Ενιαίο κράτος, κύριε Πρόεδρε

Ανοικτή επιστολή προς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη

Εξοχότατε,
Σας εύχομαι Χρόνια Πολλά, πλήρη και ταχεία ανάρρωση.
Με την επιστροφή σας από την Αμερική και την επιτυχή χειρουργική επέμβαση που περάσατε, δηλώσατε ότι θα αλλάξετε πολιτική. Αν πράγματι το εννοείτε, και σ' αυτή την αλλαγή περιλαμβάνεται και το εθνικό μας θέμα (σχετικό το άρθρο του αγαπητού Σάββα Ιακωβίδη στη «Σημερινή», 4.1.2015) αναμένουμε να αναλάβετε επιτέλους μια σωτήρια, ριζοσπαστική και αποφασιστική πολιτική, για την οποία βέβαια εκ των πραγμάτων δεν νομίζω ότι έχετε και επιλογή: Την πραγματική επανατοποθέτηση του κυπριακού εθνικού μας ζητήματος στη μοναδική σωστή βάση, την οποία όφειλαν όλοι οι προκάτοχοί σας να απαιτούσαν - την απελευθερωτική.

Πίσω στα βασικά. Μια γραμμή για ενιαίο κράτος, ένας άνθρωπος, μία ψήφος, αποχώρηση όλων των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και όλων των εποίκων (έγκλημα πολέμου εν πάση περιπτώσει) και επιστροφή όλων των νομίμων προσφύγων Ελληνοκυπρίων, ιδιοκτητών κλεμμένων περιουσιών, στα κατεχόμενα. Έγραψε ο Σ. Ιακωβίδης: «...Ο Πρόεδρος και τα κόμματα καλούνται να αποβάλουν τα φοβικά σύνδρομά τους έναντι της Τουρκίας, να συνειδητοποιήσουν πως η τουρκογενής διζωνική δεν αποτελεί μετεξέλιξη αλλά δολοφονία της Κυπριακής Δημοκρατίας και αφανισμό του κυπριακού Ελληνισμού...». Αυτό απαιτείται για τη δημιουργία ενός Κράτους Δικαίου και όχι σύσσωμη εμμονή και αυθαίρετη υποταγή στις υποδείξεις του Λονδίνου και των συνοδοιπόρων Αμερικανών, δηλαδή υιοθέτηση της τουρκο-βρετανικής ρατσιστικής Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας για ξένα συμφέροντα.

Ξεκινώντας από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, ο οποίος, παρόλο που απέφυγε τη λέξη Διζωνική στις κατευθυντήριες γραμμές του με τον Ρ. Ντενκτάς στις 12 Φεβρουαρίου 1977, εντούτοις έδωσε λίγες εβδομάδες αργότερα στους Τούρκους χάρτη διζωνικής, που ετοίμασαν με τη δική του συγκατάθεση οι Τάσσος Παπαδόπουλος, Στέλλα Σουλιώτη και Μιχαλάκης Τριανταφυλλίδης και βεβαίως με τη συμμετοχή του Γλ. Κληρίδη (όλοι μακαρίτες πλέον), του εκλεκτού του Φόρεϊν ΄Οφις από τις 16 Αυγούστου 1974, για την προώθηση και επιβολή της τουρκο-βρετανικής ρατσιστικής Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

Με την αγγλότροπη διζωνική πολιτική του οποίου ταυτιζόταν πλήρως και το ΑΚΕΛ από το 1974... (Βέβαια το ότι ο Μακάριος μετάνιωσε και στόχευε να επαναφέρει το Κυπριακό στη σωστή του βάση, όπως επικαλείται και ο εν ζωή προσωπικός του γιατρός, Δρ Β. Λυσσαρίδης, όλοι οι ένθερμοι διζωνικοί έκτοτε ενσυνείδητα το αγνοούν για να μη δυσαρεστήσουν τους πάτρωνές της. Μαζί και η ΕΔΕΚ που δεν βγήκε μέχρι σήμερα να δηλώσει ανεπιφύλακτα και ρητώς ότι την απορρίπτει, παρόλες τις διακηρύξεις του Δρος Λυσσαρίδη, εξού και η ομοφωνία της στην απόφαση της 18ης Σεπτεμβρίου 2009).

Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει πολλά όπλα στα χέρια της να χρησιμοποιήσει στα διεθνή φόρουμ. Και πολλές δικαστικές και άλλες αποφάσεις υπέρ της, τις οποίες αγνοεί, περιφρονεί και συνεχίζει την υπακοή στις ξένες «συμβουλές» που τη σέρνουν στην εξαφάνιση και την παράδοση στους Τούρκους. Εφόσον με την πάροδο του χρόνου η δημογραφική αλλοίωση, που ήδη βρίσκεται σε επικίνδυνα επίπεδα εις βάρος του Ελληνισμού στο νησί, θα δώσει σε μας μεν τη χαριστική βολή και σ' αυτούς δε το ποθούμενο από το 1955... Η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει πρώτη και επιτακτικά χθες να θέσει τολμηρά και δικαιωματικά οριστικό βέτο, όχι μόνο μέχρι να αναγνωρίσει η Τουρκία την Κ.Δ. (ή σε ορισμένα κεφάλαια για την ενταξιακή της πορεία), αλλά γενικά στην ευρωπαϊκή της πορεία. Μέχρι να αποχωρήσει και ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης και έποικος από τα κατεχόμενα και να επιστρέψουν οι Ε/κ πρόσφυγες. Το βέτο είναι ισότιμο δικαίωμα της Κ.Δ. στην ΕΕ και όχι «μόνο για τους μεγάλους»...

