Γ. Δελαστίκ: Η αναγνώριση του Κοσόβου προοιωνίζει νέο κύκλο αιματηρών συγκρούσεων

Πηγή : ΕΘΝΙΚΟ FORUM (http://anaxfiles.blogspot.com)  Greek American News Agency 

Μιλά ο δημοσιογράφος και συγγραφέας με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο « Το τέλος των Βαλκανίων» Ο ίδιος σημειώνει πως η Αλβανία ονειρεύεται να γίνει το ... «Ισραήλ των Βαλκανίων» ενώ για την Τουρκία τονίζει: «Ουδέποτε μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, εδώ και σχεδόν έναν αιώνα, είχε η Τουρκία τόσο ισχυρή επιρροή στα Βαλκάνια όση έχει σήμερα» 

Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη 
H Eλλάδα τι κάνει σε αυτό το «πολιτικό ναρκοπέδιο» των Bαλκανίων του 21ου αιώνα; Πώς αντιστέκεται και ποιες συμμαχίες σφυρηλατεί; Πρέπει ή όχι να προβάλει βέτο στην ένταξη της ΠΓΔM στο NATO και στην EE; Θα επιτραπεί στον ελληνικό λαό να αποφασίσει με δημοψήφισμα αν επιθυμεί ή όχι την ένταξη της Tουρκίας στην EE; Συνιστά ή όχι απειλή για την Eλλάδα η «Mεγάλη Aλβανία»; 
Tο βιβλίο του Γιώργου Δελαστίκ « Το τέλος των Βαλκανίων» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Λιβάνη" φωτίζει τη σημερινή βαλκανική πραγματικότητα και εντάσσει στο διεθνές πλαίσιο τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική εξωτερική πολιτική. Παράλληλα ο δημοσιογράφος και συγγραφέας μιλά και απαντά σε όλα τα παραπάνω, λέγοντας μεταξύ άλλων: 
«Το σημαντικότερο γεγονός της εποχής μας στα Βαλκάνια, αυτό που σφραγίζει και το μέλλον τους, είναι η διεθνής αναγνώριση της μονομερούς ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου. Πρόκειται για εξέλιξη δραματικής σημασίας. Μονιμοποιεί ουσιαστικά τη χρήση στρατιωτικής βίας από ξένες δυνάμεις για την απόσπαση εδαφών από την επικράτεια μιας χώρας, τη μετατροπή τους σε ντε φάκτο ανεξάρτητη περιοχή και τελικά τη διεθνή αναγνώρισή τους ως ανεξάρτητο κράτος. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ενθαρρύνονται οι ισχυρότερες χώρες ή αυτές με τους ισχυρότερους συμμάχους να αρπάζουν βιαίως εδάφη των γειτόνων τους με τη βεβαιότητα ότι στο τέλος θα τα κρατήσουν και θα τα ενσωματώσουν». 
Η συνέντευξη 
Συνεχίζουν ή όχι τα Βαλκάνια να αποτελούν σήμερα μια γεωπολιτική οντότητα με κοινά συμφέροντα των χωρών που τα συναποτελούν; Γιατί αν και σήμερα τα βαλκανικά κράτη δεν ανήκουν πλέον σε αντίπαλες στρατιωτικοπολιτικές συμμαχίες, όπως παλαιότερα, ωστόσο κυριαρχούν οι φυγόκεντρες τάσεις; Ποιος ο ρόλος των ΗΠΑ στο νέο τοπίο που δημιουργείται; Υπάρχει προοπτική για τη συγκρότηση ενός βαλκανικού μετώπου; 
«Σήμερα, παρόλο που όλες οι χώρες των Βαλκανίων είτε ανήκουν είτε θέλουν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., δεν εμφανίζουν καμία διάθεση συνεργασίας μεταξύ τους. Η Σλοβενία, η Κροατία και ένα τμήμα της Βοσνίας θεωρούν εαυτές τμήματα της Κεντρικής Ευρώπης που ανήκουν στη γερμανική σφαίρα επιρροής. Με τον δικό της τρόπο, ούτε η Ρουμανία θεωρεί πως ανήκει στα Βαλκάνια. Η Αλβανία, τυφλά προσδεδεμένη στο αμερικανικό άρμα, ονειρεύεται να γίνει το ... «Ισραήλ των Βαλκανίων». Η Βουλγαρία και η Ρουμανία δίνουν στρατιωτικές βάσεις στις ΗΠΑ και θέλουν να γίνουν ορμητήρια αμερικανικών κατακτητικών πολέμων στη Μέση Ανατολή, στον Καύκασο και στην Κεντρική Ασία. Η Σερβία, αενάως ακρωτηριαζόμενη από τους Γερμανούς και τους Αμερικανούς, είναι σχισμένη στα δύο ανάμεσα στις δυνάμεις της άνευ όρων παράδοσης στη Δύση και τις δυνάμεις μιας υποτυπώδους εθνικής αξιοπρέπειας και αντίστασης... 
