Ινφογνώμων Πολιτικά: Elad Uzan: Οι σχέσεις Ισραήλ – Τουρκίας δεν πρόκειται να βελτιωθούν ποτέ
Διαβάστε περισσότερα...
Παρασκευή 31 Μαΐου 2013
A Talking Cure for Syria
LONDON – The proposal by the United States and Russia to hold a diplomatic conference to end the carnage in Syria deserves a less skeptical reaction than it has received. While it will be difficult to get all of the relevant parties to the table in Geneva any time soon, much less to ensure an outcome that will stick, diplomacy is the only game left. As much as one might wish otherwise, every other policy option canvassed so far is wrong in principle, nonviable in practice, unlikely to be effective, or bound to increase rather than diminish suffering.
After two years of civil war, with no decisive military victory by either side in sight, the situation could not be more desperate. According to current United Nations estimates, more than 80,000 Syrians are dead, and 6.8 million – one-third of the country’s population – need urgent humanitarian assistance. Some 4.25 million are displaced internally, and more than 1.5 million have fled the country, sheltering as refugees mainly in Lebanon, Jordan, and Turkey.
The strain on Syria’s neighbors is immense, and the conflict is inexorably seeping into the wider region. Both government and rebel forces have committed atrocity crimes. Many more are feared as violence among the main sectarian groups escalates.
Read more at http://www.project-syndicate.org/commentary/why-diplomacy-is-the-only-option-in-syria-by-gareth-evans#KBfXTJ6WuWSr1fuZ.99
Turkey's ruling party under fire for anti-Syria stance
Serena Shim, Press TV,
Istanbul
Turkeyβs ruling AK
Party led by Prime Minister Recep Tayyip Erdogan has come under fire for its
anti-Syrian stance. Major opposition parties have slammed Erdogan not only for
aiding the militants, but also for the lax border patrol that recently resulted
in dozens of deaths in the Turkish border town of Reyhanli. In other
developments, the Turkish President Abdullah Gul has praised the European Union
for lifting an arms embargo on the foreign-backed militants fighting the Syrian
government.
People of the region
must be careful of a sectarian war that could spread throughout the region --
these comments came from Turkish President Abdullah Gul while he was meeting
with his Tunisian counterpart. Gul was referring to the Syrian crisis which has
claimed more than 70,000 lives and has created turbulence in neighboring
countries such as Iraq, Lebanon and Turkey.
Although Turkish President Abdullah Gul warned the region against a full-fledged sectarian war, many believe him and his ruling AK party are the ones fueling the sectarian flame. Ankara is accused of serving the interests of Israel and the U.S, by giving the utmost facilitation to the Al Qaeda-linked militants currently fighting the Syrian government forces.
Abdullah Gulβs comments however have come under scrutiny by the countryβs main opposition parties. CHP MP Hassan Akgol says the EUβs decision was contradictory.
Meanwhile Turkish Foreign Minister Ahmad Davoudoglu is attending talks being held in Istanbul between the foreign-backed opposition known as the Syrian National Council. There are also representatives from Qatar and Saudi Arabia. The council has so far not been able to make a decision on reshuffling of its chief or the US -Russia backed Geneva 2 talks. Analysts believe there are growing divisions inside the council as Qatar and Saudi Arabia are engaged in a power struggle.
Turkey's Kurdish Arithmetic
Of all the variables that dictate the fate of nations, demography might just be the most decisive. The pace of populations—how they grow, change and decline—helps shape a country’s political outlook, its internal makeup, and its place in the world. It can also provide useful insights into a nation’s foreign policy priorities.
Turkey is a case in point. In late April, TurkStat, Turkey’s official statistics agency, released its latest survey of the country’s population. That study found that the national fertility rate, at 2.08, remains more or less stable. The trend, however, isn’t uniform. In the country’s west, birth rates generally fall significantly below the 2.1 live births per woman needed for “replenishment.” Births in Turkey’s Kurdish-dominated southeast, by contrast, are significantly higher. In other words, Turkey’s Kurdish minority is growing, while the rest of the country is not.
These details go a long way toward explaining the Turkish government’s latest foreign policy project. Largely unnoticed by the West, the government of Prime Minister Recep Tayyip Erdogan has begun an ambitious political effort to resolve the country’s decades-long conflict with the Kurdistan Workers Party, or PKK—and to launch a sweeping “reconciliation” with its Kurdish minority writ large.
The conceptual roots of this initiative date back several years, but serious efforts on this front are comparatively new. They entail talks of a ceasefire with the PKK, and a withdrawal of the group from Turkish territory to strongholds in northern Iraq in exchange for amnesty from, and a cessation of hostilities with, Ankara.
The rationale behind this effort is compelling. Turkey’s ruling Justice and Development Party (AKP) has charted impressive gains in recent years, particularly when compared to its European counterparts, which are suffering a collective—and protracted—fiscal meltdown. Growing national GDP ($786 billion in 2012), a relatively modest budget deficit (two percent), and comparatively low unemployment and public debt (9.4 and 37 percent, respectively) have already made Turkey the sixth largest economy in Europe, and the sixteenth largest in the world. But Turkish officials are thinking even bigger; by 2050, they hope, their country will rank as the third-largest economy in Europe, and tenth in the world overall.
Against this backdrop, the Turkish government has come to view its conflict with the PKK as a costly and unacceptable distraction. Turkish officials estimate that their country has spent nearly half-a-trillion dollars on counterterrorism over the past three decades—money that could have been spent on everything from high speed rail to improvements to the nation’s schools.
But the Turkish-Kurdish divide also represents a real threat to future prosperity, because the AKP has hinged much of its plans for future growth on an economic partnership with the autonomous Kurdistan Regional Government (KRG) in neighboring Iraq. Earlier this spring, the Turkish government is believed to have hammered out a secret deal to dramatically expand energy ties with the KRG. The stakes are potentially huge; officials in the KRG estimate that the energy routes now being actively under consideration between Ankara and Irbil could carry as much as one million barrels of crude to Turkey by the year 2015—and as much as double that by the end of the decade.
Lots of impediments stand in the way (among them Iraq’s central government, which has not looked kindly upon the KRG’s economic side deals). But for such an energy corridor to even stand a prayer of materializing, Turkey will need to have peace along its common border with Iraq—and stability in its Kurdish regions. That will require a mending of fences with the PKK, which has for the past several years orchestrated its insurgency against the Turkish state from the relative safe haven of northern Iraq. It likewise demands a greater political integration of the country’s growing Kurdish minority, which has emerged as an indispensable stakeholder in Turkey’s economic future.
The demographic numbers, in other words, don’t lie. The ethnic thaw that the AKP is attempting to engineer isn’t simply savvy politicking. It’s also sound business.