Αυτό απαιτείται για τη δημιουργία Κράτους Δικαίου, κύριε Πρόεδρε, και όχι εμμονή σε μια ρατσιστική λύση «δολοφόνο», της Άγκυρας και του Λονδίνου, που και η ίδια η μ. Μάργκαρετ Θάτσερ στις 31 Ιουλίου 1979 σε συνάντησή της με τον προκάτοχό σας μ. Σπύρο Κυπριανού στο χωριό Mulungushi της Λουσάκας (συνέδριο της Κοινοπολιτείας) παραδέχθηκε και συμφώνησε με τον Κυπριανού ότι ο όρος «διζωνική» δεν χρησιμοποιείται στο Διεθνές Δίκαιο. Από τα πρακτικά της συνάντησης: «...The Turks had rejected this approach and had talked about "bi-zonality". The Greeks had argued that there was no such term in any constitution. (The Prime Minister agreed that it was not a term in use in international law)...».

Παρόλα ταύτα, συνεχίσατε και εσείς τον ίδιο «δολοφονικό» δρόμο των προκατόχων σας. Περιφρονώντας και εσείς τη λαϊκή απόφαση με το ΟΧΙ του 2004 (που απέρριψε μαζί με το Σχέδιο Ανάν και τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία), επεκτείνατε το τσιμέντωμά της με τη συμφωνία της 11ης Φεβρουαρίου 2014 με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ντ. Έρογλου (Προηγήθηκαν εκείνες του μ. Παπαδόπουλου/Ταλάτ 8ης Ιουλίου 2006, του Χριστόφια/Ταλάτ 23ης Μαΐου 2008 και οι περιβόητες Ομόφωνες αποφάσεις Εθνικού Συμβουλίου 18 Σεπτεμβρίου 2009). Μια πολιτική που το μόνο που τσιμεντώνει είναι τις τουρκικές επιδιώξεις, οι οποίες δρομολογήθηκαν αμέσως μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με το πρώτο ένοπλο πραξικόπημα για διάλυσή της το 1964. Και αντικατάστασή της με δύο ομόσπονδα κράτη. Με πλήρη γνώση των Βρετανών τότε, όπως και το 1974, όπως και σήμερα... Και να μην ξεχνάμε τους προαγωγούς του εκτρώματος Ανάν στο Φόρεϊν Όφις το 2004:

O μεν Ντένις Μακσέιν φυλακίστηκε για απάτες, ο δε Τζακ Στρο και η ΜΙ6 βρίσκονται ενώπιον της Δικαιοσύνης («Σημερινή», 17.12.2014). Οι Τούρκοι ήδη μιλούν προληπτικά και απειλητικά ότι σκέφτονται «έξω από το κουτί», όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις για υποτιθέμενη επίλυση του Κυπριακού. Δηλαδή, λύση δύο κρατών (δηλώσεις Τ/κ διαπραγματευτή Μουσταφά Ερκούν Ολγκούν, στο LSE, 27.11.2014), όπως προ πολλού προωθούν. Αυτό, πιστεύω, γίνεται διότι ακριβώς αντιλαμβάνονται ότι τα δεδομένα έχουν αλλάξει και συνεπώς, αργά ή γρήγορα οι Ελληνοκύπριοι, μετά τη 40χρονη αποτυχία τους, θα διεκδικήσουν επιτέλους τα δίκαιά τους. Με άλλα λόγια, χρησιμοποιούν το «χαρτί» της διχοτόμησης/κράτους που είναι, εξάλλου, η ενδιάμεση επιθυμητή λύση γι' αυτούς.

Αν πράγματι όμως, κύριε Πρόεδρε, έχετε αναλογιστεί την πολιτική σας και τον ρόλο σας ως προέδρου μιας ημικατεχόμενης πατρίδας, δεν έχετε παρά να εφαρμόσετε αυτή την αλλαγή πορείας προσεκτικά, με σωστές και επεξεργασμένες κινήσεις αλλά υπεράνω όλων με πίστη στα δίκαια αυτού του λαού. Ειδικά τώρα που μέχρι και τα Ηνωμένα Έθνη με έκθεσή τους αποκαλύπτουν τη συνεργασία της κατοχικής Τουρκίας με τους αποκεφαλιστές τζιχαντιστές. Οι οποίοι σε χάρτη περιέλαβαν και την Κύπρο στον ευρύτερο σχεδιασμό του «Ισλαμικού Κράτους» των και Τούρκοι δημοσιογράφοι τολμούν να ξεσκεπάζουν τη μετατροπή της Τουρκίας σε μια ισλαμική απολυταρχία που θα επεκταθεί και στην Κύπρο...

Εξάλλου, η κοινή αφοσίωση όλων μας έπρεπε και πρέπει να επικεντρώνεται σε τέσσερα σημεία, κύριε Πρόεδρε, που πηγάζουν από τη φιλοσοφία των αρχαίων ημών προγόνων: Αλήθεια, Δικαιοσύνη, Ήθος και Δίκαιο. Κλείνω με τα λόγια του Δρος Martin Luther King, Jr: «Δίχως δικαιοσύνη, δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη. Εκείνος που παθητικά δέχεται το κακό είναι εξίσου αναμεμειγμένος όσο εκείνος που το διαιωνίζει».

ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια/Συγγραφέας - Λονδίνο 4.1.2015