Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ



21 χρόνια μετά την άνανδρη δολοφονία του Θεόφιλου Γεωργιάδη αποφασίσαμε, αναλαμβάνοντας τις δικές μας ευθύνες, να σημάνουμε την έναρξη μιας σειρά δράσεων που θα φέρουν τον τίτλο «Πρωτοβουλία μνήμης Θεόφιλου Γεωργιάδη» και τον σκοπό, όχι μόνο της επιβίωσης της ίδιας της μνήμης, αλλά και της αναζωπύρωσης του αγώνα για την απελευθέρωση του τόπου, στον οποίο πρωτοστάτησε ο ήρωας Θεόφιλος Γεωργιάδης.
Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, που στις 10 το βράδυ της 20ης Μαρτίου 1994, δολοφονήθηκε από πράκτορα των των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, έξω από το σπίτι του στην οδό Θουκυδίδη στην Αγλαντζιά της Λευκωσίας. Ο ήρωας Θεόφιλος Γεωργιάδης, που έκανε τρόπο ζωής την Επιτροπή Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν, που βρέθηκε νεκρός, αγκαλιά με το περιοδικό «Φωνή του Κουρδιστάν» που εξέδιδε η Επιτροπή. Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, που δεν σταμάτησε να φωνάζει για τα δίκαια του κυπριακού Ελληνισμού, για τον τερματισμό της κατοχής, για την εξακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων. Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης που –αλύγιστος και αιώνιος- κατανόησε πως η συναδέλφωση με επίσης σκλαβωμένους λαούς είναι αναπόφευκτη.
Είμαστε σήμερα υποχρεωμένοι να ξεκινήσουμε εκ νέου μια Πρωτοβουλία, με αφορμή τη συμπλήρωση 21 χρόνων από το βράδυ της δολοφονίας του Θεόφιλου Γεωργιάδη. Είμαστε υποχρεωμένοι να φωνάξουμε εκ νέου για τη λειτουργία του φασιστικού τουρκικού κράτους, όχι μόνο όσον αφορά το Κουρδιστάν αλλά και όσον αφορά την Κύπρο. Έχουμε τεράστια ευθύνη, ως κοινωνία, να ζωντανέψουμε ξανά το πνεύμα όσων έδωσαν ζωή και ψυχή στον αγώνα του Κουρδικού λαού και προσέφεραν τα μέγιστα στον αγώνα του Κυπριακού λαού.
21 χρόνια μετά, επιλέγουμε να ιδρύσουμε την «Πρωτοβουλία μνήμης Θεόφιλου Γεωργιάδη» γιατί τα αιτήματα είναι ζωντανά και επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε. Ο κουρδικός λαός συνεχίζει να αγωνίζεται για την απελευθέρωση των εδαφών που του ανήκουν, ενώ ο κυπριακός ελληνισμός επιμένει στην απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών του. Το τουρκικό φασιστικό κράτος πρέπει να πληρώσει. Είναι καιρός να επιλέξουμε ανάμεσα στο δίλημμα λήθη ή μνήμη. Η μνήμη θα μας οδηγήσει σε νέους αγώνες, σε νέες πάλες, σε νέα οράματα και για την Κύπρο και κατ’ επέκταση για κάθε λαό που στενάζει κάτω από την μπότα του δικού του Αττίλα, όπως είναι ο κουρδικός. Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης ζει στους αγώνες του σήμερα.  
Εμείς, ως «Πρωτοβουλία Μνήμης Θεόφιλου Γεωργιάδη», καλούμε τον κόσμο που τιμά τη μνήμη του ήρωα του κυπριακού ελληνισμού να λάβει μέρος στην εκδήλωση που θα πραγματοποιήσουμε την Παρασκευή, 20 Μαρτίου 2015.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ:
Προσυγκέντρωση στον κυκλικό κόμβο «ΟΧΙ» στις 18:30.
Έναρξη πορείας μνήμης στις 19:00 με προορισμό το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας.
Εκδήλωση στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας στις 20:00.
-          Χαιρετισμός εκ μέρους της Πρωτοβουλίας Μνήμης Θεόφιλου Γεωργιάδη
από τον νομικό, Ευστάθιο Ευσταθίου.
-          Χαιρετισμός από φίλο και συναγωνιστή του ήρωα.
-          Ομιλία από τον Χρήστο Ιακώβου, διευθυντή ΚΥΚΕΜ.

Στον χώρο θα προβληθεί υλικό από τη ζωή και τη δράση του Θεόφιλου Γεωργιάδη.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
Ηλ. Ταχυδρομείο:  pmtheofilougewrgiadi@gmail.com

Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια

Turkey's Secret Proxy War in Libya?

