EXPLAINING TURKEY’S NUCLEAR POLICIES

Richard Weitz Despite its challenging neighborhood, Turkey has an exemplary nuclear nonproliferation record. Several favorable factors have allowed Turkey to abstain from developing its own nuclear weapons and make strong declarations in favor of nuclear nonproliferation. Having physical access to the U.S.-NATO nuclear weapons has been a form of compensation for Turkey’s not developing its own national nuclear arsenal. Even so, while Turkey can boast a largely successful nuclear nonproliferation record, certain plausible developments could still undermine it and force a reluctant Ankara to seek its own nuclear arsenal. BACKGROUND: During the Cold War, the Turkish government relied on its membership in the multilateral NATO alliance and, more importantly, its bilateral alliance with the United States to ensure its security against the Warsaw Pact. Neither the collapse of the bloc, nor the wars involving neighboring Iraq, which under Saddam Hussein sought nuclear weapons and used chemical ones, nor Iran’s nuclear ambiguous ambitions has prompted Turkey to pursue nuclear weapons. Turkey’s nonproliferation bona fides were highlighted by the March 26-27 Nuclear Security Summit in Seoul. Turkey’s delegation reported progress in adopting international treaties against nuclear terrorism, supporting UN and IAEA efforts in these areas, holding training courses for its customs and nuclear workers on nuclear security issues, participating in anti-nuclear smuggling initiatives, shipping dangerous highly enriched uranium in spent reactor fuel to the United States for more secure storage, and upgrading the safety and security regulations for its emerging civilian nuclear energy program, especially the Akkuyu Nuclear Power Plant project. Although the focus of the summit was on keeping dangerous nuclear materials out of the hands of terrorists, the delegates naturally focused on the nuclear proliferation problems presented by North Korea and Iran. Much of the bilateral meeting between U.S. President Barack Obama and Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdoğan apparently focused on the Iranian nuclear issue. "I believe there is a window of time to resolve this question diplomatically, but that window is closing," Obama said after that meeting. The ruling Justice and Development Party (AKP), which assumed office in 2002, has at times deviated from Washington’s preferred policy regarding Iran, though its approach has corresponded to the mainstream international view regarding Iran’s nuclear activities. The AKP leadership accepts Iran’s right to pursue all nuclear activities providing they have exclusively peaceful purposes as verified by appropriate international monitoring. Unlike Western diplomats, AKP leaders profess to accept Iranian denials that they are seeking nuclear weapons. In the absence of convincing evidence to the contrary, Turkish officials oppose the imposition of economic and other sanctions against Iran by the UN Security Council or by individual countries. These sanctions can severely harm Iran’s neighbors and key economic partners, like Turkey. Turkish officials want to prevent other countries, such as Israel, from employing—or threatening to employ--force against Iran to attack its nuclear facilities. Turkish officials consider the “dual-track” approach adopted by the Council and other countries toward Iran—combining offers of cooperation with threats of attack and sanctions—counterproductive. Instead, they argue that the best way to prevent Iran from seeking nuclear weapons is to address the underlying sources of insecurity that might induce Tehran to seek them. Rather than rely on threats and sanctions, they want to offer Iran security pledges in return for reciprocal Iranian guarantees that Tehran will not use its nuclear activities for military purposes. Turkish leaders have sought to mediate the nuclear dispute between Tehran and the West. In 2010, Turkey worked with Brazil to achieve a confidence-building exchange of enriched uranium between the parties. After the West rejected that proposal, Turkey adopted a lower profile regarding Iran. But the recent intensification of Western sanctions to encompass Iran’s energy exports has galvanized Turkey, heavily dependent on Iranian natural gas, into action. Turkey has renewed its diplomatic efforts and once again offered to host talks on its territory. IMPLICATIONS: Several favorable factors have allowed Turkey to abstain from developing its own nuclear weapons and make strong declarations in favor of nuclear nonproliferation. These include its membership in NATO, its strong defense ties with the United States, and its lack of a major nuclear energy program. Turkey’s defense policy remains closely integrated in NATO. Turkey’s security ties to the United States offered a supplementary guarantee that became important whenever it looked like NATO’s European members were unwilling to wage war to defend Turkey from its foreign adversaries. The United States remains Ankara’s closest foreign defense partner and a major source of Turkish military technology. Problems arose during the two Western-led wars against Iraq, which led Ankara to doubt the credibility of NATO and U.S. security commitments. Although the United States did offer some protection, some European members of NATO proved reluctant to meet Turkish requests to deploy air and missile defenses to protect Turkey from Iraqi missile strikes. Form Ankara’s perspective, the U.S. tactical nuclear weapons that have reportedly been stationed in Turkey for decades under NATO’s nuclear-sharing arrangement help bind the U.S.-NATO security dimensions together. Having physical access to the U.S.-NATO nuclear weapons was a form of compensation for Turkey’s not developing its own national nuclear arsenal. According to public sources, Turkey has more U.S. nuclear weapons than any other alliance member outside the United States. Of the 200 or so B-61 nuclear bombs still stationed in Europe, Turkey hosts approximately 90 of them at Incirlik Air Base. Public opinion polls show that Turkish citizens do not like hosting these weapons. Until recently, it was feared that Turkey’s national security establishment would resist the possible removal of the U.S. nuclear weapons in Turkey, either unilaterally or as part of an arms control deal with Russia. But the AKP government has effectively tamed its generals and they would likely accept a decision of the government to remove them, perhaps as part of its initiative to create a nuclear-free zone in the greater Middle East. The Turkish military does not appear to practice or otherwise plan to use these weapons under any scenario. They are a symbolic manifestation of Turkey’s security links to Washington and Brussels that could be replaced by something else—perhaps integration within EU defense structures -- should these ever develop into effective institutions -- or, more plausibly, the emerging U.S.-NATO ballistic missile defense (BMD) architecture. Turkey has made the controversial decision to host an U.S.BMD radar, again within the NATO context, in order to reinforce Ankara’s security ties with the West in the face of the more complex threat emerging from Iran. The decision was both presented and facilitated by the restructuring of the U.S. missile defense architecture in Europe by the Obama administration, which relocated the initial U.S. deployments out of East Central Europe and toward the Balkans, Black Sea, and eastern Mediterranean regions. The new structure, with the interceptor missiles based in Romania and on nearby U.S. warships, offers Turkey greater BMD coverage as well as the opportunity, though unsought, to play a major role in that architecture. Despite Turkish lobbying not to identify Iran as the main target of the NATO BMD network, Iranian leaders and media clearly consider the decision to host the radar in the face of Iranian and Russian opposition an unfriendly act. But the decision has proven useful in silencing Western critics of the AKP’s eastern orientation and has been overshadowed by the more serious differences between Ankara and Tehran regarding Syria. The latent conflict for influence in Iraq between Iran and Turkey, backed by Western governments, has reinforced Turkey’s security alignment with the West, with many U.S. officials now considering Ankara the most influential U.S. ally in the greater Middle East. CONCLUSIONS: Turkey’s government must be pleased by how the April 13-14 meeting in Istanbul on Iran’s nuclear program turned out. Despite many obstacles, the Iranian negotiating team joined their international counterparts in Istanbul, discussed important issues such as uranium enrichment and sanctions, and agreed to launch a sustained negotiating process to resolve them. Although no concrete changes in either side’s positions emerged from these talks, and Turkey’s role in the future Iranian nuclear discussions looks set to decline as the negotiating venue moves elsewhere and the parties no longer require Turkey as a mediator, the Turkish government can be satisfied that they did not collapse in recriminations or, as some Iranians demanded, relocate elsewhere due to Iranian-Turkish tensions over Syria. Even so, while Turkey can boast a largely successful nuclear nonproliferation record, certain plausible developments could still undermine it and force a reluctant Ankara to seek its own nuclear arsenal. The Iranian negotiations will now move to Baghdad. Wide differences separate the parties, but an agreement that would limit Iran’s enrichment activities, make its nuclear program more transparent, and address uncertainties regarding Iran’s past and future nuclear plans, in return for a suspension of some sanctions still seems the best outcome. Turkey would certainly welcome a reduction in Iranian-related tensions, even if Ankara lacks the means to achieve such a benign outcome through its own exertions. Several developments, however, could move the environment in a more adverse direction. Most obviously, unambiguous evidence could arise that Iran is pursuing nuclear weapons, which would compel Turkey to reassess its nuclear weapons policies. Turkey’s plans to expand its domestic nuclear energy program would, for the first time, provide its government with the scientific, technical, and industrial foundations to pursue genuine nuclear weapons options, as Iran’s own development of the capacity to make nuclear weapons has demonstrated to Ankara and others. But Turkey’s leaders might still decide that, even if Iran developed a small nuclear arsenal, they would be better off continuing to rely on NATO and Washington as well as Turkey’s powerful conventional military, bolstered by national and multinational missile defenses, rather than pursue an independent Turkish nuclear force as a means of deterring even a nuclear-armed Iran. However, the certainty of these Western security guarantees is also not immutable. Turkey looks set to have a major confrontation with its European allies when Cyprus assumes the rotating six-month EU presidency in July. And the unexpectedly close ties between the Erdoğan and Obama administrations, which is underpinned by the partnership that has been established between Secretary of state Hillary Clinton and Foreign minister Ahmet Davutoğlu would not invariably persist with a change in leadership in either or both capitals. Richard Weitz is Senior Fellow and Director of the Center for Political-Military Relations at the Hudson Institute. Διαβάστε περισσότερα...

Ανακαλεί τον πρεσβευτή της στην Αίγυπτο η Σαουδική Αραβία

Η Σαουδική Αραβία δήλωσε σήμερα ότι ανακάλεσε τον πρεσβευτή της στην Αίγυπτο για «διαβουλεύσεις» και ότι θα κλείσει την πρεσβεία και τα προξενεία της στο αραβικό αυτό κράτος. Το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων SPA μετέδωσε ότι ο λόγος αυτής της διπλωματικής κίνησης είναι οι «αδικαιολόγητες διαμαρτυρίες» στην Αίγυπτο και οι απόπειρες εισβολής στην πρεσβεία και στα προξενεία της Σαουδικής Αραβίας, οι οποίες «απείλησαν την ασφάλεια των υπαλλήλων της». Αιγύπτιοι πραγματοποίησαν διαμαρτυρία έξω από την πρεσβεία για τη σύλληψη ενός Αιγύπτιου δικηγόρου και ακτιβιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο βασίλειο. Αιγύπτιοι ακτιβιστές έχουν δηλώσει ότι ο δικηγόρος συνελήφθη επειδή προσέβαλε τον βασιλιά Αμπντάλα αφού στράφηκε νομικά κατά της Σαουδικής Αραβίας για την μεταχείριση των Αιγύπτιων κρατουμένων σε φυλακές της Σαουδικής Αραβίας. Η Σαουδική Αραβία ανακοίνωσε ότι συνελήφθη για κατοχή ναρκωτικών. Πηγή: ΑΜΠΕ Διαβάστε περισσότερα...

Συρία: Επίθεση από θαλάσσης αντικαθεστωτικών κατά Σύρων στρατιωτών

Υπάρχουν νεκροί και από τις δύο πλευρές, μετέδωσε το SANA. Ένοπλοι που επέβαιναν σε φουσκωτές λέμβους εξαπέλυσαν επίθεση κατά συριακής στρατιωτικής μονάδας στην ακτή της Μεσογείου με αποτέλεσμα να σημειωθεί ανταλλαγή πυρών και να σκοτωθούν αρκετοί άνθρωποι και από τις δύο πλευρές, μετέδωσε σήμερα το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων SANA. "Η ανταλλαγή πυρών...είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο και τον τραυματισμό ενός αριθμού στρατιωτών, ενώ ο αριθμός εκείνων που σκοτώθηκαν από τις τάξεις των τρομοκρατών δεν είναι γνωστός γιατί επιτέθηκαν στη στρατιωτική μονάδα τη νύχτα», μετέδωσε το SANA. Το πρακτορείο δεν ανέφερε την ταυτότητα των δραστών της επίθεσης. Ανέφερε όμως ότι η επίθεση σημειώθηκε σε απόσταση 30 με 35 χιλιομέτρων νοτίως των συνόρων με την Τουρκία. Η κυβέρνηση της Συρίας κατηγορεί συστηματικά την Τουρκία, η οποία φιλοξενεί την ηγεσία του αντικαθεστωτικού Ελεύθερου Συριακού Στρατού, ότι επιτρέπει την προμήθεια με όπλα και χρήματα των αντικαθεστωτικών που τους τελευταίους 13 μήνες μάχονται για την ανατροπή του προέδρου Μπασάρ αλ Ασαντ. Πηγή: ΑΜΠΕ Διαβάστε περισσότερα...

Στη Σαουδική Αραβία η οικογένεια Λάντεν

AP, Reuters Στη γενέτειρα του Οσάμα μπιν Λάντεν, Σαουδική Αραβία, βρίσκονται από χθες το πρωί 14 μέλη της πολυπληθούς οικογένειάς του. Τρεις χήρες, παιδιά και εγγόνια του αρχηγού της Αλ Κάιντα απελάθησαν «στη χώρα της προτίμησής τους», ανακοίνωσε το πακιστανικό υπουργείο Εσωτερικών. Στη σχετική ανακοίνωση αναφέρεται ότι «η οικογένεια διέμενε, σώα και ασφαλής, σε ειδικό ξενώνα» μετά τη δολοφονία του Λάντεν από αμερικανικές ειδικές δυνάμεις στην πακιστανική πόλη Αμποταμπάντ, βόρεια της πρωτεύουσας Ισλαμαμπάντ, στις 2 Μαΐου 2011. Αεροσκάφος που ναυλώθηκε ειδικά για τη μεταφορά της οικογένειας Λάντεν απογειώθηκε γύρω στις 2 τα χαράματα της Παρασκευής από το Ισλαμαμπάντ με προορισμό τη σαουδαραβική πόλη Τζέντα, στην Ερυθρά Θάλασσα. Η μεταφορά των οικείων του Λάντεν είχε προγραμματιστεί για την προηγούμενη εβδομάδα, καθώς οι χήρες του είχαν ήδη εκτίσει την ποινή φυλάκισης 45 ημερών που τους είχε επιβληθεί από πακιστανικό δικαστήριο για παράνομη είσοδο στη χώρα. Η καθυστέρηση αποδίδεται στην απροθυμία της Σαουδικής Αραβίας. Με την απέλαση της οικογένειας Λάντεν, παραμονές της πρώτης επετείου από τη δολοφονία του, το Πακιστάν επιχειρεί να κλείσει ένα κεφάλαιο που δηλητηρίασε τις σχέσεις του με τις ΗΠΑ. Το γεγονός ότι οι Αμερικανοί σχεδίασαν και εκτέλεσαν την επιχείρηση στο Αμποταμπάντ χωρίς καν να ενημερώσουν την πακιστανική κυβέρνηση φοβούμενοι πως το μυστικό σχέδιο θα διέρρεε στον Λάντεν, προκάλεσε την οργή του Ισλαμαμπάντ. Πάντως, το Πακιστάν δεν έχει ακόμη απαντήσει στο εύλογο ερώτημα πώς ήταν δυνατόν να διαμένουν επί έξι χρόνια στον αστικό ιστό της χώρας ο Λάντεν και η οικογένειά του χωρίς να τους αντιληφθούν οι μυστικές του υπηρεσίες. Στο μεταξύ, ομοσπονδιακό δικαστήριο των ΗΠΑ απέρριψε το αίτημα μη κυβερνητικής οργάνωσης να δοθούν στη δημοσιότητα τα βίντεο και οι φωτογραφίες από τη δολοφονία του Λάντεν και τα συνακόλουθα – η σορός του βυθίστηκε από τους Αμερικανούς στην ανοιχτή θάλασσα. Προηγουμένως, η CIA είχε ζητήσει να μη δοθεί στη δημοσιότητα το σχετικό υλικό. Διαβάστε περισσότερα...

