από τον Ian O. Lesser
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ - Η επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει δώσει η επιδείνωση της κρίσης στη Συρία και την τοποθέτηση του κόστους της για την Τουρκία και την περιοχή. Η φύση της πρόκλησης της ασφάλειας που αντιμετωπίζει η Τουρκία υπογραμμίστηκε δραματικά από τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις στην τουρκική πόλη στα σύνορα της Reyhanli, που στοίχισε δεκάδες ζωές. Η τοποθέτηση της διασυνοριακής αστάθειας, με κανένα τέλος στον ορίζοντα, θα είναι δύσκολο να καταστείλει, ή ακόμη και να περιέχουν, χωρίς να υπάρχει στενή ΗΠΑ-τουρκικής συνεργασίας. Συρία μπορεί να είναι το πιο πιεστικό θέμα της διμερούς ατζέντας, αλλά συνοδεύεται από μια σειρά από μακροπρόθεσμα ζητήματα γύρω από το μέλλον των ΗΠΑ-τουρκικές σχέσεις. Πρώτον, η Συρία δεν είναι ένα βραχυπρόθεσμο πρόβλημα της διαχείρισης κρίσεων, αλλά μάλλον ένα μακροπρόθεσμο πρόβλημα του περιορισμού, με την πολύ πραγματική πιθανότητα ότι η χώρα θα παραμείνει ζώνη του χάους για μια δεκαετία ή και περισσότερο. Ερντογάν και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα μπορεί να συμφωνήσει σχετικά με το θεμελιώδες σημείο ότι το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ πρέπει να πάει, αλλά φαίνεται να υπάρχει μικρή συναίνεση για τα επόμενα βήματα. Άγκυρα πιέζει για μια πιο αποφασιστική προσέγγιση για την υποστήριξη της συριακής αντιπολίτευσης, την επιβολή μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων, και άλλα στρατιωτικά μέτρα σύντομο παρέμβασης στο έδαφος. Ουάσιγκτον εξακολουθεί να είναι δύσπιστοι όσον αφορά πέρα από μη στρατιωτικά μέτρα.
Ωστόσο, η πίεση κτίριο να εξοπλίσει τη συριακή αντιπολίτευση με τα πιο εξελιγμένα όπλα, και για την αντιστάθμιση έναντι του πιο εκτεταμένη χρήση των πυραύλων και χημικών όπλων από το καθεστώς - μια απειλή για την οποία η Τουρκία είναι εκτεθειμένη. Στο βαθμό που η Δαμασκός επιλέγει για μια ακόμα πιο επιθετική χρήση των βίαιων πληρεξουσίων που επηρεάζουν την Τουρκική - καθώς και του Ισραήλ, του Λιβάνου και της Ιορδανίας - η ασφάλεια, η πίεση να κάνουν περισσότερα μπορεί να είναι ακαταμάχητη. Μέχρι στιγμής, Συρίας-Τουρκίας εντάσεις δεν έχουν παραχθεί μια ξεκάθαρη άρθρο 5 έκτακτης ανάγκης για το ΝΑΤΟ, επικαλούμενος συλλογική αυτοάμυνα. Αλλά αυτή η γραμμή θα μπορούσε εύκολα να περάσει, και θα μπορούσε να αποδειχθεί ένα έναυσμα για τη διεθνή επέμβαση.
