Βασικά σημεία της συμφωνίας Ελλάδας-Ρωσίας για τον ελληνικό κλάδο του South Stream

ΑΠΕ

Αθήνα
Το υπουργείο Ανάπτυξης έδωσε την Τετάρτη στη δημοσιότητα τα βασικά σημεία της ενεργειακής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας για την κατασκευή και την εκμετάλλευση του αγωγού φυσικού αερίου South Stream στο έδαφος της ελληνικής επικράτειας.

Ο ελληνικός κλάδος του αγωγού South Stream θα ξεκινά από τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα και θα μεταφέρει φυσικό αέριο στην Ιταλία μέσω Ελλάδας.


Προβλέπεται ότι η συμφωνία θα έχει ισχύ κατ' αρχήν για 30 χρόνια και μέσω του αγωγού θα διέρχονται περίπου 10 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως. Μέρος της ποσότητας αυτής θα διοχετεύεται στη χώρα μας, ενώ η Ελλάδα θα εισπράττει και τέλη διέλευσης.

Προβλέπεται ακόμη συμφωνία για την ίδρυση εταιρίας που θα έχει την ευθύνη για την κατασκευή και εκμετάλλευση του αγωγού, η οποία θα υπογραφεί ανάμεσα στην ελληνική ΔΕΣΦΑ και την ρωσική Gazprom.

Η έδρα της εταιρίας θα είναι, κατά προτίμηση, στην Ελλάδα και το έργο της θα είναι ο σχεδιασμός, η χρηματοδότηση, η κατασκευή, η λειτουργία και η εκμετάλλευση του αγωγού.

Η ενεργειακή συμφωνία:
Αποβλέπει στην αναβάθμιση της ενεργειακής ασφάλειας των χωρών της Ευρώπης μέσω της διαφοροποίησης των διαδρομών μεταφοράς φυσικού αερίου προς τις ευρωπαϊκές αγορές, μεταξύ άλλων και διά μέσου του εδάφους της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Υποστηρίζει τη δημιουργία ενός νέου συστήματος αγωγών φυσικού αερίου από τη Ρωσική Ομοσπονδία, μέσω του πυθμένα του Ευξείνου Πόντου για την διαμετακόμιση, μεταξύ άλλων και μέσω του εδάφους της Ελληνικής Δημοκρατίας, και την προμήθεια φυσικού αερίου στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος.

Επιθυμεί να δημιουργήσει τις συνθήκες για τον σχεδιασμό, την κατασκευή, την λειτουργία και την εκμετάλλευση του προαναφερόμενου συστήματος μεταφοράς φυσικού αερίου σύμφωνα με την νομοθεσία των Μερών και με τις διεθνείς Συνθήκες στις οποίες συμμετέχουν η Ελληνική Δημοκρατία και η Ρωσική Ομοσπονδία.

Λαμβάνει υπόψη την εκπλήρωση, από τα Μέρη, των υποχρεώσεων οι οποίες περιλαμβάνονται σε προγενέστερα συναφθείσες μεταξύ τους διμερείς διακρατικές συμφωνίες στον τομέα του φυσικού αερίου.

Ως «Ιδρυτές» αναφέρονται η Ανώνυμη Εταιρεία «ΔΕΣΦΑ» (Ελληνική Δημοκρατία) και η Ανώνυμη Εταιρεία «Gazprom» (Ρωσική Ομοσπονδία).

Ως «Εταιρεία» αναφέρεται η εταιρεία που ιδρύεται για τον σχεδιασμό, τη χρηματοδότηση, την κατασκευή και την εκμετάλλευση του αγωγού φυσικού αερίου, ο οποίος αποτελεί ιδιοκτησία της.

Ως «τεχνική και οικονομική μελέτη» αναφέρονται οι μελέτες με σκοπό τον καθορισμό των τεχνικών, οικονομικών και χρηματοδοτικών προδιαγραφών για την πραγματοποίηση της κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου.

Επίσης, στη Συμφωνία αναφέρονται τα ακόλουθα σημεία:
Τα Μέρη θα παράσχουν συνδρομή στην ίδρυση της Εταιρείας. Η έδρα της Εταιρείας θα προσδιοριστεί από τους ιδρυτές, κατά προτίμηση στην Ελληνική Δημοκρατία επί ισοδυνάμων όρων.

Οι ιδρυτές έχουν στο Ιδρυτικό Κεφάλαιο της Εταιρείας τα ακόλουθα μερίδια: ο Έλληνας ιδρυτής 50% και ο Ρώσος ιδρυτής 50%.

Μέχρι την ίδρυση της Εταιρείας όλες οι συμφωνημένες δαπάνες, οι σχετικές με το έργο, αναλαμβάνονται από τους ιδρυτές κατ’ αναλογία των μεριδίων τους.

Ο αγωγός φυσικού αερίου θα έχει μεταφορική ικανότητα περίπου 10 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως.

Οι συγκεκριμένες παράμετροι του αγωγού φυσικού αερίου και της απαραίτητης υποδομής θα διασαφηνιστούν βάσει των αποτελεσμάτων της τεχνικής και οικονομικής μελέτης.

Η διαδρομή του αγωγού φυσικού αερίου, συμπεριλαμβανομένων και των γεωγραφικών σημείων εισόδου από το έδαφος της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας και εξόδου από το έδαφος της Ελληνικής Δημοκρατίας, συμφωνούνται μεταξύ των ιδρυτών.

Ο Ρώσος ιδρυτής θα εξετάσει την δυνατότητα αύξησης των παρεχομένων ποσοτήτων φυσικού αερίου από την Ρωσική Ομοσπονδία με τη χρήση του συστήματος αγωγών φυσικού αερίου υπό συνθήκες αγοράς, τόσο για τους σκοπούς της διαμετακόμισης, όσο λαμβάνοντας υπ' όψη και τις ανάγκες της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Τα Μέρη θα συνδράμουν τους ιδρυτές, σύμφωνα με τους υπάρχοντες κανόνες, όλων των απαραίτητων αδειών, οι οποίες αφορούν τον σχεδιασμό και την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου.

Η επιλογή εργολάβων, προμηθευτών υλικών και τεχνικών μέσων και οργανισμών που παρέχουν απαραίτητες για την κατασκευή και την εκμετάλλευση του αγωγού φυσικού αερίου υπηρεσίες, γίνεται από την Εταιρεία με βάση διαγωνισμό.

Τα Μέρη συμφωνούν ότι η Εταιρεία θα εκπονήσει την τεχνική και οικονομική μελέτη του έργου κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου εντός 18 μηνών το πολύ από την ημερομηνία ίδρυσης της Εταιρείας και θα αποφασίσει για την βιωσιμότητα της κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου όχι αργότερα των 24 μηνών από την ημερομηνία ολοκλήρωσης της τεχνικής και οικονομικής μελέτης βάσει των αποτελεσμάτων της.

Η Συμφωνία παραμένει σε ισχύ επί 30 έτη.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
30/04/08
Πηγή : www.in.gr Διαβάστε περισσότερα...

Σύνοδος του ΟΗΕ για την κρίση των τροφίμων Κόκκινος συναγερμός για το φαϊ

Ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) εκτιμά ότι οι ραγδαίες αυξήσεις των τιμών έχουν οδηγήσει 37 φτωχές χώρες σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης κι έχουν προκαλέσει κοινωνικές εξεγέρσεις και ταραχές.

Διήμερη σύνοδος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών με θέμα τη διεθνή κρίση από την αύξηση των τιμών των τροφίμων άρχισε χτες στη Βέρνη της Ελβετίας, όπου πολλοί αναπτυξιακοί φορείς του ΟΗΕ συναντήθηκαν, προκειμένου να συντονίσουν τις ενέργειές τους σε ό,τι αφορά την εκτόνωση της παγκόσμιας κρίσης. Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Γκι- μουν, αναμένεται να παρουσιάσει τις προτάσεις των 27 υπηρεσιών του ΟΗΕ για την αντιμετώπιση της κρίσης σε άμεσο και μακροπρόθεσμο επίπεδο. Ο ΟΗΕ θα συντάξει, μαζί με άλλους διεθνείς οργανισμούς, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ένα σχέδιο εφαρμογής επειγόντων μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης, καθώς και ενός πιο μακροπρόθεσμου προγράμματος.


Εν τω μεταξύ, οι τιμές των τροφίμων ανεβαίνουν με ραγδαίους ρυθμούς, γεγονός που προκαλεί κοινωνική αναταραχή σε αναρίθμητες χώρες. Για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός της Αϊτής -μόλις πριν λίγες ώρες- υποχρεώθηκε σε παραίτηση, καθώς οι κατακόρυφες αυξήσεις στις τιμές του ρυζιού και των φασολιών πυροδότησαν έντονες αντιδράσεις και αναταραχές στην πρωτεύουσα του νησιού. Ταυτόχρονα, πολλές χώρες της Ασίας "πάγωσαν" τις εξαγωγές ρυζιού εν όψει του φόβου πως ανεπαρκείς προμήθειες για το εσωτερικό της χώρας μπορούν να οδηγήσουν σε μεγάλη αστάθεια και, ίσως, σε λαϊκή εξέγερση. Σημειώνεται πως το χρόνο που πέρασε η τιμή του ρυζιού αυξήθηκε κατά 90%. Από τη σύνοδο δεν πρόκειται να λείψουν οι αντιπαραθέσεις, κυρίως ανάμεσα στις χώρες που τάσσονται υπέρ ή κατά των βιοκαυσίμων, καθώς και ανάμεσα σε όσους υποστηρίζουν τον προστατευτισμό ή το άνοιγμα των αγορών.