Ένοπλη οργάνωση έθεσε υπό τον έλεγχό της το μισό Τιμπουκτού

Το Τιμπουκτού, η ιστορική πόλη στο βορειοδυτικό Μαλί, έχει περάσει εν μέρει υπό τον έλεγχο μιας νέας ένοπλης οργάνωσης, του Εθνικού Μετώπου για την Απελευθέρωση του Αζάουαντ (FNLA) στο οποίο έχουν ενταχθεί Άραβες που δηλώνουν ότι δεν είναι ούτε αντάρτες ούτε ισλαμιστές. Το FNLA ιδρύθηκε εντός του Απριλίου και σήμερα έθεσε υπό τον έλεγχό του τη νότια και την ανατολική είσοδο της πόλης, όπως έγινε γνωστό από πηγές των υπηρεσιών ασφαλείας και από τους ισλαμιστές. Σύμφωνα με το ίδιο το FNLA περίπου εκατό άνδρες του βρίσκονται στις δύο αυτές εισόδους. Η βόρεια και η δυτική είσοδος, καθώς και η υπόλοιπη πόλη ελέγχονται ακόμη από άλλες ένοπλες οργανώσεις, όπως την Ανσάρ Ντιν (ισλαμιστές) και το Εθνικό Κίνημα για την Απελευθέρωση του Αζάουαντ (MNLA, αντάρτες Τουαρέγκ). Πηγή: ΑΜΠΕ Διαβάστε περισσότερα...

Βομβιστική επίθεση με δέκα νεκρούς στο Ιράκ

Τουλάχιστον 10 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 15 άλλοι τραυματίστηκαν όταν ένας βομβιστής αυτοκτονίας έπεσε με το αυτοκίνητό του σε ένα δημοφιλές καφενείο στην ταραγμένη ιρακινή επαρχία Ντιγιάλα, δήλωσαν σήμερα πηγές των υπηρεσιών ασφάλειας. Η έκρηξη σημειώθηκε σε ένα χωριό κατοικούμενο κυρίως από σουνίτες στα περίχωρα της Μπακούμπα, 65 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Βαγδάτης, δήλωσαν ένας αστυνομικός στο χωριό και μια πηγή στο επιτελείο της διοίκησης των επιχειρήσεων στην Ντιγιάλα. Πηγή: ΑΜΠΕ Διαβάστε περισσότερα...

Μπαν Κι Μουν: Η Δαμασκός δεν εφαρμόζει το σχέδιο Ανάν

Ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι Μουν κατηγόρησε χθες τη συριακή κυβέρνηση ότι δεν τηρεί την δέσμευσή της να εφαρμόσει το σχέδιο του κοινού ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ και του Αραβικού Συνδέσμου Κόφι Ανάν για τον τερματισμό της βίας και την αποφυγή του ξεσπάσματος εμφυλίου πολέμου, αφού δεν έχει αποσύρει τα βαρέα όπλα και τα στρατεύματά της από τις πόλεις της Συρίας. Σε ανακοίνωσή του, ο Γ.Γ. αναφέρει ότι οι άοπλοι στρατιωτικοί παρατηρητές του ΟΗΕ ανέφεραν ότι κατέγραψαν «συνεχιζόμενη παρουσία βαρέων όπλων, στρατιωτικού εξοπλισμού και προσωπικού των ένοπλων δυνάμεων σε αστικά κέντρα». Ο κ. Μπαν ανέφερε ότι είναι «βαθιά ανήσυχος» γι' αυτό. Η ανακοίνωση του γραφείου του Μπαν έκανε λόγο για «παραβίαση των δεσμεύσεων της κυβέρνησης της Συρίας να αποσύρει τα στρατεύματά της και τα βαρέα όπλα της από τις περιοχές αυτές» κι απαίτησε η Δαμασκός να συμμορφωθεί προς τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει δίχως καθυστέρηση. Στη Συρία κηρύχθηκε εκεχειρία νωρίτερα αυτόν τον μήνα βάσει του ειρηνευτικού σχεδίου του Ανάν. Ο υπουργός Εξωτερικών της Συρίας Ουάλιντ αλ Μουάλεμ έγραψε στον Ανάν το Σάββατο για να τον ενημερώσει ότι η Δαμασκός απέσυρε τα στρατεύματα και τα βαρέα όπλα της από τις πόλεις, σύμφωνα με το Σύρο πρεσβευτή στα Ηνωμένα Έθνη Μπασάρ Τζααφάρι. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενέκρινε ομόφωνα το Σάββατο μια απόφαση με την οποία ενέκρινε την αρχική ανάπτυξη ως και 300 άοπλων στρατιωτικών παρατηρητών στη Συρία για τρεις μήνες για να επιτηρούν την τήρηση της εκεχειρίας. Μόλις 15 βρίσκονται στη χώρα σήμερα, από την ομάδα της οποίας θα ηγηθεί ο Νορβηγός στρατηγός Ρόμπερτ Μουντ. «Ο Γενικός Γραμματέας είναι βαθιά θορυβημένος από τις αναφορές περί της συνέχισης της βίας και των θανάτων στη Συρία, περιλαμβανομένων βομβαρδισμών με πυροβολικό και εκρήξεων σε κατοικημένες περιοχές και ενόπλων συγκρούσεων», ανέφερε η ανακοίνωση του Μπαν. «Η κατάσταση αυτή είναι απαράδεκτη και πρέπει να σταματήσει αμέσως». Ένας λιποτάκτης νεκρός σε μάχες στη Χομς, 22 νεκροί χθες Ένας λιποτάκτης έχασε τη ζωή του τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα στη διάρκεια μαχών με τον συριακό στρατό στην περιοχή της Χομς στην κεντρική Συρία, ανακοίνωσε το συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Στις συγκρούσεις αυτές τουλάχιστον 15 άνθρωποι τραυματίστηκαν, πρόσθεσε η οργάνωση που εδρεύει στη Βρετανία. Χθες Πέμπτη σε βίαια επεισόδια σε όλη τη χώρα 22 άνθρωποι σκοτώθηκαν, μεταξύ τους 16 άμαχοι από πυρά των δυνάμεων ασφαλείας και έξι υποστηρικτές του καθεστώτος του προέδρου Μπασάρ αλ-Ασαντ σε μάχες στο Χαλέπι (βόρεια), σύμφωνα με το Παρατηρητήριο. Οι συγκρούσεις αυτές σημειώνονται παρά την παρουσία στη χώρα δεκαπέντε διεθνών παρατηρητών που εστάλησαν από τον ΟΗΕ για να ελέγχουν την κατάπαυση του πυρός. Η εκεχειρία επισήμως τέθηκε σε ισχύ στις 12 Απριλίου, έκτοτε ωστόσο έχει παραβιαστεί πολλές φορές. Ένα λαϊκό κίνημα αμφισβήτησης του καθεστώτος της Δαμασκού που ξεκίνησε στις 15 Μαρτίου του 2011 στη Συρία εξελίχθηκε με την πάροδο των μηνών σε ένοπλη εξέγερση απέναντι στις αιματηρές επιχειρήσεις καταστολής του καθεστώτος. Η βία σε διάστημα τουλάχιστον 13 μηνών έχει προκαλέσει το θάνατο περισσοτέρων από 11.000 ανθρώπων, σύμφωνα με το Παρατηρητήριο. Οι ΗΠΑ απειλούν τη Συρία με νέες κυρώσεις Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών θα πρέπει να είναι έτοιμο να εγκρίνει κυρώσεις σε βάρος της συριακής κυβέρνησης εάν η Δαμασκός εμποδίσει τους παρατηρητές να κάνουν τη δουλειά τους, υποστήριξε σήμερα η επικεφαλής της αμερικανικής αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ, Σούζαν Ράις. Υπενθυμίζοντας ότι οι ΗΠΑ εξέφραζαν σκεπτικισμό «εξ αρχής» για την αποστολή των 300 παρατηρητών στη Συρία, η Ράις προειδοποίησε: «θα επαληθεύσουμε προσεκτικά εάν έχει προεξοφληθεί (η αποτυχία της αποστολής) και είμαστε διατεθειμένοι, πριν λήξουν οι 90 ημέρες, να επανέλθουμε στο Συμβούλιο Ασφαλείς για να εξετάσουμε ποια μέσα πίεσης θα χρησιμοποιήσουμε». Η Ράις τόνισε ότι το Συμβούλιο «θα πρέπει να είναι έτοιμο να εξετάσει κυρώσεις εάν το καθεστώς (του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ) συνεχίσει να μην τηρεί τις υποσχέσεις του». Η αποστολή του ΟΗΕ στη Συρία (Misnus) προβλέπεται ότι θα έχει αρχική διάρκεια 90 ημερών. Για την Ράις πάντως οι ταραχές στη Χάμα, στην κεντρική Συρία «δημιουργούν νέες αμφιβολίες, οι οποίες προστίθενται σε πολλές άλλες, για τη βούληση της (συριακής) κυβέρνησης να εφαρμόσει» το ειρηνευτικό σχέδιο που εισηγήθηκε ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ και του Αραβικού Συνδέσμου Κόφι 'Αναν. Πηγή: ΑΜΠΕ Διαβάστε περισσότερα...

Iraqi Kurd leader says won't allow PKK to operate from north

by Staff Writers Ankara, Turkey (AFP) April 20, 2012 The leader of Iraq's autonomous Kurdish region vowed Friday he would not allow Kurdish separatists to stage attacks in Turkey from northern Iraq, local media reported. "We will use all methods including pressure" to deter the Kurdistan Workers' Party (PKK) from launching cross-border attacks, Massud Barzani said, according to the CNN-Turk television. "I will not allow the PKK to prevail in the region," Barzani was quoted as saying by the Anatolia news agency, after wrapping up two days of talks in Turkey. "If the PKK continues to use arms, it will face consequences," the Iraqi Kurdish leader warned. The PKK has long used bases in northern Iraq as a springboard for attacks into Turkey's southeast. The PKK, listed as a terrorist organisation by Turkey and by much of the international community, took up arms in Kurdish-majority southeastern Turkey in 1984, sparking a conflict that has claimed some 45,000 lives. The Iraqi Kurdish leader's words were backed up by Turkey's Prime Minister Recep Tayyip Erdogan, who urged Kurdish militants to lay down their arms. "(Our) military operations will cease as soon as the PKK lays down arms," Erdogan said in televised remarks while on an official visit to Qatar. Barzani met Friday with President Abdullah Gul and Foreign Minister Ahmet Davutoglu. "The issue of tougher action against the (Kurdistan Workers' Party) PKK was discussed ... during the meeting" between Barzani and Davutoglu, a Turkish diplomat told AFP. The meeting also focused on developments in Iraq's domestic politics, the diplomat said, without elaborating. Iraq has been mired in political crisis since US forces withdrew from the country on December 18, pitting the Shiite-led government against the Sunni Iraqiya bloc. After closed-door talks with Barzani on Thursday, Erdogan stoked further tensions with Iraq by accusing Prime Minister Nuri al-Maliki of taking an "egocentric approach" in politics. "The current (Iraqi) prime minister's treatment toward his coalition partners, his egocentric approach within Iraqi politics ... seriously concern Shiite groups, Mr Barzani and the Iraqiya group" -- the main Sunni-backed political bloc, Erdogan said, as quoted by local media. Turkish-Iraqi ties have been marred by a political crisis that has stoked sectarian tensions in Iraq. Erdogan's government has openly challenged Maliki, a Shiite, after his standoff with Iraqi Vice President Tareq al-Hashemi, who is accused of running a death squad. On Friday, Erdogan said Turkey opposed Iraq's division along ethnic and sectarian lines. "A divided Iraq will not be a strong neighbour," he said in Qatar. Barzani also met Thursday with Hashemi, who has been sheltering in Iraq's autonomous Kurdish region but is currently staying in Istanbul. "Hashemi is free and he can get back to northern Iraq if he wants to do so," Barzani was quoted as saying Friday. http://www.spacewar.com/reports/Iraqi_Kurd_leader_says_wont_allow_PKK_to_operate_from_north_999.html Διαβάστε περισσότερα...

