Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

The massacre Turkey hopes Alevis will forget


Tragedies from Turkey's recent past are returning to the agenda like a recurring nightmare. One such disaster that cannot be swept away is the massacre at Maras, a southeast city from which almost 80% of its Alevi residents were forced to flee to major cities and abroad. The more the state tries to forget such incidents, the more interest they arouse.


Read more: http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2014/12/turkey-alevis-massacre-memorial-no-grave.html#ixzz3NKL85Pbv
Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Turkey's vision of Cyprus is that of a satrapy

Turkey's vision of Cyprus is that of a satrapy. A Turkish satrapy. It does not extend beyond that. If this thesis is understood and accepted then the past and present policies of Ankara vis as vis Cyprus, be they those of the Kemalists or of today’s Islamists, can be decoded and made “sense” of. It will explain why Turkey can submit a 100-page brief to the European Commission, as Ankara did recently, developing a convoluted array of arguments to prove that one state-member of the European Union, Cyprus, does not in fact exist. The Turks are talking about a country that for six months in 2012 presided over an EU that Turkey aspires to join. One does wonder whether the Turkish Foreign Ministry prepared its EU brief on its own volition and by observation, or whether it took its cue from the pronouncement of its leader, Recep Tayyip Erdogan, who a few weeks back announced, to an unaware world, that “there is no such country called Cyprus.”
Διαβάστε περισσότερα...

Ινφογνώμων Πολιτικά: Τι επιδιώκει η Κίνα στον Ειρηνικό ;

Ινφογνώμων Πολιτικά: Τι επιδιώκει η Κίνα στον Ειρηνικό ;

Διαβάστε περισσότερα...

GULF ARAB STATES AND THE JIHADIST WARS OF NO POLITICAL CONSEQUENCE

gulfstates15Andrew Hammond
(European Council on Foreign Relations, Middle East policy fellow Author, The Islamic Utopia: The Illusion of Reform in Saudi Arabia)
Copyright: Research Institute for European and American Studies (www.rieas.gr) Publication Date: 23 December 2014
The Syrian civil war has been the third major jihad of modern times for Gulf Arab states. The first, Afghanistan, was a new experience, the inaugural transnational jihad of the modern era in which Saudi Arabia and the United States jumped into the fray against the Soviet invasion. Each with different motivations, they poured some $20 billion in the fight and Saudi interior ministry may have facilitated travel for anything between 35,000 and 40,000 young men to join in. Sensing Russian weakness, Washington wanted to take the fight to the Soviets, while Al Saud were willing to provide the manpower because of a new turn that Saudi Arabia took in the 1980s: scared by the 1979 Wahhabi revolt at the Grand Mosque in Mecca the regime moved to boost its Islamic credentials. The class of ulama (religious scholars) were given wider powers over society, the kingdom embarked on a programme of global proselytization (printing Qurans and funding mosques), and Saudis were publicly encouraged to join the Afghan jihad. The Mujahideen were public heroes... Read more
Διαβάστε περισσότερα...

Το τάνκερ, οι δύο Ελληνες και οι Λίβυοι αντάρτες


ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΟΥΛΙΩΤΗΣ
Η επιχείρηση ανακατάληψης του δεξαμενόπλοιου Morning Glory, που μετέφερε στις δεξαμενές του 350.000 βαρέλια λαθραίου πετρελαίου, πραγματοποιήθηκε ανοικτά της Κύπρου με τη συμμετοχή Aμερικανών «Navy Seals».
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Ηταν ξημερώματα Δευτέρας τον περασμένο Μάρτιο όταν άνδρες των ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ πραγματοποίησαν στα ανοιχτά της Κύπρου επιχείρηση κατάληψης δεξαμενόπλοιου που έφερε σημαία Βόρειας Κορέας. Στις δεξαμενές του, το Morning Glory μετέφερε πετρέλαιο αξίας 35 εκατ. ευρώ, το οποίο ανήκε στην κρατική εταιρεία πετρελαίου της Λιβύης και είχε φορτωθεί παράνομα στον κατειλημμένο από αντάρτες τερματικό σταθμό Es Sider στα ανατολικά της χώρας. Η είδηση έκανε αμέσως τον γύρο του κόσμου καθώς το διπλωματικό θρίλερ με επίκεντρο το τάνκερ είχε σταθεί αφορμή για την καθαίρεση του ίδιου του Λίβυου πρωθυπουργού λίγες ημέρες νωρίτερα.

«Υπήρχαν πληροφορίες ότι το φορτίο επρόκειτο να διατεθεί στην (εμπόλεμη) Συρία», λέει σήμερα στην «Κ» Κύπριος αξιωματούχος με γνώση του θέματος. «Είχαμε διεθνή υποχρέωση να ανταποκριθούμε στο αίτημα της Λιβύης, που ζητούσε να εμποδίσουμε την πώληση του κλεμμένου πετρελαίου. Καθώς όμως δεν είχαμε επιχειρησιακή δυνατότητα, την επιχείρηση ανακατάληψης του πλοίου πραγματοποίησαν Αμερικανοί Navy Seals».

Ενα μήνα αργότερα και αφού το τάνκερ είχε επιστρέψει στο λιμάνι της Τρίπολης, δύο Ελληνες (ένας πρώην καπετάνιος, που εργαζόταν ως ναυλομεσίτης σε εταιρεία του Ντουμπάι, και ένας εφοπλιστής με έδρα τα Εμιράτα) μεσολάβησαν για να αποκτήσουν την κυριότητά του. «Οι Λίβυοι επιβαίνοντες αφέθηκαν ελεύθεροι. Αναμένεται εντός των επόμενων ημερών η απελευθέρωση του τελευταίου Πακιστανού» έγραφε σε email του προς τον Ελληνα εφοπλιστή επιχειρηματίας που δραστηριοποιούνταν στη Λιβύη και είχε άμεση γνώση των εξελίξεων. «Ως εκ τούτου οποιαδήποτε κίνηση πρέπει να γίνει τώρα και για όσο το πλοίο θα βρίσκεται εντός Λιβύης».

Από στοιχεία που συγκέντρωσε η «Κ» σε Ελλάδα, Κύπρο και Μέση Ανατολή προκύπτει ότι οι δύο Ελληνες, που αναμείχθηκαν στο κατασκοπικό - διπλωματικό θρίλερ της περασμένης άνοιξης ήταν μεταξύ των πρωταγωνιστών της πολύκροτης υπόθεσης του περασμένου Ιουνίου, με το πλοίο Noor One.

