστε στη μνήμη σου και συνεχίζουμε τον αγώνα για την πλήρη δικαίωση του Ελληνισμού.
Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

Natural Gas Fight Dampens Any Optimism for Cyprus Reunification


Border of the U.N. buffer zone in Nicosia, Cyprus, Oct. 1, 2008 (photo by Flickr user peatc licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 2.0 Generic license).
By Trend Lines
Greek Foreign Minister Evangelos Venizelos has announced that he will visit Turkey later this month. That comes after Cypriot President Nicos Anastasiades suspended peace talks with northern Cyprus last month when Turkey declared plans to search for oil and gas off the southern coast of the island.

The island of Cyprus has been divided since 1974 between the predominantly Greek Cypriot south and mainly Turkish north. Only Turkey recognizes the latter as an independent country. The United Nations has maintained a peacekeeping force in Cyprus since 1964, the longest-running U.N. peacekeeping operation in existence. ...
Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014

Προσκλήσεις

Διαβάστε περισσότερα...

How 5 Countries Could Become 14

How 5 Countries Could Become 14

Slowly, the map of the Middle East could be redrawn. An analysis by Robin Wright.
http://www.nytimes.com/interactive/2013/09/29/sunday-review/how-5-countries-could-become-14.html?_r=4&
Διαβάστε περισσότερα...

Diplomatic Crisis Looms as Turkey Steps Into Cypriot Controversy

Turkey’s decision to dispatch a warship to Cyprus to protect an oil and gas research ship is threatening to provoke a diplomatic crisis.
Greek Cypriots have suspended island unification talks and called for Ankara's EU bid to be suspended.
And on Friday, Greece has warned NATO partner Turkey not to intimidate Cyprus over Turkish efforts to develop off-shore natural gas fields.  The Greek intervention is the latest ratcheting up of regional tensions over the disputed energy fields.
Last month, Turkey dispatched a warship to Cyprus to protect one of its research ships that is exploring for gas on behalf of the Turkish Cypriot regime, which only Ankara recognizes.
The internationally recognized Greek Cypriot government in Nicosia condemned the move and broke off United Nations sponsored island reunification efforts.
Carnegie Institute visiting scholar Sinan Ulgen said the decision to suspend talks could be far reaching.
"They had reached a critical stage,” Ulgen said. “ All the more so since it was the first time since the failure of the Annan (reunification) plan back in 2004, that the negotiations had reached such an advanced stage.  And given that, this may have been a last effort to reach settlement on Cyprus."
Cyprus was split by a 1974 Turkish invasion triggered by a brief Greek-inspired coup. 
Turkey insists it is searching for gas only in Turkish Cypriot waters, but Nicosia says, as the only internationally recognized government it has sole control over energy resources.
In past disputes with the Cyprus government, which is a member of the European Union, Turkey quickly faced pressure from Brussels over its ongoing negotiations to join the bloc.
Last month, Brussels issued a stern warning to Turkey over Cyprus.  But analyst Ulgen said such warnings do not carry the weight they once did.
"Practically, the European Union today has much less leverage on Turkey than in the past,” he said. “It cannot credibly threaten Turkey with suspending the negotiations given that already, for the four years really, the negotiations have stalled."
Washington has also voiced concern over the dispute, but argues the potential energy bonanza should be an impetus for reunifying Cyprus. 
Diplomatic columnist Kadri Gursel of Turkey’s Milliyet Newspaper and Al Monitor website, said such hopes may be misplaced.
"There is no hope for a solution for the foreseeable future, that is why the Cyprus question is now related to energy politics and security politics,” Gursel said. “The natural gas can be a catalyst for both solution and ... conflict, it depends on the attitudes of the political actors."
Ankara’s stance over Cyprus comes as it faces growing international criticism that it is failing to do enough to counter the threat of Jihadist fighting in neighboring Iraq and Syria.
But Ulgen said its importance to the international community is emboldening Turkey.
"Ankara is determined, and given that the very serious security challenges that both Turkey, but also the world, faces in the region - Iraq and Syria with the rise of ISIS, and Turkey’s potential role in mitigating and managing these threats,” Ulgen said. “Ankara feels confident, it will not be alienated by the international community on Cyprus."
http://www.voanews.com/content/diplomatic-crisis-looms-as-turkey-steps-into-cypriot-controversy/2512547.html
Διαβάστε περισσότερα...

