| Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα και ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θέλουν «να επιταχυνθεί η πολιτική μετάβαση» στη Συρία με την αποχώρηση του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ από την εξουσία, ανέφερε απόψε ο Λευκός Οίκος, μετά από τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν οι δύο ηγέτες για το θέμα αυτό. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Λευκού Οίκου, Ομπάμα και Ερντογάν εξέφρασαν «την εντεινόμενη ανησυχία τους για τις ανηλεείς επιθέσεις του συριακού καθεστώτος εναντίον του ίδιου του λαού του, με πιο πρόσφατη αυτή στο Χαλέπι». Πηγή: ΑΜΠΕ |
Τρίτη 31 Ιουλίου 2012
Επιτάχυνση της πολιτικής μετάβασης στη Συρία επιθυμούν Ομπάμα - Ερντογάν
Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012
Der Spiegel: Μεταφορά χημικών όπλων στη Συρία ΑΘΗΝΑ 29/07/2012
Οι συριακές αρχές μετέφεραν πυρομαχικά που περιείχαν φονικό αέριο νεύρων από την πόλη Χομς και από άλλα μέτωπα συγκρούσεων με τους αντάρτες, σύμφωνα με τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, αναφέρει την Κυριακή το περιοδικό Der Spiegel.
Το περιοδικό επικαλείται έκθεση τηςΟμοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών (BND) της Γερμανίας που αναφέρει ότι τμήμα του συριακού χημικού οπλοστασίου μεταφέρθηκε από στρατιωτικό αεροδρόμιο κοντά στη Χομς --προπύργιο των ανταρτών-- σε πιο ασφαλή τοποθεσία για φύλαξη.
Οι πληροφορίες της BND αναφέρουν ότι τα όπλα περιέχουν VX και σαρίν, δύο τύπους αερίου που προκαλούν παράλυση και τον θάνατο. Ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός των ανταρτών ανακοίνωσε πρόσφατα ότι το καθεστώς μεταφέρει χημικά όπλα στα αεροδρόμια.
Σύμφωνα με το περιοδικό, οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες υποστηρίζουν ότι σωματοφύλακες του προέδρου Άσαντ από την κοινότητα των Αλαουιτών έχουν λάβει θέσεις κοντά στους χώρους όπου τοποθετήθηκε το χημικό οπλοστάσιο.
Οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες εκτιμούν ότι ο συριακός στρατός έχει στην κατοχή του περίπου 1.000 τόνους από αυτά τα χημικά.
Μεγάλο μέρος του οπλοστασίου αυτού φυλάσσεται στη στρατιωτική βάση Σαφίρ, περίπου 20 χιλιόμετρα έξω από το Χαλέπι, όπου μαίνονται συγκρούσεις ανάμεσα στους αντικαθεστωτικούς και τις συριακές δυνάμεις.
Ο ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Αβίγκντορ Λίμπερμαν δήλωσε αυτή την εβδομάδα ότι το Ισραήλ θα επέμβει στρατιωτικά αν η σύμμαχος της Συρίας, η οργάνωση Χεζμπολάχ του Λιβάνου, εξασφάλιζε αυτά τα όπλα.
Ωστόσο, σύμφωνα με την έκθεση των μυστικών υπηρεσιών, δεν θεωρείται πιθανό η Χεζμπολάχ να έχει κάνει κάτι τέτοιο
Το περιοδικό επικαλείται έκθεση τηςΟμοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών (BND) της Γερμανίας που αναφέρει ότι τμήμα του συριακού χημικού οπλοστασίου μεταφέρθηκε από στρατιωτικό αεροδρόμιο κοντά στη Χομς --προπύργιο των ανταρτών-- σε πιο ασφαλή τοποθεσία για φύλαξη.
Οι πληροφορίες της BND αναφέρουν ότι τα όπλα περιέχουν VX και σαρίν, δύο τύπους αερίου που προκαλούν παράλυση και τον θάνατο. Ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός των ανταρτών ανακοίνωσε πρόσφατα ότι το καθεστώς μεταφέρει χημικά όπλα στα αεροδρόμια.
Σύμφωνα με το περιοδικό, οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες υποστηρίζουν ότι σωματοφύλακες του προέδρου Άσαντ από την κοινότητα των Αλαουιτών έχουν λάβει θέσεις κοντά στους χώρους όπου τοποθετήθηκε το χημικό οπλοστάσιο.
Οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες εκτιμούν ότι ο συριακός στρατός έχει στην κατοχή του περίπου 1.000 τόνους από αυτά τα χημικά.
Μεγάλο μέρος του οπλοστασίου αυτού φυλάσσεται στη στρατιωτική βάση Σαφίρ, περίπου 20 χιλιόμετρα έξω από το Χαλέπι, όπου μαίνονται συγκρούσεις ανάμεσα στους αντικαθεστωτικούς και τις συριακές δυνάμεις.
Ο ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Αβίγκντορ Λίμπερμαν δήλωσε αυτή την εβδομάδα ότι το Ισραήλ θα επέμβει στρατιωτικά αν η σύμμαχος της Συρίας, η οργάνωση Χεζμπολάχ του Λιβάνου, εξασφάλιζε αυτά τα όπλα.
Ωστόσο, σύμφωνα με την έκθεση των μυστικών υπηρεσιών, δεν θεωρείται πιθανό η Χεζμπολάχ να έχει κάνει κάτι τέτοιο
AΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ: Το νέο όραμα της Τουρκίας για το Κυπριακό
«Νέο όραμα» παρουσίασε η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από την οποία "Αξιώνει" συνιδιοκτησία της νήσου. Ενώπιον εκπροσώπων των 27 κρατών μελών η Τουρκία Ζήτησε συνιδιοκτησία της Κύπρου από δύο λεγόμενους λαούς και κάλεσε την Κομισιόν να υιοθετήσει νέα προσέγγιση στην επίλυση του Κυπριακού.
Διαβάστε περισσότερα...
Νέο όραμα για λύση του Κυπριακού, νοουμένου ότι βασίζεται στη δήθεν «εγγενή συστατική εξουσία» των ούτω καλούμενων «δύο λαών, την πολιτική τους ισότητα και την συνιδιοκτησία της νήσου», αξιώνει η Τουρκία, καλώντας την Ευρωπαϊκή Ένωση «να υιοθετήσει μια νέα προσέγγιση στο Κυπριακό πρόβλημα».
Οι τουρκικές αναφορές περιλαμβάνονται σε έγγραφο που υπέβαλε η Άγκυρα στις Βρυξέλλες, ενώπιον μάλιστα των 27 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, περιλαμβανομένης και της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το τουρκικό έγγραφο, το οποίο εξασφάλισε ο ΑΝΤΕΝΝΑ, αφήνει μεν ανοικτή τη μορφή της λύσης, αλλά φλερτάρει με τη συνομοσπονδία, διατυπώνοντας τον ισχυρισμό ότι «η κυριαρχία μεταβιβάστηκε στην Κύπρο το 1960 μέσω μιας κοινής άσκησης της αυτοδιάθεσης από τις δύο κοινότητες».
Το τουρκικό έγγραφο επιχειρεί να χρεώσει στην ελληνοκυπριακή πλευρά την ευθύνη για το αδιέξοδο στο Κυπριακό, ενώ προτάσσει την ανάγκη Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, σε δύο επίπεδα:
1. Θέτει θέμα συνεκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων
2. Ζητά συνεργασία των κέντρων ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και του ψευδοκράτους, στο πλαίσιο μιας «επιχειρησιακής λύσης».
Επιπλέον, η Άγκυρα καθιστά σαφές ότι θα συνεχίσει την πολιτική των βέτο, μπλοκάροντας τη συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε διεθνείς οργανισμούς, ενώ επαναλαμβάνει ότι η Τουρκία δεν θα συνεργασθεί με την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στη διάρκεια άσκησής της από την Κυπριακή Δημοκρατία.
2. Ζητά συνεργασία των κέντρων ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και του ψευδοκράτους, στο πλαίσιο μιας «επιχειρησιακής λύσης».
Επιπλέον, η Άγκυρα καθιστά σαφές ότι θα συνεχίσει την πολιτική των βέτο, μπλοκάροντας τη συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε διεθνείς οργανισμούς, ενώ επαναλαμβάνει ότι η Τουρκία δεν θα συνεργασθεί με την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στη διάρκεια άσκησής της από την Κυπριακή Δημοκρατία.
Αξιοσημείωτο είναι ότι το τουρκικό έγγραφο, επικρίνει όλους τους υποψηφίους που έχουν μέχρι στιγμής εκδηλώσει πρόθεση να διεκδικήσουν το προεδρικό αξίωμα στην Κύπρο.
Η Τουρκία θα εξοπλιστεί με πυραύλους
© Коλάζ: «Η Φωνή της Ρωσίας»
|
Η Τουρκία ξεκινά εργασίες για να κατασκευάσει βαλλιστικούς πυραύλους. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Zaman», η Εκτελεστική Επιτροπή Αμυντικής Βιομηχανίας κατά τη διάρκεια της τελευταίας συνεδρίασής της αποφάσισε να αναπτύξει πυραύλους βεληνεκούς πτήσης 2.500 χλμ. Νωρίτερα ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έδωσε εντολή στο Συμβούλιο Επιστημονικών και Τεχνολογικών Ερευνών της Τουρκίας να αρχίσουν τη σχεδίαση πυραύλων μεγάλης ακτίνας δράσης. Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, η Τουρκία πρέπει να διευρύνει τα σχέδια ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας και να εξασφαλίσει για τον εαυτό της τον απαραίτητο στρατιωτικό εξοπλισμό εγχώριας παραγωγής.