Η κυβέρνηση Ομπάμα-Ερντογάν διάλογο για τη Συρία απεικονίζει ένα παραδοσιακό χαρακτηριστικό της σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας - κοινό γεωπολιτικό διακύβευμα, και μια τάση για να δείτε τη διμερή συνεργασία ως "στρατηγικές", αλλά μικρή συμφωνία για συγκεκριμένα ζητήματα πολιτικής. Αυτό ίσχυε σε σχέση με το Ιράκ από το 1990. Η τρέχουσα συζήτηση για τη Συρία έχει όλα τα χαρακτηριστικά αυτής της επίμονο πρόβλημα, αλλά με αξιοσημείωτη συστροφή. Αυτή τη φορά, η Άγκυρα πιέζει για πιο άμεση παρέμβαση, με την Ουάσιγκτον είναι δύσπιστοι όσον αφορά τις συνέπειες. Δεύτερον, η επίσκεψη του Ερντογάν δείχνει τακτοποιημένα τη δυσκολία της διαφοροποίησης σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας. Γεωγραφία και η απόλυτη συγκέντρωση ασταθής και επιρρεπής σε κρίσεις κοινωνίες στα σύνορα της Τουρκίας, σε ένα πλαίσιο του γεωπολιτικού ανταγωνισμού στην οποία η Ρωσία παραμένει ένας σημαντικός παίκτης, αναπόφευκτα δίνουν διμερείς σχέσεις μια ασφάλεια βαρύ χαρακτήρα όταν δει από την Ουάσιγκτον και αλλού. Οι πολιτικές, οικονομικές, ακόμη και πολιτισμικές διαστάσεις της σχέσης παραμένουν υπανάπτυκτες. Αυτή η πραγματικότητα είναι όλο και περισσότερο σε αντίθεση με την προφανή οικονομικό δυναμισμό της Τουρκίας και την αυξανόμενη εμβέλεια της τουρκικής εξουσίας, τόσο μαλακά και σκληρά. Τελευταίες δεκαετίες έχουν δει τη δημιουργία πολυάριθμων επιτροπών υψηλού επιπέδου - ένα άλλο ανακοινώθηκε κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Ερντογάν - με στόχο την οικοδόμηση των διμερών οικονομικών δεσμών. Ακόμη και σε περίπου 20 δισ. ευρώ ετησίως, το σημερινό επίπεδο των εμπορικών συναλλαγών παραμένει εντυπωσιακές.
Θα αλλάξει κάτι σε αυτό το μέτωπο; Ενδεχομένως, ναι. Ένα ευρύτερο φάσμα των τουρκικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σήμερα στη σκηνή των ΗΠΑ. Ο πραγματικός οδηγός μπορεί να είναι οι συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις για ένα διατλαντικό εμπόριο και εταιρική σχέση επενδύσεων. Μια ΗΠΑ-ΕΕ εμπορική συμφωνία θα μπορούσε να έχει σημαντικές συνέπειες για την Τουρκία, και θα μπορούσε να αλλάξει τη δυναμική ΗΠΑ-Τουρκίας οικονομικές σχέσεις με τρόπους ότι η Άγκυρα, ειδικότερα, θα είναι πρόθυμοι να καταλάβουν. Η διατλαντική ζήτημα του εμπορίου και των επενδύσεων είναι επίσης πιθανό να οδηγήσει ένα ακόμη μεγαλύτερη τουρκική συζήτηση σχετικά με προβληματικές σχέσεις της χώρας με την ΕΕ, στην οποία η Ουάσινγκτον θα έχουν επίσης ένα μερίδιο.
Τέλος, η εξέταση της Συρίας και μια σειρά από άλλα ζητήματα θα πρέπει να διαμορφωθεί από ένα ακόμη μεγαλύτερο "meta" ερώτηση σχετικά με την αυξανόμενη Μέσης Ανατολής περιεχομένου σε σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας, μια τάση που άρχισε να επιταχύνεται πριν από 20 χρόνια και συνεχίζει να επιταχύνει. Συρία, το Ιράκ, το Ιράν και το Ισραήλ κορυφή της ημερήσιας διάταξης, μαζί με τα διλήμματα για τους Τούρκους και την στρατηγική των ΗΠΑ σε μια περιοχή που κυριαρχείται όλο και περισσότερο από την ισλαμική πολιτική. Μια συνέπεια είναι ότι μετά από χρόνια επιφυλακτικότητα σχετικά με τη δράση των ΗΠΑ στην περιοχή, η Τουρκία είναι πλέον ο κορυφαίος συνήγορος για τη συνέχιση της δέσμευσης των ΗΠΑ, όπως ακριβώς ΗΠΑ άξονες της στρατηγικής για την αντιμετώπιση των απαιτήσεων στην Ασία και αλλού. Η επίσκεψη Ερντογάν μας θυμίζει τους κινδύνους για τις δύο πλευρές.
Ian Lesser είναι εκτελεστικός διευθυντής του Γερμανικού Ιδρύματος Marshall των διατλαντικών των Ηνωμένων Πολιτειών Κέντρο στις Βρυξέλλες, και Ανώτερος Διευθυντής για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας στην GMF.
