Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

The Killing of Osama bin Laden

Διαβάστε περισσότερα...

The Difference Between Islam and Islamism?

The Difference Between Islam and Islamism?

Διαβάστε περισσότερα...

From Turkey to Tel Aviv

Διαβάστε περισσότερα...

Turkey’s Inglorious Past

Διαβάστε περισσότερα...

The courage to call genocide what it is: Recalling the Armenian slaughter, 100 years later

As the American ambassador to the Ottoman Empire during World War I, my grandfather, Henry Morgenthau Sr., was an eyewitness on April 24, 1915, when 300 prominent Armenians were rounded up and killed in Constantinople. Thus began the Armenian genocide, one of the most brutal episodes of the war and one that profoundly changed the course of my grandfather’s life.
That genocide would eventually encompass the murder of more than a million Armenian Christians, and the elimination of that entire minority population from what is now eastern Turkey.
My grandfather was horrified by the events that began unfolding that day. He understood the importance of countering a threat to a people with ancient history, ancient culture and intense identity. As a Jew, he also understood the necessity of survival.
His response to this systematic extermination was threefold. First, he confronted the perpetrators of the atrocities — who acknowledged their crimes with impunity, and told him to mind his own business.
So his second response was to go public, to condemn the Turkish government and try to focus world attention on the slaughter occurring all around him.
Finally, he came home to become the moving spirit of the American relief effort. Through public meetings, writing and speaking, he generated an extraordinary outpouring of aid from this country — the equivalent of roughly $1 billion today — that helped to save thousands of destitute survivors. Still today, this remains one of the brightest examples of foreign aid in U.S. history.
And yet, since that time, Turkey has denied the very existence of the genocide. And the world has been only too willing to forget. In the short span of history from Woodrow Wilson’s Fourteen Points through the treaties of Sevres and Lausanne, the principle of an independent homeland for Armenians was first weakened and then ignored.
And then, through 100 years of political lobbying and international maneuvering, the Turkish government worked to erase the Armenian genocide from the front page of history.
Today they continue to pressure the Obama administration to avoid using the word “genocide” when the President issues his proclamation observing the 100th anniversary of the atrocities. The President would be well-advised to resist that pressure — and not only to bring justice to the Armenians.
Today the Obama administration faces humanitarian crises on multiple fronts, where ruthless corps of armed hoodlums seek to impose ethnic and religious cleansing on helpless civilian populations. Any one of these regional conflicts could escalate from humanitarian crisis to all-out genocide.
No doubt, there is no single, simple solution to fashioning an American response. But what is certain is that no response will be effective without moral leadership. And moral leadership is impossible when crimes against humanity are met with euphemisms. Forgetfulness and equivocation only embolden despots.
In 1939, when Hitler was explaining the rationale for wiping out the Polish people in order to take over their land, he asked, “Who, after all, speaks today of the annihilation of the Armenians?” If there had been a greater outcry and condemnation from the international community, perhaps Hitler would not have been so encouraged to proceed with his plans.
Elie Wiesel has famously said that the opposite of love is not hate. It is indifference. If we want to consider ourselves a civilized people, we can never again be indifferent to the brutal treatment of others.
My grandfather spent his life trying to make things right for the Armenians. This year, in commemoration of the 100th anniversary of the genocide and America’s historic effort to help the survivors, I call on our President to speak out and recognize the events of 1915 for what they were — the first genocide of the 20th century.
Morgenthau was Manhattan district attorney and is of counsel at Wachtell, Lipton, Rosen & Katz.
Διαβάστε περισσότερα...

Ινφογνώμων Πολιτικά: Σύγκρουση Ρωσίας με Δύση - Άραβες για την Υεμένη

Ινφογνώμων Πολιτικά: Σύγκρουση Ρωσίας με Δύση - Άραβες για την Υεμένη: Για υποκρισία τους κατηγορεί η Μόσχα EPA/PETER FOLEY Το Συμβούλιο Ασφαλείας του  ΟΗΕ  δεν κατάφερε να συμφωνήσει την Παρασκευή το βράδ...

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 2 Μαΐου 2015

Πρόσκληση

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το Σωματείο «Ελεύθερη Ενιαία Καρπασία»
και το
Κυπριακό Κέντρο Μελετών (ΚΥ.ΚΕ.Μ.)

σας προσκαλούν στη δημόσια συζήτηση με θέμα:

Διζωνική Ομοσπονδία και οι πτυχές της Οικονομίας και της Ασφάλειας

Ομιλητές - Ομιλίες

Άρης Πετάσης,  Οικονομολόγος
Διζωνική Ομοσπονδία και Οικονομία

Χρήστος Ιακώβου, Διευθυντής του ΚΥΚΕΜ
Διζωνική Ομοσπονδία και Ασφάλεια

Τετάρτη, 13 Μαίου και ώρα 7.30 μ.μ.
Οίκημα Σωματείου «Ελεύθερη Ενιαία Καρπασία»
Παρά το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας

Πληροφορίες: 99593318, 22668848
Διαβάστε περισσότερα...