Οι πολιτικές φυγόκεντρες τάσεις είναι λοιπόν τόσο ισχυρές στις χώρες της περιοχής, ώστε είναι αδύνατον να υλοποιηθεί κάποια συγκρότηση ενός κοινού διεκδικητικού βαλκανικού μετώπου μέσα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ ή της Ε.Ε.». 
Ποιο θεωρείτε το πιο σημαντικό γεγονός αυτήν την εποχή για τα Βαλκάνια; 
«Το σημαντικότερο γεγονός της εποχής μας στα Βαλκάνια, αυτό που σφραγίζει και το μέλλον τους, είναι η διεθνής αναγνώριση της μονομερούς ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου. Πρόκειται για εξέλιξη δραματικής σημασίας. Μονιμοποιεί ουσιαστικά τη χρήση στρατιωτικής βίας από ξένες δυνάμεις για την απόσπαση εδαφών από την επικράτεια μιας χώρας, τη μετατροπή τους σε ντε φάκτο ανεξάρτητη περιοχή και τελικά τη διεθνή αναγνώρισή τους ως ανεξάρτητο κράτος. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ενθαρρύνονται οι ισχυρότερες χώρες ή αυτές με τους ισχυρότερους συμμάχους να αρπάζουν βιαίως εδάφη των γειτόνων τους με τη βεβαιότητα ότι στο τέλος θα τα κρατήσουν και θα τα ενσωματώσουν. Η πολιτική αυτή, η οποία εντάσσεται στη γενικότερη τάση ενθάρρυνσης της βίαιης αλλαγής συνόρων, προοιωνίζει νέο κύκλο αιματηρών συγκρούσεων στα Βαλκάνια - στη Βοσνία, στην ΠΓΔΜ, στη Σερβία, ίσως ακόμη και στη Βουλγαρία με τη μεγάλη τουρκική μειονότητά της. Η διεθνής αναγνώριση της μονομερούς ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου συνιστά μοιραίο πλήγμα και εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αποτελεί άκρως επικίνδυνο προηγούμενο για την αναγνώριση και του παράνομου κατοχικού ψευδοκράτους των τουρκικών δυνάμεων στην Κύπρο». 
Η ΠΓΔΜ όπως δείχνουν τα τελευταία γεγονότα έχει μετατραπεί σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Εκτιμάτε πώς θα συνεχίσει να υπάρχει ως ενιαία χώρα ή σε λίγα χρόνια θα αποτελεί πραγματικότητα ο διαμελισμός της σε αλβανικό και σλαβικό κομμάτι; Ποια στάση κατά τη γνώμη σας θα πρέπει να κρατήσει η χώρα μας; 
«Η ΠΓΔΜ αποτελεί ένα τεχνητό κράτος. Οι δύο λαοί που κατοικούν εκεί έχουν εντελώς διαφορετικούς στόχους. Οι μεν Αλβανοί επιθυμούν την απόσχιση των εδαφών τους και την ενσωμάτωσή τους στο Κόσοβο και εν συνεχεία στην Αλβανία, οι δε Σλάβοι αναζητούν μια ταυτότητα που να τους καθιστά διακριτό έθνος από εκείνο των Βουλγάρων ή των Σέρβων, οι οποίοι θα απειλήσουν να τους απορροφήσουν στο μέλλον, ιδίως αν αποσχιστούν οι Αλβανοί. 