Πειρατεία στη Λιβύη

Η υπόθεση άρχισε να εκτυλίσσεται όταν το Morning Glory απέπλευσε στα μέσα Φεβρουαρίου από την Ερυθραία με προορισμό την Τυνησία. Ο καπετάνιος Noman Baig, που η «Κ» αναζήτησε και εντόπισε στη Λαχώρη του Πακιστάν, αποκάλυψε ότι την παραμονή της αναχώρησης, ο πλοιοκτήτης είχε αντικαταστήσει τη λιβεριανή σημαία του τάνκερ με σημαία Βορείου Κορέας. Λίγες ημέρες αργότερα ο 36χρονος, που βρισκόταν μόλις στο δεύτερο μπάρκο του ως πρώτος καπετάνιος, θα καταλάβαινε το γιατί. «Ενόσω το πλοίο βρισκόταν στο Σουέζ πήρα εντολή να κατευθυνθώ αντί της Τυνησίας στη Λιβύη», λέει ο Baig. «Ηξερα ότι η κατάσταση στη χώρα δεν ήταν απολύτως ασφαλής, ωστόσο, δεν είχα απόλυτη γνώση των συνθηκών που επικρατούσαν σ’ αυτήν».

Το πρωί της 8ης Μαρτίου, στα ανοιχτά της Λιβύης, το Morning Glory κατελήφθη από ένοπλους αντάρτες. «Καπετάνιε, οι ένοπλοι δεν είναι προσωπικό ασφαλείας αλλά αντάρτες. Ολόκληρος ο τερματικός σταθμός του Es Sider βρίσκεται υπό τον έλεγχό μας», φέρεται να είπε στον Baig ένας από τους αντάρτες που ανέβηκε στη γέφυρα για να ελέγξει τον κατάπλου του πλοίου.

Στο διάστημα παραμονής του στο Es Sider, το Morning Glory φόρτωσε 350.000 βαρέλια αργού πετρελαίου. «Ο ιδιοκτήτης του πλοίου μού ζήτησε αρχικά να εμποδίσω τη φόρτωση του καυσίμου. Μετά υπαναχώρησε και τελικά μου ανακοίνωσε ότι πούλησε το τάνκερ στους αντάρτες προτρέποντάς με να υπακούσω στις διαταγές τους», λέει ο Baig.

Συνδρομή ΝΑΤΟϊκών

Κατ’ εντολήν των πειρατών, το δεξαμενόπλοιο απέπλευσε στις 5 π.μ. της 11ης Μαρτίου με προορισμό την Αίγυπτο. Ο Baig διηγείται ότι αμέσως μετά τον απόπλου το Morning Glory καταδιώχθηκε από πλοιάριο στο οποίο επέβαινε ομάδα ενόπλων. «Μέσω ασυρμάτου με καλούσαν να οδηγήσω το δεξαμενόπλοιο στο λιμάνι της Μισράτα» εξηγεί. Κατάφερε τελικά να διαφύγει, όπως λέει, χάρη στη συνδρομή ΝΑΤΟϊκού πλοίου και καθ’ υπόδειξιν των «συμμαχικών» δυνάμεων οδήγησε το τάνκερ 14 μίλια νοτιοανατολικά της Κύπρου.

Στο διάστημα της παραμονής του εκεί, το Morning Glory επισκέφθηκαν τρία άτομα που είχαν φτάσει στη Λάρνακα με ιδιωτικό αεροσκάφος. Κατά την επιστροφή τους στην ακτή συνελήφθησαν από τις κυπριακές αρχές. «Ο ένας ήταν υπήκοος Ισραήλ και είχε διπλωματικό διαβατήριο, ενώ οι άλλοι δύο εμφανίστηκαν ως υπήκοοι κεντροαφρικανικής χώρας», λέει ο αξιωματούχος του ΥΠΕΞ της Κύπρου.

Οπως προέκυψε, σκοπός τους ήταν να μεσολαβήσουν για την πώληση και εν πλω μετάγγιση του πετρελαίου σε άλλο δεξαμενόπλοιο, το οποίο θα προσέγγιζε στο σημείο.

Ιδιοκτησιακό καθεστώς

Σύμφωνα με τον Πακιστανό πλοίαρχο, το Morning Glory ανήκε στην εταιρεία Saud Shipping με έδρα το Ντουμπάι. Οπως είπε στην «Κ», κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ελάμβανε οδηγίες απευθείας από τον ιδιοκτήτη της εταιρείας, Saud Al Anazi.

Ωστόσο, εκπρόσωπος λονδρέζικης εταιρείας επικοινωνίας, η οποία ενεπλάκη στη διαχείριση της «κρίσης», εξήγησε ότι πραγματική πλοιοκτήτρια εταιρεία του τάνκερ είναι η Sea Pride Shipping. Τόνισε, μάλιστα, ότι τα τελευταία τρία χρόνια η Sea Pride δεν έχει τον «επιχειρησιακό έλεγχο» του πλοίου και γι’ αυτόν τον λόγο βρίσκεται σε δικαστική διαμάχη με τη Saud Shipping.

Η ίδια πηγή δήλωσε στην «Κ» ότι η Sea Pride ανήκει στο δίκτυο εταιρειών της οικογένειας Al Sari, που έχει υπό τον έλεγχό της την εταιρεία Horizon Energy με έδρα της τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Μέχρι τη σύλληψή του για την υπόθεση του Noor One, ως κεντρικός ναυλομεσίτης της Horizon Energy εργαζόταν ο 60χρονος Γιώργος Μπ. ή «κάπτεν Τζορτζ».

Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο προ της σύλληψής του, όπως προκύπτει από στοιχεία που έχει στη διάθεσή της η «Κ», προσπάθησε να έρθει σε διαπραγμάτευση με την κυβέρνηση και τις εισαγγελικές αρχές της Λιβύης προκειμένου να πετύχει την αποδέσμευση του δεξαμενόπλοιου και την επανένταξή του στον στόλο της Horizon Energy.

Για τον σκοπό αυτό θα χρησιμοποιείτο η ναυτιλιακή εταιρεία του Ελληνα εφοπλιστή, ο οποίος επίσης κατηγορείται ότι διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στην υπόθεση του Noor One.

Η σύλληψη των δύο το καλοκαίρι ματαίωσε τα σχέδιά τους. Το Morning Glory κρατικοποιήθηκε και παραμένει αγκυροβολημένο στο λιμάνι της Τρίπολης. Ο τερματικός σταθμός Es Sider σφραγίστηκε τη 12η Δεκεμβρίου λόγω συγκρούσεων μεταξύ ανταρτών. Ο Πακιστανός καπετάνιος συνεχίζει την προσπάθεια να ανακτήσει τα ναυτικά έγγραφά του που κατασχέθηκαν στη Λιβύη.
Διαβάστε περισσότερα...

Ινφογνώμων Πολιτικά: Οι γεωστρατηγικές παράμετροι της σαουδαραβικής πετρελαϊκής πολιτικής

Ινφογνώμων Πολιτικά: Οι γεωστρατηγικές παράμετροι της σαουδαραβικής πετρελαϊκής πολιτικής

Διαβάστε περισσότερα...