Συνέντευξη Άσαντ στο κανάλι της Χεζμπολάχ
| Ο Σύρος πρόεδρος 'Ασαντ θα δώσει συνέντευξη στο κανάλι της Χεζμπολάχ |
| Ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ-'Ασαντ θα δώσει συνέντευξη αύριο στο τηλεοπτικό δίκτυο της λιβανικής Χεζμπολάχ, ένοπλης σιιτικής οργάνωσης που μάχεται στο πλευρών των κυβερνητικών δυνάμεων στη Συρία, ανακοίνωσε η συριακή προεδρία στη σελίδα της στο Facebook. Η συνέντευξη, η οποία θα δοθεί στις 21:00 ώρα Δαμασκού (και ώρα Ελλάδας), θα μεταδοθεί ταυτόχρονα από τα επίσημα συριακά τηλεοπτικά δίκτυα. Η Χεζμπολάχ, η οποία περιλαμβάνεται στην αμερικανική λίστα των «τρομοκρατικών οργανώσεων», έχει εμπλακεί στις μάχες στη Συρία στο πλευρό των δυνάμεων του καθεστώτος με δεκάδες νεκρούς μέχρι στιγμής στις τάξεις της. Ο ηγέτης της οργάνωσης Χάσαν Νασράλα υποσχέθηκε «νίκη» στους οπαδούς του στις μάχες που διεξάγονται τώρα στη στρατηγικής σημασίας συριακή πόλη Κουσέιρ, περίπου 10 χλμ από τα λιβανικά σύνορα. Πηγή: AΠE-MΠΕ |
Αρση εμπάργκο όπλων προς τη Συρία
Η απόφαση της Ε.Ε. πυροδότησε την αντίδραση της Ρωσίας,
που προχωρεί με την πώληση των S-300
Α.P., Reuters, AFP
ΜΟΣΧΑ. Ελλοχεύει ο κίνδυνος ραγδαίας επιδείνωσης της κατάστασης στη Μέση Ανατολή, στον απόηχο της απόφασης της Ευρωπαϊκής Ενωσης να μην ανανεώσει το εμπάργκο όπλων προς τη Συρία. Η απόφαση πυροδότησε την έντονη αντίδραση της Ρωσίας, που έσπευσε χθες να ανακοινώσει πως πλέον δεν συζητεί το ενδεχόμενο ακύρωσης της πώλησης του πυραυλικού συστήματος S-300 προς το καθεστώς του Μπασάρ αλ Ασαντ. Το ενδεχόμενο ενίσχυσης του συριακού καθεστώτος με το υπερσύγχρονο αυτό πυραυλικό σύστημα, ωστόσο, έχει προκαλέσει διάχυτη ανησυχία στο Ισραήλ, το οποίο θεωρεί ότι οι S-300, όπως και άλλα όπλα του συριακού καθεστώτος, μπορεί να καταλήξουν είτε στα χέρια της Χεζμπολάχ του Λιβάνου είτε σε φίλα προσκείμενες στην Αλ Κάιντα αντάρτικες ομάδες. Χθες, μάλιστα, λίγες ώρες μετά τη σχετική ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, ο υπουργός Αμυνας του Ισραήλ, Μοσέ Γιαλόν, δήλωσε ότι η διαδικασία μεταφοράς των S-300 από τη Συρία προς τη Ρωσία δεν έχει ακόμα ξεκινήσει, πλην όμως το Τελ Αβίβ «γνωρίζει καλά πώς πρέπει να αντιδράσει όταν αυτό συμβεί». Υπενθυμίζεται ότι σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις ισραηλινά μαχητικά έχουν πλήξει αποθήκες όπλων και φορτηγά που μετέφεραν πυραύλους σε βάσεις της Χεζμπολάχ στον Λίβανο από την αρχή του έτους. Ως κίνηση που ρίχνει λάδι στη φωτιά της κρίσης αντιμετωπίζει η Μόσχα την απόφαση της Ε.Ε. να άρει το εμπάργκο όπλων προς τη Συρία. «Πιστεύουμε ότι η παράδοση των S-300 αποτελεί σταθεροποιητικό παράγοντα και πως βήματα σαν κι αυτό αποτρέπουν ορισμένους θερμοκέφαλους από τη διερεύνηση σεναρίων που θα έδιναν διεθνή διάσταση στη συριακή διένεξη», δήλωσε ο υφυπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Ριάμπκοφ. Ο ίδιος δεν παρέλειψε να κατηγορήσει τις Βρυξέλλες πως με την απόφασή τους αυτή υπονομεύουν τη διεθνή συνδιάσκεψη για το συριακό ζήτημα που προσπαθούν να διοργανώσουν οι ΗΠΑ και η Ρωσία. Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, η συνδιάσκεψη θα πραγματοποιηθεί στις αρχές του επόμενου μήνα στη Γενεύη, με τη συμμετοχή τόσο του καθεστώτος Ασαντ όσο και του Ιράν.
Η απόφαση των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. να μην ανανεώσουν το εμπάργκο όπλων θεωρείται διπλωματική νίκη των Βρετανών και των Γάλλων σε βάρος του μπλοκ με επικεφαλής την Αυστρία, το οποίο αντιτίθεται στην ενίσχυση των ανταρτών με σύγχρονο οπλισμό, μέχρι τουλάχιστον τη διεξαγωγή της διεθνούς συνδιάσκεψης. Σύμφωνα με το σχετικό ανακοινωθέν που εκδόθηκε λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της Δευτέρας, τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. ναι μεν θα αποφασίσουν μεμονωμένα αν επιθυμούν να αποστείλουν όπλα στους Σύρους αντάρτες, πλην όμως συμφώνησαν ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί άμεσα. Βρετανία και Γαλλία, πάντως, απέφυγαν να διευκρινίσουν αν βάσει της συμφωνίας δεν θα αποστείλουν όπλα στη Συρία μέχρι την ολοκλήρωση της συνδιάσκεψης της Γενεύης.
Την ίδια στιγμή, το Κρεμλίνο δεν παρέλειψε να επικρίνει και τη συριακή αντιπολίτευση, υποστηρίζοντας ότι αποτελεί το κυριότερο εμπόδιο για την οργάνωση της διεθνούς συνδιάσκεψης. «Οι διαφορές ανάμεσα στις οργανώσεις που μάχονται εναντίον του καθεστώτος και η ανικανότητα των εταίρων μας να εξασφαλίσουν ένα επίπεδο εκπροσώπησης με κύρος των δυνάμεων της αντιπολίτευσης αποτελούν σήμερα το μεγαλύτερο εμπόδιο για την πραγματοποίηση της διάσκεψης», τόνισε ο κ. Ριάμπκοφ.
Πιέσεις, τέλος, στον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, προκειμένου να ανάψει το πράσινο φως για μια επέμβαση στη Συρία, δεν ασκούν μόνο το Λονδίνο, το Παρίσι και η Αγκυρα, αλλά και οι Ρεπουμπλικανοί. Προχθές δε, ο άλλοτε αντίπαλος του κ. Ομπάμα στις προεδρικές εκλογές, Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Τζον Μακέιν, πραγματοποίησε αιφνιδιαστική επίσκεψη στη Συρία, όπου συναντήθηκε με διοικητές των ανταρτών. Ο κ. Μακέιν έχει κατ’ επανάληψη τοποθετηθεί υπέρ της επιβολής ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Συρία.
Η μετανάστευση από τη νότια Ευρώπη στο επίκεντρο
ΒΕΡΟΛΙΝΟ. Η μετανάστευση από τη νότια Ευρώπη βρέθηκε στο επίκεντρο των συζητήσεων στη χθεσινή σύνοδο για την ενσωμάτωση των μεταναστών, που διεξήχθη για έκτη χρονιά στο Βερολίνο. Στη σύνοδο έλαβε μέρος η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ και 120 εκπρόσωποι κοινοτήτων μεταναστών. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του περιοδικού Spiegel, το μοναδικό συγκεκριμένο αποτέλεσμα της συνόδου ήταν η ανακοίνωση της Γερμανίδας καγκελαρίου ότι θα συναντηθεί με τους συγγενείς των θυμάτων της ακροδεξιάς τρομοκρατίας.
Περίπου 16 εκατ. άνθρωποι, δηλαδή ένας στους πέντε κατοίκους της Γερμανίας, έχει ρίζες στο εξωτερικό, ενώ οι αριθμοί των μεταναστών από τις χώρες της νότιας Ευρώπης αυξάνονται λόγω της οικονομικής κρίσης. «Η μετανάστευση είναι ευκαιρία, εμπλουτίζει τη χώρα», είπε η Αγκελα Μέρκελ. Πριν από τη σύνοδο, η υπεύθυνη μεταναστευτικής πολιτικής της κυβέρνησης, Μαρία Μπέμερ, είχε δηλώσει ότι ακόμη και οι νέοι μετανάστες από τη νότια Ευρώπη που διαθέτουν πολλά προσόντα χρειάζονται βοήθεια για να ενταχθούν στην αγορά εργασίας και στην κοινωνία. Το εμπορικό και βιομηχανικό επιμελητήριο έχει ζητήσει να δημιουργηθούν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Γερμανίας κέντρα υποδοχής μεταναστών μέσα σε διάστημα μιας δεκαετίας. Παρ’ όλα αυτά, η χρηματοδότηση πολιτιστικών κέντρων και πολιτιστικών συλλόγων κοινοτήτων μεταναστών, περιλαμβανομένης και της ελληνικής, έχει περικοπεί, γεγονός που εντείνει την απομόνωση των νέων μεταναστών.
Κατά τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου, η καγκελάριος αναγνώρισε τις δομικές δυσκολίες που συναντούν οι μετανάστες που αναπτύσσουν επιχειρηματικές δραστηριότητες «π.χ. σχετικά με τη χορήγηση τραπεζικών πιστώσεων». Η Αγκελα Μέρκελ άκουσε επίσης τα αιτήματα της τουρκικής κοινότητας για ευκολότερη πρόσβαση μεταναστών σε επαγγέλματα του δημόσιου τομέα, όπως π.χ. στην εκπαίδευση ή στην αστυνομία.