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ - Η επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει δώσει η επιδείνωση της κρίσης στη Συρία και την τοποθέτηση του κόστους της για την Τουρκία και την περιοχή. Η φύση της πρόκλησης της ασφάλειας που αντιμετωπίζει η Τουρκία υπογραμμίστηκε δραματικά από τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις στην τουρκική πόλη στα σύνορα της Reyhanli, που στοίχισε δεκάδες ζωές. Η τοποθέτηση της διασυνοριακής αστάθειας, με κανένα τέλος στον ορίζοντα, θα είναι δύσκολο να καταστείλει, ή ακόμη και να περιέχουν, χωρίς να υπάρχει στενή ΗΠΑ-τουρκικής συνεργασίας. Συρία μπορεί να είναι το πιο πιεστικό θέμα της διμερούς ατζέντας, αλλά συνοδεύεται από μια σειρά από μακροπρόθεσμα ζητήματα γύρω από το μέλλον των ΗΠΑ-τουρκικές σχέσεις. Πρώτον, η Συρία δεν είναι ένα βραχυπρόθεσμο πρόβλημα της διαχείρισης κρίσεων, αλλά μάλλον ένα μακροπρόθεσμο πρόβλημα του περιορισμού, με την πολύ πραγματική πιθανότητα ότι η χώρα θα παραμείνει ζώνη του χάους για μια δεκαετία ή και περισσότερο. Ερντογάν και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα μπορεί να συμφωνήσει σχετικά με το θεμελιώδες σημείο ότι το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ πρέπει να πάει, αλλά φαίνεται να υπάρχει μικρή συναίνεση για τα επόμενα βήματα. Άγκυρα πιέζει για μια πιο αποφασιστική προσέγγιση για την υποστήριξη της συριακής αντιπολίτευσης, την επιβολή μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων, και άλλα στρατιωτικά μέτρα σύντομο παρέμβασης στο έδαφος. Ουάσιγκτον εξακολουθεί να είναι δύσπιστοι όσον αφορά πέρα από μη στρατιωτικά μέτρα.
Ωστόσο, η πίεση κτίριο να εξοπλίσει τη συριακή αντιπολίτευση με τα πιο εξελιγμένα όπλα, και για την αντιστάθμιση έναντι του πιο εκτεταμένη χρήση των πυραύλων και χημικών όπλων από το καθεστώς - μια απειλή για την οποία η Τουρκία είναι εκτεθειμένη. Στο βαθμό που η Δαμασκός επιλέγει για μια ακόμα πιο επιθετική χρήση των βίαιων πληρεξουσίων που επηρεάζουν την Τουρκική - καθώς και του Ισραήλ, του Λιβάνου και της Ιορδανίας - η ασφάλεια, η πίεση να κάνουν περισσότερα μπορεί να είναι ακαταμάχητη. Μέχρι στιγμής, Συρίας-Τουρκίας εντάσεις δεν έχουν παραχθεί μια ξεκάθαρη άρθρο 5 έκτακτης ανάγκης για το ΝΑΤΟ, επικαλούμενος συλλογική αυτοάμυνα. Αλλά αυτή η γραμμή θα μπορούσε εύκολα να περάσει, και θα μπορούσε να αποδειχθεί ένα έναυσμα για τη διεθνή επέμβαση.