Subject: Turkey's Secret Proxy War in Libya? | The National Interest

Subject: Pakistan warns Turkey: Don't make our mistakes - Al-Monitor: the Pulse of the Middle East


 Subject: New FM Could Break Ground with Turkey - Middle East - News - Arutz Sheva#.VQfWrWccSos
Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια
Ετικέτες

20 χρόνια από τη δολοφονία του Θεόφιλου Γεωργιάδη




Χρήστου Ιακώβου
Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών

Στις 20 Μαρτίου συμπληρώνονται 20 χρόνια από τη δολοφονία του πρώην υπαλλήλου του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών και δραστήριου υποστηρικτή του Κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος, Θεόφιλου Γεωργιάδη. Η δολοφονία εκείνη υπήρξε η πρώτη που σημειώθηκε από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες με θύμα Ελληνοκύπριο μετά το 1974 και μάλιστα μέσα στις ελεύθερες περιοχές.

Σήμερα, αναλύοντας προσεκτικά το πλαίσιο της δολοφονίας του Θεόφιλου Γεωργιάδη μπορούμε να εξάγουμε το συμπέρασμα ότι η δολοφονία αποτελούσε μέρος της στρατηγικής ψυχολογικού πολέμου που εξαπέλυσε τότε η Τουρκία σε δύο μέτωπα: πρώτον στο Κυπριακό και δεύτερο στο Κουρδικό. Ο ψυχολογικός πόλεμος (ή ψυχολογικές επιχειρήσεις) διενεργείται μέσω της εκτέλεσης ενεργειών με σκοπό τη μετάδοση συγκεκριμένων ενδείξεων και μηνυμάτων στον αντίπαλο. Οι συγκεκριμένες ενέργειες είναι σχεδιασμένες με τέτοιο τρόπο που αποβλέπουν στο να μεταβάλουν τη συμπεριφορά του αντιπάλου αφού επηρεάσουν πρώτα τον ορθολογισμό και το ψυχισμό του. Ο τύπος αυτός του πολέμου εκφράζει την πλέον υπόγεια και ύπουλη μορφή πολέμου, διότι χρησιμοποιεί όλα εκείνα τα μέσα προκειμένου να πλήξει άτομα και σύνολα και να τους επηρεάσει τη σκέψη και τα συναισθήματα με απώτερο στόχο την ηθική τους συντριβή.

Η δολοφονία του Θεόφιλου Γεωργιάδη κατατάσσεται στον τακτικό ψυχολογικό πόλεμο, σε αντίθεση με τη σύλληψη Οτσαλάν το 1999 που εντάσσεται στο στρατηγικό ψυχολογικό πόλεμο. Η διαφορά έγκειται στο ότι με τη σύλληψη Οτσαλάν, η Τουρκία επεδίωξε και πέτυχε σε μεγάλο βαθμό να υπονομεύσει καθοριστικά την αποφασιστικότητα και τη θέληση του ΡΚΚ να συνεχίσει τον ασύμμετρο πόλεμο εναντίον της.

Στη περίπτωση της δολοφονίας του Θεόφιλου Γεωργιάδη επεδίωξε πιο βραχυπρόθεσμους στόχους με σκοπό να ασκήσει ψυχολογική πίεση και να υπονομεύσει το ηθικό. Συγκεκριμένα, μέσω της δολοφονίας καταδείχθηκαν, σημειολογικά, δύο στοιχεία που καθορίζουν και τη βάση της ανάλυσης του τακτικού ψυχολογικού πολέμου που εξαπέλυσαν τότε οι Τουρκικές μυστικές υπηρεσίες. Πρώτον, η δολοφονία πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της παραμονής στην Κύπρο του τότε υπουργού εθνικής άμυνας,  Γεράσιμου Αρσένη, οποίος επισκεπτόταν επίσημα το νησί με σκοπό την προώθηση του δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου. Δεύτερον, η δολοφονία πραγματοποιήθηκε την παραμονή της πιο σημαντικής κουρδικής εορτής, της πρωτοχρονιάς (Νεβρόζ), η οποία πήρε τεράστιες εθνικές διαστάσεις αφού ταυτίστηκε, στις δεκαετίες του 1980 και ’90, με την Κουρδική εξέγερση κατά του Τουρκικού κράτους.

Η Τουρκία, με τη δολοφονία του Θεόφιλου Γεωργιάδη, επεδίωξε μέσω της άσκησης ψυχολογικής πίεσης να στείλει δύο σαφή μηνύματα προς την Ελληνική πλευρά. Πρώτον, ότι θα αντιδράσει δυναμικά στο ζήτημα της ενίσχυσης της άμυνας της Κύπρου μέσω του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου και, δεύτερον, ότι θα κτυπήσει όποιον παρείχε σημαντική βοήθεια προς το Κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα.