Ο αυξανόμενος πληθυσμός, η αλματώδης αύξηση της ζήτησης από αναπτυσσόμενες χώρες, η αυξημένη χρήση καλλιεργειών για την παραγωγή βιοκαυσίμων, κλιματικά φαινόμενα όπως οι πλημμύρες και οι ξηρασίες, καθώς και κερδοσκοπικές τάσεις, έχουν συμβάλλει στις μεγάλες αυξήσεις των τιμών βασικών διατροφικών αγαθών σε όλο τον πλανήτη. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) εκτιμά ότι οι ραγδαίες αυξήσεις των τιμών έχουν οδηγήσει 37 φτωχές χώρες σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης κι έχουν προκαλέσει εξεγέρσεις και ταραχές. Ο ΓΓ του ΟΗΕ κάλεσε από τη Βιέννη την Παρασκευή να υπάρξει άμεση και συντονισμένη δράση για την αντιμετώπιση του προβλήματος, λέγοντας ότι βραχυπρόθεσμα θα πρέπει να αντιμετωπιστούν όλες οι ανθρωπιστικές κρίσεις που πλήττουν τους φτωχότερους εκ των φτωχών λαών του κόσμου. Εκτίμησε, μάλιστα, ότι περίπου 100 εκατ. άνθρωποι πλέον δεν έχουν τα χρήματα για να τραφούν. Σήμερα ο Μπαν Γκι-μουν θα δώσει συνέντευξη Τύπου, πλαισιωμένος από την Τζοσέτ Σίραν, εκτελεστική διευθύντρια του Παγκόσμιου Προγράμματος Τροφίμων (WFP), τον πρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας, Ρόμπερτ Ζέλικ και τον επικεφαλής του FAO, Ζακ Ντιούφ.




Κωδικός άρθρου: 790071

ΠΟΛΙΤΗΣ - 29/04/2008, Σελίδα: 8 Διαβάστε περισσότερα...

Οι ΗΠΑ είναι ευχαριστημένες από τον αντιτρομοκρατικό ρόλο της Μαλαισίας

 
ΚΟΥΑΛΑ ΛΟΥΜΠΟΥΡ: Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι εντυπωσιασμένες με την επιθυμία της Μαλαισίας να λάβει ηγετικό ρόλο στην περιφερειακή αντιτρομοκρατία, ανέφερε ο πρέσβης της στη Μαλαισία James Keith.

Είπε ότι η αποβολή του βίαιου εξτρεμισμού είναι μια παγκόσμια ευθύνη.

“ έχουμε εντυπωσιαστεί και έχουμε ικανοποιηθεί από το ότι η Μαλαισία θέλει έναν ηγετικό ρόλο σε αυτόν τον χώρο.”

“ αυτό είναι το είδος ομαδικής εργασίας που προβλέπεται στην κοινή διακήρυξη της συνεργασίας για να καταπολεμήσει τη διεθνούς τρομοκρατίας που υπογράφτηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Μαλαισία το 2002, ” ανέφερε ο αμερικανός πρέσβης.

Αναφερόταν στις προσπάθειες που αναλήφθηκαν από το περιφερειακό κέντρο της Νοτιοανατολικής Ασίας για τη αντιτρομοκρατία (SEARCCT) από την έναρξή των εργασιών του πριν από πέντε έτη.

Αυτές περιλαμβάνουν τις πρωτοβουλίες για την ασφάλεια στη θάλασσα, βιολογική τρομοκρατία και την cyber-τρομοκρατία.

Πηγή : www.thestar.com Τετάρτη, 23 Απριλίου 2008 Διαβάστε περισσότερα...

Το Ισραήλ εμποδίζει την οικονομική ανάπτυξη των Παλαιστινιακών Εδαφών

Πηγή: http://www.typos.com.cy
Το Ισραήλ εμποδίζει την οικονομική ανάπτυξη των Παλαιστινιακών Εδαφών, λόγω των περιορισμών που θέτει στην ελεύθερη διακίνηση, σύμφωνα με έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας

Η οικονομική ανάπτυξη στα Παλαιστινιακά Εδάφη θα είναι μηδαμινή το 2008 λόγω των ισραηλινών περιορισμών, παρά τις υποσχέσεις για χορήγηση διεθνούς βοήθειας ύψους 7,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας που δόθηκε στη δημοσιότητα.

"Η απαραίτητη αναγέννηση του ιδιωτικού τομέα προκειμένου να επιτευχθεί ένας θετικός οικονομικός κύκλος δεν έλαβε χώρα λόγω της διατήρησης των ισραηλινών περιορισμών στην ελεύθερη διακίνηση", ανέφερε η Τράπεζα.

Σύμφωνα με την έκθεση, δεν υπήρξε καμία αύξηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (PIB) το 2007. Η Παγκόσμια Τράπεζα προβλέπει μια περιορισμένη αύξηση 3% φέτος, όμως, λαμβανομένης υπόψη της δημογραφικής αύξησης, "το εισόδημα ανά κάτοικο θα παραμείνει σταθερό ή θα είναι μικρότερο σε σχέση με εκείνο της προηγούμενης χρονιάς".

Στη διάρκεια μιας διάσκεψης των δωρητριών χωρών που οργανώθηκε στο Παρίσι το Δεκέμβριο του 2007, 84 κράτη δεσμεύθηκαν να παράσχουν 7,7 δισεκατομμύρια δολάρια ως υποστήριξη σε ένα διετές πρόγραμμα οικονομικών μεταρρυθμίσεων το οποίο επεξεργάστηκε ο παλαιστίνιος πρωθυπουργός Σαλάμ Φαγιάντ, πρώην αξιωματούχος της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Η έκθεση σημειώνει πως το πρόγραμμά του "έθεσε πολλά ορόσημα" αλλά αναχαιτίστηκε από τα εκατοντάδες οδοφράγματα που εγκατέστησε το Ισραήλ στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.

"Οι περιορισμοί της διακίνησης στη Δυτική Όχθη παραμένουν ενδεικτικά πιο σημαντικοί απ΄ό,τι το 2005", αναφέρει η έκθεση, παραθέτοντας στατιστικά στοιχεία του ΟΗΕ.

Σύμφωνα με την έκθεση, το ποσοστό ανεργίας ανέρχεται στο 23% στη Δυτική Όχθη και στο 33% στη λωρίδα της Γάζας, η οποία υπόκειται σε ισραηλινό εμπάργκο μετά την κατάληψη της εξουσίας από το ισλαμικό κίνημα Χαμάς τον Ιούνιο του 2007.

Το ποσοστό ανεργίας στη λωρίδα της Γάζας "αναμένεται να αυξηθεί διότι οι απολύσεις στο βιομηχανικό τομέα είναι οριστικές", σημειώνει η έκθεση και προσθέτει πως το ποσοστό των κατοίκων της περιοχής που ζουν σε συνθήκες "μεγάλης φτώχειας" ξεπέρασε το 35%.

"Αν εξαιρέσουμε τα βοηθήματα που στέλνουν τα μέλη της οικογένειας από το εξωτερικό και τη διατροφική βοήθεια και λάβουμε υπόψη τη φτώχεια σε σχέση μόνο με το εισόδημα των νοικοκυριών, το ποσοστό της φτώχειας στη λωρίδα της Γάζας ανέρχεται σχεδόν στο 67%", αναφέρει η Παγκόσμια Τράπεζα. Διαβάστε περισσότερα...

Πυρηνική συνεργασία Συρίας - Βορείου Κορέας «βλέπουν» Αμερικανοί αξιωματούχοι

Ουάσινγκτον
Τελευταία ενημέρωση 25/04/08 23:00
Πηγή : http://www.in.gr

Μυστική βοήθεια της Βορείου Κορέας προς τη Συρία για την κατασκευή πυρηνικού αντιδραστήρα, τον οποίο κατέστρεψε το Ισραήλ, καταγγέλλουν υψηλόβαθμοι Αμερικανοί αξιωματούχοι, λέγοντας πως υπάρχει και «αποδεικτικό» βίντεο. Σχετικώς ενημερώθηκε το Κογκρέσο σε κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση.


Οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι έχουν μιλήσει ήδη υπό καθεστώς ανωνυμίας σε πολλές αμερικανικές εφημερίδες, αποκαλύπτοντας πως οι ΗΠΑ έχουν στην κατοχή τους βίντεο με λήψεις από τη συριακή πυρηνική εγκατάσταση, όπου φαίνεται ότι στο εσωτερικό της βρίσκονται Βορειοκορεάτες.

Τις πληροφορίες επιβεβαίωσε αξιωματούχος, μετά το πέρας τη ενημέρωσης του Κογκρέσου. Συγκεκριμένα, δήλωσε ότι τα στοιχεία είναι ακαταμάχητα και ανέφερε ότι μεταξύ αυτών υπάρχει φωτογραφία Κορεατών μέσα στις συγκεκριμένες εγκαταστάσεις.