‘ISIS Sees Turkey as Its Ally': Former Islamic State Member Reveals Turkish Army Cooperation

By 

Διαβάστε περισσότερα...

Χρίστος Ιακώβου: Η τριμερής, οι Τούρκοι και η επόμενη ημέρα



Διαβάστε περισσότερα...

“Έφυγε” ο Πολυχρόνης Ενεπεκίδης

Η κοινότητα των Νεοελλήνων ιστορικών είναι σήμερα φτωχότερη. Ο βυζαντινολόγος Πολυχρόνης Ενεπεκίδης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 97 ετών. Εκτός όμως από τα βυζαντινά, σημαντική είναι η παρακαταθήκη που άφησε για θέματα της σύγχρονης ιστορίας. Η γνώση της ερευνητικής του εργασίας για το Διχασμό, αλλά και τη γερμανική Kατοχή και το Ολοκαύτωμα, είναι βασική για όσους ασχολούνται με τα επί μέρους αυτά θέματα.
Παράλληλα, υπήρξε και ο σημαντικότερος ιστορικός του σύγχρονου Πόντου. Υπήρξε ο πρώτος Έλληνας ιστορικός που μελέτησε τα αυστριακά και γερμανικά αρχεία που αφορούσαν την περίοδο 1909-1918, όπου τα τραγικά γεγονότα της Ανατολής και ειδικώτερα του Πόντου, όπως και ο γενοκτονικός σχεδιασμός των Νεότουρκων εθνικιστών, αποκαλύπτονταν αβίαστα μέσα από αυτά . 
Στο συλλογικό έργο “Tο τραύμα και οι πολιτικές της Μνήμης. Ενδεικτικές όψεις των συμβολικών πολέμων για την Ιστορία και τη Μνήμη” είχα γράψει για τη σημασία του έργου του αλλά και της μαρτυρίας του για τον τρόπο που οι ελλαδικές κυβερνήσεις αντιμετώπισαν την προσφυγική Μνήμη:  “Ο πρώτος ιστορικός που προσπάθησε να μελετήσει τα αρχεία για εκείνα  τα πολιτικά γεγονότα, που αφορούσαν τις γενοκτονίες των ελληνικών πληθυσμών στη Μικρά Ασία, ήταν ο Πολυχρόνης Ενεπεκίδης, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Βιέννης. Χαρακτηριστική είναι η αντιμετώπισή του από τις ελληνικές αρχές, όταν προσπάθησε να μελετήσει τα γερμανοαυστριακά αρχεία που αφορούσαν την περίοδο 1908-1918.
Ο ίδιος περιγράφει ως εξής την εμπειρία του: «Όταν το 1958-59 καθώς πραγματοποιούσα την έρευνα στα επίσημα αυστριακά αρχεία που μόλις είχαν παραδοθεί στους ερευνητές και είχα συναντήσει πλήθος εγγράφων που αφορούσαν τις βιαιοπραγίες κατά του ελληνικού πληθυσμού, ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας Κουρτ Βαλτχάιμ και αργότερα γενικός γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και πρόεδρος της Αυστρίας με ενημέρωσε ότι δύο επιφανείς Ελληνες πολιτικοί, με παρέμβασή τους, ζητούσαν την απαγόρευση της έρευνας. Αυτοί, το αποκαλύπτω τώρα, ήταν ο τότε υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Αβέρωφ και ο Παναγιώτης Πιπινέλης. Το σκεπτικό ήταν ότι η δημοσίευση αυτών των στοιχείων στην Ελλάδα θα μπορούσε να προκαλέσει εμπλοκή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.» 
[Η μαρτυρία αυτή του Ενεπεκίδη κατατέθηκε δημόσια, κατά την παρουσίαση του περιοδικού  «Ε-Ιστορικά», που πραγματοποιήθηκε στην κατάμεστη αίθουσα του Συλλόγου Ποντίων «Αργοναύται-Κομνηνοί», στην Καλλιθέα, στο πλαίσιο της εκδήλωσης που συνδιοργάνωσαν η «Ελευθεροτυπία» και η Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων Νότιας Ελλάδας (Ανταπόκριση Γιώργου Κιούση,Ελευθεροτυπία,Νοέμβριος 2002)].”
