The Autobiography of Fidel Castro

Noberto Fuentes
The Autobiography of Fidel Castro
W.W. Norton and Company, 2009


Της Mitsiko Kakutani The New York Times Book Review

Η πληθώρα δικτατορικών καθεστώτων και επαναστατών στην Λατινική Αμερική έχει γεννήσει ένα ύφος λογοτεχνίας που θα μπορούσε να ονομαστεί «Λατινοαμερικανικό Αυταρχικό Μυθιστόρημα» - ένα είδος που περιλαμβάνει οδυνηρές ιστορίες που βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα και πραγματικούς ανθρώπους, όπως για παράδειγμα το «Feast of the Goat» του Μάριο Βάργκας Λιόδα, το οποίο απεικονίζει την καταστροφική τάση του Rafael Trujillo να θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο της Δομινικανής Δημοκρατίας, καθώς επίσης και πιο μυθικές δημιουργίες, όπως το «Autumn of the Patriarch» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, στο οποίο ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τη τεχνική που τον έκανε αγαπητό στο ευρύ κοινό – τον μαγικό ρεαλισμό – και πλάθει φανταστικούς τυράννους, η βασιλική ζωή των οποίων είναι γεμάτη διαφθορά.

Το τελευταίο σε αυτή την κατηγορία βιβλίων είναι το συναρπαστικό νέο μυθιστόρημα του Norberto Fuentes, «The Autobiography of Fidel Castro» (Η αυτοβιογραφία του Φιντέλ Κάστρο), το οποίο φιλοδοξεί να πει την ιστορία του Κουβανού ηγέτη μέσα από τα μάτια του ιδίου. Η «αυτοπροσωπογραφία» που προκύπτει μέσα από τις σελίδες του βιβλίου έχει να κάνει με έναν εσωστρεφή άνθρωπο που ταυτίζει εαυτόν με την έννοια της επανάστασης, ο οποίος όμως δεν είναι πιστός ούτε σε ένα σκοπό, ούτε σε μια ιδεολογία, ούτε στους συμπατριώτες του, παρά μόνο στους δικούς του στόχους και φιλοδοξίες. Ο Φιντέλ, όπως αυτός παρουσιάζεται στο βιβλίο, είναι ένας πανούργος επιχειρηματίας, ο οποίος πιστεύει στη δύναμη της δικής του βούλησης.



Ως καλός δημοσιογράφος και φίλος του Hemingway, ο Fuentes ήταν κάποτε και ο ίδιος επαναστάτης και μέρος του πολιτικού κύκλου του Φιντέλ Κάστρο. Μεγάλωσε απογοητευμένος από την πολιτική του Κουβανού ηγέτη, καθώς, το 1989 έζησε την εκτέλεση δύο αξιωματικών του στρατού, όταν αυτοί αρνήθηκαν να εκτελέσουν διαταγές της κυβέρνησης. Ο Fuentes ήταν για πολλά χρόνια υπό την επιτήρηση της κυβέρνησης, ενώ τέθηκε υπό κράτηση μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να φύγει παράνομα από την Κούβα με μια βάρκα. Μετά από παρέμβαση του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο Fuentes πήρε άδεια από την κυβέρνηση και εγκατέλειψε τη χώρα το 1994. Από τότε κατηγορεί ανοικτά τον Κάστρο για «απόλυτη δικτατορία».

Πόσο αντικειμενικά όμως κρίνει ο Fuentes τον πρώην σύντροφό και νυν εχθρό του; Και σε ποιο βαθμό το μυθιστόρημα του αντανακλά το μίσος του ιδίου για τον ηγέτη της Κούβας; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που οι αναγνώστες του βιβλίου πρέπει να έχουν υπόψη προτού το διαβάσουν. Ο Fuentes μάλιστα βάζει σε κάποιο κεφάλαιο του βιβλίου του τον Κάστρο να λέει για τον εαυτό του πως είναι «ο μεγάλος αρχιτέκτονας της καταστροφής και ο μεγαλύτερος τύραννος που γεννήθηκε ποτέ».

«Ερείπια και αίμα είναι το έργο μας», υποστηρίζει ο ίδιος ο Κάστρο στο βιβλίο. «Πολλά χρόνια πριν, ένιωθα μια μικρή απελπισία και μοναξιά. Τώρα βρήκα τον εαυτό μου και τα βήματα με έφεραν στα σκαλιά του Πανεπιστημίου της Αβάνας. Ξέρω ότι ο μόνος δρόμος για να ικανοποιήσω τα πάθη και τις επιθυμίες μου είναι μέσω μιας επανάστασης του λαού της Κούβας». Για να αποφύγει λοιπόν τη μετριότητα της μοίρας του, ο φανταστικός αυτός Φιντέλ Κάστρο κάνει μια «συμφωνία με τον διάβολο» και πληρώνει με «ερείπια και αίμα» την «καταχώρηση του ονόματος του στα βιβλία της ιστορίας».


Διαβάστε περισσότερα...

Πληθώρα παραλείψεων για βομβιστή

ΟΥΑΣIΓΚΤΟΝ. Συνεχίζονται οι έρευνες για τα κενά ασφαλείας στο σύστημα διεθνών αερομεταφορών, εξαιτίας των οποίων λίγο έλειψε η χριστουγεννιάτικη πτήση 253 της Northwest Airlines, από το Αμστερνταμ στο Ντιτρόιτ, να καταλήξει σε τραγωδία.

Η κυβέρνηση της Υεμένης επιβεβαίωσε χθες ότι ο Νιγηριανός επίδοξος βομβιστής, Ουμάρ Φαλούκ Αμπντουλμουταλάμπ, είχε περάσει δύο μακρές περιόδους διαμονής στη χώρα, ως φοιτητής σε κολέγιο εκμάθησης της αραβικής γλώσσας.

Ωστόσο, οι ΗΠΑ δεν είχαν στείλει καμία προειδοποίηση στην Υεμένη ότι επρόκειτο για ύποπτο άτομο, οπότε δεν παρακολουθούνταν. Σημειώνεται ότι ο ίδιος ο πατέρας του Αμπντουλμουταλάμπ είχε ειδοποιήσει τις αμερικανικές αρχές ότι ο γιος του είχε πιθανώς ασπαστεί εξτρεμιστικές απόψεις.

Ως εκ τούτου, ο υπουργός Πληροφοριών της Υεμένης απέδωσε χθες ευθύνες στην Ουάσιγκτον για την ολιγωρία της να μοιραστεί τη συγκεκριμένη πληροφόρηση.



Η Αμερικανίδα υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας, Τζάνετ Ναπολιτάνο, παραδέχθηκε εμμέσως ότι υπήρξαν παραλείψεις, αφού o Αμπντουλμουταλάμπ ήταν στη «μαύρη λίστα» του βρετανικού υπουργείου Εσωτερικών και δεν του επιτρεπόταν η είσοδος στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ δεν υπήρχε αντίστοιχη απαγόρευση για τις ΗΠΑ. Το παρακλάδι της Αλ Κάιντα που ανέλαβε την ευθύνη για το χτύπημα ειρωνεύτηκε τα μέτρα ασφαλείας.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Γερμανός έσπασε τον κώδικα GSM των κινητών

«Ανοιχτές» οι συνομιλίες

Σοβαρές αμφιβολίες για το απόρρητο των συνδιαλέξεων μέσω κινητής τηλεφωνίας γέννησε ανακοίνωση Γερμανού μηχανικού ότι κατάφερε να σπάσει τον κώδικα GSM, ο οποίος χρησιμοποιείται για την κρυπτογράφηση του 80% των συνδιαλέξεων αυτού του είδους σε παγκόσμια κλίμακα. Ο 28χρονος Κάρστεν Νολ ισχυρίστηκε, σε διεθνές συνέδριο πειρατών του Διαδικτύου, στο Βερολίνο, ότι η ασφάλεια του κώδικα που χρησιμοποιείται από το 1988 είναι ανεπαρκής.



Διαβάστε περισσότερα...

Το ιρανικό καθεστώς περνάει στην αντεπίθεση

Φιλοκυβερνητικές διαδηλώσεις και έκκληση της Βουλής για βαριές ποινές

Α.P., AFP

Με αντιδιαδηλώσεις και με συσπείρωση σε ενιαίο μέτωπο όλων των μερίδων του συντηρητικού στρατοπέδου, το ισλαμικό καθεστώς της Τεχεράνης προσπαθεί να περάσει στην αντεπίθεση απαντώντας στο κύμα μαζικών κινητοποιήσεων της αντιπολίτευσης, που κορυφώθηκαν με τις αιματηρές ταραχές της περασμένης Κυριακής.

Ο Ιρανός πρόεδρος Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ χαρακτήρισε τις διαδηλώσεις «νοσηρό σενάριο… γραμμένο από τους Αμερικανούς και τους σιωνιστές (δηλαδή το Ισραήλ), οι οποίοι αποτελούν και το μοναδικό ακροατήριο». Εξάλλου, η ιρανική κυβέρνηση διαμαρτυρήθηκε στον Βρετανό πρεσβευτή για την υποτιθέμενη «ανάμειξη» του Λονδίνου στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Μανουσέρ Μοτακί δήλωσε ότι «αν η Βρετανία δεν πάψει να λέει βλακείες, θα δεχθεί ράπισμα».