Ακόμη, έγινε γνωστό ότι η συριακή πυρηνική εγκατάσταση καταστράφηκε από αεροπορικό χτύπημα του Ισραήλ τον περασμένο Σεπτέμβριο, καθώς ήταν έτοιμη να λειτουργήσει εντός εβδομάδων ή το πολύ μηνών.

Πληροφορίες θέλουν το βίντεο -που φέρεται να έδωσε στις ΗΠΑ το Ισραήλ- να δείχνει μεγάλες ομοιότητες ανάμεσα στη συριακή εγκατάσταση και τον βορειοκορεατικό πυρηνικό αντιδραστήρα στη Γιονγκμπιόν, αναφέρει το BBC.

Πάντως, η εγκατάσταση στη Συρία δεν είχε ακόμη τεθεί σε επιχειρησιακή λειτουργία και δεν υπήρχαν καύσιμα για τον αντιδραστήρα, δηλώνουν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι που ενημέρωσαν σχετικώς το Κογκρέσο σε κλειστή συνεδρίαση.

Ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Γκέιτς δήλωσε πως θα δημοσιοποιηθούν «σύντομα» όλα τα στοιχεία που υπάρχουν γύρω από το ζήτημα.

Εκτιμάται ότι οι ανακοινώσεις αυτές δυσχεραίνουν τις σχέσεις με τη Συρία, που ενοχλημένη από τις δημόσιες αποκαλύψεις, δεν αποκλείεται να επιθυμεί ανταπόδοση του χτυπήματος στο Ισραήλ, κάτι που ανησυχεί και το ίδιο το Ισραήλ.

Πάντως, προς το παρόν, η Συρία εξακολουθεί να αρνείται ότι διαθέτει πυρηνικό πρόγραμμα ή ότι έχει συνάψει οποιουδήποτε είδους σχετική συμφωνία με τη Βόρειο Κορέα. «Διαψεύδουμε αυτές τις φήμες» δήλωσε ο Σύρος πρεσβευτής στα Ηνωμένα Έθνη Μπασάρ Τζαφάρι. Σε ανάλογες διαψεύσεις έχει προβεί και το καθεστώς της Πιονγιάνγκ.

Εκτιμάται, επίσης, ότι οι αποκαλύψεις έχουν ως στόχο την Πιονγιάνγκ, που δεν έχει προχωρήσει στην επίσημη αποκήρυξη του πυρηνικού προγράμματός της, κάτι που αναμενόταν στις 31 Δεκεμβρίου. Διαβάστε περισσότερα...

Ομιλία Τάντιτς στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ - Παρών και ο Χ. Θάτσι όχι όμως με το επίσημο αξίωμά του

Βελιγράδι, 22 Απριλίου 2008 (14:46 UTC+2)

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η πρώτη - του είδους της - έκθεση της πολιτικής διοίκησης του ΟΗΕ στο Κόσοβο (UNMIK) έπειτα από την μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου - συζητήθηκε στη διάρκεια της συνεδρίασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), παρουσία του προέδρου της Σερβίας, Μπόρις Τάντιτς. Στη συνεδρίαση επετράπη στον Χασίμ Θάτσι, πρωθυπουργό του Κοσόβου, να παραστεί, όχι με το επίσημο αξίωμά του, αλλά ως φυσικό πρόσωπο όπως προβλέπεται από το 'Αρθρο 39 του Κώδικα Διαδικασίας του Συμβουλίου, μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων "Tanjug".

Στην - κεκλεισμένων των θυρών - συνεδρίαση του Σώματος, ο κ. Τάντιτς κάλεσε τις χώρες που προχώρησαν στην αναγνώριση του Κοσόβου "να επανεξετάσουν το θέμα". Ο πρόεδρος της Σερβίας ζήτησε την υποστήριξη των κρατών - μελών του παγκόσμιου οργανισμού για τη διεξαγωγή των βουλευτικών και των τοπικών εκλογών στο Κόσοβο και τις περιέγραψε ως "γεγονός κρίσιμης σημασίας για τη σταθεροποίηση της δημοκρατίας στη Σερβία και την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή ‘Ενωση".

"Το Ψήφισμα 1244 του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, υποχρεώνει όλα τα κράτη - μέλη να σεβαστούν την εδαφική ακεραιότητα της Σερβίας", τόνισε ο κ. Τάντιτς.

Στο μεταξύ, ο κ. Θάτσι, ο επικεφαλής της UNMIK Χοακίμ Ρούκερ, ΗΠΑ και Βρετανία εμφανίστηκαν αντίθετοι με το θέμα της διεξαγωγής τοπικών εκλογών στο Κόσοβο υποστηρίζοντας ότι "μια τέτοια κίνηση θα δημιουργούσε πρόσθετες ''διαχωριστικές γραμμές" μεταξύ των Σέρβων και των Αλβανών του Κοσόβου".

Ο κ. Θάτσι δήλωσε ότι "οι αρχές του Κοσόβου καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων όλων των πολιτών".

Τα κράτη - μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας χαιρέτισαν την αποφασιστικότητα των ενδιαφερομένων μερών να παρεμποδίσουν την εκδήλωση φαινομένων βίας στο Κόσοβο. Διαβάστε περισσότερα...

Τρία πυρηνικά εργοστάσια αποκτά η Τουρκία

Οι φόβοι των ΗΠΑ για εξαγωγή τεχνολογίας σε τρίτες χώρες κάμφθηκαν και έτσι άνοιξε ο δρόμος για την κατασκευή των μονάδων

Της Δωρας Αντωνιου
Hμερομηνία δημοσίευσης: 20-04-08 Εφημερίδα "Καθημερινή"


Την 50 ετών επιδίωξή της να αποκτήσει πυρηνική τεχνολογία για την παραγωγή ενέργειας αναβιώνει η Τουρκία, έχοντας στη δεδομένη χρονική στιγμή τις ευλογίες της Ουάσιγκτον, καθώς η αμερικανική πλευρά που σταμάτησε πολλές φορές τα πυρηνικά σχέδια της Τουρκίας, τώρα δίνει τη συγκατάθεσή της για κατασκευή πυρηνικών εργοστασίων στη γειτονική χώρα.

Πριν από περίπου ένα μήνα, στις 24 Μαρτίου, προκηρύχθηκε από την εταιρεία ηλεκτρισμού της Τουρκίας, για πολλοστή φορά, διαγωνισμός για την κατασκευή του πρώτου πυρηνικού εργοστασίου για την παραγωγή ηλεκτρισμού. Οι ενδιαφερόμενες εταιρείες καλούνται να καταθέσουν προσφορές μέχρι τις 24 Σεπτεμβρίου, για την κατασκευή του εργοστασίου στην περιοχή Ακούγιου, κοντά στη Μερσίνα. Η κυβέρνηση της Τουρκίας διαβεβαιώνει τους υποψήφιους επενδυτές ότι θα αγοράσει όλη την παραγόμενη ενέργεια για τα επόμενα 15 χρόνια. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, η κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν προγραμματίζει την κατασκευή τριών πυρηνικών εργοστασίων μέχρι το 2015, ώστε το 2020 να καλύπτει το 20% των αναγκών της σε ενέργεια κάνοντας χρήση της πυρηνικής τεχνολογίας. Το δεύτερο εργοστάσιο αναμένεται να κατασκευαστεί στην περιοχή της Σινώπης, στη Μαύρη Θάλασσα. Το σημαντικότερο εμπόδιο στις εδώ και δεκαετίες προσπάθειες της Τουρκίας να αξιοποιήσει την πυρηνική τεχνολογία στον ενεργειακό τομέα ήταν οι ανησυχίες της Δύσης, και κυρίως των ΗΠΑ, ότι τα μυστικά της πυρηνικής τεχνολογίας θα διοχετεύονταν από την Τουρκία σε τρίτες χώρες, που θα τα αξιοποιούσαν για την παραγωγή πυρηνικών όπλων. Στις ΗΠΑ η ανησυχία αυτή για χρόνια αφορούσε το Πακιστάν. Οι μυστικές υπηρεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών διέθεταν στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία το Πακιστάν είχε λάβει βοήθεια από Τούρκους στην προσπάθειά του να αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο. Τα στοιχεία αυτά ήταν που οδήγησαν το 2000 το αμερικανικό Κογκρέσο να «παγώσει» συμφωνία που είχε υπογραφεί από τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, για την εξαγωγή πυρηνικής τεχνογνωσίας στην Τουρκία.

Της απόφασης της τουρκικής κυβέρνησης να προκηρύξει εκ νέου διαγωνισμό προ μηνός, προηγήθηκε, στις 22 Ιανουαρίου, εισήγηση του νυν προέδρου των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους, προς το Κογκρέσο για ενεργοποίηση της συμφωνίας του 2000. Οπως αναφέρει στην εισήγησή του, η κυβέρνηση της Τουρκίας κατάφερε στο ενδιάμεσο, έπειτα από στοιχεία που δόθηκαν από τις υπηρεσίες των ΗΠΑ, να εξουδετερώσει τον κίνδυνο που υπήρχε, συγκεκριμένα άτομα να διοχετεύσουν σε τρίτους πυρηνικά μυστικά. Φαίνεται ότι στην απόφαση του αμερικανού προέδρου βάρυναν οι ευρύτεροι γεωπολιτικοί συσχετισμοί στην περιοχή, που έχουν μεταβληθεί τα τελευταία χρόνια. Ετσι, το Πακιστάν αποτελεί πλέον μέλος της «συμμαχίας των προθύμων» στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας που έχει κηρύξει η αμερικανική κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ έχουν εκδηλώσει πολλάκις την ανησυχία τους για την ενεργειακή εξάρτηση των χωρών της περιοχής από τη Ρωσία και εκτιμάται ότι πιθανότατα προωθούν τη χρήση πυρηνικής τεχνολογίας για ενεργειακούς σκοπούς από την Τουρκία, ακριβώς για να μειώσουν τη ρωσική επιρροή. Διαβάστε περισσότερα...

