Το Αιγαίο Πέλαγος και η Ευρωπαϊκή Ένωση

Η διαφορά της Ελλάδας με την Τουρκία στο Αιγαίο Πέλαγος και ο ρόλος που μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει σε αυτό το πρόβλημα η Ευρωπαϊκή Ένωση

Του Θεόδωρου Κ. Καρυώτη*
Ένα από τα πιο σημαντικά έργα της Διάσκεψης για το Δίκαιο της Θάλασσας (1973-1982) ήταν η δημιουργία και η κωδικοποίηση του θεσμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).
Έτσι, δόθηκε ένα τέλος στη χαώδη κατάσταση που επικρατούσε μέχρι τότε στο Διεθνές Δίκαιο Αλιείας.
Με βάση τα άρθρα 55, 56, 57 της νέας Σύμβασης, ως ΑΟΖ ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης περιοχή, το πλάτος της οποίας μπορεί να φτάσει τα 200 ναυτικά μίλια (ν.μ.), από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης και εντός της οποίας το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα σε θέματα που έχουν σχέση με την εξερεύνηση, την εκμετάλλευση, τη διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας, καθώς και κυριαρχικά δικαιώματα, που αναφέρονται στην εξερεύνηση και οικονομική εκμετάλλευση των ρευμάτων και των υπερκείμενων της θάλασσας ανέμων.
Οι θάλασσες και οι ωκεανοί καλύπτουν περίπου 105,5 εκατ. τετραγωνικά ν.μ., δηλαδή καλύπτουν το 71% της επιφάνειας της Γης. Εάν όλα τα παράκτια κράτη κάνουν χρήση των δικαιωμάτων τους για ΑΟΖ 200 ν.μ., τότε η περιοχή των ωκεανών που θα ανήκει σε αυτά τα κράτη υπολογίζεται ότι θα καλύπτει γύρω στα 37,7 εκατ. τετρ. ν.μ. ή το 35,8% της παγκόσμιας θαλάσσιας επιφάνειας. Μέσα στις ζώνες αυτές περιλαμβάνεται πάνω από το 90% της παγκόσμιας αλιείας, πάνω από το 87% των υπολογιζόμενων αποθεμάτων πετρελαίου και γύρω στο 10% των πολυμεταλλικών κονδύλων. Επομένως, εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί την κρίσιμη σημασία που έχει η ΑΟΖ όχι μόνο για το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά γενικότερα για την παγκόσμια οικονομία και τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις.

Σημαντικές διαφορές
Το καθεστώς της ΑΟΖ καλύπτει όλους τους φυσικούς πόρους, ζωντανούς και μη, ενώ η υφαλοκρηπίδα καλύπτει μόνο τους µη ζωντανούς πόρους. Μια άλλη σημαντική διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι τα δικαιώματα ενός κράτους πάνω στην υφαλοκρηπίδα υπάρχουν ipso facto και ab initio, ενώ η ύπαρξη της ΑΟΖ είναι δυνατή μόνο κατόπιν διακήρυξης των κυριαρχικών δικαιωμάτων του παράκτιου κράτους. Επομένως, το παράκτιο κράτος μπορεί να έχει υφαλοκρηπίδα χωρίς να έχει ΑΟΖ, ενώ το αντίστροφο δεν είναι δυνατόν.
Η Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά (άρθρο 121, παράγραφο 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα ενός νησιού καθορίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζονται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Επομένως, η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα ίδια επιχειρήματα για την ΑΟΖ που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, ότι, δηλαδή, τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι βρίσκονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας. Επιπλέον, η νέα Σύμβαση έχει καταργήσει τη γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας και έτσι η Τουρκία έχει χάσει άλλο ένα επιχείρημα.

Ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης


Το γεγονός και μόνο ότι η ΕΕ διέθετε μεγάλο μήκος ακτών ήταν αρκετό για να ενδιαφερθεί για διάσκεψη που θα δημιουργούσε το νέο Σύνταγμα των Θαλασσών του πλανήτη μας. Βέβαια, ο κύριος λόγος της συμμετοχής της ΕΕ στη διάσκεψη ήταν το γεγονός ότι τα κράτη-μέλη της είχαν μεταβιβάσει ορισμένες αρμοδιότητες στην Κοινότητα. Οι αρμοδιότητες αυτές αφορούσαν βασικά στα θέματα της αλιείας, της εμπορικής πολιτικής και της διατήρησης του θαλάσσιου περιβάλλοντος.
Η Σύμβαση του 1982 (στο Μέρος XVIΙ και στο Annex IX) παρέχει τη δυνατότητα συμμετοχής Διεθνών Οργανισμών στη νέα Σύμβαση αμέσως μετά τη συμμετοχή της απολύτου πλειοψηφίας των κρατών-μελών στη Σύμβαση. Ήδη όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, καθώς και η ίδια η ΕΕ, έχουν επικυρώσει τη Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας. Με βάση τα άρθρα 309 και 310 της νέας Σύμβασης του 1982 δεν επιτρέπεται να διατυπωθούν επιφυλάξεις ή εξαιρέσεις, όταν τα διάφορα κράτη καταθέτουν την επικύρωση της Σύμβασης. Έτσι, τα κράτη-μέλη της ΕΕ δεν μπορούν να έχουν επιφυλάξεις σχετικά με τις αρμοδιότητες που έχουν μεταβιβάσει σε αυτή.
Όταν στα μέσα της δεκαετίας του 1970 η ΕΕ αντιλήφθηκε ότι ΑΟΖ 200 ν.μ. σύντομα θα εξαπλωθεί σε όλες τις ηπείρους, αποφάσισε να μελετήσει το θέμα για να διαπιστώσει αν πρέπει και η ίδια να αποκτήσει μια τέτοια ζώνη. Έτσι, έχοντας αναλύσει τις απώλειες και τα κέρδη της ΕΕ σε καθεστώς ΑΟΖ 200 ν.μ., η Ένωση προχώρησε σε ένα σημαντικό βήμα το Νοέμβριο του 1976, συμφωνώντας σε τρεις βασικές αρχές:
1. Την προέκταση των αλιευτικών ζωνών όλων των μελών της σε 200 ν.μ.
2. Τη μεταβίβαση στην Κοινότητα της αποκλειστικής αρμοδιότητας για τις διαπραγματεύσεις για αλιευτικές συμφωνίες της ΕΚ με κράτη μη μέλη της Κοινότητας.
3. Σε ορισμένες αρχές για τη μελλοντική της πολιτική σε θέματα διαχείρισης και διατήρησης των αλιευτικών πόρων.
Έτσι, από τα τέλη του 1976 η Κοινότητα προσπάθησε να δημιουργήσει κοινή αλιευτική πολιτική που να είναι αποδεκτή σε όλα τα μέλη της και να έχει μακροπρόθεσμους στόχους. Τελικά, μετά από έξι χρόνια επίπονων και επίμονων διαβουλεύσεων, δημιουργήθηκε η νέα «Κοινή Αλιευτική Πολιτική» με τον Κανονισμό του Συμβουλίου Νο. 170/83 της 25ης Ιανουαρίου 1983. Ο κανονισμός αυτός αναφέρει στο άρθρο 6, παράγραφο 1 τα εξής:
«Από την 1η Ιανουαρίου 1983 και μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1992, τα κράτη-μέλη επιτρέπεται να διατηρήσουν το καθεστώς που ορίζεται στο άρθρο 100 της πράξης προσχώρησης του 1972 και να γενικεύσουν το όριο των έξι μιλίων, το οποίο προβλέπεται στο ίδιο άρθρο, μέχρι δώδεκα ναυτικά μίλια για όλα τα ύδατα που υπάγονται στην κυριαρχία ή δικαιοδοσία τους».

Αιγιαλίτιδα ζώνη
Ο κανονισμός αυτός ξεκάθαρα αναφέρει ότι το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης των κρατών-μελών δεν έχει καμία επίπτωση στην αλιευτική ζώνη. Δηλαδή, κράτη-μέλη που είχαν αιγιαλίτιδα ζώνη 3 ή 6 ν.μ. θα έπρεπε να αποκτήσουν αλιευτική ζώνη 12 ν.μ.
Η Ελλάδα δεν έκανε τότε καμία ενέργεια για να δημιουργήσει αλιευτική ζώνη 12 ν.μ. Αργότερα, η Τουρκία, βλέποντας πολλές χώρες της ΕΕ να επεκτείνουν την αλιευτική τους ζώνη στα 12 ν.μ. και φοβούμενη ότι και η Ελλάδα θα έκανε το ίδιο πράγμα, αντέδρασε και κάλεσε στην Άγκυρα, την 25η Οκτωβρίου 1990, όλους τους τότε πρεσβευτές της ΕΕ, εκτός του Έλληνα, ζητώντας από τα κράτη-μέλη να μην επεκτείνουν την αλιευτική ζώνη τους στα 12 ν.μ. στη Μεσόγειο. Δυστυχώς, η ΕΕ αποδέχτηκε το τουρκικό διάβημα αλλά, ακόμα χειρότερα, το δέχτηκε και η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Όταν η ΕΕ αποφάσισε να δημιουργήσει ΑΟΖ 200 ν.μ. για όλα τα κράτη-μέλη της, η Τουρκία ζήτησε να μην δημιουργηθεί τέτοια ζώνη στη Μεσόγειο, αίτημα που πάλι αποδέχτηκε και η ΕΕ και η Ελλάδα. Η εξήγηση που δόθηκε από την ΕΕ είναι ότι τα ψάρια σε αυτή τη θάλασσα έχουν υψηλή μεταναστευτική τάση και έτσι δεν κρίθηκε χρήσιμο να επεκταθούν τα 200 ν.μ. και σε αυτή τη θαλάσσια περιοχή. Κατά συνέπεια, ούτε η Ελλάδα ούτε και η Ιταλία διαθέτουν ΑΟΖ 200 ν.μ., ενώ η Γαλλία και η Ισπανία διαθέτουν ΑΟΖ 200 ν.μ. αλλά όχι στην περιοχή της Μεσογείου. Έτσι, το μοναδικό κράτος της ΕΕ που διαθέτει ΑΟΖ στη Μεσόγειο είναι η Κύπρος, για την οποία δεν έφερε καμία αντίρρηση η ΕΕ.
Η κατάσταση αυτή, δηλαδή η εξαίρεση της Μεσογείου από τη ζώνη των 200 ν.μ., δεν εξυπηρετεί τα συνολικά συμφέροντα της ΕΕ και ιδιαίτερα των κρατών-μελών της που βρέχονται από τη Μεσόγειο και γι’ αυτό το λόγο πρέπει να αναιρεθεί, ιδιαίτερα τώρα που η Κύπρος διαθέτει τέτοια ΑΟΖ, καθώς και για τον επιπρόσθετο λόγο ότι πολύ πρόσφατα και η Γαλλία αποφάσισε να δημιουργήσει παρόμοια ΑΟΖ στη Μεσόγειο. Μόνο ένα 4% του αλιεύματος στη Μεσόγειο προέρχεται από τα ύδατα άλλων κρατών και η ύπαρξη ΑΟΖ στη Μεσόγειο δεν θα επιδράσει αρνητικά στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιταλία, που αλιεύουν έξω από τις ακτές της Αλγερίας, του Μαρόκου και της Τυνησίας. Γι’ αυτό η Ελλάδα πρέπει να ζητήσει από τους εταίρους της στις Βρυξέλλες να επεκτείνουν την ΑΟΖ και στη Μεσόγειο.
Σήμερα, το μήκος των ακτών της ΕΕ των «27» ξεπερνά τα 66.000 χλμ. και η Ελλάδα διαθέτει τη μεγαλύτερη ακτή από όλα τα κράτη-μέλη, που φτάνει τα 13.676 χλμ., καθώς επίσης και τα περισσότερα νησιά και νησίδες που είναι 3.100, και 2.463 από αυτά βρίσκονται στο Αιγαίο Πέλαγος. Βέβαια, αν υπολογιστούν και οι βραχονησίδες, τότε ξεπερνούν συνολικά τις 10.000. Συγκριτικά, οι ακτές των ΗΠΑ είναι 21.000 χλμ., της Λατινικής Αμερικής 25.000 χλμ., της Αφρικής 30.000 χλμ. και της Αυστραλίας 27.000 χλμ. Επίσης, με την επέκταση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των παράκτιων κρατών σε 200 ν.μ., η περιοχή που ανήκει στα κράτη-μέλη της ΕΕ ξεπερνά τα επτά εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί τη μεγαλύτερη αλιευτική δύναμη στον κόσμο.
Η Τουρκία, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν έχει απειλήσει την Ελλάδα ότι η δημιουργία ελληνικής ΑΟΖ θα αποτελέσει και αυτή casus belli. Όμως, σε περίπτωση που δοθεί εντολή από την ΕΕ να δημιουργηθεί ΑΟΖ σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, ίσως η Τουρκία να αρχίσει τις απειλές της και γι’ αυτό το θέμα, αλλά τότε θα είναι αναγκασμένη και υποχρεωμένη να χρησιμοποιήσει το casus belli και κατά της ΕΕ!
Έχω την εντύπωση ότι η ΕΕ δεν θα δώσει εντολή στην Ελλάδα να δημιουργήσει ΑΟΖ σε όλες τις θάλασσες που την περιβρέχουν, διότι προφανώς δεν επιθυμεί να δυσαρεστήσει την Τουρκία. Βέβαια, η ΕΕ δεν κάνει τίποτα άλλο από το να δίνει συνεχώς οδηγίες στα κράτη-μέλη της για διάφορα οικονομικά, πολιτικά και οικονομικά θέματα. Φαίνεται ότι τα κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν μόνο υποχρεώσεις και όχι δικαιώματα. Επιπλέον, η Τουρκία προσπαθεί να ξεχάσει ότι ένας από τους όρους πλήρους ένταξής της στην ΕΕ είναι η υποχρέωσή της να επικυρώσει τη νέα Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας και βέβαια το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών «ξεχνά» να υπενθυμίσει στην Τουρκία αυτό το σημαντικό όρο κάθε φορά που παραβιάζει τα δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο.
Φανταστείτε την υποθετική περίπτωση κατά την οποία οι ΗΠΑ, εάν και εφόσον υπάρξει κάποια διαφορά ανάμεσα στη Φλόριντα και την Κούβα, ισχυριστούν ότι δεν εμπλέκονται σε αυτή τη διένεξη γιατί δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν την Κούβα!
Τελικά, δε, τι εννοούσε ο πρόεδρος Σαρκοζί όταν έλεγε πρόσφατα: «Θέλουμε μια ενωμένη Ευρώπη. Η Ευρώπη πρέπει να έχει σύνορα. Διότι μια Ευρώπη χωρίς σύνορα θα είναι μια Ευρώπη χωρίς θέληση, χωρίς ταυτότητα, χωρίς αξίες. Κι αν η Ευρώπη δεν υπερασπίζεται τις αξίες της, τότε ποιος θα το κάνει γι’ αυτή;».