Παράλληλα, η ιρανική Βουλή, στην οποία κυριαρχούν οι συντηρητικοί, ζήτησε με ψήφισμά της «από τη Δικαιοσύνη και τις Αρχές Ασφαλείας να συλλάβουν όσους προσβάλλουν τη θρησκεία και να τους επιβάλουν τη μέγιστη δυνατή τιμωρία, χωρίς την παραμικρή επιφύλαξη». Το ψήφισμα της Βουλής ανέγνωσε, μπροστά στους φακούς της κρατικής τηλεόρασης, ο πρόεδρος του σώματος Αλί Λαριτζανί. Ο συντηρητικός πολιτικός, αν και αντίπαλος του Αχμεντινετζάντ, στηλίτευσε το εγκώμιο του Ομπάμα υπέρ των διαδηλωτών και, απευθυνόμενος προς τους ηγέτες της αντιπολίτευσης, δήλωσε: «Αυτοί οι έπαινοι είναι επονείδιστοι και ωθούν το σύστημα να δράσει ακόμη περισσότερο αποφασιστικά».


Επιπλέον, ο Λαριτζανί χαρακτήρισε την παρέμβαση Ομπάμα «θείο δώρο», το οποίο προσγειώνει στο έδαφος της πραγματικότητας όσους έτρεφαν «αφελείς προσδοκίες» για αλλαγή της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής μετά το τέλος της εποχής Μπους.

«Εις θάνατον οι εχθροί»

Ανησυχία προκάλεσε εξάλλου η τοποθέτηση του ιερωμένου Αμάς Βαέζ-Ταμπασί, συμβούλου του ανώτατου ηγέτη Αγιατολάχ Χαμενεΐ, ο οποίος δήλωσε ότι «οι υποκινητές της στάσης είναι εχθροί του Θεού και ο (ισλαμικός) νόμος είναι πολύ σαφής για την τιμωρία τους», υπονοώντας σαφώς τη θανατική ποινή.

Στο απέναντι στρατόπεδο, το Ισλαμικό Μέτωπο Συμμετοχής, η μεγαλύτερη πολιτική οργάνωση της αντιπολίτευσης, η οποία υποστήριξε τον μεταρρυθμιστή υποψήφιο Μιρχοσεΐν Μουσαβί στις εκλογές του Ιουνίου, τόνισε ότι το κίνημα «είναι ειρηνικό και σέβεται τους νόμους», προσθέτοντας ότι η βίαιη καταστολή «καταδεικνύει την πλήρη αποτυχία του (εκλογικού) πραξικοπήματος και όχι τη δύναμη της κυβέρνησης».

Εξάλλου, η κρατική τηλεόραση ανέφερε ότι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν χθες σε «αυθόρμητες» διαδηλώσεις στους δρόμους της Τεχεράνης και άλλων πόλεων, με συνθήματα υπέρ του ανώτατου ηγέτη, Αγιατολάχ Χαμενεΐ.

Τουλάχιστον 20 ακτιβιστές ή συγγενείς προσωπικοτήτων της αντιπολίτευσης έχουν συλληφθεί μετά τις ταραχές της Κυριακής. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται η Νουσίν Εμπαντί, καθηγήτρια Ιατρικής και αδελφή της βραβευμένης με το Νομπέλ Ειρήνης για τον αγώνα της υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Σιρίν Εμπαντί.

Στο μεταξύ, μαζί με το 2009, βαίνει προς την εκπνοή της η προθεσμία που έχει θέσει η κυβέρνηση Ομπάμα στην Τεχεράνη, προκειμένου να ανταποκριθεί στις προτάσεις της Δύσης αναφορικά με το πυρηνικό της πρόγραμμα. Ο εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, Ρόμπερτ Γκιμπς, δήλωσε χθες ότι «η προθεσμία είναι πολύ πραγματική», καθιστώντας σαφές ότι αν η Τεχεράνη δεν αλλάξει στάση, οι ΗΠΑ θα προωθήσουν και τέταρτο γύρο κυρώσεων στο Συμβούλιο Ασφαλείας.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Ερευνα σε στρατηγείο ειδικών δυνάμεων στην Τουρκία

«Οι έρευνες στην έδρα της Ομάδας Τακτικής Κινητοποίησης (ΟΤΚ) είναι μια ακόμη προσπάθεια να διασφαλιστεί η υπεροχή της πολιτικής επί της στρατιωτικής εξουσίας στην Τουρκία, η οποία χρειάζεται σταθερό δημοκρατικό πολίτευμα για να υποστηρίξει την υποψηφιότητα της στην Ε.Ε.», σημείωνε χθες Δυτικός αναλυτής, αναφερόμενος στην πρωτοφανή έρευνα που διενήργησε η αστυνομία στο στρατηγείο της μονάδας των ειδικών δυνάμεων στην Άγκυρα.

Αφορμή για τις έρευνες, οι οποίες άρχισαν το Σαββατοκύριακο, υπήρξε σενάριο περί σχεδίου δολοφονίας του αντιπροέδρου της τουρκικής κυβέρνησης Μπουλέντ Αρίντς. Χθες, μια ημέρα μετά την τακτική διμηνιαία σύγκληση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας υπό τον πρόεδρο Γκιουλ, το τουρκικό γενικό επιτελείο με ανακοίνωσή του, διαβεβαιώνει ότι δεν έχει καμία αντίρρηση προς την έρευνα της αστυνομίας στην έδρα της ΟΤΚ, η οποία, σύμφωνα με τη φιλοκυβερνητική «Ζαμάν», που επικαλείται δηλώσεις Τούρκων συγγραφέων, δημοσιογράφων και αυτοπτών μαρτύρων, ήταν η κινητήριος δύναμη πίσω από τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 1955 εναντίον των «ξένων μειονοτήτων» στην Κωνσταντινούπολη. Η νέα αυτή υπόθεση, «συγγενική» προς την υπόθεση Εργκένεκον και τη δίκη στο Ιμραλί, είδε το φως της δημοσιότητας στις 19 Δεκεμβρίου. Τότε δύο αξιωματικοί της ΟΤΚ συνελήφθησαν, επειδή εθεάθησαν κατ’ εξακολούθησιν έξω από την κατοικία του κ. Αρίντς στην Αγκυρα. Οι δύο αφέθησαν ελεύθεροι, αλλά ο τουρκικός Τύπος συντήρησε το σενάριο του σχεδίου δολοφονίας του κ. Αρίντς, που εκ των υστέρων κάνει λόγο μόνο για «κακόβουλα σχέδια». Το περασμένο Σάββατο συνελήφθησαν οκτώ της Ομάδας, που ανακρίνονται, ενώ την Παρασκευή εισαγγελικές αρχές είχαν διατάξει έρευνα σε δύο μυστικές αίθουσες του στρατηγείου της ΟΤΚ, όπου είναι αρχειοθετημένο «υλικό άκρως απόρρητο», αλλά η έρευνα παρεμποδίστηκε από άνδρες της Ομάδας, η οποία υπάγεται στις Ειδικές Δυνάμεις - που παραλληλίζονται με την ιταλική «Γκλάντιο». Σύμφωνα με τη «Ζαμάν» που επικαλείται τις εισαγγελικές αρχές, από υποκλοπή τηλεφωνικής συνδιάλεξης στρατιώτη με τον πατέρα του προέκυψε ότι πριν από την αστυνομική έρευνα, καταστράφηκε μεγάλο μέρος του αρχειοθετημένου υλικού.



Στην ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά το πέρας της συνεδρίασης του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, έμφαση δίνεται στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας και στη διασφάλιση της εθνικής ενότητας, με έμφαση στο Κουρδικό.

Πηγή:http://news.kathimerini.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Η διαμάχη μεταξύ Κεμαλιστών και Ισλαμιστών στην Τουρκία «καταλήγει» στην Ελλάδα...

Μαίνεται η ένταση μεταξύ του κυβερνώντος ισλαμικού κόμματος και των κεμαλιστών, με την αντιπαράθεση να έχει φτάσει στο «κόκκινο» χωρίς κανένας να μπορεί να προβλέψει τις συνέπειες. Είναι ίσως η πρώτη φορά μετά το 1980 που ένα κόμμα βρίσκεται σε προστριβές αυτού του μεγέθους με τους παραδοσιακούς «θεματοφύλακες» του κοσμικού κράτους βάσει των αρχών που διατυπώθηκαν από τον ιδρυτή της σύγχρονης τουρκικής Δημοκρατίας, Μουσταφά Κεμάλ πασά.

Ηδη όπως έγινε γνωστό στις 29 Δεκεμβρίου, εισαγγελέας εισήλθε στα «άδυτα των αδύτων» του Γενικού Επιτελείου και ελέγχει άκρως απόρρητα έγγραφα ειδικού χειρισμού με διαβάθμιση «Cosmic». Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της νέας Τουρκικής Δημοκρατίας που δικαστικός εισέρχεται στο Γενικό Επιτελείο και ελέγχει απόρρητα έγγραφα.

