του Ανδρέα Πενταρά*
Το τελευταίο διάστημα, με πρόσχημα το ζήτημα της φυγοστρατίας, έχουν δει το φως της δημοσιότητας, άρθρα, ρεπορτάζ, και άλλα δημοσιεύματα με τα οποία οι συντάκτες επιχειρούν να απαξιώσουν πλήρως το θεσμό των Ενόπλων Δυνάμεων ως αχρείαστες πλέον στο σημερινό κόσμο. Και στα πλαίσια αυτά εισηγούνται και τη κατάργηση της ΕΦ, με το επιχείρημα ότι ένας μικρός στρατός όπως είναι η ΕΦ, δεν μπορεί να τα βάλει με μια πανίσχυρη Τουρκία σε περίπτωση μιας νέας σύρραξης. Και βεβαίως σε μια δημοκρατία όπου υπάρχει η ελευθερία έκφρασης είναι δικαίωμα του κάθε πολίτη, να εκφράζει τις όποιες απόψεις έχει, ακόμα και αν αυτές στρέφονται εναντίον των θεσμών που του διασφαλίζουν αυτό το δικαίωμα. Είναι όμως δικαίωμα και ημών να υπερασπισθούμε με επιχειρήματα την ύπαρξη του θεσμού των ΕΔ ιδιαίτερα όταν η πατρίδα βρίσκεται κατά το ήμισυ υπό Τουρκική κατοχή.
Και πρώτα απ όλα θα έπρεπε να γνωρίζουν όλοι αυτοί, ότι η σημερινή μορφή (δομή, οργάνωση. λειτουργία, πολιτικός έλεγχος κλπ) των ΕΔ στα ελεύθερα και δημοκρατικά κράτη, διαμορφώθηκε ύστερα από τεράστιες προσπάθειες και αγώνες ξεκινώντας από τις αξίες του Ευρωπαϊκού διαφωτισμού και καταλήγοντας στις αρχές του σύγχρονου διεθνούς δικαίου και του καταστατικού χάρτη των ΗΕ, ο οποίος υποχρεώνει τα κράτη (άρθρο 51 και αλλού) να διατηρούν ΕΔ για την υπεράσπιση της δικής τους ασφάλειας, αφήνοντας στις δικές του αρμοδιότητες την υπεράσπιση της διεθνούς ασφάλειας και ειρήνης. Αποστολή λοιπόν των ΕΔ στα ελεύθερα και δημοκρατικά κράτη δεν είναι η διεξαγωγή πολέμου όπως από άγνοια ή εσκεμμένα αφήνουν να εννοηθεί οι αρθρογράφοι που υποστηρίζουν τη κατάργησή τους. Αποστολή των ΕΔ είναι η διατήρηση της ειρήνης και αυτός ο στόχος επιτυγχάνεται μέσω της αποτροπής του πολέμου η οποία –αποτροπή- δημιουργείται με τη προβολή της ισχύος των ΕΔ, έτσι ώστε ο αντίπαλος να υπολογίσει το κόστος (πολιτικό και στρατιωτικό) της όποιας ενέργειας του και να το σκεφθεί δεύτερη φορά. Ακόμα και αν οι ΕΔ φέρουν εις πέρας ένα νικηφόρο πόλεμο που θα τους επιβληθεί, η επιτυχία αυτή είναι μόνο κατά το ήμισυ διότι και η νίκη έχει τεράστιες επιπτώσεις σε ανθρώπινες απώλειες, καταστροφές περιουσιών κλπ. Η πλήρης και ολοκληρωτική επιτυχία των ΕΔ δεν είναι ένας νικηφόρος πόλεμος αλλά η διατήρηση της εθνικής ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μέσω της αποτροπής του πολέμου. Δηλαδή της διατήρησης της ειρήνης.