Δελτίο Τύπου


Διάλεξη του ΚΥΚΕΜ για τον στρατηγό Μακρυγιάννη

Το Κυπριακό Κέντρο Μελετών (ΚΥΚΕΜ) διοργάνωσε στις 16 Δεκεμβρίου στο CIIM της Λεμεσού δημόσια διάλεξη με θέμα: «150 χρόνια από το θάνατο του στρατηγού Μακρυγιάννη. Η διαχρονικότητα της πολιτικής του σκέψης», με ομιλητές του Γιάννο Ιωάννου, ιστορικό – ερευνητή και τον Χρήστο Ιακώβου, διευθυντή του Κυπριακού Κέντρου Μελετών. Και οι δύο ομιλητές τόνισαν ότι ο Μακρυγιάννης κατατάσσεται στους πιο αυθεντικούς Έλληνες της νεώτερης ιστορίας και του οποίου τα έργα διαθέτουν μέχρι σήμερα διαχρονική αξία, λόγω της γνήσιας τους έκφρασης. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε από τους ομιλητές για τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννης τα οποία κατέχουν λαμπρή θέση στην ελληνική γραμματεία, αν και οι γραμματικές του γνώσεις ήταν ελάχιστες και με τα οποία αξιολογεί πρόσωπα και γεγονότα με μοναδικό σκοπό την αναζήτηση της αλήθειας. Σύμφωνα με τους ομιλητές, «η κριτική του δύναμη και η επιστημονική του μέθοδος είναι αυτόφυτες δημιουργικές καταβολές, γεγονός που τον καθιστά μοναδικό».
Διαβάστε περισσότερα...

Χαλάσματα και Κούρδοι στο Κομπάνι

Ελάχιστοι δημοσιογράφοι έχουν καταφέρει να μπουν στο Κομπάνι. Στην πόλη - σύμβολο της μάχης ενάντια στους τζιχαντιστές ο φωτορεπόρτερ Γιώργος Μουτάφης συνάντησε την εβδομάδα που πέρασε γυναίκες και άνδρες μαχητές που κρατούν την τελευταία χειροβομβίδα για τον εαυτό τους, τραυματίες που περιμένουν να περάσουν στην Τουρκία, παιδιά ντυμένα στο χακί και γειτονιές ολοκληρωτικά ερειπωμένες. Διαβάστε περισσότερα...

Γιατί μπορεί να πέσει και στα 20 δολάρια η τιμή του βαρελιού


ANATOLE KALETSKY / REUTERS
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:ΑΝΑΛΥΣΗ
Πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει και πόσο καιρό θα μείνει εκεί; Η υποχώρηση της τιμής του πετρελαίου κατά 50% θέτει τα δύο αυτά ερωτήματα κι ενώ κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά το πρώτο (εγώ θα το επιχειρήσω), το δεύτερο είναι εύκολο.

Οι χαμηλές τιμές θα διαρκέσουν αρκετά, για να συμβεί ένα εκ των δύο: Είτε αυτό που περιμένουν οι περισσότεροι διαπραγματευτές και αναλυτές, ότι η Σαουδική Αραβία θα ανακτήσει την ισχύ μονοπωλίου για λογαριασμό του ΟΠΕΚ έχοντας επιτύχει τους γεωπολιτικούς ή οικονομικούς στόχους της. Είτε θα στραφεί σε μια αγορά ανοικτή στον ανταγωνισμό, όπου οι τιμές θα καθορίζονται από το κόστος της παραγωγής και όχι από την ισχύ μονοπωλίου του ΟΠΕΚ.

Το δεύτερο σενάριο φαίνεται υπερβολικό, αλλά έτσι ήταν οι συνθήκες στην αγορά επί δύο δεκαετίες από το 1986 έως το 2004.

Ο,τι κι αν βάλει, πάντως, φρένο στην πτώση των τιμών, είναι βέβαιο πως η διαδικασία θα χρειαστεί χρόνο για να ολοκληρωθεί. Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς πως μόνο λίγοι μήνες υποχώρησης των τιμών θα είναι αρκετοί για να μπορέσουν οι Σαουδάραβες είτε να διαρρήξουν το άξονα Ιράν - Ρωσίας είτε να ανακόψουν την αύξηση της παραγωγής σχιστολιθικού πετρελαίου στις ΗΠΑ. Είναι εξίσου παράλογο να φανταστεί κανείς πως μπορεί η αγορά πετρελαίου να μεταβεί εύκολα από το καθεστώς κυριαρχίας του ΟΠΕΚ σε μια αγορά ανοικτή στον ανταγωνισμό. Οσοι επενδυτές περιμένουν να ανακάμψουν οι τιμές του πετρελαίου σύντομα μάλλον θα απογοητευτούν. Το καλύτερο που μπορούν να ελπίζουν είναι να καθιερωθεί ένα σημαντικά χαμηλότερο όριο διακύμανσης των τιμών.

Το καίριο ερώτημα είναι αν η τρέχουσα τιμή των περίπου 55 δολαρίων το βαρέλι είναι πιο κοντά στο κατώτατο όριο ή στο νέο ανώτατο όριο.

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες για να περιμένει κανείς ένα νέο φάσμα διακύμανσης σε χαμηλά επίπεδα από 20 έως 50 δολάρια το βαρέλι. Πιέσεις τεχνολογικής και περιβαλλοντικής φύσης περιορίζουν τη μακροπρόθεσμη ζήτηση και απειλούν να μετατρέψουν το εκτός Μέσης Ανατολής πετρέλαιο, που παράγεται με υψηλό κόστος. σε κάτι ανάλογο με τα άφθονα αλλά ανεπιθύμητα κοιτάσματα άνθρακα. Επιπλέον, μακροπρόθεσμα ενδέχεται να προστεθούν άλλοι παράγοντες που θα συμπιέσουν τις τιμές του πετρελαίου, όπως η άρση των κυρώσεων κατά του Ιράν και της Ρωσίας και ο τερματισμός των εμφυλίων σε Ιράκ και Λιβύη, που θα διέθεταν στην παγκόσμια αγορά πολύ περισσότερο πετρέλαιο από εκείνο της Σαουδικής Αραβίας.

Η σχιστολιθική επανάσταση στις ΗΠΑ αποτελεί ίσως το ισχυρότερο επιχείρημα υπέρ της επιστροφής της παγκόσμιας αγοράς σε καθεστώς ανταγωνισμού.