Τα γεωπολιτικά αγκάθια Ρωσίας-ΗΠΑ

Περνούν πολύ δύσκολη και επικίνδυνη φάση


Μιχάλης Ι. Παπαθεράποντος

Κωδικός άρθρου: 787684

ΠΟΛΙΤΗΣ - 20/04/2008, Σελίδα: 77

Οι σχέσεις Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών σίγουρα δεν είναι και οι καλύτερες τον τελευταίο καιρό, παρά την αλληλεγγύη της Ρωσίας στις ΗΠΑ στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Τα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετώπιζε στην Τσετσενία ήταν η κύρια αιτία για συνεργασία, μετά τα κτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη. Οι σημερινές σχέσεις των δύο χωρών περνούν μία φάση που σίγουρα είναι πολύ δύσκολη και ευαίσθητη, αλλά όχι στο βαθμό της κούρσας εξοπλισμών που υπήρξε στο παρελθόν. Οι ΗΠΑ και οι δυτικές χώρες καλούν τη Ρωσία να είναι πιο ανεκτική και φιλελεύθερη στην οικονομία της, αλλά και στα ανθρώπινα δικαιώματα. Το Κρεμλίνο έχει ισχυρό έλεγχο στις πλούσιες πηγές ενέργειας της χώρας μέσω του οικονομικού κολοσσού Gasprom και άλλων συνδεδεμένων εταιρειών. Παράλληλα, ασκεί μεγάλο έλεγχο στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οπότε, σύμφωνα με τους δυτικούς, δεν μπορεί να υπάρχει ισχυρή αντιπολιτευτική φωνή. Σύμφωνα με τις δυτικές χώρες, το πολιτικό μοντέλο της Ρωσίας δεν είναι αρκετά δημοκρατικό, αλλά προσομοιάζει περισσότερο με αυτοκρατορικό. Επίσης, υπήρξε η πρόσφατη αντιπαράθεση με τη Δύση για το Κόσσοβο, ως προς την εδαφική ακεραιότητα της Σερβίας σε σχέση με το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των Κοσσοβάρων. Η Ρωσική αντίληψη στο θέμα αυτό είναι ότι γίνεται προσπάθεια δημιουργίας νέων τετελεσμένων, όπου θα μπορούν να δικαιολογούνται οι στρατιωτικές δράσεις με τη μορφή της 'ανθρωπιστικής επέμβασης'. Επιπρόσθετα, τα πολλά και μικρά κράτη θα μπορούν να λειτουργούν και ως δορυφόροι σε διεθνείς οργανισμούς και συμμαχίες.
Παρόλα αυτά, το μεγαλύτερο αγκάθι στις σχέσεις τους αποτελεί η αντιπυραυλική ασπίδα και η επέκταση του ΝΑΤΟ στην παραδοσιακή σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Οι γεωπολιτικές αυτές κινήσεις αποτελούν μέρος στρατηγικού σχεδιασμού για αναχαίτιση της επιρροής της Ρωσίας στην Ευρώπη και ευρύτερα στις διεθνείς σχέσεις. Το καινούργιο γεωπολιτικό σκηνικό που βρίσκεται εν εξελίξει είναι ένα είδος μεταψυχροπολεμικής μετεξέλιξης της νέας τάξης πραγμάτων. Ο κάθε ένας από τους δύο μεγάλους 'παίκτες' προσπαθεί να δημιουργήσει μακροπρόθεσμα ευνοϊκές γεωπολιτικές συνθήκες για τα συμφέροντά του. Η αντιπυραυλική ασπίδα, σύμφωνα με τη Ρωσική εκδοχή, στρέφεται κατά της Μόσχας και θεωρείται στρατιωτική απειλή. Όμως, η εκδοχή των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ότι η ασπίδα έχει στόχο τη Μέση Ανατολή και τις όποιες απειλές που προέρχονται από αυτή την περιοχή. Οι διαβεβαιώσεις και οι συνομιλίες που έγιναν πρόσφατα μεταξύ των προέδρων Μπούς και Πούτιν δεν κατάφεραν να μειώσουν το χάσμα αντιλήψεων και εκτιμήσεων που υπάρχουν. Την ίδια στιγμή, η ψηλή τιμή του πετρελαίου που απολαμβάνει η Ρωσία, κοντά στα $110 και η οικονομική ανάπτυξη της Κίνας, δημιουργούν νέα δεδομένα. Η οικονομική ανάπτυξη σε αυτές τις δύο χώρες δημιουργεί ένα συμπαγές και ισχυρό οικονομικό υπόβαθρο, όπου αλλοιώνονται οι μέχρι τώρα γεωπολιτικές ισορροπίες. Επίσης, το Ιράκ, από γεωπολιτικής άποψης, αποτελεί μία μεγάλη πληγή, όπου τα Αμερικανικά στρατεύματα γνωρίζουν τη φθορά, με αποτέλεσμα η σχετική επιρροή των ΗΠΑ να είναι μειωμένη. Η πτώση του Σαντάμ στο Ιράκ και των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν από τους Αμερικανούς έβγαλε εκτός μάχης τους δύο Σουνίτες αντιπάλους του Σιητικού καθεστώτος στο Ιράν. Αυτό δημιούργησε το παράδοξο της έμμεσης συμβολής των ΗΠΑ στην ενδυνάμωση του Ιράν στην περιοχή και την ανάδειξή του ως περιφερειακή δύναμη.
Τα πιο πάνω αναγκάζουν τις ΗΠΑ να αναπτύξουν συμμαχίες, αναζήτηση στρατηγικών εταίρων με την υιοθέτηση μίας πιο ευέλικτης εξωτερικής πολιτικής. Παράλληλα, επιβάλλεται η ενδυνάμωση της επιρροής της σε διεθνείς και περιφερειακούς οργανισμούς. Για αυτό το λόγο είναι απαραίτητη η ενίσχυση και επέκταση του ΝΑΤΟ σε δημοκρατικά κράτη, που είναι φιλικά προσκείμενα στη Δύση. Η Ουκρανία είναι η χώρα που έχει προσφέρει σε όλες τις αποστολές του ΝΑΤΟ και ευελπιστεί ότι η πιθανή ένταξη θα της επιφέρει μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη και πολιτικά οφέλη. Για τη Ρωσία, η πιθανή ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας σημαίνει τη στρατιωτική περικύκλωσή της από το ΝΑΤΟ. Οι χώρες αυτές θα μπορούσαν να λειτουργούν ως μοχλοί πιέσεων με τεχνητές κρίσεις σε στιγμές αντιπαράθεσής της για πιο σημαντικά ζητήματα με τη Δύση. Παραλληλίζοντας και απλουστεύοντας, θα μπορούσαν να λειτουργούν ως δύο μικρές Ταϊβάν έξω από την πόρτα της. Έτσι, για τη Ρωσία το θέμα της αντιπυραυλικής ασπίδας και της επέκτασης του ΝΑΤΟ θεωρείται ζωτικής σημασίας, αφού θεωρούνται κινήσεις υψηλού γεοστρατηγικού σχεδιασμού. Διαβάστε περισσότερα...

Εβραίοι κρατούμενοι στην Κύπρο

60 χρόνια από το κλείσιμο των στρατοπέδων



Χρήστος Ιακώβου

Κωδικός άρθρου: 787732

ΠΟΛΙΤΗΣ - 20/04/2008, Σελίδα: 38

Προσφάτως διοργανώθηκε από την Πρεσβεία του Ισραήλ στο Πολιτιστικό Κέντρο της Τράπεζας Marfin Λαϊκή έκθεση φωτογραφίας με θέμα "1946-1948: Ορόσημα Ιστορίας". Μέσα από το φωτογραφικό υλικό αποτυπώνετο μια πτυχή της σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου, η οποία παραμένει ολίγον γνωστή στην τοπική ιστοριογραφία. Επρόκειτο για τα στρατόπεδα κρατήσεως Εβραίων προσφύγων στην Κύπρο κατά την περίοδο 1946-1948, τα οποία ανήγειραν οι Βρετανοί προκειμένου να συγκρατήσουν την κυματώδη είσοδο εβραίων επιζώντων του Ολοκαυτώματος στην Παλαιστίνη, ένεκα της έκρυθμης καταστάσεως που επεκρατούσε στην περιοχή μεταξύ Αράβων και Εβραίων για το μέλλον της Παλαιστίνης.