Διάλεξη για την Έκθεση Γκάλο Πλάζα του 1965



Το Κυπριακό Κέντρο Μελετών (ΚΥΚΕΜ) και το Ίδρυμα Μελέτης και Έρευνας στο πλαίσιο του πρώτου κύκλου ανοικτών διαλέξεων διοργάνωσαν στις 17 Απριλίου στη Λεμεσό τη δεύτερη διάλεξη με θέμα: «Η έκθεση του ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ για το Κυπριακό, Γκάλο Πλάζα το 1965: Μία επανεκτίμηση 50 χρόνια μετά», με ομιλητή τον Χρήστο Ιακώβου, διευθυντή του ΚΥΚΕΜ.
Σύμφωνα με τη διάλεξη του κυρίου Ιακώβου, το Μάρτιο του 1964, μαζί με την αποστολή ειρηνευτικής δύναμης, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφάσισε και την ανάληψη μεσολαβητικής πρωτοβουλίας. Ανέθεσε τον ρόλο του μεσολαβητή στον Φιλανδό διπλωμάτη Σακάρι Τουομιόγια ο οποίος όμως κατά τη διάρκεια της αποστολής του πέθανε και τη θέση του πήρε ο Γκάλο Πλάζα, πρώην πρόεδρος του Ισημερινού.

Ο Πλάζα υπέβαλε στις 26 Μαρτίου  1965 την αναφορά του στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ. Στην αναφορά του εκείνη έκανε μια ανάλυση της κατάστασης στην Κύπρο. Αφού κατέγραψε το ιστορικό του προβλήματος, παρουσίασε τις θέσεις των δύο κοινοτήτων.  Ο Πλάζα στην έκθεσή του προχώρησε στην εκτίμηση των προτεινόμενων λύσεων. Την τουρκική λύση της γεωγραφικής διαίρεσης του νησιού και τη δημιουργία διζωνικής ομοσπονδίας την απέρριψε, διότι συνδεόταν με μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών και θα είχε ως συνέπεια παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων των εμπλεκόμενων πληθυσμών.

Καταλήγοντας ο κύριος Ιακώβου ανέφερε ότι  τη λύση της Ένωσης επίσης δεν την προέκρινε, λόγω της έντονης αντίθεσης των Τουρκοκυπρίων καταλήγοντας ότι τα μέρη θα έπρεπε να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις προς τη κατεύθυνση ενός ανεξάρτητου κράτους χωρίς διαχωρισμό των κοινοτήτων αλλά με ιδιαίτερες εγγυήσεις για τα δικαιώματα της τουρκοκυπριακής μειονότητας  Η έκθεση Πλάζα δεν ικανοποίησε την Τουρκία, η οποία την θεώρησε μεροληπτική υπέρ της ελληνικής πλευράς και αρνήθηκε περαιτέρω μεσολάβησή του στο Κυπριακό.

Διαβάστε περισσότερα...

Thucydides Was Right: Defining the Future Threat

Thucydides Was Right: Defining the Future Threat

Διαβάστε περισσότερα...

Αρμενική Γενοκτονία - Τα έγγραφα του Φόρειν ΄Οφις

Διαβάστε περισσότερα...

Μουσουλμάνοι πέταξαν στο νερό και έπνιξαν χριστιανούς μετανάστες



Δεκαπέντε μουσουλμάνοι μετανάστες από την Αφρική συνελήφθησαν πρόσφατα αμέσως μόλις αποβιβάστηκαν στη Σικελία καθώς κατηγορούνται από αυτόπτες μάρτυρες ότι έριξαν στην θάλασσα 12 Χριστιανούς πρόσφυγες.

Σύμφωνα με πληροφορίες οι μουσουλμάνοι είχαν συγκρουσθεί με τους Χριστιανούς πρόσφυγες για θρησκευτικούς λόγους κατά τη διάρκεια του διάπλου από τη Λιβύη στην Κάτω Ιταλία, ανακοίνωσε η αστυνομία του Παλέρμο. Οι 15 άνδρες, υπήκοοι της Ακτής Ελεφαντοστού, του Μαλί και της Σενεγάλης, αποβιβάστηκαν στο λιμάνι της Σικελίας από το πλοίο
Ellensborg που τους περισυνέλεξε. Στους άνδρες αυτούς απαγγέλθηκαν οι κατηγορίες για «πολλαπλές ανθρωποκτονίες υποκινούμενες από θρησκευτικό μίσος».