Μολονότι το σχιστολιθικό πετρέλαιο είναι συγκριτικά δαπανηρό, η παραγωγή μπορεί να διακοπεί και να ξαναρχίσει πιο εύκολα και φθηνά από τις συμβατικές πετρελαιοπηγές. Σε μια πραγματικά ανταγωνιστική αγορά, η Σαουδική Αραβία και οι άλλες χώρες που παράγουν με χαμηλό κόστος θα παρήγαν το περισσότερο που μπορούν ενώ οι μονάδες παραγωγής σχιστολιθικών θα διέκοπταν τις εργασίες όταν θα μειωνόταν η ζήτηση και θα ενεργοποιούνταν όταν θα αυξανόταν η ζήτηση.

Αφ’ ετέρου, υπάρχουν ισχυρά επιχειρήματα που στηρίζουν το σενάριο περί επιστροφής του μονοπωλίου του ΟΠΕΚ σε τιμές από 50 έως 120 δολάρια το βαρέλι.

Οι χώρες-μέλη του ΟΠΕΚ έχουν συμφέρον να αποτρέψουν την επιστροφή σε μια αγορά ανοικτή στον ανταγωνισμό και θα μπορούσαν να μάθουν να λειτουργούν ξανά ως αποτελεσματικό καρτέλ. Μολονότι δυσχεραίνει πλέον ο καθορισμός των τιμών καθώς αυξάνεται το μερίδιο αγοράς των αμερικανικών βιομηχανιών, ο ΟΠΕΚ θα μπορούσε να επιβάλει κάποια «πειθαρχία» στις τιμές αν κατορθώσει να εκτοπίσει εκτός αγοράς πολλές αμερικανικές βιομηχανίες. Ο μακροοικονομικός αντίκτυπος που θα επέφεραν στην παγκόσμια ανάπτυξη οι χαμηλές τιμές του πετρελαίου θα μπορούσε να συνδράμει την προσπάθειά του ενισχύοντας την οικονομική δραστηριότητα και τη ζήτηση για ενέργεια. Επομένως, τι θα γίνει τελικά; Θα τα ξαναπούμε όταν η τιμή του πετρελαίου πέσει στα 50 δολάρια και μείνει εκεί για ένα έτος.
Διαβάστε περισσότερα...

Ινφογνώμων Πολιτικά: Οι Κούρδοι «έσπασαν» την πολιορκία των τζιχαντιστών

Ινφογνώμων Πολιτικά: Οι Κούρδοι «έσπασαν» την πολιορκία των τζιχαντιστών

Διαβάστε περισσότερα...

Turkey's Strategic Choices

Over the last few weeks, a number of prominent world leaders have called on Turkey.
Late in November, for example, Vice President Joe Biden was in Turkey to discuss cooperating against the Islamic State (IS) in Iraq and Syria. His visit was followed by that of Russian President Vladimir Putin. This month it was Frederica Mogherini’s turn, the European Union’s new foreign policy chief. Her visit coincided with ones by Lithuanian President Dalia Grybauskite, British Prime Minister David Cameron, and Italian Prime Minister Matteo Renzi, who also holds the presidency of the European Council.
Διαβάστε περισσότερα...

The G-Word: The Armenian Massacre and the Politics of Genocide

The G-Word: The Armenian Massacre and the Politics of Genocide

Διαβάστε περισσότερα...

TURKEY: EP member: Dream of European Turkey has become nightmare/Turkey's 'doorman complex'/Germany arrests three Turks accused of spying

Διαβάστε περισσότερα...

Turkey’s War on Rule of Law: One Year On

On the morning of December 17, 2013, Istanbul police launched a massive anti-corruption operation. They detained 52 people, including the sons of three ministers, several bureaucrats, and some of Turkey’s most prominent businessmen. Within a week, on December 25, a second, even larger, probe was unveiled. This was a scandal of historic proportions, implicating the upper crust of Turkey’s ruling elite dating back to 2012. The crimes included gold smuggling andmoney laundering that spanned Turkey, Iran, Dubai, and China, totaling some€87 billion (appx. $108 billion) in illicit transactions.
Διαβάστε περισσότερα...

Viewing Russia From the Inside

Viewing Russia From the Inside

Διαβάστε περισσότερα...

How Netanyahu committed political suicide


How Netanyahu committed political suicideIsraeli Prime Minister Benjamin Netanyahu
By Alon Ben-Meir
PRIME Minister Netanyahu’s insistence on passing a bill that will define Israel as the nation-state of the Jewish people is as disgraceful as his denial that Israel is not an occupying power. If the bill were to pass now or in the future, it would blow up what’s left of Israel’s democracy and destroy rather than save the Jews’ last haven for which they have yearned for centuries.
The collapse of Netanyahu’s government is indicative of how divisive this bill was. The more cogent question, however, is why Netanyahu, who is supposed to be politically savvy, pressed on with such a bill at a time when Israel is under intense international pressure to end the occupation and is soundly criticised for discriminating against its significant Arab minority?
Netanyahu is motivated by a narrow religious conviction that bequeaths the “Land of Israel” in perpetuity to the Jewish people, which requires no evidence to prove its correctness, and his upbringing as a zealous ideologue reinforced by his father, which blurs his vision and prevents him from seeing the changing reality on the ground.
Netanyahu really believes that he has been ordained to pursue this ‘sacred mission’ to shape Israel’s destiny regardless of any domestic or international opposition. He feels ‘obliged’ to do whatever it takes to enshrine the exclusive right of the Jews in their homeland, including the West Bank.
Even before he dismissed his government, Netanyahu had already begun to negotiate with the religious political parties to join him in a new government, promising generous financial appropriations to run their ministries as long as they stand behind him and support his misadventures.
It is hard to believe how Netanyahu has lost complete sight as to why Israel was created in the first place. The purpose behind Zionism was not the creation of a Jewish state at the expense of the Palestinians by pushing them out of their place of birth, building settlements on their land, and discriminating against the country’s own Arab citizens. Israel was created to provide a home for the Jewish people as a democratic and just nation so that the Jews would cease to be the bastards of humanity and instead, offer hospitality like any other nation and live with security and peace.
What Netanyahu and his misguided ministers—Lieberman, Bennett, Ya’alon and company—have done is the precise opposite: making Israel an isolated pariah state, poking its finger in the eyes of the international community and portraying the Jews as uncompromising and arrogant who can defy their critics—be they friends or foes—with impunity.
Netanyahu and his cohorts not only give rise to anti-Semitism but give anti-Semites all the ammunition they need to justify their anti-Israeli sentiments and acts of violence against Jews nearly everywhere.
If he seized the premiership again, Israel’s very existence would be in jeopardy, not because the Palestinians are bent on Israel’s destruction or because Iran wants to wipe Israel off the map with nuclear weapons, but because by his own actions he is chipping away Israel’s right to exist.
A multitude of current and former Israeli officials, including President Rivlin, former President Peres, scores of scholars and security professionals, millions of Israelis, and all of Israel’s allies see no rhyme or reason to suggest that such a bill will make Israel more secure or more Jewish than it is today.
The 1947 UN partition plan called for the establishment of a Jewish state, and every symbol of the country attests to its Jewishness: it has a Jewish majority, a Jewish national identity, Jewish symbols, and a national anthem that invokes the Jews’ yearning “to be a free people in our land.”
For a country that presumably honours the freedom and rights of every citizen, this bill will trash every principle of democracy and freedom. The Israelis will never be free and at peace as long as the Israeli Arabs are discriminated against and the occupation persists.
No bill or legislation or recognition by the Palestinians as a Jewish state will guarantee Israel’s Jewish identity other than a sustainable Jewish majority. Netanyahu has lost tremendous political ground; it may not manifest itself today but it will eventually sink into the Israelis’ minds what this travesty was all about.
Instead of making peace with the Palestinians and upholding the democratic principles of the country to attract Jews to immigrate to Israel, he is alienating hundreds of thousands of Israeli Jews who are fed up with the never-ending conflict with the Palestinians and opting to leave Israel.
By merely introducing such a bill, Netanyahu has already rendered the greatest damage to Israel’s international image and standing and evoked an outcry from hundreds of thousands of loyal Israeli Arab citizens who now feel betrayed and estranged from their fellow Israeli Jews.
Furthermore, Netanyahu’s bill does nothing but pronounce Israel’s Arab citizens as undesirable and unworthy of Israeli citizenship; they basically have no future in their country of birth. In fact, Netanyahu is waging psychological terrorism against a significant segment of the Israeli population while sending a clear message to the Palestinians in the West Bank and Gaza that the two-state solution is a thing of the past.
To be sure, the bill that Netanyahu wants to pass is like the explosives a suicide bomber has strapped on his chest, with his finger on the trigger. Whether or not Netanyahu releases the trigger, he has already demonstrated how far he will go to satisfy his blind self-proclaimed mission that will rain havoc on Israelis and Palestinians alike. Netanyahu must never be given another chance to present such a vile bill again.
Only the people of Israel can send Netanyahu to a permanent retirement and save the Jews’ millennium-long dream to
live as free people with their Arab neighbours with dignity, security and peace.
Dr. Alon Ben-Meir is a professor of international relations at the Centre for Global Affairs at NYU. He teaches courses on international negotiation and Middle Eastern studies
Διαβάστε περισσότερα...