Η εκπρόσωπος μεταναστευτικής πολιτικής, Μπέμερ, τόνισε ότι σε καμία άλλη χώρα δεν οργανώνει η κυβέρνηση τέτοιου είδους ετήσιες συναντήσεις με τους εκπροσώπους των κοινοτήτων των μεταναστών. Ομως, ο επικεφαλής της τουρκικής κοινότητας Κενάν Κολάτ έκανε λόγο για «θεσμικό και δομικό ρατσισμό στη Γερμανία, τον οποίο κανείς δεν θέλει να δει». Οπως αναφέρει η εφημερίδα «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε», ο Κολάτ κατηγόρησε τη Γερμανία ότι δεν έχει κανένα πραγματικό ενδιαφέρον για τη διαλεύκανση των δολοφονιών της ακροδεξιάς NSU. Η οργάνωση σκότωσε οκτώ Τούρκους, έναν Ελληνα και μία Γερμανίδα αστυνομικό προτού οι Αρχές παραδεχθούν την ύπαρξή της. «Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση υποσχέθηκε στις οικογένειες των θυμάτων και σε όλους εμάς ότι όλα θα διαλευκανθούν. Μέχρι στιγμής δεν έχει τηρήσει τον λόγο της», προσέθεσε. Στη χθεσινή ομιλία της η καγκελάριος αναφέρθηκε εκτενώς στην NSU χαρακτηρίζοντάς τη «βαθύ τραύμα» και «βήμα προς τα πίσω». «Η σύνοδος δεν είναι παρά μια ευκαιρία για χειραψίες», δήλωσε ο πολιτικός των Πρασίνων Τζεμ Ετσντεμίρ. «Αυτό είναι θλιβερό γιατί η συμμετοχή ατόμων που δεν κατάγονται από τη Γερμανία συμφέρει όλους και συμβάλλει στην ευημερία μας».
Πέμπτη 30 Μαΐου 2013
Κινέζοι χάκερ υπέκλεψαν σχέδια αμερικανικών οπλικών συστημάτων
A.P.
ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ. Σε μείζον ζήτημα εξελίσσεται η διαφαινόμενη αδυναμία των ΗΠΑ να διαφυλάξουν τον κυβερνοχώρο τους, καθώς σύμφωνα με τα αποτελέσματα έκθεσης επιτροπής εμπειρογνωμόνων και τις εκτιμήσεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων του αμερικανικού Πενταγώνου, Κινέζοι χάκερ έχουν ήδη υποκλέψει τα πρωτότυπα σχέδια υπερσύγχρονων οπλικών συστημάτων. Οπως υποστηρίζεται σε έκθεση της Επιτροπής Επιστημόνων για την Αμυνα, έχουν κλαπεί τα σχέδια περισσότερων από είκοσι πρωτότυπων συστημάτων πυραυλικής άμυνας, νέων μαχητικών αεροσκαφών, καθώς και πολεμικών πλοίων. Οι συντάκτες της έκθεσης αποφεύγουν να επιρρίψουν την ευθύνη για την παραβίαση του αμερικανικού κυβερνοχώρου και τις πράξεις βιομηχανικής κατασκοπείας στο Πεκίνο, πλην όμως αξιωματούχοι του Πενταγώνου υποστήριζαν ότι χρησιμοποιώντας χάκερς, η Κίνα απέκτησε πρόσβαση σε ανεπτυγμένες τεχνολογίες, γεγονός που μπορεί να αποδυναμώσει το στρατιωτικό πλεονέκτημα των ΗΠΑ σε μια μελλοντική διένεξη. Οι ίδιες πηγές, μάλιστα, δήλωναν «έξω φρενών» με τους εργολάβους της αμυντικής βιομηχανίας των ΗΠΑ διότι δεν λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία ευαίσθητων δεδομένων. Σύμφωνα δε με δημοσίευμα της Washington Post, ακόμα και ο Α/ΓΕΕΘΑ των ΗΠΑ, στρατηγός Μάρτιν Ντέμπσεϊ, έχει εκφράσει έντονη ανησυχία για την αδυναμία των εργολάβων να προστατεύσουν τα πρωτότυπα σχέδιά τους. «Τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουν καν ότι έχουν πέσει θύματα χάκερ, μέχρι το FBI να τους χτυπήσει την πόρτα», σχολίασε ανώτατος αξιωματούχος του Πενταγώνου υπό τον όρο της ανωνυμίας του. «Είναι τρελό, αλλά έτσι οι Κινέζοι έχουν κερδίσει 25 ολόκληρα χρόνια έρευνας και ανάπτυξης», πρόσθεσε η ίδια πηγή.
HEZBOLLAH WIDENS THE SYRIAN WAR
It’s official: the war in Syria has spread to Lebanon. In an extraordinary speech Saturday, Hassan Nasrallah, the bearded and bespectacled leader of the Lebanese militant group, Hezbollah, promised an all-out effort to keep the murderous regime of Bashar al-Assad in power in Syria. “It’s our battle, and we are up to it,” Nasrallah said in a televised address. The war, he said, had entered “a completely new phase.”
This is a terrifying development; the beginning of a regional war. Hezbollah, the Iranian-backed armed group, has been fighting inside Syria for months, something I detailed in an article on the group in February. But Hezbollah was intervening in Syria covertly, in large part because it feared a backlash at home. Month after month, Nasrallah denied that his men were fighting for the dictator across the border. When Hezbollah fighters were killed in Syria, they were memorialized in bizarre funerals back in Lebanon, in which the causes of death were not mentioned. In public, Nasrallah maintained that Hezbollah was the same thing it always had been: an armed group dedicated to protecting Lebanon from the depredations of Israel. In a speech in October, he said: “As of now, we have not fought alongside the regime.” As more and more Hezbollah fighters died inside Syria, that lie could no longer be sustained. The truth is out.
On Saturday, by declaring his undying loyalty to the Assad regime, Nasrallah has signalled an escalation in Hezbollah’s involvement. Nasrallah is now personally committed to the survival of Assad’s regime, no matter how murderous it becomes. His logic involves naked self-interest: Syria provides Hezbollah with its crucial link to the regime in Iran, Hezbollah’s creator and benefactor. Without Assad, Hezbollah might not be able to survive.
It’s difficult to overstate how dangerous this new phase is. At the moment, the conflict in Syria is a war of attrition, essentially a contest between the country’s Sunni Muslim majority and its Alawite-dominated government and military. Each side is doing its best to butcher the other, but neither appears to be prevailing. A massive intervention by Hezbollah would obviously be aimed at tipping the balance in Assad’s favor. Indeed, it was no coincidence that Nasrallah decided to give his speech during a big battle for the Syrian city of Qusayr, where Hezbollah appears to have suffered heavy losses. Qusayr lies on the road between Damascus and the Syrian cities on the Mediterranean coast, the stronghold of the Alawites, the minority sect that is loyal to Assad. For obvious reasons, the Assad regime in Damascus wants to hold the highway to the coast. It’s unclear how much a difference a new infusion of Hezbollah fighters will make, but it can’t hurt.
But the most serious effects of Hezbollah’s stepped-up intervention in the Syrian war will be felt in Lebanon itself. Lebanon—which, like Syria, was created from the ruins of the Ottoman Empire in the years after the First World War—had its own civil war, which lasted from 1975 until 1990. (That’s fifteen years.) Since then, the peace in Lebanon has depended on a delicate balance among the country’s main sects: the Sunnis, Shiites, and Christians. To a great extent, this peace has depended on each group refraining from trying to grab too much power at the expense of the others. Over the past several years, Nasrallah has pushed this arrangement to the limit; Hezbollah is not just a political party but an army that is more powerful than the Lebanese state. Inside Lebanon, it its unassailable. Hezbollah’s intervention in Syria—essentially, a Shiite army crossing the border to kill Sunnis—represents a flagrant violation of Lebanon’s fragile sectarian pact.
Brace yourself for the consequences. On Sunday, Hezbollah’s headquarters in southern Beirut was nearly struck by two rockets fired by unidentified fighters—the first time in years that the group has come under attack there. Last week, sectarian fighting broke out between Sunnis and Alawites in the northern city of Tripoli—not a new thing, but the bloodiest in a long time.
Hezbollah isn’t the only group that has been intervening in the Syrian civil war. Since the Syrian conflict began, Lebanese Sunnis have been slipping across the border to support the rebels, but in a mostly unorganized, haphazard way. The Syrian rebels themselves have promised to avenge Hezbollah’s activities by taking the fight into Lebanon. The most dramatic example of the Syrian civil war’s effect on Lebanese politics came in March, when Prime Minister Najib Mikati resigned. Mikati, a Sunni, was in a coalition with Hezbollah. It doesn’t take much to see how difficult it is in Lebanon today for a Sunni politician to work with Hezbollah, whose fighters are killing Sunnis across the border.
What comes next? So far, the peace in Lebanon has mostly held, in no small way because memories of the civil war there are still fresh. But as Hezbollah commits itself more deeply to the Syrian war, the more difficult it will be to contain the violence in Lebanon itself. It’s not difficult to imagine Lebanon slipping into a new civil war of its own.
Since the Syrian revolt began more than two years ago, President Obama has stayed mostly out, even as Assad’s regime has become more indiscriminate in its use of violence. (The United States has provided non-lethal aid to the rebels, but has not intervened militarily.) In essence, the President has reasoned that the war in Syria is too complicated for the United States to have much influence.
Perhaps Obama is right. But it’s also true that the White House’s reluctance to act has allowed the war in Syria to run off on its own horrendous course. And now, as Hezbollah escalates inside Syria, it might be too late to stop the war from spreading beyond its borders.
Photograph by Mahmoud Zayyat/AFP/Getty.