Τι προκάλεσε την επιθυμία της Άγκυρας να έχει στο οπλοστάσιό της τους δικούς της βαλλιστικούς πυραύλους; Και πώς σχετίζεται αυτό με τα τελευταία γεγονότα στη Μέση Ανατολή;
Να τί σκέφτεται για το θέμα αυτό ο αναπληρωτής Πρόεδρος του Ινστιτούτου Διεθνών Στρατηγικών Μελετών, διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών καθηγητής Kαμέρ Κασίμ:
Αν ένα συγκεκριμένο κράτος επιδιώκει να έχει στο οπλοστάσιο του βαλλιστικούς πυραύλους, αυτό σημαίνει ότι το συγκεκριμένο κράτος επιδιώκει να αποκτήσει στη διεθνή σκηνή ορισμένα στοιχεία αποτροπής. Αυτό είναι δυνατό υπό διαφορετικές συνθήκες. Το διεθνές σύστημα αλλάζει με το χρόνο. Και εκείνο το κράτος, με το οποίο έχετε σήμερα φιλικές σχέσεις, μετά από ορισμένο χρόνο μπορεί να μετατραπεί σε εχθρό σας. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ήταν όλα πολύ απλά. Από τη μία πλευρά ήταν η Σοβιετική Ένωση, από την άλλη οι ΗΠΑ. Η Τουρκία ως μέλος του ΝΑΤΟ ανήκε στο δυτικό σύστημα συλλογικής ασφάλειας. Ως εκ τούτου όλα τα στρατηγικά σχέδια της Τουρκίας διαμορφώθηκαν στο πλαίσιο του δυτικού μπλοκ. Η Τουρκία ήταν υπό την ομπρέλα ασφάλειας του ΝΑΤΟ. Η Τουρκία είναι και τώρα μέλος του ΝΑΤΟ. Ωστόσο σήμερα η Τουρκία είναι κατά κάποιο τρόπο και αυτόνομη περιφερειακή δύναμη. Και ως περιφερειακή δύναμη είναι κατά περιόδους αναγκασμένη να εμπλακεί στις διαφωνίες, που προκύπτουν στην περιοχή. Δεν είναι μυστικό ότι αν έχετε αρκετή ισχύ, τότε τους διπλωμάτες θα τους ακούν λίγο πιο προσεκτικά. Στην Τουρκία υπό συνθήκες μόνιμων συγκρούσεων στην περιοχή, σχηματίζονται ορισμένα συμφέροντα. Ως εκ τούτου εάν η Τουρκία επιθυμεί να διαδραματίσει ενεργό ρόλο σε αυτές τις περιοχές, τότε θα πρέπει πάντα να διαθέτει ορισμένα στοιχεία αποτροπής. Το πρόγραμμα αυτό δεν στρέφεται εναντίον κάποιας συγκεκριμένης χώρας. Για παράδειγμα, ας εξετάσουμε την κατάσταση με τη Συρία. Ενάμισι χρόνο πριν οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Συρίας βρίσκονταν σε υψηλό επίπεδο. Είχαν ακυρωθεί οι θεωρήσεις εισόδου, καθιερώθηκαν εταιρικές και φιλικές σχέσεις. Ωστόσο σήμερα η κατάσταση έχει αλλάξει ριζικά. Φυσικά συνολικά τα ζητήματα κατοχύρωσης της δικής της ασφάλειας η Τουρκία τα έχει εμπιστευθεί στο ΝΑΤΟ. Ωστόσο εάν η Τουρκία ως περιφερειακή δύναμη προτίθεται να εδραιώσει την επιρροή της, τότε θα πρέπει να έχει τα δικά της ισχυρά όπλα.
Ο πρώην επικεφαλής του Συμβουλίου Βετεράνων της Τουρκίας, αμυντικός αναλυτής Koράι Γκιουρμπούζ έχει διαφορετική άποψη:
Η Τουρκία βρίσκεται σε μια πολύ ασταθή περιοχή. Στη Συρία βρίσκεται σε εξέλιξη εμφύλιος πόλεμος. Στο Ιράκ καθημερινά σκοτώνονται χιλιάδες άνθρωποι. Στο Ιράν λόγω της πυρηνικής κρίσης υπάρχουν μεγάλα προβλήματα με την ΕΕ και τις ΗΠΑ.
Την ίδια στιγμή, πιστεύω, ότι η πολιτική του σημερινού υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες» έχει αποτύχει. Διότι σήμερα έχουμε προβλήματα με όλους τους γείτονες. Σήμερα πρακτικά δεν υπάρχει ούτε μία χώρα, με την οποία να έχουμε καλές διμερείς σχέσεις. Ακόμη και με τη Ρωσία έχουμε διαφωνίες σχετικά με το φυσικό αέριο και το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας στο Κιουρετζίκ. Αλλά με τη Ρωσία ακόμη δεν είναι σοβαρά τα πράγματα. Όμως με το Ιράν, τη Συρία, το Ιράκ υπάρχουν πραγματικά προβλήματα και κάθε άλλο παρά είναι «μηδενικά».
Και τί να κάνουμε, λοιπόν, τώρα; Η Τουρκία απέκτησε στον καιρό της από τη Δύση πάρα πολλά όπλα. Αλλά τώρα ήδη δεν θέλουμε να είμαστε τεχνολογικά εξαρτημένοι από τη Δύση. Γι’ αυτό ακριβώς και προσπαθούμε να αποκτήσουμε ρωσικά όπλα. Και ειδικά γι’ αυτό σκοπεύουμε να παράγουμε μόνοι μας τα δικά μας όπλα, συμπεριλαμβανομένου και του συστήματος αεράμυνας. Και θα ήθελα ώστε η Ρωσία όχι μόνο να μας προμηθεύει τα όπλα της, αλλά και να παράσχετι τεχνολογίες για την παραγωγή τους. Πρόσφατα το Ιράν δήλωσε ευθέως ότι θα χτυπήσει όλες τις χώρες, που αποτελούν για το ίδιο απειλή. Αυτό αφορά και στην Τουρκία, στο βαθμό, που έχει εγκαταστήσει την ευρωπαϊκή αντιπυραυλική ασπίδα του ΝΑΤΟ στο έδαφός της. Σύμφωνα με τις δηλώσεις των ιρανικών Αρχών, η πρώτη χώρα, η οποία θα υποστεί το χτύπημα των ιρανικών πυραύλων θα είναι η Τουρκία. Είναι απαραίτητο να λάβουμε ορισμένα μέτρα. Και όλες τις τελευταίες προσπάθειες της Τουρκίας, που έχουν στόχο τόσο την απόκτηση ρωσικών όπλων, όσο και την παραγωγή δικών μας βαλλιστικών πυραύλων, θα πρέπει να τις εξετάζουμε υπ’ αυτό το πρίσμα.
Έχουμε, δηλαδή, δύο απόψεις σχετικά με τις προθέσεις της Τουρκίας να αποκτήσει δικούς της βαλλιστικούς πυραύλους. Η μία μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: η Τουρκία τα τελευταία χρόνια αποκτά δύναμη και χρειάζεται υλική επιβεβαίωση αυτής της ισχύος. Η δεύτερη γνώμη: η περιοχή έχει γίνει τον τελευταίο καιρό πολύ πιο επικίνδυνο σημείο από ό,τι παλιά. Προβλήματα με τους γείτονές η Τουρκία έχει όλο και περισσότερα, είναι καιρός να διαμορφωθούν νέες γραμμές άμυνας.
Σφοδρές μάχες ανταρτών και στρατού στο Χαλέπι
| Οι αντάρτες κατέλαβαν θέση ανάμεσα στο Χαλέπι και την Τουρκία. | |||
Ο στρατός υποστηρίζει ότι έθεσε υπό τον έλεγχό του τμήμα της συνοικίας Σαλαχεντίν, κάτι που διαψεύδουν οι αντάρτες. Οι Σύροι αντάρτες κατέλαβαν σήμερα το πρωί, ύστερα από δεκάωρες μάχες, το στρατηγικής σημασίας σημείο ελέγχου του Αναντάν, πέντε χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πόλης Χαλέπι, δήλωσε ο σύρος στρατηγός Φερζάτ Αμπντέλ Νάσερ, ο οποίος λιποτάκτησε πριν από ένα μήνα από τις τάξεις του τακτικού στρατού. "Με την κατάληψη της θέσης αυτής, οι αντάρτες ελέγχουν πλέον έναν απευθείας δρόμο ανάμεσα στα τουρκικά σύνορα και το Χαλέπι», τόνισε ο στρατηγός Νάσερ σύμφωνα με τον οποίο έξι στρατιώτες και τέσσερις αντάρτες σκοτώθηκαν και 25 στρατιώτες τραυματίσθηκαν. Από την πλευρά του ο συριακός στρατός υποστήριξε ότι έθεσε υπό τον έλεγχό του τμήμα της συνοικίας Σαλαχεντίν στο Χαλέπι, τη μεγαλύτερη πόλη της βόρειας Συρίας, πληροφορία την οποία διέψευσαν οι αντάρτες. "Ο στρατός έθεσε υπό τον έλεγχό του τμήμα της συνοικίας Σαλαχεντίν στο Χαλέπι και συνεχίζει την επίθεσή του», τόνισε πηγή των υπηρεσιών ασφαλείας στη Δαμασκό. Ο συνταγματάρχης Αμπντέλ Τζαμπάρ αλ-Οκάιντι, επικεφαλής του στρατιωτικού συμβουλίου των ανταρτών στο Χαλέπι, διέψευσε την πληροφορία αυτή και τόνισε ότι οι κυβερνητικές δυνάμεις «δεν έχουν προωθηθεί ούτε ένα μέτρο». "Αποκρούσαμε μια νέα επίθεση εναντίον της Σαλαχεντίν τη νύχτα και καταστρέψαμε τέσσερα άρματα μάχης», δήλωσε ο Σύρος συνταγματάρχης. Το συριακό πρακτορείο ειδήσεων Sana μετέδωσε χθες το βράδυ ότι οι στρατιώτες πραγματοποιούν «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» στη συνοικία Σαλαχεντίν για τους «τρομοκράτες». ΟΗΕ: 200.000 άμαχοι έχουν εγκαταλείψει το Χαλέπι Τα Ηνωμένα Έθνη εξέφρασαν την ανησυχία τους για τους εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους που έχουν εγκαταλείψει τις τελευταίες ημέρες το Χαλέπι εξαιτίας των σφοδρών συγκρούσεων ανάμεσα στα κυβερνητικά στρατεύματα και τους αντάρτες. Περίπου 200.000 από τα δύο εκατομμύρια κατοίκους έχουν εγκαταλείψει την πόλη, ανακοίνωσε από τη Νέα Υόρκη η Βάλερι 'Ειμος, η επικεφαλής των ανθρωπιστικών επιχειρήσεων των Ηνωμένων Εθνών, επικαλούμενη στοιχεία του Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου. "Ανησυχώ ιδιαίτερα για τις επιπτώσεις στους κατοίκους της πόλης Χαλέπι από τους βομβαρδισμούς και τη χρήση αρμάτων μάχης και άλλων βαρέων όπλων», τόνισε η ίδια. "Καλώ όλες τις πλευρές να μην έχουν ως στόχο τους αμάχους και να επιτρέψουν την ασφαλή πρόσβαση στις ανθρωπιστικές οργανώσεις που μεταφέρουν επείγουσα και αναγκαία βοήθεια σε όσους έχουν παγιδευτεί στις συγκρούσεις», επισήμανε η ίδια. Οι δυνάμεις του Μπασάρ αλ Ασαντ έχουν εντείνει τις επιθέσεις με σκοπό να ανακαταλάβουν περιοχές της πόλης που ελέγχουν οι αντάρτες. Χθες Κυριακή, τουλάχιστον 95 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κυρίως στο Χαλέπι, αλλά και στα περίχωρα της Δαμασκού και τη Ντεράα. Ο υπαρχηγός της αστυνομίας στη Λαττάκεια και 11 αξιωματικοί αποσκίρτησαν στη Τουρκία Ο υπαρχηγός της αστυνομίας στη συριακή πόλη Λαττάκεια, ένας υποστράτηγος, αυτομόλησε και διέφυγε στην Τουρκία στην διάρκεια της νύχτας μαζί με άλλους 11 Σύρους αξιωματικούς, δήλωσε ένας Τούρκος αξιωματούχος σήμερα. Ο αξιωματούχος αυτός πρόσθεσε ότι πέραν των αξιωματικών, περίπου 600 Σύροι πέρασαν στο έδαφος της Τουρκίας τις τελευταίες 24 ώρες, αυξάνοντας τον αριθμό των Σύρων προσφύγων στο τουρκικό έδαφος σε περίπου 43.500. Πηγή: ΑΜΠΕ |