Turkey and China host biggest EU outposts

By Andrew Rettman BRUSSELS - Staff numbers at embassies highlight EU interest in Turkey, China, the Western Balkans and in multilateral bodies, as well as member states' ongoing reliance on bilateral diplomacy. 1. The EU's top 10 delegations in terms of staff numbers are: Ankara (137), Beijing/Hong Kong (116), Moscow (102), Belgrade (100), Ramallah/Tel Aviv (97), Kiev (93), Sarajevo (92), New Delhi (87), Washington (86) and Nairobi (85). The EU also has 187 people posted to various branches of the UN, the WTO, the African Union, the OECD economic club and democracy watchdogs the OSCE and the Council of Europe. One year after the creation of the European External Action Service (EEAS), big member states still outgun EU institutions in diplomatic firepower. The UK has 270 people in Washington, 245 in Beijing and 230 in Moscow. France has 421 in Washington, 305 in Beijing and 224 in the Russian capital. When it comes to lobbying EU institutions and Nato, the US has 650 staff in Brussels. The numbers do not tell the whole story. Member states' embassies include diplomats and consular staff. The EU does not do consular work, while its delegations house both EEAS and European Commission people, who take care of enlargement and development aid. In prospective EU entrants and in poor countries EEAS staff are outnumbered by commission people. In Turkey, the split is 22/115. In Kenya, it is 26/59. But enlargement and aid are highly political, creating a net result in terms of Brussels' influence abroad. In terms of staff who answer to EEAS chief Catherine Ashton alone, the top 10 is different: Washington (56), Moscow (46), Tokyo (36), China (30), Ramallah/Tel Aviv (29), Conakry (26), New Delhi (26), Nairobi (26), Bangkok (23) and Ankara (22). 'Barbados might sound nice' An EU official admitted that some of the numbers look funny but said there are good reasons. The EU has 43 people in Barbados, 33 in remote Fiji and 77 in Nicaragua, recently prompting MEPs to ask if they are just enjoying the sunshine. The Barbados mission also covers 10 local mini-states, such as St. Lucia or Anguilla, while Fiji covers all the micro-states in the Pacific Ocean. "Barbados might sound very nice but staff spend lots of time travelling and work very hard ... Fiji covers a geographic area larger than the territories of the 27 EU countries," the official said. Some places use lots of locally-hired staff because working conditions - such as driving from place to place - are tricky (Ashton has two diplomats and 24 local staff in Conakry). The Nicaragua mission was set up to co-ordinate regional aid after Hurricane Mitch in 1998, but now it is out of date. Ashton and the commission are planning to reshuffle overseas personnel after 2013. The EU official said Ashton will probably open a new embassy in one of the Persian Gulf states already this year (the EU has just 14 people in Saudi Arabia and nobody in Qatar or the United Arab Emirates) and send more people to north Africa. On the commission side, there is to be a shift from Latin America and Asia to Africa. Iran embassy not out of the question The EEAS on Thursday (26 April) signed an "establishment agreement" - a template for diplomatic relations - for a new embassy in Burma. Iran is a future possibility if tensions relax. North Korea is beyond the pale, however. The official noted that member states have shown "enthusiasm" for bunching up some of their embassies with the EEAS in the same compounds to save money. Several EU countries already operate out of the same building in Tanzania, with talks under way for a pan-EU compound in Afghanistan. http://euobserver.com/15/116052 Διαβάστε περισσότερα...

The Global Power Shift from West to East

WHEN GREAT powers begin to experience erosion in their global standing, their leaders inevitably strike a pose of denial. At the dawn of the twentieth century, as British leaders dimly discerned such an erosion in their country’s global dominance, the great diplomat Lord Salisbury issued a gloomy rumination that captured at once both the inevitability of decline and the denial of it. “Whatever happens will be for the worse,” he declared. “Therefore it is our interest that as little should happen as possible.” Of course, one element of decline was the country’s diminishing ability to influence how much or how little actually happened. We are seeing a similar phenomenon today in America, where the topic of decline stirs discomfort in national leaders. In September 2010, Secretary of State Hillary Clinton proclaimed a “new American Moment” that would “lay the foundations for lasting American leadership for decades to come.” A year and a half later, President Obama declared in his State of the Union speech: “Anyone who tells you that America is in decline . . . doesn’t know what they’re talking about.” A position paper from Republican presidential candidate Mitt Romney stated flatly that he “rejects the philosophy of decline in all of its variants.” And former U.S. ambassador to China and one-time GOP presidential candidate Jon Huntsman pronounced decline to be simply “un-American.” Such protestations, however, cannot forestall real-world developments that collectively are challenging the post-1945 international order, often called Pax Americana, in which the United States employed its overwhelming power to shape and direct global events. That era of American dominance is drawing to a close as the country’s relative power declines, along with its ability to manage global economics and security. This does not mean the United States will go the way of Great Britain during the first half of the twentieth century. As Harvard’s Stephen Walt wrote in this magazine last year, it is more accurate to say the “American Era” is nearing its end. For now, and for some time to come, the United States will remain primus inter pares—the strongest of the major world powers—though it is uncertain whether it can maintain that position over the next twenty years. Regardless, America’s power and influence over the international political system will diminish markedly from what it was at the apogee of Pax Americana. That was the Old Order, forged through the momentous events of World War I, the Great Depression and World War II. Now that Old Order of nearly seven decades’ duration is fading from the scene. It is natural that U.S. leaders would want to deny it—or feel they must finesse it when talking to the American people. But the real questions for America and its leaders are: What will replace the Old Order? How can Washington protect its interests in the new global era? And how much international disruption will attend the transition from the old to the new? The signs of the emerging new world order are many. First, there is China’s astonishingly rapid rise to great-power status, both militarily and economically. In the economic realm, the International Monetary Fund forecasts that China’s share of world GDP (15 percent) will draw nearly even with the U.S. share (18 percent) by 2014. (The U.S. share at the end of World War II was nearly 50 percent.) This is particularly startling given that China’s share of world GDP was only 2 percent in 1980 and 6 percent as recently as 1995. Moreover, China is on course to overtake the United States as the world’s largest economy (measured by market exchange rate) sometime this decade. And, as argued by economists like Arvind Subramanian, measured by purchasing-power parity, China’s GDP may already be greater than that of the United States. Until the late 1960s, the United States was the world’s dominant manufacturing power. Today, it has become essentially a rentier economy, while China is the world’s leading manufacturing nation. A study recently reported in the Financial Times indicates that 58 percent of total income in America now comes from dividends and interest payments. Since the Cold War’s end, America’s military superiority has functioned as an entry barrier designed to prevent emerging powers from challenging the United States where its interests are paramount. But the country’s ability to maintain this barrier faces resistance at both ends. First, the deepening financial crisis will compel retrenchment, and the United States will be increasingly less able to invest in its military. Second, as ascending powers such as China become wealthier, their military expenditures will expand. The Economist recently projected that China’s defense spending will equal that of the United States by 2025. Thus, over the next decade or so a feedback loop will be at work, whereby internal constraints on U.S. global activity will help fuel a shift in the distribution of power, and this in turn will magnify the effects of America’s fiscal and strategic overstretch. With interests throughout Asia, the Middle East, Africa, Europe and the Caucasus—not to mention the role of guarding the world’s sea-lanes and protecting U.S. citizens from Islamist terrorists—a strategically overextended United States inevitably will need to retrench. Read more click here Διαβάστε περισσότερα...

Σε απόσταση 12,7 δισ. ετών φωτός βρίσκεται το πιο μακρινό σμήνος γαλαξιών

Εντοπίστηκε από Ιάπωνες αστρονόμους. Ιάπωνες αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα σμήνος γαλαξιών σε απόσταση 12,72 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη και, όπως ανακοίνωσαν, είναι το πιο μακρινό, στον χώρο και τνο χρόνο, που έχει ποτέ ανακαλυφθεί. Η ανακάλυψη, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημίου Προωθημένων Σπουδών και του Εθνικού Αστρονομικού Παρατηρητηρίου της Ιαπωνίας, με τη χρήση του ισχυρού επίγειου τηλεσκοπίου Σουμπαρού στη Χαβάη. Οι αστρονόμοι, που θα κάνουν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal», «διείσδυσαν» στο απώτατο παρελθόν, σε μια εποχή περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά την αρχική «έκρηξη» της δημιουργίας του σύμπαντος (Μπιγκ Μπανγκ). Όπως είπαν, η ανακάλυψή τους δείχνει ότι ήδη από τα πρώιμα στάδια του σύμπαντος, όταν δεν είχε κλείσει καν το πρώτο δισεκατομμύριο της σημερινής ηλικίας του (περίπου 13,7 δισ. έτη), ένα σμήνος γαλαξιών είχε προλάβει κιόλας να σχηματισθεί. Αυτό το πρώιμο γαλαξιακό «πρώτο-σμήνος» θα βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τη διαχρονική εξέλιξη της δομής του σύμπαντος και ειδικότερα την εξέλιξη των γαλαξιών. Στο παρελθόν ερευνητές, χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο «Hubble» της NASA, είχαν ανακοινώσει ότι την ανακάλυψη ενός πιθανού σμήνους γαλαξιών ακόμα πιο μακριά από τη Γη, περίπου στα 13,1 δισεκατομμύρια έτη φωτός, όμως εκείνη η ανακάλυψη δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί, σύμφωνα με τους Ιάπωνες ερευνητές. www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΜΠΕ Διαβάστε περισσότερα...

«Το Ιράν δεν θα αναπτύξει πυρηνικά όπλα»

Α.P., Reuters Hμερομηνία δημοσίευσης: 26-04-12 ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ. Στην εκτίμηση ότι το Ιράν θα λάβει, εντέλει, τη στρατηγική απόφαση να μην αναπτύξει πυρηνικά όπλα προέβη χθες ο Α/ΓΕΕΘΑ του Ισραήλ, υποστράτηγος Μπένι Γκαντζ. Κρατώντας αποστάσεις από τις πρόσφατες επιθετικού περιεχομένου δηλώσεις υψηλόβαθμων στελεχών της ισραηλινής κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο Γκαντζ δεν δίστασε να χαρακτηρίσει «λογικούς» τους ανθρώπους που απαρτίζουν την ιρανική πολιτική ηγεσία. Είναι ξεκάθαρο, πάντως, πως τις απόψεις του Α/ΓΕΕΘΑ του Ισραήλ δεν συμμερίζεται ο κ. Νετανιάχου, ο οποίος το βράδυ της Τρίτης υπογράμμιζε στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CNN ότι για την παγκόσμια ασφάλεια δεν θα πόνταρε ποτέ στη λογική συμπεριφορά της Τεχεράνης. «Το Ιράν προχωρεί βήμα βήμα προς το σημείο εκείνο όπου θα μπορεί πια να επιλέξει αν θέλει να αναπτύξει ένα πυρηνικό όπλο», δήλωσε ο Γκαντζ στην ισραηλινή εφημερίδα «Χάαρετς». «Προς το παρόν, τουλάχιστον, δεν έχει αποφασίσει ποιο δρόμο θα ακολουθήσει, πιστεύω όμως ότι ο Χαμενεΐ (σ.σ.: ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν, αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ) δεν θα κάνει αυτό το λάθος», συνέχισε ο ίδιος. Ο Α/ΓΕΕΘΑ του Ισραήλ εξέφρασε, ακόμα, την πεποίθηση ότι η ιρανική πολιτική ηγεσία απαρτίζεται από «λογικούς ανθρώπους», αν και επεσήμανε πως «ένα πυρηνικό όπλο στα χέρια μιας ομάδας φονταμενταλιστών, οι οποίοι ενίοτε υπολογίζουν τα πράγματα διαφορετικά, αποτελεί πραγματικό κίνδυνο». Από την πλευρά του, ωστόσο, ο κ. Νετανιάχου επεσήμανε, μιλώντας προχθές στο CNN, ότι «ένα στρατιωτικής φύσης ισλαμικό καθεστώς μπορεί να βάλει την ιδεολογία πάνω από την επιβίωσή του». Σημειώνεται ότι η συνέντευξη του Ισραηλινού πρωθυπουργού στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο μεταδόθηκε λίγες ώρες πριν από τη χθεσινή έκδοση της «Χάαρετς» με τις δηλώσεις του Γκαντζ. Διαβάστε περισσότερα...

Αυστηρή προειδοποίηση Κίνας στη Βόρεια Κορέα

Hμερομηνία δημοσίευσης: 26-04-12 Ωστε να μην προχωρήσει στην τρίτη της πυρηνική δοκιμή A.P., AFP ΠΙΟΝΓΙΑΝΓΚ. Αυστηρή προειδοποίηση απηύθυνε χθες το Πεκίνο στο καθεστώς της Βόρειας Κορέας, ώστε αυτό να μην προχωρήσει σε πυρηνική δοκιμή. Η Πιονγιάνγκ φέρεται να είναι έτοιμη για την τρίτη της πυρηνική δοκιμή, ύστερα από την αποτυχημένη πυραυλική εκτόξευση των αρχών του μήνα. «Η ειρήνη και η σταθερότητα στην κορεατική χερσόνησο και τη ΒΑ Ασία αφορούν άμεσα την Κίνα, όπως και όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές. Η Κίνα θα αντιτεθεί σε κάθε κίνηση που θα απειλήσει τις αξίες αυτές. Πιστεύουμε ότι καμία πλευρά δεν πρέπει να οδηγήσει σε κλιμάκωση της έντασης. Η διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας δεν αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα της Κίνας, αλλά πρέπει να αφορά όλους τους εμπλεκομένους», είπε χθες ο υφυπουργός Εξωτερικών της Κίνας, Τσούι Τιανκάι. Σε απειλητικές δηλώσεις προχώρησε, όμως, χθες ανώτατο στέλεχος του στρατού της Βόρειας Κορέας, λέγοντας ότι η χώρα διαθέτει «ισχυρά σύγχρονα όπλα» ικανά να κατατροπώσουν τις ΗΠΑ. Ο στρατάρχης Ρι Γιονγκ Χο τόνισε χθες την ανάγκη ενίσχυσης του στρατού για την προστασία της Βόρειας Κορέας από την επιθετικότητα της Ουάσιγκτον και της Σεούλ, ενώ αποκάλεσε τη χώρα του «πυρηνική δύναμη» διεθνούς εμβέλειας. «Ο Λαϊκός Στρατός της Κορέας είναι εξοπλισμένος με σύγχρονα και ισχυρά όπλα, ικανά να κατατροπώσουν τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές με ένα χτύπημα», είπε ο στρατάρχης Ρι σε εκδήλωση για τα 80χρονα της ίδρυσης του Λαϊκού Στρατού. Την εκδήλωση παρακολούθησε και ο ηγέτης της χώρας, Κιμ Γιονγκ Ουν. Ο Ρι, που είναι αρχηγός του γενικού επιτελείου στρατού, δεν έδωσε, όμως, περισσότερες λεπτομέρειες για τα «σύγχρονα» αυτά όπλα. Η έκκλησή του για επαγρύπνηση σημειώνεται λίγες μόλις ημέρες μετά την προειδοποίηση από μέρους των ΗΠΑ, της Βρετανίας και άλλων δυτικών δυνάμεων κατά κάθε νέας πρόκλησης που θα όξυνε την αντιπαράθεση στην ταραγμένη περιοχή. Η Δύση εκτιμά ότι η Βόρεια Κορέα διαθέτει ορισμένα πυρηνικά όπλα, αλλά όχι την τεχνολογία για να τα ενσωματώσει σε πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς. Στις 13 Απριλίου, η Πιονγιάνγκ προχώρησε σε δοκιμή εκτόξευσης πυραύλου μεγάλου βεληνεκούς, για την τοποθέτηση δορυφόρου σε τροχιά. Δυτικοί αναλυτές, όμως, εκτιμούν ότι η δοκιμή αφορούσε στην πραγματικότητα βαλλιστικό πύραυλο, ικανό να μεταφέρει πυρηνική γόμωση. Ο πύραυλος διαλύθηκε λίγα δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του. Παρά ταύτα, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ καταδίκασε τη δοκιμή, χαρακτηρίζοντάς την παραβίαση των αποφάσεων του οργάνου, και ως αντίδραση η Ουάσιγκτον αποφάσισε την αναστολή του προγράμματος αποστολής διατροφικής βοήθειας στη Βόρεια Κορέα. Τη Δευτέρα, η Πιονγιάνγκ απήντησε στις αμερικανικές και νοτιοκορεατικές επικρίσεις, απειλώντας να μετατρέψει στόχους στη Νότια Κορέα σε «στάχτη, μέσα σε λίγα λεπτά». Την επιθετική στάση της Πιονγιάνγκ καταδίκασε ο εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, Τζέι Κάρνεϊ, που κάλεσε το καθεστώς της Βόρειας Κορέας «να αποφύγει κάθε πρόκληση, που δεν βοηθά τον λαό της Βόρειας Κορέας, σημαντικό ποσοστό του οποίου λιμοκτονεί». Στο μεταξύ, πρώην απεσταλμένος των ΗΠΑ στις εξαμερείς πυρηνικές διαπραγματεύσεις με τη Βόρεια Κορέα ανέφερε χθες ότι το καθεστώς της Πιονγιάνγκ θα προχωρήσει στη δοκιμή «διαφορετικής και μεγαλύτερης βόμβας», αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο μηχανισμός θα κατασκευασθεί με βάση το εμπλουτισμένο ουράνιο. «Ο πύραυλος που εξερράγη στις 13 Απριλίου αξιοποιούσε τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε στις ΗΠΑ πριν από 50 χρόνια. Οι πυρηνικές βόμβες της εποχής είχαν μέγεθος γηπέδου μπάσκετ και δεν θα χωρούσαν στους πυραύλους που σήμερα επιδεικνύει η Πιονγιάνγκ στις παρελάσεις της», είπε ο Αμερικανός ειδικός. Και το Πακιστάν εκτόξευσε πύραυλο ΙΣΛΑΜΑΜΠΑΝΤ. Σε επιτυχημένη δοκιμαστική εκτόξευση βαλλιστικού πυραύλου μέσου βεληνεκούς, ικανού να μεταφέρει πυρηνική γόμωση, προχώρησε χθες το Πακιστάν, λίγες μόλις ημέρες αφότου η Ινδία ολοκλήρωσε δική της δοκιμαστική εκτόξευση πυραύλου μεγάλου βεληνεκούς. Αν και το ακριβές βεληνεκές του πακιστανικού πυραύλου Σαχίν-1Α δεν ανακοινώθηκε, ο αμυντικός αναλυτής και απόστρατος στρατηγός Ταλάτ Μασούντ ανέφερε ότι ο πύραυλος θα είναι ικανός να πλήξει στόχους σε απόσταση 2.500 με 3.000 χλμ., που σημαίνει ότι ο πύραυλος μπορεί να χτυπήσει την Ινδία. Την περασμένη Πέμπτη, η Ινδία είχε εκτοξεύσει τον δικό της πύραυλο Αγκνι V, ικανό να πλήξει στόχους οπουδήποτε στην Κίνα, μεταφέροντας πυρηνική βόμβα ενός τόνου. Ανησυχητικά στοιχεία παρουσίασε χθες σε έκθεσή της η Διεθνής Οργάνωση Ιατρών για την Πρόληψη του Πυρηνικού Πολέμου, που αποκαλύπτει ότι σε περίπτωση γενικευμένης πυρηνικής σύρραξης μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, ο κόσμος μας θα αντιμετώπιζε λιμό σε παγκόσμια κλίμακα. «Η τέφρα από τις πυρηνικές εκρήξεις θα περιόριζε τις βροχοπτώσεις σε όλον τον κόσμο και θα κατέστρεφε τις σοδειές. Ακόμη και τα μικρά οπλοστάσια είναι επικίνδυνα», γράφει η έκθεση. Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτο κύμα συλλήψεων μέσα σε 13 ημέρες στην Τουρκία