Με την εισαγωγή της μεθόδου της δολοφονίας ως μέσου άσκησης πολιτικής στην Κύπρο, πρακτική που παραδοσιακώς, η Τουρκία χρησιμοποιεί στο εσωτερικό, ενίσχυσε την ψυχολογική βία που ασκεί σε βάρος της ελληνοκυπριακής πλευράς μετά την εισβολή του 1974. Μακροπρόθεσμα, η δολοφονία του Θεόφιλου Γεωργιάδη, απετέλεσε την πρώτη τακτική νίκη της Τουρκίας στον ψυχολογικό πόλεμο που εξαπέλυσε τότε, σε μία αλυσίδα γεγονότων (1996 Ίμια, 1998 ακύρωση της έλευσης των πυραύλων S-300, και 1999 σύλληψη Οτσαλάν), τα οποία οδήγησαν στην υλοποίηση δύο στρατηγικών στόχων: την αμυντική αποδυνάμωση της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω της ακύρωσης του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου και την ελληνική αποσύνδεση από το Κουρδικό ζήτημα.



Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια
Ετικέτες

Ινφογνώμων Πολιτικά: Η θρησκευτική διπλωματία της Τουρκίας

Ινφογνώμων Πολιτικά: Η θρησκευτική διπλωματία της Τουρκίας: Του Κώστα Ράπτη Η τουρκική εκδοχή του κοσμικού κράτους υπήρξε εξαρχής άκρως ιδιόρρυθμη – καθώς παρά τις κινήσεις θρησκευτικού αποχρωμα...

Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια

Ετοιμος ο Πούτιν να θέσει τα πυρηνικά όπλα της Ρωσίας σε ετοιμότητα

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Ετοιμος να θέσει το πυρηνικό οπλοστάσιο της Ρωσίας σε επιχειρησιακή ετοιμότητα ήταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν κατά την περίοδο εντάσεων στην Ουκρανία και την Κριμαία, όπως δηλώνει ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος σε ντοκιμαντέρ που μετέδωσε την Κυριακή η ρωσική κρατική τηλεόραση.
Σε απόσπασμα του ντοκιμαντέρ που είχε προβληθεί προ ημερών ο Ρώσος πρόεδρος δήλωνε πως είχε διατάξει την προσάρτηση της ουκρανικής χερσονήσου της Κριμαίας εβδομάδες πριν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.
Στο ντοκιμαντέρ με τίτλο «στο δρόμο προς την πατρίδα», ο Πούτιν υποστηρίζει πως η ζωή του Ουκρανού πρώην προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς διέτρεχε κίνδυνο, όπως και των Ρώσων της Κριμαίας προ της εισβολής και της ακόλουθης προσάρτησης της χερσονήσου στις 18 Μαρτίου εν μέσω διεθνούς κατακραυγής. «Ποτέ δεν είχαμε σκεφτεί να αποκόψουμε την Κριμαία από την Ουκρανία έως τη στιγμή που ξεκίνησαν αυτά τα γεγονότα, η ανατροπή της κυβέρνησης»δήλωσε ο Πούτιν. 
Σχετικά με την τοποθέτησή του πως το πυρηνικό οπλοστάσιο της Ρωσίας είχε τεθεί σε κατάσταση ετοιμότητας, ο κ Πούτιν δήλωσε: «Ημασταν έτοιμοι να το κάνουμε αυτό». 
«Η Κριμαία είναι ιστορικό μας έδαφος. Εκεί ζουν Ρώσοι. Βρίσκονταν σε κίνδυνο. Δεν μπορούμε να τους εγκαταλείψουμε», πρόσθεσε ο Ρώσος πρόεδρος.
Ισχυρίζεται επίσης, χωρίς να προχωρά σε λεπτομέρειες, ότι διεξήγαγε μία «κλειστή» δημοσκόπηση μεταξύ των κατοίκων της Κριμαίας, η οποία κατέδειξε ότι το 75% του γενικού πληθυσμού ήθελε να ενωθεί με τη Ρωσία.
Η Ρωσία είχε αρχικά αρνηθεί ότι ήταν Ρώσοι οι στρατιώτες που εμφανίστηκαν στην Κριμαία με στολές χωρίς διακριτικά -«οι πράσινοι μικροί άνθρωποι», όπως έγιναν γνωστοί. Ωστόσο μεταγενέστερα ο Πούτιν παραδέχτηκε ότι ανέπτυξε στρατεύματα στη χερσόνησο «για να σταθούν δίπλα στις δυνάμεις αυτοάμυνας της Κριμαίας».
Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια
Ετικέτες