* O Θεόδωρος Κ. Καρυώτης είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας. Υπήρξε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και επιμελήθηκε το βιβλίο Greece and the Law of the Sea.

Πηγή: Ας μιλήσουμε επιτέλους!
Διαβάστε περισσότερα...

Οι ρωσικές εξαγωγές όπλων αψήφησαν την κρίση

Όχι απλά δε μειώθηκαν, αλλά αντιθέτως αυξήθηκαν οι εξαγωγές οπλισμού της Ρωσίας μέσα στο 2009.

Παρά το γενικότερο κλίμα οικονομικής ύφεσης και μείωσης των εξαγωγών μέσα στο 2009, που έγινε ιδιαίτερα αισθητό στη Ρωσία, υπήρξε ένας τομέας ο οποίος όχι απλά δε φάνηκε να επηρεάζεται, αλλά μάλιστα σημείωσε και αύξηση: αυτός των εξαγωγών οπλισμού.

Συγκεκριμένα, ο μεγαλύτερος ρωσικός εξαγωγέας όπλων, η κρατική Rosoboronexport, ανακοίνωσε πωλήσεις αξίας 7,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων μέσα στο 2009, που συνιστούν αύξηση της τάξης του 10% σε σχέση με το 2008.

Σύμφωνα με τον Ανατόλι Ισαΐκιν, γενικό διευθυντή της εταιρείας: «Πρόκειται για δεδομένα τα οποία μας επιτρέπουν να αντικρίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία», ενώ συμπλήρωσε ότι η κρίση δεν επηρέασε τις συνολικές εξαγωγές οπλισμού της Ρωσίας, οι οποίες γενικότερα σημείωσαν αύξηση.

Σημαντικό ρόλο στην άνοδο των κερδών έπαιξε η είσοδος νέων χωρών στο «πελατολόγιο» της εταιρείας, όπως η Σαουδική Αραβία, η Λιβύη και (ενδεχομένως) το Αφγανιστάν - χώρες εκ των οποίων κάποιες αποτελούσαν σταθερούς πελάτες της πάλαι ποτέ κραταιάς σοβιετικής αμυντικής βιομηχανίας.

Ο Ντμίτρι Βασίλιεφ, αναλυτής του ρωσικού Κέντρου Αναλύσεων Στρατηγικής και Τεχνολογιών είπε ότι οι εξαγωγές θα μπορούσαν να ήταν ακόμη μεγαλύτερες εάν η ρωσική βιομηχανία ήταν σε θέση να ανταποκριθεί πλήρως στην υψηλότατη ζήτηση για ρωσικούς εξοπλισμούς.


Οι «παραδοσιακοί» πελάτες της ρωσικής αμυντικής βιομηχανίας είναι η Ινδία, η Κίνα, η Αλγερία και η Μαλαισία, με τη Βενεζουέλα και τη Συρία να εισέρχονται στη λίστα- ενώ ο Ισαΐκιν δήλωσε πως σύντομα θα γίνουν πελάτες της Rosoboronexport και χώρες του ΝΑΤΟ, τις οποίες απέφυγε να κατονομάσει. Επίσης, ο Ισαΐκιν απέφυγε να κάνει σχόλια πάνω στην πολύκροτη υπόθεση της ενδεχόμενης πώλησης εξελιγμένων αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων S-300 στο Ιράν.

Το 50% των συνολικών εξαγωγών αφορά πολεμικά αεροσκάφη.

Στην πρώτη θέση της κατάταξης όσον αφορά τις εξαγωγές όπλων βρίσκονται οι ΗΠΑ. Ακολουθούν, εκτός της Ρωσίας, η Μ. Βρετανία και η Γαλλία.

Ρωσικά οπλικά συστήματα διαθέτει στο οπλοστάσιό της (ή βρίσκεται στη διαδικασία απόκτησης) και η Ελλάδα (αντιαεροπορικά συστήματα 9K33 Osa- ΝΑΤΟϊκός προσδιορισμός: SA-8 Gecko- TOR M-1 και S-300, τεθωρακισμένα οχήματα BMP-1 και ΒΜΡ-3, πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων RM-70 κ.α), καθώς και η Κύπρος (άρματα μάχης T-90 και Τ-80, επιθετικά ελικόπτερα Mi-35 κ.α).

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από AFP


Διαβάστε περισσότερα...

Tο περιβάλλον και ο «μαύρος χρυσός»

Το πετρέλαιο, ο βαθμός εξάρτησης της παγκόσμιας οικονομίας από αυτό, αλλά και η παραγωγή του σε συσχετισμό με το αίτημα για προστασία του περιβάλλοντος δεν θα μπορούσαν να απουσιάσουν από μια τέτοια συνάθροιση των οικονομικών και επιχειρηματικών εγκεφάλων του κόσμου. Η εκπροσώπηση, ωστόσο, ορισμένων εκ των πετρελαιοπαραγωγών χωρών στο Φόρουμ ήταν μάλλον ελλιπής, καθώς δεν υπήρξε κανένας ομιλητής από το Κατάρ ή το Αμπού Ντάμπι, αν και παρά την πρόσφατη κατάρρευση του Ντουμπάι οι οικονομίες της ευρύτερης περιοχής αναμένεται να ανακάμψουν αισθητά μέσα στο 2010. Παραβρέθηκαν, ωστόσο, πέντε εκπρόσωποι από τη Σαουδική Αραβία και τέσσερις από το Κουβέιτ.

Ο Χαλίντ αλ Φαλίχ, επικεφαλής της Aramco, του πετρελαϊκού κολοσσού της Σαουδικής Αραβίας, χρησιμοποίησε το βήμα του Νταβός για να κατευνάσει τους φόβους της διεθνούς κοινότητας περί ενδεχόμενης συρρίκνωσης των αποθεμάτων πετρελαίου. Ταυτοχρόνως, όμως, καταφέρθηκε εναντίον του αιτήματος για απεξάρτηση της παγκόσμιας οικονομίας από το πετρέλαιο και τη στροφή της σε πιο καθαρές μορφές ενέργειας στο οποίο και επέρριψε την ευθύνη για τη μείωση των επενδύσεων στην παραγωγή μαύρου χρυσού. Σύμφωνα με τον Χαλίντ αλ Φαλίζ, όλη αυτή η «παραπλανητική ρητορεία», όπως χαρακτηριστικά αποκάλεσε τα όσα λέγονται κατά των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, έχει σαν αποτέλεσμα να αποθαρρύνονται οι παραγωγοί από τις επενδύσεις.



Η επιχειρηματολογία του δεν έπεισε, πάντως, τους ενδιαφερομένους και ο επικεφαλής του γαλλικού πετρελαϊκού κολοσσού Total, Τιερί Ντεσμαρέστ, επισήμανε πως το πρόβλημα δεν είναι η ανεπάρκεια αποθεμάτων αλλά οι διάφορες δυσκολίες που ανακύπτουν στη διαδικασία άντλησης σε μεγάλο μέρος των κοιτασμάτων. Ορισμένα στοιχεία, άλλωστε, δείχνουν μάλλον να διαψεύδουν τον Σαουδάραβα επιχειρηματία. Τον Νοέμβριο η Siemens ανακοίνωσε ότι επιδιώκει να αυξήσει τον αριθμό των συμβολαίων της στη Σαουδική Αραβία για να καλύψει την αυξημένη ζήτηση για παραγωγή ενέργειας και τον ίδιο μήνα η Total ανακοίνωσε ότι συνομιλεί με τις αρχές του Κατάρ με αντικείμενο την ανέγερση μονάδας επεξεργασίας ορυκτών καυσίμων.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Ο Τόνι Μπλέρ και το Ιράκ

ΛΟΝΔΙΝΟ. «Εάν η 11η Σεπτεμβρίου δεν είχε συμβεί, η εκτίμησή μας θα ήταν διαφορετική. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου, όμως, η άποψη η δική μας και των Αμερικανών άλλαξε δραματικά», δήλωσε ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας, Τόνι Μπλερ, θέλοντας να στηρίξει τα επιχειρήματά του περί τρομοκρατίας ενώπιον της επιτροπής έρευνας για τον πόλεμο στο Ιράκ. Μιλώντας για δραματική επανεκτίμηση της απειλής της διεθνούς τρομοκρατίας τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στο Λονδίνο, πρόσθεσε: «Ως τις 11 Σεπτεμβρίου πιστεύαμε ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν αποτελούσε κίνδυνο, αλλά εκτιμούσαμε ότι άξιζε να προσπαθήσουμε να τον περιορίσουμε. Το σημαντικό είναι ότι μετά την 11η Σεπτεμβρίου η εκτίμηση του κινδύνου άλλαξε, και σήμαινε ότι δεν ήταν πλέον δυνατόν να περιοριστεί ο Σαντάμ με κυρώσεις»... «Εάν μπορούσαν να σκοτώσουν περισσότερους από 3.000, θα το έκαναν... Η εκτίμηση τότε ήταν ότι αυτοί οι άνθρωποι θα χρησιμοποιούσαν χημικά ή βιολογικά όπλα ή μια πυρηνική συσκευή, εάν μπορούσαν να τα αποκτήσουν – πράγμα που άλλαξε την εικόνα μας για το ποιες είναι οι πραγματικές απειλές κατά της ασφάλειας».

Πηγή: http://news.kathimerini.gr


Διαβάστε περισσότερα...

Τα αδιέξοδα της αποσπασματικής στρατηγικής

Χρήστος Ιακώβου
Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών

Στην πολιτική ανάλυση έχει πάντοτε ιδιαίτερη σημασία όταν πρόκειται να ερμηνευτούν στρατηγικές επιλογές σε πολιτικά θέματα μείζονος σημασίας να δίδεται έμφαση στην προσωπική συμβολή των δημοσίων δρώντων σε ό,τι αφορά το στρατηγικό σχεδιασμό και την λήψη αποφάσεων.

Από το 2004 και εντεύθεν όπου στην τροχιά του κυπριακού προβλήματος εισήλθε θεσμικά ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ παρουσιάστηκε, τόσο από μέρος της Ελληνικής πλευράς όσο, ιδιαιτέρως, από το διεθνή παράγοντα ως μία δομική καινοτομία που άλλαξε άρδην τα δεδομένα στις προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος. Αρχικά, ο Ταλάτ έγινε το χρήσιμο στρατηγικό εργαλείο των Βρετανών και των Αμερικανών στην προσπάθειά τους να αντικαταστήσουν το Ραούφ Ντενκτάς, ο οποίος ολοκλήρωσε τον πολιτικό του κύκλο και δεν ανταπεκρίνετο πλέον στους νέους σχεδιασμούς μίας δοτής λύσης.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, μία ευρεία γκάμα ανθρώπων στην Ελληνική πλευρά, από πολιτικούς και διπλωμάτες έως δημοσιογράφους και επιχειρηματίες θεώρησε ότι η αλλαγή προσώπου στην Τουρκοκυπριακή ηγεσία συνιστούσε μία ορθολογική αλλαγή που επιβλήθηκε από την κοινωνία των κατεχομένων και η οποία θα μπορούσε να πείσει την Τουρκία (κυβέρνηση και στρατό) για την ανάγκη μίας λύσης συμβιβασμού στη βάση της επανένωσης και των νέων δεδομένων που δρομολογούσε η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθούν ανάμεσα στην ελληνική πλευρά νέες εννοιολογικές κατηγορίες και κατ’ επέκταση υποθέσεις μέσα στις οποίες εκινούντο πολλές αναλύσεις και προτάσεις πολιτικών επιλογών. Με άλλα λόγια, απεδόθη κεντρικός ρόλος στον Ταλάτ, που ως ορθολογικός δρων η πολιτική του συμπεριφορά ερμηνευόταν και ερμηνεύεται ως προθετική και κατευθυνόμενη προς το στόχο μίας λύσης που θα μπορούσε να ικανοποιήσει τους συμβιβασμούς (βλ. ομοσπονδιακή λύση) της Ελληνικής πλευράς.

Μετά την εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στην προεδρία, η διπλωματική τακτική της ελληνικής πλευράς άλλαξε σε σχέση με την προηγούμενη κυβέρνηση. Επένδυσε σε ένα διάλογο με τον Ταλάτ, όπου κεντρικό σημείο της αλλαγής ήταν η πιο πάνω εκτίμηση για τον κεντρικό ρόλο του Τουρκοκύπριου ηγέτη. Δύο σχεδόν χρόνια μετά την έναρξη του διαλόγου είναι πλέον διάχυτη η εντύπωση στον πρόεδρο Χριστόφια, αν και δεν το διετύπωσε δημόσια, ότι ο Ταλάτ πόρρω απέχει από τις αρχικές προσδοκίες της Ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδος. Αυτό μπορεί να εξαχθεί ως συμπέρασμα για δύο λόγους: α) ο Ταλάτ απέδειξε τελικά ότι λειτουργεί ως βραχίονας της Άγκυρας στην Κύπρο, άρα αντίθετα απ’ ό,τι αρχικά εξετιμάτο, με όλες τις στρατηγικές συνέπειες που αυτό συνεπάγεται για το διάλογο και β) έστειλε σαφές μήνυμα ότι δεν θα είναι ικανοποιημένος ούτε καν με την επαναφορά του σχεδίου Ανάν που η ελληνική πλευρά απέρριψε.