Τρίτο κύμα συλλήψεων σε διάστημα 13 ημερών εξαπέλυσαν οι τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας στην Κωνσταντινούπολη, την Αγκυρα, τη Σμύρνη και το Καρς, και μεταξύ των συλληφθέντων συγκαταλέγονται και αυτή τη φορά κορυφαίοι του «μεταμοντέρνου πραξικοπήματος» του Φεβρουαρίου του 1997, που ανέτρεψε τον πρώτο ισλαμιστή πρωθυπουργό της Τουρκίας Νετσμετίν Ερμπακάν. Ο βοηθός γενικού εισαγγελέα στην Αγκυρα εξέδωσε εντάλματα εις βάρος επτά εν ενεργεία και έξι απόστρατων αξιωματικών, γνωστά όμως έγιναν χθες τα ονόματα του απόστρατου στρατηγού Φεβζί Τουρκερί, πρώην αρχηγού της χωροφυλακής και υπεύθυνου ενημέρωσης του Τύπου την εποχή του πραξικοπήματος, και του απόστρατου αντιστράτηγου Γιλντιρίμ Τουρκέρ. Οι πρώτες συλλήψεις πρωταγωνιστών του «μεταμοντέρνου πραξικοπήματος» έγιναν στις 12 Απριλίου, με πρώτο και καλύτερο στη λίστα των εισαγγελικών αρχών τον απόστρατο στρατηγό και πρώην υπαρχηγό ΓΕΕΘΑ Τσεβίκ Μπιρ. Επακολούθησε δεύτερο κύμα στις 19 Απριλίου, στο οποίο συνελήφθησαν οκτώ αξιωματικοί, μεταξύ τους και ο απόστρατος στρατηγός Ερόλ Οζκασνάκ. Παραμένει άγνωστο εάν οι συλλήψεις για την «28η Φεβρουαρίου» θα συνεχιστούν. Ενδεικτική πάντως είναι η δήλωση του Ταγίπ Ερντογάν το περασμένο Σαββατοκύριακο, σύμφωνα με την οποία η τελευταία μεγάλη δικαστική έρευνα για το «μεταμοντέρνο πραξικόπημα» δεν πρέπει μεν να μετατραπεί σε «κυνήγι μαγισσών», όπως τον κατηγορεί ότι κάνει ο αρχηγός της κεμαλικής αξιωματικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ωστόσο θα διερευνηθεί ποιοι εκπρόσωποι της επιχειρηματικής τάξης, των μέσων ενημέρωσης και της πανεπιστημιακής κοινότητας παρείχαν υποστήριξη στις παρεμβάσεις του στρατεύματος στην πολιτική ζωή της Τουρκίας. Υπενθυμίζεται ότι εκατοντάδες άτομα και δεκάδες εν ενεργεία και απόστρατοι αξιωματικοί του στρατού δικάζονται στην Τουρκία κατηγορούμενοι για ανάμειξη στην υπόθεση Εργκένεκον και στο σχέδιο «Βαριοπούλα», τα οποία είχαν στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης Ερντογάν. Επίσης, στις 4 Απριλίου άρχισε η δίκη των δύο πρωτεργατών του πραξικοπήματος του 1980, Κενάν Εβρέν και Ταχσίν Σαχίνκαγια. Θεωρώντας πρόσφορη τη στιγμή, ο πρόεδρος Γκιουλ, μιλώντας σε εκδήλωση προς τιμήν της 50ής επετείου από την ίδρυση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, διαπίστωσε ότι το Σύνταγμα του 1982 ή Σύνταγμα του Εβρέν έχει χάσει την αξιοπιστία του και δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές δημοκρατικές προδιαγραφές και στην οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας, και είναι μόνο γραφειοκρατικό και αυταρχικό κληροδότημα μιας εποχής, παρά τις τροποποιήσεις που έχουν γίνει. «Κάθε Σύνταγμα στηρίζεται σε μια συγκεκριμένη φιλοσοφία και αντίληψη. Δεν πρέπει ωστόσο να φέρει τη σφραγίδα κάποιας συγκεκριμένης κομματικής ιδεολογίας ή δόγματος», διευκρίνισε ο κ. Γκιουλ, θέλοντας να υπογραμμίσει τον δημοκρατικό χαρακτήρα του νέου Συντάγματος, η εκπόνηση του οποίου δεν έχει ακόμη αρχίσει. Χαιρετίζοντας την επέτειο, ο Τούρκος πρωθυπουργός σημείωσε ότι η δημιουργία ενός νέου και ισχυρού Συντάγματος, που θα συμβάλει στον εκδημοκρατισμό, την οικονομική ανάπτυξη και την επίτευξη των μελλοντικών στόχων της Τουρκίας, συνιστά εθνικό χρέος. Διαβάστε περισσότερα...

Τη λειτουργία του τουφεκιού G36 εξετάζει ο γερμανικός στρατός

Το υπουργείο Άμυνας της Γερμανίας εξετάζει το εύρημα δοκιμαστών οπλικών συστημάτων ότι ένα ημιαυτόματο τουφέκι που χρησιμοποιούν οι δυνάμεις της χώρας στο Αφγανιστάν δεν στοχεύει σωστά, σύμφωνα με έγγραφα που διέρρευσαν χθες. Σύμφωνα με έκθεση του υπουργείου Αμύνης που είδε δημοσιογράφος του Γερμανικού Πρακτορείου, το ελαφρύ αυτόματο τουφέκι Heckler & Koch G36 χαρακτηρίζεται αναξιόπιστο στην σκόπευση σε βεληνεκές 200 μέτρων αφού ρίξει 150 ταχείες βολές. Ο γερμανικός στρατός είχε παραγγείλει 170.000 τέτοια τυφέκια εφόδου το 1996. Ωστόσο, σε άλλη έκθεση που επιδείχθηκε στο πρακτορείο το συγκεκριμένο εύρημα απορρίπτεται, με το ατιολογικό ότι δεν έγινε κανένα παράπονο από στρατιώτες ή εκπαιδευτές. Διεξάγεται νέα έρευνα, η οποία θα έχει ολοκληρωθεί ως τα τέλη Μαΐου, για να επιλυθεί το ζήτημα. Πληροφορίες περί του «προβληματικού» τουφεκιού δημοσίευσε νωρίτερα αυτό το μήνα ένα περιοδικό, ενώ χθες σχετικό άρθρο δημοσίευσε η εφημερίδα μαζικής κυκλοφορίας Bild. Σε ανακοίνωσή του με την οποία απάντησε στο δημοσίευμα της Μπιλντ το υπουργείο Άμυνας επισήμανε ότι δεν έχει δεχθεί διαμαρτυρίες από στρατιώτες. Πρόσθεσε ότι «όλα τα όπλα γίνονται λιγότερο ακριβή στην στόχευση αφού ρίξουν πολλαπλές ταχείες βολές». Το G36 χρησιμοποιείται από το πεζικό, τις ειδικές δυνάμεις και την αστυνομία σε πολλές χώρες, σύμφωνα με τον ιστότοπο της Heckler & Koch. Πηγή: ΑΜΠΕ Διαβάστε περισσότερα...

Κούρδοι αντάρτες σκότωσαν μέλη των Φρουρών της Επανάστασης στο Ιράν

Κούρδοι αντάρτες σκότωσαν τέσσερα μέλη των Φρουρών της Επανάστασης, της ομάδας ελίτ του ιρανικού στρατού, στο δυτικό Ιράν, όπως δήλωσε σήμερα τοπικός αξιωματούχος τον οποίο επικαλείται το πρακτορείο Mehr. Η επίθεση σημειώθηκε χθες (Τρίτη) το βράδυ από μέλη του Κόμματος για την Ελεύθερη Ζωή στο Κουρδιστάν (PJAK), το βασικό κουρδικό κίνημα που μάχεται εναντίον της κυβέρνησης της Τεχεράνης, κοντά στην πόλη Παβέχ της επαρχίας Κερμανσάχ, διευκρίνισε το Mehr. «Τέσσερα μέλη των Φρουρών σκοτώθηκαν και ακόμη τέσσερα τραυματίστηκαν σε αυτή την επίθεση», δήλωσε ο Σαχριγιάρ Χεϊνταρί υψηλόβαθμος αξιωματούχος ασφαλείας της επαρχίας. Σύμφωνα με τον ίδιο το PJAΚ υπέστη επίσης «απώλειες», χωρίς όμως να δώσει διευκρινίσεις. Αυτοί είναι οι πρώτοι θάνατοι από επίθεση κούρδων ανταρτών, που καταγράφονται από το προηγούμενο καλοκαίρι. Τον Σεπτέμβριο οι Φρουροί της Επανάστασης είχαν ανακοινώσει ότι «καθάρισαν» τις μεθοριακές περιοχές στο βορειοδυτικό Ιράν από τις ένοπλες κουρδικές ομάδες και ότι σκότωσαν 180 αντάρτες του PJAK. Τον Οκτώβριο ο Iρανός υπουργός Εξωτερικών Αλί Ακμπάρ Σαλεχί και ο πρόεδρος της ημιαυτόνομης περιοχής του ιρακινού Κουρδιστάν Μασούντ Μπαρζανί είχαν δηλώσει ότι το θέμα του PJAK έχει «διευθετηθεί». Πηγή: ΑΜΠΕ Διαβάστε περισσότερα...

Διαδήλωση βουδιστών μοναχών σε θιβετιανή περιοχή της Κίνας

Χιλιάδες βουδιστές μοναχοί διαδήλωσαν χθες κατά των μέτρων καταστολής από την κυβέρνηση, σε μια απομακρυσμένη θιβετιανή περιοχή της επαρχίας Σιτσουάν της νοτιοδυτικής Κίνας, σύμφωνα με το ραδιοσταθμό Ελεύθερη Ασία που εδρεύει στις ΗΠΑ. Περίπου 3.000 μοναχοί και εκατοντάδες Θιβετιανοί πραγματοποίησαν διαδήλωση μπροστά από κυβερνητικά γραφεία και ένα αστυνομικό τμήμα στην κομητεία Ντέγκε. Οι Θιβετιανοί ζητούσαν την απελευθέρωση εννέα μοναχών που συνελήφθησαν από την αστυνομία αυτήν την εβδομάδα στο μοναστήρι Ζογκτσέν. Οι μοναχοί αυτοί συνελήφθησαν στη διάρκεια επιδρομών της αστυνομίας κατά τις οποίες ξυλοκοπήθηκαν πολλοί άνθρωποι ενώ ένας μοχαχός είναι σε σοβαρή κατάσταση σε τοπικό νοσοκομείο. Η κινεζική κυβέρνηση έχει αυξήσει τα μέτρα ασφαλείας σε πολλές θιβετιανές περιοχές εφέτος μετά την κλιμάκωση των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων και τις περισσότερες από 30 αυτοπυρπολήσεις, κυρίως μοναχών. Πηγή: ΑΜΠΕ Διαβάστε περισσότερα...

