Η εθνικοποίηση του χώρου και η ψυχολογία της επέκτασης

Οι δηλώσεις Ερντογάν περί Θράκης

Χρήστος Ιακώβου

Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών

Προσφάτως, ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν μιλώντας στην Κεσάνη της Ανατολικής Θράκης, πλησίον των ελληνοτουρκικών συνόρων είπε: «Για μας, η Θράκη έχει ιδιαίτερη σημασία και έννοια. Η Θράκη ταυτόχρονα είναι Θεσσαλονίκη, ταυτόχρονα είναι Κομοτηνή, ταυτόχρονα είναι Ξάνθη, ταυτόχρονα είναι Ντελίορμαν (Ντόμπρουτζα), είναι Κιρτζάαλι (πόλη της Βουλγαρίας), είναι Βαρδάρ (Βαρδάρης) και, αν πάμε πιο πίσω, Θράκη είναι ταυτόχρονα Σκόπια, Πρίστινα, Πρίζρεν (Κόσοβο), είναι Σαράγεβο», και συμπλήρωσε: «Η Θράκη είναι η ζωντανή κοινή ιστορία μας στην Ευρώπη. Είναι εκπρόσωπος του παρελθόντος μας σ' αυτή τη γεωγραφία. Σήμερα, στη γεωγραφική περιοχή των Βαλκανίων, στο επίκεντρο των σχέσεών μας βρίσκεται η Θράκη μας με την Αδριανούπολη, το Τεκίρνταγ, το Κιρκλάρελι και βέβαια την Κωνσταντινούπολη».

Μέσα από τις δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού είναι ευδιάκριτη η προσπάθεια του να συνδυάσει το γεωγραφικό χώρο με την εθνική ταυτότητα, υπονοώντας την ανάγκη να δικαιολογηθεί το προ πολλού προαναγγελθέν υπό του υπουργού εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, «στρατηγικό βάθος» της σύγχρονης Τουρκίας. Αυτό αποτελεί ένα εξαιρετικά διαφωτιστικό παράδειγμα για το πως η εθνική ταυτότητα, η γεωγραφία και ιστορία μπορούν να αποτελέσουν την ιδεολογική συμβολή για τη διαμόρφωση και προώθηση εξωτερικής πολιτικής. Με άλλα λόγια οι προαναφερθείσες έννοιες λειτουργούν ως ένα πλαίσιο νομιμοποίησης εντός του οποίου προσδιορίζεται το στρατηγικό βάθος, η νέα δηλαδή πολιτική χαρτογραφία, στα όρια της οποίας θα πρέπει να επαναχαραχθεί η αναθεωρημένη τουρκική εξωτερική πολιτική.

Αυτό καταδεικνύει την προ πολλού επισήμανση μερικών ότι ο εκσυγχρονισμός του Ερντογάν είναι ερμηνεύσιμος ως ένα νεοσουλτανικό πρόγραμμα, εντός του οποίου για να διευρυνθεί το γεωγραφικό πεδίο πολιτικής και διπλωματικής δράσης θα πρέπει να επαναδιατυπωθεί το πλαίσιο μέσα από το οποίο απεικονίζεται η Τουρκία. Αυτό το πλαίσιο ο Ερντογάν το αρύεται από το Οθωμανικό παρελθόν. Γι' αυτό του αρέσει να χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως «Η Θράκη είναι η ζωντανή κοινή ιστορία μας στην Ευρώπη. Είναι εκπρόσωπος του παρελθόντος μας σ' αυτή τη γεωγραφία». Το νεοσουλτανικό πρόγραμμα συμβολίζει στην πραγματικότητα μία διαδικασία παρεμβολής, κατά την οποία τα άτομα που το ασπάζονται αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως μέλη μίας συλλογικής κοινότητας, της οποίας τα γεωγραφικά όρια εκτείνονται πολύ πέρα από τα γεωγραφικά σύνορα του τουρκικού κράτους. Σε αυτή την περίπτωση, η πραγματικότητα την οποία βιώνουν οι Τούρκοι που βλέπουν τη θέση τους μέσα από την οπτική του νεοσουλτανικού προγράμματος βρίσκεται κάτω από τη διαδικασία της απεικόνισης. Συνεπώς, δεν θα πρέπει να θεωρείται παράλογο εκ μέρους τους το να εκλαμβάνουν τα γειτονικά κράτη ως τεχνητά και ως δημιουργήματα μίας διεθνούς συνωμοσίας που είχε ως σκοπό τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, 

Όταν ο Ερντογάν ταυτίζει τη Θράκη με ζωντανή κοινή ιστορία, έστω και αν σε κάποιες περιοχές τις οποίες αναφέρει δεν υπάρχει ούτε ένα Τούρκος για δείγμα, στην ουσία ερμηνεύει το κράτος του ως ένα βιολογικό οργανισμό και η επέκταση του ως αποτέλεσμα μίας φυσικής δύναμης ή μίας ανάγκης για ζωτικό χώρο. Στη δε περίπτωση της Τουρκίας του Κόμματος Δικαιοσύνη και Ανάπτυξη αυτή η ανάγκη δημιούργησε ένα παραπλανητικό μείγμα ενός διακεκηρυγμένου εκσυγχρονισμού (π.χ. μηδενικές τριβές με τους γείτονες) και μίας υφέρπουσας επιθετικής και ηγεμονικής (ενίοτε και αλυτρωτικής) ιδεολογίας (π.χ. η Θράκη είναι Θεσσαλονίκη κλπ...και ταυτόχρονα η εκπρόσωπος του παρελθόντος μας στη γεωγραφία της Ευρώπης).

Εν αντιθέσει προς τους Κεμαλικούς, στα δέκα χρόνια εξουσίας των ισλαμιστών, είναι ευδιάκριτη μία ουσιαστική ανησυχία/αγωνία για τη θέση της Τουρκίας στο σύγχρονο κόσμο και το πού θα προσδιορίσουν τα γεωπολιτικά σύνορα αυτού το διαχωρισμού. Αυτό οδηγεί στην εμφάνιση αντικρουόμενων γεωπολιτικών οραμάτων και αλληλοσυγκρουομένων ερμηνειών της σχέσης της Τουρκίας με το γειτονικό της γεωγραφικό χώρο (πχ. μηδενικές τριβές με τους γείτονες αλλά ταυτοχρόνως η γεωγραφία των γειτόνων γίνεται ο ζωτικός χώρος της Τουρκίας).

Οι ιδεολογικές υποθέσεις, οι οποίες στηρίζουν τις αντιλήψεις του Ερντογάν για το γεωστρατηγικό χώρο, καθώς και η στενή σχέση που αποδίδει μεταξύ παλαιών οθωμανικών περιοχών και της σημερινής κοινότητας των Τούρκων δεν θα πρέπει να θεωρηθούν ξεχωριστά από τη σημερινή τουρκική εξωτερική πολιτική και τους στόχους της.

Συνεπώς, οι ηγεμονικές συμπεριφορές δεν εμφανίζονται ταυτόχρονα με τις συγκρούσεις αλλά τεκταίνονται στη βάση σχεδιασμού που έχει ήδη προαναγγελθεί με κοσμοθεωρητικές προσεγγίσεις και στέρεες γεωστρατηγικές αντιλήψεις. Οι σχεδιασμοί αυτοί δεν είναι τίποτε άλλο από τις ατραπούς της επιθετικής πολιτικής των κρατών που τις εφήρμοσαν (π.χ Ναζιστική Γερμανία του Μεσοπολέμου). Οι σχεδιασμοί αυτοί έχουν πάντοτε ένα μόνιμο χαρακτηριστικό, αυτό της διεκδίκησης ενός χώρου τον οποίο άλλοτε ονομάζουν «χώρο γεωστρατηγικών συμφερόντων», άλλοτε «ζωτικό χώρο» και στην περίπτωση της Τουρκίας του Ερντογάν «στρατηγικό βάθος». Έννοιες, οι οποίες τιθέμενες σε πλαίσιο εξωτερικής πολιτικής, αποτελούν ένα συγκεκαλυμμένο ιμπεριαλισμό. Επιπλέον, αυτές οι στοχευμένες πολιτικές προαναγγέλλονται με τα θεωρητικά κείμενα και τις σποραδικές πολιτικές εξάρσεις/δηλώσεις. Ως εκ τούτου, οι στοχευμένοι χώροι είναι ταυτόχρονα και απειλούμενοι χώροι και οφείλουν οι λαοί τους να διαγιγνώσκουν αυτές τις πολιτικές εγκαίρως και να προετοιμάζονται αποτρεπτικώς. Η αδυναμία έγκαιρης διάγνωσης μπορεί να είναι αφέλεια ή ανικανότητα. Η αποφυγή όμως της κατανόησης, ειδικώς όταν αυτή υποδεικνύεται κατά κόρον, αποτελεί ανεξήγητη βλακεία η οποία οδηγεί τελεολογικώς στην εθνική αυτοκτονία.