Με αυτά τα δεδομένα άρχιζε να δημιουργείται ένα επώδυνο δίλημμα στον πρόεδρο Χριστόφια. Να συνεχίσει μία διαδικασία με κίνδυνο να παγιδευτεί σε ένα νέο σχέδιο που θα πρέπει η ελληνική πλευρά να το απορρίψει; Ή να προσπαθήσει να απεμπλακεί από μία διαδικασία μέσα στην οποία βιώνει την πολιτική απογοήτευση από τον Τουρκοκύπριο ηγέτη;

Στην πρώτη περίπτωση το κόστος είναι ευδιάκριτο. Τι όμως μπορεί να συμβεί στην δεύτερη υπόθεση πολιτικής πρόβλεψης; Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ο τρόπος με τον οποίο το σύστημα του ΟΗΕ παρεμβαίνει στην διαδικασία των συνομιλιών ως θεσμός διαμεσολάβησης, όχι όμως με την ρομαντική προσέγγιση ενός απρόσωπου μηχανισμού αλλά με τις προσωπικές επιλογές του διαμεσολαβητή, Αλεξάντερ Ντάουνερ. Στην ουσία ο Αυστραλός μεσολαβητής ακολουθεί την αδιέξοδη διπλωματική πεπατημένη του προκατόχου του, Άλβαρο Ντε Σότο. Μια πρακτική η οποία απεδείχθει επιζήμια για τον θεσμό του Γ.Γ. του ΟΗΕ και για τις προοπτικές επίλυσης του Κυπριακού. Ο ίδιος έστησε ένα διπλωματικό παιγνίδι, παρά το ότι γνωρίζει το τεράστιο χάσμα μεταξύ των δύο πλευρών, πείθοντας τον Γ.Γ. Γραμματέα να παίξει ένα ρόλο που θα υποθηκεύσει μελλοντικά την αξιοπρέπεια και αξιοπιστία του θεσμού που εκπροσωπεί. Ο ουσιαστικός σκοπός της επίσκεψης Μπαν κι Μουν στην Κύπρο είναι να διασωθεί το πολιτικό μέλλον του Ταλάτ. Με αυτά τα δεδομένα ο πρόεδρος Χριστόφιας βρίσκεται σε μειονεκτική θέση και σε διπλωματικό αδιέξοδο, γιατί θα πρέπει να συμμετάσχει σε μία διαδικασία που πρωτίστως εξυπηρετεί μόνον τον Τουρκοκύπριο ηγέτη.

Συνεπώς, στη δεύτερη υπόθεση του διλήμματος το κόστος από μία πιθανή απεμπλοκή θα είναι σταδιακό. Θα αρχίσει ο αμερικανοβρετανικός παράγοντας να υποστηρίζει ότι ο πρόεδρος υπαναχώρησε από τις αρχικές τους θέσεις και δεν επιθυμεί λύση γιατί ήταν περισσότερο τακτικιστής. Τότε θα θυμηθούν ότι στήριξε τον Τάσσο Παπαδόπουλο και την πολιτική του και το αποκορύφωμα θα είναι ότι θα θυμηθούν ότι είναι κομουνιστής, ωσάν να το έκρυψε μέχρι σήμερα. Με άλλα λόγια, στο σημείο που έφθασαν τα πράγματα και οι δύο επιλογές θα έχουν δυσμενείς επιπτώσεις για την Ελληνική πλευρά.

Συμπερασματικώς, στο σχεδιασμό στρατηγικής και πιο συγκεκριμένα στην ερμηνεία του τρόπου λήψεως αποφάσεων ενός συντελεστή ισχύος αποτελεί μεγάλο σφάλμα να αποδίδεται κεντρικός ρόλος σε πρόσωπα που δεν έχουν μεγάλα περιθώρια ελιγμών έξω από περιορισμούς που θέτει η πραγματικότητα και να εκλαμβάνεται η συμπεριφορά τους ως «στοχευτική» ή να θεωρείται η δράση τους ως «προθετικά ορθολογική». Τότε έχουμε το φαινόμενο της στρατηγικής υπερεκτίμησης με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται, ειδικά για αδύνατους συντελεστές ισχύος σε μια διαπραγμάτευση.

Διαβάστε περισσότερα...

Από τον Ουάσιγκτον, το 1790, ώς σήμερα

BBC

Στην ετήσια Ομιλία για την Κατάσταση του Έθνους, ο πρόεδρος καλείται να περιγράψει το πρόγραμμά του για το ερχόμενο έτος και να υπογραμμίσει τα επιτεύγματά του στον αμερικανικό λαό.

Η ομιλία κατοχυρώνεται στο σύνταγμα της χώρας, που αναφέρει ότι «από καιρού εις καιρόν ο πρόεδρος θα ενημερώνει το Κογκρέσο για την κατάσταση του έθνους και θα παρουσιάζει σε αυτό τις νομοθετικές του προτάσεις». Παρά τη συνταγματική της κατοχύρωση, όμως, η υποχρέωση αυτή ερμηνεύθηκε με διάφορους τρόπους στους δύο αιώνες ιστορίας των ΗΠΑ, με τους προέδρους του 19ου αιώνα να στέλνουν γραπτό κείμενο στην ολομέλεια του Κογκρέσου.

Την πρώτη Ομιλία για την Κατάσταση του Έθνους εκφώνησε ο πρόεδρος Τζορτζ Ουάσιγκτον στη Νέα Υόρκη του 1790, που ήταν και η πρώτη πρωτεύουσα του αμερικανικού κράτους. Ο τρίτος πρόεδρος των ΗΠΑ, Τόμας Τζέφερσον, αρνήθηκε να εμφανισθεί διά ζώσης ενώπιον του Κογκρέσου, υποστηρίζοντας ότι κάτι τέτοιο θύμιζε υπερβολικά τους λόγους βασιλέων και αυτοκρατόρων. Για τα επόμενα 100 χρόνια, οι πρόεδροι έστελναν έτσι γραπτές αναφορές στο σώμα, οι οποίες αναγιγνώσκονταν υψηλόφωνα στο Κογκρέσο.

Ο πρόεδρος Γούντρο Ουίλσον, που έφερε τις ΗΠΑ στο πλευρό της Αντάντ στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξε ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος -μετά τον Τζον Ανταμς- που εκφώνησε ο ίδιος την Ομιλία για την Κατάσταση του Εθνους στο Κογκρέσο. Καθώς, όμως, η ισχύς του προέδρου αυξήθηκε τον περασμένο αιώνα, η σημασία της Ομιλίας για την Κατάσταση του Έθνους ενισχύθηκε και αυτή. Η ισχύς αυτή πολλαπλασιάσθηκε στη σύγχρονη εποχή χάρη στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο, που επέτρεψαν στον πρόεδρο να εκθέσει τις απόψεις του με άμεσο τρόπο στους Αμερικανούς ψηφοφόρους.


Το 1923, ο Κάλβιν Κούλιτζ έγινε ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ που εκφώνησε την Ομιλία για την Κατάσταση του Έθνους στο ραδιόφωνο, αν και ο Φράνκλιν Ντέλανο Ρούζβελτ, που ανέλαβε την προεδρία το 1934, που αναδείχθηκε σε καλύτερο χειριστή του νέου αυτού μέσου επικοινωνίας και ενημέρωσης. Η Ομιλία για την Κατάσταση του Έθνους με τίτλο «Τέσσερις Ελευθερίες» του Ρούζβελτ το 1941 αφορούσε τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την προάσπιση των οποίων οι ΗΠΑ κατευθύνονταν προς τη συμμετοχή τους στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τηλεοπτικά το 1947

Ο πρόεδρος Χάρι Τρούμαν έγινε ο πρώτος πρόεδρος το 1947, του οποίου η Ομιλία για την Κατάσταση του Έθνους μεταδόθηκε από την τηλεόραση, ενώ το 1963 η βαρυσήμαντη ομιλία μετακινήθηκε στις 9 το βράδυ, ώστε η τηλεθέαση να βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδό της.

Τη δεκαετία του 1960, ο πρόεδρος Λίντον Τζόνσον αξιοποίησε την Ομιλία για την Κατάσταση του Έθνους για να παρουσιάσει τη φιλόδοξη πρωτοβουλία του για εξαφάνιση της φτώχειας στις ΗΠΑ, ενώ ο Μπιλ Κλίντον μίλησε στον λόγο του για την ανάγκη προώθησης του σχεδίου του για την υγειονομική περίθαλψη.

Δύο από τις πιο ενδιαφέρουσες Ομιλίες για την Κατάσταση του Έθνους εκφωνήθηκαν, όμως, το 19ο αιώνα. Το 1823, ο πρόεδρος Τζέιμς Μονρό περιέγραψε το «Δόγμα Μονρό» στην Ομιλία του για την Κατάσταση του Έθνους, καλώντας τις ευρωπαϊκές δυνάμεις να αποφύγουν τις παρεμβάσεις στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και ενθαρρύνοντας τα αυτονομιστικά κινήματα στη Λατινική Αμερική κατά της ισπανικής αποικιακής κυριαρχίας.

Το 1862, ο πρόεδρος Λίνκολν εξέφραζε την ελπίδα του στην Ομιλία για την Κατάσταση του Εθνους ότι ο Εμφύλιος Πόλεμος θα οδηγούσε στην απελευθέρωση των σκλάβων, που επιτεύχθηκε με τη Διακήρυξη Απελευθέρωσης ένα χρόνο αργότερα.

H Ομιλία για την Κατάσταση του Έθνους επιτρέπει στον πρόεδρο να μιλήσει για εσωτερικά ή διεθνή θέματα. Το 2002 και το 2003, ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους αξιοποίησε την Ομιλία για την Κατάσταση του Έθνους για να υπογραμμίσει την ηθική φύση του πολέμου στο Ιράκ, εντάσσοντας το καθεστώς του Σαντάμ σε «άξονα του κακού», που απειλεί την παγκόσμια ειρήνη. Ένα από τα μηνύματα της τελευταίας Ομιλίας για την Κατάσταση του Έθνους του προέδρου Μπους απηχεί τη σημερινή πραγματικότητα: «Σε κουζίνες σπιτιών σε όλη τη χώρα, το οικονομικό μας μέλλον προκαλεί ανησυχία. Μακροπρόθεσμα, όμως, οι Αμερικανοί μπορούν να νιώθουν σιγουριά για την οικονομική μας ανάπτυξη», είχε πει ο πρόεδρος Μπους το 2008, λίγους μήνες πριν από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Κατ’ αρχήν ναι, στο σχέδιο του Καρζάι

Χαμίντ Καρζάι

Θετική ανταπόκριση από εκπροσώπους 70 κρατών στη διάσκεψη του Λονδίνου

AFP, A. P., Reuters

Ο πρόεδρος του Αφγανιστάν, Χαμίντ Καρζάι, ανακοίνωσε χθες ότι σύντομα θα καλέσει τους Ταλιμπάν σε ειρηνευτικές διαβουλεύσεις, με σκοπό την επίτευξη εκεχειρίας. «Πρέπει να απλώσουμε το χέρι μας σε όλους τους συμπατριώτες μας, ιδιαίτερα σε όσους δεν έχουν σχέσεις με την Αλ Κάιντα ή άλλα τρομοκρατικά δίκτυα και σέβονται το Σύνταγμα της χώρας μας», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Καρζάι από το βήμα της διεθνούς διάσκεψης που φιλοξενήθηκε χθες στο Λονδίνο, με θέμα το Αφγανιστάν. Ζήτησε επίσης την παρέμβαση της Σαουδικής Αραβίας, προκειμένου να στεφθεί με επιτυχία η συγκεκριμένη προσπάθεια: «Ελπίζουμε ότι η Αυτού Μεγαλειότης, βασιλιάς Αμπντάλα, θα συμβάλει καθοριστικά στην ειρηνευτική διαδικασία». Το Ριάντ δέχεται, υπό προϋποθέσεις όμως, να διαμεσολαβήσει.

Οι εκπρόσωποι 70 κρατών του πλανήτη που συμμετείχαν στη διάσκεψη εμφανίστηκαν επί της αρχής θετικοί απέναντι στο σχέδιο του κ. Καρζάι. Ωστόσο, όπως διευκρίνισαν αρκετοί Δυτικοί διπλωμάτες, τα μέλη του ΝΑΤΟ δεν σκοπεύουν να συμμετάσχουν σε απευθείας συνομιλίες με τους Ταλιμπάν και πιθανότατα θα αφήσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων στον Αφγανό πρόεδρο. Επιπλέον, η Ουάσιγκτον διαμηνύει ότι δεν χωρούν συμβιβασμοί με όσα στελέχη των Ταλιμπάν υποστήριξαν ενεργά τις τρομοκρατικές δραστηριότητες της Αλ Κάιντα.



Όπως αναμενόταν, οι φανατικοί απέρριψαν και χθες το νέο άνοιγμα του κ. Καρζάι. Ωστόσο, δεν αποκλείεται πολλοί εξ αυτών να δεχθούν τελικά να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αφού η δομή του κινήματος δεν είναι ιδιαιτέρως συνεκτική. Παράλληλα, το ΝΑΤΟ ελπίζει ότι η σημαντική ενίσχυση των δυνάμεών του στο Αφγανιστάν θα δείξει στους Ταλιμπάν ότι δεν έχουν ελπίδα νίκης στα πεδία της μάχης.

Πάντως, ακόμη και αν επιτύχει η ειρηνευτική διαδικασία που προωθεί ο κ. Καρζάι, τα ξένα στρατεύματα θα χρειαστεί να μείνουν για τουλάχιστον 10 με 15 χρόνια ακόμη στο Αφγανιστάν. Αυτή ήταν τουλάχιστον η εκτίμηση στην οποία ο ίδιος προέβη, μιλώντας χθες στο βρετανικό δίκτυο BBC. Οπως διευκρίνισε ο Αφγανός πρόεδρος, η περίοδος αυτή είναι απαραίτητη, προκειμένου να καταφέρει στο μεσοδιάστημα το αφγανικό κράτος να συγκροτήσει επαρκείς και αυτοσυντηρούμενες δυνάμεις ασφαλείας. Στο μεταξύ, οι νατοϊκές δυνάμεις θα ξεκινήσουν τη σταδιακή μεταβίβαση του ελέγχου ορισμένων αφγανικών επαρχιών στην κυβέρνηση της Καμπούλ. Αν και η σχετική διαδικασία αναμένεται να ξεκινήσει από φέτος, προβλέπεται ότι θα είναι μακρά και, εκτός απροόπτου, δεν θα έχει ολοκληρωθεί πριν από το 2015.

Την ίδια στιγμή, οι απώλειες του ΝΑΤΟ αυξάνονται καθημερινά. Οπως ανακοίνωσε το στρατηγείο της Καμπούλ, ένας ακόμη Αμερικανός στρατιώτης έχασε χθες τη ζωή του, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των θυμάτων στις τάξεις της Συμμαχίας στα 41, από την αρχή του χρόνου. Τέλος, το ΝΑΤΟ εξέφρασε χθες τη λύπη του, καθώς στρατιώτες του «πυροβόλησαν και σκότωσαν κατά λάθος» έναν Αφγανό κληρικό στην Καμπούλ.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Στην αγχόνη δύο νεαροί στο Ιράν

A.P., Reuters

TEXΕΡΑΝΗ. Στην αγχόνη οδηγήθηκαν χθες δύο νεαροί άνδρες οι οποίοι είχαν καταδικαστεί από ιρανικό δικαστήριο για συμμετοχή σε ένοπλη φιλοβασιλική οργάνωση. Μολονότι οι δύο εκτελεσθέντες συνελήφθησαν πριν από τις αμφιλεγόμενες προεδρικές εκλογές του Ιουνίου και ως εκ τούτου δεν συμμετείχαν στις επεισοδιακές, αντικυβερνητικές διαδηλώσεις των τελευταίων ετών, η κρατική τηλεόραση τους παρουσίασε ως μέλη του αντιπολιτευτικού κινήματος. Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι πρόκειται για κίνηση με στόχο τον εκφοβισμό της αντιπολίτευσης ενόψει των προγραμματισμένων για τον Φεβρουάριο κινητοποιήσεών της. Χθες, εντούτοις, ο εισαγγελέας της Τεχεράνης ανακοίνωσε την καταδίκη σε θάνατο πέντε ατόμων για συμμετοχή στις επεισοδιακές διαδηλώσεις της 27ης Δεκεμβρίου, όταν οκτώ άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους κατά τη διάρκεια συγκρούσεων μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών. Συνολικά, εννέα άτομα έχουν καταδικαστεί σε θάνατο με την κατηγορία της συμμετοχής σε επεισόδια κατά τη διάρκεια αντικυβερνητικών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας.