Τουρκία: Σύλληψη Βρετανών που προσπάθησαν να ενταχθούν στο Ισλαμικό Κράτος

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Τρεις νεαροί Βρετανοί συνελήφθησαν στην Κωνσταντινούπολη, καθώς, σύμφωνα με Τούρκους αξιωματούχους, σχεδίαζαν να περάσουν στη Συρία για να ενταχθούν στην οργάνωση Ισλαμικό Κράτος.
Οι συλλήψεις των τριών νέων, ηλικίας 18 και 19 ετών, έγιναν την Παρασκευή.
Οι τουρκικές αρχές βρίσκονται σε επαφή με τις βρετανικές ώστε να κανονίσουν την έκδοσή τους στη Βρετανία αυτήν την εβδομάδα.
Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια
Ετικέτες

Πρόσκληση

Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια
Ετικέτες

Turkey’s AK Party vision of Europe is very different from Europe’s own

Turkey’s AK Party vision of Europe is very different from Europe’s own

Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια

Turkey’s Drift From NATO

The website of Turkey’s Ministry of Foreign Affairs acknowledges that NATO has played a “central role” in the country’s security and insists that Turkey, which became a member in 1952, “attaches utmost importance” to it. Yet Turkey’s commitment to the alliance has never seemed more ambivalent than it does now.

Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια

Frontline Ukraine: Crisis in the Borderlands by Richard Sakwa review – an unrivalled account

When Arseniy Yatsenyuk, Ukraine’s prime minister, told a German TV station recently that the Soviet Union invaded Germany, was this just blind ignorance? Or a kind of perverted wishful thinking? If the USSR really was the aggressor in 1941, it would suit Yatsenyuk’s narrative of current geopolitics in which Russia is once again the only side that merits blame.

Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια
Ετικέτες

A COLLAPSING REGIONAL ORDER: TURKEY’S TROUBLES IN IRAQ AND SYRIA

War on the Rocks is expanding, and we need your help! Please support us on Indiegogo!

Turkey continues to be a frustrating ally for the United States, with Ankara’s reluctance to allow for, or engage in kinetic strikes against the Islamic State emerging as the key source of divergence between the two old allies. The ruling Justice and Development Party (AKP) is ultimately governed by its regional interests. These interests, however, are often times at odds with other members of the anti-Islamic State coalition.

Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια

European economic integration is the key to Turkey's past and future | Brookings Institution

Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια

Gaming a Russian Offensive

Gaming a Russian Offensive

Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια

Is the Euro Compatible With Democracy?

Berlin doesn't seem to think so.
 New elections change nothing,” asserted Germany’s finance minister, Wolfgang Schäuble, ahead of the Greek vote in January that swept into office a radical-left government pledging an end to austerity and demanding debt relief from its eurozone creditors. The new Greek administration, Schäuble insisted, must accept the terms struck by its predecessor. By and large, Greece’s new government has done so, despite its electoral pledges. How, then, can the destructive policies imposed by the likes of Schäuble really be changed? Is membership in the eurozone compatible with democracy?

Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια

Προσκλήσεις

Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια

Ινφογνώμων Πολιτικά: Σημαντικές αλλαγές στη CIA ανακοίνωσε ο διευθυντής...

Ινφογνώμων Πολιτικά: Σημαντικές αλλαγές στη CIA ανακοίνωσε ο διευθυντής...: REUTERS/LARRY DOWNING Ο επικεφαλής της CIA ανέφερε ότι δημιουργείται μια «Διεύθυνση Ψηφιακής Καινοτομίας», η οποία θα αναλάβει να ηγη...

Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια

Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

Ioannis Parisis: «The Maritime Dimension of European Security»

Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια

Η Άγκυρα προκαλεί και επιδιώκει τη δημιουργία γκρίζων ζωνών



Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015
Την ώρα που η νέα ελληνική κυβέρνηση είναι προσηλωμένη στις διαπραγματεύσεις του Eurogroup, η Άγκυρα ανακοινώνει δεσμεύσεις περιοχών τόσο στο Αιγαίο όσο και στο Ιόνιο Πέλαγος, αμφισβητώντας ευθέως τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Προφανώς, οι άκρως προκλητικές σχεδιαζόμενες ενέργειες της Άγκυρας αποσκοπούν κυρίως στην αξιολόγηση της αντίδρασης της νέας ελληνικής κυβέρνησης, στην προβολή των πάγιων τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο (και όχι μόνο), καθώς επίσης στη στροφή τόσο της τουρκικής κοινής γνώμης όσο και των τουρκικών ΜΜΕ προς τα «ελληνοτουρκικά», προκειμένου το δίδυμο Erdoğan-Davutoğlu να αυξήσει τη δημοτικότητά του, ενόψει των επερχόμενων εκλογών του Ιουνίου και «να βάλει
κάτω από το χαλί» τα χρόνια και άλυτα εσωτερικά και περιφερειακά προβλήματα της χώρας.
Ο αριθμός των περιοχών, τα όρια τους, καθώς και οι χρόνοι δέσμευσής τους, που παρουσιάζονται στους επόμενους χάρτες, θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως «πρωτόγνωρη τουρκική επιθετικότητα», η οποία φέρνει στη μνήμη μας την κρίση των Ιμίων...
Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια
Ετικέτες

This Is When Muslims in the Middle East Turned to Extremism

by Richard Drake
Richard Drake is the author of The Education of an Anti-Imperialist: Robert La Follette and U.S. Expansion (University of Wisconsin Press, 2013).