Στην περίπτωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων η πραγματικότητα είναι τραγικώς αποκρυσταλλωμένη και τη διετύπωσε διαχρονικώς με εύληπτο τρόπο ο αλήστου μνήμης Παναγιώτης Κονδύλης: «Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους - ίσως να καταρρεύσουν ακόμα και στην περίπτωση όπου θα βρεθούν μπροστά στην μεγάλη απόφαση να διεξαγάγουν έναν πόλεμο, γιατί, αν o πόλεμος είναι συνέχεια της πολι­τικής, ποιός πόλεμος θα συνεχίσει μια σπασμωδική πολιτική;».

Διαβάστε περισσότερα...

Eastern Mediterranean Gas: Economics First, Then Politics

The keynote opening speech of the 2nd Annual Frankfurt Gas Forum in Germany was made by Matthew Bryza, former US Deputy Assistant Secretary of State.

Mr. Bryza gave a wide-ranging tour of Europe's energy security scene and offered his perspectives on energy projects involved in the Southern Corridor.

But this year's Gas Forum focused on natural gas developments in the Eastern Mediterranean, something which was reflected in Mr. Bryza's remarks. Natural gas developments in that region could exert positive effects upon tense political situations among countries in the region, like between Turkey and Greece over Cyprus, or possibly even renew relations between Israel and Turkey.

Of Eastern Mediterranean gas, he said that while policies in the region needed to be more aligned for investments to happen, if the economics were lined up they could “feed back into the politics” and create breakthroughs that would have positive impacts upon investments in the region.

He explained, “Eastern Mediterranean is a terrific example of how politics first need to line up – in this case Turkish relations with Israel, and Turkish relations with Cyprus – to enable the investments to happen. But if and when the investments happen, I think we'll see some dramatic, even historic, breakthroughs on the Cyprus question and the restoration of the special relationship between Turkey and Israel that, in the late 1990s, was a strategic partnership that involved, not only military cooperation, but extensive intelligence sharing as well.”

Among the high notes, Mr. Bryza noted, were the Israeli government's recent decision to allow 40% of its natural gas production to be exported, especially from its Leviathan field. Israel, he said, had also signalled that it sought two export options for its natural gas: one pipeline and one LNG option.

For Israel, selling its gas to markets like Egypt would be difficult, according to Mr. Bryza, while the permitting for onshore LNG could prove impossible given the environmental and security concerns. 

If not LNG onshore, he said there were two other options: Cyprus or a floating liquid natural gas terminal, which could address some of the political issues surrounding Turkey-Israel and the Cyprus question (but that would not create significant political breakthroughs).

“Prime Minister Netanyahu would like, not only to use the natural gas to revolutionize the Israeli economy in many ways, develop new industries that are energy intensive, first and foremost ensure that Israel is self sufficient in natural gas for years to come, but I think he also wants to use natural gas exports as a way to improve Israel's relations with key neighbors,” he said, explaining that he thought some Israeli natural gas would be exported to Jordan, and some to the Palestinian territories.

He continued, “But if you're thinking about how to get the most geopolitical payoff for a natural gas export scheme to one of Israel's neighbors, I would argue that Turkey is the place you want to look – a country with great aspirations in the region, problematic at times, especially towards Israel. But if the natural gas exports could be used to restore a strategic partnership between Israel and Turkey, that would be a tremendous benefit for Israel.”

Perhaps the most compelling way to get the gas to market was to build a pipeline to Turkey, which was easy he said, but this needed the permission of the government of Cyprus. Territorial delineations and allowing pipelines to pass through them, said Mr. Bryza, could be ambiguous, but states could also impose conditions on those pipelines passing through their territorial waters. Such situations created risks.

“How do you obtain Cypriot permission for a pipeline to cross its territory before you come up with  a comprehensive settlement to the Cyprus problem – which I don't think is possible. What I do believe, is that energy investments could catalyze that breakthrough.”

This meant, according to Mr. Bryza, that one helped Cyprus obtain an LNG terminal, which it had identified as a national priority. The problem was there clearly weren't enough proven reserves right now on Cyprus – it needed two LNG trains, he said.

He said, “Everyone has their fingers crossed that Cyprus in coming years is going to discover much more gas, two trains will be viable. Cyprus will be happy if we generate income to help it with its financial difficulties, but those revenues are not going to flow for at least 10 years.”

If everything worked out perfectly, he explained, one wouldn't see revenues flowing to the Cypriot treasury until 10 or 11 years from now. He offered a solution.

“Perhaps there's a way to take advantage of the fact that the same companies – Noble, Delek and Avner Oil – are developing Israel's Leviathan field, as are developing Cyprus' Aphroditefield. So is there a way, perhaps, to channel some of the early revenues from a pipeline from Israel to Turkey back into financing and risk reduction for an LNG facility on Cyprus?” he asked.

“And could there be even some some excess gas, after a pipeline were developed  from Israel to Turkey, that could also be used to help develop the LNG facility? Or could there be compressed natural gas, which provides a way to ramp up production in the early years, in smaller volumes, without much commercial risk really and allow for there to be a pipeline from Israel to Turkey?”

Intergovernmental agreements, he said, were needed, among Cyprus, Turkey and Israel.

He admitted, “It's a tall order of course. It probably will require outside political leadership akin to what the US did regarding the BTC pipeline.

“Right now, I don't think the US nor the EU are willing to jump in, but I also know that there is a genuine desire in Washington to create a breakthrough on both the Cyprus question and on Turkey-Israel relations before the municipal elections that take place in Turkey this March.”

This, of course, depended on the Turkish Prime Minister, who would have to decide whether he would play to the “less positive forces in Turkish politics, who like to take swipes at Israel and like to take swipes at Cyprus. Ultimately, only one man is going to decide whether or not Turkey is going to push for this breakthrough,” explained Matthew Bryza at the 2nd Annual Frankfurt Gas Forum.

Διαβάστε περισσότερα...

Turkey's Kurds Seek Forgiveness for 1915 Armenian Genocide

Syndicated News

By Amberin Zaman

AL Monitor

Posted 2013-12-13 01:52 GMT

"The Armenian population is melting."

This bleak assessment was pronounced by Sahak Mashalyan, an Armenian Orthodox priest, during a recent Sunday mass at the Asdvadzadzin church in Istanbul. Reeling off the statistics: 482 funerals, 236 baptisms and 191 weddings, the black-robed cleric solemnly intoned, "These figures point to a community ? that is dying."

Little over a century ago, the Armenian Patriarchate put Anatolia's Armenian population at more than two million. In 1915, tragedy struck. Estimated figures vary, but between 800,000 and a million Armenians are thought to have been slaughtered by Ottoman forces and their Kurdish allies in what many respected historians call the first genocide of the 20th century. Turkey vehemently denies any genocidal intent. The official line is that most of the Armenians died from hunger and disease, as they were forcibly deported to the deserts of Syria amid the upheaval of the collapsing empire.

The ruling Islamic Justice and Development Party has done more than any of its pro-secular predecessors to improve the lot of Christian minorities and to encourage freer debate of the horrors that befell them. Yet it has also showered millions of dollars on international lobbying firms in a vain effort to peddle the official version of events. A steady trickle of nations continue to recognize the events of 1915 as genocide. Turkey's biggest worry is that on the centenary in 2015, the United States will risk wrecking relations and follow suit.

In Turkey's mainly Kurdish southeastern province of Diyarbakir, global diplomacy does not figure in the calculations of Abdullah Demirbas, the mayor of the city's ancient Sur district. A maze of narrow cobbled streets lined with decrepit stone houses, Sur used to be known as the "neighborhood of the infidels" because of the large number of Armenians, Syrian Orthodox Christians and Jews who once lived there. Since being twice elected to office on the ticket of Turkey's largest pro-Kurdish party, Peace and Democracy (BDP), Demirbas, a stocky former schoolteacher with an easy smile, has thrown himself wholeheartedly into making amends for the past.

"As Kurds, we also bear responsibility for the suffering of the Armenians," he told Al-Monitor over glasses of ruby-red tea. "We are sorry, and we need to prove it." As a first step, Demirbas launched free Armenian-language classes two years ago at the municipality offices. "They were an instant hit," Demirbas said. Many of those who enrolled were thought to be "hidden Armenians" or the descendants of those who converted to Islam to survive.

