Το Απαρτχάιντ μετά την Αρμενική Γενοκτονία

09 Απρίλιος 2015, 06:56  Σημερινή  | ΤΗΣ ΦΑΝΟΥΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ

Ερωτήματα ως προς την άρνηση της Κύπρου να αναγνωρίσει το Απαρτχάιντ

Φαίνεται ότι συντονισμένα η Κύπρος και οι τρεις «χάριτές» της δεν υπογράφουν τη Συνθήκη αυτή, απλούστατα, επειδή όλες μαζί και η καθεμιά ξεχωριστά (ειρωνικά σαν τους τέσσερεις σωματοφύλακες!) είναι διαχρονικά ένοχες

ΣΤΙΣ 22 Ιουνίου 1990, ο Νέλσον Μαντέλα μίλησε ενώπιον της Ειδικής Επιτροπής εναντίον του απαρτχάιντ στη Νέα Υόρκη

 Η ποινικοποίηση της άρνησης της Αρμενικής Γενοκτονίας μου θύμισε ότι τόσο η Κύπρος όσο και οι τρεις «εγγυήτριές» της δυνάμεις δεν έχουν επικυρώσει τη Διεθνή Συνθήκη εναντίον των εγκλημάτων του Απαρτχάιντ, που υιοθέτησαν τα Ηνωμένα Έθνη στις 30 Νοεμβρίου 1973. Την 1η Ιανουαρίου 1976 τα Ηνωμένα Έθνη ίδρυσαν το Κέντρο εναντίον του απαρτχάιντ και στις 18 Ιουλίου 1976 ετέθη σε εφαρμογή πλέον η εν λόγω Διεθνής Συνθήκη. Το θέμα αυτό έφερε στην επιφάνεια σε μια πολύ εμπεριστατωμένη διάλεξή του, στην Αδελφότητα Λονδίνου στις 15 Ιανουαρίου 2015, με τίτλο «Από τη βαρβαρότητα στο Μπαρμπαρός», ο καθηγητής Νομικής και μη ασκών τη δικηγορία στο Πανεπιστήμιο του Χάρτφορσιάρ Δρ Κλέαρχος Κυριακίδης, όταν μας μίλησε για τους πρώτους δώδεκα μήνες από την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και τη διαχρονική σχέση του με την Ανατολική Μεσόγειο σήμερα.

Σε σχέση με την Κύπρο, ο Δρ Κυριακίδης υπέδειξε ότι η τουρκική εισβολή στην Κύπρο είχε παράνομα επιβάλει ένα διαχωρισμό βασισμένο στη θρησκεία και, έτσι, μια μορφή απαρτχάιντ («Apartness» όπως είχε αρχικά ονομαστεί). Επίσης, εξέφρασε την άποψη ότι οποιαδήποτε «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία» θα βασίζεται πάνω σε παρόμοιο διαχωρισμό, ένα μόρφωμα με θεμέλιο απαρτχάιντ. (βλέπε «Σημερινή» 21.1.2015, κείμενο Φ.Α.). Μαθαίνουμε ότι ο ΔρΚυριακίδης ήδη βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο ετοιμασίας ειδικής μελέτης για το θέμα αυτό.

Συντονισμένα

Διαβάζοντας δε τις πρόνοιες της Συνθήκης εναντίον του Απαρτχάιντ, φθάνει κάποιος στο αβίαστο συμπέρασμα ότι συντονισμένα η Κύπρος και οι τρεις «χάριτές» της δεν υπογράφουν τη συνθήκη αυτή, απλούστατα, επειδή όλες μαζί και η καθεμιά ξεχωριστά (ειρωνικά σαν τουςτέσσερεις σωματοφύλακες!) είναι διαχρονικά ένοχες για την προώθηση της ρατσιστικής διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, εφόσον η λύση αυτή παραβιάζει τις πρόνοιες της Συνθήκης.

Γενικοί Γραμματείς του ΟΗΕ

Πρώτοι ένοχοι είναι όλοι οι Γενικοί Γραμματείς του ΟΗΕ, τουλάχιστον από τους Πέρεζ ΝτεΚουεγιάρ, Κουρτ Βάλντχαϊμ, Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι, Κόφι Ανάν, μέχρι τον σημερινό ΜπανΚι Μουν, για την επιμονή τους να προωθούν τη ρατσιστική ΔΔΟ, εφόσον ενσυνείδητα καταστρατηγούν και παραβιάζουν τις πρόνοιες της Συνθήκης που ο ίδιος Οργανισμός τους έθεσε σε εφαρμογή στις 18 Ιουλίου 1976.

Ευθύνες Βάλντχαϊμ, Μακαρίου και συνεργατών

Ο Κουρτ Βάλντχαϊμ ευθύνεται για την παραβίαση της Συνθήκης όταν, με τη δική του εποπτεία, γράφτηκαν οι κατευθυντήριες γραμμές που προώθησαν τη δικοινοτική ομοσπονδία, μια λύση ρατσιστική, τουρκική, με καταβολές στο 1956-59, όταν Τούρκοι και Βρετανοί σχεδίασαν το ρατσιστικό δικοινοτικό Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτως ώστε να μπορέσει η Τουρκία να εξασφαλίσει σταδιακά εκείνο που δεν μπορούσαν τότε να της δώσουν.