Συγκεκριμένα, μετά από τη σύλληψη οκτώ αξιωματικών των ειδικών δυνάμεων για απόπειρα δολοφονίας του Τούρκου αντιπροέδρου, ο εισαγγελέας εισήλθε στην πιο «απόρρητη» διεύθυνση του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, αυτή των Ειδικών Δυνάμεων η οποία «χρεώνεται» τις ενέργειες αποσταθεροποίησης εντός και εκτός της χώρας από το 1950 και μετά και ελέγχει σειρά εγγράφων.
Μέχρι στιγμής έχουν εξαρθρωθεί από ομάδες της αστυνομίας φιλικά προσκείμενες προς την κυβέρνηση, τρεις απόπειρες ανατροπής ή καλύτερα αποσταθεροποίησης της χώρας με σκοπό τη δημιουργία «χαώδους κατάστασης» ώστε να αναγκαστεί να επέμβουν οι Ενοπλες Δυνάμεις, όπως έγινε και με το πραξικόπημα του στρατηγού Κενάν Εβρέν το 1980.



Μόνο που αυτή τη φορά, τα μέτρα που προσπάθησε να πάρει το Γενικό Επιτελείο ώστε να σταματήσει την «είσοδο» ισλαμιστών στρατιωτικών σε ανώτερες βαθμίδες, τόσο στα τέσσερα σώματα των Ενόπλων Δυνάμεων (Στρατός ξηράς, Αεροπορία, Ναυτικό, Στρατοχωροφυλακή) όσο και στις αστυνομικές αρχές, απέτυχε.

Ετσι εξαρθρώθηκε η περίφημη παραστρατιωτική οργάνωση «Ερκένεγκον», μια ακόμη ομάδα που σχεδίαζε «ανατρεπτικές ενέργειες» κάτω από τη σκέπη ενός συνταγματάρχη του Γενικού Επιτελείου και το περασμένο Σάββατο η σύλληψη και ανάκριση οκτών Τούρκων αξιωματικών με την κατηγορία της δολοφονίας του αντιπροέδρου της χώρας Μπουλέντ Αρίντζ.

Οι τρεις «πυλώνες-θεματοφύλακες» του τουρκικού λαϊκού κράτους, όπως τους έθεσε ο Μουσταφά Κεμάλ πασάς, κατά την περίφημη ομιλία του («Νανούκ») στην εθνοσυνέλευση της χώρας, ήταν οι στρατιωτικοί, οι δικαστικοί και οι εκπαιδευτικοί (σήμερα είναι το περίφημο Συμβούλιο Ανώτατης Εκπαίδευσης-ΥÖΚ).

Και τα τρία αυτά σώματα-θεματοφυλάκων ανταλλάσουν «πυρά» με τον Ταγίπ Ερντογάν προσπαθώντας να τον ανατρέψουν.
Οι εξελίξεις στο Κουρδικό, στο Αρμενικό, στο Ιρανικό και το Κυπριακό, οι προσπάθειες δηλαδή που κάνει η κυβέρνηση Ερντογάν με τους 4 «εχθρούς» της Τουρκίας χωρίς τη συγκατάθεση του «βαθέως κράτους», το οποίο ειδικά με το Ιράν και την Ελλάδα δεν θέλει βελτίωση των υπαρχόντων σχέσεων χωρίς αποδοχή των «τουρκικών όρων» έχει συντελέσει στην αύξηση της αντιπαράθεσης.

Σε αντίθεση όμως με το παρελθόν, τόσο η κοινοβουλευτική ισχύς του Τούρκου πρωθυπουργού, όσο και η επιτήρηση που έχει καταφέρει να έχει εντός του «βαθέως κράτους» έχει δυσκολέψει οποιαδήποτε ενέργεια που θα μπορούσε να τον θέσει εκτός πρωθυπουργικού θώκου.
Αντίθετα, αμέσως γνωστοποιεί τις πράξεις των «κεμαλιστών» ώστε να τους εκθέσει στην κοινή γνώμη, δημιουργώντας ένα πλειοψηφικό πολιτικό τοίχος απέναντί τους ή αν θέλετε ένα «πολιτικό φράγμα ανάσχεσης».

Τα μαθήματα που πήραν τόσο ο Αμντουλάχ Γκιούλ όσο και ο Ταγίπ Ερντογάν θητεύοντας στο πλάι του μέντορά τους Νετσμεντίν Ερμπαγκάν-ο οποίος ανατράπηκε από την πρωθυπουργία με «βελούδινο πραξικόπημα» από τους στρατιωτικούς το 1997-δεν πήγαν χαμένα όπως αποδεικνύεται.


Η «αχίλλειος πτέρνα» που λέγεται Ελλάδα…

Και εδώ έρχεται να προστεθεί ο παράγοντας Ελλάδα. Αποτελεί ίσως την «αχίλλειο πτέρνα» της κυβέρνησης Ερντογάν. Εδώ τον πλήρη έλεγχο των κινήσεων τον έχει το «κεμαλικό κράτος». Οι Ενοπλες Δυνάμεις, η πλειοψηφία του Υπουργείου Εξωτερικών και η Υπηρεσία Πληροφοριών (ΜΙΤ) είναι υπό τον έλεγχό τους. Ο «απαραίτητος μηχανισμός» εν ολίγοις, για να στηθεί μια κρίση που θα κλονίσει την κυβέρνηση Ερντογάν. Είναι η μοναδική ίσως περίπτωση που οι Τούρκοι πολίτες δεν πρόκειται να αντιδράσουν. Σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας πάντα η «ζυγαριά» γέρνει υπέρ των στρατιωτικών.

Ιδιαίτερα από τον περασμένο Σεπτέμβριο και μετά, είχαμε μια συνεχή αύξηση της τουρκική προκλητικότητας σε σημείο να εισέλθουν εντός του πεδίου βολής της Ανδρου τη στιγμή που ασκούνταν μονάδες του Πολεμικού μας Ναυτικού. Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για τις υπερπτήσεις τους πάνω από ελληνικό έδαφος, που θεωρητικά, οι ακρίτες μας αντί να βλέπουν να «σχίζει τον αέρα η γαλανόλευκη» βλέπουν να τον «σχίζει» η… «ημισέληνος» καταβαραθρώνοντας το ηθικό τους. Και φυσικά οι καθημερινές παραβιάσεις, με τελευταίο συμβάν την «παύση» του δικαιοστασίου Παπούλια-Γιλμάζ με παραβιάσεις την ημέρα των Χριστουγέννων.

Και ήρθε και το ζήτημα του «δικτύου κατασκόπων» της ΕΥΠ στα παράλια της Τουρκίας, όπου οι Τούρκοι επί της ουσίας απέλασαν έναν Ελληνα διπλωμάτη με την κατηγορία της κατασκοπίας και ως υπεύθυνο του δικτύου, ενώ έκαναν έντονο διάβημα στην Αθήνα ζητώντας εξηγήσεις. Φυσικά, αυτό πέρασε και περνάει στα «απαρατήρητα» για να μη διαταραχθούν «οι εξαιρετικές σχέσεις των δύο χωρών» (sic) όπως είπε στις αρχές Δεκεμβρίου από την Αθήνα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμεντ Νταβούντογλου.

Ετσι λοιπόν, απροκάλυπτα οι Τούρκοι μας δείχνουν τις προθέσεις τους σε όλα τα επίπεδα. Και εμείς να μιλάμε για διεθνές δίκαιο και συνθήκες, θυμίζοντας τον «πατέρα του κατευνασμού» Τσαμπερλέιν, ξεχνώντας τι σημαίνει στην στρατηγική: «αποτρεπτική ισχύς», «ισοδύναμο τετελεσμένο», «πολιτική βούληση».

Πρέπει να καταλάβουμε κάποτε, πως η «συναισθηματική» εξωτερική πολιτική δεν προσφέρει τίποτε. Ούτε οι «κουμπαριές», ούτε οι «κλάδοι ελαίας», ούτε οι «κόκκινες γραμμές». Αυτή είναι στρατηγική και πολιτική που ούτε κατάφερε και ούτε θα καταφέρει να διαφυλάξει την ασφάλεια μιας χώρας. Πάντα ο «δυνατός» θα εποφθαλμιά τον «αδύνατο». Είναι βασική και κύρια αρχή των διεθνών και στρατηγικών σχέσεων, που οι Τούρκοι διπλωμάτες και στρατιωτικοί γνωρίζουν αλλά εμείς για «κάποιο λόγο» ξεχνάμε.

Ισως η φράση που ταιριάζει καλύτερα στις σημερινές σχέσεις των δύο χωρών είναι αυτή που έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: «Πάσσαλος, πασσάλω εκκρούεται»...

