Εδώ και μερικούς μήνες έχει πια ανάψει για τα καλά η αντιπαράθεση μεταξύ των αποσχιστικών πολιτικών μερίδων του Θιβέτ και του κινεζικού κράτους. Ακόμα, πιο πρόσφατα, έχει αναζωπυρωθεί και το αυτονομιστικό κίνημα των Ουϊγκούρ στη μακρινή δυτική κινεζική επαρχία Ξιντσιάνγκ, όπου υπάρχουν γύρω στα 40 εκατομμύρια ισλαμιστές που μιλούν ένα ιδίωμα τουρκικής γλώσσας. Το ένοπλο κίνημα των Ουϊγκούρ εστιάζεται κι αυτό στο αίτημα αυτονόμησης από το κινεζικό κράτος, προτείνοντας ως νέο όνομα του ουϊγκουρικού κράτους το "Ανατολικό Τουρκιστάν". Οι Ουϊγκούρ μαχητές του Ισλάμ εκπαιδεύονται στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν, ενώ ο Σύνδεσμος των Ουϊγκούρ στην Αμερική υπό τον Ρεμπίγια Καντίρ κάνει όλα τα απαραίτητα για τη σωστή χρηματοδότηση των ισλαμιστών στο Ξιντσιάνγκ. Οι ισλαμιστές διεισδύουν στην κινεζική επαρχία μέσω των βουνών του Παμίρ, για να οργανώσουν τον ένοπλο αγώνα και να στρατολογήσουν. Πρόσφατα, οι "Κινεζικές Νότιες Αερογραμμές" απέτρεψαν ένα σοβαρό τρομοκρατικό εγχείρημα, όταν οι δύο ισλαμιστές επιβάτες του αεροπλάνου εντοπίστηκαν από το προσωπικό πριν προλάβουν να το ανατινάξουν στον αέρα. Σημειώστε ότι αυτά συμβαίνουν παραμονή των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, που είναι ένα διεθνές γεγονός μεγάλης σημασίας για την Κίνα και την Ασία γενικότερα. Η εμπλοκή της Αμερικής τόσο στην περίπτωση της εξέγερσης του Θιβέτ του Δαλάι Λάμα όσο και σ' αυτή των Ουϊγκούρ είναι πέραν πάσης αμφιβολίας.
Η εσωτερική αποσταθεροποίηση μεγάλων και με ηγεμονικές βλέψεις κρατών ήταν από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά μια πάγια τακτική της Αμερικής προκειμένου να αποδυναμώσει τις αξιώσεις ηγεμονίας και να μετριάσει τη διεθνή τους προβολή και σπουδαιότητα. Αυτός ήταν ένας από τους τρόπους με τους οποίους η Αμερική αποδιοργάνωσε τη σοβιετική αυτοκρατορία κατά τον Ψυχρό Πόλεμο κι αυτό εξακολουθεί να κάνει η Αμερική με κράτη και ζώνες που πλευρίζουν τη Ρωσία σήμερα, όπως η Ουκρανία και η Λευκορωσία. Η Κίνα και η Ρωσία έχουν στην κυριολεξία περικυκλωθεί από την αμερικανική ισχύ και μια νέα συμμαχία διαφαίνεται στον ορίζοντα μεταξύ της ισλαμικής jihad και της αμερικανικής τακτικής σ' ό,τι αφορά την αποσταθεροποίηση της Κίνας αλλά και την παρενόχληση της Ρωσίας από την Κεντρική Ασία, πλην της περίπτωσης του Αφγανιστάν. Η πολυπλοκότητα αυτής της τακτικής, με το να συνάπτονται ad hoc συμμαχίες μεταξύ των Αμερικανών δρώντων και ισλαμιστών σε μια ορισμένη περιοχή, ενώ σε άλλες οι ισλαμιστές είναι σε ανοιχτό πόλεμο με τον infidel, στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην παραπληροφόρηση και στη λανθασμένη ενημέρωση μερίδων των ισλαμιστών, αλλά και σε συγκεκριμένου τύπου συγκλίσεις που αφορούν την κίνηση και το λαθρεμπόριο ναρκωτικών στις δυτικές αγορές κτλ.
Με δεδομένη την ταχεία οικονομική ανάπτυξη της Κίνας, το πλεόνασμα στις εμπορικές και χρηματιστηριακές της σχέσεις με την Αμερική, καθώς και την έκδηλη επιθυμία της να κυριαρχήσει πρώτα στην άμεση περιφέρειά της και μετά παγκόσμια, η Αμερική δεν έχει άλλη επιλογή από το να προσφεύγει στις γνωστές και δοκιμασμένες μεθόδους του Ψυχρού Πολέμου προκειμένου να αποπροσανατολίσει και, τελικά, να κάμψει τον παγκόσμιο οικονομικό και πολιτικό της ανταγωνιστή. Το αν θα το καταφέρει όμως, και πώς, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Βασίλης Κων/νου Φούσκας*
Κωδικός άρθρου: 790480
ΠΟΛΙΤΗΣ - 04/05/2008, Σελίδα: 77
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.