One such "hidden Armenian," a gnarled octogenarian called Ismail, confided to Al-Monitor that his father's real name was Leon.

"They wiped out his entire family, out in the fields," he said as he awaited an audience with Demirbas. The old man's voice cracked with emotion. "My father was rescued by a Turkish officer and became a Muslim. But though, praise God, I am a good Muslim too, praying five times a day, I know I am not accepted," he added. "In their minds, I am always the son of the unbeliever."

The Kurds' role in the killings has been well documented, increasingly now by the Kurds themselves.

Egged on by their Ottoman rulers, Kurdish tribal chieftains raped, murdered and pillaged their way through the southeast provinces where for centuries they had co-existed, if uneasily, with the Armenians and other non-Muslims. Henry Morgenthau, who served as US ambassador in Constantinople at the height of the bloodshed, described the Kurds' complicity in his chilling 1918 memoir Ambassador Morgenthau's Story thusly:

"The Kurds would sweep down from their mountain homes. Rushing up to the young girls, they would lift their veils and carry the pretty ones off to the hills. They would steal such children as pleased their fancy and mercilessly rob all the rest of the throng. ? While they were committing these depredations, the Kurds would freely massacre, and the screams of women and old men would add to the general horror."

Osman Koker, a Turkish historian who has chronicled Armenian life through a rich collection of postcards and photographs predating 1915, reckons more than half of Diyarbakir's population was non-Muslim before the violence began.

"Most of them were Armenians, now there are none," Koker told Al-Monitor in an interview. Hashim Hashimi, a former member of parliament and a Sunni Muslim spiritual leader with a robust following, told Al-Monitor, "Sadly, many imams were convincing people that if they killed an infidel they would find their place in heaven and be rewarded with beautiful girls." This meant that thousands of Syrian Orthodox and other Christians were not spared, either.

In 2009 Demirbas and Osman Baydemir, a fellow BDP politician and the mayor of Greater Diyarbakir, decided to help with the restoration of an Armenian Orthodox church that had lay in ruins for decades in Sur. Baydemir donated a third of the costs of restoring Surp Giragos to its former magnificence. In 2011 the church, said to be the largest Armenian church in the Middle East, opened its doors as a fully functioning house of worship.

Ergun Ayik, an Armenian entrepreneur and philanthropist who runs the Surp Giragos Foundation, told Al-Monitor that the BDP mayors "went out of their way to help us," even providing the church with free utilities and security guards. A new museum of Armenian culture that is due to open by the end of 2013 within the Surp Giragos complex under the sponsorship of the Greater Diyarbakir municipality should also help draw tourists, not to mention thousands of "hidden Armenians" thought to be scattered across the southeast.

Silva Ozyerli, an Armenian activist from Diyarbakir who left for Istanbul in the 1970s, has agreed to donate some family treasures, including a silk nightshirt, several finely embroidered tablecloths and a pair of engraved copper bowls to the museum. Ozyerli voiced her enthusiasm for the project in an interview with Al-Monitor.

"You know why it is dear to me?" she asked a tinge of defiance creeping into her voice. "It is because everything in that museum will show people that not too long ago, Diyarbakir was every bit as Armenian as it was Kurdish, if not more so."

Διαβάστε περισσότερα...

Ο Sir Pissarides, το Φόρειν ΄Οφις, η Τουρκία και ο Μπράιζα

Ο Sir Christopher Antoniou Pissarides πήρε τον τίτλο του (Sir)  από την Αυτού Μεγαλειότητα Βασίλισσα Ελισάβετ ΙΙ με την ευκαιρία των τελευταίων γενεθλίων της, για τις υπηρεσίες του στα οικονομικά.

Με την τελευταία νέα επιτυχία μεγατόνων του,  στο κατάπτυστο φιλμάκι του περιβόητου ΚΕΒΕ, που αν δεν ονόμαζαν τους «εμπνευστές» τους θα δυσκολευόμασταν να πιστέψουμε ότι δεν βγήκε έτοιμο σε CD, από το μαγειρείο του βρετανικού  Φόρειν ΄Οφις,  θα πρέπει να αναμένει να τιμηθεί και από την Τουρκία! Για  τις υπηρεσίες του στα τουρκικά συμφέροντα με κανένα βραβείο Ατατούρκ. Έχουν υποχρέωση οι του ΚΕΒΕ και οι στα κατεχόμενα μας εδάφη «αντίστοιχοί» τους να τον προτείνουν τον άνθρωπο για όσα βραβεία προσφέρουν οι Ερτογάν και Νταβούτογλου, γιατί το αξίζει και με το παραπάνω.

Συνήθως η Τουρκία ξοδεύει εκατομμύρια για τέτοια προπαγάνδα και εδώ ο άνθρωπος με ένα νόμπελ και ένα Sir τους έβγαλε από τα έξοδα. Ξέχασε συνεχιζόμενη τουρκική εισβολή, και ποίος την έκανε, ότι τα όμορφα μέρη της Κύπρου που στερούνται ανάπτυξης είναι δικές μας κατεχόμενες, κλεμμένες περιουσίες, ότι υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία (και όχι ελληνική κοινότητα), ότι δεν είναι το εμπόριο με την Τουρκία που είναι το πρόβλημα της Κύπρου αλλά η κατοχή και για να υπάρξει κύριε Sir και λοιποί fair and just λύση, θα έπρεπε να αποτείνεστε στην βάρβαρη Τουρκία και όχι στα θύματα.

Ο Sir Pissarides λοιπόν, μου θύμισε  μια επιστολή που είχε στείλει το Φόρειν ΄Οφις στις 26 Φεβρουαρίου 1996 στον πρόεδρο της Ελληνικής Κυπριακής Αδελφότητας στο Λονδίνο Χάρη Σοφοκλείδη και τον καλούσε να βοηθήσει χρησιμοποιώντας την Αδελφότητα να πείσει όλους τους Κύπριους για συμβιβασμό και θα αποζημιωνόμασταν από τα κέρδη!  “…. Organisations such as your own can help pave the way in persuading all Cypriots that the price of compromise inherent in any settlement will be vastly recompensed by the gains”. ( Η υπογράμμιση του all  από το Φόρειν ΄Οφις).

Ακολούθησε το 2008 η «μελέτη» της Πραξούλας Αντωνιάδου μαζί με την Fiona Mullen και την τουρκάλα (έποικο- “Σ» 1.10.2011)  Ozlem Oguz Cilsal «The day after I: commercial opportunities following a solution to the Cyprus problem”. Στην «μελέτη» εκείνη η Κυπριακή Δημοκρατία αναφερόταν απλώς ως «νότιο τμήμα του νησιού» (προσέξετε, στο φιλμάκι ο Sir Pissarides την αναφέρει ως «ελληνική κοινότητα»). Η πρώην υπουργός του Χριστόφια επιχειρηματολογούσε ότι μετά τη λύση του Κυπριακού, το διζωνικό κρατικό μόρφωμα που θα προκύψει θα επωφεληθεί από την ύπαρξη αγωγών στο έδαφος της Τουρκίας. Η «μελέτη» της Πραξούλας δημοσιεύθηκε από το γνωστό εντολοδοχικό ΠΡΙΟ Νορβηγίας, (που είχε αναλάβει καταρχήν τα σεμινάρια πλύσης εγκεφάλου Ελληνοκυπρίων και μετά την εκστρατεία υπέρ της επιβολής του Σχεδίου Ανάν) και ήταν μέρος μιας σειράς εκδόσεων.  Βραβεύθηκε δε από άλλο Sir της Αυτού Μεγαλειότητας, τον επιχειρηματία Στέλιο Χατζηιωάννου με πρόλογο από ποίο άλλο, τον Αλεξάντερ Ντάουνερ. Την δεύτερη «μελέτη», περιμένετε,   με τίτλο «The day after II: Reconstructing a reunited Cyprus”, την συγχρηματοδότησε η Υπάτη Αρμοστεία της Βρετανίας στην Κύπρο!