Η τραγωδία εκτυλίχθηκε στα ανοιχτά της Σικελίας. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες 12 προσφύγων από τη Νιγηρία και την Γκάνα που βρίσκονταν εν πλω, ξέσπασε μία διένεξη για θρησκευτικούς λόγους. Οι επιζώντες εξήγησαν ότι έφυγαν την Τρίτη από τη Λιβύη αφού είχαν επιβιβαστεί σε μία φουσκωτή βάρκα στην οποία βρίσκονταν περίπου 100 επιβάτες.
«Κατά τη διάρκεια του διάπλου, οι Νιγηριανοί και οι Γκανέζοι, που ήταν αριθμητικά λιγότεροι, δέχθηκαν απειλές από 15 περίπου επιβάτες που τους είπαν ότι θα τους ρίξουν στην θάλασσα», αναφέρεται στο δελτίο Τύπου της αστυνομίας. Την οργή των δραστών πυροδότησε, όπως διευκρινίζεται στην ανακοίνωση, «η ομολογία της χριστιανικής πίστης από τα θύματα, σε αντίθεση με την μουσουλμανική πίστη των δραστών. Οι απειλές κατόπιν υλοποιήθηκαν και 12 πρόσωπα, όλοι τους Νιγηριανοί και Γκανέζοι, πνίγηκαν στην θάλασσα της Μεσογείου».
«Οι επιζώντες σώθηκαν καθώς κατάφεραν να απωθήσουν με τη βία τους δράστες που προσπαθούσαν να τους πνίξουν, σχηματίζοντας σε ορισμένες περιπτώσεις μία πραγματική ανθρώπινη αλυσίδα», επισημαίνεται στο δελτίο Τύπου στο οποίο αναφέρεται πως οι αυτόπτες μάρτυρες έκαναν γνωστές «τρομαχτικές λεπτομέρειες» και είχαν ξεσπάσει σε λυγμούς.
Σύμφωνα με τις δικαστικές πηγές τις οποίες επικαλούνται τα μέσα ενημέρωσης, αυτές οι «συγκλίνουσες μαρτυρίες» συνέβαλαν στο να ανασυνθέσουν οι αρχές τα γεγονότα. Ορισμένες φωτογραφίες λήφθηκαν επίσης εν πλω. Ενδέχεται να αναγνωριστούν και άλλοι δράστες.
Οι συλλήψεις με αυτές τις κατηγορίες είναι πρωτοφανείς στην Ιταλία. Διακινητές μεταναστών έχουν συλληφθεί κατά το παρελθόν επειδή κακομεταχειρίστηκαν ή εγκατέλειψαν σε βάρκες για να πεθάνουν επίδοξους μετανάστες, όχι όμως λόγω «θρησκευτικού μίσους».

Διαβάστε περισσότερα...

Χρήστος Κατσάνης: KΕΦΑΛΛΟΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ (Μέρος Πρώτο)


PDFΕκτύπωσηE-mail
Η Κεφαλλονιά είναι νησί που έχει αναδείξει μεγάλους ναυτικούς, καραβοκύρηδες ,ταξιδευτές αλλά και επιστήμονες, πολιτικές προσωπικότητες και επιχειρηματίες στα πέρατα της Οικουμένης.Κατά τους τελευταίους αιώνες άλλοι Κεφαλλονίτες στράφηκαν προς την Ορθόδοξη Ανατολή,στα Βαλκάνια και την Ρωσία,όπου άφησαν κυριολεκτικά εποχή με τις περιουσίες, που δημιούργησαν , τα περίφημα τεχνικά τους έργα (Μαρίνος Χαρμπούρης),τα σχολεία και Πανεπιστήμια που ίδρυσαν (αδελφοί Λειχούδη) κλπ, και άλλοι προς την Δύση.
Ο προσανατολισμός  προς την Δύση ήταν φυσιολογικός αφού για αιώνες τα Επτάνησα, η Κρήτη αλλά και άλλα μέρη της Ελλάδας ήσαν κάτω από την κυριαρχία των Δυτικών και ιδιαίτερα των Ενετών.
Οπως ξέρουμε υπήρχαν ισχυροί δεσμοί μεταξύ των Ενετών και της αναδυόμενης υπερδύναμης του 16ου αιώνα δηλαδή της Ισπανίας.Χαρακτηριστικό είναι πως οι Ενετοί για να πάρουν  την Κεφαλλονιά πίσω από τους Τούρκους (που την είχαν καταλάβει για λίγα χρόνια) πολιόρκησαν το Κάστρο του Αη Γιώργη χρησιμοποιώντας Ισπανικά στρατεύματα. Μάλιστα ένας από τους πολιορκητές ήταν και ο πατέρας του Φρανσίσκο Πιζάρο, του κατακτητή της Αυτοκρατορίας των Ινκα. Τελικά το πήραν στις 24 Δεκέμβρη του 1500.Η αμοιβή των Ισπανών ήταν μεγάλες ποσότητες κεφαλλονίτικης ξυλείας ιδανικής για την ναυπήγηση των πλοίων τους.΄
Διαβάστε περισσότερα http://www.odusseia.gr/
Διαβάστε περισσότερα...