Testing Turkey
Testing Turkey: Turkish officials had high hopes of using soft power to establish their country as a leader in the Middle East. But the civil war in Syria revealed that Turkey is no match for Iran and that it needs U.S. protection more than ever.
Διαβάστε περισσότερα...
Διαβάστε περισσότερα...
Τετάρτη 29 Μαΐου 2013
Why Turkey is Thriving
NEW YORK – A recent visit to Turkey reminded me of its enormous economic successes during the last decade. The economy has grown rapidly, inequality is declining, and innovation is on the rise.
Turkey’s achievements are all the more remarkable when one considers its neighborhood. Its neighbors to the west, Cyprus and Greece, are at the epicenter of the eurozone crisis. To the southeast is war-torn Syria, which has already disgorged almost 400,000 refugees into Turkey. To the east lie Iraq and Iran. And to the northeast lie Armenia and Georgia. If there is a more complicated neighborhood in the world, it would be difficult to find it.
Read more at http://www.project-syndicate.org/commentary/inside-the-turkish-economic-miracle-by-jeffrey-d--sachs#uvS7KdlkdWzgvuLC.99
Λίστα με αμερικανικά οπλικά συστήματα που στοχοποιήθηκαν από Κινέζους χάκερ
| Απόρρητη έκθεση αποκαλύπτει λίστα αμερικανικών οπλικών συστημάτων που έγιναν στόχος ηλεκτρονικής πειρατείας από Κινέζους χάκερ | |||
Μεταξύ των σχεδίων υπάρχουν προγράμματα που αφορούν την αμερικανική αντιπυραυλική άμυνα, σημαντικά για την Ευρώπη, την Ασία και την περιοχή του Κόλπου, καθώς και υπερσύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη και πλοία, σύμφωνα με την έκθεση. Ειδικοί προειδοποιούν ότι οι ηλεκτρονικές αυτές κλοπές έχουν δώσει στην Κίνα πρόσβαση σε τεχνολογία αιχμής, η οποία μπορεί να επιταχύνει την ανάπτυξη της κινεζικής στρατιωτικής τεχνολογίας και της αμυντικής βιομηχανίας και να παράσχει στο Πεκίνο τεχνογνωσία που είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια θεωρητικής πολεμικής αναμέτρησης για την εξουδετέρωση επικοινωνιακών συστήματων και την αχρήστευση δεδομένων. Ανώτατοι αξιωματούχοι του αμυντικού τομέα και του τομέα της αμυντικής βιομηχανίας των ΗΠΑ θεωρούν ότι η ηλεκτρονική κλοπή των σχεδίων εντάσσεται σε μία ευρεία κινεζική εκστρατεία κατασκοπείας κατά αμερικανικών κυβερνητικών υπηρεσιών και εταιρειών του αμυντικού τομέα. Η σημασία και το εύρος των στόχων αυτής της εκστρατείας εξηγούν τους λόγους για τους οποίους η κυβέρνηση Ομπάμα έχει πληθύνει τις προειδοποιήσεις προς την κινεζική κυβέρνηση να τερματίσει τον κλιμακούμενο κυβερνοπόλεμο. Μεταξύ των οπλικών συστημάτων τα σχέδια των οποίων αποτέλεσαν στόχο της εκστρατείας ηλεκτρονικής κατασκοπείας περιλαμβάνονται το σύστημα των πυραύλων Patriot, τα συστήματα άμυνας κατά βαλλιστικών πυραύλων του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού Aegis, το μαχητικό αεροσκάφος F/A-18, το V-22 Osprey, το ελικόπτερο Black Hawk και το Joint Strike Fighter F-35. Πρόσφατα, έκθεση του Πενταγώνου προειδοποιούσε ότι η Κίνα χρησιμοποιεί την κατασκοπεία για τον εκσυγχρονισμό των οπλικών της συστημάτων και ότι η ηλεκτρονική πειρατεία αποτελεί μέρος αυτής της εκστρατείας του Πεκίνου. Σύμφωνα με την έκθεση, η αμερικανική κυβέρνηση υπήρξε στόχος επιθέσεων ηλεκτρονικής πειρατείας «που δείχνει να προέρχεται απευθείας από την κυβέρνηση και τον στρατό της Κίνας». Το Πεκίνο απέρριψε ως ανεδαφικές τις κατηγορίες της έκθεσης του Πενταγώνου. Πηγή: AΠE-MΠΕ |
Αρνητική η Ρωσία στην άρση του εμπάργκο όπλων προς τους Σύρους αντάρτες
|
Δεν αποκλείει την έξοδό του ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ
Του ανταποκριτή μας στη Μοσχα Αχιλλεα Πατσουκα
Απάντηση στην έντονη φημολογία, σύμφωνα με την οποία ο χρόνος της ρωσικής κυβέρνησης είναι μετρημένος, έδωσε για πρώτη φορά ο επικεφαλής της, Ντμίτρι Μεντβέντεφ.
Σε αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο ρωσικό κανάλι NTV, o Ρώσος πρωθυπουργός δεν έκρυψε πως και ο ίδιος έχει γίνει αποδέκτης σχετικών μηνυμάτων, μη αποκλείοντας μάλιστα την περίπτωση ο Βλαντιμίρ Πούτιν να ζητήσει και τη δική του παραίτηση.
Ψυχραιμία
Απέναντι στην ορατή αυτή προοπτική εμφανίστηκε ψύχραιμος δηλώνοντας πως, από τη στιγμή που ένας πολιτικός διορίζεται πρωθυπουργός, πρέπει να γνωρίζει πως αργά ή γρήγορα θα έλθει η στιγμή που θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει τα καθήκοντά του.
Σε ερώτηση για ποιο λόγο το τελευταίο διάστημα οι κοινές του εμφανίσεις με τον Ρώσο πρόεδρο και προσωπικό του μέντορα σπανίζουν, υποστήριξε πως οι σχέσεις τους παραμένουν καλές και δεν πρέπει να βγαίνουν πολιτικά συμπεράσματα από τον αριθμό των συναντήσεών τους.
Παραδεχόμενος εμμέσως πως η παραίτηση της κυβέρνησής του, αλλά και του ιδίου, είναι πιο πιθανή από ποτέ, σημείωσε πως η εξέλιξη αυτή δεν θα σηματοδοτήσει και το πολιτικό του τέλος, αφήνοντας να εννοηθεί πως κάποια στιγμή θα επιστρέψει, άγνωστο από ποια θέση.
Το αρνητικό κλίμα εναντίον της κυβέρνησης Μεντβέντεφ έχει πυκνώσει τις τελευταίες ημέρες με σειρά δημοσιευμάτων, καθώς και με ανεξάρτητες έρευνες εταιρειών στις οποίες οι περισσότεροι υπουργοί της κυβέρνησής του βαθμολογούνται κάτω από τη βάση. Σε άλλες δημοσκοπήσεις, σχετικά με το πώς κρίνουν οι Ρώσοι τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ, και τα δικά του ποσοστά ημέρα με την ημέρα κατρακυλούν.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν καταλογίζει στον επικεφαλής της κυβέρνησης αργούς ρυθμούς εκτέλεσης των βασικών προγραμματικών δεσμεύσεων, κυρίως στον οικονομικό τομέα, καθώς και πως οι περισσότερες επιλογές του για τις θέσεις αντιπροέδρων και υπουργών της κυβέρνησής του, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, υπήρξαν η μια χειρότερη από την άλλη. Εκτός αυτού, έχει παρατηρηθεί σε πολλές περιπτώσεις αδικαιολόγητη έπαρση από τους υπουργούς, ενώ και η υπερέκθεση του Μεντβέντεφ στο Facebook και στο twitter, χωρίς αυτή να συνοδεύεται και με το ανάλογο έργο, έχει προκαλέσει αλλεργία στον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Πότε και πώς
Επειδή το πρώτο ερώτημα, το αν δηλαδή ο Πούτιν θα ζητήσει την παραίτηση της κυβέρνησης Μεντβέντεφ, ουσιαστικά έχει απαντηθεί, οι αναλύσεις εστιάζονται στο πότε θα το πράξει, αλλά κυρίως με τι τρόπο. Οπως μέχρι σήμερα έχει αποδείξει, αλλά και έχει δηλώσει ο Ρώσος πρόεδρος, δεν του αρέσει να απολύει, ιδιαίτερα συνεργάτες του, επομένως γίνεται κατανοητό πως αναζητεί έναν ήπιο τρόπο. Οσο για την τρανταχτή αφορμή; Ακόμα και να μην υπάρχει, αυτή θα βρεθεί...