Παραμένει ισχυρή η επιθυμία της ΠΓΔΜ για ένταξη στο ΝΑΤΟ

Η Βουλή της ΠΓΔΜ ενέκρινε σήμερα ψήφισμα, στο οποίο επαναβεβαιώνεται η δέσμευση της χώρας για ένταξη στο ΝΑΤΟ, ενόψει της Συνόδου Κορυφής της Συμμαχίας που θα διεξαχθεί στις 20 και 21 Μαΐου στο Σικάγο. Στο ψήφισμα, το οποίο πρότειναν τα συγκυβερνώντα κόμματα VMRO-DPMNE του Νίκολα Γκρούεφσκι και DUI του Αλί Αχμέτι, αναφέρεται ότι η ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ αποτελεί κύρια πολιτική επιλογή, στόχο και επιδίωξη όλων των πολιτικών κομμάτων, κοινωνικών παραγόντων και πολιτών οι οποίοι υποστηρίζουν τη διαδικασία ενσωμάτωσης της χώρας στην Βορειοατλαντική Συμμαχία. Στο ψήφισμα απευθύνεται έκκληση για σεβασμό της αρχής «ανοιχτών θυρών» του ΝΑΤΟ, ενώ υπογραμμίζεται ότι η χώρα έχει εκπληρώσει όλα τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Σημειώνεται ακόμη ότι πρέπει να γίνονται σεβαστές οι αποφάσεις οργάνων που έχουν συσταθεί από τον ΟΗΕ, όπως η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης σχετικά με την προσφυγή της ΠΓΔΜ κατά της Ελλάδας και να ληφθούν υπόψη οι συστάσεις που προκύπτουν από την ετυμηγορία του Δικαστηρίου αναφορικά με την ευρωατλαντική ενσωμάτωση της χώρας. Στο ψήφισμα σημειώνεται ακόμη ότι η χώρα «παραμένει προσηλωμένη και ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης στο ζήτημα της ονομασίας, στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ». Το ψήφισμα αυτό υποστηρίχθηκε απ΄όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα της ΠΓΔΜ, με εξαίρεση το αντιπολιτευόμενο «Δημοκρατικό Κόμμα Αλβανών» (DPA) του Μέντουχ Θάτσι, το οποίο ανέφερε ότι το ψήφισμα δεν εξυπηρετεί κανένα συγκεκριμένο στόχο. Το DPA σημείωσε ότι όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα υποστηρίζουν ανεπιφύλακτα την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, όμως για να υλοποιηθεί ο στόχος αυτός είναι απαραίτητη η εξεύρεση λύσης στο θέμα της ονομασίας και προς την κατεύθυνση αυτή πρέπει να στραφούν όλες οι ενέργειες της κυβέρνησης. Το ψήφισμα αυτό της Βουλής της ΠΓΔΜ αναμένεται να αποσταλεί στους διεθνείς οργανισμούς. Πηγή: ΑΜΠΕ Διαβάστε περισσότερα...

Τουρκία: Στη φυλακή ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Μεχμέτ Αγάρ

Ο πρώην υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας Μεχμέτ Αγάρ παραδόθηκε σήμερα στις τουρκικές αρχές για να εκτίσει την ποινή πενταετούς φυλάκισης που του επιβλήθηκε λόγω της εμπλοκής του στο σκάνδαλο Σουσουρλούκ, πριν από 15 χρόνια. Ο Αγάρ πήγε στη φυλακή Αϊντίν-Γενιπαζάρ όπου θα κρατηθεί, αφού είχε εκδοθεί ένταλμα σύλληψης εναντίον του μετά την επικύρωση της ποινής του από το Εφετείο, όπως μετέδωσε το πρακτορείο Ανατολή. Ο Αγάρ, πρώην επικεφαλής της τουρκικής αστυνομίας, υπουργός Εσωτερικών και ηγέτης του δεξιού Κόμματος του Ορθού Δρόμου (DYP) καταδικάστηκε τον Σεπτέμβριο του 2011 σε φυλάκιση πέντε ετών από δικαστήριο της Άγκυρας όπου δικαζόταν κατηγορούμενος ως «εγκέφαλος εγκληματικής οργάνωσης». Το 1996, όντας υπουργός Εσωτερικών, υποχρεώθηκε να παραιτηθεί -επισήμως «για λόγους υγείας"- καθώς η υπογραφή του εμφανίστηκε σε ένα διαβατήριο και μια άδεια οπλοφορίας που είχαν παραδοθεί στον υπερεθνικιστή Αμπντουλάχ Τσατλί, τον γνωστότερο «Γκρίζο Λύκο», ο οποίος εμπλεκόταν και στην απόπειρα εναντίον του πάπα Ιωάννη Παύλου Β΄. Η υπόθεση ήρθε στο φως τον Νοέμβριο του 1996, όταν σημειώθηκε ένα τροχαίο δυστύχημα κοντά στην κοινότητα Σουσουρλούκ. Στο δυστύχημα αυτό σκοτώθηκαν ο Τσατλί, που ήταν καταζητούμενος για φόνο από τη δεκαετία του 1970 καθώς και ένας υψηλόβαθμος αξιωματικός της αστυνομίας, ο Χουσεϊν Κοτσαντάγ. Ένας βουλευτής του DYP, ο Σεντάτ Μπουτσάκ, τραυματίστηκε. Η παράξενη αυτή «συντροφιά» έφερε στο φως τις σχέσεις της αστυνομίας με τη μαφία και ορισμένους πολιτικούς. Μια επίσημη έκθεση που δόθηκε στη δημοσιότητα το 1998 επιβεβαίωσε τους δεσμούς των υπηρεσιών ασφαλείας με τις μαφιόζικες οργανώσεις που διέπραταν δολοφονίες εξ ονόματος του κράτους. "Το μέλλον της Τουρκίας είναι να ζήσουν ειρηνικά και αδελφωμένοι οι 75 εκατομμύρια κάτοικοί της. Δεν είχαμε ποτέ άλλο στόχο», είπε ο Αγάρ μπαίνοντας στη φυλακή για να εκτίσει την ποινή του. Πηγή: ΑΜΠΕ Διαβάστε περισσότερα...

Συνεχίζεται η αιματοχυσία στη Συρία

Δώδεκα νεκροί στη Χάμα. Ανησυχία για την υγεία του δημοσιογράφου Νταρουίς. Οι δυνάμεις ασφαλείας έπληξαν σήμερα με ρουκέτες ένα κτίριο στην πόλη Χάμα, στην κεντρική Συρία, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τουλάχιστον 12 άνθρωποι και να τραυματιστούν δεκάδες ακόμη, όπως δήλωσαν ακτιβιστές. Το συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ανακοίνωσε ότι σφοδρά πυρά έπεσαν στη συνοικία Μασάα αλ Τέραν της Χάμα. Οι Τοπικές Επιτροπές Συντονισμού, από την πλευρά τους, ανεβάζουν τον αριθμό των νεκρών σε 15 και των τραυματιών σε 30. Στη Χάμα, επίκεντρο του εξέγερσης εναντίον του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, παραμένει μια μικρή ομάδα παρατηρητών του ΟΗΕ εν αναμονή της ολοκληρωμένης αποστολής του Οργανισμού, η οποία θα εποπτεύσει την εφαρμογή της εκεχειρίας. Στο μεταξύ η Ένωση των Σύρων Δημοσιογράφων εξέφρασε σήμερα την ανησυχία της για την κατάσταση της υγείας του δημοσιογράφου και υπέρμαχου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Μάζεν Νταρουίς, που κρατείται από τις 16 Φεβρουαρίου. Ο Νταρουίς, επικεφαλής του συριακού Κέντρου για τα Μέσα Ενημέρωσης και την Ελευθερία της Έκφρασης, κρατείται στην απομόνωση από τις υπηρεσίες πληροφοριών της πολεμικής αεροπορίας, όπως αναφέρει η οργάνωση σε ανακοίνωσή της. «Η κατάσταση της υγείας του έχει χειροτερέψει», προσθέτει χωρίς να δίνει άλλες διευκρινίσεις καταδικάζοντας «έντονα την αυθαίρετη κράτησή του και την αναγκαστική εξαφάνισή του», καθώς και την κράτηση τεσσάρων ακόμη συναδέλφων του. Ο Νταρουίς συνελήφθη τον Φεβρουάριο μαζί με ακόμη 13 ακτιβιστές, ανάμεσά τους και η μπλόγκερ Ραζάν Γαζάουι, από τα γραφεία του συριακού Κέντρου για τα Μέσα Ενημέρωσης στη Δαμασκό. Μόνο κάποιοι από τους ακτιβιστές έχουν αφεθεί ελεύθεροι. Πηγή: ΑΜΠΕ Διαβάστε περισσότερα...

Middle East

Turkey Feels Sway of Reclusive Cleric in the U.S. — When Ahmet Sik was jailed last year on charges of plotting to overthrow the government, he had little doubt that a secretive movement linked to a reclusive imam living in the United States was behind his arrest. “If you touch them you get burned,” a gaunt and defiant Mr. Sik said in an interview in March at his apartment here, just days after being released from more than a year in jail. “Whether you are a journalist, an intellectual or a human rights activist, if you dare to criticize them you are accused of being a drug dealer or a terrorist.” Mr. Sik’s transgression, he said, was to write a book, “The Army of the Imam.” It chronicles how the followers of the imam, Fethullah Gulen, have proliferated within the police and the judiciary, working behind the scenes to become one of Turkey’s most powerful political forces — and, he contends, one of its most ruthless, smearing opponents and silencing dissenters. The case quickly became among the most prominent of dozens of prosecutions that critics say are being driven by the followers of Mr. Gulen, 70, a charismatic preacher who leads one of the most influential Islamic movements in the world, with millions of followers and schools in 140 countries. He has long advocated tolerance, peace and interfaith dialogue, drawing on the traditions of Sufism, a mystical strain of Islam generally viewed as being moderate. But the movement’s stealthy expansion of power — as well as its tactics and lack of transparency — is now drawing accusations that Mr. Gulen’s supporters are using their influence in Turkey’s courts and police and intelligence services to engage in witch hunts against opponents with the aim of creating a more conservative Islamic Turkey. Critics say the agenda is threatening the government’s democratic credentials just as Turkey steps forward as a regional power. “We are troubled by the secretive nature of the Gulen movement, all the smoke and mirrors,” said a senior American official, who requested anonymity to avoid breaching diplomatic protocol. “It is clear they want influence and power. We are concerned there is a hidden agenda to challenge secular Turkey and guide the country in a more Islamic direction.” The movement has strong affiliations or sympathy in powerful parts of Turkey’s news media, including the country’s largest daily newspaper, Zaman, and, Turkish analysts say, among at least several dozen members of its 550-seat Parliament, with support extending to the highest levels of government. With its extensive influence in the media and a small army of grass-roots supporters, the Gulen movement has provided indispensable support to the conservative, Islam-inspired government of Prime Minister Recep Tayyip Erdogan. Some officials and analysts suspect that some elements within the Gulen movement have served as a stalking-horse for the government, which has benefited, too, as the Gulen-affiliated media have attacked common opponents and backed trials that Mr. Erdogan has publicly supported. But the relationship between Mr. Erdogan and Mr. Gulen has sometimes been tense, with the prime minster, a mercurial and populist leader, sensitive to any challenges to his authority. Analysts say that in recent months Mr. Erdogan and other members of his Justice and Development Party have grown increasingly wary, as high-profile arrests of critics of the Gulen movement have embarrassed the government. There is growing talk of a power struggle. A culture of fear surrounding the so-called Gulenists, however exaggerated, is so endemic that few here will talk openly about them on the telephone, fearing that their conversations are being recorded and that there will be reprisals. Ayse Bohurler, a founding member of the Justice and Development Party, said that the lack of transparency and clear organizational structure made it impossible to hold the group accountable. “There is no reference point; they are kicking in the shadows,” Ms. Bohurler said. “They are everywhere and nowhere.” Mr. Gulen rarely gives interviews, and he declined a request for this article. But Mustafa Yesil, president of the Journalists and Writers Foundation, a group based in Istanbul that is affiliated with the movement, described the Gulenists as a “civic movement” with no political aspirations. If sympathizers of the movement are well represented in Turkey’s state bureaucracy and the police, Mr. Yesil said, their presence is based on merit. “The old guard feel squeezed because their space is getting smaller, and they are sending the bill to the movement,” Mr. Yesil said. His words were reinforced by a rare public statement posted on a leading Gulen community Web site this month. The statement said it was a “violation of human rights” to accuse Gulenists in the state bureaucracy of “infiltration” when they were actually upholding the rule of law and serving their country. The movement is well known for running a network of schools lauded for their academic rigor and commitment to spreading Turkish language and culture. Gulen followers have been involved in starting one of the largest collections of charter schools in the United States. With their neatly trimmed mustaches, suits and ties, and their missionary zeal, supporters here convey the earnestness of Mormon missionaries or Muslim Peace Corps volunteers. Their eyes moisten at the mention of Mr. Gulen’s name, which is invoked with utmost reverence. Sympathizers say the notion of Mr. Gulen as a cultish puppet master is a malicious caricature. The group consists of an informal network of followers and has no formal organization or official membership, they say. Mr. Gulen communicates in essays and videotaped sermons, which are posted on the Internet and appear in other Gulen-related media outlets. His sympathizers say his goal is the creation of a “golden generation” that would embrace humanism, science and Islam and serve the Turkish state. He has publicly affirmed the importance of complying with Turkey’s secular laws, and mathematics and science competitions at Gulen schools overshadow religious expression, which takes place quietly in “relaxation rooms” that double as prayer spaces. But some critics say that outward appearances belie the true agenda of a movement working behind the scenes to expand the role of Islam in Turkey. They say that, ultimately, the community aims to bring Mr. Gulen, who is ailing, back to Turkey. Supporters say Mr. Gulen has resisted returning home, mindful that he could polarize the country. Mr. Sik, the author, accused Mr. Gulen’s followers of misusing their positions of power. Once arrested, he was accused of links to a shadowy network called Ergenekon, which prosecutors contend planned to engage in civil unrest, assassinations and terrorism to create chaos for Mr. Erdogan’s Muslim-inspired government as a prelude for a coup by the military, which has long regarded itself as the guardian of the secular state. Even some of Mr. Sik’s staunchest critics say the charges against him appeared ludicrous. A longtime critic of the military, he had written a book on the Ergenekon case arguing about ways prosecutors could better investigate the coup plot he is now accused of abetting. The Ergenekon trials have been a watershed for Turkey, as prosecution of the matter has swept up dozens of journalists, intellectuals and current and former military service members. The ascent of Mr. Erdogan’s government since 2002 has radically shifted the balance of power, and analysts say the Gulenists have seized the opportunity to settle old scores and tame their former rivals, including the military. “Hard-core activists within the Gulen movement are driving the arrests,” said Gareth Jenkins, an expert on Turkey at the Central Asia-Caucasus Institute, affiliated with Johns Hopkins University. “It is revenge for the 1990s, when the military oppressed Muslim conservatives.” Gulen supporters argue that the Ergenekon trials are a long-overdue historical reckoning aimed at bringing to account a murky group of ultranationalist operatives, linked to the military, that has fought against perceived enemies of the state, including pro-Islamists. Few here doubt that there is some truth to the conspiracy: the police say they have uncovered stashes of weapons linked to retired officers, and the military has intervened four times to overthrow democratically elected governments. Mr. Gulen lives in self-imposed exile on a 25-acre haven in the mountains of eastern Pennsylvania. In 1999, he fled Turkey amid accusations of plotting to overthrow the secular government. Around that time, a taped sermon emerged in the media in which Mr. Gulen was heard advising his followers to “move within the arteries of the system, without anyone noticing your existence, until you reach all the power centers.” He has said his words were manipulated, and he was acquitted of all charges in 2008. Mr. Gulen, who has preached openly against fundamentalism and terrorism, was embraced in Washington after Sept. 11, 2001, as a welcome face of moderate Islam, analysts say. His green card application shows that his request to remain in the United States was endorsed by a former official of the Central Intelligence Agency. His movement’s events have been attended by luminaries like former Secretary of State Madeleine K. Albright and Kofi Annan, the former United Nations secretary general. A 2009 cable by the United States ambassador to Turkey at the time, James F. Jeffrey, made public by WikiLeaks, noted that the Gulen movement was strong within the police force and in conflict with the military. It said that the assertion that the Turkish national police is controlled by Gulenists “is impossible to confirm, but we have found no one who disputes it.” The cable goes on to say that the Gulen-controlled media are supporting the investigation into Ergenekon and have helped put many opponents of the governing Justice and Development Party behind bars. But the interests of the movement and the government appear increasingly to be diverging, as prosecutions of opponents widen. In February a prosecutor asked the leader of the National Intelligence Agency, Hakan Fidan, a close ally of Mr. Erdogan, to testify in a court case widely backed by Gulen supporters over secret links between the agency and the P.K.K., a Kurdish group that Turkey, the United States and the European Union classify as a terrorist organization. The government moved swiftly to block the questioning, and the prosecutor was removed from the case. It was not the first case in which tensions with the government have surfaced, or the first case of allegations with murky origins. In September 2010, Hanefi Avci, a former police chief and Gulen sympathizer, was arrested and accused of being part of the Ergenekon plot after publishing a book alleging that a network of Gulenists in the police was manipulating judicial processes. In another case, in 2009, three noncommissioned officers confessed to planting forged documents implicating the commander of their air force base in the central city of Kayseri, according to Serkan Gunel, a lawyer familiar with the case. One of the documents asked army personnel to assist an officer jailed on charges of plotting to overthrow the government. The officers told investigators they had planted the forged documents at the request of their Gulenist mentor. Soon afterward, articles appeared in the Gulen-affiliated media saying that their confessions had been extracted with the use of hypnosis. The military prosecutor who carried out the investigation, Col. Ahmet Zeki Ucok, was accused of cavorting with Russian prostitutes as part of a smear campaign, the lawyer said. The officers recanted their confessions and were restored to their posts. A forensic medical report, obtained 18 months after the officers were interviewed, said they could have been hypnotized. Colonel Ucok was convicted April 17 on charges of torture related to his questioning of the officers and sentenced to seven and a half years in prison. Mr. Sik, who remains out of prison, pending trial, has not been silenced. The police seized the manuscript to his book, but it was nevertheless published by a group of supporters on the Internet. Mr. Sik says he hopes to return to writing books, assuming he is not put back in jail. “My only wish is for my children to read about these events as dirt from the past,” he said. “I want it to be buried.” Διαβάστε περισσότερα...