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Οι ΗΠΑ ανοίγουν μέτωπο στην Υεμένη

Των Eric Smith και Robert F. Worth
The New York Times

Παρά το γεγονός ότι οι στρατιώτες της πολεμούν ήδη σε δύο μέτωπα, η Ουάσιγκτον άνοιξε χωρίς τυμπανοκρουσίες ένα τρίτο κατά της Αλ Κάιντα, στην Υεμένη αυτήν τη φορά. Πριν από ένα χρόνο, η CIA απέστειλε ομάδα πρακτόρων της με ειδίκευση στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας στη Σανάα, ενώ την ίδια ώρα, μέλη των επίλεκτων ειδικών δυνάμεων του αμερικανικού στρατού αναλάμβαναν την εκπαίδευση των δυνάμεων ασφαλείας της Υεμένης. Για την αποστολή αυτή, το Πεντάγωνο θα δαπανήσει πάνω από 70 εκατ. δολάρια τους ερχόμενους 18 μήνες, ενώ την ίδια στιγμή οι αμερικανικές διωκτικές υπηρεσίες προσπαθούν να διαπιστώσουν εάν ο συλληφθείς επίδοξος βομβιστής της πτήσης 253 εκπαιδεύθηκε πράγματι από την Αλ Κάιντα στην Υεμένη. Η Υεμένη υπήρξε παραδοσιακό καταφύγιο πολεμιστών του ιερού πολέμου, εν μέρει χάρη στη θερμή υποδοχή που εξασφάλισαν τη δεκαετία του 1980 οι μαχητές των μουτζαχεντίν κατά των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν από την κυβέρνηση της χώρας. Η Αλ Κάιντα απέδειξε την ισχύ της στην Yεμένη, με την επίθεση εναντίον του αμερικανικού αντιτορπιλικού «Κόουλ» το 2000.

Τα τελευταία χρόνια, όμως, οι ηγέτες της Αλ Κάιντα κατέβαλαν σημαντικές προσπάθειες με στόχο τη δημιουργία βάσης στην Υεμένη, προσελκύοντας μαχητές από όλη την περιοχή και οργανώνοντας επιθέσεις εναντίον διπλωματικών κυρίως στόχων.

Ο Λευκός Οίκος επιθυμεί τώρα τη σύναψη στενότερων σχέσεων με την κυβέρνηση του προέδρου Αλι Αμπντουλάχ Σαλέχ, ώστε αυτός να συνεχίσει μόνος τον πόλεμο κατά της Αλ Κάιντα στην αραβική χερσόνησο. «Η Υεμένη κατέστη πλέον επίκεντρο του αντιτρομοκρατικού αγώνα», είπε τον Αύγουστο ο Τζο Λίμπερμαν, πρόεδρος της Επιτροπής Εσωτερικής Ασφάλειας, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στη χώρα.

Οι ορεινές περιοχές της Υεμένης φημίζονται για την ανομία που επικρατεί σε αυτές, ενώ το χάος ενισχύθηκε τα τελευταία δύο χρόνια στη χώρα εξαιτίας της ένοπλης εξέγερσης στο Βορρά και το αυξανόμενο αποσχιστικό αίσθημα του Νότου. Στις 17 και 24 Δεκεμβρίου, όμως, η αεροπορία της Υεμένης πραγματοποίησε σειρά βομβαρδισμών σε περιοχές υπό τον έλεγχο της Αλ Κάιντα, προκαλώντας το θάνατο τουλάχιστον 60 μαχητών του εχθρού.




Διαβάστε περισσότερα...

Ιστορικό λάθος ο πόλεμος στο Ιράκ

Βρετανία

Ιστορικό λάθος ο πόλεμος στο Ιράκ

Του John F. Burns
The New York Times

Όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, η έρευνα που διατάχθηκε στη Βρετανία σχετικά με τον πόλεμο στο Ιράκ, δεν αναμενόταν να βγάλει σημαντικές ειδήσεις. Ωστόσο, οι πρώτες εβδομάδες των ακροάσεων, οι οποίες μάλιστα ήταν δημόσιες, έφεραν στο φως στοιχεία, τα οποία επιβεβαιώνουν την εδραιωμένη άποψη της κοινής γνώμης στη χώρα ότι η συμμετοχή της Βρετανίας στον πόλεμο ήταν ένα ιστορικό λάθος της κυβέρνησης του Τόνι Μπλερ.

Οι περισσότεροι ανώτεροι αξιωματικοί, διπλωμάτες και στελέχη των μυστικών υπηρεσιών που κατέθεσαν, φαίνεται να έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο κ. Μπλερ αγνόησε τις συμβουλές τους να αποφύγει τον πόλεμο, στον βωμό της επιθυμίας του να χτίσει μια στενή προσωπική σχέση με τον Αμερικανό πρόεδρο, Τζορτζ Μπους. Οι μάρτυρες περιγράφουν τη θέση της Βρετανίας ως υπηρέτη της αμερικανικής πολεμικής μηχανής, χωρίς ουσιαστική αρμοδιότητα στον σχεδιασμό της εισβολής του 2003, αλλά ούτε και στις επιχειρήσεις που ακολούθησαν. Στην ουσία, οι νηφάλιες σκέψεις των Βρετανών αξιωματούχων αγνοούνταν συστηματικά από τους ζηλωτές Αμερικανούς συναδέλφους τους, στον απόηχο των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου.

Οι καταθέσεις
Οι προαναφερθείσες καταθέσεις δεν προσφέρουν κάτι καινούργιο σε όσα ήδη γνωρίζουμε. Επαναφέρουν όμως τον πόλεμο του Ιράκ στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, λίγους μήνες πριν από μια εκλογική αναμέτρηση, στην οποία η κυβερνώσα παράταξη κατέρχεται από μειονεκτική θέση. Επίσης, η πειθήνια υπακοή που υπέδειξε η Βρετανία στις ΗΠΑ, δυσκολεύει τις προσπάθειες του κ. Μπράουν να ενισχύσει την υποστήριξη της κοινής γνώμης για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Οι μάρτυρες μίλησαν για την απογοήτευση που ένιωθαν λόγω της αδιαφορίας της κυβέρνησης Μπους να εξασφαλίσει τη στήριξη του ΟΗΕ για την εισβολή στο Ιράκ και του ελλιπούς σχεδιασμού για το τι επρόκειτο να επακολουθήσει ύστερα από αυτήν. Άπαντες συμφωνούν ότι οι ΗΠΑ θεωρούσαν ανέκαθεν δεδομένη τη συμμετοχή της Βρετανίας στον πόλεμο, πολύ πριν αποφασίσει σχετικά η Βουλή του Λονδίνου.




Ωστόσο, αυτός που έχει συγκεντρώσει την προσοχή της κοινής γνώμης, χωρίς ακόμη να έχει εμφανιστεί ενώπιον της επιτροπής, είναι ο ίδιος ο κ. Μπλερ, ο οποίος αναμένεται να καταθέσει στις αρχές του νέου έτους. Εξάλλου, στο επίκεντρο των ακροάσεων βρέθηκε τις προηγούμενες ημέρες η συνάντησή του με τον κ. Μπους, στο ράντσο του Αμερικανού προέδρου, τον Απρίλιο του 2002. Ο σερ Κρίστοφερ Μάγιερ, πρέσβης της Βρετανίας στην Ουάσιγκτον εκείνη την εποχή, δήλωσε στην επιτροπή ότι στη διάρκεια εκείνης της συνάντησης οριστικοποιήθηκε η απόφαση να ξεκινήσουν οι δύο χώρες πόλεμο εναντίον του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν.

Λάθος πληροφορίες
Σε συνέντευξη που παραχώρησε προσφάτως στο BBC, ο αμετανόητος, όπως φαίνεται, κ. Μπλερ δήλωσε ότι η απόφασή του δεν θα άλλαζε, ακόμη και αν ήξερε πριν από την εισβολή ότι το Ιράκ δεν διαθέτει όπλα μαζικής καταστροφής. Πάντως, το σίγουρο είναι ότι η υποτιθέμενη ύπαρξη τέτοιων όπλων, η οποία προέκυπτε από πληροφορίες μυστικών υπηρεσιών, ήταν η βασική δικαιολογία για τον πόλεμο. με 45.000 στρατιώτες. Οι πληροφορίες αποδείχθηκαν εντέλει εσφαλμένες, γεγονός που αποτέλεσε αντικείμενο άλλης έρευνας, το 2004.

Συνολικά 179 Βρετανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν στο Ιράκ από την εισβολή και μέχρι την αποχώρησή τους το περασμένο καλοκαίρι, τη στιγμή που 237 συνάδελφοί τους έχουν ήδη χάσει ήδη τη ζωή τους στο Αφγανιστάν. Τόσο οι απώλειες, όσο και τα δισεκατομμύρια δολάρια που έχουν στοιχίσει οι δύο πόλεμοι στον κρατικό προϋπολογισμό, ωχριούν βεβαίως σε σύγκριση με τα αντίστοιχα νούμερα για τις ΗΠΑ. Έχουν όμως προκαλέσει τόσο μεγάλη οργή και καχυποψία στη Βρετανία, ώστε εκτιμάται ότι θα δυσκολέψουν τις μελλοντικές ειρηνευτικές ή στρατιωτικές αποστολές της χώρας στο εξωτερικό.

Μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης αμφισβητεί το βάθος και της εν εξελίξει έρευνας. Ο επικεφαλής της επιτροπής πάντως, σερ Τζον Τσίλκοτ, υποσχέθηκε ότι το έργο της δεν θα ισοδυναμεί με «ξέπλυμα» ευθυνών. Ξεκαθάρισε ότι το μόνο που μπορεί να κάνει στο πόρισμά της η επιτροπή, είναι να ασκήσει κριτική σε εσφαλμένες αποφάσεις.



Διαβάστε περισσότερα...

«Τρύπα» στην ασφάλεια πτήσεων;

Ο επίδοξος βομβιστής Αμπντουλμουταλάμπ είχε περάσει από ελέγχους
σε δύο αεροδρόμια

AFP, A.P., Reuters

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ. Σοβαρά ερωτήματα για την ασφάλεια των αερομεταφορών στις ΗΠΑ εγείρει η αποτυχημένη τρομοκρατική επίθεση των Χριστουγέννων στο αεροσκάφος της Northwest Airlines, που εκτελούσε την πτήση από το Αμστερνταμ στο Ντιτρόιτ.

Η ρεπουμπλικανική αντιπολίτευση κατηγορεί τις αρχές για ελλιπή μέτρα προστασίας, καθώς οι γονείς του Νιγηριανού επίδοξου βομβιστή του αεροσκάφους είχαν ειδοποιήσει πριν από δύο μήνες την αμερικανική πρεσβεία στην Αμπουτζά ότι ο γιος τους ενδεχομένως να έχει επαφές με εξτρεμιστές στην Υεμένη.

Σε λίστα υπόπτων

Ωστόσο, η βίζα του για τις ΗΠΑ δεν είχε ανακληθεί και, ως εκ τούτου, ο 23χρονος Ουμάρ Φαλούκ Αμπντουλμουταλάμπ κατάφερε να επιβιβαστεί ανενόχλητος στην παρ' ολίγον μοιραία πτήση. Μάλιστα, το βρετανικό υπουργείο Εσωτερικών ανακοίνωσε χθες ότι ο Αμπντουλμουταλάμπ, οποίος είχε σπουδάσει μηχανολογία στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, συμπεριλαμβανόταν στη λίστα υπόπτων για τρομοκρατική δράση και δεν είχε άδεια εισόδου στο Ηνωμένο Βασίλειο. Εντύπωση προκαλεί επίσης το γεγονός ότι ο Αμπντουλμουταλάμπ πέρασε από ελέγχους σε δύο αεροδρόμια, χωρίς να αντιληφθεί το προσωπικό ασφαλείας τους ότι μεταφέρει εκρηκτικά. Πάντως, η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα διατείνεται ότι τα μέτρα ασφαλείας αποδείχθηκαν αποτελεσματικά. «Το σύστημα λειτούργησε ακριβώς όπως έπρεπε», σημείωσε η υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας, Τζάνετ Ναπολιτάνο, αναφερόμενη στην αντίδραση των επιβατών και των μελών του πληρώματος στη διάρκεια της προσπάθειας του Αμπντουλμουταλάμπ να πυροδοτήσει τα εκρηκτικά που έφερε πάνω του.


Διέταξε έρευνα

Η αντιπολίτευση αντέδρασε έντονα, σημειώνοντας ότι για λίγα μόλις δευτερόλεπτα αποτράπηκε μία τραγωδία που θα είχε 300 νεκρούς. Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου ζήτησε από τους Ρεπουμπλικανούς να μην επιχειρήσουν να εκμεταλλευθούν το ζήτημα για μικροκομματικά οφέλη. Χθες το βράδυ αναμένονταν και δηλώσεις του ίδιου του προέδρου, από τη Χαβάη όπου βρίσκεται για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Ο κ. Ομπάμα έχει διατάξει έρευνα για τις συνθήκες του περιστατικού, αλλά και για τυχόν παραλείψεις στον τομέα της ασφάλειας.

Tα μέτρα που ισχύουν στο «Ελευθέριος Βενιζέλος»

Aπό αξονικό τομογράφο και όχι από απλό μηχάνημα ακτίνων X περνούν όλες οι αποσκευές των επιβατών του Διεθνούς Aερολιμένα Aθηνών «Eλευθέριος Bενιζέλος» με προορισμό τις HΠA. Συνεχίζεται επίσης ο αυστηρός έλεγχος των διαβατηρίων, ενώ στην περίπτωση των επιβατών με προορισμό τις HΠA, πραγματοποιείται και σωματικός έλεγχος των ταξιδιωτών. Παράλληλα εξακολουθούν να ισχύουν στο ακέραιο όλα τα μέτρα για τη μεταφορά υγρών κατά τη διάρκεια των πτήσεων, τα οποία βρίσκονται σε ισχύ τα τελευταία χρόνια.

Σημειώνεται ότι η μοναδική αεροπορική εταιρεία που πραγματοποιεί πτήσεις από το «Eλ. Βενιζέλος» προς τις HΠA, μετά τη διακοπή των πτήσεων και από την Oλυμπιακή, είναι η Delta Airlines. Σύμφωνα με τους εκπροσώπους του αεροδρομίου της Αθήνας, τα συμπληρωματικά μέτρα ασφαλείας, τα οποία είχαν ληφθεί στη χώρα μας ήδη από το 2001, δεν είχαν εγκαταλειφθεί, και συνεχίζονται συστηματικά όπως συμβαίνει και στα περιφερειακά αεροδρόμια τις χώρας. Κατά συνέπεια δεν αναμένεται να εκδοθεί οδηγία για λήψη συμπληρωματικών μέτρων από την ΥΠΑ, εκτός εάν υποβληθεί σχετικό αίτημα από τις αμερικανικές αρχές.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Μεγάλο χτύπημα της ΕΤΑ αναμένει η Ισπανία

Η Ισπανία προετοιμάζεται για ένα θεαματικό κτύπημα της βασκικής οργάνωσης ΕΤΑ ενόσω η Μαδρίτη θα ασκεί την προεδρία της Ε.Ε.

Η βασκική αυτονομιστική οργάνωση ΕΤΑ ενδέχεται να επιχειρήσει ένα «θεαματικό» χτύπημα, ή μία απαγωγή, κατά τη διάρκεια της εξάμηνης προεδρίας της Ισπανίας στην ΕΕ, η οποία ξεκινά από την 1η Ιανουαρίου, προειδοποίησε σήμερα ο Ισπανός υπουργός Εσωτερικών Αλφρέδο Πέρεθ Ρουμπακάλμπα.

«Η ΕΤΑ δεν μπορεί να κρατηθεί έξω από τέτοιου είδους διεθνείς ευκαιρίες», τόνισε ο Ρουμπακάλμπα σε συνέντευξή του στην Εουσκάντι (Χώρα των Βάσκων), έπειτα από σύσκεψή του με τοπικούς αστυνομικούς παράγοντες για το πώς θα αποτραπούν τέτοια πλήγματα.

«Δεδομένης της αδυναμίας και της εσωτερικής διχόνοιας στην ΕΤΑ, η οργάνωση δεν πρόκειται να περιορισθεί σε μία συνηθισμένη πράξη», τόνισε ο υπουργός.

«Αυτό μας οδηγεί να αυξήσουμε την εγρήγορσή μας, να σκεπτόμασθε πως η ΕΤΑ ενδέχεται να εξετάζει μία θεαματική επίθεση για να γίνει ορατή κατά τη διάρκεια της 6μηνης προεδρίας της Ε.Ε.», πρόσθεσε.

«Αυτό μας κάνει να θεωρούμε πως μπορεί να οργανώσει μία απαγωγή, διότι αυτή είναι αναμφίβολα μία πράξη θεαματική, που θα μπορούσε να στρέψει προς αυτήν την προσοχή που στερείται τελευταία και η οποία δεν θα της προκαλούσε εσωτερικά προβλήματα» και θα «αποδείξει στους οπαδούς της την εμφανή της δύναμη», τόνισε ο Ρουμπακάλμπα.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ




Εδώ γράφουμε αυτά που θέλουμε να εμφανίζονται μετά το "Διαβάστε περισσότερα".
Διαβάστε περισσότερα...

Πρώην κρατούμενος στο Γκουαντάναμο στην ηγεσία της Αλ Κάιντα στην Υεμένη

Πρώην κρατούμενος των Αμερικανών στο Γκουαντάναμο ήταν ένας από τους ηγέτες της Αλ Κάιντα στην Υεμένη, προκύπτει από έγγραφο του Πενταγώνου.

Ένας από τους επικεφαλής του βραχίονα της Αλ Κάιντα στην Υεμένη, όπου ενδεχομένως να εκπαιδεύθηκε ο επίδοξος βομβιστής στην πτήση Άμστερνταμ-Ντιτρόιτ, ήταν πρώην κρατούμενος στις αμερικανικές στρατιωτικές του Γκουαντάναμο, προκύπτει από σχετικό κατάλογο που δημοσιεύθηκε τον περασμένο Μάιο από το Πεντάγωνο.