Ρήγμα Ε.Ε. για τους Σύρους αντάρτες
Βρετανία, Γαλλία τάσσονται υπέρ εξοπλισμού τους, κατά μια ομάδα κρατών με επικεφαλής την Αυστρία
A.P., Reuters, AFP
ΒΗΡΥΤΟΣ. Την ώρα που οι προετοιμασίες για τη διεθνή σύνοδο της Γενεύης επιταχύνονται, το νέο αδιέξοδο στις προσπάθειες ενοποίησης του Εθνικού Συνασπισμού της Συριακής Αντιπολίτευσης προκαλεί έντονο προβληματισμό στη Δύση και κρίση στις σχέσεις Σαουδικής Αραβίας με το Κατάρ. Παράλληλα, η Ε.Ε. εμφανίζεται διαιρεμένη ως προς την προοπτική της άρσης του εμπάργκο όπλων προς τη Συρία, με τη Βρετανία και τη Γαλλία να πιέζουν στην κατεύθυνση του εξοπλισμού των ανταρτών και με μια ομάδα κρατών με επικεφαλής την Αυστρία να τάσσεται υπέρ της διατήρησης του εμπάργκο τουλάχιστον μέχρι την ολοκλήρωση της συνόδου της Γενεύης. Την ίδια στιγμή, ακτιβιστές της αντιπολίτευσης ανέφεραν σφοδρές μάχες στα περίχωρα της Κουσάιρ, κοντά στα σύνορα με τον Λίβανο, όπου οι κυβερνητικές δυνάμεις, υποστηριζόμενες από μαχητές της Χεζμπολάχ, φέρονταν να προελαύνουν.
Σε μια κίνηση που πυροδότησε ποικίλα αρνητικά σχόλια στη Δύση, ο Εθνικός Συνασπισμός της Συριακής Αντιπολίτευσης αρνήθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας την ένταξη 22 μελών του φιλελεύθερου μπλοκ του Μισέλ Κίλο στο εξηνταμελές του σχήμα. Υστερα από μια «ψηφοφορία-φιάσκο», όπως χαρακτηρίζεται από τα διεθνή ΜΜΕ, η διάσκεψη του Εθνικού Συνασπισμού προσέφερε στο κίνημα του κ. Κίλο πέντε, μόλις, έδρες. Επειτα απ’ αυτή την εξέλιξη, ο Εθνικός Συνασπισμός παραμένει υπό τον απόλυτο έλεγχο του, υποστηριζόμενου από το Κατάρ, Μουσταφά αλ Σαμπάχ και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. «Μιλούσαμε για 25 ονόματα ως βάση των διαπραγματεύσεών μας, έπειτα επήλθε συμφωνία για 22, στη συνέχεια οι έδρες μας μειώθηκαν στις είκοσι, μετά στις 18 και τελικά στις πέντε», δήλωσε ο κ. Κίλο ενώπιον των μελών του Εθνικού Συνασπισμού. «Δεν νομίζω ότι υπάρχει διάθεση για συνεργασία, ως εκ τούτου σας ευχόμαστε καλή τύχη», κατέληξε ο ίδιος. Η Ουάσιγκτον έχει εντείνει τις πιέσεις προς τον Εθνικό Συνασπισμό να ανοιχθεί στις φιλελεύθερες δυνάμεις έτσι ώστε να αμβλυνθεί η ισχυρή παρουσία των ισλαμιστών, ενόψει μάλιστα και της κρίσιμης διεθνούς συνδιάσκεψης για τη Συρία στη Γενεύη. Το ρήγμα, το οποίο επήλθε λίγες ώρες πριν από τη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. και τη συνάντηση του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Τζον Κέρι με τον Ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Λαβρόφ στο Παρίσι, φέρεται να έχει προκαλέσει τη δυσαρέσκεια της Σαουδικής Αραβίας. «Πριν από τη διάσκεψη, η Σαουδική Αραβία ήταν έτοιμη να ενισχύσει ουσιαστικά την εξέγερση», σχολίασε πηγή προσκείμενη στον Εθνικό Συνασπισμό. «Η λογική λέει ότι το Κατάρ πρέπει να περιοριστεί σ’ έναν ρόλο ανάλογο με το μέγεθός του και να αφήσει τη Σαουδική Αραβία να ηγηθεί», πρόσθεσε η ίδια πηγή.
Στο μεταξύ, η Βρετανία εμφανιζόταν χθες αποφασισμένη να εξοπλίσει με όπλα τους Σύρους αντάρτες, ακόμα και αν κάτι τέτοιο συνεπαγόταν ρήγμα στην κοινή εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. «Είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε το σωστό για τη Συρία», δήλωσε ο ΥΠΕΞ της Βρετανίας, Ουίλιαμ Χέιγκ, λίγο πριν από την έναρξη της συνόδου των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες. «Αυτό είναι πιο σημαντικό απ’ ό,τι αν η Ε.Ε. θα κατορθώσει να συμφωνήσει σε κάθε λεπτομέρεια ως προς το πώς θα βοηθήσουμε τον συριακό λαό», πρόσθεσε ο κ. Χέιγκ. Ωστόσο, ο Αυστριακός ομόλογός του, Μίχαελ Σπιντελέγκερ, τασσόταν υπέρ της παράτασης του εμπάργκο «μέχρι να δούμε τι θα βγει από τη σύνοδο της Γενεύης», ενώ ο ΥΠΕΞ του Βελγίου, Ντιντιέ Ρεντέρς, σημείωνε ότι «δεν υπάρχουν επαρκείς εγγυήσεις ότι τα όπλα δεν θα πέσουν στα χέρια ριζοσπαστικών οργανώσεων της αντιπολίτευσης».
Τέλος, και ενώ οι ανταποκριτές της Le Monde στη Συρία κάνουν λόγο για χρήση χημικών από τον συριακό στρατό στα περίχωρα της Δαμασκού τον Απρίλιο και τον Μάιο, η συριακή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι μια δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης έπεσε νεκρή από τα πυρά «τρομοκρατών» στη Χομς.
Davutoglu Cautiously 'Not Pessimistic' On Syria
Turkish Foreign Minister Ahmet Davutoglu speaks to the media after the Friends of Syria alliance meeting in Amman, May 22, 2013. (photo by REUTERS/Muhammad Hamed)
Listening to Foreign Minister Ahmet Davutoglu in a hall of a five-star hotel in Istanbul, I was thinking how diplomacy is in a way a dance of words, and differences of opinions on how that dance should be choreographed affects the fate of millions of people and could cost thousands of lives.
Read more: http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2013/05/davutoglu-turkey-us-syria-synchronized.html#ixzz2UckCRbXy
Τρίτη 28 Μαΐου 2013
Πρόσκληση
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Το Synergy Foundation - Ίδρυμα Μελέτης και Έρευνας
και
το Κυπριακό Κέντρο Μελετών (ΚΥΚΕΜ)
σας προσκαλούν στη συζήτηση με θέμα:
Ο Ελληνισμός σε κρίση: Αναζητώντας όραμα για το μέλλον
Ομιλητές
Βάσος Λυσσαρίδης
Επίτιμος πρόεδρος Κ.Σ. ΕΔΕΚ
Χρήστος Ιακώβου
Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών
Κατά την έναρξη της εκδήλωσης το Synergy Foundation θα τιμήσει το δρα
Βάσο Λυσσαρίδη για τη συνολική συνεισφορά του στους αγώνες του
Κυπριακού Ελληνισμού
Παρασκευή 31
Μαίου, 7. 30 μ.μ.
Αίθουσα
Εκδηλώσεων «Λουκής Ακρίτας» ΣΠΕ Μόρφου
Λεμεσός
Πληροφορίες: Τηλ 25735050
Δευτέρα 27 Μαΐου 2013
Συζήτηση στην Αθήνα για την Ελληνική ΑΟΖ με ΝΑΙ και ΟΧΙ
Το
περιοδικό Εκόνομιστ διοργανώνει συζήτηση
(debate) στην Αθήνα (τύπου Οξφόρδης) με τίτλο την ερώτηση «Θα πρέπει η
Ελλάδα να προχωρήσει σε μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ;». Η συζήτηση θα γίνει στις 20
Ιουνίου, 2013 στο ξενοδοχείο Divani Apollon στο Καβούρι στις 7 μ.μ. Της συζήτησης θα προεδρεύει ο αρχισυντάκτης
του Εκόνομιστ Τζόν ΄Αντριους και η συζήτηση θα αποτελείται από δύο
οντότητες. Η μία του ΝΑΙ και η άλλη του ΟΧΙ. Ο Καθηγητής Οικονομίας του
Πανεπιστημίου University System of Maryland, στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Δρ. Θεόδωρος Καρυώτης, (γνωστός ως ο πατέρας
της ΑΟΖ), θα υποστηρίζει το ΝΑΙ, και ο Δρ. Χρήστος Ροζάκης,
Ομότιμος Καθηγητής Εθνικού και Καποδιστριακού
Πανεπιστημίου Αθηνών, πρ. Πρόεδρος Ευρωπαϊκού
Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, θα υποστηρίζει το ΟΧΙ.