CIA 'torture report': Agency conduct was driven by pressure to link Iraq to al-Qaeda following 9/11

The White House wanted to justify the 2003 invasion

Διαβάστε περισσότερα...

Turkey Arrests Journalists in Media Crackdown

Subject: Turkish authorities target media in nationwide crackdown - Committee to Protect Journalists
Διαβάστε περισσότερα...

Ινφογνώμων Πολιτικά: Γενοκτονία των χριστιανών στη Μοσούλη

Ινφογνώμων Πολιτικά: Γενοκτονία των χριστιανών στη Μοσούλη

Διαβάστε περισσότερα...

Γιατί η Βρετανία θέλει τα Γλυπτά του Παρθενώνα




Χρήστος Ιακώβου
Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών

Η κίνηση του Βρετανικού Μουσείου να δανείσει ένα μέρος των μαρμάρων του Παρθενώνα σε μουσείο της Ρωσίας έφερε εκ νέου στην επιφάνεια το γνωστό θέμα της επιστροφής των μαρμάρων στην Ελλάδα. Τα Γλυπτά μετεφέρθησαν στο Βρετανικό Μουσείο στις αρχές του 19ου αιώνα από τον τότε πρέσβη της Βρετανίας στην Κωνσταντινούπολη και τοποθετήθησαν ως μουσειακό έκθεμα το 1936. Η στερεότυπη απάντηση που δίδει κατά καιρούς το Βρετανικό Μουσείο ότι δεν προτίθεται να παραχωρήσει την κυριότητα των Γλυπτών στο Ελληνικό κράτος, πέραν της πολιτικής διάστασης του θέματος που δημιουργείται, αποκαλύπτει ένα βαθύτερο φιλοσοφικό πρόβλημα σε σχέση με τον ρόλο που παίζει το Βρετανικό Μουσείο τόσο για τον τρόπο που αποδίδει ταυτότητα στην Βρετανία όσο και για τον τρόπο που χρησιμοποιείται το «άλλο» για να προσδιορίζει την Βρετανική «υπεροχή».

Το Βρετανικό Μουσείο αποκρυσταλλώνει και συμπυκνώνει, με πολιτιστική διάσταση, ό,τι ήταν η Βρετανία στο απόγειό της ως αποικιοκρατική δύναμη. Πολλές από τις αρχαιότητες που εκτίθενται δεν δωρίστηκαν αλλά εκλάπησαν για να εκτεθούν αργότερα στο Μουσείο και να αποτελούν σήμερα εργαλεία υπόμνησης και προβολής της δυτικής «ανωτερότητας», μία αντίληψη η οποία εξυφάνθη στους αιώνες της αυτοκρατορικής αποικιοκρατίας. Από αυτή την άποψη το Βρετανικό Μουσείο ως τρόπος σκέψης και ως θεσμός πολιτιστικής έκφανσης αποτελεί συστατικό στοιχείο του αυτοκρατορικού τρόπου όρασης του υπολοίπου κόσμου και των αυτοκρατορικών – αποικιοκρατικών μηχανισμών εξουσίας. Με άλλα λόγια το Μουσείο προσφέρει ένα πλαίσιο αξιών, ανάμεσα στις οποίες η αυτοκρατορική ισχύς και εξουσία είναι οι πιο εμφανείς. Ένας απλός επισκέπτης στο Μουσείο δεν θαυμάζει πρωτίστως τα Γλυπτά ως μέρος του κλασσικού Ελληνικού πολιτισμού αλλά θαυμάζει την ικανότητα της Βρετανίας να τα κατέχει, να τα διασώζει και να τα μελετά.        

Η ουσία της Βρετανικής άρνησης να επιστρέψει τα Γλυπτά του Παρθενώνα αναλύεται εντός του άνωθεν πλαισίου ως εξής: η σύγχρονη Ελλάδα δεν μπορεί να εκπροσωπήσει την κλασικό εαυτό της γι’ αυτό πρέπει να εκπροσωπηθεί. Το Βρετανικό Μουσείο θεωρεί ότι διεκδικεί το προνόμιο να διατηρεί στη σύγχρονη ευρωπαϊκή μνήμη, μέσω της αυτοκρατορικής - αποικιακής κληρονομιάς και το «φυσικό» ρόλο της πρώην Μεγάλης Βρετανίας, την τεράστια συμβολή στην διατήρηση της κλασικής ευρωπαϊκής κληρονομιάς και να αυτοναγορεύεται σε θεσμό με «συμβολή στην σύγχρονη μάθηση», κάτι που δεν μπορεί να κάνει η σύγχρονη Ελλάδα. Αυτό καλλιεργεί την εντύπωση ότι το Μουσείο, ως δυτικός πολιτιστικός θεσμός ευρίσκεται μονίμως στην υπηρεσία, σχεδόν στις προσταγές, της κλασικής ιστορίας και αρχαιολογίας, του χρόνου και της γεωγραφίας, μετασχηματίζοντας ακατάπαυστα την ζωντανή πραγματικότητα των Γλυπτών σε όργανο ικανοποίησης αυτοκρατορικών συνδρόμων.