Το έγγραφο αυτό καταγράφει «26 επιβεβαιωμένες» περιπτώσεις «επιστροφής σε τρομοκρατικές δραστηριότητες» κάποιων από τους περισσότερους από 500 κρατουμένους στο Γκουαντάναμο. Μεταξύ τους και του Σαΐντ Άλι αλ Σίχρι, ο οποίος είχε μεταφερθεί το 2007 στη Σαουδική Αραβία και θεωρείται ύποπτος για εμπλοκή του στην ενέργεια κατά της αμερικανικής πρεσβείας στη Σανάα το 2008.

Σύμφωνα δε, με το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο ABC ακόμη ένα ηγετικό στέλεχος της Αλ Κάιντα στην Υεμένη, ο Μουχάμαντ Ατίκ αλ Χάρμπι, περιλαμβάνεται μεταξύ των πρώην κρατουμένων στο Γκουαντάναμο.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ



Διαβάστε περισσότερα...

Le Monde: Εξακολουθεί να υφίσταται το πρόβλημα της Γάζας, παρά τις στρατιωτικές επεμβάσεις

Ένα χρόνο μετά την στρατιωτική επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα, κανένα πρόβλημα δεν έχει λυθεί.Ένα χρόνο μετά την έναρξη της ισραηλινής στρατιωτικής επίθεσης εναντίον της Γάζας, η εύθραυστη ηρεμία που επικρατεί στα «σύνορα» ανάμεσα στο οχυρό της Χαμάς και το Ισραήλ εγείρει ένα ερώτημα: πότε θα γίνει η επόμενη σύγκρουση;

Η επιχείρηση, που ξεκίνησε στις 27 Δεκεμβρίου του 2008 και διήρκεσε τρεις εβδομάδες, προκάλεσε μια ανθρωπιστική καταστροφή για τους 1,4 εκατομμύριο κατοίκους της Γάζας, έπληξε τη στρατιωτική ισχύ της Χαμάς, κηλίδωσε τη διεθνή εικόνα του Ισραήλ, αλλά δεν μείωσε καθόλου την αποφασιστικότητα των δύο πλευρών να αναμετρηθούν ξανά με την πρώτη ευκαιρία.

«Αυτόν τον χειμώνα, ούτε ένας ισραηλινός στρατιώτης ή άμαχος δεν σκοτώθηκε από τους τρομοκράτες, ένα φαινόμενο πρωτοφανές για τις τελευταίες δεκαετίες», δήλωσε ο στρατηγός Αμος Γιαντλίν, επικεφαλής της ισραηλινής στρατιωτικής αντικατασκοπείας. Φέτος, εκτοξεύτηκαν από τη Γάζα 280 ρουκέτες και οβίδες, έναντι 1.750 την προηγούμενη χρονιά. Οι ρουκέτες αυτές δεν οδήγησαν σε άρση της κατάπαυσης του πυρός ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς, με εξαίρεση τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς της «βιομηχανίας των τούνελ» που έχουν κατασκευαστεί κάτω από τα σύνορα με την Αίγυπτο. Τα τούνελ αυτά επιτρέπουν στον πληθυσμό της Γάζας να επιβιώνει και στη Χαμάς να εξοπλίζεται.



Οι ισραηλινοί στρατιωτικοί θεωρούν ότι τα σποραδικά πυρά δεν προέρχονται από τη Χαμάς, αλλά από κινήματα όπως ο Ισλαμικός Ιερός Πόλεμος, το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και μερικές ακόμη εξτρεμιστικές παλαιστινιακές οργανώσεις. Οι τελευταίες κατηγορούν μάλιστα τη Χαμάς ότι, εγκαταλείποντας προσωρινά την ένοπλη πάλη, συνεργάζεται με τον «σιωνιστή εχθρό» .

Το Ισραήλ, από την πλευρά του, συνεχίζει τη στρατηγική της απομόνωσης της Λωρίδας της Γάζας, τόσο στο πολιτικό όσο και στο οικονομικό επίπεδο. Ο αριθμός των ασθενών και των φοιτητών που μπορούν να εξέλθουν από την περιοχή έχει μειωθεί δραστικά, ενώ απαγορεύεται συστηματικά η είσοδος ξένων διπλωματών. Το Ισραήλ επιτρέπει την ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά όχι και την εισαγωγή οικοδομικών υλικών, γεγονός που καθιστά ακόμη πιο ζωτική για τη Χαμάς τη στρατηγική σύνδεση με την Αίγυπτο. Η τελευταία, όμως, αλλάζει στάση. Με τη βοήθεια Αμερικανών τεχνικών, οι αιγυπτιακές αρχές έχουν ξεκινήσει την κατασκευή ενός υπόγειου ατσαλένιου φράγματος που αποσκοπεί στην εξουδετέρωση των τούνελ. Αυτό έχει προκαλέσει την έντονη αντίδραση της Χαμάς, που επικαλείται την αραβική αλληλεγγύη. Αλλά η Αίγυπτος απαντά ότι πρέπει να αντιμετωπίσει τις απειλές κατά της εθνικής της ασφαλείας, αναφερόμενη εμμέσως στις σχέσεις της Χαμάς με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους της Αιγύπτου.Στις 14 Δεκεμβρίου, το Κίνημα ισλαμικής αντίστασης γιόρτασε τη 22η επέτειό του με μια εντυπωσιακή κινητοποίηση 100.000 ανθρώπων στους δρόμους της Γάζας. Ο ηγέτης του Χαλέντ Μεσχαάλ έγινε δεκτός με τιμές από τον πρόεδρο του Ιράν. Αν όμως τα σύνορα με την Αίγυπτο κλείσουν, η ροή στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας από το Ιράν και τη Συρία προς τη Χαμάς μπορεί να σταματήσει.

Ο ισραηλινός στρατός βεβαιώνει ότι η Χαμάς έχει ανασυσταθεί και πάλι και το οπλοστάσιό της περιλαμβάνει πλέον ρουκέτες που μπορεί να φτάσουν το Τελ Αβίβ. Όλα δείχνουν ότι ο πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου θέλει να πείσει τον πληθυσμό ότι ένας νέος πόλεμος με τη Χαμάς είναι αναπόφευκτος. Ταυτόχρονα, δείχνει αποφασισμένος να συνεχίσει τη συλλογική τιμωρία των κατοίκων της Γάζας, ελπίζοντας - μάταια - να προκαλέσει με τον τρόπο αυτό μια εξέγερση εναντίον του ισλαμικού κινήματος.

Επισήμως, το Ισραήλ αρνείται να συνομιλήσει με μια «τρομοκρατική οργάνωση». Η θέση αυτή έχει όμως ανατραπεί στην πράξη με τις διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωση του στρατιώτη Γκιλάτ Σαλίτ. Τίποτα δεν θα εμπόδιζε, κατά συνέπεια, την πραγματοποίηση πολιτικών συνομιλιών και την άρση του αποκλεισμού.

Μένει η ανθρωπιστική τραγωδία που ζουν οι κάτοικοι της Γάζας και περιγράφεται στην έκθεση με τίτλο «Failing Gaza» που συνέταξε μια συμμαχία διεθνών ανθρωπιστικών οργανώσεων που λειτουργούν στην περιοχή. Παρόλο που στη σύνοδο του Σαρμ Ελ-Σεϊχ, τον Μάρτιο του 2009, είχε δοθεί η υπόσχεση ότι θα χορηγηθούν στην περιοχή 4 εκατομμύρια δολάρια, έχουν εισέλθει στη Γάζα μόνο 41 φορτία με οικοδομικά υλικά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχουν ξανακτιστεί ελάχιστα από τα 3.500 σπίτια που καταστράφηκαν και τα άλλα 56.000 που υπέστησαν σοβαρές ζημιές από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς. Χιλιάδες οικογένειες ζουν σε σκηνές. Αλλά κι εκείνες που μένουν σε σπίτια βλέπουν με τρόπο να έρχεται ο χειμώνας, καθώς η απαγόρευση της εισαγωγής γυαλιού εμποδίζει την αντικατάσταση των παραθύρων που έχουν καταστραφεί.

Την ίδια τύχη γνωρίζουν οι 700 επιχειρήσεις που καταστράφηκαν στις 23 ημέρες του πολέμου, καθώς και τα 18 σχολεία που έχουν μετατραπεί σε ερείπια. Το 80% του πληθυσμού της Γάζας ζει σήμερα κάτω από τα όρια της φτώχειας. Όπως είπε τον περασμένο Ιούνιο ο πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τζίμι Κάρτερ, «η μεταχείριση των κατοίκων της Γάζας είναι χειρότερη από εκείνη που επιφυλάσσεται στα ζώα. Ποτέ στην ιστορία δεν είχε απαγορευτεί ως τώρα η παροχή βοήθειας σε έναν πληθυσμό που έχει υποστεί βομβαρδισμούς» .

www.kathimerini.grμε πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ/ Le Monde

Διαβάστε περισσότερα...

Στη σκιά της αμερικανικής σκέψης

Le Monde Diplomatique

Υπάρχει ευρωπαϊκή στρατηγική σκέψη;

Του Pierre Conesa Πρώην υψηλόβαθμου αξιωματούχου, συγγραφέα, μεταξύ άλλων, του βιβλίου «Les Mécaniques du Chaos. Bushisme, Prolifération et Yerrorisme», L’Aube, Παρίσι, 2007.