Την εκτέλεση της θανατικής καταδίκης των Μοχάμεντ Ρέζα Αλί Ζαμανί και Αράς Ραχμανιπούρ τις πρώτες πρωινές ώρες της Πέμπτης επιβεβαίωσε χθες η κρατική τηλεόραση του Ιράν. Σύμφωνα με τον εισαγγελέα της Τεχεράνης, Αμπάς Τζαφαρί Ντοουλαταμπαντί, οι δύο άνδρες είχαν καταδικαστεί για συμμετοχή σε «αντιεπαναστατικές και φιλοβασιλικές ομάδες», σχεδιασμό ανατροπής του «ισλαμικού κατεστημένου» και ανάμειξη στην προ διετίας βομβιστική επίθεση σε τέμενος του Σιράζ. Ο ίδιος υποστήριξε ότι και οι δύο εκτελεσθέντες ομολόγησαν κατά τη διάρκεια της δίκης. Ο κ. Ντοουλαταμπαντί απέφυγε, πάντως, να χαρακτηρίσει τους Ζαμανί και Ραχμανιπούρ ως μέλη του αντιπολιτευτικού κινήματος, σε αντίθεση με τα φιλοκυβερνητικά μίντια. Η συνήγορος του μόλις 20 ετών Ραχμανιπούρ, Νασρίν Σοτουντέ, τόνισε ότι η καταδίκη ήταν «άδικη και παράνομη». Η κ. Σοτουντέ υποστήριξε ότι δεν της επετράπη να συμμετάσχει στη δίκη και ότι ο πελάτης της εξαναγκάστηκε να ομολογήσει. Η ίδια κατήγγειλε ότι οι συγγενείς των δύο εκτελεσθέντων ουδέποτε ενημερώθηκαν για την απόφαση του Επαναστατικού Δικαστηρίου να απορρίψει τις εφέσεις τους.

Το θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης κατηγόρησε την προηγούμενη εβδομάδα τις οργανώσεις Μουτζαχεντίν Χαλκ και τη Βασιλική Ένωση του Ιράν για τη δολοφονία κορυφαίου επιστήμονα, ο οποίος εργαζόταν στο πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας, στις αρχές του μήνα.


Διαβάστε περισσότερα...

Αρμενική κρίση πάνω σε χάρτη

Yeni Şafak
(27/1/2010)

Σε σεμινάριο της Νομικής Σχολής του Αμερικανικού Πανεπιστημίου George Washington προβλήθηκε ένας χάρτης, ο οποίος έδειχνε τμήμα των τουρκικών εδαφών ως «Ιστορική Αρμενία», κάτι το οποίο προκάλεσε και αντιδράσεις. Η κρίση προκλήθηκε στο σεμινάριο, που πραγματοποιήθηκε με τίτλο «Τα πρωτόκολλα Αρμενίας – Τουρκίας: Μύθοι και Πραγματικότητες». Αρμόδιος της τουρκικής Πρεσβείας στην Ουάσινγκτον ανέφερε ότι ο χάρτης αντιφάσκει με το θέμα του σεμιναρίου.




Διαβάστε περισσότερα...

Ερμηνεύοντας τις επιστολές Παπανδρέου και Ερντογάν

Hürriyet
(27/1/2010)

Ερμηνεύοντας τις επιστολές Παπανδρέου και Ερντογάν

Οι πρόσφατες επιστολές και των δύο Πρωθυπουργών δείχνουν ότι πολλά θέματα θα τεθούν επί τάπητος.

Τα κοινά σημεία

• Και οι δύο Π/Θ επεσήμαναν ότι εμφορούνται από την πολιτική βούληση για την επίλυση των διαφωνιών. Ο Ερντογάν είπε «επιθυμούμε φιλική εταιρική σχέση» και ο Παπανδρέου είπε «Έλληνες και Τούρκοι, στην περίπτωση που συνεργαστούν, θα δημιουργήσουν μια σταθερή δύναμη και θα αποτελέσουν παράδειγμα στον κόσμο».
• Ο Παπανδρέου είπε ότι είναι «σημαντική» η πρόταση του Π/Θ Ερντογάν για τη δημιουργία ενός «Συμβουλίου Συνεργασίας Υψηλού Επιπέδου» για τον καθορισμό χάρτη πορείας, έτσι όπως έκανε η Τουρκία με την Ιταλία και με τη Συρία.
• Στην πρόταση του Ερντογάν για συνομιλίες ο Έλληνας Π/Θ έδωσε θετική απάντηση με την πρόσκληση που έκανε στον Τούρκο ομόλογό του να επισκεφθεί την Αθήνα.
• Και οι δύο Π/Θ συμφωνούν για τη λήψη νέων ΜΟΕ στο Αιγαίο.
• Στις αμοιβαίες επιστολές κίνησαν το ενδιαφέρον οι έπαινοι. Ο Ερντογάν επαίνεσε την ηγεσία Παπανδρέου και επεσήμανε τη συμβολή του στις ελληνοτουρκικές σχέσεις κατά την περίοδο που ήταν ΥΠΕΞ. Ακόμη τόνισε πως επιθυμούν «φιλική συνεργασία». Ο Παπανδρέου τόνισε ότι οι δύο χώρες θα μπορούσαν να ετοιμάσουν ένα λαμπρό μέλλον και επεσήμανε: «Στην περίπτωση που Έλληνες και Τούρκοι συνεργαστούν, μπορεί να μετατραπούν σε μια ισχυρή δύναμη σταθερότητας, η οποία θα αποτελέσει παράδειγμα σε όλο τον κόσμο».
• Και οι δύο Π/Θ είναι αποφασισμένοι για κοινό αγώνα κατά της λαθρομετανάστευσης.
• Η Αθήνα, έστω και υπό όρους, θα ενισχύσει την υποστήριξή της στην Τουρκία για την ένταξή της στην Ε.Ε..
• Οι δύο χώρες θα προβούν σε συνεργασία στα Βαλκάνια, στη Μ. Ανατολή και στον Καύκασο.

Τμήμα ανοικτό για διάλογο

• Ο Ερντογάν αναφέρθηκε στις διαφωνίες στο Αιγαίο, χωρίς να κάνει απαρίθμηση. Ο Παπανδρέου έκανε λόγο μόνο για χρονοδιάγραμμα οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο και πρότεινε, σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί αποτέλεσμα, από κοινού προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Επίσης, πρότεινε να ληφθούν σαν βάση οι αρχές της συμφωνίας του Διεθνούς Δικαίου της Θαλάσσης, την οποία η Τουρκία δεν έχει υπογράψει. Ο Παπανδρέου και πάλι δεν έκλεισε τελείως την πόρτα στο διάλογο σχετικά με τις άλλες διαφωνίες στο Αιγαίο και έκανε λόγο για την επίλυση όλων των προβλημάτων που είναι ανεπίλυτα.
• Ο Ερντογάν είπε πως οι μειονότητες στην Τουρκία και στην Ελλάδα έχουν ανάγκες και πρότεινε η επίλυση των προβλημάτων να αποτελέσει για εκείνους αποστολή.
• Ο Παπανδρέου τόνισε ότι αποδίδουν μεγάλη σημασία στο να εκπληρώσει η Τουρκία τις υποχρεώσεις της έναντι της Ρωμαίικης μειονότητας και του Πατριαρχείου “Φαναρίου”. Όσον αφορά την “τουρκική” μειονότητα της δυτικής Θράκης, είπε πως η επίδειξη σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των Ελλήνων πολιτών, αδιακρίτως θρησκείας, πολιτισμού και εθνοτικής καταγωγής, είναι ευθύνη του ελληνικού κράτους και του ίδιου προσωπικά.


Διαφορετικά σημεία

• Ενώ ο Ερντογάν δεν διαμαρτυρήθηκε για την Αθήνα, ο Παπανδρέου είπε πως το γεγονός ότι η Τουρκία προβαίνει σε έρευνες στις περιοχές, στις οποίες δεν έχουν καθοριστεί ακόμη όρια στο Αιγαίο, το γεγονός ότι υπάρχει απόφαση της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης για casus belli, καθώς και οι χαμηλές πτήσεις πολεμικών αεροσκαφών πάνω από τα νησιά, δεν βοηθούν καθόλου στην ανάπτυξη των σχέσεων.
• Ο Ερντογάν είπε ότι παροτρύνει την ‘τουρκική’ πλευρά για λύση στην Κύπρο και ζήτησε από την Αθήνα να παροτρύνει την ε/κ πλευρά.




Διαβάστε περισσότερα...

Φουντώνει η κόντρα Ερντογάν-στρατού

Σχέδιο για την ανατροπή της κυβέρνησης το 2003 μονοπωλεί την πολιτική επικαιρότητα στην Τουρκία

«Το σχέδιο “Βαριοπούλα” ομάδας πραξικοπηματιών του στρατεύματος για την ανατροπή της κυβέρνησης Ερντογάν το 2003 μονοπωλεί την πολιτική επικαιρότητα», διαπίστωνε χθες η φιλοκυβερνητική «Ζαμάν», λίγες ώρες πριν δοθεί στη δημοσιότητα νέο κατηγορητήριο 300 σελίδων εις βάρος 17 ατόμων, ύποπτων για ανάμειξη στην υπόθεση της «γιάφκας» με το κρυφό οπλοστάσιο, που ανακάλυψε τον περασμένο Απρίλιο η τουρκική αστυνομία στο Ποϊζάρκιοϊ της Πόλης. Στους 17 συγκαταλέγονται δύο υπολοχαγοί, δύο συνταγματάρχες και δύο ταγματάρχες εν ενεργεία, καθώς και ένας απόστρατος ταγματάρχης, σύμφωνα με τουρκικά μέσα ενημέρωσης.

«Αρα, σε συνδυασμό με τη “Βαριοπούλα”, κλιμακώνεται για μια ακόμη φορά η αντιπαράθεση της κυβέρνησης με τις ένοπλες δυνάμεις», σημείωνε ξένος παρατηρητής, αναφερόμενος στις αποκαλύψεις της εφημερίδας «Ταράφ» και στη δίκη για την υπόθεση Εργκένεκον. Το μείγμα είναι και πάλι εκρηκτικό, αν και παρατηρητές και αναλυτές διακρίνουν στον όχι και τόσο μακρινό πολιτικό ορίζοντα της Τουρκίας την προ πολλού εκπεφρασμένη επιθυμία της κυβέρνησης Ερντογάν να προχωρήσει σε συνταγματική αναθεώρηση, «μοχλό» για τον επί της ουσίας περιορισμό της ανάμειξης του στρατού στην πολιτική. Προοίμιο εξελίξεων θεωρείται και η «διένεξη» κυβέρνησης και Συνταγματικού Δικαστηρίου με αιτία την ακύρωση νομοθετικών μεταρρυθμίσεων, εγκεκριμένων από τον πρόεδρο Γκιουλ, βάσει των οποίων τα πολιτικά δικαστήρια δικάζουν στρατιωτικούς.

Η «παρεμβατικότητα» του Συνταγματικού Δικαστηρίου υπερκεράστηκε χθες, όταν το 12ο Εφετείο Κακουργημάτων της Κωνσταντινούπολης αποδέχθηκε το κατηγορητήριο εις βάρος αξιωματικών στην υπόθεση Ποϊζάρκιοϊ. Επί της ουσίας, όμως, η αντιπαράθεση του δικαστηρίου με την κυβέρνηση μοιάζει να επισπεύδει τη διαδικασία για αναθεώρηση του Συντάγματος, βοηθούσης και της «Βαριοπούλας».


Υπενθυμίζεται ότι στις 20 Ιανουαρίου η «Ταράφ», εφημερίδα των αποκαλύψεων, επικαλέστηκε -και συνεχίζει να επικαλείται- έγγραφα -5.000 τον αριθμό- ψηφιακούς δίσκους και μαγνητοφωνήσεις, από τις οποίες προκύπτει ότι το 2003, επί αρχηγού ΓΕΕΘΑ του στρατηγού Μπουγιούκανιτ, ομάδα αξιωματικών σχεδίαζε την ανατροπή της κυβέρνησης Ερντογάν προκαλώντας χάος. Βάσει του σχεδίου, τρομοκράτες θα πυρπολούσαν τεμένη, ενώ «στημένο» θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο θα κατέληγε στην κατάρριψη τουρκικού μαχητικού από ελληνικό, απόδειξη της «αδυναμίας» της κυβέρνησης Ερντογάν. Μέχρι και εισβολή στον Εβρο προέβλεπε το σχέδιο.

Ο σημερινός αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Ιλκέρ Μπασμπούγ, αντέδρασε την περασμένη Τρίτη, με πρωτοφανή οργή για τα δεδομένα της συνήθως «ψυχρής απάθειας» της τουρκικής στρατιωτικής ηγεσίας, προειδοποιώντας ότι η υπομονή των ενόπλων δυνάμεων έχει τα όριά της.

Δέχθηκε μομφή όχι μόνο από τον Ταγίπ Ερντογάν, αλλά ακόμη και από τον Ντεβλέτ Μπαχτσελί του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ), πολιτικού σκέλους των Γκρίζων Λύκων και «χαϊδεμένου παιδιού» του στρατεύματος. «Πρέπει να εμπιστευόμαστε τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, αλλά δεν είναι δυνατόν να θεωρήσουμε τις δηλώσεις του αρχηγού ΓΕΕΘΑ ικανοποιητικές», είπε ο κ. Μπαχτσελί, που επιθυμεί να εγγράψει πολιτικές υποθήκες στο μέλλον. Μιλώντας προθχές στο Διεθνές Συνέδριο για τη Δημοκρατία στην Πόλη, ο Ταγίπ Ερντογάν κατήγγειλε δημοσίως όσους επιχειρούν να «υφαρπάξουν την εξουσία, φρενάροντας εκείνους που κρατούν το τιμόνι και πατούν το γκάζι της προόδου». «Αυτοί που μας κατηγορούν για μονοκομματική δικτατορία και πολιτικό φασισμό, ας κοιταχτούν πρώτα στον καθρέφτη. Κύκλοι με νοοτροπία που δεν αλλάζει έλεγαν τα ίδια για τον Αντνάν Μεντερές, στον οποίο χρωστάμε το πολυκομματικό μας σύστημα, και για τον Τουργκούτ Οζάλ», είπε χαμογελαστός μάλλον ο κ. Ερντογάν.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Η Αλ Κάιντα ανέλαβε ευθύνη για τη Βαγδάτη

AFP, A.P.