In his Messages to the World, Osama bin Laden identified the Treaty of Sèvres as the starting point of Islam’s vendetta against the West. Sèvres is one of the five treaties that concluded the First World War. Of the five, the Treaty of Versailles received the most attention at the time because it dealt with Germany, still, even in defeat, the strongest single power on the European continent and the chief worry of the victors.
The harshness of the Versailles Treaty, the continuing blockade of Germany, and the brutal military occupation of that country paved the way for Adolf Hitler and the Nazis, who are best understood as a revenge party. Had the Germans been treated differently at the end of the First World War, in accordance with Woodrow Wilson’s Fourteen Points, instead of with contempt and vindictiveness, their newly installed democratic republic would have had a much better chance to survive and to withstand the Nazis.
- See more at: http://historynewsnetwork.org/article/158616#sthash.itg0Myhg.dpuf
Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια

Πρόσκληση

Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια

Η υδροπολιτική ως μέρος της τουρκικής υψηλής στρατηγικής

Αγωγός νερού από την Τουρκία


Χρήστος Ιακώβου
Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών

Η απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης για την κατασκευή υποθαλασσίου αγωγού μεταφοράς νερού από την Τουρκία στην Κύπρο δεν θα πρέπει να εκληφθεί ως μία απόφαση του τουρκικού Υπουργείου Δασών και Υδάτων, προκειμένου να επιλύσει το υδατικό πρόβλημα των κατεχομένων αλλά ως μία απόφαση η οποία εντάσσεται στη γενικότερη στρατηγική στοχοθεσία της Τουρκίας στο Κυπριακό. Μπορεί η Άγκυρα να αποκαλεί το έργο «αγωγό της ειρήνης»,  η ωμή όμως διατύπωση του Τούρκου Υπουργού Δασών και Υδάτων που το χαρακτηρίζει ως τον «ομφάλιο λώρο», το οποίο θα συνδέσει την Τουρκία με τα κατεχόμενα, συμπυκνώνει στρατηγικώς την ουσία του φιλόδοξου τουρκικού έργου.

Κατ' αρχάς, η Τουρκία εδώ και δεκαετίες προσπαθεί να εκμεταλλευτεί πολιτικώς την έλλειψη νερού στη περιοχή μέσω του πλεονεκτήματος που έχει ως χώρα από την οποία πηγάζουν οι δύο από τους σημαντικούς ποταμούς της Μ. Ανατολής. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, η Τουρκία ενέταξε την πολιτική χρήση του νερού στην υψηλή της στρατηγική, αρχίζοντας την υλοποίηση του φιλόδοξου Αναπτυξιακού Προγράμματος Νοτιοανατολικής Τουρκίας (Guneydogu Anadoli Projesi). Το πρόγραμμα καλύπτει τις έξι νοτιοανατολικές επαρχίες, δηλαδή μία έκταση 73.863 τετρ. χιλιομέτρων (περίπου 9.5% της Τουρκικής επικράτειας και περιλαμβάνει 22 φράγματα, 25 αρδευτικά προγράμματα και 19 σταθμούς υδροηλεκτρικής ενέργειας.

Το 1992 εγκαινιάστηκε το φράγμα Κεμάλ Ατατούρκ, το μεγαλύτερο από τα 22 φράγματα που κατασκεύασε το τουρκικό κράτος στους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη και πέμπτο μεγαλύτερο στο είδος του στον κόσμο. Με αυτά τα αρδευτικά έργα, η Τουρκία μπορεί να ελέγξει τη ροή των δύο ποταμών και να κρατάει σε «υδραυλική» αιχμαλωσία το Ιράκ και τη Συρία. Μέχρι το 2025, εάν δεν επέλθει  συμφωνία μεταξύ των τριών αυτών κρατών για τον έλεγχο της ροής των δύο ποταμών, η Τουρκία θα μειώσει τη ροή ύδατος προς τη Συρία κατά 40% και την αντίστοιχη προς το Ιράκ κατά 80%.  Εδώ θα πρέπει κανείς να λάβει υπόψιν ότι σήμερα η Τουρκία χρησιμοποιεί το 80% περίπου του νερού που καταναλώνει για τη γεωργία. Αυτό θα της επιτρέψει να διπλασιάσει σταδιακώς την αρδεύσιμη γη και να επεκτείνει την αγροτική της οικονομία. Ως εκ τούτου, οι επιπτώσεις στην  Συρία και το Ιράκ θα είναι άμεσες αφού το 95% του ύδατος που χρησιμοποιούν προέρχεται από τον Τίγρη και τον Ευφράτη. Το πρόβλημα θα γίνεται πιο έντονο αν συνδυαστεί με το γεγονός ότι αμφότερα τα αραβικά κράτη έχουν αύξηση πληθυσμού περίπου 3.5%. 