Πέθανε ο καθηγητής Πολυχρόνης ΕνεπεκίδηςΣυμμετείχε στις προσπάθειες για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας, έλαβε μέρος στο συνέδριο που διοργανώθηκε τον Ιούνιο του 1998 στη Νέα Υόρκη και συμμετείχε στην επιτροπή ιστορικών που συνέταξε ένα Υπόμνημα που κατατέθηκε στον ΟΗΕ.  Λίγα χρόνια πριν , το 1996, είχε αντέξει μαζί μας ένα δύσκολο ταξίδι στις ελληνικές κοινότητες της πρώην Σοβιετικ’ής Ένωσης, δίνοντας διαλέξεις σε πανεπιστήμια που διψούσαν για την γνώση που κόμιζε ο ευπατρίδης Ενεπεκίδης. 
Ο ποντιακός χώρος
Ο οργανωμένος ποντιακός χώρος δεν αξιοποίησε τον Ενεπεκίδη όπως θα έπρεπε. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η ΠΟΠΣ ήταν η μόνη οργάνωση που και τον αξιοποίησε και τον τίμησε, όπως και οι Αργοναύτες-Κομνηνοί της Αθήνας. Όμως αυτή η παράδοση δεν συνεχίστηκε από τη νέα ομοσπονδία, την ΠΟΕ, παρόλες τις προσπάθειες και τις προτάσεις που κατά καιρούς καταθέταμε στα αρμόδια όργανα. Το παράδοξο ήταν ότι ούτε και τα μέλη της Ευξείνου Λέσχης είχαν συνηγορήσει με το αίτημα προβολής και αναγνώρισης του Ενεπεκίδη, παρόλο που ο σύλλογός τους είχε εκδόσει το σημαντικότερο ίσως έργο για τη Γενοκτονία:  Πολυχρόνης Κ. Ενεπεκίδης, Γενοκτονία στον Εύξεινο Πόντο. Διπλωματικά Έγγραφα από τη Βιέννη (1909-1918), Θεσσαλονίκη, έκδ. Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης, 1995. Ένα έργο που εξ αρχής θα έπρεπε να είχε προβληθεί και να είχε γίνει σημαία της ενδοεθνικής, όσο και διεθνούς προσπάθειας για αναγνώριση της Γενοκτονίας. Και αυτό γιατί ο τρόπος γραφής του Ενεπεκίδη ήταν αξεπέραστος. Οξύνους ο ίδιος και βαθύς γνώστης της γερμανικής μεθοδολογίας έγραφε με τρόπο αυστηρά επιστημονικό, χωρίς να επιτρέπει στον υποκειμενισμό ή τον συναισθηματισμό να παρεισφρύσει στο επιστημονικό του έργο.
Όσον αφορά τον παραγκωνισμό του, είναι γνωστό ότι κάποιοι επιφανείς ιστορικοί -φίλοι της Ευξείνου Λέσχης- που είχαν ασχοληθεί με το ζήτημα της Γενοκτονίας και είχαν μελετήσει τα ίδια αρχεία, που χρόνια πριν είχε μελετήσει και δημοσιεύσει ο Ενεπεκίδης, τον υπονόμευσαν με κάθε τρόπο. Η συμπεριφορά αυτή είχε προκαλέσει την οργή του ιδίου και τη δημόσια αναφορά προς τα πρόσωπα που θεώρησε ότι φέρθηκαν αντιδεοντολογικά και παραβίασαν βασικούς κανόνες της ιστοριογραφίας περί σεβασμού και αναφοράς των πρωτοπόρων ερευνητών από αυτούς που ακολουθούν και συνεχίζουν το έργο τους.
H πρώτη έντυπη παρουσίαση, το 1962, των αρχειακών δεδομένων που εντοπίστηκαν την περίοδο 1958-59 και πιστοποιούσαν την ύπαρξη γενοκτονικού σχεδίου, ήταν το ανάτυπο της ομιλίας του Πολυχρόνη Ενεπεκίδη στο Σύλλογο Αργοναύται-Κομνηνοί με τίτλο Οι διωγμοί των Ελλήνων του Πόντου (1908-1918). Βάσει των ανεκδότων εγγράφων των κρατικών αρχείων της Αυστροουγγαρίας“. Το 1995 θα εκδοθεί από την Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης σε πληρέστερη μορφή, ως μονογραφία, η εργασία του με τίτλο: “Γενοκτονία στον Εύξεινο Πόντο. Διπλωματικά Έγγραφα από τη Βιέννη (1909-1918)