Το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κληροδότησε στη Μεγάλη Βρετανία, μεταξύ των άλλων περιφερειακών προβλημάτων, το ζήτημα της Παλαιστίνης. Η περιοχή αυτή είχε έλθει κάτω από τον έλεγχο της βρετανικής υπερδύναμης το 1919, όταν η Κοινωνία των Εθνών της παρεχώρησε την εντολή διακυβερνήσεως της περιοχής μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία στους πέντε προηγούμενους αιώνες υπήρξε ο κτήτορας της περιοχής αυτής. Η έναρξη της Βρετανικής Αποικιοκρατίας συνέπεσε με την προσπάθεια των Εβραίων της Ευρώπης (Σιωνιστικό Κίνημα) να δημιουργήσουν εθνική εστία στην Παλαιστίνη, μία προσπάθεια που ενετάθη ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, λόγω των διωγμών που υπέστησαν οι Εβραίοι στην Ευρώπη. Το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα των Εβραίων από την Ευρώπη προς την Παλαιστίνη προκάλεσε βίαιες αντιδράσεις από την τοπική Αραβική κοινότητα, ιδιαίτερα κατά την περίοδο από το 1936 μέχρι το 1939, που ήταν τότε αριθμητικά πολύ μεγαλύτερη από την διαρκώς αυξανομένη Εβραϊκή.

Η βρετανική Κυβέρνηση, για να αποτρέψει περαιτέρω επιδείνωση της πολιτικής κατάστασης στην Παλαιστίνη, μετά τον Αύγουστο του 1945, αποφάσισε να κηρύξει παράνομη την πολιτική του Σιωνιστικού Κινήματος, που απέβλεπε στην κατά το μέγιστο ενίσχυση του μεταναστευτικού ρεύματος Εβραίων από την Ευρώπη, προκειμένου να δημιουργηθεί ισχυρή εβραϊκή δημογραφική παρουσία στην Παλαιστίνη και να διευκολύνει τις διεθνείς διεργασίες για τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ. Η απαγορευτική απόφαση επεβλήθη κατόπιν εντόνων πιέσεων από την ανώτερη στρατιωτική ιεραρχία της Βρετανίας, με το σκεπτικό ότι η μαζική είσοδος των Εβραίων στην Παλαιστίνη θα υπέσκαπτε την ασφάλεια στη Μέση Ανατολή, εξαιτίας της ήδη εκδηλωθείσας αντίδρασης των Αράβων προς τους στόχους του Σιωνιστικού Κινήματος.

Τα διλήμματα των Βρετανών
Οι στρατιωτικοί είχαν προτείνει τη σύλληψη όλων των Εβραίων μεταναστών και την αναγκαστική απέλασή τους στις χώρες από τις οποίες προήρχοντο. Από την άλλη, οι πολιτικοί, οι οποίοι θα έπρεπε να λάβουν και την τελική απόφαση, ήταν πολύ προσεκτικοί, ιδιαίτερα μετά την τραγική εμπειρία που είχαν οι Εβραίοι στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Έτσι, ενόσω η παράνομη μετανάστευση ήταν σε χαμηλά επίπεδα και ταυτόχρονα υπήρχε η ελπίδα ότι με τη βοήθεια των ΗΠΑ θα μπορούσε να εξευρεθεί μία λύση στο ζήτημα της Παλαιστίνης, δεν υπήρχε άμεση ανάγκη να υιοθετηθεί η εισήγηση των Βρετανών στρατιωτικών. Με αυτά τα δεδομένα, η πολιτική απόφαση που ελήφθη αρχικά ήταν να κατάσχουν οι Βρετανοί τα πλοία που μετέφεραν παράνομα Εβραίους και στη συνέχεια να επιτρέπουν στους Εβραίους να εισέρχονται στην Παλαιστίνη εντάσσοντάς τους στον μηνιαίο επιτρεπτό αριθμό εισόδου, που καθόρισαν το 1945, δηλαδή 1000 ανά μήνα. Αυτή η πολιτική εφηρμόσθη για ένα περίπου έτος μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και έδωσε τη δυνατότητα στους Βρετανούς να προκαλέσουν μεγάλες οικονομικές απώλειες σε αυτούς που οργάνωναν τη μετανάστευση και παράλληλα να ελέγξουν τον αριθμό εισόδου Εβραίων στην Παλαιστίνη. Αυτή η κατάσταση άλλαξε άρδην το καλοκαίρι του 1946, όταν η βελτίωση της οργάνωσης των Εβραίων των ΗΠΑ έδωσε νέα ώθηση στο μεταναστευτικό ρεύμα προς την Παλαιστίνη, με αποτέλεσμα να αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των μεταναστών.
Μετά τη βομβιστική επίθεση από την εβραϊκή οργάνωση Ιργκούν Τζβάι Λεουμί (Εθνική Στρατιωτική Οργάνωση) στο ξενοδοχείο King David στην Ιερουσαλήμ (22 Ιουλίου 1946), όπου αποτελούσε την έδρα της βρετανικής διοίκησης και το αρχηγείο του βρετανικού στρατού στην Παλαιστίνη, οι Βρετανοί στρατιωτικοί άρχισαν να ασκούν μεγάλες πιέσεις προς τους πολιτικούς, για να αναθεωρήσουν την πολιτική τους έναντι της εβραϊκής μεταναστεύσεως και ταυτόχρονα να εγκρίνουν πιο σκληρά μέτρα εναντίον της εβραϊκής στρατιωτικής δράσης, προκειμένου να μειώσουν την ισχύ της εβραϊκής κοινότητας στην Παλαιστίνη, που άρχισε τότε τον ένοπλο αγώνα για τη δημιουργία του εβραϊκού κράτους. Η απαίτηση αυτή των Βρετανών στρατιωτικών συνοδεύθηκε από την εκβιαστική προειδοποίηση, ότι σε περίπτωση που η Κυβέρνηση δεν επιδείξει την απαιτούμενη δύναμη προκειμένου να καταστείλει τη στρατιωτική δράση των Εβραίων, αναδυόταν το ενδεχόμενο βίαιης αραβικής αντίδρασης, που μπορούσε να οδηγήσει τα πράγματα σε σημείο που ο βρετανικός στρατός να μην μπορέσει να ξανακερδίσει τον έλεγχο στην Παλαιστίνη. Σε πολιτικό επίπεδο, αυτή η προειδοποίηση σήμαινε ότι θα μπορούσαν να δημιουργηθούν συνθήκες που θα υπέσκαπταν τα βρετανικά συμφέροντα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η πίεση αυτή έφερε τη βρετανική Κυβέρνηση σε ένα επώδυνο δίλημμα, εξαιτίας των ειδικών πολιτικών συνθηκών εκείνης της περιόδου, που αφορούσαν τους Εβραίους μετά τον πόλεμο.

Η απόφαση δημιουργίας στρατοπέδων κρατήσεως στην Κύπρο
Στα τέλη Ιουλίου του 1946, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Χάρρυ Τρούμαν, εξανέμισε την ελπίδα πολιτικής λύσης στο ζήτημα της Παλαιστίνης, αφού έθεσε ως προϋπόθεση την εξασφάλιση από τους Βρετανούς της εισόδου 100 χιλιάδων Εβραίων μεταναστών από την Ευρώπη. Εξαιτίας της ήδη ασταθούς κατάστασης στην Παλαιστίνη και της απουσίας υποδομής για την εγκατάσταση τόσου μεγάλου αριθμού Εβραίων, η βρετανική Κυβέρνηση καταφεύγει στη λύση ανάγκης στις 13 Αυγούστου 1946 (Επιχείρηση Ιγκλού). Η απόφαση επέβαλλε σύλληψη των υπεραρίθμων μεταναστών και στη συνέχεια τον εκτοπισμό τους σε ειδικά στρατόπεδα κρατήσεως στην Κύπρο (τα περισσότερα ευρίσκοντο στην περιοχή Καράολος της Αμμοχώστου) . Έτσι, μεταξύ του Αυγούστου του 1946 μέχρι τις 10 Φεβρουαρίου 1949, που έφυγαν και οι τελευταίοι κρατούμενοι, μετεφέρθησαν στην Κύπρο 52. 221 Εβραίοι μετανάστες, αριθμός που αντιστοιχούσε στο 8% του πληθυσμού του νησιού. Η απόφαση ελήφθη, υπό την πίεση των συνθηκών, ως η εσχάτη επιλογή. Ταυτόχρονα, συνέπεσε με τη στρατηγική επιλογή της Μεγάλης Βρετανίας για την απεμπλοκή από το παλαιστινιακό ζήτημα και ως εκ τούτου η απόφαση για την ανέγερση των στρατοπέδων εκτοπίσεως στην Κύπρο ελάμβανε βραχύβιο χαρακτήρα, γεγονός που επιβεβαιώθηκε τρία χρόνια αργότερα.