ΒΑΓΔΑΤΗ. Το παράρτημα της Αλ Κάιντα στο Ιράκ ανέλαβε την ευθύνη για τις βομβιστικές επιθέσεις εναντίον τριών ξενοδοχείων στα οποία σύχναζαν Δυτικοί, στη Βαγδάτη τη Δευτέρα, από τις οποίες έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 41 άτομα. Η ίδια οργάνωση, που αποκαλείται «Iσλαμικό κράτος του Ιράκ», έχει αναλάβει την ευθύνη για τρεις ακόμη μαζικές επιθέσεις στη Βαγδάτη το τελευταίο εξάμηνο, σε μια απόπειρα αποσταθεροποίησης της χώρας ενόψει των εκλογών της 7ης Μαρτίου.

Η δήλωση της οργάνωσης σε ισλαμική ιστοσελίδα καυχάται για τα κενά στην ασφάλεια της πράσινης ζώνης της Βαγδάτης και ειρωνεύεται όσους νιώθουν ασφαλείς «χάρη στα μέτρα ασφαλείας, τα σημεία ελέγχου, τις κάμερες και τα τσιμεντένια φράγματα». «Είναι μια απάντηση στα ψέματα των ηλιθίων στην Πράσινη Ζώνη και σε όλες τις κατασκευασμένες ηρωικές ιστορίες των δυνάμεων ασφαλείας» αναφέρει το μήνυμα, η αυθεντικότητα του οποίου δεν ήταν εφικτό να εξακριβωθεί.

Σύμφωνα με τον διοικητή των αμερικανικών δυνάμεων στο Ιράκ, στρατηγό Ρέι Οντιέρνο, οι επιθέσεις στα ξενοδοχεία σχετίζονται με τις επικείμενες εκλογές της 7ης Μαρτίου. «Προσπαθούν να προξενήσουν τη μέγιστη δυνατή ζημιά, ώστε ο κόσμος να αμφιβάλλει για την κυβέρνησή του» δήλωσε ο Οντιέρνο.

Άλλος παράγοντας που προξενεί προεκλογική αναστάτωση είναι ο συνεχιζόμενος αποκλεισμός ορισμένων σουνιτών πολιτικών από την πολιτική ζωή, στην οποία κυριαρχεί η πλειοψηφούσα εθνότητα των σιιτών. Συνολικά 511 πολιτικοί βρίσκονται στη «μαύρη λίστα», καθώς ο εξοστρακισμός στελεχών του Μπάαθ, κόμματος του σουνίτη Σαντάμ Χουσεΐν, που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 2003 μετά την αμερικανική εισβολή, παραμένει σε εφαρμογή.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr


Διαβάστε περισσότερα...

Συζήτηση του ΚΥΚΕΜ για την ασφάλεια

Την Τρίτη 26 Ιανουαρίου, το Κυπριακό Κέντρο Μελετών (ΚΥΚΕΜ) διοργάνωσε με επιτυχία δημόσια επιστημονική συζήτηση στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημοτικού Μεγάρου Παραλιμνίου με θέμα: «Η Πτυχή της Ασφάλειας στη Λύση του Κυπριακού» με ομιλητές τους Χρήστο Ιακώβου, διευθυντή του ΚΥΚΕΜ, Φοίβο Κλόκκαρη, αντιστράτηγο εν αποστρατεία και Ανδρέα Πενταρά, υποστράτηγο εν αποστρατεία. Στη συζήτηση αναπτύχθηκαν ενδιαφέροντα θέματα που σχετίζονται με το κρίσιμο θέμα της ασφάλειας, όπως η αλληλεξάρτηση μεταξύ γεωπολιτικής και υψηλής στρατηγικής, η διαμόρφωση των στρατηγικών στόχων της Τουρκίας στο Κυπριακό από το 1956 μέχρι σήμερα, η αποστρατιωτικοποίηση και το θέμα των εγγυήσεων. Κατά τη συζήτηση που ακολούθησε επισημάνθηκε από τους παρευρισκομένους η ανάγκη πιο πυκνής και συστηματικής ενημέρωσης του κοινού για τον ζωτικής σημασίας τομέα της ασφάλειας. Επιπρόσθετα, το κοινό επιδοκίμασε την προσπάθεια του ΚΥΚΕΜ να διευρύνει τις επιστημονικές του δραστηριότητες και στην επαρχία, παρέχοντας με αυτό τον τρόπο την ευκαιρία σε ενδιαφερομένους να ενημερώνονται άμεσα από ειδικούς για θέματα που άπτονται της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας.



Διαβάστε περισσότερα...

Συνέχεια του μακελειού στη Βαγδάτη

AFP, AP

ΒΑΓΔΑΤΗ. Εντείνονται οι αμφιβολίες αναφορικά με την ικανότητα της ιρακινής κυβέρνησης να εγγυηθεί για την ασφάλεια των πολιτών εν όψει των κρίσιμων εκλογών του Μαρτίου, καθώς πριν ακόμα συμπληρωθεί ένα εικοσιτετράωρο από το μακελειό σε τρία κεντρικά ξενοδοχεία της Βαγδάτης, βομβιστής αυτοκτονίας ανατινάχθηκε στην είσοδο εγκληματολογικού εργαστηρίου τη αστυνομίας, συμπαρασύροντας στον θάνατο τουλάχιστον είκοσι ανθρώπους. Σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών του Ιράκ, η συντριπτική πλειονότητα των θυμάτων είναι αστυνομικοί, ενώ οι τραυματίες ξεπερνούν τους ογδόντα. Πηγές προσκείμενες στην αστυνομία της Βαγδάτης, από την πλευρά τους, ανέφεραν ότι ο βομβιστής αυτοκτονίας στάθμευσε το παγιδευμένο με εκρηκτικά ημιφορτηγό που οδηγούσε στην είσοδο του εργαστηρίου και στη συνέχεια ανατινάχθηκε πριν προλάβουν να αντιδράσουν οι φρουροί.

Λίγο νωρίτερα, ο διοικητής της αμερικανικής στρατιωτικής δύναμης στο Ιράκ, στρατηγός Ρέι Οντιέρνο, είχε υποστηρίξει ότι οι εξεγερθέντες έχουν υιοθετήσει νέες μεθόδους προκειμένου να αιφνιδιάζουν τις τοπικές δυνάμεις ασφαλείας. «Για καθεμιά από τις χθεσινές (σ.σ.: προχθεσινές) επιθέσεις στα ξενοδοχεία χρησιμοποιήθηκαν δύο οχήματα», αποκάλυψε ο στρατηγός Οντιέρνο. «Οι τρομοκράτες του πρώτου οχήματος άνοιγαν πυρ εναντίον των φρουρών παρέχοντας τη δυνατότητα στον βομβιστή αυτοκτονίας, που οδηγούσε το επερχόμενο παγιδευμένο με εκρηκτικά ημιφορτηγό, να σταθμεύσει κοντά στον στόχο και να ανατιναχθεί», πρόσθεσε ο ίδιος. Ο στρατηγός Οντιέρνο εξέφρασε την άποψη ότι πίσω από το νέο κύμα επιθέσεων κρύβεται η Αλ Κάιντα, ενώ δήλωσε βέβαιος ότι η νέα έξαρση της βίας δεν συνδέεται με την εκτέλεση του ξαδέλφου του Σαντάμ Χουσεΐν, Αλί Χασάν αλ Ματζίντ, ευρύτερα γνωστού ως «Χημικού Αλί».


Η είδηση του απαγχονισμού του «Χημικού Αλί» έγινε δεκτή με πανηγυρισμούς από τον κουρδικό πληθυσμό του Ιράκ. Στη Χαλάμπτζα δε, όπου 5.000 Kούρδοι είχαν βρει τραγικό θάνατο από την επίθεση με χημικά αέρια που είχε διατάξει το 1988 ο Αλ Ματζίντ, αρκετοί πολίτες ξεχύθηκαν στους δρόμους, ενώ πολλοί ήταν και εκείνοι που κατευθύνθηκαν στο τοπικό νεκροταφείο για να αφήσουν λουλούδια στους τάφους των θυμάτων του «Χημικού Αλί». Τα τρία τέταρτα των θυμάτων της επίθεσης με αέρια μουστάρδας και νεύρων ήταν γυναικόπαιδα.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Το Ισραήλ κατηγορεί τον Ερντογάν για αντισημιτισμό

A.P., Reuters

ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ. Λάδι στη φωτιά της αντιπαράθεσης με την Τουρκία ρίχνει το ισραηλινό υπουργείο Εξωτερικών κατηγορώντας τον πρωθυπουργό της γειτονικής χώρας, Ταγίπ Ερντογάν, για αντισημιτισμό. Σύμφωνα με έκθεση-αποτίμηση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, του ίδιου υπουργείου, η προ δεκαημέρου «ταπεινωτική, δημόσια επίπληξη» του Τούρκου πρέσβη κατέστησε σαφές στην Άγκυρα ότι η κριτική για την πολιτική του «εβραϊκού κράτους» πρέπει να έχει όρια.

Υπενθυμίζεται ότι ο υφυπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ, Ντάνι Αγιαλόν, είχε αρχικά αρνηθεί να χαιρετήσει διά χειραψίας τον πρέσβη της Τουρκίας, Ογκούζ Τσελικόλ, και στη συνέχεια τον είχε υποχρεώσει να καθίσει σε χαμηλό κάθισμα όταν τον κάλεσε στο γραφείο του προκειμένου να του διαμαρτυρηθεί για τηλεοπτική σειρά της γείτονος, στην οποία Ισραηλινοί πράκτορες εμφανίζονται να δολοφονούν εν ψυχρώ νεαρούς Παλαιστινίους. Το περιστατικό είχε προκαλέσει την έντονη αντίδραση της τουρκικής κυβέρνησης, με τον κ. Ερντογάν να απειλεί με ανάκληση του πρέσβη σε περίπτωση που ο κ. Αγιαλόν δεν ζητούσε δημόσια συγγνώμη.

Το συμβάν είχε λήξει με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, Βενιαμίν Νετανιάχου, να απολογείται δημόσια για την αντιμετώπιση του κ. Τσελικόλ. «Ο κ. Ερντογάν αρέσκεται να επαναλαμβάνει συγκεκριμένα μοτίβα όταν αναφέρεται στο δράμα του παλαιστινιακού λαού και ορισμένες φορές καταφεύγει ακόμα και σε αντισημιτικές εκφράσεις», τονίζεται στην έκθεση του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών.


Όσον αφορά το συμβάν μεταξύ των κ. Αγιαλόν και Τσελικόλ, οι συντάκτες της έκθεσης υπογραμμίζουν ότι «ο τρόπος με τον οποίο η Άγκυρα χειρίστηκε την κρίση αποτελεί ένδειξη πως η κυβέρνηση Ερντογάν κατανόησε ότι είχε ξεπεράσει τα όρια». Εως αργά χθες το βράδυ η τουρκική κυβέρνηση δεν είχε πάρει θέση αναφορικά με την έκθεση, τμήματα της οποίας διέρρευσαν και δημοσιεύτηκαν από την ισραηλινή εφημερίδα «Χάαρετς».

Στο μεταξύ, η ισραηλινή κυβέρνηση ενημέρωσε χθες τα Ηνωμένα Έθνη ότι δεν είναι διατεθειμένη να διεξαγάγει ανεξάρτητη έρευνα για τον τρόπο διεξαγωγής των στρατιωτικών επιχειρήσεων του περασμένου έτους στη Λωρίδα της Γάζας, όπως απαιτεί η επιτροπή του Συμβουλίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υπό τον δικαστή Ρίτσαρντ Γκόλντσταϊν. Ο υπουργός Πληροφοριών και Διασποράς του Ισραήλ, Γιούλι Εντελσταϊν, υποστήριξε ότι η σχετική έκθεση του δικαστή Γκόλντσταϊν «ενθαρρύνει τον αντισημιτισμό και τους αρνητές του Ολοκαυτώματος».

Τέλος, ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Μπερνάρ Κουσνέρ συναντήθηκε χθες στο Παρίσι με τον ειδικό απεσταλμένο του ειρηνευτικού κουαρτέτου (ΟΗΕ, Ε.Ε., ΗΠΑ, Pωσία), Τόνι Μπλερ, και άλλους διεθνείς αξιωματούχους με θέμα την ανάληψη πρωτοβουλιών για την οικονομική ενίσχυση της Παλαιστινιακής Αρχής. Στη συνάντηση συμμετείχε και ο πρωθυπουργός της τελευταίας, Σαλάμ Φαγιάντ.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_27/01/2010_388386
Διαβάστε περισσότερα...

Ομπάμα: «Αποδυναμωμένοι» Αλ Κάιντα και Μπιν Λάντεν

Ο Οσάμα μπιν Λάντεν και η Αλ Κάιντα δείχνουν εξαιρετικά αποδυναμωμένοι σε σύγκριση με το 2000, είναι η εκτίμηση του προέδρου Ομπάμα μετά το κυριακάτικο μαγνητοσκοπημένο μήνυμα του Μπιν Λάντεν, με το οποίο αυτός και η οργάνωσή του αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη βομβιστική απόπειρα του Νιγηριανού Μουταλάμπ στην πτήση Αμστερνταμ - Ντιτρόιτ της Delta, ανήμερα τα Χριστούγεννα.

«Δεν υπάρχει αμφιβολία, η τρομοκρατική απειλή συνεχίζει να υφίσταται. Ομως, η Αλ Κάιντα δείχνει ιδιαίτερα αποδυναμωμένη, ενώ το γεγονός ότι ο Μπιν Λάντεν προσπαθεί με μαγνητοταινία να οικειοποιηθεί την αποτυχημένη βομβιστική απόπειρα ενός Νιγηριανού φοιτητή συνιστά ένδειξη του πόσο αποδυναμωμένος είναι. Τίποτε δεν προεξοφλεί ότι ο ίδιος ο Μπιν Λάντεν διηύθυνε το εγχείρημα», υποστήριξε ο Αμερικανός πρόεδρος στην εκπομπή «Καλημέρα Αμερική» του ABC, χθες, μια ημέρα πριν από την εκφώνηση της Ομιλίας για την Κατάσταση του Έθνους.