Ξέχασα,  μας υπόσχονταν ότι με τη λύση τους θα είχαμε στη τσέπη και από  5,000 ευρώ ο καθένας…

Ο Μάθιου Μπράιζα

Τις μέρες αυτές επανήλθε ο πρώην Αμερικανός διπλωμάτης Μάθιου Μπράιζα με νέες δηλώσεις υπερ αγωγού μέσω Τουρκίας,  για τις οποίες εκφράζονται ανησυχίες (Σημερινή 13.12.2013). . Μα ο Μπράιζα από τότε που απέτυχε να γίνει δεκτός ως πρέσβης στο Αζερμπαιτζάν λόγω της καμπάνιας του επιτυχούς Αρμενικού λόμπυ στις ΗΠΑ, εγκατέλειψε την διπλωματική υπηρεσία, ζει στην Κωνσταντινούπολη, εργάζεται για τουρκική εταιρία παντρεμένος με τουρκάλα. Άξιον απορίας γιατί δεν αποδίδονται από δικούς μας  οι ίδιες ανησυχίες αλλά και επικρίσεις στα όσα προώθησε ο «δικός» μας Σερ Πισσαρίδης  (που προεδρεύει και του Συμβουλίου Εθνικής Οικονομίας της Κ.Δ) στο διαβόητο φιλμάκι του ΚΕΒΕ υπέρ της Τουρκίας, που δεν βρίσκω να διαφέρουν ποσώς σε στόχο με όσα προωθεί ο εργοδοτούμενος από τους Τούρκους Μπράιζα.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης όχι μόνο δεν είχε διπλώματα, αλλά  ούτε καν γράμματα ήξερε, αγράμματος ήταν. Αλλά πατριώτης, παλικάρι, ΄Ελληνας αγωνιστής και ήρωας. Σήμερα οι …ηρωισμοί, πατριωτισμοί, παλληκαρισμοί, μετρούνται με όσο μεγαλύτερη βλακεία, διγλωσσία, αθυροστομία, προδοσία, μειοδοσία, ανοησία, ψευτιά, πνευματική μαλακία και κοροιδία μπορέσει ένας να πουλήσει και κάποτε και κατ΄εντολή…

Η Φανούλα Αργυρού είναι ερευνήτρια-συγγραφέας με έδρα το Λονδίνο

Διαβάστε περισσότερα...

Πρόσκληση

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Δεξαμενή Σκέψης "Άγιος Νικόλαος"

και το

Κυπριακό Κέντρο Μελετών  (ΚΥΚΕΜ)

σας προσκαλούν στην τέταρτη διάλεξη του κύκλου της Ακαδημίας Πολιτών,

για το έτος 2013 - 2014, με θέμα:

«Υποκλοπές Τηλεπικοινωνιών: Βρετανικές Βάσεις και Κύπρος»

Ομιλητής

Γιώργος Γεωργίου

Ερευνητής

Παρασκευή,  13 Δεκεμβρίου, 7.15 μ.μ.

Αίθουσα Διαλέξεων παρά το προαύλιο του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου

Λεμεσός

Χορηγοί Επικοινωνίας

ΠΟΛΙΤΗΣ

ΑΛΗΘΕΙΑ

CAPITAL

ΚΑΝΑΛΙ 9.86

ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ

ΡΑΔ. ΣΤΑΘΜΟΣ Ι.Μ. ΛΕΜΕΣΟΥ 94.5

Διαβάστε περισσότερα...

Στη δικαιοσύνη εναντίον του Ερντογάν προσφεύγει τουρκική εφημερίδα

Η εφημερίδα κατηγορεί τον Τούρκο πρωθυπουργό για απόπειρα επηρεασμού με αφορμή τη δημοσίευση εμπιστευτικού εγγράφου. Η τουρκική εφημερίδα «Ταράφ» θα προσφύγει στη δικαιοσύνη εναντίον του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος την κατηγόρησε για «προδοσία» επειδή αποκάλυψε υποτιθέμενα σχέδια του ισλαμοσυντηρητικού καθεστώτος να απαλλαγεί από μια ισχυρή μουσουλμανική αδελφότητα, έγινε σήμερα γνωστό από την εφημερίδα. «Μέσα στις προσεχείς ημέρες θα καταθέσουμε μήνυση για τις δυσφημιστικές δηλώσεις και για βούληση επηρεασμού της εφημερίδας», δήλωσε ο Βεϊσέλ Ακ, δικηγόρος της φιλελεύθερης εφημερίδας. Ο Μεχμέτ Μπαρανσού, ένας γνωστός δημοσιογράφος της «Ταράφ», δημοσίευσε στα τέλη Νοεμβρίου ένα επιβαρυντικό εμπιστευτικό έγγραφο που χρονολογείται από το 2004. Σ' αυτή την επιστολή, η οποία υπογράφεται από τον Ερντογάν και τον πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιούλ, τότε υπουργό Εξωτερικών, το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας (MGK) ζητούσε ρητά από την κυβέρνηση να λάβει μέτρα για «να τελειώνουμε» με το κίνημα του ιμάμη και στοχαστή Φετουλάχ Γκιουλέν, ο οποίος είναι επικεφαλής μιας μεγάλης οργάνωσης. Από τις ΗΠΑ όπου ζει εξόριστος από το 1999, ο Γκιουλέν κατήγγειλε τα σχέδια αυτά ενώ οι ηγέτες του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) διέψευσαν πως έχουν την πρόθεση να βλάψουν την αδελφότητα. Οι διαμάχες ανάμεσα σ' αυτούς που κατέχουν την εξουσία στην Τουρκία και την αδελφότητα Γκιουλέν, η οποία τους είχε βοηθήσει το 2002 να αναλάβουν τα ηνία της χώρας, έχουν έρθει στη δημοσιότητα εδώ και πολλές εβδομάδες εξαιτίας μιας απόφασης της τουρκικής κυβέρνησης να κλείσει τα προπαρασκευαστικά σχολεία, ένα σημαντικό μέλος των οποίων ανήκουν στην αδελφότητα και αποτελούν μια από τις κύριες πηγές εσόδων της. Με φόντο τις προεδρικές εκλογές του 2014, η αδελφότητα δεν έκρυψε ότι δεν συμφωνεί με τον «αυταρχισμό» του Ερντογάν. Κατά την άποψη παρατηρητών, ο Ερντογάν είναι εκνευρισμένος από την αύξηση της δύναμης της αδελφότητας στον κρατικό μηχανισμό, καθώς έχει ήδη μεγάλη επιρροή στην αστυνομία και το δικαστικό σώμα. Το σαββατοκύριακο, ο Ερντογάν κάλεσε την αστυνομία να αναλάβει δράση εναντίον της «Ταράφ»: «Το να αποκαλύπτει κανείς απόρρητα του κράτους δεν μπορεί να θεωρηθεί ελευθερία έκφρασης, είναι απλούστατα προδοσία», δήλωσε. Εισαγγελείς άρχισαν αμέσως έρευνα εναντίον του Μπαρανσού. Ο αρθρογράφος αυτός είχε γίνει το μαύρο πρόβατο του τουρκικού στρατού όταν είχε δημοσιεύσει το 2008 ενοχλητικές αποκαλύψεις για συνωμοσίες με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης του Ερντογάν. Πολλοί στρατηγοί καταδικάσθηκαν στη συνέχεια με βάση τις αποκαλύψεις αυτές. Ο Ερντογάν, ο οποίος έγινε τον Ιούνιο στόχος ενός κύματος αμφισβήτησης για τις αυταρχικές και ισλαμιστικές παρεκκλίσεις του, κατηγορείται ότι επιχειρεί να καθυποτάξει τον Τύπο. Αντιδράσεις για τις διώξεις κατά του Τύπου Οι διώξεις εναντίον της εφημερίδας Ταράφ που αποκάλυψε απόφαση του τουρκικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (ΣΕΑ) για την παρακολούθηση και δίωξη γνώστης ισλαμικής αδελφότητας προκαλεί αντιδράσεις στην Ευρώπη. Η Ελέν Φλοτρ, συμπρόεδρος της Μικτής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Τουρκίας-ΕΕ, περιέγραψε τις διώξεις που ξεκίνησε η εισαγγελία της Άγκυρας εναντίον της εφημερίδας και του δημοσιογράφου κ. Μεχμέτ Μπαρανσού «σκανδαλώδεις» και ανησυχητικές για τη γενικότερη κατάσταση της ελευθερίας του Τύπου. Η αρθρογράφος της εφημερίδας Σαμπάχ κυρία Ναζλί Ιλιτζάκ, που υπήρξε βουλευτής του κυβερνητικού κόμματος, λέει χαρακτηριστικά σήμερα ότι η ενέργεια του κ. κ. Μπαρανσού δεν αποτελεί «προδοσία», αλλά τυπική «δημοσιογραφική δραστηριότητα». «Θεωρώ τη δημοσίευση υπηρεσία προς τη χώρα» είπε η κυρία Ιλιτζάκ. Ο δημοσιογράφος Ντογάν Ακίν, του ανεξάρτητο διαδικτυακού τόπου T24, σχολιάζει ότι οι δηλώσεις του πρωθυπουργού είναι ιδιαίτερα προβληματικές. «Πρόκειται για απόπειρες να δημιουργηθούν μαύρες τρύπες σαν αυτές που κάποτε κατάπιαν και τον ίδιο», λέει αναφερόμενος στην φυλάκιση του κ. Ερντογάν γιατί είχε απαγγείλει ένα ποίημα το 1999. «Οικοδομεί μέσα στο κράτος τον ίδιο λαβύρινθο από τον οποίον υπέφερε κι ο ίδιος», επισήμανε χαρακτηριστικά ο κ. Ακίν. Πηγή: AΠE-MΠΕ

Διαβάστε περισσότερα...