Το Ινστιτούτο Στρατηγικών Ερευνών της Στρατιωτικής Σχολής, που μόλις ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του γαλλικού υπουργείου Άμυνας, απλώς φανερώνει την αδυναμία της γαλλικής στρατηγικής σκέψης. Τα λιγοστά μέσα που θα διαθέτει το νέο ινστιτούτο και ο προσανατολισμός του προς τις διεθνείς μελέτες παρά προς την αναζήτηση ενός ανεξάρτητου στρατηγικού δόγματος δημιουργούν την εντύπωση ότι η Ευρώπη δεν θα καλύψει το χαμένο έδαφος και ότι τα αμερικανικά «think tanks» θα συνεχίσουν να καθορίζουν το πλαίσιο των δυτικών στρατηγικών αναλύσεων.
«Θα σας προσφέρουμε τη χειρότερη υπηρεσία, θα σας αφήσουμε χωρίς εχθρό!», προειδοποίησε το 1989, αμέσως μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ο Σοβιετικός διπλωμάτης Αλεκσάντρ Αρμπάτοφ. «Ο σοβιετικός εχθρός είχε όλες τις ιδιότητες ενός “ιδανικού” εχθρού: στιβαρός, μόνιμος, συνεκτικός. Στρατιωτικά, μας έμοιαζε, δομημένος στο μέγιστο βαθμό με βάση το “μοντέλο Κλαούζεβιτς”. Οπωσδήποτε ανησυχητικός, αλλά γνωστός και προβλέψιμος (1)». Η εξαφάνισή του προκάλεσε στους στρατηγικούς αναλυτές των δυτικών δημοκρατιών βαθιά σύγχυση. Για κάποιο καιρό, υποστήριζαν ότι «πρέπει να παραμείνουμε σε επιφυλακή» και «να μην ενδώσουμε πολύ γρήγορα στα οφέλη της ειρήνης», αλλά με μισή καρδιά. Χρειάστηκε να περάσουν είκοσι χρόνια για να οριστεί ξανά η Ρωσία ως «σοβαρή απειλή».

Από τότε, ελάχιστα απασχολεί το γεγονός ότι το ιταλικό οργανωμένο έγκλημα σκοτώνει περισσότερους ανθρώπους από ό,τι η ρωσική μαφία. Ανησυχία εμπνέει η τελευταία. Με τον ίδιο τρόπο, το παρελθόν του Βλαντίμιρ Πούτιν, που υπήρξε ένας ταπεινός αντισυνταγματάρχης της Komitet Gossoudarstvennoï Bezopasnost (KGB) –της υπηρεσίας κρατικής ασφάλειας της πρώην ΕΣΣΔ- προκαλεί πολύ περισσότερο ενδιαφέρον από την αναρρίχηση στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου (1989-1993), ο οποίος υπήρξε, εντούτοις, πρώην επικεφαλής της CIA…




Ο απειλητικός «Άλλος»
Στη διαμόρφωση της εικόνας ενός εχθρού, οι θεσμοί στρατηγικής σκέψης παίζουν πρωταρχικό ρόλο. Πρόκειται, μάλιστα, για έναν από τους τρεις λόγους ύπαρξής τους: προσδιορισμός ενός απειλητικού «Άλλου», δικαιολόγηση του συστήματος άμυνας, μέσω της ιεράρχησης των κινδύνων, νομιμοποίηση της χρήσης βίας. Ο συγγραφέας Πολ Ντίκσον έκανε λόγο, ήδη από το 1971, για «στρατιωτικο-διανοητικό σύμπλεγμα (2)», θέλοντας να περιγράψει τον τεράστιο μηχανισμό-κληρονομιά του Ψυχρού Πολέμου. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχουν από πεντακόσια έως χίλια πεντακόσια think tanks (ιδιωτικά ή δημόσια ιδρύματα ερευνών), το διασημότερο από τα οποία, η Rand Corporation, απασχολεί περίπου χίλια πεντακόσια άτομα -με πέντε γραφεία στις Ηνωμένες Πολιτείες και τέσσερα στο εξωτερικό- και διαθέτει προϋπολογισμό 130 εκατομμυρίων δολαρίων (3).

Τίποτε παρόμοιο δεν υπάρχει στις υπόλοιπες δημοκρατίες: η Αντιπροσωπεία Στρατηγικών Υποθέσεων του γαλλικού υπουργείου Άμυνας αριθμεί μόλις εκατό άτομα και διαθέτει προϋπολογισμό μελετών γύρω στα 4 εκατομμύρια ευρώ, για να μπορεί να προσελκύσει πανεπιστημιακούς ειδικούς. Το Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI), στη Σουηδία, περιορίζεται σε πενήντα ερευνητές, ενώ το International Institute for Strategic Studies (IISS), στη Μεγάλη Βρετανία, απασχολεί σαράντα αναλυτές, με προϋπολογισμό 9,2 εκατομμύρια ευρώ. Επομένως, ο δυτικός στρατηγικός προβληματισμός διατυπώνεται κατά κύριο λόγο από τους αμερικανικούς στρατηγικούς κύκλους και, στη συνέχεια, υιοθετείται από τους υπολοίπους.

Η «απειλή του Νότου»
Μετά την απελευθέρωση του Κουβέιτ, πιστέψαμε «στην απειλή του Νότου», που ερχόταν να υποκαταστήσει «την εξ Ανατολής απειλή». Ένας απλός γεωγραφικός αναπροσανατολισμός ίσως επέτρεπε τη διατήρηση του ίδιου στρατηγικού πλαισίου και των ίδιων μέσων υποστήριξής του. Ο Νότος, όμως, είναι πολύ ετερογενής και δύσκολα επιδεχόταν τέτοιες γενικεύσεις, μέχρι που εμφανίστηκε η άποψη περί «σύγκρουσης των πολιτισμών», με την αιγίδα του Αμερικανού καθηγητή Πολιτικών Επιστημών Σάμιουελ Χάντινγκτον (4).

Έτσι, άρχισαν να εμπνέουν ανησυχία οι «γκρίζες ζώνες» και τα «χρεοκοπημένα κράτη» (failed states), όπου δεν ίσχυε το διεθνές δίκαιο. Το βιβλίο «Η Μεγάλη Σκακιέρα» του Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι (5), πρώην συμβούλου του Αμερικανού προέδρου Τζέιμς Κάρτερ, έγινε το ευαγγέλιο της μονομερούς προσέγγισης των Αμερικανών ιθυνόντων. Σημασία πλέον δεν έχει ο εχθρός, αλλά η διατήρηση της πρωτοκαθεδρίας: «Αφού η χωρίς προηγούμενο ισχύς των Ηνωμένων Πολιτειών είναι καταδικασμένη να μειωθεί, προτεραιότητα έχει η διαχείριση της ανάδυσης νέων παγκόσμιων δυνάμεων με τέτοιο τρόπο ώστε να μην θέτουν σε κίνδυνο την αμερικανική υπεροχή (6)».

Η επανάκτηση του ελέγχου των θεσμών στρατηγικού προβληματισμού από τους νεο-συντηρητικούς θα αποτελέσει σημαντική καμπή. Το 1997, οι νεο-συντηρητικοί ιδρύουν το Project for a New American Century (PNAC), το οποίο ορίζεται ως ένας εκπαιδευτικός οργανισμός που θέτει ως κύρια προτεραιότητά του για τον 21ο αιώνα «η αμερικανική πρωτοκαθεδρία να είναι επωφελής για την Αμερική και, συγχρόνως, επωφελής για τον κόσμο». Η έκθεση «Rebuilding America’s Defenses» (Ανοικοδομώντας τις Αμερικανικές Άμυνες), η οποία συντάχθηκε από τα μέλη του PNAC πριν τις 11 Σεπτεμβρίου 2001, θέτει ως θεμιτές και νόμιμες τις αρχές των προληπτικών πολέμων και της χρήσης μικρής δυναμικότητας πυρηνικών όπλων.

Στρατηγική ανάλυση και διαφάνεια
Στις δημοκρατικές χώρες, οι στρατηγικοί αναλυτές υποχρεώνονται να λειτουργούν με κάποιο βαθμό διαφάνειας και να εκφράζουν τις απόψεις τους δημόσια, με επίσημο ή ημιεπίσημο τρόπο: Λευκή Βίβλος για την Άμυνα, στη Γαλλία, το 1994 και το 2008, «Strategic Defence Review» (SDR) το 1998 και «SDR New Chapter», το 2002, στη Μεγάλη Βρετανία, «Towards a grand strategy for an uncertain world, Renewing Transatlantic Partnership» [«Προς μια φιλόδοξη στρατηγική σε έναν αβέβαιο κόσμο. Η ανανέωση της διατλαντικής συνεργασίας»], στις Ηνωμένες Πολιτείες (2007), κτλ. Όλες αυτές οι εκθέσεις εξηγούσαν ότι δεν υπάρχουν πλέον σοβαροί εχθροί, αλλά ότι η αμυντική προσπάθεια έπρεπε να διατηρηθεί, υιοθετώντας μια στρατηγική προσέγγιση και παρέχοντας διάφορες βάσεις νομιμοποίησης: ο εχθρός, οι απειλές, η καταστροφή του πλανήτη, έχουν αντικατασταθεί από «προκλήσεις», «αβεβαιότητες», «κρίσεις», «κινδύνους», «μεταλλάξεις» ή «συμφέροντα».