«Από την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 και μετά εφαρμόσαμε μέτρα, χάρη στα οποία είμαστε τώρα πολύ πιο ασφαλείς», τόνισε ο κ. Ομπάμα. Λίγες ώρες αργότερα ο Λευκός Οίκος ανήγγειλε ότι στη σημερινή του ομιλία ο πρόεδρος θα ανακοινώσει νέο σχέδιο για την αμεσότερη και αποτελεσματικότερη αντίδραση σε τρομοκρατικές επιθέσεις με τη χρήση βιολογικών παραγόντων. Είχε προηγηθεί η δημοσιοποίηση έκθεσης της Επιτροπής για την Πρόληψη της Διασποράς Όπλων Μαζικής Καταστροφής, όπου διαπιστώνεται ότι «σχεδόν μια δεκαετία μετά την 11/9 και ένα μήνα μετά τη βομβιστική απόπειρα των Χριστουγέννων, οι ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν διάφορες απειλές και κυρίως τη βιοτρομοκρατία». Η επιτροπή επιρρίπτει βραδύτητα αντανακλαστικών και στις τρεις τελευταίες κυβερνήσεις των ΗΠΑ, προειδοποιώντας ότι «τώρα που η Αλ Κάιντα ενδιαφέρεται για βιολογικά όπλα, δεν υπάρχουν περιθώρια για τέτοιες πολυτέλειες».

«Η Αλ Κάιντα χάνει το παιχνίδι. Προετοιμαστείτε για παράτολμο πλήγμα» προειδοποιεί σε άρθρο του στους «Τάιμς» του Λονδίνου και ο συνταγματάρχης Ρίτσαρντ Κεμπ, επικεφαλής του τομέα διεθνούς τρομοκρατίας της Μικτής Επιτροπής Πληροφοριών της Βρετανίας.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Επιπλέον στρατός από τη Γερμανία στο Αφγανιστάν

Την αποστολή 500 ακόμη στρατιωτών ανακοίνωσε χθες η καγκελάριος Μέρκελ

A. P., AFP, Reuters, ΝΥΤ

Πεντακόσιους επιπλέον στρατιώτες θα αποστείλει η Γερμανία στο Αφγανιστάν, όπως ανακοίνωσε χθες η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ, αυξάνοντας έτσι τη συνολική της δύναμη στη χώρα σε 4.800. Επίσης, 350 Γερμανοί έφεδροι θα βρίσκονται σε ετοιμότητα για την εκτέλεση ειδικών εκπαιδευτικών αποστολών περιορισμένης χρονικής διάρκειας. Πέραν αυτού, το Βερολίνο θα διπλασιάσει τον αριθμό των αστυνομικών που διαθέτει για την εκπαίδευση των αφγανικών σωμάτων ασφαλείας, αλλά και τη χρηματική του αρωγή για την ανοικοδόμηση του Αφγανιστάν. «Οι αποφάσεις που λάβαμε συνιστούν ριζική αναδιάρθρωση της στρατηγικής μας στο Αφγανιστάν, με σκοπό τη σταδιακή μεταβίβαση των αρμοδιοτήτων που έχει ο στρατός μας στον τομέα ευθύνης του, στην κυβέρνηση της Καμπούλ», δήλωσε μεταξύ άλλων η κ. Μέρκελ, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε. Οπως διέρρευσε από πηγές του γερμανικού Υπουργείου Αμυνας, η «μεταβίβαση αρμοδιοτήτων» θα ξεκινήσει από φέτος, ενώ στόχος του Βερολίνου είναι η έναρξη της διαδικασίας απόσυρσης των Γερμανών στρατιωτών από το 2011 και μετά. Από την πλευρά της, η καγκελάριος έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στα προγράμματα ανοικοδόμησης που θα επωμιστεί το Βερολίνο, τα οποία θα επικεντρωθούν στη βελτίωση του οδικού δικτύου και των υποδομών ύδρευσης και ηλεκτροδότησης στο Βόρειο Αφγανιστάν, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και τη μείωση του αναλφαβητισμού. Εκτιμάται ότι η κίνηση της Γερμανίας εντάσσεται στον γενικότερο σχεδιασμό της κυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα για την κατακόρυφη αύξηση της στρατιωτικής παρουσίας του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν και την παράλληλη ενίσχυση των προγραμμάτων ανοικοδόμησης. Στο πλαίσιο αυτό, επιβεβαιώθηκε χθες και η αναβάθμιση του Βρετανού πρέσβη στην Καμπούλ, Μαρκ Σέντγουιλ, σε πολιτικό διοικητή του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, υπεύθυνο για θέματα ανοικοδόμησης και ανασυγκρότησης.



Εξάλλου, οι σχετικές ανακοινώσεις της κ. Μέρκελ έγιναν εν όψει της διεθνούς διάσκεψης για το Αφγανιστάν, η οποία θα διεξαχθεί αύριο στο Λονδίνο, με τη συμμετοχή εκπροσώπων από 65 κυβερνήσεις. Στη διάρκεια της διάσκεψης, ο Αφγανός πρόεδρος Χαμίντ Καρζάι αναμένεται να εκθέσει το σχέδιό του για την επανένταξη «μετριοπαθών στοιχείων» από το κίνημα των Ταλιμπάν, στην αφγανική κοινωνία. Το εν λόγω σχέδιο απολαμβάνει την επί της αρχής στήριξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, «με την προϋπόθεση ότι οι Ταλιμπάν που θα επανενταχθούν, θα αποκηρύξουν τη βία και τον εξτρεμισμό». Ανάλογη είναι και η στάση των όμορων κρατών του Αφγανιστάν, εκπρόσωποι των οποίων συναντήθηκαν χθες στην Κωνσταντινούπολη.

Ωστόσο, οι ισλαμιστές αντάρτες, οι οποίοι συνεχίζουν τις καθημερινές τρομοκρατικές τους επιθέσεις, έχουν διαμηνύσει επανειλημμένως ότι «η μοναδική πολιτική λύση στο πρόβλημα του Αφγανιστάν είναι η παράδοση των ξένων και των κυβερνητικών δυνάμεων στους Ταλιμπάν». Επιπλέον, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι αναλυτές που αμφιβάλλουν αν ο κ. Καρζάι είναι σε θέση να φέρει εις πέρας την ευαίσθητη αποστολή της επίτευξης εκεχειρίας με τους Ταλιμπάν. Ενδεικτικό είναι το χθεσινό ρεπορτάζ της εφημερίδας New York Times, στο οποίο αποκαλύπτονται απόρρητα τηλεγραφήματα του Αμερικανού πρέσβη στην Καμπούλ, Καρλ Εϊκενμπέρι, προς την Ουάσιγκτον. Σε αυτά, ο κ. Εϊκενμπέρι χαρακτηρίζει «ανεπαρκή εταίρο» τον κ. Καρζάι και εκφράζει αμφιβολίες για τη σκοπιμότητα της αποστολής σημαντικών στρατιωτικών ενισχύσεων στο Αφγανιστάν. Από την Κωνσταντινούπολη όπου βρισκόταν χθες, ο κ. Καρζάι απέρριψε τις αιτιάσεις του κ. Εϊκενμπέρι, λέγοντας ότι αν η Αμερική επιθυμεί να έχει απέναντί της μια δουλοπρεπή αφγανική κυβέρνηση, τότε ο ίδιος δεν προτίθεται να «συνεργαστεί».

Πηγή: http://news.kathimerini.gr
Διαβάστε περισσότερα...

‘‘ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΤΕ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΥΡΙΕ!!’’

Ολοι είμαστε σε τροχιά κατρακυλίσματος. Δεν είναι ξεκάθαρο τι είναι τι. Τα ΜΜΕ κάνουν ορισμένες τοποθετήσεις και δημοσιεύουν κάποια αρχεία. Ο στρατός επιμένει ότι αυτά δεν είναι τίποτα παρα μόνο κάτι στρατιωτικές ασκήσεις και θεωρίες σε φανταστικά σενάρια. Αλλοι πάλι λένε ότι αυτά δείχνουν ότι προετοιμάζουν σχέδια για μια αιφνιδιαστική κίνηση. Οσο για εσάς που προετοιμάζετε τα σχέδια μιλήστε, γιατί βλέπουμε μια εντελώς διαφορετική εικόνα.

Διάφοροι κύκλοι που υποστηρίζουν τους στρατιωτικούς και τον ρόλο τους στην κοινωνία είναι τρομαγμένοι απο τα τελευταία ευρήματα. Δεν μπορούν να καταλάβουν τι αφορά όλη αυτή η αναστάτωση και είναι υποψιασμένοι για μία σκευωρία πίσω από την οποία πιθανόν να είναι το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ή ΑΚΡ .

Οι στρατιωτικοί λένε :’’Κάνουμε ότι είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε , που είναι το καθήκονα μας σύμφωνα με το Σύνταγμα. Είμαστε υπεύθυνοι για την προστασία της χώρας απέναντι σε όποιο κίνδυνο εσωτερικό ή εξωτερικό. Πρέπει να αποτρέψουμε θρησκευτικά πισωγυρίσματα και διαιρέσει. Γιατί αντιδράτε εναντίων μας τώρα; ‘’Πιο είναι το λάθος μας ; Από την άλλη μεριά οι πολίτες λένε:’’ Οι νόμοι δεν σας δίνουν το δικαίωμα να ρίξετε την κυβέρνηση όταν θέλετε να την ελέγξετε . Υπάρχει μια λεπτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ ενός αθώου παιχνιδιού πολέμου και προετοιμασίες συμπλοκής. Εξετάζοντας το παρελθόν δεν σας εμπιστευόμαστε καθόλου.’’


Αυτός είναι ο πυρήνας τον επιχειρημάτων
Η πολιτική κυβέρνηση δεν θέλει να δει στρατιωτικό ως προϊστάμενο, σαν τον ιδιοκτήτη του κράτους όλη την ώρα.

Οι στρατιωτικοί απο την άλλη μεριά πιστεύουν ότι η πολιτική διοίκηση κυβερνά την χώρα πολύ φτωχά.

Η πολιτική κυβέρνηση πιστεύει στην Ελευθερία κινήσεων και στο δικαίωμα των ελεύθερων εκλογών , αυτές είναι οι απαιτήσεις της δημοκρατίας.

Οι στρατιωτικοί , για παράδειγμα κατηγορούν το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ ότι κάνει κακό λαϊκισμό και ότι προσπαθούν να μετατρέψουν το κράτος σε Θεοκρατικό , υπογραμμίζοντας με βάση την δημοκρατία ότι το καθεστός δεν μπορεί να αλλάξει.
Στο σταυροδρόμι για τον προσδιορισμό του καθήκοντος για τους στρατιωτικούς
Από τι στιγμή που το ΑΚΡ σχημάτισε κυβέρνηση , η στρατιωτικο-πολιτικοί διαπληκτισμοί έχουν κλιμακωθεί .

Στους στρατιωτικούς δεν αρέσει το ΑΚΡ . Είναι καχύποπτοι για το κόμμα και θέλουν να το μπλοκάρουν . Κατά την ίδια λογική , το ΑΚΡ προσπαθεί να κρατήσει το στρατό αποδοκιμάζοντας τον και δηλώνει ξεκάθαρα, “Μη μου λέτε τι να κάνω κύριε.”
Για την ακρίβεια οι φιλονικίες συνεχίζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εντούτοις , καμία απο τις προηγούμενες κυβερνήσεις ήθελε να κρατήσει σε τάξη τον στρατό ή δεν μπορούσε να βρει τις κατάλληλες συνθήκες . Ολοι δέχτηκαν τους στρατιωτικούς σαν τους αντιπροσώπους του κράτους και τους ακολουθούσαν απο κάποια απόσταση.

Το ΑΚΡ ενεργεί με αντιθετους τρόπους και οι καταστάσεις το βοηθούν.
• Οι διεθνής συνθήκες , σε αντίθεση με το παρελθόν , δεν θέλουν να δουν στρατιωτική αντανάκλαση .
• Το ΑΚΡ έχει την πλειοψηφία και έχει την υποστήριξη των ΜΜΕ
Τι θα γίνει απο δω και πέρα ; Θα συνεχίσουμε να λειτουργούμε με αυτό το τρόπο; Οχι αυτή η κατάσταση πρέπει να σταματήσει .Εάν αυτό συνεχιστεί ο στρατός θα ζημιωθεί και η κοινωνία θα κουραστεί. Οι άνθρωποι βαρέθηκαν . Εκτός του ότι αντιμαχόμαστε εσωτερικά χάνουμε και την εξωτερική μας δύναμη.
Ποιον θα διατάζει ο στρατός και πως;
“Ποια είναι τα καθήκοντα του στρατού; Θα συνεχίσει ο στρατός να είναι ο επόπτης της ελεγμένης εφ εξής κυβέρνησης ; ή θα ελέγχετε απο τους κυβερνητικούς;”
Τα στρατιωτικά καθήκοντα θα πρέπει να επαναπροσδιοριστούν και η έννοια της “διαφύλαξης του συνταγματικού καθεστώτος ενάντια στις εσωτερικές και εξωτερικές απειλές ” θα πρέπει να παραφραστεί. Θα πρέπει να διαλέξουμε e:

Θα ελέγχει ο στρατός το AKP και άλλα κόμματα ακολουθώντας παράλληλη πορεία για την τιμωρία εφόσον κριθεί αναγκαίο; Ή αυτό θα αφεθεί στους ψηφοφόρους;
Είναι καιρός να ξεκαθαρίσουμε με τον εαυτό μας , και θα μπορούσα να το πραγματοποιήσουμε με το να αλλάξουμε εξολοκλήρου το σύνταγμα του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 12ης .

Δεν πιστεύω ότι μικροβελτιώσεις θα βοηθήσουν. Αλλά φυσικά αλλάζοντας το σύνταγμα δεν θα λύσει όλα τα προβλήματα. Οι πολιτικές κυβερνήσεις θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη να ενεργήσουν σαν τίμιοι δημοκράτες και να πράξουν τα αναγκαία . Οι στρατιωτικοί θα πρέπει να μείνουν μακριά από τα πολιτικά και να σταματήσουν να διατάζουν τους πολίτες
Μεχμέτ Αλί BİRAND
*Μετάφραση:Κα.Χριστίνα

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/01/blog-post_547.html#ixzz0doh84fDN


Διαβάστε περισσότερα...