Κοινό στρατηγικό σχέδιο Κύπρου- Ισραήλ για αντιμετώπιση έκτακτων περιβαλλοντικών καταστάσεων

Κύπρος και Ισραήλ καταστρώνουν στρατηγικό σχέδιο για την αντιμετώπιση έκτακτων περιβαλλοντικών καταστάσεων, σε περίπτωση ατυχήματος στη διάρκεια των διαδικασιών για την ανόρυξη υδρογονανθράκων στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη των δύο χωρών. Το θέμα συζήτησαν ο υπουργός Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, Νίκος Κουγιάλης και ο υπουργός Περιβάλλοντος του Ισραήλ, Αμίρ Περέτζ, στο περιθώριο της 18ης Συνόδου της Σύμβασης της Βαρκελόνης, για την προστασία της Μεσογείου που πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Σε δηλώσεις που μετέδωσε το κρατικό κανάλι του ΡΙΚ, ο κ. Κουγιάλης ανέφερε ότι ο Ισραηλινός υπουργός Περιβάλλοντος θα βρίσκεται στην Κύπρο τον ερχόμενο μήνα, για τον καταρτισμό του στρατηγικού σχεδίου. Η υφιστάμενη εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία, έχει κενό όσον αφορά την προστασία της θάλασσας σε περίπτωση ατυχήματος. Με τον στρατηγικό σχεδιασμό επιδιώκεται να καλυφθούν κενά στην εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία όσον αφορά στην προστασία της θάλασσας σε περίπτωση ατυχήματος και να ξεκαθαριστεί ο ρόλος της κάθε χώρας και των διαφόρων κρατικών υπηρεσιών.

Δημοσίευση : 8 Δεκεμβρίου 2013

Διαβάστε περισσότερα...

Press freedom in Turkey under serious threat - Al Arabiya News

Press freedom in Turkey under serious threat - Al Arabiya News

Διαβάστε περισσότερα...

Ουκρανία: Την αποπομπή του Γιανουκόβιτς ζητούν 200.000 διαδηλωτές

Περίπου 200.000 φιλοευρωπαίοι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν σήμερα στην πλατεία της Ανεξαρτησίας στο Κίεβο ζητώντας την αποπομπή του προέδρου της χώρας μετά την απόρριψη από τον Βίκτορ Γιανουκόβιτς της συμφωνίας σύνδεσης με την ΕΕ. AFP «Είμαστε εδώ για το ευρωπαϊκό μέλλον της Ουκρανίας, για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Θέλουμε να επικρατήσει η δικαιοσύνη για όλο τον κόσμο», δήλωσε ένας 52 χρονος διαδηλωτής. Η αντιπολίτευση, η οποία ζητεί τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, ελπίζει να κινητοποιήσει σήμερα μέχρι και ένα εκατομμύριο διαδηλωτές. Η πρώην πρωθυπουργός Γιούλια Τιμοσένκο που παραμένει στη φυλακή έστειλε το δικό της μήνυμα μέσω επιστολής που διάβασε στο συγκεντρωμένο πλήθος η κόρη της. «Η αντιπολίτευση ζητά την άμεση παραίτηση του Γιανουκόβιτς, ο οποίος αποφάσισε να ενταχθεί στην ομάδα των δικτατόρων. Πρέπει ειρηνικά και με νόμιμο τρόπο να τον απομακρύνουμε από την εξουσία» ανέφερε μεταξύ άλλων η επιστολή. Η απόφαση του Γιανουκόβιτς να μην υπογράψει μια συμφωνία για στενότερους δεσμούς της χώρας του με την Ε.Ε. για χάρη στενότερων δεσμών με τη Ρωσία, έχει βυθίσει τη χώρα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης στην μεγαλύτερη πολιτική κρίση της τελευταίας δεκαετίας.

Δημοσίευση : 8 Δεκεμβρίου 2013

Διαβάστε περισσότερα...

Στα μέσα Δεκεμβρίου αποφασίζει η συριακή αντιπολίτευση αν θα συμμετάσχει στη «Γενεύη 2»

Ο συνασπισμός της συριακής αντιπολίτευσης θα αποφασίσει στα μέσα Δεκεμβρίου, κατά τη διάρκεια συνεδρίασης στην Τουρκία, εάν θα συμμετάσχει ή όχι στην ειρηνευτική διάσκεψη του ΟΗΕ στη Γενεύη στις 22 Δεκεμβρίου, δήλωσε σήμερα ο Ζορζ Σάμπρα, επικεφαλής της κύριας συνιστώσας της αντιπολίτευσης, του Εθνικού Συριακού Συμβουλίου.

«Η τελική απόφαση θα ληφθεί κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του συνασπισμού στα μέσα Δεκεμβρίου στην Κωνσταντινούπολη», είπε. Ο συνασπισμός της συριακής αντιπολίτευσης είχε ανακοινώσει στις 22 Νοεμβρίου ότι υπάρχει επί της αρχής συμφωνία για τη συμμετοχή του στην ειρηνευτική διάσκεψη Γενεύη 2. Ωστόσο, είχε απαιτήσει η διάσκεψη να διεξαχθεί στη βάση της «πλήρους μεταβίβασης της εξουσίας» και υπό τον όρο ότι «ο Μπασάρ αλ Ασαντ και όσοι έχουν λερώσει τα χέρια τους με συριακό αίμα να μην διαδραματίσουν κανέναν ρόλο στην μεταβατική περίοδο και στο μέλλον της Συρίας». Ομως, το συριακό καθεστώς ανακοίνωσε στις 4 Δεκεμβρίου μέσω του υπουργού Ενημέρωσης Ομραν αλ-Ζόχμπι ότι ο Μπασάρ αλ Ασαντ θα πρέπει να ηγηθεί της μεταβατικής περιόδου στη χώρα. Ο Ζορζ Σάμπρα εξέφρασε αμφιβολίες και για την ίδια την διεξαγωγή της ειρηνευτικής διάσκεψης Γενεύη 2. "Κανείς δεν θα τολμήσει να πάει στη Γενεύη χωρίς να συμβουλευτεί τις δυνάμεις του εσωτερικού που έχουν την πραγματική ισχύ», είπε αναφερόμενος στις δυνάμεις των ανταρτών που πολεμούν στις καθεστωτικές στρατιωτικές δυνάμεις επί του πεδίου της συριακής σύρραξης, αρνούνται κάθε συμβιβασμό και κατηγορούν την συριακή αντιπολίτευση ότι είναι αποκομμένη από την πραγματικότητα.

Διαβάστε περισσότερα...

Ιράκ: Σειρά επιθέσεων με τουλάχιστον 22 νεκρούς στην επαρχία της Βαγδάτης

Τουλάχιστον 22 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και περισσότεροι από 66 τραυματίστηκαν σήμερα, σε σειρά επιθέσεων που συγκλόνισαν την επαρχία της Βαγδάτης, ανακοίνωσαν αξιωματούχοι των υπηρεσιών ασφαλείας και ιατρικές πηγές. Οι επιθέσεις σημειώθηκαν σε πέντε σημεία της επαρχίας. Η πλέον αιματηρή επίθεση έπληξε τη σουνιτική συνοικία Μπάγιαα, όταν βόμβα τοποθετημένη σε σταθμευμένο όχημα εξερράγη κοντά σε φανοποιείο με αποτέλεσμα επτά άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους και 14 να τραυματιστούν. Η κλιμάκωση των επιθέσεων, με τουλάχιστον 6.250 νεκρούς από τον Ιανουάριο, προκαλεί φόβους για μια επιστροφή στο επίπεδο της βίας του 2006-2007, όταν ο εμφύλιος πόλεμος είχε προκαλέσει τον θάνατο δεκάδων χιλιάδων Ιρακινών μετά την υπό τις ΗΠΑ εισβολή στη χώρα το 2003. Η παραλυσία του πολιτικού συστήματος που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις έριδες μεταξύ σουνιτών και σιιτών, σε συνδυασμό με την εκτεταμένη διαφθορά, συμβάλλουν στην αστάθεια και την αναζωπύρωση της βίας, ενώ πλησιάζουν οι βουλευτικές εκλογές της 30ης Απριλίου. Πληγή για το Ιράκ αποτελούν και οι εξτρεμιστικές οργανώσεις με διασυνδέσεις με την Αλ-Κάιντα που αυξάνουν τη δράση τους στη χώρα, καθώς ενθαρρύνονται από τη σύγκρουση στη γειτονική Συρία. Πηγή: AMΠE

Δημοσίευση : 8 Δεκεμβρίου 2013

Διαβάστε περισσότερα...