Το κράτος της ΠΓΔΜ είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιβιώσει μακροπρόθεσμα ως ενιαίο κράτος. Το πιθανότερο είναι πως θα διασπαστεί σε σλαβικό και αλβανικό κομμάτι. Μέχρι τότε όμως αποτελεί άριστο πιόνι στα χέρια της Ουάσινγκτον, η οποία 
Μετά τις πρόσφατες εκλογές στην ΠΓΔΜ που συνοδεύτηκαν από την έξαρση του αλυτρωτισμού και την ένταση στις σχέσεις Σλάβων και Αλβανών κατοίκων της ΠΓΔΜ, η επίλυση του θέματος της ονομασίας είναι πλέον ανέφικτη σε αυτή τη φάση. 
Η προβολή βέτο εκ μέρους της κυβέρνησης Καραμανλή στην ένταξη της ΠΓΔΜ στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ - κάτι που θα ενίσχυε την αστική τάξη της ΠΓΔΜ, άρα και την επιθετικότητά της - συνιστά μονόδρομο. Καμία βάση συνεργασίας δεν υφίσταται με αυτό το επιθετικό προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Οι σχέσεις Αθήνας - Σκοπίων έχουν πλέον τεθεί σε τροχιά επιδείνωσης, η οποία όχι μόνο θα συνεχιστεί, αλλά και θα χειροτερέψει». 
Πώς σχολιάζετε την ορμητική ανάπτυξη της επιρροής της Τουρκίας στα Βαλκάνια, σε διαστάσεις πρωτοφανείς εδώ και έναν αιώνα; Ποιοι παράγοντες ευνόησαν ή ευνοούν αυτή τη νέα πραγματικότητα; Έχουν τελειώσει τα βάσανα και η αναταραχή στην περιοχή των Βαλκανίων; 
«Η δυναμική επιστροφή της Τουρκίας και Βαλκάνια μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας συνιστά κορυφαία γεωπολιτική αλλαγή στην περιοχή μας. Όσο υπήρχε ο «υπαρκτός σοσιαλισμός» αλλά και η ενιαία Γιουγκοσλαβία, τα Βαλκάνια ήταν μια περιοχή απολύτως «φραγμένη» απέναντι στην τουρκική επιρροή. Η μοναδική «συμμαχική» χώρα των Βαλκανίων προς την Τουρκία ήταν η Ελλάδα, η οποία θεωρεί την Τουρκία ως τον απ' αριθμόν ένα εχθρό της! 
Τώρα όμως όλα αυτά άλλαξαν. Η Άγκυρα επηρεάζει καθοριστικά την πολιτική ζωή της Βουλγαρίας μέσω του κόμματος της τουρκικής μειονότητας που συμμετέχει σε όλες τις βουλγαρικές κυβερνήσεις. Η Τουρκία έχει στενές σχέσεις με τη Βοσνία, την Αλβανία, το Κόσοβο, την ΠΓΔΜ. 
Ουδέποτε μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, εδώ και σχεδόν έναν αιώνα, είχε η Τουρκία τόσο ισχυρή επιρροή στα Βαλκάνια όση έχει σήμερα. 
Τις συνέπειες αυτών των εξελίξεων θα τις αισθανθούν τα Βαλκάνια και η Ελλάδα στο άμεσο μέλλον. Αν μάλιστα προχωρήσει και η διαδικασία ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε., οπότε η Άγκυρα θα μπορέσει να αξιοποιήσει τους εσωτερικούς μηχανισμούς της Ε.Ε. για την επέκταση της οικονομικοπολιτικής επιρροής της στις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες, το φασίζον στρατιωτικοπολιτικό καθεστώς της Άγκυρας θα αναδειχθεί σε ηγεμονική δύναμη στα Βαλκάνια. 