Η κλασική Ελλάδα σε αντιδιαστολή προς την Βυζαντινή και νεώτερη εκδοχή του ελληνισμού αποτελεί δυτικοευρωπαϊκή επινόηση και από την εποχή της αποικιοκρατίας ο αρχαιοελληνικός πλούτος υπήρξε πάντα ένα θέλγητρο  ρομαντισμού και σημείο αναφοράς για την Ευρωπαϊκή κουλτούρα.


Η κλασσική Ελλάδα στην δυτική πνευματική παράδοση ερευνάται, διδάσκεται και εκφράζεται έτσι με ορισμένους διακριτούς και αναγνωρίσιμους τρόπους ούτως ώστε να δίδει νόημα και αξία στη Δύση. Η κλασσική Ελλάδα, η οποία εμφανίζεται στο Βρετανικό Μουσείο είναι ουσιαστικά ένα σύστημα αναπαραστάσεων προσδιοριζόμενο από ένα σύνολο  δυνάμεων οι οποίες την φέρνουν μέσα τα όρια της δυτικής γνώσης, της δυτικής συνείδησης και αργότερα της δυτικής αυτοκρατορίας.

Η Βρετανία έχει ανάγκη την κλασική Ελλάδα γιατί την παρουσιάζει περισσότερο ως ένα εταίρο που ελευθερώνει το πνεύμα από τη στείρα εξειδίκευση και ανακουφίζει την κατάθλιψη ενός μονομερούς πνευματικού λόγου και μιας εθνικιστικής αυτοεπικέντρωσης. Κατά βάθος, μέσα από την βρετανική πολιτική άρνηση επιστροφής των Γλυπτών προβάλλει η ισχυρή αίσθηση ότι τα Γλυπτά του Παρθενώνα είναι περισσότερο μέρος της Βρετανικής αυτοκρατορικής ταυτότητάς παρά της σύγχρονης Ελλάδας.

Πραγματικά αναρωτιέμαι, πόσο πολιτιστικό δυναμισμό μπορεί να διαθέτει ένα κράτος όταν προσπαθεί με πολιτικά μέσα να διατηρεί την χαμένη αυτοκρατορική του αξιοπιστία διεθνώς μέσω των μαγικών εικόνων που παρέχει ο σφετερισμός αρχαιοτήτων, οι οποίες ανήκουν σε ένα άλλο πολιτισμό. Η Βρετανία μπορεί να παραμένει όσο θέλει ιδιοκτήτης των Γλυπτών του Παρθενώνα, ποτέ όμως δεν θα μπορέσει να γίνει η πατρίδα τους. Οι Βρετανοί μπορεί να θαυμάζουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα, πότε όμως δεν θα δακρύσουν από υπερηφάνεια, όπως κάνουμε εμείς οι Έλληνες όταν τα αντικρίζουμε.   
 

Διαβάστε περισσότερα...

LETTING TURKEY INTO THE EU WOULD BE A DISASTER

So much for the Prime Minister demonstrating he is serious about reforming the EU! David Cameron has announced it is still his ‘long-standing goal’ to bring Turkey into the European Union – despite the complete disaster this would be for Britain and many other EU Member States. 

Turkey is not politically, economically or culturally prepared to join the EU, yet certain member states seem bent on bringing them in. Clearly the federalists’ work will not be done until the “European” Union reaches east to the Bering Straits and south to the Cape of Good Hope!
Cameron’s willing support of EU expansion, despite its detrimental effect on Britain, shows he will never win any kind of real results if any renegotiations are attempted – that’s of course if the Conservatives are re-elected at the general election.
After failing to cut net immigration to the tens of thousands as he has previously promised, Cameron now wants to grant the 81 million people living in Turkey freedom to move to Britain. Latest figures show unemployment in Turkey (at 10.1 percent) is far higher than in Britain (at 6 percent), whilst the average monthly wage in Turkey is just 23 percent of the average monthly wage in Britain. A high proportion of these 81 million Turks will therefore flock to Britain as others from new Member States are doing.
Διαβάστε περισσότερα...

Erdogan's 'New Turkey' aspires teaching 'Old Turkish'


Prior to December, not many Turks had ever heard of the National Education Council or its functions. Yet, the council held its 19th meeting Dec. 2-6 in Antalya and made the headlines of all Turkish newspapers. The first time the council made the news was the controversial opening speech President Recep Tayyip Erdogan gave Dec. 2. Erdogan said, “Today, Turkish children know who Einstein is, but are clueless about Ibn Sina.” (Ibn Sina is a Muslim scholar from the 11th century.)


Read more: http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2014/12/turkey-ottoman-language-alevis-kurds-secular-turks-reacts.html##ixzz3N498H21Y
Διαβάστε περισσότερα...

Call in Congress to Sanction Turkey, Qatar for Terror Support

Διαβάστε περισσότερα...

The Turkey-Hamas terror axis

Salah al-Aruri, a senior Hamas operative, operates out of Istanbul • Recently, al-Aruri and the Turkish branch of Hamas were involved in a series of attempts to carry out vicious terrorist attacks against Israel.
Nadav Shragai
Turkish President Recep Tayyip Erdogan and Hamas leader Khaled Mashaal during a 2012 meeting 
|
 Photo credit: Reuters
Διαβάστε περισσότερα...

Erdoğan's Grand Ambitions: Dateline :: Middle East Quarterly

Erdoğan's Grand Ambitions: Dateline :: Middle East Quarterly

Διαβάστε περισσότερα...

Islamic State (ISIS) Releases Pamphlet On Female Slaves

December 4, 2014
The Research and Fatwa Department of the Islamic State (ISIS) has released a pamphlet on the topic of female captives and slaves. The pamphlet, which is dated Muharram 1436 (October/November 2014) and was printed by ISIS's publishing house, Al-Himma Library, is titled Su'al wa-Jawab fi al-Sabi wa-Riqab ("Questions and Answers on Taking Captives and Slaves"). It was presumably released in response to the uproar caused by the many reports this summer that ISIS had taken Yazidi girls and women as sex slaves. Written in the form of questions and answers, it clarifies the position of Islamic law (as ISIS interprets it) on various relevant issues, and states, among other things, that it is permissible to have sexual intercourse with non-Muslim slaves, including young girls, and that it is also permitted to beat them and trade in them.
The following report is a complimentary offering from MEMRI's Jihad and Terrorism Threat Monitor (JTTM). For JTTM subscription information, click here.
Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

The discussion you are following, "Time to End the EU-NATO Standoff", has a new comment from Miltos .