Το παιχνίδι της Κίνας στον δυτικό Ειρηνικό

Στρατηγικός στόχος του Πεκίνου, η αντίδραση των ΗΠΑ και η ιαπωνική αμηχανία

The New York Times

Σε μια εποχή όπου η κυβέρνηση Ομπάμα εστιάζει την προσοχή της σε νέου τύπου συγκρούσεις, όπου οι πόλεμοι στο Διαδίκτυο και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη παίζουν πρωταγωνιστικούς ρόλους, η επικίνδυνη αντιπαράθεση για μια σειρά ακατοίκητων βραχονησίδων στη Θάλασσα Ανατολικής Κίνας μοιάζει με οπισθοδρόμηση στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου.

Ξαφνικά, η ναυτική δύναμη και οι περιπολίες μαχητικών αεροσκαφών αναδύονται στη λανθάνουσα αντιπαράθεση μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου. Η κυβέρνηση Ομπάμα φοβάται ότι η εν λόγω αντιπαράθεση μπορεί να κλιμακωθεί, εκτροχιάζοντας το σύνθετο στρατηγικό της σχέδιο να διαχειριστεί την άνοδο της Κίνας χωρίς να φαίνεται ότι την εμποδίζει. Οπως στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου, μια εντοπισμένη εδαφική διαμάχη εμφανίζεται ως η αφορμή, αλλά όχι η πραγματική αιτία σε μια ευρύτερη αναμέτρηση για τον έλεγχο μιας τεράστιας γεωγραφικής ζώνης.

Καθώς οι Κινέζοι εμφανίζονται ολοένα και περισσότερο αποφασιστικοί στις εδαφικές τους διεκδικήσεις για βραχονησίδες, οι σύμμαχοι των ΗΠΑ συγκεντρώνουν και αυτοί μεγαλύτερες στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή, μετατρέποντας μια αρχικά μικρής κλίμακας διένεξη σε ευρύτερη αναμέτρηση ισχύος μεγάλης συμβολικής σημασίας.

Ανήσυχη για την αυξανόμενη ισχύ της γειτονικής Κίνας, η Νότια Κορέα κατασκευάζει νέα ναυτική βάση για 20 πολεμικά πλοία, συμπεριλαμβανομένων υποβρυχίων. Από την πλευρά τους οι Γιαπωνέζοι, οι οποίοι παραδοσιακά στηρίζονταν στις αμερικανικές βάσεις της Οκινάουα για τις περιορισμένες περιπολίες τους στην περιοχή, σχεδιάζουν να κατασκευάσουν μια νέα στρατιωτική βάση σε ακατοίκητη νήσο, κοντά στις διαφιλονικούμενες βραχονησίδες, μέχρι το 2016. Προβλέπεται επίσης να αναπτύξουν περισσότερα F-15 και κατασκοπευτικά αεροσκάφη στην Οκινάουα, ένα πλοίο μεταφοράς ελικοπτέρων και μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Καθώς ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν πραγματοποιούσε, αυτή την εβδομάδα, περιοδεία σε Τόκιο, Πεκίνο και Σεούλ, το μήνυμα της κυβέρνησης Ομπάμα ήταν ότι όλες οι πλευρές οφείλουν να χαμηλώσουν τους τόνους και να αποφύγουν τις εθνικιστικές κορώνες, προκειμένου να μην επιδεινώσουν μια ήδη τεταμένη κατάσταση. Το τελευταίο διάστημα, τόσο η Κίνα όσο και η Ιαπωνία δημιούργησαν Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, κάτι που σχετίζεται και με την εδραίωση των δύο νέων ηγετών, του Κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ και του Ιάπωνα πρωθυπουργού Σίνζο Αμπε, στο εσωτερικό των χωρών τους.

Ενας από τους κορυφαίους συμβούλους εθνικής ασφαλείας του Μπαράκ Ομπάμα, μιλώντας με την προϋπόθεση της ανωνυμίας, περιέγραφε ως εξής την κατάσταση που διαμορφώνεται: «Είναι μάλλον σαφές ότι δεν πρόκειται μόνο για τις βραχονησίδες. Κυρίως, η διένεξη αφορά την επιθυμία ορισμένων στην Κίνα, συμπεριλαμβανομένης της ηγεσίας του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, ενδεχομένως και της νέας πολιτικής ηγεσίας, να επιδείξουν ισχύ, με τρόπο που μέχρι πρόσφατα δεν τους επέτρεπαν οι στρατιωτικές δυνατότητες της χώρας».

Τον Ιανουάριο του 2011, ο τότε υπουργός Αμυνας Ρόμπερτ Γκέιτς εκτιμούσε πως ο μακροπρόθεσμος στόχος των Κινέζων είναι να εκτοπίσουν τις ΗΠΑ σε μια «δεύτερη νησιωτική αλυσίδα», πιο μακριά από τις κινεζικές ακτές. Αν και σήμερα η κυβέρνηση Ομπάμα δεν μιλάει δημοσίως με αυτούς τους όρους, η ίδια εκτίμηση επανέρχεται. Η άμεση απάντηση Ομπάμα στη μονομερή ανακήρυξη ζώνης εναέριου ελέγχου από το Πεκίνο ήταν να στείλει στην περιοχή δύο Β-52. Μακροπρόθεσμα, όμως, ο Λευκός Οίκος θα πρέπει να πείσει ότι είναι αποφασισμένος να διατηρήσει τον ρόλο των ΗΠΑ ως εγγυητριών της ασφάλειας στον Ειρηνικό.

Διαβάστε περισσότερα...

Το Σύμφωνο της Βαγδάτης

58 χρόνια πριν
Ενα ξεχασμένο ψυχροπολεμικό ανάχωμα που στόχο είχε να περιορίσει
την επέκταση της επιρροής της ΕΣΣΔ

Του Ευαγγελου Βενετη*

Κατά το πρότυπο του ΝΑΤΟ και του Οργανισμού Συμφώνου της Νοτιοανατολικής Ασίας, η ίδρυση του Συμφώνου της Βαγδάτης (Οργανισμός του Κεντρικού Συμφώνου - ΣΕΝΤΟ) στις 24 Φεβρουαρίου 1955 αποτέλεσε την προέκταση της δυτικής επιρροής στα νοτιοδυτικά σύνορα της Σοβιετικής Ενωσης, με σκοπό τον περιορισμό της σοβιετικής επέκτασης στη Μέση Ανατολή, τον Περσικό Κόλπο και τον Ινδικό Ωκεανό. Το Σύμφωνο περιελάμβανε την Τουρκία, το Ιράκ, το Ιράν και το Πακιστάν με το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες ως συνδεδεμένα μέλη. Επίσης ιδιαίτερος ήταν ο ρόλος της Κύπρου καθώς φιλοξενούσε τις βρετανικές βάσεις και τις συνέδεε επιχειρησιακά με τη Μέση Ανατολή.

Οργανωτικά το Σύμφωνο περιελάμβανε το Συμβούλιο Υπουργών, τη Γραμματεία και την Οικονομική Επιτροπή με υποεπιτροπές υγείας, εμπορίου και επικοινωνιών. Το Συμβούλιο Υπουργών συνερχόταν ετησίως σε επίπεδο πρωθυπουργών ή υπουργών Εξωτερικών διαδοχικά στην Τεχεράνη, το Ισλαμαμπάντ, την Αγκυρα, το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον. Στην Αγκυρα διεξάγονταν συναντήσεις σε επίπεδο πρέσβεων. Η Γραμματεία αποτελείτο από διακόσια άτομα και ο γενικός γραμματέας του Συμφώνου οριζόταν από το Συμβούλιο Υπουργών για τρία χρόνια. Παράλληλα υπήρχε η Στρατιωτική Επιτροπή με σκοπό τη διεξαγωγή κοινών στρατιωτικών ασκήσεων σε περιοδική βάση παρά την απουσία μονίμων κοινών στρατιωτικών δομών στα μέλη του Συμφώνου.