Συνεργασία με τους Κούρδους επιζητεί η συριακή αντιπολίτευση
| Ο πρόεδρος του Εθνικού Συριακού Συμβουλίου προσπαθεί να πείσει τους Κούρδους του Ιράκ να ενταχθούν στην οργάνωσή του. |
| Ο πρόεδρος του Εθνικού Συριακού Συμβουλίου, κυριότερης συμμαχίας της συριακής αντιπολίτευσης, Αμπντελ Μπάσετ Σάιντα επισκέπτεται το ιρακινό Κουρδιστάν σε μια προσπάθεια να πείσει του Κούρδους ηγέτες της χώρας να ενταχθούν στην οργάνωση του, ανακοίνωσε Κούρδος αξιωματούχος της Συρίας. «Ο Αμπντελ Μπάσετ Σάιντα έφτασε το βράδυ της Κυριακής στο Αρμπίλ (βόρειο Ιράκ) και θα συναντηθεί με πρόεδρο της αυτόνομης περιοχής του Κουρδιστάν Μασούντ Μπαρζανί και άλλους Κούρδους ηγέτες», σήμερα Δευτέρα, δήλωσε εκπρόσωπος του Εθνικού Κουρδικού Συμβουλίου, που συγκεντρώνει τα κουρδικά κόμματα της Συρίας. «Ο Σάιντα θέλει να καταλήξει σε συμφωνία με τους Κούρδους ηγέτες ώστε να ενταχθούν στο Εθνικό Συριακό Συμβούλιο», πρόσθεσε η ίδια πηγή. Στη συνάντηση θα συμμετάσχουν εκπρόσωποι του Εθνικού Κουρδικού Συμβουλίου, το οποίο αποτελείται από το Εθνικό Κουρδικό Συμβούλιο και το Λαϊκό Συμβούλιο του Δυτικού Κουρδιστάν, συριακή οργάνωση που πρόσκειται στους Κούρδους αντάρτες της Τουρκίας. Ο Σάιντα είχε πραγματοποιήσει μυστική επίσκεψη στο Κουρδιστάν για να συναντηθεί με τον Μπαρζανί μόλις ανέλαβε την προεδρία του Εθνικού Συριακού Συμβουλίου τον Ιούνιο. Περίπου δύο εκατομμύρια Κούρδοι ζουν στη Συρία και ο ίδιος ο Σάιντα είναι Κούρδος. Πηγή: ΑΜΠΕ |
Κυριακή 29 Ιουλίου 2012
Εγγυήσεις Ομπάμα για το Ισραήλ
Νομοσχέδιο για την ενίσχυση των στρατιωτικών σχέσεων ΗΠΑ – Ισραήλ υπέγραψε ο πρόεδρος Ομπάμα, ο οποίος σε τελετή στον Λευκό Οίκο, την Παρασκευή, ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ θα χορηγήσουν στο Ισραήλ 70 εκατομμύρια επιπλέον βοήθεια για τη χρηματοδότηση του πυραύλου μικρού βεληνεκούς, γνωστού ως «Iron Dome». Την κατασκευή του πυραύλου στηρίζει το φιλοϊσραηλινό λόμπι στις Ηνωμένων Πολιτειών. Θέλοντας να προκαταλάβει τον αντίπαλό του στις προεδρικές εκλογές, τον Ρεπουμπλικανό Μιτ Ρόμνεϊ, και την προγραμματισμένη διήμερη επίσκεψή του στο Ισραήλ, ο πρόεδρος Ομπάμα, ενώ υπέγραφε το νομοσχέδιο στο Οβάλ Γραφείο, υπογράμμισε την «απαρέγκλιτη δέσμευση» της κυβέρνησής του υπέρ της ασφάλειας του Ισραήλ. Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε με ευρεία πλειοψηφία στο Κογκρέσο.
Η γέννηση του Συμβουλίου της Ευρώπης
Οργανισμός θεματοφύλακας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
αποτέλεσε την πρώτη εφαρμογή της ιδέας της ευρωπαϊκής ενότητας
63 χρόνια πριν
Της Eιρηνης Kαραμουζη*
Ηδη πριν εκπνεύσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος, έννοιες όπως ευρωπαϊκη «ολοκλήρωση», «ένωση», «υπερεθνικισμός» άρχισαν να κυριαρχούν στο πολιτικό λεξιλόγιο της εποχής ως πανάκεια στα δεινά της Ευρώπης. Οι απαρχές του σύγχρονου ευρωπαϊκού κινήματος έχουν τις ρίζες τους στην περίοδο του Μεσοπολέμου. Το 1923, ένας Αυστρο-ουγγαρέζος αριστοκράτης, ο κόμης Ριχάρδος Coudenhove-Καλλέργη, ενθαρρυμένος από την επιτυχία του βιβλίου του Pan-Europa, εγκαινίασε μια οργάνωση με το ίδιο όνομα. Εμπνευσμένη από την αρνητική εμπειρία τόσο του μεγέθους της καταστροφής του Μεγάλου Πολέμου όσο και της εμφάνισης μιας ισχυρής Αμερικής και μιας απειλητικής Σοβιετικής Ενωσης, η Pan-Europa απέκτησε γρήγορα ένθερμους υποστηρικτές, μεταξύ των οποίων σημαίνοντες Ευρωπαίους πολιτικούς. Το αποκορύφωμα του πανευρωπαϊκού κινήματος ήταν η συγκλονιστική ομιλία του Γάλλου υπουργού Εξωτερικών Aristide Briand στην Κοινωνία των Εθνών το 1929. Αλλά οι ιδέες περί ευρωπαϊκής ενότητας εγκαταλείφθηκαν πολύ γρήγορα με την επελάση του φασισμού τη δεκαετία του 1930. Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, το αντιστασιακό κίνημα, πρωτίστως, ευαγγελιζόταν σθεναρά την ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης ως μέσο ριζικής αναδιοργάνωσης της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής τάξης. Ενδεικτικό παράδειγμα υπήρξε ο Ιταλός Altiero Spinelli, που όντας φυλακισμένος στο ιταλικό νησί Βεντοτένε συνέταξε ένα μανιφέστο το 1940 και το 1941 για μια «ελεύθερη και ενωμένη Ευρώπη».
Σκληρή μάχη μεταξύ ενωτικών και φεντεραλιστών
Το ιδανικό της ενωμένης Ευρώπης, το οποίο μέχρι τότε είχε ανθήσει περιορισμένα στους κόλπους της ευρωπαϊκής ελίτ κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, κέρδισε γρήγορα έδαφος στην ευρύτερη κοινή γνώμη στον απόηχο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της αναδυόμενης αμερικανο-σοβιετικής έντασης. Χιλιάδες νέοι άνθρωποι ονειρεύονταν μια ενωμένη Ευρώπη, μερικές φορές ακόμη περισσότερο και από έναν ενοποιημένο και ειρηνικό κόσμο. Καθώς η ανασυγκρότηση ήταν η άμεση προτεραιότητα κατά την μεταπολεμική περίοδο, πολλοί την οραματίστηκαν μέσω της δημιουργίας μιας αυτόνομης ευρωπαϊκής οντότητας. Πολιτικοί διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων δήλωναν ένθερμοι υποστηρικτές της οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης, αλλά δεν ήταν παρά την 1η Σεπτεμβρίου του 1946 που η ευρωπαϊκή υπόθεση απέκτησε μια πιο στέρεη δυναμική όταν ο τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας, Τσώρτσιλ, μιλώντας με το κύρος της νίκης επί της ναζιστικής βαρβαρότητας σε μια αξέχαστη ομιλία στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης έλεγε: «Πρέπει να χτίσουμε ένα είδος Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης... τα πρώτα πρακτικά βήματα θα είναι η δημιουργία ενός Συμβουλίου για την Ευρώπη». Την ίδια περίοδο, διάφοροι υποστηρικτές της ευρωπαϊκής ενότητας, αναγνωρίζοντας την ανάγκη προώθησης της ευρωπαϊκής ιδέας στους πολιτικούς κύκλους και το ευρύ κοινό, ίδρυσαν την Ενωση Ευρωπαίων Φεντεραλιστών, ενοποιώντας περίπου 50 φεντεραλιστικές κινήσεις, ιδίως εκείνων της Ολλανδίας, του Βελγίου, της Γαλλίας και της Ιταλίας.
Δύο προσεγγίσεις
Οσον αφορά τη μορφή και τις διαδικασίες που θα μπορούσε να συμπεριλαμβάνει η ευρωπαϊκή ενοποίηση, οι ιδέες συχνά διέφεραν ανάλογα με τις πολιτικές και ιδεολογικές πεποιθήσεις των εμπλεκομένων. Ορισμένοι τάχθηκαν υπέρ της ομοσπονδίας με μια ευρωπαϊκή κυβέρνηση, άλλοι προτιμούσαν μια απλή ένωση κυρίαρχων κρατών. Συγκεκριμένα, ο Τσώρτσιλ τάχθηκε υπέρ ενός κλασικού διακυβερνητικού οργανισμού, δηλαδή μιας πολύ πιο περιορισμένης και προσεκτικής μορφής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης από ό,τι πολλοί από τους συναδέλφους του στην ήπειρο. Το Κίνημα της Ενωμένης Ευρώπης, που ίδρυσε ο Τσώρτσιλ τον Μάιο του 1947, προώθησε τη γνωστή ως «ενωτική» θέση, εν αντιθέσει με την πιο ριζοσπαστική θέση των «φεντεραλιστών». Οι διαφορές μεταξύ των ενωτικών και των φεντεραλιστών ήρθαν στο προσκήνιο στο Κογκρέσο της Ευρώπης που έλαβε χώρα στη Χάγη στις 7-11 Μαΐου 1948 με τη συμμετοχή 740 αντιπροσώπων από 18 χώρες. Το συνέδριο είχε τρεις στόχους: να αναδείξει στην κοινή γνώμη το όραμα της ευρωπαϊκής ενότητας, να συζητήσει τις προκλήσεις που θέτει η ευρωπαϊκή ενότητα, να προτείνει πρακτικές λύσεις στις κυβερνήσεις και να δώσει νέα ώθηση στην ευρωπαϊκή ιδέα με μια διεθνή διαφημιστική εκστρατεία. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν το Καταστατικό του Συμβουλίου της Ευρώπης που υπεγράφη στο Λονδίνο στις 5 Μαΐου 1949, δηλαδή ένα έτος μετά την ολοκλήρωση του Συνεδρίου της Ευρώπης στη Χάγη.