"EU-NATO relations have been held hostage to Cyprus ever since this divided island joined the EU in 2004." For anyone with elementary knowledge of the facts, this unfortunate assertion by Judy Dempsey is patently wrong and misleading. The fact is that EU-NATO relations have been held hostage to Turkey because that particular NATO member and aspiring EU member has been allowed to occupy, divide and colonize the Republic of Cyprus, an EU member state, with impunity. The EU admitted Cyprus as a full member in 2004 while under illegal military occupation and forcible division by NATO member Turkey. But instead of sanctioning Turkey for its miltary aggression against Cyprus, the EU rewarded Ankara with EU candidate status. And now Dempsey and other apologists for Turkey deliberately and erroneously blame Cyprus (suggesting softly that turkey is not blamesless either) for the disarray in EU-NATO relations and for the freezing of accession chapters with Turkey. And to add insult to injury, she advocates the EU-NATO cooperation in order to address the Ukrainian crisis that is seen as Russian aggression against Ukraine! But both she and the hypocrites at NATO and the EU conveniently ignore Turkey's ongoing military aggression against Cyprus! Why does she not advocate joint EU-NATO pressure against Turkey to terminate Ankara's aggression against Cyprus and chooses to blame the victim of Turkey's aggression for the EU-NATO failure to cooperate? It seems that like NATO and many EU member states, she considers military aggression by a NATO member state acceptable even against an EU member state. And that sinister attitude is what bedevils both the EU and NATO. They practice double standards for their convenience at the expense of the rule of law and common decency. Unfortunately, so does Dempsey's ridiculous tirade against Cyprus. 

Read and reply to Miltos’s comment.
Διαβάστε περισσότερα...

Ο Επιστήμονας, ο Πολιτικός και ο Άνθρωπος Νεοκλής Σαρρής

Θ. Μαλκίδης


Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον Νεοκλή Σαρρή και τη σύγχρονη Γεωπολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας, που οργάνωσαν το περιοδικό Άρδην και οι εκδόσεις Γόρδιος.

Κάθε φορά που μιλούσες στον Έβρο ή για τον Έβρο, μιλούσες για το χώρο που σε υποδέχθηκε όταν διωκόμενος κατέφυγες εκεί.  Η  ιδιαίτερη πατρίδα μου η Θράκη, ο Έβρος ήταν  αυτός που αντίκρισες  πρώτο,   όταν εκδιώχθηκες από την  Κωνσταντινούπολη. Μία εικόνα που μου  την περιέγραφες  κάθε φορά που συναντιόμασταν.
Η συγκεκριμένη στιγμή στη ζωή σου σε είχε επηρεάσει, δεν μπορούσε να γίνει άλλωστε και διαφορετικά και αυτός ο σταθμός στη ζωή σου,  ήταν ένας οδηγός για την πολυσχιδή σου πορεία. Ο Ελληνισμός,  οι Έλληνες και οι Ελληνίδες όπου γης, οι φοιτητές του Παντείου και όχι μόνο, γνώρισαν έναν άνθρωπο, πολιτικό και καθηγητή από  αυτούς που σπανίζουν  και τείνουν προς εξαφάνιση. Δηλαδή έναν καθηγητή, πολιτικό και άνθρωπο που να  αγαπά και να αγωνίζεται ανιδιοτελώς για την πατρίδα του.....
Όλοι και όλες γνώρισαν έναν άνθρωπο, έναν πολιτικό άνδρα και έναν καθηγητή με ειλικρίνεια, ευθύτητα και  αμεσότητα, αγάπη για τον Ελληνισμό και τους νέους ανθρώπους, με θάρρος και με απέραντη διάθεση προσφοράς. Τις,   μεταξύ των άλλων,  παραπάνω αρετές και προτερήματά σου,  καρπώθηκαν χιλιάδες άνθρωποι, εντός και εκτός Ελλάδος. Άλλαξε η σκέψη, ο λόγος και η πράξη τους,   η ζωή τους πήρε μία πορεία διαφορετική από τη γνωστή, τη συνηθισμένη.
Θα πρέπει να ξέρεις  πως  οι Θρακιώτες, οι Εβρίτες, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, συγκινούνται  όταν σε σκέφτονται, όταν γνωρίζουν πόσο σε χρειαζόμαστε σήμερα, στις δύσκολες στιγμές που περνάμε, οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές, εκπαιδευτικές, εθνικές. Σε χρειάζονται για τα ζητήματα της εθνικής κυριαρχίας και της αξιοπρέπειας, της αναγνώρισης της Γενοκτονίας, για τον  Ελληνισμό της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, της Κύπρου και του Αιγαίου, σε χρειάζονται οι Κούρδοι, οι Αρμένιοι και οι Ασσύριοι και οι λαοί για τους οποίους αγωνίστηκες. Ακόμη και  η εκδήλωση για σένα,  συνέπεσε και με την “επίσκεψη” του τούρκου πρωθυπουργού στην Αθήνα, για τον οποίον έγραψες και μίλησες. Ειδικότερα για ότι φασιστικό, ρατσιστικό και εθνικιστικό αυτός εκπροσωπεί. ....
Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες σε σκέφτονται  και σε μνημονεύουν  γιατί σε εκτιμούν για την ανιδιοτελή προσφορά σου, για τον αγώνα σου ως επιστήμονα, πολιτικό και άνθρωπο. Ο λαός μας λέει πως υπάρχουν ζωντανοί που είναι πεθαμένοι, αλλά υπάρχουν πεθαμένοι που είναι ζωντανοί! Εσύ είσαι ζωντανός και αυτό φαίνεται από την παρουσία σου που επηρεάζει  τον Ελληνισμό σήμερα, αποδεικνύεται από την   οικογένειά σου, τους  δικούς σου ανθρώπους, τους  Έλληνες και τις Ελληνίδες που παίρνουν δύναμη από το λόγο και την πράξη σου.

Δείτε την ομιλία του Θ. Μαλκίδη στους παρακάτω συνδέσμους :


Διαβάστε περισσότερα...

“ISIS: Iraq, Syria, Middle East.. What is the next step..”