Όλα τα παραπάνω βέβαια ισχύουν για χώρες που δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα ξένης κατοχής όπως συμβαίνει με τη δική μας πατρίδα. Στη περίπτωση αυτή, οι ΕΔ θα πρέπει να είναι προετοιμασμένες και για απελευθερωτικό αγώνα εφόσον οι δημοκρατικά εκλελεγμένες κυβερνήσεις αποφασίσουν κάτι τέτοιο. Στη περίπτωση της Κύπρου όμως - καλώς ή κακώς δεν είναι του παρόντος- υπάρχει ομόφωνη διαχρονική απόφαση όλων των πολιτικών ηγεσιών, ότι το Κυπριακό θα επιλυθεί με ειρηνικά μέσα και ότι η στρατηγική του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα έχει αποκλεισθεί. Η δε αποστολή που δόθηκε στην ΕΦ από τη Κυπριακή Πολιτεία μετά το 1974, είναι η διατήρηση της ειρήνης στα ελεύθερα εδάφη. Βεβαίως αυτό δεν σημαίνει ότι στα πλαίσια ενός πολέμου που θα μας επιβληθεί, η ΕΦ δεν έχει σχέδια απελευθέρωσης των κατεχομένων εδαφών εφόσον οι συνθήκες το επιτρέψουν, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα που δεν αφορά το παρόν άρθρο.
Κατά συνέπεια με βάση όσα ανωτέρω εξέθεσα, η ΕΦ κατόρθωσε από το 1974 μέχρι σήμερα να διατηρήσει της ειρήνη στα ελεύθερα εδάφη και αυτό σημαίνει ότι πέτυχε πλήρως την αποστολή που η πολιτική ηγεσία της ανέθεσε. Απέτρεψε ένα ενδεχόμενο πόλεμο για κατάληψη και άλλων ελεύθερων εδαφών, ή και ολόκληρης της Κύπρου κάτι που επανειλημμένα η Τουρκική και Τ/Κ ηγεσία υπαινίχθηκε στο παρελθόν. Να θυμίσω, ότι αμέσως μετά το Ελσίνκι το Δεκέμβριο του 99 όταν η Κύπρος απέκτησε την ιδιότητα του υποψήφιου για ένταξη κράτους, η Τουρκία και το ψευδοκράτος απειλούσαν ευθέως με πόλεμο και κατάληψη ολόκληρης της Κύπρου. Είναι γνωστές οι δηλώσεις ΄΄ο δρόμος για τη Πάφο είναι ανοικτός΄΄, τα τουρκικά αεροπλάνα κάνουν μόνο 6 λεπτά για τη Κύπρο΄΄, ΄΄ σε περίπτωση ένταξης της Κύπρου θα αναφλεγεί η ανατολική Μεσόγειος΄΄ κλπ. Και βεβαίως τίποτε από όλα αυτά η Τουρκία δεν έπραξε γιατί η ΕΦ μέσω των στρατηγικών εξοπλισμών που έκαμε τη συγκεκριμένη περίοδο και της προβολής της αμυντικής ισχύος με τις παρελάσεις της 1ης Οκτωβρίου, και τις ασκήσεις ΄΄ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ΄΄, ΄΄ΤΟΞΟΤΗΣ΄΄ ΄΄ΒΕΡΓΙΝΑ΄΄ και άλλων δραστηριοτήτων στα πλαίσια του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, έκανε τη Τουρκία να αλλάξει στάση και να σκεφθεί πολύ σοβαρά τι θα σήμαινε γι αυτή μια τυχοδιωκτική ενέργεια κατά των ελευθέρων εδαφών.
Όσοι λοιπόν πυροβολούν την ΕΦ και γενικά το θεσμό των ΕΔ, θα κάνουν καλά να ενδιατρίψουν λίγο περισσότερο πάνω στα θέματα άμυνας και ασφάλειας, έτσι ώστε να κατανοήσουν καλύτερα το ρόλο των ΕΔ στα σύγχρονα δημοκρατικά κράτη. Εκεί θα καταλάβουν ότι σκέψεις για κατάργηση των ΕΔ είναι βαθύτατα ανελεύθερες και αντιδημοκρατικές και αντιστρατεύονται το σύγχρονο Ευρωπαϊκό πολιτισμό, το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το ότι η ΕΦ αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα όπως αυτό της φυγοστρατίας, κανείς δεν το αμφισβητεί. Η λογική όμως του ΄΄πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι΄΄ δεν είναι η κατάλληλη για τη προκειμένη περίπτωση. Λύσεις υπάρχουν για όλα τα ζητήματα ακόμα και γι αυτό της φυγοστρατίας για το οποίο θα επανέλθουμε με άλλο άρθρο.