Το πόρισμα για την μπούργκα διχάζει

Σήμερα αναμένεται να δοθεί στη δημοσιότητα, με συστάσεις υπέρ απαγόρευσης σε δημόσιους χώρους

ΠΑΡΙΣΙ. Ενα βήμα πιο κοντά στην απαγόρευση της μπούργκας, του ενδύματος που καλύπτει όλο το σώμα και το πρόσωπο και το οποίο φορούν ορισμένες μουσουλμάνες, βρίσκεται η Γαλλία. Ενώ ο διάλογος για την εθνική ταυτότητα που εγκαινίασε η δεξιά κυβέρνηση της χώρας συνεχίζεται, προκαλώντας πλείστες όσες αντιδράσεις, η αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή αναμένεται να δώσει σήμερα στη δημοσιότητα το πόρισμα με τις συστάσεις της υπέρ της απαγόρευσης της μπούργκας, τουλάχιστον σε όλους τους δημόσιους χώρους, όπως νοσοκομεία, σχολεία και μέσα μεταφοράς.

Παράλληλα, ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, του οποίου η δημοτικότητα έχει μειωθεί σημαντικά, επρόκειτο να επιχειρήσει να ανακτήσει το χαμένο έδαφος -ενόψει και των περιφερειακών εκλογών τον ερχόμενο Μάρτιο- συνομιλώντας με Γάλλους πολίτες σε ειδική εκπομπή μετά το χθεσινοβραδινό δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού TF1.

Στο πόρισμα της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής σημειώνεται πως ορισμένα μέλη της τάσσονται υπέρ της καθολικής απαγόρευσης της μπούργκας, όμως η άποψή τους δεν προκαλεί συναίνεση και των υπολοίπων. Γάλλοι πολιτικοί όλων των αποχρώσεων τονίζουν, πάντως, ότι θα χρειαστεί ακόμη αρκετός χρόνος προκειμένου να θεσπιστεί σχετικός νόμος με δεσμευτικό χαρακτήρα. Η επισήμανση είναι ενδεικτική ότι το ζήτημα διχάζει τους πολιτικούς όλων των παρατάξεων. Πολλοί Γάλλοι βουλευτές εκτιμούν ότι η λήψη δρακόντειων μέτρων κατά του επίμαχου ενδύματος ενδέχεται να στιγματίσει τους μουσουλμάνους, οι οποίοι δέχονται ήδη επικρίσεις στο πλαίσιο του διαλόγου περί εθνικής ταυτότητας. Σημειωτέον ότι ο Ζαν Φρανσουά Κοπέ, επικεφαλής του κυβερνώντος κόμματος στη γαλλική εθνοσυνέλευση, επικαλούμενος λόγους ασφαλείας, είχε παρουσιάσει σχέδιο νόμου, που χαρακτήριζε αδίκημα το να καλύπτει κάποιος, σε δημόσιο χώρο, το πρόσωπό του. Σύμφωνα με την πρόταση του Κοπέ, η οποία πάντως δεν αναμένεται να συζητηθεί πριν από τις εκλογές του Μαρτίου, στις γυναίκες με μπούργκα ενδέχεται να επιβληθεί πρόστιμο μέχρι και 750 ευρώ.


O επικεφαλής της κοινοβουλευτικής επιτροπής, κομμουνιστής βουλευτής Αντρέ Ζερέν, επίσης υπέρμαχος της απαγόρευσης της μπούργκας στους δημόσιους χώρους, τόνισε ότι με τις προτάσεις της η επιτροπή θα απελευθερώσει πολλές γυναίκες. Στο στόχαστρο της επιτροπής, πρόσθεσε, έχουν μπει και ορισμένοι «Γάλλοι Ταλιμπάν», σύζυγοι, αδελφοί και άλλοι αυτόκλητοι γκουρού, που αναγκάζουν τις γυναίκες να καλύπτουν το σώμα τους.

Οι βουλευτές όμως του Σοσιαλιστικού κόμματος, που ηγείται της αντιπολίτευσης, δήλωσαν ότι δεν θα υπερψηφίσουν τις προτάσεις της επιτροπής. Παρότι καταδικάζουν απολύτως την μπούργκα, αρνούνται, όπως τόνισε στην εφημερίδα Liberation, η βουλευτής Σαντρίν Μαζετιέ, «να προσυπογράψουν μια πρωτοβουλία ευκαιριακή, η οποία έχει χαρακτήρα χειραγώγησης των πολιτών». Σημειωτέον ότι, σύμφωνα με δημοσκόπηση, το 57% των Γάλλων τάσσεται υπέρ της απαγόρευσης της μπούργκας.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ ΣΤΗΝ ΜΕΣΟΓΕΙΟ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ

TOY ΘΕΟΔΩΡΟY Κ. ΚΑΡΥΩΤΗ
Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στις Ηνωμένες Πολιτείες και μέλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στην Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Τα τελευταία δυο χρόνια οι Τούρκοι προσπαθούν να δημοσιεύσουν, όποτε τους δοθεί η ευκαιρία, έναν εντελώς απαράδεκτο χάρτη χωρίς να λαμβάνουν υπόψη το Δίκαιο της Θάλασσας.



Όπως φαίνεται από τον παραπάνω χάρτη, δείχνουν ότι η Κύπρος αποτελείται από δύο κράτη και η αποκαλούμενη «νότιος» Κύπρος έχει μια περιορισμένη ΑΟΖ. Επιπλέον αρνούνται να δώσουν δικαιώματα ΑΟΖ στην Κρήτη και στα Δωδεκάνησα και με αυτή την οριοθέτηση παριστάνουν ότι έχουν θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο!

Η τραγωδία έγκειται στο γεγονός ότι έχουν πλησιάσει τους Αιγυπτίους που φαίνεται ότι αποδέχονται μια τέτοια οριοθέτηση που δεν δίνει δικαιώματα ΑΟΖ στα ελληνικά νησιά Καστελόριζο και Στρογγύλη και έτσι παριστάνουν ότι η ΑΟΖ της Αιγύπτου συνορεύει με την ΑΟΖ της Τουρκίας. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Ο παρακάτω χάρτης δείχνει ξεκάθαρα την οριοθέτηση της ΑΟΖ της Ελλάδας με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς το μεγάλο πρόβλημα της Τουρκίας και το λόγο που δεν επιθυμεί καμία διαπραγμάτευση με την Ελλάδα σχετικά με την οριοθέτηση της ΑΟΖ στο Αιγαίο Πέλαγος. Από τον ίδιο χάρτη διαπιστώνουμε επίσης τη μεγάλη ζημιά που κάνει το Καστελόριζο στην Τουρκία, αγκάθι πραγματικό για τα πονηρά της σχέδια στην Μεσόγειο. Τέλος, ο χάρτης δείχνει την ΑΟΖ της Κύπρου και της Αιγύπτου όπου ξεκάθαρα φαίνεται ότι η Τουρκία δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο.




Για να καταλάβουμε καλύτερα το πρόβλημα της Τουρκίας πρέπει να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή στην ιστορία του Δίκαιου της Θάλασσας. Η Τουρκία και η Βενεζουέλα είναι δύο κράτη που δεν υπέγραψαν την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982 και αρνούνται μέχρι σήμερα να προσχωρήσουν σ' αυτήν. Το πρόβλημά τους είναι παρόμοιο γιατί και τα δύο κράτη έχουν μπροστά στις ακτές τους νησιά που δεν τους ανήκουν. Ο παρακάτω χάρτης δείχνει ξεκάθαρα το πρόβλημα της Βενεζουέλας γιατί η ύπαρξη νησιών απέναντι από τις ακτές της, της δίνει μια πολύ περιορισμένη ΑΟΖ.



Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα της Τουρκίας γατί έχει μια πολύ περιορισμένη ΑΟΖ στο Αιγαίο Πέλαγος μια και απέναντι από τις ακτές της υπάρχουν ελληνικά νησιά που διαθέτουν δικοί τους ΑΟΖ όπως ορίζει το άρθρο 121 της Συνθήκης του Δίκαιου της Θάλασσας.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έκανε ένα τραγικό λάθος όταν αποφάσισε να αρχίσει συνομιλίες με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών των δυο κρατών. Το τραγικό λάθος έγκειται στο γεγονός ότι η Ελλάδα άρχισε τις συνομιλίες της με την Αίγυπτο χωρίς να πάρει κάποια ρητή και σαφή διαβεβαίωση από αυτήν ότι θα δοθούν πλήρη δικαιώματα στο Καστελόριζο. Τώρα που οι συνομιλίες έχουν προχωρήσει φαίνεται ότι οι Αιγύπτιοι δεν θέλουν να δώσουν πλήρη δικαιώματα στο Καστελόριζο και αυτό δημιουργεί ένα τεράστιο πρόβλημα στη ελληνική πλευρά.

Τα πράγματα βέβαια έγιναν χειρότερα όταν οι Αιγύπτιοι ενημέρωσαν την ελληνική πλευρά ότι θα αρχίσουν συνομιλίες για οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών με τη Τουρκία τη στιγμή που η Αίγυπτος δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα με τη Τουρκία! Η Αίγυπτος θα μπορούσε να διαθέτει θαλάσσια σύνορα με τη Τουρκία μόνο αν δεν αναγνωρισθούν τα δικαιώματα του Καστελόριζου. Ο νοών νοήτω.

Η Αίγυπτος ενημέρωσε την ελληνική πλευρά ότι θα είχε συνομιλίες μαζί της στο Κάιρο στις 20 Ιουνίου του 2009 και αμέσως μετά στις 22 Ιουνίου 2009 με τη τουρκική πλευρά! Η Ελλάδα αντί να προβεί σε έντονη διαμαρτυρία για αυτή την αιγυπτιακή θέση, που παραβιάζει ξεκάθαρα το Δίκαιο της Θάλασσας, πήγε στη συνάντηση στις 20 Ιουνίου γνωρίζοντας ότι δυο μέρες αργότερα Αιγύπτιοι και Τούρκοι θα καθόντουσαν στο ίδιο τραπέζι.

Η σημερινή κυβέρνηση φαίνεται να μην έχει ασχοληθεί καθόλου με αυτό το θέμα και δεν έχει αναλάβει καμία πρωτοβουλία ζητώντας δυο απλά πράγματα από του Αιγύπτιους. Πρώτον, να μη κάνουν κάποια συμφωνία με την Τουρκία και δεύτερον, να κάνουν οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ελλάδα με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας που και αυτοί έχουν υπογράψει.

Πριν μερικά χρόνια η κυπριακή πλευρά προσέγγισε την ελληνική κυβέρνηση και της ζήτησε να προχωρήσουν στην οριοθέτηση της ΑΟΖ των δυο κρατών, αλλά δυστυχώς η Ελλάδα δεν άδραξε μια τόσο μεγάλη ευκαιρία που θα δημιουργούσε και ένα προηγούμενο όχι μόνο για το Καστελόριζο αλλά και θα δημιουργούσε μόνιμα θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο!

Η άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης να οριοθετήσει την δική της ΑΟΖ με αυτή της Κύπρου δεν αποτελεί μόνο πράξη δειλίας αλλά και μεγάλης απερισκεψίας. Εύχεται κανείς η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να διορθώσει σύντομα αυτό το λάθος και ταυτόχρονα να ζητήσει την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) για αυτή την οριοθέτηση δυο κρατών-μελών της.

Η ΕΕ πρέπει επιτέλους να προστατέψει τα συμφέροντά της στην περιοχή, γιατί μια οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα στην Αίγυπτο και την Τουρκία μειώνει το μέγεθος της ΑΟΖ της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Μεσόγειο. Εάν η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν πραγματοποιήσει άμεσα οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Κύπρο και να προκαταλάβει την παράνομη Τουρκική ΑΟΖ στην Μεσόγειο, τότε η Ελλάδα θα υποστεί μια μεγάλη ήττα.

Διαβάστε περισσότερα...

Ισλαμικά ανθρώπινα δικαιώματα και άγνοια

Μιχάλης Ι. Παπαθεράποντος

Στις 5 Αυγούστου θα κλείσουν 20 χρόνια από την Διακήρυξη στο Κάιρο για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Ισλάμ, από την Ισλαμική συνδιάσκεψη. Θεωρείται ότι η διακήρυξη αυτή, του 1990, αποτελεί το αντίβαρο στην Χάρτα ανθρωπίνων δικαιωμάτων του 1948. Το 1982, ο τότε Ιρανός υπουργός εξωτερικών του Ιράν, Σαίτ Χορασσανί, εξέφρασε στα Ηνωμένα Έθνη την άποψη ότι η Χάρτα αποτελεί την Ιουδαιο-χριστιανική αντίληψη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ξεφεύγουν από το πλαίσιο του Ισλαμικού νόμου. Τα Ισλαμικά δικαιώματα εμπίπτουν αποκλειστικά στο πλαίσιο του Ισλαμικού νόμου, της Σαρίας. Η υιοθέτηση των δικαιωμάτων αυτών δείχνει τις διαφορετικές αντιλήψεις και τον διαφορετικό κώδικα ηθικής, παρόλο που δεν διακρίνεται εύκολα από την πρώτη ανάγνωση τους. Για παράδειγμα, στο πρώτο άρθρο, ανάμεσα σε άλλα, λέει ότι απαγορεύονται οι διακρίσεις με βάση τις θρησκευτικές πεποιθήσεις (religious beliefs). Έπειτα συμπληρώνει ότι η αληθινή πίστη(Faith), που υπονοείται το Ισλάμ, εγγυάται την ενίσχυση αυτής της αξιοπρέπειας στο μονοπάτι της ανθρώπινης τελειότητας. Στο άρθρο 19, σημείο δ, αναφέρεται ότι δεν υπάρχει άλλο έγκλημα ή τιμωρία εκτός από αυτά που υπάρχουν στον Ισλαμικό νόμο, τη Σαρία. Δηλαδή, είναι αποδεκτές οι τιμωρίες του ακρωτηριασμού, λιθοβολισμού, του αποκεφαλισμού και άλλα που θεωρούνται αποτροπιαστικά και απαράδεκτα στον δυτικό κόσμο.