Τρεις παράγοντες καθιστούν το νερό μείζον στρατηγικό όπλο στις σχέσεις της Τουρκίας με άλλα κράτη της περιοχής: η αύξηση της ζήτησης λόγω της ξηρασίας, η μείωση της προσφοράς και η άνιση κατανομή των υδάτινων πόρων, κάτι που ευνοεί σήμερα την Τουρκία. Η Τουρκία με το φιλόδοξο κατασκευαστικό πρόγραμμα στον Τίγρη και τον Ευφράτη, έχει ως σκοπό: α) την άρδευση 1,6 εκατομμυρίων εκταρίων αγροτικής γης, με στόχο την μετατροπή της Τουρκίας σε κύριο προμηθευτή τροφίμων στη Μέση Ανατολή, β) την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας που να καλύπτει κατά 50% τις ενεργειακές της ανάγκες.


Με αυτό τον τρόπο, Τουρκία μετατρέπει τη χρήση του νερού σε συντελεστή ισχύος για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής, βλ υδροπολιτική. Η λογική της Τουρκίας είναι ανάλογη με τη πετρελαϊκή λογική των Αράβων, δηλαδή στρατηγική χρήση του νερού για οικονομικούς και διπλωματικούς λόγους σε εποχές που η ζήτησή του θα αυξάνεται κατακόρυφα.

Στην περίπτωση της Κύπρου, ο σχεδιαζόμενος αγωγός θα μπορεί να μεταφέρει 75 εκ. κυβικά μέτρα ύδατος με τη δυνατότητα μεταφοράς και ηλεκτρισμού. Κατά συνέπεια είναι σημασιακώς διαυγές ότι ο αγωγός εμπίπτει στρατηγικώς στην τουρκική υδροπολιτική. Είναι ξεκάθαρο ότι η Άγκυρα προσπαθεί να μεταφέρει το υδροπολιτικό μοντέλο που θέλει να εφαρμόσει στις σχέσεις της με τη Συρία και το Ιράκ και στην Κύπρο.

Σε πρώτη φάση ο σκοπός της Άγκυρας είναι η ενίσχυση της εξάρτησης των κατεχομένων, τόσο με το νερό όσο και με τον ηλεκτρισμό. Σε συνθήκες μη λύσης του προβλήματος, αυτό θα μεταφράζεται, από τη μια, ως αύξηση της αρδεύσιμης γης, προκειμένου να γιγαντωθεί η γεωργία στα κατεχόμενα και, από την άλλη, ως απεξάρτηση των κατεχομένων από την παροχή ηλεκτρισμού εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σε συνθήκες δε λύσης, τύπου διζωνικής ομοσπονδίας, η Τουρκία θα επιδιώξει αυτό που επιδιώκει με την υδροπολιτική και στις σχέσεις της με τη Συρία και το Ιράκ, δηλαδή να εκμεταλλευτεί τις υδατικές ελλείψεις του ελληνικού συνιστώντος κρατιδίου για να γίνει ο κύριος προμηθευτής ύδατος και τροφίμων προς τους Έλληνες καθώς επίσης και ηλεκτρισμού, τον οποίο θα πωλεί σε χαμηλή τιμή. Αυτό σε βάθος χρόνου θα φέρει αποκλειστικώς το ελληνικό συνιστών κρατίδιο κάτω από την εξάρτηση της Τουρκίας. Για τα συγκεκριμένο θέμα οι τουρκοκύπριοι, όσο «ανεξάρτητα» και αν μπορούν να κινηθούν από το στρατηγικό εναγκαλισμό της Άγκυρας δεν θα έχουν κανένα ρόλο να παίξουν.

Όλα αυτά ενισχύονται από τους όρους της σχετικής συμφωνίας για την κατασκευή του υποθαλασσίου αγωγού. Μεταξύ άλλων διαλαμβάνει ρητώς ότι όλα τα δικαιώματα από τις πωλήσεις τόσο εντός όσο και εκτός Κύπρου θα ανήκουν αποκλειστικώς στο τουρκικό κράτος και όχι στους Τουρκοκυπρίους. Όλα τα έργα που θα γίνουν επί κυπριακού εδάφους για την υλοποίηση της μεταφοράς ύδατος (π.χ. φράγματα, αγωγοί, κά) θα ανήκουν στο τουρκικό κράτος και τίποτα από αυτά δεν θα ανήκει στους Τουρκοκυπρίους. Επιπλέον, στη συμφωνία καθίσταται σαφές ότι θα διασφαλιστούν τα συμφέροντα των ιδιωτικών εταιρειών που θα κατασκευάσουν το έργο. Συνεπώς, η διατύπωση του Τούρκου υπουργού περί «ομφαλίου λώρου» είναι αρκούντος αποτιμητική της τουρκικής στρατηγικής στοχοθεσίας στην Κύπρο μέσω της υλοποίησης του υποθαλασσίου αγωγού.

Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια

A semi-guided missile

Greece and geopolitics

America, much more than Europe, sees strategic stakes in the Aegean

NEVER imagine that the euro zone is the only club in which Greece is a maverick player. The Hellenic relationship with NATO, and bilateral defence ties with the United States, have long been important (although many would say diminishing) and contested.
Whatever the strains, America has often put discreet pressure on its European allies to avoid a rift with Greece, as much because of geopolitics as economics. In recent days, that pressure has been felt once more. It is not just linked to the services that Greece now delivers to NATO, which are modest; it also reflects the perils that would arise if Greece cut loose from all western clubs

Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια
Ετικέτες

Did Turkey Cut a Deal With ISIS to Save Soldiers?

The Turks’ mission to rescue an ancient Ottoman corpse and its guardians near Aleppo was not a step toward war with ISIS, but a step away.
Turkish leaders have presented their weekend mission to rescue dozens of troops guarding an ancient Ottoman tomb inside Syria as a military triumph. But critics see Saturday night’s hit-and-split operation involving 600 Turkish soldiers, tanks and warplanes as more evidence of Ankara’s readiness to coordinate with the militants of the so-called Islamic State to avoid taking a major role in the fight against the jihadists.
Read more
Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια

Το Ισλάμ ως ευρωπαϊκό ζήτημα




Χρήστος Ιακώβου
Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών

Το τελευταία χρόνια παρατηρείται μία σταδιακή ισχυροποίηση των ριζοσπαστικών εθνικιστικών κινημάτων στον ευρωπαϊκό χώρο. Πέρα από τις προφανείς συνέπειες για το δημόσιο πολιτικό βίο, η εξέλιξη αυτή έχει προκαλέσει ένα ζήτημα που τείνει να καταστεί σε ένα από τα πλέον κεντρικά του δημοσίου λόγου και συμπεριφοράς: Πολιτικά θέματα που έως σήμερα ήταν περιθωριοποιημένα στον ευρωπαϊκό πολιτικό λόγο ή ακόμη ξεχασμένα και ταυτισμένα με συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους της Ευρώπης, απαγορευτικές της μνήμης και της διανοίας, τώρα επανέρχονται στο επίκεντρο της πολιτικής ρητορικής και πρακτικής, καθώς ολοένα και περισσότερα κόμματα, με διαφορετικούς ιδεολογικούς ορίζοντες υιοθετούν μέρος ή «κλέβουν συνθήματα» από το ρητορικό φάσμα της ακροδεξιάς.

Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει είναι η αναγέννηση της ουσιοκρατίας (essentialism), της οντολογικής πρότασης που κυριάρχησε στον πολιτικό και επιστημονικό λόγο στην περίοδο του μεσοπολέμου του 20ού αιώνα. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το ισχυρό επιχείρημα της ουσιοκρατίας, το οποίο στηριζόταν στην ανωτερότητα της ευρωπαϊκής κουλτούρας, υπέστη ισχυρότατο πλήγμα αμφισβήτησης από την ραγδαία επέκταση των εθνικών κινημάτων αποαποικιοποίησης και την ανάπτυξη των μετα-αποικιοκρατικών σπουδών και της ριζοσπαστικής κριτικής που άσκησαν στην ευρωπαϊκή ουσιοκρατία. Μετά το ιστορικό τέλος του διπόλου «Ανατολής-Δύσης» έχει εμφανισθεί αυτό του «Ισλάμ» και «Δύση». Ο ατομισμός, η ανοχή, η ελευθερία και ο ορθολογισμός της μεταπολεμικής Ευρώπης αντιπαρατίθενται με την περιχαράκωση ή ακόμη γκετοποίηση των μουσουλμάνων στην Ευρώπη, τη διαφορετική κουλτούρα που εκφράζει το Ισλάμ, που ενίοτε πρακτικά λαμβάνει τη μορφή των αντιπαραθέσεων γύρω από την κατασκευή τζαμιών και του θέματος της μαντίλας στη Βόρεια Ευρώπη. Αυτά τα θέματα, μέχρι πριν από μερικά χρόνια συνιστούσαν ηχηρά μηνύματα έγκαιρης προειδοποίησης γι' αυτά που εξελίσσονται σήμερα. Η 11η Σεπτεμβρίου, το ξεφύτρωμα ομάδων φανατικών Ισλαμιστών και ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας έχουν καταστήσει γόνιμο το έδαφος για την αναγέννηση αυτής της παράδοσης.