Χαρακτηριστικό μιας όχι φιλικής συμπεριφοράς, υπήρξε η μη αξιοποίηση του Ενεπεκίδη κατά τη διαδικασία ανάθεσης του έργου συγγραφής της ιστορίας της Γενοκτονίας από τη Βουλή των Ελλήνων το 1994. Είχα γράψει γι αυτόν τον προσβλητικό και αντιπαραγωγικό παραγκωνισμό του Ενεπεκίδη τα εξής: “Εάν κάποιος ήθελε ειλικρινά, εκείνη τη στιγμή, να δημιουργηθεί ένα σοβαρό έργο που θα πρόβαλε παντού τη γενοκτονία: α)  θα έφτιαχνε την καλύτερη επιστημονική ομάδα, β)  θα ανέθετε το συντονισμό της στο μεγαλύτερης διεθνούς φήμης καθηγητή  που διέθετε  γ)  θα προσπαθούσε μέσα στα χρονικά όρια που όριζε η ανάθεση του έργου να      κινηθεί για να κερδίσει χρόνο και ευκαιρίες.
              Ο μόνος διεθνούς εμβέλειας Πόντιος ιστορικός που υπήρχε τότε ήταν ο   Πολυχρόνης Ενεπεκίδης -καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης- που είχε μελετήσει και δημοσιεύσει τα γερμανοαυστριακά αρχεία από το ‘58. Όμως στη   συγκεκριμένη περίπτωση έγινε, για άλλη μια φορά, το ανάποδο. Αγνοήθηκε και ο Ενεπεκίδης και όλοι οι υπόλοιποι πρωτοβάθμιοι Πόντιοι καθηγητές, καθώς και οι άλλοι ερευνητές των σχετικών αρχείων, που θα έδιναν το μέγιστο κύρος στο έργο…  Το έργο παραδόθηκε αρκετά χρόνια μετά τις προϋποθέσεις που έθετε η ανάθεση. Δηλαδή, υπήρξαν -αναιτίως σύμφωνα με την εκτίμησή μου- χαμένα χρόνια για την επίσημη καταγραφή και τη διεθνή  προβολή της γενοκτονίας.... ”   
    Ήταν πολυγραφότατος και το πνεύμα του ανήσυχο. Το βιογραφικό του πλουσιότατο: “Γεννημένος στις 12 Ιουνίου 1917 στην Αμισό του Πόντου, ο Πολυχρόνης Ενεπεκίδης σπούδασε φιλολογία και ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, για να μετεκπαιδευτεί στα Πανεπιστήμια Παρισιού και Βιέννης, όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας, αναλαμβάνοντας αργότερα υφηγητής και το 1960 καθηγητής στην έδρα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Βιέννης, όπου από το 1974 έως το 1992 που συνταξιοδοτήθηκε, προΐστατο του Ινστιτούτου Βυζαντινών Σπουδών.
Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ιστορική έρευνα σε αρχεία και βιβλιοθήκες της Αυστρίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ελλάδας, της Ελβετίας, της Ιταλίας, της Βρετανίας και της Ουγγαρίας, ενώ υπήρξε δημοφιλής ομιλητής με τις δεκάδες των διαλέξεών του στην Ελλάδα και σε πόλεις της Ευρώπης, των ΗΠΑ και της Αυστραλίας.
Με τις επιστημονικές του έρευνες ευρωπαϊκών αρχείων και συλλογών χειρόγραφων, θεωρείται, ότι προσπάθησε να απομυθοποιήσει τη νεότερη Ελληνική ιστορία και να την απαλλάξει από διαστρεβλώσεις.
Συνεργάστηκε με γνωστά έντυπα στην Ελλάδα, κυρίως με τις εφημερίδες «Το Βήμα», «Καθημερινή», «Μακεδονία». Από το 1955 ήταν μέλος της Ενωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στη Βιέννη και έτυχε πολλών τιμητικών διακρίσεων.
Κυριότερα έργα του υπήρξαν «Η δόξα και ο Διχασμός. Από τα μυστικά αρχεία Βιέννης, Βερολίνου και Βέρνης, 1908-1918», «Η Βασιλική ανταρσία 1916-1918»,«Οι διωγμοί των Ελλήνων του Πόντου (1908-1918), «Η Ελληνική Αντίστασις 1941-1944», «Οι διωγμοί των Εβραίων εν Ελλάδι 1941-1944, «Αθηναϊκά, αττικοβοιωτικά, δωδεκανησιακά 1815-1980», «Εθνική συνείδηση των Μακεδόνων και των Βορειοηπειρωτών της Αυστροουγγαρίας».