* υποστράτηγος ε.α.
Με όλο το σεβασμό και το θάρρος προς το προσωπό σας και σε αυτά που γράφετε, θα ήθελα να πω κι εγώ τη γνώμη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπηρέτησα στην ΕΛΔΥΚ το 2001 και πάντα υποστήριζα το θεσμό των ενόπλων δυνάμεων και είχα ας το πούμε αυτόν τον ενθουσιασμό για το σκοπό μου ως οπλίτης..
αυτά όλα μέχρι που κατάλαβα τι πραγματικά γίνεται. Και εξηγούμαι:
στην ουσία αυτοί που μας εκπαίδευαν, αυτοι που μας μάθαιναν τα όπλα, αυτοί που μας μάθαιναν πως να σκοτώνουμε, αυτοί οι ίδιοι σαμποτάρουν τις προσπαθειες μας!
τι εννοώ: αυτοι που μου έμαθαν να αμύνομαι και να πυροβολώ είναι οι ίδιοι που το 74 διέταζαν υποχώρηση, είναι οι ίδιοι που συνιστούσαν ψυχραιμία οταν η τούρκικη σημαια ανέβαινε στα Ιμια, είναι οι ίδιοι που απλά παρακολουθούσαν τις δολοφονίες Ισαακ και Σολωμού, είναι οι ίδιοι που όταν μπαίνει ο τούρκος στο Αιγαιο λένε "άστους μωρέ άσκηση κάνουν" είναι οι ίδιοι που δέχονται τις προκλήσεις και προσβολές από τους σκοπιανούς, είναι οι ίδιοι που στείλαν 3 παλληκάρια σαν πρόβατα επι σφαγής τον ιανουάριο του 96 στα Ιμια με το ελικόπτερο και "εντελώς τυχαία" όπως πάντα και για ακόμη μια φορά δεν έσπασε ούτε μύτη Τούρκου! Υπάρχουν πολλα παραδείγματα σαν κι αυτά που ανάφερα για να καταλαβετε τι εννοώ. Δαπανούνται εκατομμύρια ευρώ απο τον κρατικό προυπολογισμό για την άμυνα για ποιο λόγο? για τις παρελάσεις και μόνο? για να λέμε απλά "κοιτάξτε τι έχουμε"? Να σπαταλάω χρήματα για κατι που δεν χρησιμοποιώ στο όνομα της σταθερότητας η ακόμα και της ανύπαρκτης φιλίας μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας??
Ολα αυτά είναι προσωπική μου άποψη και δεν έχω σκοπο να χτυπήσω ούτε να βλάψω τις Ε.Δ. Καποιες φορές όμως βλέπω οτι κάποια πράγματα σε αυτή τη χώρα ειναι μάταια. Αγωνιζομαστε για ένα καλύτερο αύριο και κάποιοι αλλοι σε άλλους στίβους (κρυφους)ξεπουλάνε τα πάντα! Σε ποσα πεδία των μαχών χάσαμε τη μάχη γιατί πολυ απλά κάποιοι άλλοι πήραν αλλες αποφασεις κάπου αλλού σε άλλα τραπέζια??? Δεν αλλάζει κάτι προς το καλύτερο. Να ξέρετε όμως πως αν χρειαστεί θα δώσουμε και τη ζωή μας για την Ελλάδα μας αλλά να..κάποιες φορές με πνίγει το παραπονο για αυτό που είμασταν και γι' αυτό που γινόμαστε μέρα με τη μέρα....αν έχουν αποφασισει αλλοι για μας τουλάχιστον ας μας το πουν να μη χάνονται αδικα τα παλληκάρια μας!