Κατ' αρχήν ευθύνες φέρουν και όλοι όσοι δέχθηκαν τις Συμφωνίες Ζυρίχης (από Κύπρο και Ελλάδα). Στη συνέχεια ευθύνονται το 1977 Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και Ρ. Ντενκτάς για τις κατευθυντήριες και όσοι δέχθηκαν, ετοίμασαν και παρέδωσαν τον διζωνικό χάρτη στους Τούρκους τέλος Μαρτίου 1977. Και αυτό γιατί και ενόσω η εν λόγω Συνθήκη βρισκόταν ήδη σε εφαρμογή στον ΟΗΕ, αντί να την επικυρώσουν ενισχύοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των Κυπρίων, προτίμησαν να την αγνοήσουν και να δώσουν ρατσιστικό διζωνικό χάρτη.

Ψήφισμα 649/90

Ο Πέρεζ Ντε Κουεγιάρ ευθύνεται για την παραβίαση της Συνθήκης, όταν στις 12 Μαρτίου το Συμβούλιο Ασφαλείας του οργανισμού του πέρασε το ρατσιστικό ψήφισμα 649/90, το πρώτο επίσημο έγγραφο που κατέγραψε τη ρατσιστική ΔΔΟ ως λύση του Κυπριακού. Ένοχος για την ίδια παραβίαση και ο τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γ. Βασιλείου, εφόσον, δίχως τη δική του συγκατάθεση, δεν θα υιοθετείτο το εν λόγω ρατσιστικό ψήφισμα. Και αυτό τρεις μήνες μετά που η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ομόφωνα κάλεσε στις 14 Δεκεμβρίου 1989 τη Νότιο Αφρική να τερματίσει το καθεστώς Απαρτχάιντ, αναγνώρισε τις καταστροφικές συνέπειές του και κάλεσε σε διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία μιας μη ρατσιστικής δημοκρατίας, και έξι χρόνια μετά που το ίδιο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, με το ψήφισμά του 554 της 17ης Αυγούστου 1984, αποκήρυξε ως άκυρο το νέο ρατσιστικό σύνταγμα της Νοτίου Αφρικής! Στις 22 Ιουνίου 1990 ο Νέλσον Μαντέλα μίλησε ενώπιον της Ειδικής Επιτροπής εναντίον του απαρτχάιντ στη Νέα Υόρκη, στην πρώτη του εμφάνιση ενώπιον του ΟΗΕ.

Οι υπόλοιποι

Εξίσου ένοχοι για την ίδια παραβίαση της Συνθήκης είναι και οι Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι, ΚόφιΑνάν και Μπαν Κι Μουν, για την προώθηση των ρατσιστικών Ιδεών Γκάλι το 1992, βασισμένες πάνω στον διαχωρισμό που προνοεί μια ΔΔΟ, της μετεξέλιξής τους σε Σχέδιο Ανάν το 2004, και της Συμφωνίας της 11ης Φεβρουαρίου 2014. Όπως και ο νυν Πρόεδρος ΝίκοςΑναστασιάδης, ο οποίος συνεχίζει την ίδια ένοχη τακτική των προκατόχων του να μην ενδιαφέρεται καν να υπογράψει και να επικυρώσει η Κύπρος τη Συνθήκη εναντίον του Απαρτχάιντ, ακριβώς όπως αποφεύγουν να την επικυρώσουν και Βρετανία, Τουρκία και Ελλάδα. Με τις ίδιες ευθύνες βαρύνονται ιστορικά, βέβαια, όλοι οι Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας από το 1976 και μετά. (Σχετικό και το άρθρο του Άριστου Μιχαηλίδη στον Φιλελεύθερο 4.4.2015 «Λογικές απαρτχάιντ»).

Ο ρόλος των ΜΚΟ

Εδώ και χρόνια προβληματίζουν σοβαρά οι ανεξέλεγκτες και επίμονες δραστηριότητες εντός και εκτός Κύπρου των ΜΚΟ - Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (και πρόσφατα ανοικτά και τουΦόρεϊν Όφις - Συνέδριο στο Λονδίνο 2.3.2015). Λοιπόν, εξίσου ένοχες είναι και όλες αυτές οι ξενοκίνητες και ντόπιες, ξενο-πληρωμένες οι περισσότερες, και τα περιβόητα δικοινοτικά τους προγράμματα, με στόχο να κάνουν αποδεχτή τη ρατσιστική τουρκο-βρετανική διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Γιατί παραβιάζουν σφόδρα τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων προσφύγων, που επιμένουν να επιστρέψουν στις κλεμμένες από τους Τούρκους περιουσίες τους.

Τέτοιοι στόχοι και δικοινοτικά προγράμματα παραβιάζουν άρδην τις πρόνοιες της Διεθνούς Συνθήκης εναντίον του Απαρτχάιντ, γιατί ακριβώς προωθούν τον διαχωρισμό (segregation), που η Συνθήκη θεωρεί έγκλημα βάσει του διεθνούς νόμου. Γιατί λοιπόν η Κυπριακή Δημοκρατίαδεν επικυρώνει τη Συνθήκη αυτή του ΟΗΕ, «International Convention on the Suppression and Punishment of the Crime of Apartheid. Adopted by the General Assembly of the United Nations» που, παρεμπιπτόντως, είναι και η ΜΟΝΗ Συνθήκη που η Κύπρος δεν επικύρωσε;Παρόλο που η Κύπρος, η Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο, εκτός της Τουρκίας, έχουν επικυρώσει το Καταστατικό της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (1998). Στο άρθρο 7 του οποίου το έγκλημα απαρτχάιντ αναγνωρίζεται ως έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας.

ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ

Ερευνήτρια/συγγραφέας - Λονδίνο