Ο Ερντογάν δημιουργεί κλίμα ανασφάλειας, φόβου και ψυχολογικής βίας

 
Παρασκευή 17 Απριλίου 2015
 Στις 7 Ιουνίου 2015 θα διεξαχθεί μια από τις πιο σημαντικές εκλογικές διαδικασίες της τουρκικής πολιτικής ιστορίας δεδομένου ότι, τα αποτελέσματα θα καταδείξουν εάν η χώρα θα ελπίζει στη δημιουργία ενός κράτους δικαίου ή θα συνεχίσει να ζει κάτω από την αποπνικτική ατμόσφαιρα του Ερντογανισμού και του κράτους του Erdoğan, ο οποίος επιδιώκει να συγκεντρώσει στο προεδρικό μέγαρο όλη την εξουσία της χώρας, τετραπλασιάζοντας ακόμη και το προσωπικό του
σε 2.700 υπαλλήλους. Άλλωστε, σύμφωνα με έγκριτους Τούρκους αναλυτές, η αποδυνάμωση του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ στις επόμενες βουλευτικές εκλογές θα είναι προς το συμφέρον τόσο της χώρας όσο και του ΑΚΡ...
Χρήστος Μηνάγιας
Διαβάστε περισσότερα...

Το Απαρτχάιντ μετά την Αρμενική Γενοκτονία



09 Απρίλιος 2015, 06:56  Σημερινή  | ΤΗΣ ΦΑΝΟΥΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ

Ερωτήματα ως προς την άρνηση της Κύπρου να αναγνωρίσει το Απαρτχάιντ

Φαίνεται ότι συντονισμένα η Κύπρος και οι τρεις «χάριτές» της δεν υπογράφουν τη Συνθήκη αυτή, απλούστατα, επειδή όλες μαζί και η καθεμιά ξεχωριστά (ειρωνικά σαν τους τέσσερεις σωματοφύλακες!) είναι διαχρονικά ένοχες

ΣΤΙΣ 22 Ιουνίου 1990, ο Νέλσον Μαντέλα μίλησε ενώπιον της Ειδικής Επιτροπής εναντίον του απαρτχάιντ στη Νέα Υόρκη

 Η ποινικοποίηση της άρνησης της Αρμενικής Γενοκτονίας μου θύμισε ότι τόσο η Κύπρος όσο και οι τρεις «εγγυήτριές» της δυνάμεις δεν έχουν επικυρώσει τη Διεθνή Συνθήκη εναντίον των εγκλημάτων του Απαρτχάιντ, που υιοθέτησαν τα Ηνωμένα Έθνη στις 30 Νοεμβρίου 1973. Την 1η Ιανουαρίου 1976 τα Ηνωμένα Έθνη ίδρυσαν το Κέντρο εναντίον του απαρτχάιντ και στις 18 Ιουλίου 1976 ετέθη σε εφαρμογή πλέον η εν λόγω Διεθνής Συνθήκη. Το θέμα αυτό έφερε στην επιφάνεια σε μια πολύ εμπεριστατωμένη διάλεξή του, στην Αδελφότητα Λονδίνου στις 15 Ιανουαρίου 2015, με τίτλο «Από τη βαρβαρότητα στο Μπαρμπαρός», ο καθηγητής Νομικής και μη ασκών τη δικηγορία στο Πανεπιστήμιο του Χάρτφορσιάρ Δρ Κλέαρχος Κυριακίδης, όταν μας μίλησε για τους πρώτους δώδεκα μήνες από την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και τη διαχρονική σχέση του με την Ανατολική Μεσόγειο σήμερα.

Σε σχέση με την Κύπρο, ο Δρ Κυριακίδης υπέδειξε ότι η τουρκική εισβολή στην Κύπρο είχε παράνομα επιβάλει ένα διαχωρισμό βασισμένο στη θρησκεία και, έτσι, μια μορφή απαρτχάιντ («Apartness» όπως είχε αρχικά ονομαστεί). Επίσης, εξέφρασε την άποψη ότι οποιαδήποτε «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία» θα βασίζεται πάνω σε παρόμοιο διαχωρισμό, ένα μόρφωμα με θεμέλιο απαρτχάιντ. (βλέπε «Σημερινή» 21.1.2015, κείμενο Φ.Α.). Μαθαίνουμε ότι ο ΔρΚυριακίδης ήδη βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο ετοιμασίας ειδικής μελέτης για το θέμα αυτό.

Συντονισμένα

Διαβάζοντας δε τις πρόνοιες της Συνθήκης εναντίον του Απαρτχάιντ, φθάνει κάποιος στο αβίαστο συμπέρασμα ότι συντονισμένα η Κύπρος και οι τρεις «χάριτές» της δεν υπογράφουν τη συνθήκη αυτή, απλούστατα, επειδή όλες μαζί και η καθεμιά ξεχωριστά (ειρωνικά σαν τουςτέσσερεις σωματοφύλακες!) είναι διαχρονικά ένοχες για την προώθηση της ρατσιστικής διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, εφόσον η λύση αυτή παραβιάζει τις πρόνοιες της Συνθήκης.