Στο Στρασβούργο
Υστερα από πρόταση του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών Ερνεστ Μπέβιν, το Συμβούλιο της Ευρώπης αποφάσισε να έχει την έδρα του στο Στρασβούργο, ως σύμβολο της γαλλο-γερμανικής συμφιλίωσης. Οι δέκα ιδρυτικές χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης ήταν το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, οι τρεις χώρες της Μπενελούξ, η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Νορβηγία, η Σουηδία και η Δανία. Οι περισσότερες από τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (ΚΑΕ) προσχώρησαν στη δεκαετία του 1990.
Ατομικά δικαιώματα και πολιτικές ελευθερίες
Το Συμβούλιο της Ευρώπης προσπάθησε να επιτύχει μεγαλύτερη ενότητα μεταξύ των κρατών- μελών του, να διατηρήσει τα δημοκρατικά ιδεώδη και τις αρχές που αποτελούν την κοινή κληρονομιά τους και να προωθήσει την οικονομική και κοινωνική πρόοδο στην ήπειρο. Ο Βέλγος Paul-Henri Spaak ήταν ο πρώτος πρόεδρος της Συνέλευσης, στα μέλη της οποίας περιλαμβάνονται, επίσης, οι πιο εξέχουσες πολιτικές προσωπικότητες στη Δυτική Ευρώπη. Το ίδρυμα αύξησε τις ελπίδες πολλών, καθώς τα διάφορα οράματα για μια ενωμένη Ευρώπη μπορούσαν να συζητηθούν στη Συνέλευση πολύ ανοιχτά, επειδή οι εκπρόσωποί της δεν περιορίζονταν από (προ-) εκλογικές ή κομματικές δεσμεύσεις στις χώρες καταγωγής τους. Στην πραγματικότητα όμως, οι «ενωτικοί» με τους Βρετανούς να πρωτοστατούν κατάφεραν να συντρίψουν τα όνειρα των φεντεραλιστών για μια ενωμένη ευρωπαϊκή κυβέρνηση, γδύνοντας το Συμβούλιο της Ευρώπης από δεσμευτικές αρμοδιότητες και διατηρώντας τον διακυβερνητικό χαρακτήρα που είχε εφαρμοστεί στο Βορειοανταλντικό Σύμφωνο και τον Οργανισμό για Ασφάλεια και Συνεργασία στην Eυρώπη. Δικαιολογημένα, λοιπόν ένα μέρος της ευρωπαϊκής βιβλιογραφίας χαρακτήρισε το Συμβούλιο ως ένα απλό φόρουμ συζητήσεων, συνοψίζοντας εύστοχα τις επικρατούσες τάσεις ως προς τον ρόλο και τη σημασία του Συμβουλίου στα χρόνια μετά τη δημιουργία του.
Ενα προνομιακό πεδίο ενεργοποίησής του Οργανισμού από τις απαρχές της ιδρύσεώς του όμως κατέληξε να είναι η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τον Νοέμβριο του 1950, σε απάντηση των αιτημάτων του Ευρωπαϊκού Κινήματος, δημιούργησε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, η οποία ήταν από τις πρώτες διεθνείς πράξεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Σύμβαση περιελάμβανε και επικύρωνε έναν κατάλογο των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων υπό προστασία, ενώ ίδρυε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με σκοπό να εξετάζει και να εγκρίνει τυχόν προσφυγές που υπέβαλλαν συμβαλλόμενα κράτη και φυσικά ή νομικά πρόσωπα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Αν τα 40 χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης, η λειτουργία του Συμβουλίου της Ευρώπης επισκιάστηκε από την επιτυχία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η δεκαετία του 1990 προανήγγειλε νέες ευκαιρίες τις οποίες το Συμβούλιο κλήθηκε να αξιοποιήσει. Μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου στις 9 Νοεμβρίου 1989, ο Οργανισμός διέθετε τις κατάλληλες δομές για την επίβλεψη και προώθηση του εκδημοκρατισμού των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης που είχαν προκύψει στη μετα-κομμουνιστική εποχή. Από το 1989, το Συμβούλιο της Ευρώπης ξεκίνησε ειδικό νομικό πρόγραμμα συνεργασίας με στόχο τη στήριξη της μετάβασης των υποψηφίων χωρών στη δημοκρατία. Αυτό περιελάμβανε την παροχή τεχνικής βοήθειας για την εναρμόνιση των θεσμικών, νομοθετικών και διοικητικών δομών των εν λόγω κρατών τους με τα ευρωπαϊκά δημοκρατικά πρότυπα. Στις 9 Οκτωβρίου 1993, στη Βιέννη, αυτή η νέα πολιτική ανοίγματος προς την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη ανακοινώθηκε επίσημα από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων των κρατών-μελών κατά την πρώτη σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Το Συμβούλιο της Ευρώπης είναι πλέον ευρέως αναγνωρισμένο ως θεματοφύλακας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ευρώπη.
* Η κ. Ειρήνη Καραμούζη είναι ερευνήτρια στο Τμήμα Διεθνούς Ιστορίας του LSE.
Η Τουρκία κινείται στη Συρία
Εχει ηγετικό ρόλο σε μυστική στρατιωτική επιχείρηση για την ανατροπή του Ασαντ
A.P., Reuters, AFP
ΝΤΟΧΑ. Ηγετικό ρόλο σε μυστική στρατιωτική επιχείρηση για την ανατροπή του συριακού καθεστώτος φέρεται να έχει αναλάβει η Τουρκία. Βασικός στόχος της μεγάλης αυτής επιχείρησης, το νευραλγικό κέντρο της οποίας βρίσκεται στα Αδανα, είναι η παροχή οπλικών συστημάτων, αλλά και πληροφοριών στους επικεφαλής των ανταρτών. «Η επιχείρηση διεξάγεται σε συνεργασία με τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, αλλά οι Τούρκοι είναι αυτοί που έχουν τον απόλυτο έλεγχο», αποκάλυψε διπλωμάτης από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, μάλιστα, οι Αμερικανοί δεν αναμειγνύονται στη συγκεκριμένη επιχείρηση, παρά περιορίζονται μέσω ενδιάμεσων στη στενή παρακολούθηση των τεκταινομένων. Ακόμα και τα όπλα που παρέχουν οι Τούρκοι στους αντάρτες είναι ρωσικά και αγοράζονται από τη μαύρη αγορά. «Αυτό συμβαίνει, διότι οι αντάρτες έχουν εκπαιδευτεί στη χρήση ρωσικών και όχι αμερικανικών όπλων», εξήγησε ο Αραβας διπλωμάτης. Σημειώνεται ότι τα Αδανα βρίσκονται σε απόσταση μόλις 100 χλμ. από τα σύνορα με τη Συρία. Δεν είναι ξεκάθαρο αν το νευραλγικό κέντρο της επιχείρησης βρίσκεται στην πόλη των Αδάνων ή στη βάση του Ιντσιρλίκ στα περίχωρά της.
Στο μεταξύ, κλίμα στρατιωτικής επέμβασης στη βόρεια Συρία καλλιεργεί συστηματικά πλέον η τουρκική κυβέρνηση, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της οποίας, συμπεριλαμβανομένου και του πρωθυπουργού, Ταγίπ Ερντογάν, σπεύδουν να προειδοποιήσουν ότι η Αγκυρα δεν θα ανεχθεί την εγκατάσταση τρομοκρατικών οργανώσεων στα νότια σύνορά της. Χθες, μάλιστα, ο υπουργός Εξωτερικών της γειτονικής χώρας, Αχμέτ Νταβούτογλου, διευκρίνισε πως η ανησυχία της τουρκικής πλευράς αφορά την παρουσία ανταρτών του Εργατικού Κουρδικού Κόμματος (PΚK), καθώς και ενόπλων της Αλ Κάιντα. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο κ. Ερντογάν λίγες ώρες νωρίτερα είχε προειδοποιήσει το PΚK να μην διανοηθεί να εγκαταστήσει στρατόπεδα στη βόρεια Συρία. «Είμαστε αποφασισμένοι να λάβουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα για την εξουδετέρωση της τρομοκρατικής απειλής στα σύνορά μας», είχε δηλώσει ο Τούρκος πρωθυπουργός αργά το βράδυ της Πέμπτης. Σύμφωνα με τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, επίσης, η τουρκική κυβέρνηση φέρεται να εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο δημιουργίας ζώνης ασφαλείας στη βόρεια Συρία σε περίπτωση που προκληθεί νέο μεγάλο κύμα προσφύγων λόγω των συγκρούσεων στο Χαλέπι.
Την ίδια στιγμή, ο μέχρι πρότινος επικεφαλής της ομάδας των παρατηρητών του ΟΗΕ στη Συρία, στρατηγός Ρόμπερτ Μουντ εξέφρασε την άποψη ότι η κατάρρευση του καθεστώτος Ασαντ είναι ουσιαστικά αναπόφευκτη. «Κατά τη γνώμη μου, η πτώση ενός καθεστώτος που καταφεύγει στη δυσανάλογη χρήση βίας σε βάρος αμάχων είναι απλώς ζήτημα χρόνου», δήλωσε χθες ο Νορβηγός στρατιωτικός. Την άποψη του Νορβηγού στρατιωτικού ασπάζεται και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η εκπρόσωπος Τύπου του οποίου Βικτόρια Νιούλαντ δήλωσε «βέβαιη» ότι ο πρόεδρος Ασαντ «αργά ή γρήγορα» θα καταρρεύσει.
Εκτιμάται, πάντως, ότι η τύχη του Μπασάρ Ασαντ θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την έκβαση της επικείμενης μάχης για τον έλεγχο του Χαλέπι, όπου χθες επιθετικά ελικόπτερα έπληξαν με ρουκέτες τις νοτιοανατολικές συνοικίες της πόλης. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, οι αντάρτες προετοιμάζονταν πυρετωδώς για τη μεγάλη επίθεση του συριακού στρατού, η οποία αναμενόταν από στιγμή σε στιγμή. Συγκρούσεις μεταξύ μονάδων του συριακού στρατού και ανταρτών σημειώθηκαν, επίσης, στη συνοικία Αλ Τζαμιλίγε και στην πλατεία Σαανταλάχ Αλ Τζαμπίρι στο κέντρο του Χαλέπι.
Χθες, ακόμα, η βουλευτής του κόμματος του Μπαάθ, Ιχλάς Μπαντάουι, η οποία αυτομόλησε στην Τουρκία, προειδοποίησε ότι το καθεστώς Ασαντ προετοιμάζει μαζική επίθεση στο Χαλέπι. Σύμφωνα με την κ. Μπαντάουι, η οποία έγινε η πρώτη βουλευτής από τη Συρία που αυτομολεί, το καθεστώς έχει αντιληφθεί τη σημασία του ελέγχου της πλουσιότερης πόλης της χώρας και θα κάνει τα πάντα για να απωθήσει τους αντάρτες από την περιοχή.