Εισηγήσεις
θα κάνουν οι καθηγητές Δρ. Αθανάσιος Πλατιάς, Καθηγητής Στρατηγικής του
Πανεπιστημίου Πειραιώς και ο Δρ. Ιωάννης Μάζης
Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας του Εθνικού και Καποδιστριακού
Πανεπιστημίου Αθηνών.
Στο
τέλος της συζήτησης οι προσκεκλημένοι θα ψηφίσουν ποιος θα είναι ο νικητής.
Για
να πάρετε πρόσκληση πρέπει να τηλεφωνήσετε στο 210-9408750 (εσωτερικό 200) και
να εκφράσετε την επιθυμία σας να παρακολουθήσετε το debate για την ΑΟΖ.
Φανούλα Αργυρού
Λονδίνο
27.5.2013
ΕΕ: Σε αδιέξοδο η διαδικασία ένταξης της Τουρκίας
| Στο σημερινό Συμβούλιο Σύνδεσης, η ΕΕ διαπίστωσε ότι η Τουρκία αρνείται να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της και δεν έχει κάνει καμία πρόοδο για εξομάλυνση σχέσεων με την Κυπριακή Δημοκρατία. |
| Η διαδικασία της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ παραμένει σε αδιέξοδο εξαιτίας της άρνησης της Άγκυρας να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, ανακοίνωσαν σήμερα οι Ευρωπαίοι στο τέλος μιας συνόδου στις Βρυξέλλες με τον τούρκο υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου. «Η ΕΕ διαπιστώνει με πολλή λύπη πως, παρά τα επανειλημμένα αιτήματά της, η Τουρκία εξακολουθεί να αρνείται να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το συμβούλιο κρατών της ΕΕ. «Η ΕΕ διαπιστώνει επίσης πως η Τουρκία δεν έχει κάνει καμιά πρόοδο προς την εξομάλυνση των σχέσεών της με την Κυπριακή Δημοκρατία», το βόρειο τμήμα της οποίας κατέχουν από το 1974 τα τουρκικά στρατεύματα, προστίθεται στην ανακοίνωση. Η ΕΕ δήλωσε πάντως έτοιμη να προβεί σε μια χειρονομία. «Ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να ανοίξουμε τον Ιούνιο ένα νέο κεφάλαιο συζήτησης, το κεφάλαιο 22 που αφορά την περιφερειακή πολιτική», ανακοίνωσε στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ο επικεφαλής της ιρλανδικής διπλωματίας Ίμον Γκίλμορ, η χώρα του οποίου ασκεί ως τις 30 Ιουνίου την προεδρία των υπουργικών συνόδων της ΕΕ. Η Τουρκία όμως πρέπει να δείξει καλή θέληση, επέμεινε ο ευρωπαίος επίτροπος αρμόδιος για τη Διεύρυνση Στέφαν Φίλε. «Το κλειδί για τη βελτίωση των διαπραγματεύσεων είναι το πρόσθετο πρωτόκολλο που συνήφθη με την ΕΕ» και το οποίο η Τουρκία πρέπει να υπογράψει και να θέσει σε εφαρμογή. Το πρωτόκολλο αυτό είναι κεφαλαιώδους σημασίας για να διευκολυνθεί ο αγώνας κατά της λαθραίας μετανάστευσης στην ΕΕ, επειδή η Τουρκία έχει γίνει μια χώρα διέλευσης προς την Ελλάδα. Σε αντιστάθμισμα της υπογραφής αυτής της συμφωνίας που μονογραφήθηκε από την Άγκυρα το 2012, η ΕΕ θα δεχθεί να διευκολύνει τη χορήγηση βίζας στους τούρκους υπηκόους. Ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά του για το μπλοκάρισμα αυτής της διαδικασίας. «Δεν αρκεί ένα λουλούδι για να έρθει η άνοιξη», είπε στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου με τους Γκίλμορ και Φίλε. «Δεκαεπτά κεφάλαια (από τα 35) είναι μπλοκαρισμένα για πολιτικούς λόγους. Πρέπει να ξεμπλοκάρουν τη διαδικασία, επειδή μ' αυτό το ρυθμό θα χρειαστούν πενήντα χρόνια για να την τελειώσουμε», επέμεινε. Ο Αχμέτ Νταβούτογλου ζήτησε να ανοίξουν τα κεφάλαια που συνδέονται με τις εξωτερικές σχέσεις. «Πιστεύουμε πως έχουμε ανάγκη από μια νέα στρατηγική προοπτική στις σχέσεις μας», προειδοποίησε. «Χωρίς την Τουρκία, η ΕΕ δεν θα είναι πλήρης, δεν θα έχει στρατηγική και γεωγραφική συνέχεια», υποστήριξε ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών. Ο Νταβούτογλου πρόκειται να συμμετάσχει στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ που είναι αφιερωμένη στη Συρία. Τάχθηκε υπέρ της άρσης του ευρωπαϊκού εμπάργκο στα όπλα «επειδή ο συριακός λαός έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα». Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ |
Brussels seeks momentum in Turkey's EU accession process, Europeans think it is out of touch
On May 23, Herman Van Rompuy, the President of the European Council, came to Turkey where he met with a number of top officials, including Prime Minister Recep Tayyip Erdogan. After the two met, Mr. Van Rompuy explained that "we all want to strengthen further the ties between Turkey and the European Union (EU)."
As a candidate to the EU and a member of NATO, Turkey has developed relationship with the EU on the basis of the Ankara Agreement of Association and whose 2013 marks the 50th anniversary. Last December, Mr. Van Rompuy said, the 27 EU heads of state and government reconfirmed their commitment to Turkey's accession process. Welcoming Turkey's continued reform efforts, the EU countries would be willing to open a new chapter in the negotiations, the first since 2010. Judicial reforms and recent breakthrough in solution process to end the conflict with the PKK may lead to imminent positive effects for Turkey, particularly a visa liberalization that is "an important goal on our immediate agenda" said Mr. Van Rompuy.
Its geopolitical relevance in the Syrian crisis, its close ties with the United States and its increased reach in the Arab world makes Turkey a country that is getting promotion on the EU's political agenda. In Brussels, many believe that developing stronger ties with the EU has or will have positive consequences in Turkey, where "the European Union remains a key anchor for democratic modernization," said EU Commissioner Stefan Fule on May 14. Furthermore, as Turkey became the sixth biggest trading partner of the EU and the latter became the former's first, the bilateral trade between the EU and Turkey totaled EUR 115 billion in 2012. As an entry point to the Middle East and a center of economic growth, Turkey could become a real asset in the EU's future, EU officials repeat.
Yet the Brussels officials' assessment is not shared by a large majority of the European population who seems unfavorable to Turkey's accession to the EU. Beyond economic interests, the European peoples, particularly in France where former President Nicolas Sarkozy favored a "privileged partnership" for Turkey instead, are questioning the "European" character of Turkey and the relevance of accepting a country of a different culture into a framework that already seems outmoded by the ongoing financial crisis of the Eurozone and by its hasty enlargement.
According to the report entitled Turkey Watch, EU Member States Perceptions on Turkey's Accession to the EU, most of the opinion polls tend to corroborate such claims. At the European level, the report said, France, along with Germany, Austria and Greece, demonstrates the strongest popular opposition to Turkey's accession to the EU. "French opposition appears stable over time, even tending to increase in recent years: varying from 64% to 69% between spring 2002 and autumn 2006, and reaching 71% in spring 2008," one can read.
As a result, while Mr. Van Rompuy wants to rebuild momentum in Brussels, it seems most of the Europeans think he, like many EU officials, is increasingly out of touch with reality. First, re-build trust between Europeans and Brussels. That is what opinion polls and recent elections said. Even a United States report agreed. "Neither Turkey nor the EU appear to be prepared to actually end the accession process," wrote Vincent Morelli, a Section Research Manager with the US Congressional Research Service (CRS), in a paper released on January 8.
The "we" in Mr. Van Rompuy's remarks is not "us", say Europeans.
Εκρηκτικό αδιέξοδο στη Μέση Ανατολή
Δραματική τροπή παίρνει η εμφύλια σύγκρουση στη Συρία, καθώς δύο χρόνια μετά, καμία από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές δεν δείχνει ικανή να κερδίσει τον πόλεμο, ενώ απειλείται η ήδη εύθραυστη σταθερότητα σε ολόκληρη την περιοχή.
Ο κίνδυνος πια δεν είναι μόνο η συνέχιση της αιματοχυσίας που έχει στοιχίσει τη ζωή σε σχεδόν 80.000 ανθρώπους αλλά η κλιμάκωση του συριακού εμφυλίου σε γενικευμένη σύγκρουση, θρησκευτική μεταξύ σιιτών και σουνιτών αλλά και πολιτικής κυριαρχίας στην περιοχή, με τον ηγετικό ρόλο να διεκδικούν Ιράν και Τουρκία, και το Ισραήλ να παρακολουθεί με το... δάκτυλο στη σκανδάλη.