The Power of Prayer

Patriarch Kirill and Russian Orthodox Church Flex Political Muscle During Mass Prayer in Moscow By Dan Peleschuk Russia Profile 04/23/2012 Tens of thousands of Russian Orthodox believers gathered in central Moscow on Sunday to join in a mass prayer service aimed at “defending the faith” from what the church perceives to be an attack from blasphemous sources. The service was a response to the recent scandal over punk rockers “Pussy Riot” and their scathing performance in Moscow’s Christ the Savior Cathedral, as well as other recent instances of anti-religious sentiment. But the event also reflected the church’s mobilization power in a country where church-state relations are often dubiously indistinguishable. The “Pussy Riot” scandal has sent opposing camps into arms, part of a protracted intellectual battle in the wake of a deflated anti-Kremlin movement. The state’s prosecution of three group members – they could receive seven-year prison sentences – has angered liberal, opposition-minded Russians and provided more fodder for criticism of the Russian Orthodox Church, which has long been under fire for its closeness to the state. Besides Patriarch Kirill’s own condemnation of the punk rockers’ performance, which offered a “prayer” for the Virgin Mary to sweep President-elect Vladimir Putin away, his open support for Putin and public opposition to the anti-Kremlin rallies of last winter had angered many. Russia’s winter of discontent and the awakening of hundreds of thousands of well-educated and Internet-connected citizens seemed set to offer greater and more sustainable resistance to the unofficial political writ the church wields in Russia. Even last week, when a scandal reemerged over the church’s attempt to cover-up Kirill’s $30,000 watch, it was dunked further into hot water. But on Sunday, it seemed as though the church had finally regained the upper hand, mustering around 65,000 believers to the streets of central Moscow to rally against the assault on the Russian Orthodox faith by which many believers feel threatened. Unending lines of frocked and bearded priests streamed from the banks of the Moscow River up around the cathedral, studding one’s eye level with the gold crosses and icons they hoisted into the air. The show of force alone was formidable. While officials expected around 25,000 to attend, more than twice that amount the flooded the area around Christ the Savior, an army of the Russian faithful punctuated by the archetypal “babushki” in shawls, holding small icons with their heads sunk in reverence. Kirill’s voice, meanwhile, bellowed throughout the area in a commanding tone, warning his followers, who had gathered from 17 different dioceses, that the orthodox faith is being threatened. “The enemies of the church probably don’t realize themselves that by attacking Orthodox Christianity, they are attacking the very fundamentals of the centuries-old Russian culture,” he said during the ceremony. And the message, whether aimed at believers or blasphemers, was clear: the church is a powerful force in Russia, and it will not tolerate attacks from its opponents. And while many of those who rallied to support the cause seemed harmless – devout older men and women who had felt, they said, simply offended by “Pussy Riot’s” raucous performance – others were more determined to prove a point. While Kirill reassured his critics that the ceremony, the largest mass event in Moscow since the anti-Kremlin protests, was not a political demonstration, the array of nationalist flags and strutting, uniformed Cossacks throughout the crowd were tinged with political meaning. Among those with a heavy presence at the event were representatives from Moscow’s Cossack Brotherhood, a ceremonial group that taps into Russian historical tradition to defend what it sees as contemporary attacks on God and the country. “Insofar as we’re Orthodox believers, we are determined to fight so that our children will live in an Orthodox state,” said Alexander Popov, a group member adorned in a blue military cap and waving a traditional Cossack flag emblazoned with Christ’s likeness. “The Russian nation needs to have one unitary faith, and the state should be built upon this faith. If the state is built upon Orthodoxy, it will be strong.” Experts say there’s little room for doubt that the entire event was a political assembly on the heels of an active opposition season. According to Alexander Morozov, a noted blogger and media expert, Kirill’s political ambitions amount to a ruse at the expense of true believers. “Patriarch Kirill is continuing his line of cooperation with Putin by attempting to demonstrate that his political resources are just as good as those of other major contemporary players,” he said. “But it should also be pointed out that most of the participants [in the mass prayer service] don’t really know what’s going on here. It’s a very basic tool of exploitation – they don’t understand the political undertones involved.” This fact, indeed, seemed lost on many of the faithful who turned up to the cathedral to offer their prayers on Sunday in the midst of Orthodox Easter season. Of the several people polled by Russia Profile – mostly elderly men and women – most seemed unenthusiastic to talk politics, or even confirm whether they truly felt “under attack” by outside forces. Standing solemnly outside the cathedral, Aleftina Fadeeva, a pensioner, said she simply came for the chance to pray with Patriarch Kirill. Her eyes turned toward the cathedral. Listening attentively to Kirill describe the ongoing battle with evil forces, she shrugged off suggestions about the patriarch’s ulterior motives. “Why would I think the church interferes with the state, or the other way around?” she said. “It seems to me the balance is just fine.” http://russiaprofile.org/culture_living/57857.html Διαβάστε περισσότερα...

Μπλόκο σε στελέχη του Μουμπάρακ

Νέος νόμος απαγορεύει σε πρώην υψηλόβαθμους αξιωματούχους να είναι υποψήφιοι στις εκλογές AP, Reuters, AΠΕ ΚΑΪΡΟ. Επιδιώκοντας να αποφύγει τη ρήξη με το ελεγχόμενο από τους ισλαμιστές Κοινοβούλιο, το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο της Αιγύπτου ενέκρινε τον αμφιλεγόμενο νόμο, βάσει του οποίου απαγορεύεται σε υψηλόβαθμους αξιωματούχους της περιόδου Μουμπάρακ να είναι υποψήφιοι στις προεδρικές εκλογές. Ο νόμος, ο οποίος δημοσιεύτηκε χθες στην κρατική εφημερίδα «Αλ Αχράμ», με την επισήμανση πως τίθεται σε άμεση ισχύ, ουσιαστικά καταργεί τα πολιτικά δικαιώματα σε οποιονδήποτε έχει υπηρετήσει ως πρόεδρος, αντιπρόεδρος, πρωθυπουργός ή ακόμα έχει υπηρετήσει σε άλλο ανώτατο κυβερνητικό πόστο κατά τη δεκαετία πριν από την αποκαθήλωση του Χόσνι Μουμπάρακ από την εξουσία, στις 11 Φεβρουαρίου του 2011. Βάσει του νέου νόμου, ο Αχμέντ Σαφίκ, ο οποίος είχε διατελέσει πρωθυπουργός τις τελευταίες μέρες του Μουμπάρακ στην προεδρία, δεν έχει δικαίωμα να διεκδικήσει το ανώτατο αξίωμα της χώρας. Ο Σαφίκ εθεωρείτο μέχρι πρότινος ένας εκ των τεσσάρων επικρατέστερων υποψηφίων για την προεδρία της Αιγύπτου. Οι άλλοι τρεις είναι ο Μοχάμεντ Μουρσί της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, ο Αμπντέλ Μονέιμ Αμπόλ Φοτού, πρώην μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, και ο πρώην γενικός γραμματέας του Αραβικού Συνδέσμου, Αμρ Μούσα. Ο τελευταίος έχει διατελέσει υπουργός Εξωτερικών επί Μουμπάρακ, πλην όμως, ο νέος νόμος εξαιρεί τους πρώην ανώτατους διπλωματικούς αντιπροσώπους της χώρας, συνεπώς ο Μούσα διατηρεί το δικαίωμα να διεκδικήσει την προεδρία. Σημειώνεται ότι το αιγυπτιακό Κοινοβούλιο υπερψήφισε τον νέο νόμο στις αρχές του μήνα, τροποποιώντας επί της ουσίας την ήδη υπάρχουσα νομοθεσία περί πολιτικών δικαιωμάτων, με αφορμή την απόφαση του άλλοτε αρχηγού της υπηρεσίας πληροφοριών, Ομάρ Σουλεϊμάν, να θέσει υποψηφιότητα για πρόεδρος. Εντούτοις, η δικαστική επιτροπή που επιβλέπει την εκλογική διαδικασία απέρριψε την υποψηφιότητα του Σουλεϊμάν, όχι λόγω του παρελθόντος του, αλλά διότι δεν συγκέντρωσε τον απαιτούμενο αριθμό υπογραφών που απαιτούνται από το Σύνταγμα. Η ίδια επιτροπή απέρριψε, την περασμένη εβδομάδα, τις υποψηφιότητες του ανώτατου στελέχους της Μουσουλμανικής Αδελφότητας Χαϊράτ αλ Σατέρ, καθώς και του σαλαφιστή κληρικού Χαζέμ Σαλάχ Αμπού Ισμαήλ. Αρκετοί δικαστικοί και συνταγματολόγοι, πάντως, έσπευσαν να επικρίνουν τη νέα νομοθεσία, χαρακτηρίζοντάς την αντισυνταγματική. «Ο Αχμέτ Σαφίκ δεν θα συμμετάσχει στις εκλογές, αλλά υπάρχουν πολλές αμφιβολίες γύρω από τη συνταγματικότητα του νόμου, γεγονός που θα περιπλέξει ακόμα περισσότερο την κατάσταση ενόψει των εκλογών», σχολίασε ο καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου, Χασάν Ναφάα. Στο μεταξύ, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, κατήγγειλε χθες ότι η χερσόνησος του Σινά έχει μετατραπεί «σ’ ένα είδος Αγριας Δύσης», κάτι το οποίο εκμεταλλεύονται οι φανατικοί ισλαμιστές προκειμένου να εξαπολύουν από εκεί επιθέσεις εις βάρος της χώρας του. «Με την αρωγή του Ιράν, τρομοκρατικές οργανώσεις όπως η Χαμάς, η Ισλαμική Τζιχάντ και η Αλ Κάιντα επιδίδονται σε άνευ προηγουμένου λαθρεμπόριο όπλων με απώτερο σκοπό την πραγματοποίηση επιθέσεων στο Ισραήλ», δήλωσε ο κ. Νετανιάχου. Την ίδια στιγμή και ενώ το Κάιρο είχε προηγουμένως ανακοινώσει ότι διακόπτει την παροχή φυσικού αερίου στο Ισραήλ, επικαλούμενο «μη τήρηση των προβλεπομένων από τη σύμβαση μεταξύ των δύο κρατών», η Τουρκία ανακοίνωσε την καθιέρωση δρομολογίου φέρι-μποτ προς την Αίγυπτο για τα φορτηγά που μεταφέρουν τουρκικά προϊόντα στην Αφρική και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Το κόστος της μεταφοράς των φορτηγών από τη Μερσίνη στην Αλεξάνδρεια θα επιδοτείται από την τουρκική κυβέρνηση. Σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο, η κίνηση ήταν επιβεβλημένη λόγω της ραγδαίας αύξησης του κόστους μεταφοράς μέσω Συρίας. Διαβάστε περισσότερα...