Ενας νέος IRA ετοιμάζεται στη Β. Ιρλανδία
| |
 |
Αχτισάαρι: Η Σερβία θα ενταχθεί στην ΕΕ, μόνο αν αναγνωρίσει το Κόσοβο
| Ο πρώην απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών για το καθεστώς του Κοσόβου Μάρτι Αχτισάαρι δήλωσε ότι δεν πρέπει να επιτραπεί η ένταξη της Σερβίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αν το Βελιγράδι δεν αναγνωρίσει το Κόσοβο. «Αν επιθυμούν να ενταχθούν στη Ρωσία, ας προσχωρήσουν εκεί. Καμία υποχώρηση δεν είναι αποδεκτή, ούτε στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη, ούτε αλλού», τόνισε ο Φινλανδός διπλωμάτης σε δηλώσεις του στην κροατική εφημερίδα «Βέτσερνι λιστ» σχολιάζοντας τη δήλωση του προέδρου της Σερβίας, Τόμισλαβ Νίκολιτς ότι δεν θα αναγνωρίσει το Κόσοβο ακόμη και κι αν το τίμημα είναι η μη ένταξη της χώρας του στην ΕΕ. «Στη Σερβία δεν πρέπει να επιτραπεί να ενταχθεί στην ΕΕ, αν δεν αναγνωρίσει το Κόσοβο. Η Σερβία εδώ και πολύ καιρό έχει χάσει το δικαίωμα στο Κόσοβο. Επί χρόνια συμπεριφερόταν άσχημα στους Κοσοβάρους», ανέφερε ο κ. Αχτισάαρι, πρώην πρόεδρος της Φινλανδίας και κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης (2008). Ο κ. Αχτισάαρι υποστήριξε ότι πέντε χώρες – μέλη της ΕΕ που δεν αναγνώρισαν το Κόσοβο βοήθησαν τη Σερβία στις προσπάθειές της, αλλά εξέφρασε την πεποίθηση ότι «αυτό πολύ γρήγορα θα αλλάξει» και «σύντομα θα φθάσουν τις 100 οι χώρες που αναγνωρίζουν το Κόσοβο». Την ανεξαρτησία του Κοσόβου, όπως υπενθυμίζεται στο δημοσίευμα της εφημερίδας «Βέτσερνι λιστ» έχουν αναγνωρίσει μέχρι τώρα 91 χώρες. Πηγή: ΑΜΠΕ |
Υεμένη: Εισβολή 100 ενόπλων, μελών φυλών, στο υπ. Εσωτερικών
|
Στρατηγική διασύνδεση Ελλάδας και Ισραήλ
| ||
| ||
Ο εμφύλιος έφθασε μέχρι τις γειτονιές της Δαμασκού
Οι αντάρτες με αιφνιδιαστικές επιδρομές επιδιώκουν να εξαντλήσουν τον τακτικό στρατό
The Economist
Ο πόλεμος ήρθε αναπάντεχα στο Χαλέπι, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας. Μια ομάδα ντόπιων, οι οποίοι είχαν βρει προσωρινό καταφύγιο σ’ ένα δημόσιο πάρκο, κοιτούσε αποσβολωμένη έναν άνδρα και μια γυναίκα που αντάλλασσαν παθιασμένα φιλιά ενόσω γύρω τους «έβρεχε» σφαίρες. Το νεαρό ζευγάρι εξηγούσε λίγο αργότερα ότι είχε παντρευτεί την προηγουμένη στο κέντρο της πόλης, το οποίο μέχρι και την ημέρα του γάμου του εθεωρείτο ασφαλής περιοχή και οι κάτοικοί του αφοσιωμένοι στον πρόεδρο Μπασάρ Ασαντ. Η σκληρή, νέα πραγματικότητα της εξέγερσης δεν είχε ακόμα υπερισχύσει του έρωτά τους. Παρ’ όλα αυτά, οι όποιες αμφιβολίες ότι η πλουσιότερη πόλη της χώρας είχε παρασυρθεί ολοκληρωτικά στη δίνη του εμφυλίου πολέμου διαλύθηκαν όταν το πρωί της περασμένης Δευτέρας τα επιθετικά ελικόπτερα του καθεστώτος άρχισαν να σφυροκοπούν τα προάστια του Χαλέπι.
Μάχες στις πόλεις
Μέχρι τη 18η Ιουλίου, την ημέρα που τέσσερα μέλη του στενού κύκλου των Ασαντ σκοτώθηκαν στη βομβιστική επίθεση στην καρδιά της Δαμασκού, το καθεστώς αντιμετώπιζε τους εξεγερθέντες κυρίως στην επαρχία. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, ωστόσο, συγκρούεται μαζί τους ακατάπαυστα στις δύο μεγαλύτερες πόλεις της Συρίας, τη Δαμασκό και το Χαλέπι. Ούτε μία συνοικία της συριακής πρωτεύουσας δεν έχει πλέον μείνει ανέπαφη από τον πόλεμο. Τα επιθετικά ελικόπτερα βάλλουν καθημερινά στις συνοικίες Μιντάν και Κιαμπούν, αφήνοντας πίσω καμένα αυτοκίνητα, συντρίμμια και πτώματα. Στη λεωφόρο Μετζέ, εκεί όπου βρίσκονται οι άδειες επαύλεις των ξένων διπλωματικών αντιπροσώπων, κυκλοφορούν σήμερα μόνο τανκς και στρατιωτικά οχήματα. Επί της ουσίας, ωστόσο, από το βράδυ της 23ης Ιουλίου η Δαμασκός βρισκόταν και πάλι υπό τον έλεγχο των κυβερνητικών δυνάμεων, καθώς οι αντάρτες έκριναν σκόπιμο να επιλέξουν την οδό της τακτικής υποχώρησης.
Την ίδια στιγμή, βέβαια, οι αντάρτες στον Βορρά, έχοντας ήδη υπό τον έλεγχό τους ένα σημαντικό τμήμα της χώρας, κατευθύνονταν προς το Χαλέπι. Λίγες ώρες αργότερα, ήλεγχαν ορισμένα προάστια της πόλης και «ανέβαζαν» στο Διαδίκτυο βίντεο από τα άρματα μάχης που είχαν προηγουμένως καταστρέψει. Οι πρόσφατες κινήσεις των ανταρτών αποδεικνύουν ότι έχουν «πονηρευτεί» μετά την ήττα στην Μπάμπα Αμρ της Χομς. Τελευταία, λοιπόν, προσπαθούν να μην παγιδεύονται σε αστικές περιοχές και επιδιώκουν να εξαντλήσουν τον τακτικό στρατό με αιφνιδιαστικές επιδρομές. Παράλληλα, η επικοινωνία μεταξύ των ανταρτών έχει βελτιωθεί αισθητά. Δεν είναι τυχαίο ότι όσο οι κυβερνητικές δυνάμεις εξαπέλυαν μεγάλες επιθέσεις στη Δαμασκό, εκείνοι κατελάμβαναν με χαρακτηριστική ευκολία φυλάκια στη μεθόριο με την Τουρκία και το Ιράκ.
Ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός (FSA), όπως ονομάζεται η δύναμη των ανταρτών, έχει αδιαμφισβήτητα επωφεληθεί από τις συμβουλές των Δυτικών. Ο εκ των αρμοδίων για θέματα επιμελητείας του FSA, Λουάι Μοκντάντ, επιμένει ότι η ενδυνάμωση των ανταρτών οφείλεται περισσότερο στους ολοένα και περισσότερους αξιωματικούς που αποσκιρτούν από τον τακτικό στρατό. «Περίπου πενήντα αξιωματικοί μάς ζητούν καθημερινά να ενταχθούν στον FSA, αλλά σε πολλές περιπτώσεις εμείς τους καλούμε να παραμείνουν στις θέσεις τους και να μας ενημερώνουν για τις κινήσεις του εχθρού», ισχυρίζεται ο κ. Μοκντάντ.
Αποχωρήσεις επιχειρηματιών
Ταυτόχρονα με τις αποσκιρτήσεις στον στρατό, αυξάνονται και οι αποχωρήσεις των μεγάλων επιχειρηματιών της χώρας. «Μέχρι πρότινος ο τροχός της οικονομίας συνέχιζε κατά κάποιο τρόπο να γυρίζει», υποστηρίζει, υπό τον όρο της ανωνυμίας του, ένα πρώην διευθυντικό στέλεχος μεγάλης συριακής εταιρείας, που βρίσκεται πλέον στη Βηρυτό. «Μετά την επίθεση στη Δαμασκό, αντιληφθήκαμε ότι πουθενά δεν θα είμαστε ασφαλείς», εξηγεί ο ίδιος.
Ο FSA, πάντως, δεν είναι το ίδιο δημοφιλής στα χωριά και τις κωμοπόλεις όσο στα μεγάλα αστικά κέντρα. «Οι πολίτες υποφέρουν κάθε φορά που οι αντάρτες εμφανίζονται σε πυκνοκατοικημένες περιοχές», λέει ένας 24χρονος ακτιβιστής από το Χαλέπι. Δεν είναι δε λίγοι εκείνοι που ανησυχούν για τη διαρκώς αυξανόμενη επιρροή των ισλαμιστών στους κόλπους του FSA, ιδιαίτερα στις βορειοδυτικές περιοχές της Συρίας.
Προς τον Λίβανο 30.000 πρόσφυγες
Οσο, βέβαια, ανησυχούν οι φιλήσυχοι κάτοικοι των συριακών αστικών κέντρων, άλλο τόσο προβληματίζονται και οι κυβερνήσεις των γειτονικών κρατών. Από τη βομβιστική επίθεση στη Δαμασκό, περισσότεροι από 30.000 Σύροι πρόσφυγες έχουν αναζητήσει προσωρινό καταφύγιο στον Λίβανο, όπου η εθνοτική και θρησκευτική ισορροπία ήταν ανέκαθεν ευαίσθητη. Στον Λίβανο, η Χεζμπολάχ στηρίζει το καθεστώς Ασαντ, ενώ στο Ιράκ η κυβέρνηση Αλ Μαλικί βρίσκεται αντιμέτωπη με την επιστροφή των προσφύγων που εγκατέλειψαν προ πενταετίας τη χώρα προκειμένου να γλιτώσουν από την εκεί έξαρση της θρησκευτικής βίας. Τεντωμένα, όμως, είναι και τα νεύρα των Τούρκων, καθώς πόλεις της ανατολικής Συρίας, όπως το Κομπανί, τελούν ήδη υπό τον έλεγχο κουρδικών δυνάμεων. Η Αγκυρα φοβάται ότι οι Κούρδοι θα κηρύξουν αυτές τις περιοχές αυτόνομες και πως σταδιακά θα επιδιώξουν να προκαλέσουν νέα αναταραχή στην τουρκική πλευρά των συνόρων. Στη Δύση, τέλος, οι κυβερνήσεις ανησυχούν ότι αν το καθεστώς Ασαντ καταρρεύσει ξαφνικά θα προκύψει κενό εξουσίας.