Η χρηματοδότηση του Συμφώνου προερχόταν από τις εισφορές των κρατών-μελών του, με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο να έχουν τη μερίδα του λέοντος σε επίπεδο εισφορών. Το 1959 οι Ηνωμένες Πολιτείες ίδρυσαν το Απόθεμα Αναπτυξιακών Δανείων για τη χρηματοδότηση διαφόρων έργων, όπως του σιδηροδρόμου Τουρκίας-Ιράν, της ειδικής τεχνολογίας τηλεφωνικής γραμμής Αγκυρας-Τεχεράνης-Καράτσι (1965), την επέκταση του λιμένα της Τραπεζούντας και τον οδικό άξονα Πακιστάν-Ιράν-Τουρκία.

Σοβαρές εγγενείς ανεπάρκειες του εγχειρήματος

Ωστόσο, ευθύς εξαρχής φάνηκαν οι εγγενείς αδυναμίες ενός εγχειρήματος όπως του Συμφώνου. Η διακυβερνητική στρατιωτική συμμαχία που αντιπροσώπευε το Σύμφωνο αποδείχθηκε βραχύβια και προβληματική στην εφαρμογή της, καθώς μία σειρά γεγονότων την περιθωριοποίησαν επιχειρησιακά. Στις 14 Ιουλίου 1958 η πτώση του Ιρακινού μονάρχη από το στρατιωτικό πραξικόπημα του Στρατηγού Αμπντούλ Καρίμ Κάσιμ είχε ως αποτέλεσμα την αποχώρηση του Ιράκ από το Σύμφωνο και την επίσημη ουδετεροποίησή του σε σχέση με το ψυχροπολεμικό κλίμα, αλλά με έντονη την ουσιαστική στροφή του προς τη σφαίρα επιρροής της Μόσχας. Παρά το ότι η έδρα του Συμφώνου μεταφέρθηκε στην Αγκυρα, η απώλεια του Ιράκ ήταν εμφανής και αποδυνάμωσε το Σύμφωνο.

Κατά τη δεκαετία του 1960, η συνοχή του Συμφώνου δοκιμάστηκε από την αραβο-ισραηλινή διένεξη και τους πολέμους μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν. Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 προκάλεσε τριγμούς μεταξύ του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον αφενός και της Αγκυρας αφετέρου. Αδυνατώντας να προσφέρει σταθερότητα και προοπτική επίλυσης των εν λόγω διενέξεων, το Σύμφωνο άρχισε να χάνει την οποιαδήποτε αίγλη και δυναμική είχε αρχικά αποκτήσει. Το κυριότερο όμως είναι ότι το Σύμφωνο είχε αποτύχει στην κύρια αποστολή του, δηλαδή την ανάσχεση του σοβιετικού επεκτατισμού στη Μέση Ανατολή. Η Μόσχα είχε κατορθώσει να παρακάμψει τη δράση του Συμφώνου και να αναπτύξει ζωτικές για αυτήν σχέσεις με τη Συρία, το Ιράκ, την Αίγυπτο, την Υεμένη, τη Σομαλία και τη Λιβύη.

Το τέλος στο εκ γενετής αδύναμο Σύμφωνο σηματοδότησε η Ισλαμική Επανάσταση στο Ιράν το 1979. Η πτώση του φιλοδυτικού Σάχη και η ανάληψη της εξουσίας από τον Αγιατολάχ Χομεϊνί σήμανε τον επιχειρησιακό κατακερματισμό και τέλος του Συμφώνου. Εφεξής η Δύση θα αναζητούσε μία νέα ασπίδα-οργανισμό αυτή τη φορά για να αντιμετωπίσει την Ισλαμική Αναγέννηση του Ιράν στον Ισλαμικό κόσμο και με αυτό επιφορτίσθηκε το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (1982).

Η ανεπάρκεια του Συμφώνου έγκειται επίσης και στο γεγονός ότι σε αντίθεση με τον αμυντικό οραματισμό των δημιουργών του δεν κατόρθωσε να δημιουργήσει μόνιμες στρατιωτικές δομές και σχέσεις μεταξύ των ενόπλων δυνάμεων των μελών-κρατών του παρά μόνο σε υποτυπώδες επίπεδο στοιχειωδών και εφήμερων ανταλλαγών. Σταδιακά αποδείχθηκε ότι το Σύμφωνο εξυπηρετούσε καλύτερα τις οικονομικές και τεχνολογικές ανταλλαγές των μελών του καταργώντας στην πράξη την οιαδήποτε στρατιωτική του σημασία.

Ζημιά στα συμφέροντα Ελλάδας, Ιράν και Ιράκ

Το Σύμφωνο της Βαγδάτης ουσιαστικά όχι μόνο δεν περιόρισε τη σοβιετική επιρροή αλλά ανέδειξε τον στρατηγικό ρόλο της Τουρκίας, η οποία αποτελώντας μέλος τόσο του ΝΑΤΟ όσο και του Συμφώνου της Βαγδάτης μονοπωλούσε την επιχειρησιακή επιρροή σε Ανατολή και Δύση. Το αδιαπέραστο τείχος που σήκωσε η προνομιακή θέση και μεταχείριση της Τουρκίας από τους δυτικούς συμμάχους της, προκάλεσε ζημιά στα συμφέροντα τόσο της Ελλάδας όσο και των Ιράκ και Ιράν, που επιζητούσαν εκατέρωθεν πιο στενούς δεσμούς. Αντίθετα η τουρκική επιρροή φρόντιζε να στεγανοποιεί τα κανάλια επαφών.

Ενδεικτικό του επιζήμιου χαρακτήρα του Συμφώνου για τα συμφέροντα της Ελλάδας είναι το γεγονός ότι κατά τη δεκαετία του 1960 και του 1970 οι σχέσεις της Ελλάδας με το Ιράκ, το Ιράν και το Πακιστάν παρέμεναν τυπικές και αδρανείς. Παρά τις όποιες επίμονες κατά καιρούς προσπάθειες της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής για διμερή προσέγγιση των εν λόγω χωρών, η Τουρκία πάντοτε παρενέβαινε σε κάθε επίπεδο, επικαλούμενη τις δεσμεύσεις των χωρών του Συμφώνου της Βαγδάτης για να αποσοβηθεί η ελληνική προσέγγιση με αυτές. Ενδεικτικό του εν λόγω επιχειρήματος είναι το γεγονός ότι μετά την Ισλαμική Επανάσταση στο Ιράν και την κατάλυση του Συμφώνου το 1979, οι ήδη επί Σάχη θετικές σχέσεις της Ελλάδας με το Ιράν γνώρισαν άνευ προηγουμένου ενδυνάμωση για τα δεδομένα των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης με διπλωματικές πράξεις και υψηλόβαθμες επισκέψεις επισήμων, με αποκορύφωμα την ανταλλαγή επισκέψεων του Ελληνα Προέδρου Κωστή Στεφανόπουλου και του Ιρανού ομολόγου του Μοχάμαντ Χαταμί. Ιδιαίτερα ο οκταετής Α΄ πόλεμος του Περσικού Κόλπου μεταξύ του Ιράν και του Ιράκ έδωσε τη δυνατότητα στην Ελλάδα και σε ελληνικές εταιρείες να εμφανισθούν στα πράγματα τόσο σε επίπεδο εξοπλισμού των αντιμαχομένων όσο και καθαρά οικονομικών συναλλαγών. Γενικότερα, οι διπλωματικές πράξεις της Ελλάδας με τις χώρες του Συμφώνου πολλαπλασιάσθηκαν σε μία δεκαετία.

Εν γένει, ενώ το Σύμφωνο της Βαγδάτης απέβλεπε στην απόκρουση οιασδήποτε σοβιετικής επέκτασης, τα μέλη του Συμφώνου δύσκολα θα δρούσαν από κοινού χωρίς τη στήριξη του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον. Επίσης, ο συνασπισμός των χωρών αυτών καθίστατο δυσχερής στην πράξη χωρίς τη στήριξη του αραβικού κόσμου, ιδιαίτερα με την αποχώρηση του Ιράκ. Κάτι τέτοιο ποτέ δεν συνέβη και το Σύμφωνο τέθηκε γρήγορα στο περιθώριο του χρόνου.

* Ο δρ Ευάγγελος Βενέτης είναι υπεύθυνος του Ερευνητικού Προγράμματος Μέσης Ανατολής στο ΕΛΙΑΜΕΠ και συγγραφέας του βιβλίου «Ο Ελληνισμός στο Σύγχρονο Ιράν (1837-2010)».

Διαβάστε περισσότερα...