Η κυβέρνηση Καραμανλή θα έπρεπε να είναι ριζικά αντίθετη στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. και όχι σημαιοφόρος της σε βαθμό που να προκαλεί τα ειρωνικά χαμόγελα των υπολοίπων Ευρωπαίων, όπως συμβαίνει σήμερα». 
Και η επανεμφάνιση της Ρωσίας; Πώς τη σχολιάζετε; 
«Πολλές υπερβολές γράφονται γύρω από την επανεμφάνιση της Ρωσίας στα Βαλκάνια. Η Ελλάδα σίγουρα ωφελείται από την επανάκαμψη της Μόσχας επειδή η Ρωσία είναι η μόνη χώρα που μπορεί να αναχαιτίσει εν τίνι μέτρω την επέκταση της τουρκικής επιρροής στα Βαλκάνια. 
Υπ' αυτό το πρίσμα είναι ορθή η επιμονή του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή για τη συμμετοχή της Ελλάδας στον στρατηγικής σημασίας ρωσικό αγωγό φυσικού αερίου «Σάουθ Στριμ (Νότιο Ρεύμα)» παρά τη λυσσώδη αντίδραση των Αμερικανών. 
Η πραγματικότητα όμως επιβάλλει να αναγνωρίσουμε ότι ουδέποτε η ρωσική επιρροή στα Βαλκάνια ήταν τόσο μικρή όσο σήμερα. Αυτό που επιχειρεί η Μόσχα είναι η αξιοποίηση αφενός των ενεργειακών της πηγών και αφετέρου των προβλημάτων της Σερβίας προκειμένου να δημιουργήσει τις βάσεις αναστήλωσης της πολιτικής της επιρροής στα Βαλκάνια σε εντελώς καινούργιο πλαίσιο, ξεφεύγοντας από το απόλυτο μηδέν της εποχής Γέλτσιν. 
Η ένταξη όμως στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. καταρχάς της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας και εν συνεχεία όλων των βαλκανικών κρατών υψώνει ανυπέρβλητο, στρατηγικής σημασίας φράγμα απέναντι στις δυνατότητες αύξησης της ρωσικής επιρροής στο πολιτικό επίπεδο. Οφείλουμε να έχουμε επίγνωση του γεγονός αυτού». 
Ποιος είναι o Γιώργος Δελαστίκ. 
Γεννήθηκε στην Aθήνα το 1952 και σπούδασε ηλεκτρολόγος-μηχανικός στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών. Eίναι δημοσιογράφος, ειδικός σε θέματα εξωτερικής και διεθνούς πολιτικής. Aπό το 1981 παρακολουθεί συστηματικά τις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και τις εξελίξεις στη Mέση Aνατολή και στα Bαλκάνια. Γνωρίζει δώδεκα ξένες γλώσσες. Tο παρόν βιβλίο του είναι το έβδομο σε διεθνή θέματα. Έχουν προηγηθεί τα H Tουρκία στην Eυρώπη; E, λοιπόν, Όχι! (2004) και Αποκάλυψη Τώρα - Ο Δρόμος προς τη Μονοκρατορία (2001), τα οποία κυκλοφορούν επίσης από τις εκδόσεις μας, H Nέα Γιάλτα (1994), Θύελλα στον Kόλπο (1991), Συνωμοσία στη Mεσόγειο (1986) και Aφγανιστάν (1985). Mελέτες και άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε ξένα περιοδικά. Έχει εργαστεί σε πολλές εφημερίδες, ραδιοσταθμούς και περιοδικά. Σήμερα είναι διευθυντής της εβδομαδιαίας εφημερίδας Πριν, αρθρογράφος στις εφημερίδες Έθνος και Hμερησία και σχολιαστής στον τηλεοπτικό σταθμό ANT1.