Γενικοί Γραμματείς του ΟΗΕ

Πρώτοι ένοχοι είναι όλοι οι Γενικοί Γραμματείς του ΟΗΕ, τουλάχιστον από τους Πέρεζ ΝτεΚουεγιάρ, Κουρτ Βάλντχαϊμ, Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι, Κόφι Ανάν, μέχρι τον σημερινό ΜπανΚι Μουν, για την επιμονή τους να προωθούν τη ρατσιστική ΔΔΟ, εφόσον ενσυνείδητα καταστρατηγούν και παραβιάζουν τις πρόνοιες της Συνθήκης που ο ίδιος Οργανισμός τους έθεσε σε εφαρμογή στις 18 Ιουλίου 1976.

Ευθύνες Βάλντχαϊμ, Μακαρίου και συνεργατών

Ο Κουρτ Βάλντχαϊμ ευθύνεται για την παραβίαση της Συνθήκης όταν, με τη δική του εποπτεία, γράφτηκαν οι κατευθυντήριες γραμμές που προώθησαν τη δικοινοτική ομοσπονδία, μια λύση ρατσιστική, τουρκική, με καταβολές στο 1956-59, όταν Τούρκοι και Βρετανοί σχεδίασαν το ρατσιστικό δικοινοτικό Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτως ώστε να μπορέσει η Τουρκία να εξασφαλίσει σταδιακά εκείνο που δεν μπορούσαν τότε να της δώσουν.

Κατ' αρχήν ευθύνες φέρουν και όλοι όσοι δέχθηκαν τις Συμφωνίες Ζυρίχης (από Κύπρο και Ελλάδα). Στη συνέχεια ευθύνονται το 1977 Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και Ρ. Ντενκτάς για τις κατευθυντήριες και όσοι δέχθηκαν, ετοίμασαν και παρέδωσαν τον διζωνικό χάρτη στους Τούρκους τέλος Μαρτίου 1977. Και αυτό γιατί και ενόσω η εν λόγω Συνθήκη βρισκόταν ήδη σε εφαρμογή στον ΟΗΕ, αντί να την επικυρώσουν ενισχύοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των Κυπρίων, προτίμησαν να την αγνοήσουν και να δώσουν ρατσιστικό διζωνικό χάρτη.

Ψήφισμα 649/90

Ο Πέρεζ Ντε Κουεγιάρ ευθύνεται για την παραβίαση της Συνθήκης, όταν στις 12 Μαρτίου το Συμβούλιο Ασφαλείας του οργανισμού του πέρασε το ρατσιστικό ψήφισμα 649/90, το πρώτο επίσημο έγγραφο που κατέγραψε τη ρατσιστική ΔΔΟ ως λύση του Κυπριακού. Ένοχος για την ίδια παραβίαση και ο τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γ. Βασιλείου, εφόσον, δίχως τη δική του συγκατάθεση, δεν θα υιοθετείτο το εν λόγω ρατσιστικό ψήφισμα. Και αυτό τρεις μήνες μετά που η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ομόφωνα κάλεσε στις 14 Δεκεμβρίου 1989 τη Νότιο Αφρική να τερματίσει το καθεστώς Απαρτχάιντ, αναγνώρισε τις καταστροφικές συνέπειές του και κάλεσε σε διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία μιας μη ρατσιστικής δημοκρατίας, και έξι χρόνια μετά που το ίδιο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, με το ψήφισμά του 554 της 17ης Αυγούστου 1984, αποκήρυξε ως άκυρο το νέο ρατσιστικό σύνταγμα της Νοτίου Αφρικής! Στις 22 Ιουνίου 1990 ο Νέλσον Μαντέλα μίλησε ενώπιον της Ειδικής Επιτροπής εναντίον του απαρτχάιντ στη Νέα Υόρκη, στην πρώτη του εμφάνιση ενώπιον του ΟΗΕ.

Οι υπόλοιποι

Εξίσου ένοχοι για την ίδια παραβίαση της Συνθήκης είναι και οι Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι, ΚόφιΑνάν και Μπαν Κι Μουν, για την προώθηση των ρατσιστικών Ιδεών Γκάλι το 1992, βασισμένες πάνω στον διαχωρισμό που προνοεί μια ΔΔΟ, της μετεξέλιξής τους σε Σχέδιο Ανάν το 2004, και της Συμφωνίας της 11ης Φεβρουαρίου 2014. Όπως και ο νυν Πρόεδρος ΝίκοςΑναστασιάδης, ο οποίος συνεχίζει την ίδια ένοχη τακτική των προκατόχων του να μην ενδιαφέρεται καν να υπογράψει και να επικυρώσει η Κύπρος τη Συνθήκη εναντίον του Απαρτχάιντ, ακριβώς όπως αποφεύγουν να την επικυρώσουν και Βρετανία, Τουρκία και Ελλάδα. Με τις ίδιες ευθύνες βαρύνονται ιστορικά, βέβαια, όλοι οι Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας από το 1976 και μετά. (Σχετικό και το άρθρο του Άριστου Μιχαηλίδη στον Φιλελεύθερο 4.4.2015 «Λογικές απαρτχάιντ»).