Ποιοι ήσαν οι κρατούμενοι
Η πλειοψηφία των κρατουμένων που μετεφέρθησαν στην Κύπρο ήταν σχετικά νέοι στην ηλικία. Περίπου 80% ήταν μεταξύ 13 και 35 ετών και προερχόντουσαν από τους επιβιώσαντες του Ολοκαυτώματος. Οι περισσότεροι είχαν πολιτικές διασυνδέσεις ή ήσαν οργανωμένοι σε εβραϊκές πολιτικές οργανώσεις, κυρίως νεολαίας που δημιουργήθηκαν είτε πριν είτε αμέσως μετά το Ολοκαύτωμα. Αυτοί επέλεξαν την οδό της μετανάστευσης προκειμένου να ξανακτίσουν τη ζωή τους στην Παλαιστίνη, αλλά ιδιαίτερα λόγω της αυστηρής προσήλωσής τους στη σιωνιστική ιδέα, για δημιουργία Εβραϊκού Κράτους. Γνώριζαν εκ των προτέρων ότι αν συνελαμβάνοντο, θα μετεφέροντο στην Κύπρο σε στρατόπεδα κρατήσεως, αλλά αυτό θα ήταν προσωρινό, αφού πίστευαν ότι μία μέρα θα έφθαναν στην Παλαιστίνη για να δημιουργήσουν κράτος. Αυτό όμως δεν τους απέτρεπε. Η βαθιά πίστη στη σιωνιστική ιδέα δημιουργούσε ένα πλαίσιο αλληλεγγύης μέσα στα στρατόπεδα, που επέβαλε με τη σειρά της την απαιτούμενη αυτοπειθαρχία και οργάνωση που χρειάζοντο για να αντεπεξέλθουν στις συνθήκες κράτησης εντός των στρατοπέδων. Αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο αργότερα, όταν αρκετοί από αυτούς έφυγαν από τα στρατόπεδα οργανωμένοι και πολέμησαν στο νικηφόρο για τους Εβραίους πόλεμο του 1948, ο οποίος σηματοδότησε και την ανακήρυξη του κράτους του Ισραήλ. Διαβάστε περισσότερα...

Ανατροπή της ισορροπίας ναυτικής ισχύος στο Αιγαίο επιδιώκει η Άγκυρα

Αναρτήθηκε στις 16.4.08 από strategy στο http://www.strategy-geopolitics.blogspot.com/

Η ανατροπή της ισορροπίας ναυτικής ισχύος στο Αιγαίο είναι μία από τις επιδιώξεις της Άγκυρας για κυριαρχία στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου. Η κατάσταση που αρχίζει να διαμορφώνεται με την ολοκλήρωση των φιλόδοξων εξοπλιστικών προγραμμάτων της Τουρκίας θα είναι μη αναστρέψιμη σε λίγο καιρό καθώς σε απόλυτους αριθμούς, η ναυτική ισορροπία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έχει ήδη ανατραπεί. Με βάση προγράμματα που ήδη εκτελούνται, το έτος 2015 η Τουρκία θα διαθέτει σχεδόν διπλάσιο αριθμό φρεγατών από την Ελλάδα, οι οποίες θα είναι πολύ πιο σύγχρονες και με πολλαπλάσιες δυνατότητες από εκείνες του ΠΝ. Το βεληνεκές των αντιαεροπορικών τους όπλων θα φτάνει μέχρι τα 45 ναυτικά μίλια, παρέχοντας άμυνα περιοχής, σε αντίθεση με τις ελληνικές, που διαθέτουν μόνο ικανότητα άμυνας σημείου -την ίδια ώρα που θα αρχίζουν να παραλαμβάνονται 100 αεροσκάφη χαμηλής παρατηρισιμότητας F-35A. Mε 14 αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας και 24 ελικόπτερα ανθυποβρυχιακού πολέμου, το τουρκικό ναυτικό αποκτά ισχυρότατο αεροπορικό βραχίονα προσαρμοσμένο απόλυτα στις ανάγκες μιας καθαρά επιθετικής δράσης στο Αιγαίο.
Συγκεκριμένα το Τουρκικό Ναυτικό (ΤDK):
1. Προχωρά σε αναβάθμιση των 8 (και σύντομα 10) φρεγατών κλάσης Perry με εγκατάσταση CMS τύπου Genesis ενώ προτίθεται να εγκαταστήσει συστήμα κατακόρυφης εκτόξευσης Mk41 στις 4 από αυτές. Παράλληλα, υπάρχει η πρόθεση ναυπήγησης 3 νέων φρεγατών AAW Περιοχής.
2. Εκσυγχρονίζονται 6 φρεγάτες τύπου ΜΕΚΟ 200ΤΝ με εγκατάσταση συστήματος Μk41 και ικανότητα εξαπόλυσης βλημάτων Εξελιγμένων Βλημάτων Sea Sparrow (ESSM).
3. Σχεδιάζει τη προμήθεια συνολικά 12 κορβετών ΜilGem μέχρι το 2020.
4. Θα αποκτήσει 6 σύγχρονα υποβρύχια ΑΙΡ καθώς κρίθηκε πιο συμφέρουσα η ναυπήγηση νέων μονάδων από τον εκσυγχρονισμό παλαιότερων.
5. Σχεδιάζει την απόκτηση Αποβατικού Πλοίου Δεξαμενής (LPD) αυξάνωντας κατακόρυφα τις τουρκικές αποβατικές ικανότητες.
6. Ολοκληρώνει τη προμήθεια αεροπορικών μέσων για επιτήρηση και διεξαγωγή ανθυποβρυχιακού πολέμου.
Στον αντίποδα, το ΠΝ αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα διαθεσιμότητας ενώ στασιμότητα παρουσιάζουν τα βασικότερα εξοπλιστικά προγράμματα:
- η προμήθεια 6 νέων φρεγατών καθυστερεί αδικαιολόγητα
- η παραλαβή των υπερσύγχρονων υποβρυχίων Type 214 αναβάλλεται διαρκώς
- τα υπάρχοντα ΑΦΝΣ έχουν καταστεί προ πολλού παρωχημένα
- έωλη παραμένει η προμήθεια επιπλέον ελικοπτέρων S-70B6, ο εκσυγχρονισμός των φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ και η προμήθεια επιπλέον ΤΠΚ τύπου Super Vita.
Τα μεγέθη, η εξαιρετική αποτελεσματικότητα στις διαδικασίες ολοκλήρωσης και, κυρίως, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των ναυτικών (και όχι μόνον) εξοπλιστικών προγραμμάτων της Τουρκίας σε συνδυασμό με το νέο ναυτικό δόγμα της Τουρκίας, δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολιών: η Αγκυρα προετοιμάζεται συστηματικά για τη δυνατότητα διεξαγωγής πολλαπλών επιθετικών θαλάσσιων επιχειρήσεων στο Αιγαίο. Αλλωστε, τέτοιου είδους επιχειρήσεις συνάδουν απολύτως και με το περιεχόμενο των τουρκικών διεκδικήσεων. Διαβάστε περισσότερα...

«EΙΚΟΝΕΣ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ

 To μεγάλο στοίχημα του NATO

Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΤΟ Νo 1 ΠΡΟΒΛΗΜΑ

του Διονύση Αρώνη

πηγή : Περιοδικό "ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ " Απρίλιος 2008 - Τεύχος 41 http://www.diplomatia.gr

Πέντε χρόνια μετά από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και την ανατροπή των Ταλιμπάν από τις δυνάμεις του Αφγανιστάν και της Συμμαχίας, το ΝΑΤΟ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του μετώπου στο Αφγανιστάν. Η αποστολή σε σύντομο χρονικό διάστημα διευρύνθηκε τόσο με νέο περιεχόμενο, όσο και με νέους στόχους.


Από τον Οκτώβριο του 2006, το ΝΑΤΟ, με εντολή του Ο.Η.Ε., επιχειρεί σε ολόκληρο το Αφγανιστάν, έχοντας αναπτύξει περισσότερους από 30.000 στρατιώτες, από 35 διαφορετικές χώρες που έχουν δεσμευτεί να υποστηρίξουν την εκλεγμένη κυβέρνηση Καρζάι.

Ο Τζέιμς Τόμας Σνάιντερ, στέλεχος του ΝΑΤΟ, αρμόδιος για την πληροφόρηση των Η.Π.Α, της Δανίας και της Νορβηγίας, που υπηρετεί στη Γενική Διεύθυνση Διπλωματίας του ΝΑΤΟ, καταγράφει σε ειδικό αφιέρωμα του περιοδικού «Nato Review» τις εντυπώσεις του από την προσπάθεια ανοικοδόμησης του Αφγανιστάν:

«Συνολικά, τα βασικά μεγέθη στο Αφγανιστάν είναι καλά. Η οικονομία αναπτύσσεται γοργά. Κατασκευάζονται δρόμοι, κλινικές και σχολεία. Τα παιδιά Αφγανών παρακολουθούν τα μαθήματα και η βασική υγειονομική περίθαλψη έχει επεκταθεί στο 80 τοις εκατό του πληθυσμού. Όμως, οι προκλήσεις παραμένουν. Οι μεταφορές και οι επικοινωνίες παραμένουν εξαιρετικά δύσκολες. Ο αναλφαβητισμός είναι υψηλός. Μόλις το 2% των Αφγανών έχουν κανονική παροχή ηλεκτρικού ρεύματος.

Η ασφάλεια παραμένει ένα σοβαρό πρόβλημα, καθώς η ISAF επεκτείνει την αποστολή της.