Επίσης, μεταξύ των πιο πρόσφατων έργων του συγκαταλέγονται: «Η Ελλάδα, τα νησιά και η Μικρά Ασία του Καρόλου Κρουμπάχερ», «Γενοκτονία στον Εύξεινο Πόντο. Διπλωματικά Έγγραφα από τη Βιέννη (1909-1918)», «Κύπρος 1800-1878», «Μικρασιατικά, κρητικά, ηπειρωτικά 1816-1931», «Γράμματα προς τη Βιέννη 1824-1843», «Εξέγερση στην Κύπρο το 1931»
Στην Biblionet υπάρχει η εξής αναφορά για το έργο του Πολυχρόνη Ενεπεκίδη:
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βιέννης κ. Π. Ενεπεκίδης τείνει με τις έρευνές του να απομυθοποιήσει τη νεωτέρα ιστορία του ελληνικού λαού. Εσπούδασε στα πανεπιστήμια Αθηνών, Βιέννης και Παρισίων και αφιερώθηκε από νωρίς στην εξονυχιστική έρευνα των ευρωπαϊκών αρχείων και των χειρογράφων συλλογών, για να απαλλάξει την ελληνική ιστορία από τις εσκεμμένες διαστρεβλώσεις και τις ανεξέλεγκτες παραδόσεις. Ένας Γερμανός κριτικός των έργων του έγραψε ότι ο καθηγητής Ενεπεκίδης ανευρίσκει με υπνοβατική ασφάλεια αυτό που θέλει και που είναι αυτό που λείπει. Οι γλαφυρές του διαλέξεις στην Ελλάδα και σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες καθώς και στις μεγάλες πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών της Β. Αμερικής και της Αυστραλίας δημιούργησαν ένα νέο τρόπο επικοινωνίας του επιστήμονα με το μεγάλο κοινό: χωρίς να νοθεύεται η νέα ιστορική γνώση επιστρέφεται στο λαό που εδημιούργησε αυτός τα γεγονότα.
Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ
(2007)Γράμματα προς τη Βιέννη 1824-1843, Ωκεανίδα
(2001)Μικρασιατικά, κρητικά, ηπειρωτικά 1816-1931, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(2000)Κύπρος 1800-1878, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
(1997)Αρχιπέλαγος, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1996)Το ολοκαύτωμα των Εβραίων της Ελλάδος 1941-1944,
Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1993)Εθνική συνείδηση των Μακεδόνων και των Βορειοηπειρωτών
της Αυστροουγγαρίας, Μαλλιάρης Παιδεία
(1992)Η δόξα και ο διχασμός, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
(1991)Αθηναϊκά, Αττικοβοιωτικά, Δωδεκανησιακά, Ωκεανίδα
(1989)Τραπεζούντα, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη 1800-1923, Ωκεανίδα
(1988)Η Θεσσαλονίκη στα χρόνια 1875-1912, Κυριακίδη Αφοί
(1984)Μακεδονικές πόλεις και οικογένειες 1750-1930, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1972)Ιωάννης Καποδίστριας, Εκδόσεις Παπαζήση
(1971)Χρηστομάνος, Βικέλας, Παπαδιαμάντης, Εκδόσεις Παπαζήση
(1969)Αλέξανδρος Υψηλάντης, Εκδόσεις Παπαζήση
(1969)Οι διωγμοί των Εβραίων εν Ελλάδι, Εκδόσεις Παπαζήση
(1967)Κοραής – Κούμας – Κάλβος, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1965)Ρήγας – Υψηλάντης – Καποδίστριας, Βιβλιοπωλείον της Εστίας

http://kars1918.wordpress.com/2014/11/06/enepikidis/
Διαβάστε περισσότερα...