Εκδήλωση Ευρωβουλευτή κ. Δημήτρη Παπαδάκη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με 

Papadakis Iakovou at EU parliament 1a LLLθέμα: “ISIS: IRAQ, SYRIA, MIDDLE EAST.. What is the next step..”
“Η εμφάνιση του ISIS μας αιφνιδίασε. Δεν το περίμενε κανείς”, παραδέχθηκε ο κ. Victor Boștinaru, Αντιπρόεδρος της Προοδευτικής Συμμαχίας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών (S&D) για θέματα εξωτερικής πολιτικής, μιλώντας σε εκδήλωση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Δυστυχώς, παρατήρησε ο κ. Boștinaru, υπήρχε “πολύ καλό έδαφος” για τη δημιουργία της σουνίτικης τρομοκρατικής οργάνωσης, αλλά ούτε οι Η.Π.Α, ούτε η Ε.Ε κατάφεραν να δράσουν προληπτικά. Η Διεθνής Συμμαχία, ανάφερε, προσπαθεί να περιορίσει τη δράση του ISIS με αεροπορικές επιδρομές και ενίσχυση των Πεσμεργκά (Κούρδων μαχητών), αλλά αυτό “δεν είναι αρκετό”.
Ο κ.  Victor Boștinaru περιέγραψε τη νέα μεγάλη συζήτηση που ξεκίνησε τις τελευταίες μέρες στους διαδρόμους του Ε.Κ. Το ερώτημα που κυριαρχεί είναι “ποιο είναι το επόμενο βήμα και πως θα αντιμετωπίσουμε τώρα την απειλή του ISIS;” Δεν έχουμε ακόμα στρατηγική, παραδέχθηκε ο κ. Boștinaru. Πρώτα, πρέπει να σταθεροποιήσουμε την περιοχή και να αντιμετωπίσουμε το σοβαρό ανθρωπιστικό πρόβλημα και ακολούθως να ετοιμαστούμε για το φαινόμενο της “τουριστικής τρομοκρατίας”, ενδεχομένως μετά τη διάλυση του ISIS. Σ΄ αυτό το περιβάλλον η Τουρκία “έχει υποχρέωση ως μέλος του ΝΑΤΟ και υποψήφια προς ένταξη χώρα στην Ε.Ε να βοηθήσει στην άμυνα και στην αντιμετώπιση του ISIS και εμείς να βοηθήσουμε την Τουρκία στην αντιμετώπιση της μεγάλης ανθρωπιστικής κρίσης” που εκτυλίσσεται στα ανατολικά σύνορα της χώρας με το Ιράκ.
Για “μεταβατική περίοδο μετά τις αραβικές εξεγέρσεις” έκανε λόγο ο Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών κ. Χρήστος Ιακώβου, μιλώντας στην ίδια εκδήλωση που διοργάνωσε ο Ευρωβουλευτής κ. Δημήτρης Παπαδάκης. Η μεγάλη δημογραφική έκρηξη των τελευταίων χρόνων σε συνδυασμό με τη διεθνή οικονομική κρίση που προκάλεσε κύμα μετανάστευσης, οδήγησε στις εξεγέρσεις, σημείωσε ο κ. Ιακώβου.
“Όταν άρχισε η κρίση στη Συρία (οι δυτικές δυνάμεις) πίστεψαν σε γρήγορη ανατροπή του Άσσαντ και στην ενίσχυση των φιλοδυτικών δυνάμεων”, τόνισε ο εισηγητής. Αυτό όμως εξελίχθηκε σε “στρατηγικό λάθος της Δύσης”. Η μεγάλη διάρκεια του πολέμου “έδωσε την ευκαιρία στις δυνάμεις να οργανωθούν καλύτερα” και με “τη διάσπαση των ισλαμικών δυνάμεων” επανεμφανίστηκε η ISIS, η οποία είχε πρωτοδημιουργηθεί με την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν αλλά πολύ γρήγορα χάθηκε από το προσκήνιο.
Οι πυρήνες της πρώτης οργάνωσης αξιοποίησαν το νέο ασταθές περιβάλλον της περιοχής και προχώρησαν στη δυναμική αναγέννηση της οργάνωσης τους, στρέφοντας το πεδίο δράσης τους σε κουρδικές περιοχές του Βόρειου Ιράκ. Παρά το γεγονός ότι δημιούργησαν “εδαφική βάση ισχύος” εντούτοις, σύμφωνα με τον κ. Ιακώβου, “δεν είναι μείζων απειλή για την περιοχή” και δεν έχει απαιτήσει πρόσβαση σε περιοχές που έχουν πετρέλαιο ή – κυρίως – νερό. Το “νέο μεσανατολικό ζήτημα” που προκύπτει είναι η “διαχείριση του Κουρδικού κράτους”, το οποίο τείνει να εξελιχθεί στο παλαιστινιακό ζήτημα της σύγχρονης εποχής.
Διαβάστε περισσότερα...

The Tsar Meets the Sultan

Russian leader Vladimir Putin and Turkish President Tayyip Erdogan — perhaps the least popular Western leaders — met in Ankara on Dec. 1 for the Turkey-Russia High-Level Cooperation Meeting. The two outspoken, know-it-all presidents set aside their major differences on Syria, Ukraine, and Cyprus, and instead sought new ways to deepen the cooperation between Russia and Turkey.
Naturally, Putin chose this moment to declare a gas war with Europe. At a joint press conference with Erdogan, the Russian president said that Moscow will stop pursuing plans to build its a gas pipeline to Europe, the controversial South Stream pipeline, and instead draw up plans for a new link to Turkey. On Monday, as Russia carved the headstone for the South Stream gas pipeline, Moscow and Ankara signed a memorandum of understanding to build a new hub.
Putin blames the shift on resistance from the European Union. “Russian gas will reach other world markets in the form of liquefied natural gas. The EU will not benefit from Russian gas any more,” Putin said at the press conference. “That is their choice.” Putin also said that anyone who needs Russian gas will have to buy it through Turkey.
http://foreignpolicy.com/2014/12/04/the-tsar-meets-the-sultan-turkey-russia/?wp_login_redirect=0
Διαβάστε περισσότερα...
Dear Editor,

I refer to your  item 'Athens 1944: Britain's dirty secret' by Helena Smith and Ed Villiamy 30 November 2014. There is another piece of dirty secret that has not been told yet. Churchill had a very powerful accomplice to his shameful decisionback in 1944. And that accomplice was none other than Marshal Stalin himself. 

In a lengthy personal and top secret  telegram to Marshal Stalin (Moscow)  dated 29.4.1945 Winston Churchill wrote: ". With regard to your reference to Greece and Belgium, I recognize the consideration which you gave me when we had to intervene with heavy armed Forces to quell the EAM-ELAS attack upon the centre of government in Athens. We have given repeated instructions that your interest in Roumania and Bulgaria is to be recognized as predominant."


Source: Foreign and Commonwealth Office website (2005). Published in daily Simerini in Cyprus 4 May, 2005.

Fanoulla Argyrou
Researcher/Journalist
London.

Διαβάστε περισσότερα...