Ο ρόλος των ΜΚΟ

Εδώ και χρόνια προβληματίζουν σοβαρά οι ανεξέλεγκτες και επίμονες δραστηριότητες εντός και εκτός Κύπρου των ΜΚΟ - Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (και πρόσφατα ανοικτά και τουΦόρεϊν Όφις - Συνέδριο στο Λονδίνο 2.3.2015). Λοιπόν, εξίσου ένοχες είναι και όλες αυτές οι ξενοκίνητες και ντόπιες, ξενο-πληρωμένες οι περισσότερες, και τα περιβόητα δικοινοτικά τους προγράμματα, με στόχο να κάνουν αποδεχτή τη ρατσιστική τουρκο-βρετανική διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Γιατί παραβιάζουν σφόδρα τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων προσφύγων, που επιμένουν να επιστρέψουν στις κλεμμένες από τους Τούρκους περιουσίες τους.

Τέτοιοι στόχοι και δικοινοτικά προγράμματα παραβιάζουν άρδην τις πρόνοιες της Διεθνούς Συνθήκης εναντίον του Απαρτχάιντ, γιατί ακριβώς προωθούν τον διαχωρισμό (segregation), που η Συνθήκη θεωρεί έγκλημα βάσει του διεθνούς νόμου. Γιατί λοιπόν η Κυπριακή Δημοκρατίαδεν επικυρώνει τη Συνθήκη αυτή του ΟΗΕ, «International Convention on the Suppression and Punishment of the Crime of Apartheid. Adopted by the General Assembly of the United Nations» πουπαρεμπιπτόντωςείναι και η ΜΟΝΗ Συνθήκη που η Κύπρος δεν επικύρωσε;Παρόλο που η Κύπρος, η Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο, εκτός της Τουρκίας, έχουν επικυρώσει το Καταστατικό της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (1998). Στο άρθρο 7 του οποίου το έγκλημα απαρτχάιντ αναγνωρίζεται ως έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας.

ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια/συγγραφέας - Λονδίνο
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΥΚΕΜ και Πανεπιστήμιο Νεάπολης παρουσίασαν την έρευνα «Η Μάχη του Κτήματος το 1964»





Στις 3 Απριλίου πραγματοποιήθηκε με πολύ μεγάλη επιτυχία στην Πάφο, σε συνεργασία μεταξύ του Κυπριακού Κέντρου Μελετών και Πανεπιστήμιου Νεάπολης, η παρουσίαση της μελέτης: «Η Μάχη του Κτήματος το 1964». Την παρουσίαση έκαναν οι Χρήστος Ιακώβου, Κυριάκος Ιωνάς και Άννα Τσέλεπου.  

Η έρευνα στηρίχθηκε αποκλειστικά σε πρωτογενείς πηγές, κυρίως τουρκικών και βρετανικών, πολλές από τις οποίες για πρώτη φορά παρουσιάστηκαν σε κυπριακό κοινό. Μέσα από την παρουσίαση της μελέτης καταδείχθηκε ότι τα γεγονότα στην Πάφο το 1964 εντάσσονται στο πλαίσιο του ευρύτερου σχεδιασμού της Τουρκίας στο Κυπριακό, τα οποία απέβλεπαν στο γεωγραφικό διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων μέσω της δημιουργίας των θυλάκων. Η Τουρκία επεδίωξε την πολιτική της έντασης προκειμένου να προωθήσει την πολιτική της διχοτόμησης, παρά τις αντιδράσεις πολλών Τουρκοκυρίων, οι οποίοι εξαναγκάστηκαν να διά της βίας να εγκατασταθούν σε θύλακες.

Η παρουσίαση της έρευνας προσήλκυσε μεγάλο αριθμό ακροατών, οι οποίοι είχαν την ευκαιρία να υποβάλουν ερωτήσεις και να κάνουν παρεμβάσεις σε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που ακολούθησε το πέρας των βασικών ομιλιών.  
Διαβάστε περισσότερα...

Γιατί η Κυπριακή Δημοκρατία δεν επικυρώνει την Συνθήκη εναντίον του Απαρτχάιντ;


  
Η ποινικοποίηση της άρνησης της Αρμενικής Γενοκτονίας μου θύμισε ότι τόσο  η Κύπρος όσο και οι τρεις της «εγγυήτριες» δυνάμεις δεν έχουν επικυρώσει την Διεθνή Συνθήκη εναντίον των εγκλημάτων του Απαρτχάιντ που υιοθέτησαν τα Ηνωμένα ΄Εθνη στις 30 Νοεμβρίου  1973. Την 1 Ιανουαρίου 1976 τα Ηνωμένα Έθνη ίδρυσαν το Κέντρο εναντίον του απαρτχάιντ και στις 18 Ιουλίου 1976 ετέθη σε εφαρμογή πλέον η εν λόγω Διεθνής Συνθήκη.