Οι βαθιές ρίζες του αυταρχικού καθεστώτος
Του Fawaz Gerges* / The Guardian
Υπάρχει η εντύπωση ότι αν αποχωρήσει ο πρόεδρος Μπασάρ αλ Ασαντ, το αυταρχικό κράτος, ένα οικογενειοκρατικό καθεστώς, θα καταρρεύσει σαν γυάλινος πύργος. Ωστόσο, η δομή του αυταρχικού κράτους στη Συρία θα παραμείνει, ανεξαρτήτως του χρόνου αποχώρησής του. Οι Ασαντ ξόδεψαν τέσσερις δεκαετίες για να διασφαλίσουν το οικοδόμημα του πολιτικού αυταρχισμού και να προσεταιριστούν έναν ευρύ συνασπισμό κοινωνικών, πολιτικών, θρησκευτικών και εθνικών κοινοτήτων. Αν και η ισλαμική μειονότητα των Αλαουιτών αποτελεί τη βάση ισχύος, άλλες ομάδες παίζουν σημαντικό νομιμοποιητικό ρόλο, όπως οι Χριστιανοί, οι Δρούζοι κι ένα σημαντικό κομμάτι της σουνιτικής εμπορικής τάξης και η νέα αστική τάξη, όλοι τους έχουν επωφεληθεί από τη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική του Ασαντ.
Για να νομιμοποιήσουν την εξουσία τους, οι Ασαντ προσέδωσαν στο αυταρχικό κράτος ταυτότητα και ιδεολογία παν-αραβικού εθνικισμού και αντίστασης στο Ισραήλ, μια ιδεολογία που βρήκε απήχηση σε πολλούς Σύρους και Αραβες. Παρουσιάζοντας τη Συρία ως εμπροσθοφυλακή αντίστασης στην αμερικανο-ισραηλινή κυριαρχία στην περιοχή, οι Ασαντ κέρδισαν πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο στο εσωτερικό και τις γειτονικές αραβικές χώρες. Δεν είναι περίεργο ότι μετά την ανατροπή των προέδρων της Τυνησίας και της Αιγύπτου, ο Μπασάρ αλ Ασαντ κόμπαζε ότι είναι αλώβητος, επειδή οι Σύροι ενέκριναν την αντι-ηγεμονική περιφερειακή και εξωτερική πολιτική της χώρας του.
Διάσπαση
Οι συμμαχίες που με κόπο οικοδόμησαν οι Ασαντ φαίνεται ότι αρχίζουν να κλονίζονται υπό το βάρος της επίμονης και δυναμικής ένοπλης εξέγερσης. Πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι έχει αρχίσει η διάσπαση στο εσωτερικό και η αμφισβήτηση του Ασαντ, όπως αποδεικνύουν οι αποσκιρτήσεις παλαιών και νέων σουνιτών αξιωματούχων και η αποχώρηση της μεσαίας και επαγγελματικής τάξης, που αποτελούσαν την κοινωνική του βάση. Η επιβολή κυρώσεων από τις δυτικές δυνάμεις επιβάρυναν τη συριακή οικονομία και εξασθένισαν την ικανότητα του καθεστώτος να αγοράζει επιρροή.
Απώλεια ελέγχου
Η ένοπλη πτέρυγα της αντιπολίτευσης αποσταθεροποίησε πρόσφατα τον Ασαντ με την αιφνίδια δολοφονία τεσσάρων από τους κορυφαίους στρατηγούς του και τη μεταφορά του πεδίου των μαχών, στην καρδιά της Δαμασκού και του Χαλεπιού. Τα γεγονότα αυτά ταρακούνησαν συθέμελα τη διακυβέρνηση του Ασαντ. Η απώλεια ελέγχου πολλών χωριών και πόλεων υποβάθμισαν ακόμη περισσότερο την αξιοπιστία του Ασαντ.
Το ερώτημα δεν είναι πόσο θα παραμείνει ο Ασαντ στην εξουσία, αλλά αν θα επιβιώσει το αυταρχικό σύστημα. Αποτελεί ειρωνεία ότι η διεθνής διπλωματία έχει επικεντρωθεί κυρίως στην απομάκρυνση του Ασαντ, ενώ αφήνει αλώβητο το σύστημα. Η ιδέα είναι να αποφευχθεί ένα κενό ασφαλείας και ένας ολομέτωπος εμφύλιος που θα μπορούσε να καταστρέψει την κοινωνική ποικιλομορφία της Συρίας και να απειλήσει τα γειτονικά κράτη. Αυτό σημαίνει ότι η Συρία μετά τον Ασαντ θα είναι φορτωμένη με σοβαρά προβλήματα, που μπορεί να εκτραχύνουν και να επιμηκύνουν τη μετάβασή της από τον αυταρχισμό στον πλουραλισμό.
* Ο κ. Fawaz Gerges είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο London School of Economics.
Συρία: Διεθνείς πιέσεις για πολιτική μετάβαση ζητά ο Ανάν, συνεχίζονται οι μάχες
| «Η κλιμάκωση της συγκέντρωσης στρατού στο Χαλέπι και τη γύρω περιοχή, αποτελούν ένδειξη ότι είναι απαραίτητη η συνεργασία της διεθνούς κοινότητας», επεσήμανε ο Κόφι Ανάν, ενώ συνεχίζονται οι σφοδρές μάχες στο Χαλέπι της Συρίας. Για μεταφορά χημικών όπλων κάνει λόγο το περιοδικό Spiegel. | |||
Το Εθνικό Συριακό Συμβούλιο (CNS), η κυριότερη οργάνωση της συριακής αντιπολίτευσης, ζήτησε σήμερα να συγκληθεί επειγόντως το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για να εμποδίσει τις σφαγές αμάχων που, όπως υποστηρίζει, ετοιμάζεται να διαπράξει το συριακό καθεστώς στο Χαλέπι. Στην ανακοίνωση την οποία επικαλείται το Γαλλικό Πρακτορείο το CNS τονίζει ότι «το συριακό καθεστώς περικυκλώνει το Χαλέπι με άρματα και χιλιάδες άνδρες και ετοιμάζεται να εξαπολύσει επίθεση στην πόλη και να διαπράξει σφαγές». Για το λόγο αυτό καλεί το Συμβούλιο Ασφαλείας να συνεδριάσει κατεπειγόντως και να συζητήσει την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί το Χαλέπι, τη Δαμασκό και τη Χομς «και να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να προστατεύσει τους πολίτες». Το CNS ζητά επίσης από τις φιλικές χώρες «να επιβάλουν ζώνη αεροπορικού αποκλεισμού και να δημιουργήσουν ασφαλείς ζώνες για τους περίπου 2 εκατομμύρια εκτοπισμένους». Σφοδρές μάχες στο Χαλέπι Σφοδρές μάχες μαίνονται από το πρωί στο Χαλέπι, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας, όπου οι αντάρτες οχυρωμένοι σε ορισμένες συνοικίες προβάλλουν μεγάλη αντίσταση στις επιχειρήσεις του στρατού, αναφέρουν ακτιβιστές. Τουλάχιστον τέσσερις άνθρωποι σκοτώθηκαν το πρωί σε όλη τη χώρα, σύμφωνα με έναν πρώτο απολογισμό του Συριακού Παρατηρητηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, την επομένη μιας ημέρας βίαιων επεισοδίων με 168 νεκρούς -94 αμάχους, 33 αντάρτες και 41 στρατιώτες, σύμφωνα με το Παρατηρητήριο. «Βίαιες συγκρούσεις σημειώνονταν το πρωί της Κυριακής, κυρίως στις συνοικίες Μπαμπ αλ-Τζαντίντ, Ζάχρα και Αρκούμπα», ανακοίνωσε το Παρατηρητήριο, διευκρινίζοντας ότι «εκρήξεις ακούγονταν την ώρα που πολεμικά αεροσκάφη πετούσαν πάνω από την πόλη». Οι μάχες είχαν σταματήσει χθες, Σάββατο, το απόγευμα στο Χαλέπι μετά την έφοδο του συριακού στρατού νωρίς το πρωί του Σαββάτου, ο οποίος με την υποστήριξη ελικοπτέρων βομβάρδισε συνοικίες που τελούν υπό τον έλεγχο των ανταρτών σε αυτή την πόλη των 2,5 εκατομμυρίων κατοίκων. Το νέο αυτό μέτωπο άνοιξε 20 Ιουλίου και η έφοδος άρχισε μετά την άφιξη των στρατιωτικών ενισχύσεων στην πόλη. Ανησυχία Ανάν Στην ίδια ώρα, ο Κόφι Ανάν εξέφρασε τις ανησυχίες του για μια «επικείμενη μάχη» στη Συριανή πόλη Χαλέπι, κάνοντας έκκληση για περιορισμό των συγκρούσεων, ενώ τόνισε ότι οι παγκόσμιες δυνάμεις πρέπει να ασκήσουν πιέσεις και στις δύο πλευρές ώστε να υπάρξει μια πολιτική μετάβαση. «Μου προκαλούν ανησυχία οι αναφορές που έρχονται για συγκέντρωση στρατευμάτων και βαρέων όπλων γύρω από το Χαλέπι, με την προσμονή μιας επικείμενης μάχης στη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας» δήλωσε ο Ανάν. «Η κλιμάκωση της συγκέντρωσης στρατού στο Χαλέπι και τη γύρω περιοχή, αποτελούν ένδειξη ότι είναι απαραίτητη η συνεργασία της διεθνούς κοινότητας ώστε να πεισθούν οι δύο πλευρές ότι μόνο η πολιτική μετάβαση, η οποία θα οδηγήσει σε ένα πολιτικό συμβιβασμό, θα έχει ως αποτέλεσμα την εξομάλυνση της κρίσης και θα φέρει την ειρήνη στο λαό της Συρίας». Εξοπλισμό για τους αντάρτες και δίκη του Άσαντ θέλει η αντιπολίτευση O αρχηγός της συριακής αντιπολίτευσης κάλεσε τις «αδελφές» και «φίλες» χώρες να εξοπλίσουν τους αντάρτες και υπογράμμισε ότι ο πρόεδρος Μπασάρ αλ Ασαντ πρέπει να δικαστεί για τη σφαγή των Σύρων, την ώρα που ο τακτικός στρατός συνεχίζει την επιχείρησή του στο Χαλέπι. «Αναμένουμε από τους αδελφούς και τους φίλους μια στήριξη προς τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, μια ποιοτική στήριξη καθώς οι αντάρτες πολεμούν με παλιά όπλα», δήλωσε ο Αμπντελ Μπάσετ Σάιντα, ο πρόεδρος του Συριακού Εθνικού Συμβουλίου, της βασικής οργάνωσης της αντιπολίτευσης, σε συνέντευξη Τύπου στο Αμπού Ντάμπι. «Χρειαζόμαστε όπλα που να μας επιτρέπουν να ακινητοποιούμε τα άρματα μάχης και να αναχαιτίζουμε μαχητικά αεροσκάφη» του τακτικού στρατού, πρόσθεσε ο Σάιντα προειδοποιώντας ότι «το καθεστώς σχεδίασε μεγάλη σφαγή» στο Χαλέπι της βορειοδυτικής Συρίας. Ο Σάιντα προέβη στις δηλώσεις αυτές μετά τη συνάντηση που είχε με τον υπουργό Εξωτερικών