Egypt's Muslim Brotherhood opening TV station Turkey

ISTANBUL, Turkey, Dec. 7 (UPI) -- Egypt's Muslim Brotherhood said it is establishing a television station in Turkey to broadcast its political views.The station, known as Rabia, will have an Islamist slant and use the motto "the pulse of freedom," Today's Zaman reported Saturday.
Rabia is named after a prominent public square in Egypt that became a symbol of the Brotherhood's resistance to the military ouster of President Mohamed Morsi.
The announcement was made on Facebook by the Egyptian anti-government National Alliance.
Details of Rabia's programming were not revealed but Today's Zaman said its launch would likely further strain relations between Egypt and Turkey.
Egypt has already speculated Rabia has the backing of Turkish intelligence agencies.

Topics: Today's Zaman, Mohamed Morsi

Read more: http://www.upi.com/Top_News/World-News/2013/12/07/Egypts-Muslim-Brotherhood-opening-TV-station-Turkey/UPI-38311386441223/#ixzz2nCLyDhGN

Διαβάστε περισσότερα...

Πέθανε ο μεγάλος αντι-διζωνικός ηγέτης: Νέλσον Μαντέλα

Πέθανε ο μεγάλος αντι-διζωνικός ηγέτης: Νέλσον Μαντέλα

Φανούλα Αργυρού (Agora Dialogue  )

Πέθανε σε ηλικία 95 χρόνων ένας πραγματικά παγκόσμιος μεγάλος ιστορικός ηγέτης, οαντιδιζωνικός, αντι-ρατσιστής, αγωνιστής της Ελευθερίας, πρώτος μαύρος πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής, ο μεγάλος Νέλσον Μαντέλα. Ο άνθρωπος που απέρριψε ασυζητητί  ως ρατσιστική τη τουρκο-βρετανική διζωνική λύση για τη πατρίδα του, όταν του την πρότειναν και εκείνου την δεκαετία του 1990 στο πρότυπο που την προωθούν από το 1974 για λύση του δικού μας Κυπριακού προβλήματος. Πρέπει να θυμίσουμε εδώ και την δήλωση που έκανε ο δικός μας Δρ. Βάσος Λυσσαρίδης,  για τη λύση αυτή στις 10 Νοεμβρίου 2008 σε συνέντευξή του στο «Ράδιο Πρώτο» και το συνάδελφο Λάζαρο Μαύρο.

"Πώς θα τολμήσω να αντικρύσω τον Μαντέλα όταν ήμουνα ο υπεύθυνος παγκοσμίως του αγώνα εναντίον τουαπαρχάιτ, εναντίον των φυλετικών διακρίσεων αν και μόνο προσυπογράψω φυλετικές διακρίσεις;  Θα είναι αντίφαση ζωής.

Το να έρχεται το θύμα ή ένα τμήμα του θύματος να προσπαθεί να αποδώσει ευθύνη για το τεράστιο έγκλημα της κατοχής, της εθνοκάθαρσης,  της καταπάτησης όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,  να μου επιτραπεί να πω ότι αυτό αποτελεί πολιτικό μαζοχισμό."

Ο Μαντέλα, πρωτοπόρησε,  αγωνίστηκε για τη απελευθέρωση της πατρίδας του και τα ανθρώπινα δικαιώματα των συμπατριωτών του, φυλακίστηκε για δεκαετίες, και γι΄αυτόν και τους συμπατριώτες του,  λέξεις όπως αγώνας, συναγωνιστές και ανθρώπινα δικαιώματα όχι μόνο είχαν βάθος και νόημα αλλά και έμπρακτα υπήρξαν βίωμα πραγματικού αγώνα,  στόχος και σκοπός που άφησαν πλέον τη θέση τους στη παγκόσμια Ιστορία και όχι μόνο στην Ιστορία της Νοτίου Αφρικής.

Σήμερα όλη η ανθρωπότητα, με μεσίστιες σημαίες τιμούν και εκτιμούν τη προσφορά του στον ανένδοτο αγώνα του,  μαζί με το λαό της Νοτίου Αφρικής, θρηνούν το θάνατο ενός πραγματικού μαχητή της Ελευθερίας, υποκλίνονται στο μεγαλείο ενός statesman, που πάλεψε για μια γνήσια ενωμένη, δημοκρατική και μη ρατσιστική Νότιο Αφρική και ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες για όλο το λαό του. Κάτι που πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι οφείλει να επιδιώκει γνήσια και αποφασιστικά, και ο δικό μας λαός, της Κύπρου,  προτού είναι πλέον πολύ αργά και δρόμος δίχως επιστροφή. Γιατί οι αγώνες έχουν νόημα και αποτέλεσμα όταν υπάρχει και επιδιώκεται ανόθευτα ο στόχος της απελευθέρωσης και δημοκρατίας με ηγέτες που τολμούν και ξέρουν πως να διεκδικήσουν για την πατρίδα τους και τους συμπατριώτες τους. Ένα τέτοιο ηγέτη δυστυχώς ακόμα δεν αξιώθηκε να έχει η ημικατεχόμενη Κύπρος μας. Δεν είχε ούτε πριν την ψευτο-ανεξαρτησία ούτε μετά μέχρι σήμερα.

Σήμερα, όλοι οι ηγέτες της υφηλίου εξυμνούν τον άνθρωπο Νέλσον Μαντέλα για την επιμονή του στον ανθρώπινο αγώνα του για τα ίσα δικαιώματα των συμπατριωτών του, εναντίον του ρατσισμού και υποτίμησης της ανθρώπινης ύπαρξης και υπόστασης, γιατί το ωφελιμότερο και ακριβότερο προτέρημα ενός ηγέτη, είναι να ξέρει να απαιτεί με αντοχή. Να εμπνέει αλλά και  να διαπραγματεύεται την κατάλληλη ώρα εξασφαλίζοντας τα δίκαια του λαού του, δίχως να καταπατά τους αγώνες του λαού του, το αίμα που έχυσαν, τις θυσίες του έκαναν, δίχως να σκύβει ή να υποδουλώνεται σε ξένα συμφέροντα. Γιατί εκείνους που καταπατούν τέτοιους αγώνες ούτε εκείνοι που εξυπηρετούνται από αυτούς δεν εκτιμούν, τους περιφρονούν.   Αυτός ήταν ο ταπεινός μαύρος πολίτης, Νέλσον Μαντέλα, άξιος ιστορικός ηγέτης από τους λίγους που κατέγραψε παγκόσμια η Ιστορία των ανθρώπων.

Αιωνία και άξια η Μνήμη του.

Διαβάστε περισσότερα...

The US-Turkey Alliance Isn't Going Anywhere

http://www.forbes.com/sites/riskmap/2013/12/05/the-us-turkey-alliance-isnt-going-anywhere/

Διαβάστε περισσότερα...

Υπουργείο Άμυνας - ΚΥΚΕΜ για την Ενεργειακή ασφάλεια

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το σεμινάριο που συνδιοργάνωσαν το Υπουργείο Άμυνας και το Κυπριακό Κέντρο Μελετών (ΚΥΚΕΜ) στις 29 Νοεμβρίου στο ΤΕΠΑΚ της Λεμεσού με θέμα: «Η Ενεργειακή Ασφάλεια της Ανατολικής Μεσογείου, στο πλαίσιο της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης», με ομιλητές τον υπουργό άμυνας, Φώτη Φωτίου, και το διευθυντή του Κυπριακού Κέντρου Μελετών, Χρήστο Ιακώβου.

Οι δύο ομιλητές, αναφέρθηκαν εκτεταμένα στις έννοιες της Ενεργειακής Ασφάλειας και της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ανάλυσαν την πρακτική εφαρμογή που μπορούν να έχουν οι δύο αυτές έννοιες στην Ανατολική Μεσόγειο, θέτοντας, παράλληλα, διάφορους συλλογισμούς και προβληματισμούς. Ο υπουργός άμυνας έδωσε έμφαση σε εθνικό επίπεδο για το ρόλο και το πεδίο των αρμοδιοτήτων του Υπουργείου Άμυνας, στον ευρύ τομέα της ενεργειακής ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο κύριος Ιακώβου κατέδειξε την ανάγκη να επανεξεταστεί ο τρόπος συμμετοχής της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας, αφού μέχρι σήμερα υπήρχαν περιορισμοί σε βάρος της, λόγω απουσίας οποιασδήποτε σχέσης με το ΝΑΤΟ. Μετά τις ομιλίες ακολούθησε συζήτηση με το πολυπληθές ακροατήριο μέσα από την οποία διάφοροι υποστήριξαν την ανάγκη πιο συχνούς διεξαγωγής τέτοιων ενημερωτικών συζητήσεων που δίνουν την ευκαιρία στο κοινό να ενημερώνεται για εξειδικευμένα θέματα.

Διαβάστε περισσότερα...