Ενώ η Ουάσιγκτον, που είναι εντελώς απρόθυμη να εμπλακεί σε μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, διαπραγματεύεται με τη Ρωσία την έναρξη διαπραγματεύσεων, στις οποίες όμως θα πρέπει να συμμετάσχει και το καθεστώς Ασαντ αλλά και το Ιράν και η Χεζμπολάχ, κάτι που δύσκολα θα δεχθούν οι αντάρτες και οι υποστηρικτές τους, καθημερινά γίνεται αντιληπτό ότι στο θέμα της Συρίας δεν υπάρχουν πια ούτε εύκολες ούτε καλές λύσεις.
Οι αλεβίτεςΑπό τη μια μεριά υπάρχει ένα σκληρό καθεστώς που εκπροσωπεί μια θρησκευτική μειονότητα στη Συρία, αυτή των αλεβιτών, με τον πρόεδρο Ασαντ να αποτελεί τον τοποτηρητή του ιρανικού καθεστώτος στη Μ. Ανατολή και από την άλλη ένα συνονθύλευμα άτακτων ενόπλων ομάδων στις οποίες το πάνω χέρι έχουν πάρει πλέον οι ακραίοι σουνίτες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και οι σαλαφιστές, που απειλούν να δημιουργήσουν ένα νέο Αφγανιστάν.
Η Τουρκία δεν έχει κρύψει ότι θεωρεί το θέμα της Συρίας ως ευκαιρία για να επεκτείνει την επιρροή της στη Μ. Ανατολή. Κάθε ιδέα στρατιωτικής δράσης προκαλεί ανατριχίλα στους Τούρκους στρατηγούς, καθώς, πέραν της απρόβλεπτης έκβασης, θα νομιμοποιήσει τον Ασαντ να καλέσει σε «εθνική» αντίσταση έναντι των εισβολέων, ενώ ο κ. Ερντογάν θα έχει να αντιμετωπίσει την αντίδραση των Αλεβιτών της Τουρκίας -φθάνουν σχεδόν τα 17 εκατομμύρια- που θα αντιδράσουν θεωρώντας ότι η επέμβαση στρέφεται εναντίον των ομόδοξών τους της Συρίας.
Συγχρόνως η Αγκυρα θα έχει να αντιμετωπίσει την αντίδραση του Ιράν, αλλά και της Χεζμπολάχ. Με τη στρατιωτική επιλογή να μένει στο ράφι, η Τουρκία έχει επιστρατεύσει την οθωμανική κληρονομιά και τη θρησκεία για να διεκδικήσει ρόλο στην περιοχή.
Ο Αχμέτ Νταβούτογλου, θεωρητικός του νεοοθωμανισμού σε μια ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Dicle του Ντιγιαρμπακίρ στις 15 Μαρτίου (όπως δημοσιοποιήθηκε από δυο ερευνητές του Center of Muslim World στο Hudson Institute) αποκάλυψε αυτή τη στροφή στην τουρκική εξωτερική πολιτική. Επικρίνοντας τη γαλλοβρετανική συμφωνία Sykes-Picot (1916) που χάραξε τον χάρτη της Μέσης Ανατολής μετά την Οθωμανική Αυτοκρατορία βάσει των εθνικών χαρακτηριστικών, διακήρυξε ότι μια νέα πολιτική αντίληψη θα αποκαταστήσει την «αρχαία ενότητα που συνδέει όχι μόνο τους Τούρκους και τους Κούρδους αλλά και τους Αλβανούς και τους Βόσνιους και τους Αραβες...».
Στο Ιράκ οι σιίτες αντιμάχονται τους σουνίτες, στη Συρία οι σιίτες Αλεβίτες υποστηρίζουν τον πρόεδρο Ασαντ εναντίον των σουνιτών μουτζαχεντίν και σαλαφιστών, και στον Λίβανο η σιιτική Χεζμπολάχ κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος, παρεμβαίνοντας συγχρόνως ως εμπροσθοφυλακή της Τεχεράνης και στη Συρία στο πλευρό του Ασαντ.
Η θεωρία που αναπτύσσει ο κ. Νταβούτογλου, επιχειρώντας να πείσει τη διεθνή κοινότητα να την εφαρμόσει στη Συρία, οδηγεί πρακτικά σε αμφισβήτηση των υπαρχόντων κρατών και μια ανασύνθεση της περιοχής βάσει των θρησκευτικών χαρακτηριστικών στο πλαίσιο μιας αναβίωσης του «πνεύματος» της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπου η σημερινή Τουρκία θα έχει έναν περιφερειακό ρόλο.
Η μεγάλη απειλή για ολόκληρη την περιοχή παραμένει το Ιράν και οι πυρηνικές φιλοδοξίες του. Το σιιτικό Ιράν θεωρεί πραγματική απειλή για όλους τους σιίτες την προσπάθεια ανατροπής του Ασαντ, καθώς θα έχανε το μοναδικό στήριγμά του στη Μέση Ανατολή, παραδίδοντας τελικά όλον τον αραβικό κόσμο στους σουνίτες που χρηματοδοτούνται από το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία και πατρονάρονται πολιτικά τώρα από την κυβέρνηση Ερντογάν. Η ανατροπή του Ασαντ θα σημάνει την πλήρη αποδυνάμωση της Χεζμπολάχ στον Λίβανο και την πλήρη οπισθοχώρηση της σιιτικής πλειοψηφίας στο Ιράκ.
Το Ιράν έχει κάνει την επιλογή του: να μην αφήσει αμαχητί να χαθεί η Συρία, την οποία θεωρεί σύμφωνα με δήλωση του ανώτατου αξιωματούχου Μεχντί Τααΐμπ ως την «35η επαρχία του Ιράν» και σε αυτή την επιλογή έχει τη διακριτική στήριξη της Ρωσίας.
Εχθροί και απειλές
Ο φόβος της Αλ Κάιντα και οι πραγματικές διαθέσεις του Τελ Αβίβ
Ο φόβος της Αλ Κάιντα και οι πραγματικές διαθέσεις του Τελ Αβίβ
Ενώ ο «εχθρός» ήταν το Ιράν, ξαφνικά όμως προκύπτει και άλλη μεγαλύτερη απειλή, που δεν είναι άλλη από την Αλ Κάιντα και τις «συγγενείς» οργανώσεις που δρουν ανεξέλεγκτα πια στη Συρία. Με τη στήριξη μαχητών που έχουν φθάσει από κάθε σημείο του κόσμου και μεγαλύτερη οργάνωση το Μέτωπο Αλ Νούσρα, οι σαλαφιστές φαίνεται να κυριαρχούν έναντι άλλων ενόπλων αντάρτικων ομάδων στη Συρία.
Ο μεγάλος κίνδυνος δεν είναι άλλος από την ανατροπή του Ασαντ και την παράδοση έτσι των χημικών όπλων του καθεστώτος και του πυραυλικού αποθέματος των Συριακών Ενόπλων Δυνάμεων στα χέρια της Αλ Κάιντα. Αυτή η έστω και απομακρυσμένη προς το παρόν προοπτική δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορο το Ισραήλ, το οποίο δύσκολα μεν συμβίωσε σχεδόν 40 χρόνια με τη Συρία, χωρίς κάποια μεγάλης έκτασης σύγκρουση μεταξύ τους, και δεν θα ήθελε να βρεθεί στα σύνορά του μια εκτός ελέγχου περιοχή που θα δρα ανενόχλητα η Αλ Κάιντα.
«Χειρουργικές» επιχειρήσειςΑν και όλοι συμφωνούν ότι το Ισραήλ δεν έχει κανέναν λόγο να αναμειχθεί στη σύγκρουση της Συρίας, καθώς εκ των πραγμάτων θα έστρεφε άπαντες εναντίον του, είναι αποφασισμένο να φέρει εις πέρας «χειρουργικές» επιχειρήσεις με στόχο να εμποδίσει περαιτέρω εφοδιασμό της Χεζμπολάχ με οπλισμό από τη Δαμασκό και να εμποδίσει την εγκατάσταση στη Συρία καθεστώτος ελεγχόμενου από την Αλ Κάιντα.
Για το θέμα της Χεζμπολάχ έδωσε ήδη δείγμα γραφής με τον βομβαρδισμό αποθηκών πυρομαχικών έξω από τη Δαμασκό, ενώ στη δεύτερη απειλή ήταν ξεκάθαρο το μήνυμα που έστειλε την Τετάρτη ο Αρχηγός ΓΕΑ του Ισραήλ Αμίρ Εσέλ, προειδοποιώντας ότι το Ισραήλ θα «επιτεθεί στη Συρία για να αποτρέψει την πρόσβαση σε προηγμένα οπλικά συστήματα των τζιχαντιστών ανταρτών ή της Χεζμπολάχ, εάν ο πρόεδρος Ασαντ ανατραπεί...».