των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων σεΐχη Αμπντουλάχ Μπεν Ζάγιεντ αλ-Ναγιάν και τόνισε ότι καθιστά τις «αδελφές και φίλες χώρες υπεύθυνες» για τη σφαγή αυτή. Όπως τόνισε, η εξέγερση χρειάζεται υποστήριξη για να υπάρξει «μια σημαντική αλλαγή» στην πορεία της που άρχισε το Μάρτιο του 2011 και να επιτρέψει στο συριακό λαό να διασφαλίσει την αυτοάμυνά του απέναντι στη μηχανή θανάτου του Ασαντ. Η αντιπολίτευση χρειάζεται τουλάχιστον 145 εκατομμύρια δολάρια μηνιαίως για να διασφαλίζει βασικές ανάγκες, ενώ έλαβε 15 εκατομμύρια δολάρια τους τελευταίους μήνες, πρόσθεσε ο αρχηγός της συριακής αντιπολίτευσης ευχαριστώντας τη Σαουδική Αραβία που συγκέντρωσε 72 εκατομμύρια δολάρια στη διάρκεια πενθήμερης εκστρατείας για τη συγκέντρωση βοήθειας προς το συριακό λαό. Der Spiegel: Χημικά όπλα μετέφεραν οι δυνάμεις του Άσαντ Οι συριακές αρχές μετέφεραν πυρομαχικά που περιείχαν φονικό αέριο νεύρων από την πόλη Χομς και από άλλα μέτωπα συγκρούσεων με τους αντάρτες, σύμφωνα με τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, αναφέρει σήμερα, Κυριακή, το περιοδικό Der Spiegel. Το περιοδικό επικαλείται έκθεση της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών (BND) της Γερμανίας που αναφέρει ότι τμήμα του συριακού χημικού οπλοστασίου μεταφέρθηκε από στρατιωτικό αεροδρόμιο κοντά στη Χομς -προπύργιο των ανταρτών- σε πιο ασφαλή τοποθεσία για φύλαξη. Οι πληροφορίες της BND αναφέρουν ότι τα όπλα περιέχουν VX και σαρίν--δύο τύπους αερίου που προκαλούν παράλυση και τον θάνατο. Ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός των ανταρτών ανακοίνωσε πρόσφατα ότι το καθεστώς μεταφέρει χημικά όπλα στα αεροδρόμια. Σύμφωνα με το περιοδικό, οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες υποστηρίζουν ότι σωματοφύλακες του προέδρου Άσαντ από την κοινότητα των Αλαουιτών έχουν λάβει θέσεις κοντά στους χώρους όπου τοποθετήθηκε το χημικό οπλοστάσιο. Οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες εκτιμούν ότι ο συριακός στρατός έχει στην κατοχή του περίπου 1.000 τόνους από αυτά τα χημικά. Μεγάλο μέρος του οπλοστασίου αυτού φυλάσσεται στη στρατιωτική βάση Σαφίρ, περίπου 20 χιλιόμετρα έξω από το Χαλέπι, όπου μαίνονται συγκρούσεις ανάμεσα στους αντικαθεστωτικούς και τις συριακές δυνάμεις. Ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Αβίγκντορ Λίμπερμαν δήλωσε αυτή την εβδομάδα ότι το Ισραήλ θα επέμβει στρατιωτικά αν η σύμμαχος της Συρίας, η οργάνωση Χεζμπολάχ του Λιβάνου, εξασφάλιζε αυτά τα όπλα. Ωστόσο, σύμφωνα με την έκθεση των μυστικών υπηρεσιών, δεν θεωρείται πιθανό η Χεζμπολάχ να έχει κάνει κάτι τέτοιο. Πηγή: ΑΜΠΕ |
Η στρατηγική σημασία των εξελίξεων στη Συρία
Χρήστος
Ιακώβου
Διευθυντής
του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥΚΕΜ)
Το καθεστώς Άσαντ
βρίσκεται κάτω από ασφυκτικό πολιορκητικό κλοιό και καθημερινά το ενδεχόμενο
κατάρρευσης γίνεται ακόμη πιο πιθανό. H απώλεια της υποστήριξης της μεγάλης
οικογένειας Τλας, με τη φυγή του ανωτάτου αξιωματικού Μανάφ Τλας στο εξωτερικό,
η οποία είχε στηρίξει το καθεστώς από το πραξικόπημα 1970, σηματοδοτεί το τέλος
της υποστήριξης που απελάμβανε το καθεστώς από σημαντικούς συντελεστές της
σουννιτικής πλειοψηφίας. Επιπλέον, η βομβιστική επίθεση της περασμένης
εβδομάδος στο αρχηγείο της Εθνικής Ασφαλείας στη Δαμασκό, στην οποία σκοτώθηκαν
τέσσερα ανώτατα στελέχη του εσωτερικού κύκλου του Μπασάρ αλ Άσαντ, ερμηνεύεται
ως απώλεια της συνοχής και διάβρωση του καθεστώτος, γεγονός που επιτείνει την
ανασφάλεια και ωθεί το καθεστώς, που πνέει τα λοίσθια, σε πιο επιθετικές και
βίαιες ενέργειες. Έτσι εξηγούνται οι πολλές αποστασίες, οι αύξηση των συλλήψεων
και εσχάτως οι πολλές εκτελέσεις.
Ένα άλλο, καθοριστικής
σημασίας γεγονός που καταδεικνύει την απώλεια ελέγχου του καθεστώτος σε
ολόκληρη την επικράτεια της χώρας, είναι η παραχώρηση του ελέγχου των κουρδικών
περιοχών της Βορείου Συρίας στο Κουρδικό Εργατικό Κίνημα (ΡΚΚ), το οποίο
μετακίνησε περισσότερο από το ήμισυ των στρατιωτικών του δυνάμεών από τα
Κανδύλια Όρη του Βορείου Ιράκ που είναι η εδαφική βάση ισχύος του. Σημειωτέον
ότι το ΡΚΚ είναι η ένοπλη κουρδική οργάνωση των Κούρδων της Τουρκίας. Αν λάβει
κανείς υπόψη το υποβαθμισμένο για δεκαετίες καθεστώς που τύγχαναν τα τρία
περίπου εκατομμύρια Κούρδων της Συρίας (10 % του πληθυσμού), όπου στο
μεγαλύτερο μέρος εξ αυτών δεν είχε παραχωρηθεί ούτε η συριακή υπηκοότητα, η
πράξη αυτή, έστω και ανεπίσημα, είναι κατηγορηματικώς δηλωτική της εξαιρετικά
δυσμενούς θέσης όπου ευρίσκεται τις τελευταίες εβδομάδες το καθεστώς Άσαντ. Η
πράξη αυτή, βεβαίως, υπηρετεί δύο στόχους: από τη μια να συγκρατήσει την
επέκταση της εξέγερσης προς τα βόρεια και να διατηρήσει τους Κούρδους στην
σημερινή στάση αναμονής και από την άλλη, η παρουσία του ΡΚΚ στη Βόρεια Συρία
να λειτουργήσει αποτρεπτικά προς όποια τουρκική προσπάθεια εισβολής στη Συρία
και δημιουργίας ζώνης που θα ελέγχει ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός, τον οποίο
υποστηρίζει η Άγκυρα.
Παρά το ότι προσφέρθηκε
στον Μπασάρ αλ Άσαντ, η ευκαιρία να εγκαταλείψει τη χώρα προτού καταρρεύσει το
καθεστώς ολοκληρωτικά, φαίνεται ο ίδιος να επιλέγει την παραμονή του στη χώρα
ευελπιστώντας ότι εξασφαλίζοντας, στο βαθμό που θα μπορέσει, τη συνοχή των
ενόπλων δυνάμεων και με τη βοήθεια της Ρωσίας θα μπορέσει στο τέλος, έστω και
πολιτικά τραυματισμένος, να ανακτήσει τον έλεγχο της κατάστασης στο εσωτερικό
της χώρας.
Εντωμεταξύ, ενόσω
συνεχίζεται η αβεβαιότητα στη Συρία άλλο τόσο εντείνεται ο χορός των διεθνών
συμφερόντων που θέλουν ανάμειξη στη χώρα. Το Ιράν βλέπει να διακυβεύονται πολλά
για τον περιφερειακό του ρόλο από μία κατάρρευση του καθεστώτος, ιδιαίτερα ο
στρατηγικός στόχος που είναι η έξοδος στη Μεσόγειο. Το Ιράν θα επιδιώξει πάση
θυσία να παραμείνει στο παιγνίδι των διαπραγματεύσεων συνεχίζοντας να ενισχύει
τον Άσαντ. Το Ισραήλ ανησυχεί ιδιαίτερα αφού τυχόν κατάρρευση του καθεστώτος
Άσαντ θα δημιουργήσει δεδομένα χειρότερα από τα σημερινά αφού, ως γνωστόν, από
το 1970 που κατέλαβε την εξουσία το σημερινό καθεστώς επήλθε, παρά την απουσία
ομαλότητας λόγω της μη υπογραφής ειρήνης μεταξύ των δύο χωρών, επήλθε κάποια
σταθερότητα, λόγω της απουσίας πολέμου.
Μεγάλο ερωτηματικό
παραμένει, το μέλλον των εξελίξεων στο εύθραυστο τοπίο του Λιβάνου αν
καταρρεύσει το καθεστώς Άσαντ. Η Τουρκία από τη στιγμή που έπαυσε να υποστηρίζει
τον Άσαντ και συνταυτίστηκε με τους σουννίτες εξεγερθέντες επιζητεί να έχει
λόγω άρα και επιρροή στο νέο καθεστώς που θα προκύψει, όπως και η Σαουδική
Αραβία. Η στάση της Τουρκίας καθορίζεται επίσης και από την αβεβαιότητα γύρω
από τη στάση των Κούρδων της Συρίας σε ένα νέο πολιτικό περιβάλλον αλλά και από
το ποια διάσταση θα λάβει το Κουρδικό Κίνημα στη Μέση Ανατολή γενικώτερα. Είτε
καταφέρει να διατηρηθεί είτε καταρρεύσει το καθεστώς Άσαντ, η Άγκυρα δεν μπορεί
να αναχαιτίσει την πορεία του Κουρδικού κινήματος στη Μέση Ανατολή, όπου η
τελευταία πράξη της «Κουρδικής Άνοιξης» θα παιχτεί στην Τουρκία με επικίνδυνες
προεκτάσεις για την ασφάλεια και εδαφική συνεχή της χώρας.
Τέλος, η Ρωσία, η οποία
μέχρι τώρα στηρίζει το καθεστώς Άσαντ, κάτι που την αναβάθμισε διπλωματικά
έναντι των ΗΠΑ για πρώτη φορά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, φαίνεται να
έχει και εναλλακτικό σχέδιο. Ενόσω θα παρατείνεται η κρίση, η Ρωσία θα
συνεχίσει να στηρίζει τον Άσαντ ενισχύοντας τη διαπραγματευτική της θέση έναντι
των ΗΠΑ για το μέλλον της Συρίας. Το εναλλακτικό σχέδιο έχει να κάνει στην
περίπτωση που καταρρεύσει το καθεστώς όπου η Ρωσία θα θέλει να παραμείνει στο
γεωστρατηγικό παιγνίδι. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η Μόσχα άρχισε να
διαπραγματεύεται με κύκλους της αντιπολίτευσης και δεν θα ήταν έκπληξη αν τις
επόμενες μέρες ή εβδομάδες μειωθεί η υποστήριξή της προς τον Άσαντ.