Πλήθος διαδηλωτών στην Κωνσταντινούπολη για τη Γενοκτονία των Αρμενίων Πολλές εκατοντάδες άνθρωποι διαδήλωσαν σήμερα στην Κωνσταντινούπολη με την ευκαιρία της 97ης επετείου της Γενοκτονίας των Αρμενίων επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το πλήθος, αποτελούμενο από Τούρκους, Αρμένιους και Κούρδους, οργάνωσαν καθιστική διαμαρτυρία στην Πλατεία Ταξίμ, στο κέντρο της τουρκικής μεγαλούπολης, κρατώντας φωτογραφίες Αρμενίων διανοουμένων, μεταξύ των οποίων και του δημοσιογράφου Χραντ Ντινκ, ο οποίος δολοφονήθηκε το 2007 έξω από το γραφείο του στην Κωνσταντινούπολη. «Βρισκόμαστε εδώ για να δηλώσουμε πως αυτός ο πόνος είναι όλων μας. Προσπαθούμε να μοιρασθούμε τον πόνο των Αρμενίων», δήλωσε ο εκπρόσωπος των διαδηλωτών Σενόλ Καρακάς. Οι διαδηλωτές παρέμειναν όλοι σιωπηλοί, κάποιοι απ’ αυτούς κλαίγοντας. Η αστυνομία είχε αυξήσει τα μέτρα ασφάλειας κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, με δυνάμεις έτοιμες να επέμβουν σε περίπτωση ανάγκης. Το γραφείο της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Κωνσταντινούπολη διοργάνωσε από την πλευρά της διαδήλωση έξω από το Μουσείο Τουρκικής και Ισλαμικής Τέχνης, το οποίο σύμφωνα με τη ΜΚΟ είχε χρησιμοποιηθεί ως φυλακή για Αρμένιους διανοουμένους, που είχαν συλληφθεί στα τότε γεγονότα. «Οι Αρμένιοι διανοούμενοι είχαν κρατηθεί στα κελιά τούτα προτού σταλούν κατόπιν στον θάνατο», τόνισε ο πρόεδρος του τοπικού γραφείου Αμπντουλμπακί Μπογκά, σύμφωνα με το πρακτορείο Ανατολή. Πηγή: ΑΜΠΕ Διαβάστε περισσότερα...

Επιτυχημένη δοκιμή βαλλιστικού πυραύλου από το Πακιστάν Το Πακιστάν πραγματοποίησε με επιτυχία σήμερα δοκιμή βαλλιστικού πυραύλου, περίπου μια εβδομάδα μετά την εκτόξευση από την Ινδία πυραύλου με δυνατότητα μεταφοράς πυρηνικών κεφαλών ως το Πεκίνο και την ανατολική Ευρώπη. Ο πακιστανικός πύραυλος Shaheen-1A, μέσου βεληνεκούς, μπορεί να πλήξει στόχους στην Ινδία. Αξιωματικοί του πακιστανικού στρατού αρνήθηκαν να διευκρινίσουν το ακριβές βεληνεκές του συγκεκριμένου πυραύλου. Το σημείο πρόσκρουσης του πυραύλου είναι στον Ινδικό Ωκεανό. Πηγή: ΑΜΠΕ Διαβάστε περισσότερα...

ΟΗΕ: Η Συρία δεν έχει αποσύρει τα βαρέα όπλα της

Σύροι στρατιώτες και δυνάμεις ασφαλείας πλησιάζουν ανθρώπους που συναντήθηκαν με τους μεσολαβητές του ΟΗΕ, όταν αυτοί έχουν πλέον φύγει από μια πόλη, και μερικές φορές οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να σκοτωθούν, δήλωσε σήμερα ο εκπρόσωπος του μεσολαβητή Κόφι Αναν, ο Αχμαντ Φάουζι, επικαλούμενος αυτό που αποκάλεσε «αξιόπιστες αναφορές». Ο Φάουζι σε σχόλιά του στην τηλεόραση του ΟΗΕ, είπε επίσης ότι δορυφορικές εικόνες έδειξαν ότι οι συριακές δυνάμεις δεν έχουν αποσύρει τα βαριά όπλα τους από τα αστικά κέντρα, ούτε έχουν επιστρέψει στους στρατώνες τους, όπως απαιτείται να κάνουν στο πλαίσιο του σχεδίου Αναν. «Αυτοί (οι αρχές της Συρίας) ισχυρίζονται ότι αυτό έχει συμβεί. Δορυφορικές εικόνες, όμως, και αξιόπιστες εκθέσεις δείχνουν ότι αυτό δεν έχει πλήρως συμβεί, έτσι αυτό είναι απαράδεκτο, και ο κοινός ειδικός απεσταλμένος Κόφι Αναν θα το δηλώσει αυτό στο Συμβούλιο Ασφαλείας σήμερα, όταν θα απευθυνθεί σε αυτό σε κλειστή συνεδρία», δήλωσε ο Φάουζι. www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΜΠΕ Διαβάστε περισσότερα...

Κλίμα πολέμου μεταξύ Σουδάν και Ν. Σουδάν

Το Χαρτούμ «έχει κηρύξει τον πόλεμο» στο Νότιο Σουδάν, λέει ο πρόεδρος Κιίρ Ο πρόεδρος του Νότιου Σουδάν Σάλβαν Κιίρ δήλωσε σήμερα ότι το καθεστώς του Χαρτούμ έχει «κηρύξει τον πόλεμο» στη χώρα του, στη διάρκεια μιας συνάντησης που είχε στο Πεκίνο με τον πρόεδρο της Κίνας Χου Τζιντάο, η χώρα του οποίου είναι σύμμαχος του Σουδάν. "Η επίσκεψή μου πραγματοποιείται σε μια στιγμή κρίσιμη για τη Δημοκρατία του Νότιου Σουδάν επειδή ο γείτονάς μας το Χαρτούμ έχει κηρύξει τον πόλεμο» στη χώρα μας, δήλωσε ο Κίιρ. Ο Τάμπαν Ντενγκ, κυβερνήτης της επαρχίας Ενότητα του Νοτίου Σουδάν, στα σύνορα με το Σουδάν, δήλωσε σήμερα πως η σουδανική αεροπορία βομβάρδισε στη διάρκεια της νύκτας πολλές πετρελαϊκές περιοχές του Νότιου Σουδάν. Ο υποδιευθυντής των στρατιωτικών υπηρεσιών πληροφοριών του Νότιου Σουδάν δήλωσε από την πλευρά του πως γνωρίζει ότι ο σουδανικός στρατός ετοιμάζεται για μια επίθεση στο Μπετιού, την πρωτεύουσα της επαρχίας Ενότητα, η οποία βρίσκεται σε απόσταση περίπου 60 χλμ. από τα σύνορα, και βομβαρδίσθηκε χθες Δευτέρα από ένα σουδανικό αεροπλάνο. Τη νύκτα της Δευτέρας προς Τρίτη, τα σουδανικά αεροπλάνα επιτέθηκαν στις τοποθεσίες Πανάκουας και Λαλόπ, που βρίσκονται στο νοτιοσουδανικό έδφος, καθώς και στο μεθοριακό σταθμό Τεσουίν, μια αμφισβητούμενη ζώνη που τις τελευταίες ημέρες υπήρξε θέατρο σφοδρών μαχών ανάμεσα στους στρατούς των δύο Σουδάν, διευκρίνισε ο κυβερνήτης Ντενγκ. "Υπάρχουν τραυματίες που μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο της Μπεντιού. Μερικοί είναι αγρότες, άλλοι στρατιώτες», δήλωσε ο Ντενγκ προς τους δημοσιογράφους. Αυτοσυγκράτηση συνιστά ο πρόεδρος Χου Ο πρόεδρος της Κίνας Χου Ζιντάο ζήτησε σήμερα από το Σουδάν και το Νότιο Σουδάν να δείξουν «αυτοσυγκράτηση», αφότου ο πρόεδρος του δεύτερου, Σάλβα Κίιρ, του είπε ότι ο βόρειος γείτονάς του κήρυξε πόλεμο στη νεοσυσταθείσα χώρα. Ο Χου είπε ότι ελπίζει βαθιά πως τα δύο Σουδάν «θα επιλέξουν την ειρήνη, σεβόμενα την εθνική κυριαρχία το ένα του άλλου και επιδεικνύοντας ηρεμία και αυτοσυγκράτηση», όπως μετέδωσε η κρατική κινεζική τηλεόραση. Ο Κινέζος πρόεδρος κάλεσε και τις δύο πλευρές να επιλύσουν τις διαφορές τους μέσω ειρηνικών διαπραγματεύσεων και να συμβιβαστούν. Κατά τη συνάντησή του με τον Κίιρ ο Χου είπε ότι αυτό που επείγει στην παρούσα φάση είναι οι δύο πλευρές να συνεργαστούν ενεργά με τις μεσολαβητικές προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας και να σταματήσουν τις ένοπλες συγκρούσεις στις μεθοριακές περιοχές. "Η Κίνα ελπίζει ειλικρινά ότι το Νότιο Σουδάν και το Σουδάν θα γίνουν καλοί γείτονες που θα συνυπάρχουν και θα είναι καλοί εταίροι που θα αναπτύσσονται μαζί», πρόσθεσε. Ο Κίιρ είπε στον Χου ότι το Σουδάν κήρυξε πόλεμο στη χώρα του. «Αυτή (η επίσκεψη στην Κίνα) σημειώνεται σε μια κρίσιμη στιγμή για τη Δημοκρατία του Νοτίου Σουδάν επειδή ο γείτονάς μας στο Χαρτούμ κήρυξε πόλεμο» στη χώρα. «Πραγματοποιώ αυτήν την επίσκεψη γιατί εκτιμώ τη θαυμάσια σχέση μας με την Κίνα. Η Κίνα είναι ένας από τους οικονομικούς και στρατηγικούς εταίρους μας», πρόσθεσε. www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΜΠΕ Διαβάστε περισσότερα...

Egypt’s Elections: Titanic of Western Interests, Meet Iceberg of Islamist Revolutionary Zeal

Egypt will hold its presidential election on May 23-24, with a possible run-off on June 16-17. It is impossible at this point to predict what’s going to happen, but I can make a good guess. Eight weeks from now Egypt, will be led by either a radical anti-American Islamist who wants to wipe Israel off the map or by a radical anti-American nationalist who just hates Israel passionately. Let’s review the background and then analyze the likely events to come. Since Egypt’s revolution began a year ago, five propositions have monopolized the Western debate and coverage, all of which were wrong: –That Egypt was going to become a real democratic state in which human rights and civil liberties would be respected. –That this state would be dominated by moderate and modernist secular groups. –That the Muslim Brotherhood is moderate and a bulwark against the really radical Islamists. –That the army is simultaneously the main enemy of democracy in Egypt that should be opposed and yet also the force that would keep Egypt stable and pro-Western. –That the new Egypt would remain an ally of the United States and at peace with Israel. Only the second has been reluctantly dropped by governments and mass media. All the others are still in place today! Indeed, the Muslim Brotherhood has become the substitute moderate democratic hope. This blindness ignores all the daily evidence to the contrary. The “moderate democratic” forces up until now have defined the military as their main enemy. Perhaps they still do so. But they also woke up to realize that a constitution written by a parliamentary committee containing a vast majority of Islamists wouldn’t be a great thing for them. So they followed the classical Arab mistake of boycotting the constitution-writing process, thus ensuring that the Islamists will have even more power. Two Islamist candidates — the Brotherhood’s Khairat al-Shater and the Salafists’ Hazem Salah Abu Ismail — and one secularist — Omar Suleiman — have been disqualified. The Brotherhood simply substituted Muhammad Mursi, leader of its Freedom and Justice Party, for al-Shater, who returned to his job as deputy head of the Brotherhood. Mursi told a news conference, “We intend to make the Palestinian issue our main issue.” The other main candidate is the radical nationalist Amr Moussa. His stances have varied depending on whether he thought he could hope for the Brotherhood’s backing. Since his main rival is the Brotherhood-backed Mursi, Amr Moussa is in a relatively anti-Islamist phase. And that’s not to say that Moussa, albeit the lesser of two evils, is any great prize, though he is certainly preferable. There are now a total of 23 candidates, though it is possible there will be a few more before registration closes April 26. Aside from Mursi and Moussa, they include two other Islamists, three moderates, and a leftist. In all of this, there is a hugely important point that’s been generally missed: Unlike the Brotherhood, the radical Salafists have not yet produced an alternative candidate. A lot of its members are endorsing Mursi. Now the Salafist al-Nour party has genuine differences with the Brotherhood, though more over timing and the desire for power than anything substantive. Still, al-Nour may be splitting over the party’s support for Mursi. But if the dissidents don’t have a candidate at all, who will the 25 percent of al-Nour’s supporters in the parliamentary ballot support? In theory, then, Mursi can depend on 75 percent of the electorate — the Brotherhood and al-Nour voters — based on the parliamentary vote! He won’t get that many because a lot of those who voted for Islamists may want some balance in the government or just happen to like Moussa, whose anti-Western, anti-American, and anti-Israel credentials are strong. Still, will enough voters switch to Moussa to tilt the balance? Moreover, in a run-off between Mursi and Moussa, the former should be able to depend on stronger support from any al-Nour supporters who are ambiguous about how they will vote in the first round. So nobody can predict the victor. Still, overall, one might better assume that Egypt is going to have an Islamist president and parliament just eight weeks from now, to be followed by an Islamist constitution. http://pjmedia.com Διαβάστε περισσότερα...