Το θέμα αυτό μας έφερε στην επιφάνεια σε μια πολύ εμπεριστατωμένη διάλεξή του στην Αδελφότητα Λονδίνου στις  15 Ιανουαρίου 2015 με τίτλο « Από την βαρβαρότητα στο Μπαρπαρός» ο καθηγητής Νομικής και μη ασκών την δικηγορία  στο Πανεπιστήμιο του Χάρτφορσιάρ,  Δρ. Κλέαρχος Κυριακίδης, όταν μας μίλησε για τους πρώτους δώδεκα μήνες από την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και τη διαχρονική σχέση του με την Ανατολική Μεσόγειο σήμερα. Σε σχέση με την Κύπρο ο Δρ. Κυριακίδης υπέδειξε ότι η τουρκική εισβολή στη Κύπρου είχε παράνομα επιβάλει ένα διαχωρισμό βασισμένο στη θρησκεία και, έτσι μια μορφή απαρτχάιντ ("Apartness" όπως είχε αρχικά ονομαστεί). Επίσης εξέφρασε την άποψη  ότι οποιαδήποτε «διζωνική δι-κοινοτική ομοσπονδία» θα βασίζεται πάνω σε παρόμοιο διαχωρισμό, ένα μόρφωμα με θεμέλιο απαρτχάιντ.  (βλέπε Σημερινή 21.1.2015 κείμενο Φ.Α.). Μαθαίνουμε ότι ο Δρ. Κυριακίδης ήδη βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο ετοιμασίας ειδικής μελέτης για το θέμα αυτό.


Διαβάζοντας δε τις πρόνοιες της Συνθήκης εναντίον του Απαρτχάιντ  ένας φθάνει στο αβίαστο συμπέρασμα ότι συντονισμένα η Κύπρος  και οι τρεις «χάριτες» της,  δεν υπογράφουν την συνθήκη αυτή απλούστατα επειδή όλες μαζί και η κάθε μια ξεχωριστά (ειρωνικά σαν τους «τέσσερις σωματοφύλακες»!) είναι διαχρονικά ένοχες για την προώθηση της ρατσιστικής Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας εφόσον η λύση αυτή παραβιάζει τις πρόνοιες της Συνθήκης.

Γενικοί Γραμματείς του ΟΗΕ
Πρώτοι ένοχοι είναι όλοι οι Γενικοί Γραμματείς του ΟΗΕ τουλάχιστον από τους Πέρεζ Ντε Κουεγιάρ, Κούλτ Βάλτχάιμ, Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι, Κόφι Ανάν μέχρι τον σημερινό Μπαν Γκι Μούν για την επιμονή τους να προωθούν την ρατσιστική ΔΔΟ εφόσον  ενσυνείδητα καταστρατηγούν και παραβιάζουν τις πρόνοιες της Συνθήκης που ο ίδιος Οργανισμός τους έθεσε σε εφαρμογή στις 18 Ιουλίου 1976.

Κατευθυντήριες Γραμμές Μακαρίου/Ντενκτάς 12.2.1977
Ευθύνες Βάλτχαιμ, Μακαρίου και συνεργατών για χάρτη

Ο Κούλτ Βάλτχάιμ ευθύνεται για την παραβίαση της Συνθήκης όταν με την δική του εποπτεία γράφτηκαν οι κατευθυντήριες γραμμές που προώθησαν την δικοινοτική ομοσπονδία, μια λύση ρατσιστική, τουρκική, με καταβολές στο 1956-59 όταν Τούρκοι και Βρετανοί σχεδίασαν το ρατσιστικό δικοινοτικό Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας ούτως ώστε να μπορέσει η Τουρκία να εξασφαλίσει σταδιακά εκείνο που δεν μπορούσαν τότε να της δώσουν.  Καταρχήν ευθύνες φέρουν και όλοι όσοι δέχθηκαν τις Συμφωνίες Ζυρίχης (από Κύπρο και Ελλάδα). Στη συνέχεια ευθύνονται το 1977 Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και Ρ. Ντενκτάς για τις κατευθυντήριες και όσοι δέχθηκαν, ετοίμασαν και παρέδωσαν  το διζωνικό χάρτη στους Τούρκους τέλος Μαρτίου 1977. Και αυτό γιατί και ενόσω η εν λόγω Συνθήκη βρισκόταν ήδη σε εφαρμογή στον ΟΗΕ αντί να την επικυρώσουν ενισχύοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των Κυπρίων προτίμησαν να την αγνοήσουν και να δώσουν ρατσιστικό διζωνικό χάρτη.