Στον παραλογισμό που επικρατεί πια στην περιοχή το Ισραήλ φαίνεται έστω και διακριτικά να εύχεται τη διατήρηση του καθεστώτος Ασαντ, βασικού συμμάχου του Ιράν, που διακηρύσσει τη διάλυση του «σιωνιστικού κράτους», θεωρώντας ότι είναι προτιμότερος ένας εχθρός τον οποίο γνωρίζει και έχει συμβιώσει δεκαετίες μαζί του.
Ρυθμιστές των εξελίξεων
Οι Κούρδοι και το ρίσκο Ερντογάν
Οι Κούρδοι και το ρίσκο Ερντογάν
Ξεχωριστό και ιδιαίτερης σημασίας κομμάτι του παζλ της Συρίας είναι η κουρδική μειονότητα που ελέγχει το βορειοανατολικό τμήμα της χώρας στα σύνορα με το ιρακινό και τουρκικό Κουρδιστάν. Το Κουρδικό αναδεικνύεται σε κομβικό ζήτημα για τις εξελίξεις σε ολόκληρη την περιοχή.
Ο Τ. Ερντογάν, προσβλέποντας στην επανεκλογή του ως θεμελιωτή της Νέας Τουρκίας, θέλει συμμάχους τους θρησκευόμενους Κούρδους και αυτό είναι ένα από τα κίνητρα που τον ώθησαν στην εφαρμογή της «διαδικασίας ειρήνευσης» με το PKK και τον Α. Οτσαλάν.
Η επιδίωξη αυτή του Τούρκου πρωθυπουργού αλλά και η προσδοκία ότι η ειρήνευση με τους Κούρδους θα βοηθήσει στην επέκταση της επιρροής της Τουρκίας και την πρόσβασή της σε πολύτιμες πηγές ενέργειας στο ιρακινό Κουρδιστάν οδήγησαν με τη σειρά τους στη συμφωνία για εξαγωγή του πετρελαίου που ελέγχει το Αρμπίλ και ο πρόεδρος της Κουρδικής Περιφερειακής Κυβέρνησης (KRG) Μασούντ Μπαρζανί, υπονομεύοντας όμως την κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ και την ενότητα της χώρας.
Κουρδικός θύλακας
Το «άγχος» και η αγωνία του Ερντογάν για να κυριαρχήσει στο εσωτερικό της Τουρκίας τον οδηγεί σε υψηλού ρίσκου επιλογές, καθώς τελικά ενισχύει την KRG και το όραμα της κουρδικής εθνικής ολοκλήρωσης, από την οποία φυσικά δεν μπορεί να εξαιρεθεί και ολόκληρη η νοτιοανατολική Τουρκία.
Το «άγχος» και η αγωνία του Ερντογάν για να κυριαρχήσει στο εσωτερικό της Τουρκίας τον οδηγεί σε υψηλού ρίσκου επιλογές, καθώς τελικά ενισχύει την KRG και το όραμα της κουρδικής εθνικής ολοκλήρωσης, από την οποία φυσικά δεν μπορεί να εξαιρεθεί και ολόκληρη η νοτιοανατολική Τουρκία.
Στο παιχνίδι αυτό εμπλέκονται πλέον και οι Κούρδοι της Συρίας, που αποτελούν το 10% του πληθυσμού, και μέχρι στιγμής έχουν δημιουργήσει μια ελεγχόμενη ζώνη στη βορειοανατολική Συρία, διατηρώντας και έναν θύλακα στα σύνορα με την Τουρκία βορείως του Χαλεπιού.
Η μεγαλύτερη οργάνωση των Σύριων Κούρδων, το PYD, που αποτελεί παρακλάδι του PKK, δεν δείχνει πάντως διατεθειμένη να υπαχθεί εύκολα στην εξουσία του Μ. Μπαρζανί, δημιουργώντας έτσι ένα νέο εκρηκτικό μέτωπο στο εσωτερικό του κουρδικού πληθυσμού, που ζει διεσπαρμένος σε τέσσερις χώρες της περιοχής.
1. ΙΣΡΑΗΛ
Ενώπιον διλήμματος
Ενώπιον διλήμματος
Μετά την απειλή από το Ιράν προστίθεται και ο κίνδυνος να μετατραπεί η Συρία σε μόνιμη εστία αποσταθεροποίησης με την παράταση του εμφυλίου και την ενίσχυση των ακραίων ισλαμικών οργανώσεων. Δίλημμα για εμπλοκή στη Συρία προκειμένου να αποτραπεί η πρόσβαση των παρακλαδιών της Αλ Κάιντα ή της Χεζμπολάχ στο χημικό και πυραυλικό οπλοστάσιο της Δαμασκού.
2. Λίβανος
Σε άμεση εμπλοκή
Σε άμεση εμπλοκή
Ο Λίβανος έχει εμπλακεί ήδη στον πόλεμο της Συρίας καθώς η σιιτική Χεζμπολάχ, που σταδιακά κυριαρχεί πολιτικά στη χώρα, έχει ταχθεί στο πλευρό του Ασαντ και άνδρες της μάχονται ήδη στη Συρία εναντίον των σουνιτών και των σαλαφιστών. Οι πληροφορίες ότι έχουν εφοδιαστεί με μεγάλο αριθμό πυραύλων από τη Συρία και το Ιράν την καθιστούν μόνιμη απειλή για το Ισραήλ, ενώ η συζήτηση για να συμπεριληφθεί από την ΕΕ στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων πιθανότατα θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη αποσταθεροποίηση τον Λίβανο.
3. Ιράκ
Κίνδυνος αποσύνθεσης
Κίνδυνος αποσύνθεσης
Η σιιτική κυβέρνηση προσπαθεί να διατηρήσει την εξουσία της, ενώ αυξάνονται διαρκώς οι επιθέσεις θρησκευτικού χαρακτήρα καθώς κλιμακώνει τη δράση της η Αλ Κάιντα εναντίον σιιτικών στόχων. Ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση είναι η συνύπαρξη με το ιρακινό Κουρδιστάν, που έχει κάνει σημαντικά βήματα στην κατεύθυνση της αυτονομίας, και βρίσκεται ένα βήμα πριν από την επιβολή χαλαρότατης συνομοσπονδίας με τη Βαγδάτη, με κίνδυνο να οδηγηθεί σε αποσύνθεση το Ιράκ με απρόβλεπτες συνέπειες.
4. Συρία
Η... αιτία του χάους
Η... αιτία του χάους
Η Συρία έπειτα από δύο χρόνια εμφυλίου βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού, καθώς κανείς δεν μπορεί να αναδειχθεί νικητής σε έναν αιματηρό και άγριο πόλεμο που έχει προσλάβει θρησκευτική διάσταση, με την αναμέτρηση σιιτών και σουνιτών για την κυριαρχία στη Μ. Ανατολή. Μια σύγκρουση που έχει εμπλέξει τις μεγάλες δυνάμεις, το Ιράν και τη Ρωσία να υποστηρίζουν το καθεστώς Ασαντ, τη Δύση, την Αγκυρα και τις αραβικές χώρες του Κόλπου να επιδιώκουν την ανατροπή του, χωρίς όμως ακόμη να έχουν αξιόπιστη εναλλακτική λύση που θα εμποδίσει τη Συρία να βυθιστεί στο χάος και να αποτελέσει το κρησφύγετο των τζιχαντιστών της Αλ Κάιντα.
5. Τουρκία
Υπέρμετρες φιλοδοξίες
Υπέρμετρες φιλοδοξίες
Ο Τ. Ερντογάν φιλοδοξεί να εκμεταλλευτεί τη συριακή κρίση για να αποκαταστήσει την επιρροή της Τουρκίας στα ιστορικά όρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ξεδιπλώνοντας την κρυφή ισλαμική ατζέντα του να εμφανιστεί ως ο γνήσιος πολιτικός εκπρόσωπος του σουνιτικού Ισλάμ σε ολόκληρη την περιοχή. Βασική προϋπόθεση για να βγει το στοίχημα του Τ. Ερντογάν είναι να πετύχει ο συμβιβασμός με το PKK, να ανατραπεί ο Ασαντ, να μην παραδοθεί η Συρία στις ακραίες ομάδες σαλαφιστών και μουτζαχεντίν, και φυσικά να κλείσει η Αγκυρα τα μέτωπα που άνοιξε η εμπλοκή της υπέρ του Ασαντ, με τη Ρωσία, το Ιράν, το Ιράκ αλλά και τη Χεζμπολάχ. Προϋποθέσεις μάλλον πολλές για να πετύχει αυτό το δύσκολο και ιδιαίτερα περίπλοκο εγχείρημα.
ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
nmeletis@pegasus.gr
nmeletis@pegasus.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)