Το μεθάνιο της Αρκτικής μεγαλύτερη απειλή για την κλιματική αλλαγή

Το διοξείδιο του άνθρακα έχει κλέψει τα φώτα της δημοσιότητας ως κατ’ εξοχήν υπεύθυνο για την κλιματική αλλαγή, όμως η παραγνωρισμένη απειλή ενός άλλου «αερίου του θερμοκηπίου», του μεθανίου, πρέπει να ληφθεί πιο σοβαρά υπόψη, σύμφωνα με μία νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς ανακάλυψε ότι μεθάνιο διαρρέει σε μεγάλες ποσότητες και από τους Αρκτικούς ωκεανούς. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Έρικ Κορτ του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (Caltech) και του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης (JPL) της NASA, οι οποίοι δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό γεωεπιστημών «Nature Geoscience», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, τη βρετανική «Ιντιπέντεντ» και το «New Scientist», ανακάλυψαν ότι ο νέος κίνδυνος προέρχεται από τα βάθη των ωκεανών, καθώς το μεθάνιο βρίσκει τρόπους να διαφύγει στην ατμόσφαιρα, μέσω ρωγμών στους πάγους της Αρκτικής, ιδίως στις περιοχές όπου οι πάγοι έχουν λιώσει. Οι επιστήμονες ένιωσαν σοκ, καθώς διαπίστωσαν ότι το συγκεκριμένο αέριο εμφανίζεται στην επιφάνεια ακόμα και σε περιοχές με μεγάλα ωκεάνια βάθη. Όπως είπαν, οι ποσότητες του διαφεύγοντος μεθανίου είναι αρκετές για να επηρεάσουν αρνητικά την κλιματική αλλαγή. Προηγούμενες παρατηρήσεις είχαν δείξει ότι μεγάλες ποσότητες μεθανίου απελευθερώνονται σταδιακά από τις ρηχές θάλασσες στα βόρεια της Σιβηρίας, όμως η νέα μελέτη δείχνει για πρώτη φορά ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και πάνω από τα μεγάλη βάθη των πολικών ωκεανών, που συνήθως είναι καλυμμένοι με πάγους. Το μεθάνιο είναι 70 φορές πιο ισχυρό ως «αέριο του θερμοκηπίου», σε σχέση με το διοξείδιο του άνθρακα, επειδή όμως διασπάται πιο γρήγορα στην ατμόσφαιρα, οι επιστήμονες έχουν υπολογίσει ότι τελικά, σε μία χρονική περίοδο 100 ετών, είναι περίπου 20 φορές πιο ισχυρό από το διοξείδιο στο να παγιδεύει την ηλιακή ακτινοβολία. Οι ερευνητές έκαναν πέντε πτήσεις πάνω από τις αρκτικές παγωμένες εκτάσεις, σε διάφορες εποχές των ετών 2009 και 2010, καλύπτοντας τεράστιες περιοχές στα βόρεια της ακτής της Αλάσκα και στα νότια του Βορείου Πόλου. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι ποσότητες μεθανίου που μετρήθηκαν πάνω από την Αρκτική, είναι περίπου ίδιες με αυτές που έχουν ήδη καταγραφεί πάνω από την αρκτική ανατολική Σιβηρία. Ο Κορτ εκτιμά ότι απελευθερώνονται κατά μέσο όρο περίπου 2 χιλιοστόγραμμα μεθανίου ανά τετραγωνικό μέτρο ωκεανού κάθε ημέρα. Οι επιστήμονες φοβούνται ότι όσο προχωρά η κλιματική αλλαγή και υποχωρούν οι αρκτικοί πάγοι ή μειώνεται το πάχος τους, τόσο θα αυξάνεται η διαρροή μεθανίου στην ατμόσφαιρα, ανατροφοδοτώντας την υπερθέρμανση του πλανήτη και επιδεινώνοντας τον «φαύλο κύκλο». Η προέλευση του αρκτικού μεθανίου είναι ακόμα ασαφής. Φαίνεται λιγότερο πιθανό να προέρχεται από ιζήματα στο βυθό και πιο πιθανό να προέρχεται από θαλασσινά μικρόβια που ζουν κοντά στην επιφάνεια του ωκεανού. Η περιοχή του Αρκτικού κύκλου θεωρείται ότι κρύβει τεράστιες ποσότητες μεθανίου, καθώς μόνο στο μόνιμα παγωμένο έδαφος υπάρχουν «κλειδωμένοι» δισεκατομμύρια τόνοι. Στη Σιβηρία το μεθάνιο βρίσκεται σε μορφή παγωμένων κρυστάλλων που σιγά-σιγά μετατρέπονται σε αέριο. www.kathimerini.grμε πληροφορίες από ΑΜΠΕ Διαβάστε περισσότερα...

Ανέγερση ισραηλινού Τείχους στη μεθόριο με τον Λίβανο

Το Ισραήλ από την άλλη κιόλας βδομάδα αρχίζει να κατασκευάζει ένα τείχος μήκους δύο χιλιομέτρων και ύψους περίπου 10 μέτρων, στη μεθόριο του εβραϊκού κράτους με τον Λίβανο, αρχής γενομένης από την παραμεθόρια πόλη Μετούλα, μετέδωσε στο Τελ Αβίβ το ιδιωτικό τηλεοπτικό δίκτυο '10'. Στην περιοχή αυτήν, οι θέσεις των στρατιωτικών δυνάμεων των δύο κρατών «απέχουν μερικά μόλις μέτρα οι μεν από τις δε», επισήμανε το δίκτυο '10'. Ανέφερε, επίσης, ότι σε όσα μικρά κτήρια έχει οικοδομήσει το Ισραήλ στη δικιά του πλευρά της μεθορίου «προστατεύονται οι στρατιώτες του, από τα πυρά των ελεύθερων σκοπευτών, που είναι ακροβολισμένοι στο λιβανικό παραμεθόριο χωριό Κφαρ Κίλα». Το Ισραήλ επιλύει τα μεθοριακά ζητήματα με τον Λίβανο μέσω της Finul, της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ. Ισχυρίζεται ότι και το εν λόγω τείχος θα αναγερθεί «με σύμφωνη γνώμη της». Τεχνικώς, Ισραήλ και Λίβανος είναι ακόμα σε εμπόλεμη κατάσταση, ύστερα από τον 33ημερο πόλεμο του θέρους του 2006. www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΜΠΕ Διαβάστε περισσότερα...

Ενα αγκάθι για το Καστελόριζο

Το Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας προσέφερε βάσιμα νομικά επιχειρήματα στην Τουρκία Αγγελος Αθανασόπουλος Ηχηρό ράπισμα σε όσους στην Ελλάδα βιάζονται να ανακηρύξουν μονομερώς Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) στην Ανατολική Μεσόγειο αποτελεί πρόσφατη απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου για το Δίκαιο της Θάλασσας (ITLOS) που εδρεύει στο Αμβούργο. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του «Βήματος» η απόφαση, η οποία έχει γεννήσει σοβαρό προβληματισμό στις απόρρητες συσκέψεις του υπουργείου Εξωτερικών, προσφέρει ένα ισχυρό βέλος στη φαρέτρα της Αγκυρας που θα μπορούσε να «τρυπήσει» τη νομική πανοπλία της Αθήνας. Η υπόθεση προσομοιάζει αρκετά με την περίπτωση του Καστελόριζου, το οποίο βρίσκεται μακριά από τον ηπειρωτικό κορμό της Ελλάδας και κοντά στις τουρκικές ακτές. Ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου έχει δημοσίως δηλώσει ότι η στάση της Αγκυρας στο θέμα αυτό θεμελιώνεται σε βάσιμες νομικές και πολιτικές αποφάσεις σε συμφωνία με το Διεθνές Δίκαιο και τη νομολογία διεθνών δικαστηρίων. Ο κ. Νταβούτογλου αναφερόταν κυρίως στην απόφαση του 2009 για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας στη Μαύρη Θάλασσα. Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ICJ) είχε τότε αποφανθεί ότι η «Νήσος των Οφεων» (Serpents' Island), που ανήκει στην Ουκρανία αλλά βρίσκεται κοντά στις ρουμανικές ακτές, δεν έχει ούτε υφαλοκρηπίδα ούτε ΑΟΖ, παρά μόνο χωρικά ύδατα. Η «Νήσος των Οφεων» πάντως, σε αντίθεση με το Καστελόριζο, είναι ακατοίκητη και υπάρχει εκεί μόνο στρατιωτική φρουρά. Η πρόσφατη απόφαση του ITLOS εκδόθηκε στις 14 Μαρτίου 2012. Η διένεξη Μπανγκλαντές και Μιανμάρ για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ τους ξεκίνησε μετά την ανακάλυψη κοιτασμάτων φυσικού αερίου από εταιρείες της Ινδίας και της Μιανμάρ στον Κόλπο της Βεγγάλης. Μόνο χωρικά ύδατα Το κρίσιμο σημείο που καθιστά τη διένεξη Μπανγκαντές - Μιανμάρ σημαντική σε σχέση με το Καστελόριζο ακούει στο όνομα Σεν Μάρτιν. Το νησί αυτό ανήκει στο Μπανγκλαντές αλλά βρίσκεται απέναντι από τις ακτές της Μιανμάρ. Εχει έκταση περίπου 8 τετραγωνικά χιλιόμετρα και 7.000 κατοίκους. Το Μπανγκλαντές θεωρεί ότι φιλοξενεί βάση του πολεμικού του ναυτικού, αλλά και ότι περισσότεροι από 350.000 τουρίστες το επισκέπτονται ετησίως. Σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου, το Σεν Μάρτιν έχει χωρικά ύδατα 12 ναυτικών μιλίων. Για τον καθορισμό τους χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της μέσης γραμμής. Ωστόσο το Δικαστήριο έκρινε ότι το νησί δεν έχει ούτε υφαλοκρηπίδα ούτε και ΑΟΖ πέραν των 12 ν.μ. Για να φθάσει στο συμπέρασμα αυτό, το ITLOS αξιοποίησε, μεταξύ άλλων, τη νομολογία που παρήγαγε το ICJ κατά την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας τον Φεβρουάριο του 2009. Συν και πλην Νομικοί κύκλοι μιλώντας στο «Βήμα» επισημαίνουν ότι η απόφαση έχει αρνητικά στοιχεία για την Ελλάδα και πρέπει να μελετηθεί σοβαρά κατά τη διάρκεια μελλοντικών συζητήσεων για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών τόσο με την Τουρκία όσο και με άλλες χώρες, από τη στιγμή μάλιστα που καταδεικνύει ότι η προσφυγή στη Χάγη δεν εξασφαλίζει πλήρη δικαίωση των ελληνικών θέσεων. Οι κύκλοι αυτοί τονίζουν πως το Δικαστήριο επιμένει ότι κάθε περίπτωση έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, ενώ υπάρχουν και κάποια στοιχεία θετικά για την Αθήνα. Αυτά αφορούν κυρίως στο ότι το Μπανγκλαντές και η Μιανμάρ έχουν παρακείμενες και όχι αντικείμενες ακτές (όπως μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας), καθώς και ότι δεν λαμβάνονται υπόψη γεωλογικά χαρακτηριστικά που παγίως προβάλλει η Αγκυρα. Επιπλέον, δεν πρέπει να λησμονείται ότι το Καστελόριζο ανήκει στο σύμπλεγμα των Δωδεκανήσων και δεν είναι απλώς απομονωμένο όπως το Σεν Μάρτιν, έχοντας ιστορική, νομική και οικονομική συνέχεια με τον ελλαδικό χώρο. Ισως η σημαντικότερη για την Αθήνα πτυχή της απόφασης είναι ότι δίνεται πλήρης επήρεια αιγιαλίτιδας ζώνης στο νησί και καταγράφεται ρητώς ότι το δικαίωμα σε αυτήν υπερτερεί της υφαλοκρηπίδας. ΒΗΜΑ Διαβάστε περισσότερα...

OHE: «Ατελής» η εκεχειρία στη Συρία

Η εκεχειρία που τέθηκε σε εφαρμογή την 12η Απριλίου στη Συρία είναι «ατελής» και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων συνεχίζουν «να διαπράττονται με ατιμωρησία», ανακοίνωσαν τα Ηνωμένα Έθνη χθες, καθώς ακτιβιστές έκαναν λόγο για τουλάχιστον 34 νεκρούς. Ο Αμερικανός Λιν Πάσκοου, κορυφαίος αξιωματούχος του ΟΗΕ αρμόδιος για πολιτικά θέματα, είπε στο Συμβούλιο Ασφαλείας ότι το να επιτευχθεί «πλήρης και διαρκής» τερματισμός των εχθροπραξιών και το επιδιωχθεί μια ειρηνική επίλυση της κρίσης στη Συρία παραμένει στο κέντρο των προσπαθειών του Οργανισμού. Ο Πάσκοου είπε ότι οι συριακές αρχές ως σήμερα αποτυγχάνουν να απελευθερώσουν ανθρώπους που έχουν συλληφθεί αυθαίρετα στην διάρκεια της σύγκρουσης και να σεβαστούν το δικαίωμα των Σύρων πολιτών να διαδηλώνουν ειρηνικά -δύο από τα έξι σημεία του σχεδίου του κοινού ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ και του Αραβικού Συνδέσμου με στόχο να προωθηθεί μια πολιτική λύση. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, δια στόματος της εκπροσώπου του Βικτόριας Νάλαντ, εξέφρασε την ανησυχία του για τη συνέχιση της βίας, κάλεσε να υπάρξει πλήρης ελευθερία κίνησης για τους παρατηρητές του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και απαίτησε από τις δυνάμεις του Άσαντ να σταματήσουν τις επιχειρήσεις τους. Η εκεχειρία μέχρι στιγμής δεν έχει οδηγήσει στον τερματισμό της βίας, που ο Οργανισμός εκτιμά ότι έχει στοιχίσει τη ζωή σε πάνω από 9.000 ανθρώπους από τον Μάρτιο του 2011. Στη χώρα αναμένεται να αρχίσουν να φθάνουν σταδιακά οι υπόλοιποι παρατηρητές του ΟΗΕ, ώστε να αυξηθούν από 30 σε 300, αρχικά για 90 ημέρες, σε εφαρμογή της απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας που ελήφθη το Σάββατο. Παρά την εκεχειρία τουλάχιστον 34 άνθρωποι σκοτώθηκαν χθες στη Συρία: 28 πολίτες στη Χάμα, στο κεντρικό τμήμα της χώρας, από δυνάμεις του καθεστώτος, ένας άλλος κοντά στην Δαμασκό και πέντε στρατιώτες στις περιοχές Ντεράα και Χάμα, σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Είναι η πρώτη φορά που κατεγράφη τόσο βαρύς απολογισμός μεταξύ των αμάχων μετά την έναρξη της εκεχειρίας. Πάντως, σύμφωνα με το Παρατηρητήριο, οι νεκροί μετά την θέση της εκεχειρίας σε ισχύ είναι τουλάχιστον 200. 59 άνθρωποι σκοτώθηκαν χθες Πενήντα εννέα άνθρωποι σκοτώθηκαν χθες στη Συρία, μεταξύ των οποίων 31 άμαχοι στην περιοχή της Χάμα (κεντρική Συρία), παρά την ανάπτυξη διεθνών παρατηρητών στη χώρα, ανακοίνωσε το Συριακό Παρατηρητήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Πενήντα τέσσερις άμαχοι σκοτώθηκαν χθες στη Συρία, οι 31 από τους οποίους στη Χάμα, από πυρά πυροβολικού των συριακών τακτικών δυνάμεων, καθώς επίσης πέντε στρατιώτες», τόνισε η οργάνωση αυτή που εδρεύει στο Λονδίνο. Αντιδρώντας στη συνεχιζόμενη βία, χθες οι υπ. Εξωτερικών της ΕΕ ενέκριναν τον 140 γύρο κυρώσεων εναντίον του καθεστώτος του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ μέσα σε ένα χρόνο, με στόχο είδη πολυτελείας και αντικείμενα που μπορούν να μετατραπούν προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για σκοπούς «εσωτερικής καταστολής». www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΜΠΕ Διαβάστε περισσότερα...