Ψήφισμα 649/90
Ο Πέρεζ Ντε Κουεγιάρ ευθύνεται για την παραβίαση της Συνθήκης, όταν στις 12 Μαρτίου το Συμβούλιο Ασφαλείας του οργανισμού του,   πέρασε το ρατσιστικό  ψήφισμα 649/90, το πρώτο επίσημο  έγγραφο που κατέγραψε την ρατσιστική ΔΔΟ ως λύση του Κυπριακού. Ένοχος για την ίδια παραβίαση και ο τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γ. Βασιλείου εφόσον  δίχως την δική του συγκατάθεση δεν θα υιοθετείτο το εν λόγω ρατσιστικό ψήφισμα.
Και αυτό τρεις μήνες μετά που η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ομόφωνα κάλεσε στις 14 Δεκεμβρίου 1989 την Νότιο Αφρική να τερματίσει το καθεστώς Άπαρχαιτ, αναγνώρισε τις καταστροφικές συνέπειές του και κάλεσε σε διαπραγματεύσεις για την δημιουργία μιας μη ρατσιστικής δημοκρατίας και έξι χρόνια ΜΕΤΑ που το ίδιο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με το ψήφισμά του 554 της 17ης Αυγούστου 1984 αποκήρυξε ως άκυρο το νέο ρατσιστικό σύνταγμα της Νοτίου Αφρικής! 

Στις 22 Ιουνίου 1990 ο Νέλσον Μαντέλα μίλησε ενώπιον της Ειδικής Επιτροπής εναντίον του απαρτχάιντ στη Νέα Υόρκη, Η πρώτη του εμφάνιση ενώπιον του ΟΗΕ.

Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι, Κόφι Ανάν, Μπαν Γκι Μουν
Εξίσου ένοχοι για την ίδια παραβίαση της Συνθήκης και οι Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι, Κόφι Ανάν και Μπαν Γκι Μούν, για την  προώθηση των ρατσιστικών Ιδεών Γκάλι το 1992 βασισμένες πάνω στο διαχωρισμό που προνοεί μια  ΔΔΟ, της μετεξέλιξής τους σε Σχέδιο Ανάν το 2004,  και της Συμφωνίας της 11ης Φεβρουαρίου 2014.  Όπως και ο νυν Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης ο οποίος συνεχίζει την ίδια ένοχη τακτική των προκατόχων του να μην ενδιαφέρεται καν να υπογράψει και να επικυρώσει η Κύπρος την Συνθήκη εναντίον του Απαρτχάιντ ακριβώς όπως αποφεύγουν να την επικυρώσουν και Βρετανία, Τουρκία και Ελλάδα. Με τις ίδιες ευθύνες επιβαρύνονται ιστορικά, βέβαια, όλοι οι Πρόεδροι  της Κυπριακής Δημοκρατίας από το 1976 και μετά.  (Σχετικό και το άρθρο του Άριστου Μιχαηλίδη στο Φιλελεύθερο 4.4.2015 «Λογικές απαρτχάιντ»).

Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις

Εδώ και χρόνια προβληματίζουν σοβαρά οι ανεξέλεγκτες και επίμονες δραστηριότητες εντός και εκτός Κύπρου των ΜΚΟ (και πρόσφατα ανοικτά και του Φόρειν ΄Οφις (Συνέδριο στο Λονδίνο 2.3.2015). Λοιπόν, εξίσου ένοχες είναι και όλες αυτές οι ξενοκίνητες και ντόπιες, ξενο-πληρωμένες οι περισσότερες και τα περιβόητα δικοινοτικά τους προγράμματα με στόχο να κάνουν αποδεχτή τη ρατσιστική τουρκο-βρετανική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Γιατί παραβιάζουν σφόδρα  τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων προσφύγων που επιμένουν να επιστρέψουν στις κλεμμένες από τους Τούρκους περιουσίες τους.  Τέτοιοι στόχοι και δικοινοτικά προγράμματα παραβιάζουν άρδην τις πρόνοιες της Διεθνούς Συνθήκη εναντίον του Απαρτχάιντ γιατί ακριβώς προωθούν τον διαχωρισμό (segregation) που η Συνθήκη θεωρεί  έγκλημα βάση του διεθνούς νόμου.  Γράφει η Συνθήκη μεταξύ άλλων:

«. The General Assembly stated that the process of liberation is irresistible and irreversible and that, in the interests of human dignity, progress and justice, an end must be put to colonialism and all practices of segregation and discrimination associated therewith. particularly condemn racial segregation and apartheid and undertake to prevent, prohibit and eradicate all practices of this nature. certain acts which may also be qualified as acts of apartheid constitute a crime under international law."

Γιατί λοιπόν η Κυπριακή Δημοκρατία δεν επικυρώνει την Συνθήκη αυτή του ΟΗΕ« International Convention on the Suppression and Punishment of the Crime of Apartheid. Adopted by the General Assembly of the United Nations" πουπαρεμπιπτόντως  είναι και η ΜΟΝΗ Συνθήκη - που η Κύπρος-  δεν επικύρωσε;
Παρόλο που  η Κύπρος, η Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο, εκτός της Τουρκίας, έχουν επικυρώσει το Καταστατικό της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (1998)Στο άρθρο 7 του οποίου το έγκλημα απαρτχάιντ αναγνωρίζεται ως έγκλημα εναντίον της  ανθρωπότητας.

Φανούλα Αργυρού
Ερευνήτρια/συγγραφέας - Λονδίνο. 5.4.2015
Διαβάστε περισσότερα...