Η άγνοια στο δυτικό κόσμο
Είναι γεγονός, ότι υπάρχουν επιπόλαιες αντιλήψεις και άγνοια στον δυτικό κόσμο για τη θρησκεία και τις θεολογικές έννοιες του Ισλάμ, με αποτέλεσμα οι απόψεις να διίστανται. Οι διαφορές είναι δυσδιάκριτες και για αυτό χρειάζεται αρκετή μελέτη, γνώση για το πολιτισμικό υπόβαθρο, και εις βάθος ανάλυση. Όπως για παράδειγμα η λεπτή διαφορά του κεντρικού πυρήνα του μονοθεϊσμού, με την ιδιαίτερη μοναδικότητα του Αλλάχ που προσομοιάζει αλλά αποκλίνει από αυτή του χριστιανισμού. Μελετητές και μη, διανοούμενοι και δήθεν, με απλοϊκή και επιφανειακή αντίληψη περί Ισλάμ, εύκολα μπορεί να περιπέσουν σε λάθη με αποτέλεσμα η άγνοια τους να έρχεται στην επιφάνεια. Ο Έντουαρτ Σαιντ μέσα από τις ιδέες του, στο βιβλίο Οριενταλισμός, εξέφρασε τη τοποθέτηση ότι οι Δυτικές αντιλήψεις για την Μέση Ανατολή είναι προκατειλημμένες και λανθασμένες. Εντόπιζε τις αδυναμίες των δυτικών μελετητών στις αναλύσεις τους, που αρκετές ήταν επιφανειακές και προκατειλημμένες και γίνονταν με βάση τις πολιτικές και ιδεολογικές τους πεποιθήσεις, ή ακόμη και φαντασιακές. Ιδιαίτερα το 1979 όπου οι Ισλαμικές μελέτες δεν είχαν την σημερινή απήχηση, τότε που ο ψυχρός πόλεμος μονοπώλησε το ενδιαφέρον. Μετά το κτύπημα στους δίδυμους πύργους, ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας έδωσε νέο ενδιαφέρον στις Ισλαμικές μελέτες και ιδιαίτερη σημασία στο βιβλίο του Χάντινγκτον για σύγκρουση των πολιτισμών. Ένα διαφορετικό ρεύμα στις Ισλαμικές μελέτες εκφράζεται σήμερα από τον Μπερνάντ Λούις, ο οποίος και αυτός συμφωνεί με την ελλιπή γνώση περί Ισλάμ στον δυτικό κόσμο. Σημείωσε χαρακτηριστικά, ότι στην σημερινή εποχή η θρησκεία δεν κατέχει κεντρικό ρόλο στη καθημερινή ζωή των Χριστιανών, όπως στο Ισλάμ, και για αυτό τους είναι δύσκολο να αντιληφθούν γιατί άνθρωποι μπορεί και να πεθαίνουν για την θρησκεία.


Η άγνοια ως θεολογική έννοια
Η άγνοια είναι και σημαντικός θεολογικός όρος αφού διαχωρίζει χρονικά τον κόσμο με την προ-Ισλαμική άγνοια, όπου με τον ερχομό του προφήτη Μοχάμεντ ήρθε η Ισλαμική διαφώτιση, που ασφαλώς δεν σχετίζεται με την διαφώτιση του 18ου αιώνα. Έτσι, ο κόσμος χωρίζεται στη ζώνη του Ισλάμ (ειρήνη, υποταγή), και του πολέμου όπου ζουν οι Jahili, με τη διττή έννοια του άπιστου και αδαή. Η άγνοια αναφέρεται αρκετές φορές στο ιερό Κοράνιο όπως στο σημείο 5:50, αλλά και στο 9:29 που επιτρέπεται η Τζιχάτ κατά των απίστων. Σημαντικές ήταν και οι απόψεις του ριζοσπάστη θεωρητικού Σαιντ Κούντπ με την θεολογική του ανάλυση, της νέο-μοντέρνας «κατάστασης άγνοιας» της Ισλαμικής κοινωνίας. Η κεντρική τοποθέτηση της κατάστασης αυτής ήταν ότι οι Μουσουλμάνοι πίστευαν θεωρητικά, αλλά πρακτικά απομακρύνθηκαν από τον Ισλαμισμό, που ισοδυναμεί με την άγνοια που υπήρχε πριν τον ερχομό του προφήτη. Με τα έργα του «Τα ορόσημα» και «Στη σκιά του Κορανίου» επηρέασε σημαντικά τον Ισλαμικό κόσμο και έμπνευσε τον ριζοσπαστικό Ισλαμισμό. Η άγνοια είναι βάση για σοβαρή μελέτη της Ισλαμικής παράδοσης που βασίζεται στη Σαρία, τη Χατίθ (τα λεγόμενα) και τη Σούνα, ο βίος και λόγια του προφήτη ως πολιτική, θεολογική και στρατιωτική μορφή. Σήμερα υπάρχουν αρκετοί συγγραφείς, μελετητές, Μουσουλμάνοι και μη, και η ευρεία μελέτη όσων το δυνατό περισσοτέρων, συμβάλλει στη κριτική ανάλυση του Ισλάμ και στην αποφυγή μονοδιάστατων, μονολιθικών και ρατσιστικών αντιλήψεων.


Διαβάστε περισσότερα...

Αφγανιστάν: Ετοιμάζεται μεγάλη επιχείρηση κατά των Ταλιμπάν

Βρετανός στρατηγός ανακοίνωσε ότι επίκειται μεγάλη επιχείρηση εναντίον των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν.

Ο επικεφαλής των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στην επαρχία του Χελμάντ του Αφγανιστάν, Βρετανός στρατηγός Νικ Κάρτερ, ανακοίνωσε σήμερα, μιλώντας στο BBC, ότι επίκειται μια μεγάλη επίθεση σε αυτήν την «ακυβέρνητη» περιοχή.

Ο Κάρτερ εξήγησε ότι η επίθεση αυτή μπορεί να εξαναγκάσει τους Ταλιμπάν να εγκαταλείψουν τις ζώνες που έχουν υπό τον έλεγχό τους και να ενισχύσει την αφγανική κυβέρνηση στις περιοχές που δεν ελέγχει.

«Εάν θέλουμε να κερδίσουμε για την αφγανική κυβέρνηση, πρέπει να αποκαταστήσουμε την τάξη σε αυτές τις ακυβέρνητες ζώνες», τόνισε ο στρατηγός που έχει τη διοίκηση 45.000 ανδρών στην περιοχή αυτή. Δεν διευκρίνισε πότε αναμένεται να ξεκινήσει η επιχείρηση, σημειώνοντας όμως ότι ο στόχος της θα είναι το κέντρο της επαρχίας, όπου η κυβέρνηση δεν έχει κανέναν έλεγχο εδώ και πολλούς μήνες, αν όχι και χρόνια.

Ερωτώμενος για τον κίνδυνο μεγάλων απωλειών, ο στρατηγός Κάρτερ απάντησε: «Συχνά βρίσκουμε Αφγανούς που δεν πολεμούν αλλά αντιθέτως μας υποδέχονται καλά» . Έφερε μάλιστα ως παράδειγμα μια παρόμοια επιχείρηση που πραγματοποίησαν οι Καναδοί στα δυτικά του Κανταχάρ όπου «δεν έπεσε ούτε ένας πυροβολισμός» .

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ


Διαβάστε περισσότερα...

«Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής»:

Μια εκδήλωση στην Αλεξανδρούπολη με τεράστια επιτυχία!

Πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Παρασκευής 22 Ιανουαρίου, στην Αλεξανδρούπολη με εντυπωσιακή επιτυχία η εκδήλωση «Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής: Κράτος εν Θράκη», την οποία διοργάνωσε το πανθρακικό έντυπο γνώμης «Αντιφωνητής» και η Πρωτοβουλία για την Απομάκρυνση του Τουρκικού Προξενείου.
Παρά τις κακές καιρικές συνθήκες (την ώρα της εκδήλωσης η θερμοκρασία ήταν στους 3 βαθμούς υπό το μηδέν), στο Δημοτικό Θέατρο της Αλεξανδρούπολης ήταν πάνω από 300 άτομα και οι τοποθετήσεις των τεσσάρων ομιλητών τόσο ενδιαφέρουσες, ώστε να κρατήσουν το πολυπληθές κοινό σε πλήρη καθήλωση για περισσότερες από δυόμιση ολόκληρες ώρες.
Μετά από μια σύντομη εισαγωγική προβολή με αποκαλυπτικές εικόνες, για την αδρομερή είσοδο των παρισταμένων στο θέμα, ξεκίνησε ο κύκλος των ομιλιών με συντονιστή τον δημοσιογράφο Δημήτρη Κολιό.
Πρώτος ομιλητής ήταν ο Νίκος Γιαννούλης, πρώην δημοτικός σύμβουλος Αλεξανδρούπολης, ο οποίος προέβη σε μια αναφορά στη δράση του Προξενείου Κομοτηνής και των μηχανισμών του, δίνοντας ιδιαίτερα έμφαση στην περιοχή του νομού Έβρου. Προέταξε την ανάγκη δημοσίου διαλόγου πέρα από κάθε ταμπού, επεσήμανε τις ελληνικές ελλείψεις τόσο σε πρακτικά ζητήματα όσο και σε επίπεδο αναλύσεων και καταδίκασε τα ρατσιστικά – κεμαλικά φαινόμενα που φαλκιδεύουν την ισονομία και την ισοπολιτεία. Τα όσα είπε εμπλούτισαν αναμφίβολα τη γνώση των ακροατών από την Αλεξανδρούπολη πάνω σε ένα πρόβλημα, που αποδεικνύεται ότι δεν αφορά τελικά μόνο στη Ροδόπη και την Ξάνθη, αλλά και σ’ αυτούς τους ίδιους και μάλιστα άμεσα.
Τον λόγο πήρε στη συνέχεια ο Πομάκος δημοσιογράφος και συγγραφέας Σεμπαεδήν Καραχότζα, ένας άνθρωπος ιδιαίτερα γνωστός για τον μακρόχρονο αγώνα του κατά του εκτουρκισμού των Πομάκων από τα όργανα της Άγκυρας. Πάντα καίριος, λιτός αλλά και ιδιαίτερα περιεκτικός, ο εκδότης της πομάκικης εφημερίδας «Νάτπρες», έδωσε στο ακροατήριο μια σαφή και ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στη Θράκη (και ιδιαίτερα στον νομό Ξάνθης) όσον αφορά το ζήτημα των Πομάκων και των μεθόδων εθνοκάθαρσης, που εφαρμόζουν ουσιαστικά οι προξενικοί μηχανισμοί για την εξαφάνιση της εθνοτικής και πολιτιστικής πομακικής ταυτότητας.



Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε ακολούθως η ομιλία του Φάνη Μαλκίδη, ο οποίος αρχικά κατέθεσε μια σειρά από πολύτιμες πληροφορίες για ποιες είναι ακριβώς, βάσει του Διπλωματικού, Προξενικό και Διεθνούς Δικαίου, οι αρμοδιότητες και οι υποχρεώσεις ενός προξενείου και των διπλωματικών του υπαλλήλων, διαλύοντας τα σκοτάδια σε έναν τομέα που για τους πολλούς αποτελεί terra incognita. Στη συνέχεια ο Φάνης Μαλκίδης προέβη σε μια αποκαλυπτική αναδρομή στο ιστορικό παρελθόν του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής από το 1923 έως σήμερα, καταθέτοντας εντυπωσιακά τεκμήρια της σταθερά εξωθεσμικής, παράνομης και υπονομευτικής δράσης του και αποδεικνύοντας, βάσει επιχειρημάτων πάντοτε δομημένων πάνω στο Διεθνές Δίκαιο και τους κανόνες της διεθνούς διπλωματίας, ότι η χώρα μας έχει εδώ και αρκετές δεκαετίες όχι απλώς τη νομική ευχέρεια, αλλά και την υποχρέωση να το απομακρύνει από τη Θράκη. Επρόκειτο συνολικά για μία τόσο ολοκληρωμένη και εμπεριστατωμένη τοποθέτηση, που θεωρούμε βέβαιο ότι έπεισε πλήρως ακόμη και τον πιο δύσπιστο από τους παρισταμένους.
Τον κύκλο των ομιλιών έκλεισε ο διευθυντής του «Αντιφωνητή» Κώστας Καραΐσκος, ο οποίος μίλησε γενικά για την προσπάθεια της ομάδας του «Αντιφωνητή» και της Πρωτοβουλίας κατά του Προξενείου Κομοτηνής, αλλά άγγιξε και τον τύπο των ήλων, θίγοντας τα ζητήματα της ιδιωτείας, της αδιαφορίας, της άγνοιας αλλά και της φοβικότητας ενίοτε, που χαρακτηρίζουν τη συντριπτική πλειονότητα της θρακικής κοινωνίας πάνω σε ένα τόσο σημαντικό πρόβλημα, που υπονομεύει και απειλεί ευθέως την ίδια την ασφάλεια της περιοχής μας.
Σχολίασε όμως με καυστικό τρόπο και την ετικέτα του «εθνικισμού» και του «αντιτουρκισμού» που οι συνήθεις κύκλοι σπεύδουν συστηματικά να επικολλήσουν σε παρόμοιες ενέργειες όπως της Πρωτοβουλίας, αναφέροντας μεταξύ άλλων τόσο το δεδομένο της συμμετοχής πολλών μουσουλμάνων της Θράκης στη συγκέντρωση υπογραφών, αλλά και κάτι που φυσικά έως τώρα ελάχιστοι γνώριζαν, δηλαδή του βασικού ρόλου που είχε παίξει στην ίδρυση του «Αντιφωνητή» πριν από 12 χρόνια και ένας Τούρκος πολιτικός εξόριστος, ο οποίος μάλιστα φιλοξενήθηκε στην Κομοτηνή για 5 χρόνια. Και η ομιλία του Κώστα Καραΐσκου ήταν γενικά αποκαλυπτική και αποκατέστησε πλήρως τα πράγματα προς αρκετές κατευθύνσεις.
Απολύτως ενδεικτικό του ενδιαφέροντος του ακροατηρίου, ήταν ότι αυτό παρέμεινε καθηλωμένο και για μία ακόμη περίπου ώρα μετά το πέρας των ομιλιών. Στη συζήτηση που ακολούθησε, έγιναν τοποθετήσεις και απαντήθηκαν πολλές ερωτήσεις που τέθηκαν από τους παρισταμένους.
Κλείνοντας την αναφορά μας στη εκδήλωση (την οποία σύντομα θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε σε βίντεο από την ιστοσελίδα www.proxeneio-stop.org ), εμείς θα πούμε απλώς ότι ευχαριστούμε θερμά όχι μόνο όλους όσους εργάστηκαν για την προετοιμασία της, αλλά και όσους συμμετείχαν με την παρουσία τους.
Και αυτό είναι ίσως πάρα πολύ, όσον αφορά ένα θέμα που ακόμη αποτελεί το μείζον ταμπού για τη θρακική κοινωνία και θάβεται συστηματικά στη σιωπή από τους τοπικούς κύκλους.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι το ίδιο βράδυ συγκεντρώθηκαν 140 νέες υπογραφές στο κείμενο κατά του τουρκικού Προξενείου, παρότι πολλοί είχαν υπογράψει στο Διαδίκτυο. Εννοείται βέβαια ότι η τεράστια επιτυχία ανοίγει νέες προοπτικές στην Πρωτοβουλία, ταυτόχρονα όμως έχουμε και την πλήρη επίγνωση του ότι την επιφορτίζει με ακόμη μεγαλύτερες ευθύνες. Στις ευθύνες αυτές θα προσπαθήσουμε ν’ ανταποκριθούμε στο εγγύς μέλλον με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.


Διαβάστε περισσότερα...