Το καλοκαίρι αυτό, στην πρώτη εκτεταμένη μάχη του ΝΑΤΟ στην ιστορία του, μια μικτή δύναμη από Ολλανδούς, Βρετανούς, Αμερικανούς, Καναδούς, Αφγανούς και Δανούς στρατιώτες νίκησε ξεκάθαρα τους αντάρτες Ταλιμπάν στην επαρχία Κανταχάρ», αναφέρει ο Αμερικανός αξιωματούχος. Ωστόσο, η προώθηση του πολέμου εναντίον των Ταλιμπάν είναι μόνον ένα μέρος της πολυμερούς αποστολής της ISAF. Το ΝΑΤΟ έχει δεσμευτεί να βοηθήσει την κυβέρνηση του Αφγανιστάν να οργανώσει τη δική της ασφάλεια και να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση της χώρας. Για το σκοπό αυτό, η ISAF έχει θεσπίσει τις Επαρχιακές Ομάδες Ανασυγκρότησης (PRTs), μία καινοτομία η οποία συνδέει τις στρατιωτικές μονάδες με πολίτες ειδικούς για να προσδιορίσουν και να συντονίσουν τα προγράμματα ανοικοδόμησης μέσα σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Ένας αντιπρόσωπος του υπουργείου Γεωργίας των Η.Π.Α. (USDA), το οποίο έχει αποστείλει αρκετούς αξιωματούχους στο Αφγανιστάν, λέει ότι «κάποτε το Αφγανιστάν καλλιεργούσε προϊόντα τα οποία ήταν εξίσου καλά με εκείνα που καλλιεργούνταν σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου. Σήμερα, για διαφόρους λόγους, η ίδια γη παραμένει άδεια και άγονη. Για να αντιστραφεί αυτό, οι ειδικοί του USDA χρησιμοποιούν τους PRT για να διδάξουν τους προύχοντες της επαρχίας τη σωστή γεωργική ανάπτυξη, προωθώντας πολιτικές και προγράμματα για να γίνει και πάλι η γη παραγωγική. Μία κουβέντα με τους αξιωματικούς της ISAF στο πεδίο αποκάλυψε τη λεπτότητα του έργου της PRT. Δεν είναι άμεση δουλειά της ISAF να φτιάχνει δρόμους, να σκάβει πηγάδια και να ανεγείρει κλινικές και σχολεία. Αντιθέτως, το έργο των PRT είναι, μαζί με τις τοπικές κοινότητες και τους οργανισμούς, να θέτουν προτεραιότητες και να διευκολύνουν προγράμματα τα οποία μπορούν να υλοποιήσουν οι ίδιοι οι Αφγανοί», αναφέρει ο Τ. Σνάιντερ.

Όμως, το πιο σημαντικότερο ζήτημα στο Αφγανιστάν εξακολουθεί να είναι η ασφάλεια. Η ανοικοδόμηση, η ανάπτυξη και η εκπαίδευση, το εξωτερικό εμπόριο και οι επενδύσεις εξαρτώνται άμεσα από ένα ασφαλές και σίγουρο περιβάλλον. Άρα, το κρίσιμο ζήτημα για τη σταθερότητα του Αφγανιστάν είναι η ανάπτυξη των αφγανικών δυνάμεων ασφαλείας.

Το Κέντρο Στρατιωτικής Εκπαίδευσης της Καμπούλ (KMTC) έχει την ευθύνη για τη συγκρότηση του νέου Αφγανικού Εθνικού Στρατού (ΑΝΑ) και δεν υποστηρίζεται από την ISAF, αλλά από δυνάμεις τις Γαλλίας, της Βρετανίας και των ΗΠΑ:

«Βασισμένη στο πρόγραμμα της Βρετανικής Στρατιωτικής Ακαδημίας του Sandhurst, το KMTC εκπαιδεύει χιλιάδες στρατιωτών ετησίως. Παρακολουθήσαμε μία διμοιρία σπουδαστών να εκπαιδεύεται στα τυφέκια που είναι εξοπλισμένα με λέιζερ αντί για σφαίρες, χρησιμοποιώντας συστήματα προσομοίωσης.

Ο ΑΝΑ έχει ήδη στελεχωθεί με 30.000 άτομα και κυριολεκτικά κάθε επιχείρηση της ISAF εναντίον των Ταλιμπάν γίνεται και με συμμετοχή του ΑΝΑ. Υπάρχει όμως μεγάλη έλλειψη σε βασικό εξοπλισμό, όπως θωρακισμένα οχήματα και βαρέα όπλα. Με περαιτέρω επένδυση, ο ΑΝΑ θα είναι σε θέση να αναλάβει την ευθύνη της ασφάλειας της χώρας», συνεχίζει ο Αμερικανός ειδικός.

«Αναμφίβολα το έργο του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν είναι επικίνδυνο. Όμως, η σθεναρή δέσμευση του Συμμαχίας και της διεθνούς κοινότητας για την ασφάλεια της χώρας και την ανάπτυξή της είναι ένα ανάχωμα απέναντι στους Ταλιμπάν και τις άλλες απειλές. Ο λαός του Αφγανιστάν δεν έδωσε στους Ταλιμπάν πολιτική στέγη…», καταλήγει ο κος Σνάιντερ. Υπενθυμίζεται ότι, μεταξύ άλλων, στο πρόγραμμα ανοικοδόμησης του Αφγανιστάν συμμετέχει και η Ελλάδα με το Τάγμα Ειδικής Συγκρότησης Αφγανιστάν (Τ.Ε.Σ.ΑΦ.), δυνάμεως 120 περίπου στελεχών. Διαθέτει 74 οχήματα - μηχανήματα και είναι επιφορτισμένο με την εκτέλεση έργων υποδομής, όπως: Κατασκευή, ανακατασκευή και διαπλάτυνση οδών, γεφυρών, κατασκευή κτηρίων υποστήριξης τεχνικών υπηρεσιών στο αεροδρόμιο της Καμπούλ, κατασκευή έργων για ενίσχυση των μέτρων ασφαλείας στρατοπέδων, εκπαίδευση Αφγανών στρατιωτών, ανακατασκευή σχολείων, αποχιονισμούς κατά τη χειμερινή περίοδο, εκτέλεση χωματουργικών εργασιών σε όλη την περιοχή ευθύνης της Πολυεθνικής Ταξιαρχίας της Καμπούλ (ΚΜΝΒ) και διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας.

Το συνολικό κόστος της συμμετοχής των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην ISAF, για το έτος 2006, ανήλθε συνολικά στο ποσό των 23.8 εκατ. ευρώ. Διαβάστε περισσότερα...

Με αφορμή το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου Πολιτικοποίηση των μειονοτήτων και διεθνείς σχέσεις

Χρήστος Ιακώβου

Η μονομερής δήλωση για ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, στις 18 περασμένου Φεβρουαρίου, από τους Αλβανοφώνους, έχει φέρει εκ νέου στην επιφάνεια το ζήτημα των μειονοτήτων και του εθνοτικού εθνικισμού που έχει καταστεί, μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου, το πιο σοβαρό πρόβλημα στην Ανατολική Ευρώπη και ιδιαίτερα στα Βαλκάνια.

H εξέλιξη της διένεξης στο Κοσσυφοπέδιο κατέδειξε κάποια συμπεράσματα όσον αφορά την πολιτικοποίηση των μειονοτήτων και τη διεθνή διάσταση που μπορεί να λάβει ένα μειονοτικό πρόβλημα. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου το πρόβλημα των μειονοτήτων εθεωρείτο οριακό, στοιχείο που χαρακτήριζε τον Τρίτο Kόσμο, κυρίως τη Mέση Aνατολή και την Αφρική. Το πρόβλημα αυτό υπήρξε, σε μεγάλο βαθμό, το ιστορικό προϊόν αυθαιρέτων καθορισμών συνόρων κατά τη μετάβαση από την αποικιακή στη μετααποικιακή τάξη πραγμάτων. Σήμερα, η Eυρώπη καλείται να προλάβει εθνοτικές διενέξεις, να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά υπάρχουσες πριν αυτές αποβούν βίαιες, εμπόλεμες ή αποσχιστικές. Ήδη, πέραν της Ανατολικής Eυρώπης και της Ρωσίας, ορισμένες χώρες της Δυτικής Ευρώπης αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα εθνοτικών διενέξεων, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο (καθολικοί Βορειοϊρλανδοί), η Iσπανία (Bάσκοι και Kαταλανοί) και το Βέλγιο (Bαλλόνοι και Φλαμανδοί).

Για την κατανόηση της πολιτικοποίησης μιας μειονότητας και της διεθνούς διάστασης που μπορεί να πάρει ένα μειονοτικό πρόβλημα πρέπει κανείς να προσεγγίσει το ζήτημα μέσα από δύο οπτικές γωνίες: α) από την πλευρά του κράτους και της εξουσίας και β) από την πλευρά της πολιτικής ανάπτυξης και συμπεριφοράς της μειονότητας. Tα βασικά ερωτήματα που τίθενται σ' αυτή την περίπτωση είναι: Ποια είναι η συμπεριφορά του κράτους σε μια μειονότητα; Πώς αντιμετωπίζει ένα κράτος μια μειονότητα, όταν αυτή εκδηλώνει αποκεντρωτικές τάσεις; Ποια η αντίδραση της μειονότητας; Ποιοι παράγοντες λειτουργούν καταλυτικά προς την κατεύθυνση της σύγκρουσης κράτους – μειονότητας;

H μελέτη της πολιτικοποίησης της μειονότητας και της υιοθέτησης της βίας ως μέσου πολιτικής πρακτικής από την μειονότητα εναντίον του κράτους καταδεικνύει ότι τέτοια περίπτωση μπορεί να εκδηλωθεί αν συντρέχουν κάποιες θεμελιώδεις προϋποθέσεις:
1) Εάν αποτελεί ή αν θεωρεί τον εαυτό της ξεχωριστή κοινότητα από την κυρίαρχη κοινότητα ή εθνότητα σε ένα κράτος.
2) Εάν υφίσταται διακρίσεις ή θεωρεί ότι υφίσταται διακρίσεις και καταπίεση από την κυρίαρχη πλειοψηφία.
3) Εάν η μειονότητα είναι συγκεντρωμένη και ζει ιστορικά σε μια περιοχή, που σε αριθμούς συναγωνίζεται ή υπερτερεί της πλειοψηφίας.
4) Εάν γειτονικό κράτος την ενισχύει και την χρησιμοποιεί ως μοχλό πίεσης εναντίον του κράτους μέσα στο οποίο ζει. H τάση αυτή για πολιτικοποίηση και εξέλιξή της σε αυτονομιστική μπορεί να ενισχυθεί αν η μειονότητα θεωρεί τον εαυτό της μέρος γειτονικού έθνους-κράτους.