Slovenia threatens to scupper Croatian accession
“Slovenians aim to block Croats”, headlines SME. With Zagreb set to join the EU in July 2013, Slovenian Foreign Minister Karl Erjavec has threatened that Ljubljana will not ratify its neighbour’s accession treaty.
Ljubljana has put the brakes on the integration of its southern neighbour over the issue of 172 million euros owed to Croatian citizens by Ljubljanska Banka, Slovenia’s largest bank in which the state holds a majority stake.
The Bratislava daily explains –
Ljubljanska Banka, which was one of the largest banks in the former Yugoslavia, ran into trouble in the 1990s when depositors rushed to withdraw their savings before they were made worthless by soaring inflation. However, Ljubljanska Banka refused to hand over the cash and closed its branches in Croatia and Bosnia. Shortly afterwards the bank filed for bankruptcy and the state took charge of its assets and liabilities.
In Croatia, 130,000 people lost their savings, and Ljubljanska Banka still owes them 172 million euros. If Croatia joins the EU, the Slovenian institution will be forced to pay its creditors at a time when Slovenian banks are in what SME remarks is a “very serious state”. In June the Slovenian government was forced to hand over 382 millions euros, twice the amount owed to Croatian creditors, to the bank in question. And in the run-up to the ratification of Croatia’s accession, the Slovenians want Croatia to stop encouraging lawsuits against Ljubljanska Banka.
This is the second time that Croatia’s accession to the EU has been blocked by Slovenia, which, in October 2009, also threatened to veto any agreement signed with Zagreb over the issue of border disputes between the two countries.
Νέοι βομβαρδισμοί στο Χαλέπι
| |||
| Ελικόπτερα βομβάρδισαν συνοικίες στο Χαλέπι. | |||
Πολλές συνοικίες της πόλης Χαλέπι βομβαρδίστηκαν σήμερα το πρωί από ελικόπτερα των δυνάμεων του καθεστώτος, οι οποίες πρετοιμάζουν την τελική επίθεση κατά των ανταρτών στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας, ανακοίνωσε το Συριακό Παρατηρητήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, τα ελικόπτερα βομβάρδισαν τις συνοικίες Σαλαχεντίν, αλ-Αζαμιγέ, Μπουστάν ελ-Κασρ, αλ-Μασάντ και αλ-Σουκάρι. Εξάλλου, σημειώθηκαν συγκρούσεις ανάμεσα στο στρατό και τους αντάρτες στη συνοικία αλ-Τζαμιλιγέ, στο κέντρο της πόλης, στη συνοικία Μαχατάτ Μπαγκντάντ και στην πλατεία Σαανταλάχ αλ- Τζαμπίρι. Στη συνοικία Σαλαχεντίν, εκατοντάδες αντάρτες πρετοιμάζονται για τη μεγάλη επίθεση του στρατού. Πολλά ελικόπτερα πετούν πάνω από τη συνοικία αυτή, οι κάτοικοι της οποίας-κυρίως γυναίκες και παιδιά- την εγκαταλείπουν μαζικά, συχνά με φορτηγά. Χθες, 164 άνθρωποι σκοτώθηκαν-84 πολίτες, 43 στρατιώτες και 37 αντάρτες- σ' ολόκληρη τη Συρία. Πηγή: ΑΜΠΕ |
Νέα στοιχεία για τους Ρώσους κατασκόπους
ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ. Νέα στοιχεία έφερε στο φως με χθεσινό της άρθρο η «Wall Street Journal», σύμφωνα με το οποίο το κύκλωμα Ρώσων κατασκόπων, που εξαρθρώθηκε στις ΗΠΑ πριν από δύο χρόνια, δεν ήταν ερασιτεχνικό -όπως αρχικά είχε παρουσιασθεί- αλλά ιδιαίτερα αποτελεσματικό και έτοιμο να αρχίσει τη στρατολόγηση μικρών παιδιών από τη Ρωσία με στόχο την αποστολή τους στις ΗΠΑ ως Αμερικανοί πολίτες.
Την εποχή της σύλληψής τους, τα μέλη του κυκλώματος είχαν επτά παιδιά, τα περισσότερα γεννημένα στις ΗΠΑ, ηλικιών μεταξύ ενός και 17 ετών. Η ευειδής Αννα Τσάπμαν, που συγκέντρωσε πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας, δεν είχε παιδιά.
Οι συλληφθέντες ήταν μέλη της υπηρεσίας SVR, μία από τις διαδόχους της θρυλικής KGB, που είχε «τοποθετήσει» τους πράκτορές της σε θέσεις με πρόσβαση σε κυβερνητικούς αξιωματούχους, όπως σε think tank της Ουάσιγκτον. Οι ψευδείς ταυτότητες των Ρώσων πρακτόρων, που στην ορολογία των μυστικών υπηρεσιών ονομάζονται «μύθοι», ήταν τόσο τελειοποιημένες που οι κάτοχοί τους μπόρεσαν να βρουν δουλειές και να εγγραφούν στα μητρώα των αμερικανικών πόλεων, όπου διέμεναν. ΟΙ πράκτορες παρέμειναν προσεκτικοί ώστε να μην αναζητήσουν δουλειά σε επιχειρήσεις με συμβόλαια για το Πεντάγωνο ή τη CIA, που υφίστανται ενδελεχείς ελέγχους ταυτότητας.
Η κατάληξη της πολύκροτης υπόθεσης θυμίζει μυθιστόρημα του «μετρ» του είδους Τζον Λε Καρέ, καθώς οι κατάσκοποι μετήχθησαν στον διάδρομο του αεροδρομίου της Βιέννης, όπου πραγματοποιήθηκε η «ανταλλαγή» τους έναντι τεσσάρων ατόμων, που είχαν συλληφθεί στη Ρωσία και είχαν κατηγορηθεί για κατασκοπεία υπέρ της Δύσης.
Με έκτακτα μέτρα και επέμβαση στη Συρία απειλεί η Τουρκία
Πονοκέφαλος διαρκείας ή στρατηγικοί σχεδιασμοί μακροπρόθεσμης προοπτικής και περιφερειακής εμβέλειας; Το ερώτημα απασχολεί Τούρκους και ξένους αναλυτές με αφορμή τη συριακή κρίση και τη στάση της Αγκυρας και με σημείο αιχμής την τουρκοσυριακή μεθόριο, η οποία άπτεται περιοχών της νοτιοανατολικής Τουρκίας που κατοικούνται από κουρδικούς πληθυσμούς και όπου αναπτύσσει εδώ και δεκαετίες δράση το ΡΚΚ. Σε συνδυασμό με την επίθεση του συριακού στρατού στο Χαλέπι, κοντά στα σύνορα, και βάσει πληροφοριών, σύμφωνα με τις οποίες το συριακό καθεστώς παρέδωσε βόρειες επαρχίες της Συρίας στον έλεγχο Κούρδων ανταρτών της Δημοκρατικής Ενωσης του Κουρδιστάν (PYD) -τρία χωριά, σύμφωνα με τη «Χουριέτ»- η τουρκική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία προέβη σε ανακοινώσεις περί της λήψεως έκτακτων μέτρων και περί του «φυσικού της δικαιώματος» επέμβασης για λόγους άμυνας.
Η τελευταία έκφραση προέρχεται από τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος κατηγόρησε τη Συρία ότι επέτρεψε σε Κούρδους αντάρτες να δρουν σε πέντε συριακές επαρχίες στον Βορρά. Ο Τούρκος πρωθυπουργός τόνισε ότι η χώρα του δεν πρόκειται να επιτρέψει κανενός είδους αλληλεγγύη μεταξύ «τρομοκρατικών ομάδων» στη Συρία κατά της Τουρκίας, διότι «η συνεργασία μεταξύ ΡΚΚ και της συγγενούς οργάνωσης PYD, που δρα στη Συρία, είναι αδιανόητη».
Προειδοποίησε ότι θα υπάρξει αναμφισβήτητα τουρκική απάντηση στην εχθρική αυτή ενέργεια, ενώ νωρίτερα σε δηλώσεις του προς το τηλεοπτικό δίκτυο Kanal 4, ο κ. Ερντογάν είπε ότι η καταδίωξη ανταρτών, που με ορμητήριο τη Συρία θα δρουν στο τουρκικό έδαφος, είναι «δεδομένη». «Αυτός είναι ο στόχος, αυτό πρέπει να γίνει, αυτό κάνουμε στο Ιράκ εδώ και χρόνια», είπε ο Τούρκος πρωθυπουργός, αναφερόμενος στις αεροπορικές και από εδάφους επιθέσεις του τουρκικού στρατού εναντίον στρατοπέδων του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ. «Αν κατά καιρούς εξαπολύουμε αεροπορικές επιθέσεις εναντίον τρομοκρατικών περιοχών, είναι επειδή τέτοιου είδους μέτρα είναι απαραίτητα για την άμυνά μας».
Κατόπιν όλων αυτών, στο προσκήνιο επανήλθαν συζητήσεις περί κλιμάκωσης της τουρκοκουρδικής σύρραξης και θέματα όπως η δημιουργία «ζώνης ασφαλείας», «ανθρωπιστικών διαδρόμων» ή «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» στην τουρκοσυριακή μεθόριο προς αποφυγή περαιτέρω περιπλοκών εις βάρος της Τουρκίας. Αυτή «επενδύει» στη συριακή κρίση, ελπίζοντας να επηρεάσει καθοριστικά στο μέλλον την κυβέρνηση που θα διαδεχθεί το καθεστώς Ασαντ. Ομως, κατά τον Τζόναθαν Εϊλ του βρετανικού Royal United Services Institute, οι προσδοκίες αυτές ενδέχεται να διαψευστούν, «έστω και αν η Τουρκία αναμειχθεί στον σχηματισμό και στη σύνθεση της νέας συριακής κυβέρνησης, προκειμένου να εμποδίσει τους Κούρδους να αποκτήσουν πέραν του δέοντος εξουσίες».
Εως ότου συμβούν όλα αυτά, θα πρέπει να έχει ξεκαθαριστεί ποιες ομάδες της πολύμορφης και διασπασμένης συριακής αντιπολίτευσης θα υπερισχύσουν στη διαδοχή Ασαντ. Ενδιαμέσως, ο ενδοσυριακός διχασμός γίνεται ευδιάκριτος και στα στρατόπεδα προσφύγων, σε τουρκικό έδαφος, όπου Σύροι συγκρούστηκαν μεταξύ τους, αλλά και με την τουρκική αστυνομία.
Οι τουρκοσυριακές σχέσεις επιδεινώνονται σταθερά αφότου άρχισε η συριακή εξέγερση κατά του Ασαντ, τον Μάρτιο του 2011, καθώς ο Ερντογάν επέκρινε διαρκώς την πολιτική καταστολής του καθεστώτος.
Αντίστροφη μέτρηση στο Χαλέπι
| ||
| ||
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)