Η κυβέρνηση Ομπάμα-Ερντογάν διάλογο για τη Συρία απεικονίζει ένα παραδοσιακό χαρακτηριστικό της σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας - κοινό γεωπολιτικό διακύβευμα, και μια τάση για να δείτε τη διμερή συνεργασία ως "στρατηγικές", αλλά μικρή συμφωνία για συγκεκριμένα ζητήματα πολιτικής. Αυτό ίσχυε σε σχέση με το Ιράκ από το 1990. Η τρέχουσα συζήτηση για τη Συρία έχει όλα τα χαρακτηριστικά αυτής της επίμονο πρόβλημα, αλλά με αξιοσημείωτη συστροφή. Αυτή τη φορά, η Άγκυρα πιέζει για πιο άμεση παρέμβαση, με την Ουάσιγκτον είναι δύσπιστοι όσον αφορά τις συνέπειες. Δεύτερον, η επίσκεψη του Ερντογάν δείχνει τακτοποιημένα τη δυσκολία της διαφοροποίησης σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας. Γεωγραφία και η απόλυτη συγκέντρωση ασταθής και επιρρεπής σε κρίσεις κοινωνίες στα σύνορα της Τουρκίας, σε ένα πλαίσιο του γεωπολιτικού ανταγωνισμού στην οποία η Ρωσία παραμένει ένας σημαντικός παίκτης, αναπόφευκτα δίνουν διμερείς σχέσεις μια ασφάλεια βαρύ χαρακτήρα όταν δει από την Ουάσιγκτον και αλλού. Οι πολιτικές, οικονομικές, ακόμη και πολιτισμικές διαστάσεις της σχέσης παραμένουν υπανάπτυκτες. Αυτή η πραγματικότητα είναι όλο και περισσότερο σε αντίθεση με την προφανή οικονομικό δυναμισμό της Τουρκίας και την αυξανόμενη εμβέλεια της τουρκικής εξουσίας, τόσο μαλακά και σκληρά. Τελευταίες δεκαετίες έχουν δει τη δημιουργία πολυάριθμων επιτροπών υψηλού επιπέδου - ένα άλλο ανακοινώθηκε κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Ερντογάν - με στόχο την οικοδόμηση των διμερών οικονομικών δεσμών. Ακόμη και σε περίπου 20 δισ. ευρώ ετησίως, το σημερινό επίπεδο των εμπορικών συναλλαγών παραμένει εντυπωσιακές.
Θα αλλάξει κάτι σε αυτό το μέτωπο; Ενδεχομένως, ναι. Ένα ευρύτερο φάσμα των τουρκικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σήμερα στη σκηνή των ΗΠΑ. Ο πραγματικός οδηγός μπορεί να είναι οι συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις για ένα διατλαντικό εμπόριο και εταιρική σχέση επενδύσεων. Μια ΗΠΑ-ΕΕ εμπορική συμφωνία θα μπορούσε να έχει σημαντικές συνέπειες για την Τουρκία, και θα μπορούσε να αλλάξει τη δυναμική ΗΠΑ-Τουρκίας οικονομικές σχέσεις με τρόπους ότι η Άγκυρα, ειδικότερα, θα είναι πρόθυμοι να καταλάβουν. Η διατλαντική ζήτημα του εμπορίου και των επενδύσεων είναι επίσης πιθανό να οδηγήσει ένα ακόμη μεγαλύτερη τουρκική συζήτηση σχετικά με προβληματικές σχέσεις της χώρας με την ΕΕ, στην οποία η Ουάσινγκτον θα έχουν επίσης ένα μερίδιο.
Τέλος, η εξέταση της Συρίας και μια σειρά από άλλα ζητήματα θα πρέπει να διαμορφωθεί από ένα ακόμη μεγαλύτερο "meta" ερώτηση σχετικά με την αυξανόμενη Μέσης Ανατολής περιεχομένου σε σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας, μια τάση που άρχισε να επιταχύνεται πριν από 20 χρόνια και συνεχίζει να επιταχύνει. Συρία, το Ιράκ, το Ιράν και το Ισραήλ κορυφή της ημερήσιας διάταξης, μαζί με τα διλήμματα για τους Τούρκους και την στρατηγική των ΗΠΑ σε μια περιοχή που κυριαρχείται όλο και περισσότερο από την ισλαμική πολιτική. Μια συνέπεια είναι ότι μετά από χρόνια επιφυλακτικότητα σχετικά με τη δράση των ΗΠΑ στην περιοχή, η Τουρκία είναι πλέον ο κορυφαίος συνήγορος για τη συνέχιση της δέσμευσης των ΗΠΑ, όπως ακριβώς ΗΠΑ άξονες της στρατηγικής για την αντιμετώπιση των απαιτήσεων στην Ασία και αλλού. Η επίσκεψη Ερντογάν μας θυμίζει τους κινδύνους για τις δύο πλευρές.
Ian Lesser είναι εκτελεστικός διευθυντής του Γερμανικού Ιδρύματος Marshall των διατλαντικών των Ηνωμένων Πολιτειών Κέντρο στις Βρυξέλλες, και Ανώτερος Διευθυντής για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας στην GMF.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.