Ενόσω ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ευρώπης αποτελείτο από ελεύθερους άνδρες, που κατέφθαναν στην Ευρώπη ως εργάτες, και το Ισλάμ ήταν ένα μη ευδιάκριτο φαινόμενο, η επιρροή στις ευρωπαϊκές κοινωνίες ήταν πολύ περιορισμένη. Ήταν η περίοδος που στην Ευρώπη το Ισλάμ δεν αποτελούσε αντικείμενο συζήτησης. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, μία δυναμική διαδικασία πρόκλησης άρχισε να εκτυλίσσεται στις ευρω-μουσουλμανικές σχέσεις, προκαλώντας ποικίλες συμπεριφορές από αμφότερες τις πλευρές, όπου σε αρκετές περιπτώσεις περιλαμβάνονται και πράξεις βίαιων αντιπαραθέσεων.

Πολλοί στην Ευρώπη βρίσκουν την επιμονή των μουσουλμάνων να τηρούν τις θρησκευτικές τους παραδόσεις, είτε έχουν να κάνουν με ενδυματολογικές επιλογές είτε με τις κοινωνικές σχέσεις, να είναι αντιπαθής και ακόμη προκλητική, έως απειλητική για τον κοσμικό χαρακτήρα της Ευρώπης. Αυτή η εξέλιξη ανάγκασε, ευρέως ομοιογενείς, ευρωπαϊκές κοινωνίες να αντιμετωπίζουν σήμερα νευρικά τις νέες πολυπολιτισμικές πραγματικότητες.

Κατά τη διάρκεια περιόδων οικονομικής ύφεσης, οι μουσουλμάνοι γίνονται στόχοι εχθρικής συμπεριφοράς αφού εκλαμβάνονται ως παράσιτα στις κοινωνίες μέσα στις οποίες ζουν. Αυτή η πραγματικότητα καταδεικνύει ότι οι μουσουλμάνοι στην Ευρώπη αποτελούν μία υποβαθμισμένη ομάδα. Το πρόβλημα αυτό γίνεται σε αρκετές περιπτώσεις πιο έντονο αφού αρκετοί μουσουλμάνοι στην Ευρώπη βρίσκουν καταφύγιο σε ριζοσπαστικές μορφές του Ισλάμ, προκειμένου να ενισχύσουν την ταυτότητά τους, με αποτέλεσμα να αποξενώνονται ακόμη περισσότερο.

Στην πραγματικότητα, πίσω από όλο θέμα για το μουσουλμανικό ζήτημα στην Ευρώπη  κρύβεται η ανασφάλεια γύρω από την ευρωπαϊκή ή εθνική ταυτότητα. Πολλοί κρούουν το κώδωνα του κινδύνου ότι η εποχή της Ευρώπης των λευκών χριστιανών, που μπόρεσε και συμπεριέλαβε παλαιότερα τους εβραίους και τους μαύρους, τείνει να καταστεί παρελθόν.  Ο στερεοτυπικός Μουσουλμάνος  -ο Σαρακηνός Άραβας ή ο Οθωμανός Τούρκος που κάποτε προσδιόριζαν τους γεωγραφικούς και πολιτισμικούς γείτονες της Ευρώπης- τώρα βρίσκεται εντός των τειχών και αποτελεί, για πολλούς, ένα είδος εσωτερικού εχθρού. Από την περιφέρεια της Ευρώπης, οι Μουσουλμάνοι βρίσκονται στο κέντρο των μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων και, κατ' επέκταση, τα σύνορα Ευρώπης και Ισλάμ, γίνονται ολοένα και πιο δυσδιάκριτα.

Η μουσουλμανική παρουσία στην Ευρώπη, πέρα από τις πολυεπίπεδες προκλήσεις, τόσο ως προς την εγκατάσταση όσο και ως προς την ενσωμάτωση, θα γίνεται ένα μείζον πολιτικό ζήτημα για το μέλλον του ευρωπαϊκού υπερεθνικού θεσμού. Αυτό θα είναι εξαιρετικά σημαντικό σε μία περίοδο όπου η Ευρώπη θα βρίσκεται σε μία διαδικασία μετασχηματισμού των συλλογικών της ταυτοτήτων ενώ ταυτόχρονα οι ευρωπαίοι θα επιδιώκουν να εντάξουν το Ισλάμ στο δικό τους κοινωνικό και πολιτιστικό πλαίσιο. Όλα αυτά θα συντελούνται μέσα από μία διαδικασία μέσα από την οποία θα είναι έντονα: α) η προσαρμογή και αντίδραση στις προκλήσεις σε θέματα ταυτότητας β) η εμβάθυνση σε θέματα πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ολοκλήρωσης και γ) η διαδικασία παγκοσμιοποίησης.
Διαβάστε περισσότερα...
Αναρτήθηκε από στις 0 σχόλια
Ετικέτες
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)