Όταν μελετά κανείς την πολιτικοποίηση της μειονότητας μέσα από τα πλαίσια του εσωτερικού περιβάλλοντος ενός κράτους, το πιο πιθανόν, είναι να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το κράτος, με την πολιτική συμπεριφορά του είναι αυτό που έχει την ουσιαστική ευθύνη για την ενίσχυση ή αποτροπή της αυτονομιστικής τάσης μιας μειονότητας. Αυτό όμως μπορεί να οδηγήσει σε παραπλανητικά συμπεράσματα.

Το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου έχει θέσει ένα άλλο βασικό ερώτημα. Πότε ένα μειονοτικό πρόβλημα παίρνει διεθνή διάσταση ανάλογη με αυτή που γνωρίσαμε κατά την κρίση στην πρώην Γιουγκοσλαβική επαρχία;

Θα μπορούσε κανείς να ερμηνεύσει τη διεθνή διάσταση του ζητήματος του Κοσσυφοπεδίου με μια απλή επίκληση του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς έννομης τάξης. Όμως σε τέτοια περίπτωση τα επιχειρήματα θα εξαντληθούν όταν προσπαθήσει κανείς να παραλληλίσει το μειονοτικό ζήτημα στο Κοσσυφοπέδιο με το κουρδικό πρόβλημα, για παράδειγμα, στην Τουρκία, όπου η αντίδραση και ανταπόκριση της διεθνούς κοινότητας είναι εντελώς διαφορετική.

H διεθνής διάσταση και δυναμική που πήρε το μειονοτικό πρόβλημα στο Κοσσυφοπέδιο καταδεικνύει ότι το διεθνές σύστημα δε λειτουργεί όπως η εσωτερική έννομη τάξη αλλά με βάση το συσχετισμό συμφερόντων και ότι το διεθνές δίκαιο προσαρμόζεται στη λογική αυτού του συσχετισμού. Παράλληλα, η δράση και η αποτελεσματικότητα των διεθνών θεσμών προσδιορίζονται από τους εκάστοτε συσχετισμούς δυνάμεων. Στη διεθνή κονίστρα υπάρχουν τόσες θέσεις περί δικαιοσύνης και ηθικής όσες και οι κοινωνίες που αντιπροσωπεύονται από κράτη στους διεθνείς οργανισμούς.
Στο διεθνές σύστημα απουσιάζει η παγκόσμια ρυθμιστική εξουσία ηθικού χαρακτήρα και το κενό αυτό καλύπτεται πάντοτε από τις ηγεμονικές σκοπιμότητες.

Επομένως, η προσπάθεια ανάλυσης τέτοιων περιπτώσεων μέσω της διαρκούς επίκλησης ιδεολογιών και ιδεολογημάτων που αντλούν φιλοσοφική νομιμότητα από ένα φαντασιακό σύστημα διεθνούς ηθικής και ταυτόχρονα αγνοούν το συσχετισμό συμφερόντων και ισχύος καταδεικνύει αδυναμία θέασης της ιστορίας με τους όρους της πραγματικότητας. Διαβάστε περισσότερα...

Ιράκ 2003 – Ιράν 2007 Οι νεοσυντηρητικοί επαναλαμβάνουν την ιστορία

Χρήστος Ιακώβου

Τις ίδιες τακτικές, που χρησιμοποίησαν οι Αμερικανοί νεοσυντηρητικοί για να προετοιμάσουν και να νομιμοποιήσουν την εισβολή στο Ιράκ, χρησιμοποιούν σήμερα για να ασκήσουν πιέσεις στην κατεύθυνση μίας παρόμοιας επιχείρησης εναντίον του Ιράν.

Αν παρακολουθήσει κανείς συστηματικά τη συμπεριφορά των νεοσυντηρητικών τους τελευταίους μήνες δείχνει να αποτελεί επανάληψη του παρελθόντος όπως το έχουμε γνωρίσει στις αρχές του 2003. Ήδη έχουν έλθει στην επιφάνεια στοιχεία σχετικά με τη σύναψη συμμαχιών με υπόγειες ιρανικές και συριακές αντικαθεστωτικές δυνάμεις και συγκέντρωση αμφιλεγόμενων πληροφοριών για την κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής από την Τεχεράνη, πρακτικές, που οδήγησαν την Ουάσιγκτον στη σημερινή κατάσταση στο Ιράκ. Όπως και το 2003 έτσι και σήμερα, οι ιδεολόγοι του νεοσυντηρητισμού αφήνουν να διαρρεύσουν αμφιλεγόμενα στοιχεία για την ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής, προσπαθώντας να διαμορφώσουν ένα ευνοϊκό διεθνές πλαίσιο που να τους επιτρέψει να κάνουν χρήση στρατιωτικής βίας.

Για μία ακόμη φορά αμφιλεγόμενες ομάδες εξορίστων, που θυμίζουν το Ιρακινό Εθνικό Κογκρέσσο το 2003, κυκλοφορούν στην Ουάσιγκτον, ζητώντας καθεστωτική αλλαγή στη Συρία και το Ιράν. Την ίδια στιγμή πρόσφατες κινήσεις του στρατού επιβεβαιώνουν ότι οι ΗΠΑ προετοιμάζονται μυστικά για μεγάλης κλίμακας αεροπορική επιδρομή εναντίον του Ιράν. Η διαφορά με το 2003, είναι ότι σήμερα κανένας δεν κάνει λόγο για χερσαίες επιχειρήσεις. Αρχικά, ήλθε η εντολή ανάπτυξης των πλοίων του αμερικανικού ναυτικού στον Κόλπο. Στη συνέχεια η αυξημένη επιφυλακή σε ανώτατο επίπεδο αποτέλεσε το πρώτο σημάδι για νέα έμφαση στις αεροπορικές και ναυτικές επιχειρήσεις αντί μίας χερσαίας. Τέλος, ο αμερικανός πρόεδρος υπήρξε κατηγορηματικός στον ισχυρισμό του πως το Ιράν παρέχει υλική υποστήριξη σε επιθέσεις κατά των αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ, μία κατηγορία, που θα μπορούσε κάλλιστα να λειτουργήσει ως αιτία πολέμου.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται σε επίπεδο διπλωματικής και επικοινωνιακής τακτικής. Χρησιμοποιούν ακριβώς τα ίδια χορευτικά βήματα-δαιμονοποίηση των κακών, διπλωματικό πρόσχημα, αποκλεισμός των διαπραγματεύσεων, χρήση αχυρανθρώπων.

Μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις του 2001, οι νεοσυντηρητικοί δεν έπαυσαν να αντιμετωπίζουν το Ιράκ ως ξεκίνημα ευρείας εκστρατείας, που θα συμπεριλάβει και το Ιράν. Δεν είναι τυχαίος ο παραλληλισμός του Ιράν με τη Γερμανία το 1938 από τα χείλη πολλών νεοσυντηριτικών. Η μοναδική διαφορά, σύμφωνα πάντα με αυτούς, είναι πως το ναζιστικό καθεστώς του Ιράν θέλει να κυριαρχήσει σε όλο τον κόσμο, να εξοντώσει τους Εβραίους, αλλά και τις ΗΠΑ.

Πρωταγωνιστικό ρόλο στις επαφές με την Ουάσιγκτον έχουν εκπρόσωποι της οργάνωσης ΜΕΚ, ενός ιρανικού μαρξιστικού, επαναστατικού αντάρτικου πόλεων με έντονες επιρροές από τον Τσε Γκεβάρα και το Μάο Τσετούνγκ. Τον Ιανουάριο του 2004 ο Ρίτσαρντ Περλ ήταν ο βασικός ομιλητής σε βραδιά συγκέντρωσης χρημάτων υπέρ της οργάνωσης. Όσο περνά ο καιρός άλλο τόσο φαίνεται ότι το ΜΕΚ παίζει αυτήν τη στιγμή τον ρόλο που είχε αναλάβει πριν το 2003 το Ιρακινό Εθνικό Κογκρέσο, ενώ οι ιρανικές και συριακές εκδοχές του Άχμεντ Τσαλάμπι ποικίλλουν από τον γιο του σάχη μέχρι τον Σύρο εξόριστο, Φαρίντ Γκαντρί, ο οποίος είναι ο εκλεκτός των νεοσυντηρητικών για την ηγεσία της Συρίας. Διαβάστε περισσότερα...