Ελλείψει εχθρών, ο αμερικανικός στρατηγικός προβληματισμός έχει αφοσιωθεί σε έναν «τεχνολογικό φετιχισμό»: η «Επανάσταση στις Στρατιωτικές Υποθέσεις»-[Revolution in Military Affairs], την οποία προωθεί ο οργανισμός Office of Net Assessment του Άντι Μάρσαλ, εγκωμιάζει τα λεγόμενα «όπλα ακριβείας» και προσπαθεί να καταστήσει τον πόλεμο αποδεκτό, υποστηρίζοντας ότι περιορίζουν τις παράπλευρες απώλειες και μειώνουν τον αριθμό των νεκρών. Στη συνέχεια, εμφανίζεται η θεματική του κυβερνο-πολέμου (της οποίας ο ιός της χιλιετίας θα αποτελέσει τη δημόσια εκδοχή), (7) η αντι-πυραυλική άμυνα, οι προσεγγίσεις C2I, C3I, C4I και, τώρα πια, C5I (8), η «διαφάνεια» του πεδίου της μάχης, η αρχιτεκτονική των συστημάτων διαχείρισης συστημάτων, κτλ.

Τεχνική συλλογή πληροφοριών
Στην τάση αυτή ανταποκρίθηκε η προτίμηση για την τεχνική συλλογή πληροφοριών σε βάρος των ανθρώπινων δικτύων πληροφόρησης, που έδειξε τα όριά της στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και, στη συνέχεια, στους πολέμους του Αφγανιστάν και του Ιράκ. Όλες οι παραπάνω τεχνολογικές κατακτήσεις στόχευαν έναν αντίπαλο που θα υιοθετούσε παραδοσιακές τεχνικές πολέμου. Δεν βρέθηκε παρά μόνο ένας: ο Σαντάμ Χουσεϊν, κατά την πρώτη φάση του πολέμου στο Ιράκ (20 Μαρτίου-1η Μαϊου 2003). Έκτοτε, οι εμπόλεμοι εγκατέλειψαν τις μετωπικές αναμετρήσεις.
Οι επιθέσεις εναντίον του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου και του Πενταγώνου ήρθαν να γενικεύσουν το φόβο. Έτσι, ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους ο νεότερος κήρυξε τον πόλεμο σε …διάφορες «έννοιες»: τον Παγκόσμιο Πόλεμο κατά της «τρομοκρατίας» και τη «διάδοση των πυρηνικών όπλων». Όρισε τους εχθρούς με αυθαίρετο τρόπο: Ιράν, Ιράκ, Βόρεια Κορέα (κράτη που, ωστόσο, δεν είχαν καμία σχέση με την 11η Σεπτεμβρίου), ξεχνώντας τους «πυρηνικούς συμμάχους» (Ισραήλ, Πακιστάν, Ινδία) ή κράτη στα οποία ορισμένες κρατικές υπηρεσίες διατηρούν δεσμούς με τρομοκρατικές οργανώσεις (Σαουδική Αραβία, Πακιστάν). Εντούτοις, η υπόδειξη του κινδύνου δεν αρκεί, πρέπει και να καταστεί ο κίνδυνος απειλητικός.

Έτσι, οι στρατηγικοί αναλυτές χρησιμοποίησαν τρεις κλασικές μεθόδους: την υπερτροφία της απειλής, τον παραλογισμό του αντιπάλου και την αγριότητά του.
Προστέθηκε, επίσης, η θεματική της μυστικότητας και της συνομωσίας, («μυστικός πόλεμος», «μυστικά αρχεία»), της δαιμονοποίησης («φάντασμα», «ισλαμιστικό νεφέλωμα», «ζόμπι», «φανατικοί», «αόρατος εχθρός»), με την ανακύκλωση μέρους του παλαιού ψυχροπολεμικού λεξιλογίου («ισλαμιστική Διεθνής», «3ος ολοκληρωτισμός», «άξονες του Κακού» …). Ωστόσο, έναν χρόνο πριν από την 11η Σεπτεμβρίου, δεν γινόταν λόγος για τρομοκρατία και ακόμη λιγότερο για ισλαμισμό: ο Μπρους Χόφμαν, Αμερικανός ειδικός του οργανισμού RAND σε θέματα τρομοκρατίας, εξέφραζε τη λύπη του για τη μείωση του ερευνητικού προσωπικού.
Η στρατηγική του ισχυρού απέναντι στον «τρελό», την οποία διατυπώνει ο Φρανσουά ντε Ροζ (9) επιτρέπει την δημιουργία κλίματος τρόμου γύρω από τη διάδοση των πυρηνικών όπλων. Ορισμένα από τα κράτη που θέλουν να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα περιγράφονται ως «απρόβλεπτα» (Ιράν, Βόρεια Κορέα) –σε αντίθεση με τις «φίλες» χώρες (Ισραήλ, Πακιστάν)- και χρησιμεύουν ως φόβητρο για να εξηγούν τις απειλές. Ακόμη και ως αποδιοπομπαίοι τράγοι, όπως στην περίπτωση του Ιράκ, όπου οι κατασκευασμένες εκθέσεις των αμερικανικών και βρετανικών υπηρεσιών πληροφοριών, οι οποίες έκαναν λόγο για την ύπαρξη προγραμμάτων κατασκευής όπλων μαζικής καταστροφής, χρησιμοποιήθηκαν για την εισβολή στη χώρα.

Ιεράρχηση κρίσεων και κινδύνων
Μέσα σε μια δεκαετία, η παγκόσμια σταθερότητα που εγγυούνταν οι δύο υπερδυνάμεις έδωσε τη θέση της σε κρίσεις με αυστηρά περιφερειακές διαστάσεις (Γιουγκοσλαβία, Σομαλία, Τιμόρ, Αϊτή). Όμως, ποιος ιεραρχεί τις κρίσεις και τους κινδύνους; Ποιος αποφάσισε ότι στη Σομαλία εκτυλισσόταν μία κρίση το 1993; Ποιος ανακαλύπτει ότι το Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν έγινε ξαφνικά άμεση απειλή; Η διαμόρφωση της ατζέντας θέτει και τους όρους της συζήτησης.

Η Ευρώπη μάλλον ακολούθησε τις Ηνωμένες Πολιτείες παρά επεξεργάστηκε τη δική της στρατηγική ταυτότητα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με σημαντικό ρόλο σε διάφορες κρίσεις, δεν αποτελεί κράτος και δεν διαθέτει καμία υπηρεσία αστυνόμευσης ή συλλογής πληροφοριών ούτε και κάποιο υπουργείο Εξωτερικών που θα μπορούσε να της παρέχει εμπιστευτική πληροφόρηση. Επομένως, για την ανάλυση της διεθνούς κατάστασης, εξαρτάται πλήρως από εξωτερικούς ειδικευμένους αναλυτές. Τι έχει, όμως, στη διάθεσή της; Το Ινστιτούτο Μελετών Ασφαλείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (IES), που ιδρύθηκε το 2002, αριθμεί μόλις δέκα ερευνητές πλήρους απασχόλησης. Η προσέγγισή του βασίζεται σε μια ευρωπαϊκή προοπτική, αλλά στις αποστολές που του ανατίθενται διαπιστώνει κανείς έναν έντονο αμερικανοκεντρικό τρόπο σκέψης, καθώς, σύμφωνα με το ιδρυτικό καταστατικό του (10), επιδιώκει «τη συνεργασία πανεπιστημιακών, υπηρεσιακών παραγόντων, ειδικών επιστημόνων και κρατικών αξιωματούχων των κρατών-μελών, άλλων ευρωπαϊκών χωρών, των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά, με σκοπό τη διερευνητική ανάλυση των αμυντικών θεμάτων (…) και τον εμπλουτισμό του διατλαντικού διαλόγου για το σύνολο των ζητημάτων ασφαλείας».

Η λογική του ατλαντισμού
Οι ευρωπαϊκοί στρατιωτικο-διανοητικοί κύκλοι έχουν προσβληθεί από την οντολογία του ατλαντισμού, ανήμποροι να προσεγγίσουν την παγκοσμιοποίηση παρά σαν κάποια προβολή της σημερινής εικόνας της, δηλαδή ενός αμερικανικού κέντρου και μιας λιγότερο ή περισσότερο μακρινής περιφέρειας.

Στην πραγματικότητα, η ευρωπαϊκή στρατηγική προοπτική θα έπρεπε να αρθρωθεί γύρω από τέσσερα κεντρικά ζητήματα: οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπεύθυνες για τη χρηματοπιστωτική, στρατηγική και πολιτιστική κρίση, θα διαθέτουν αύριο την ίδια νομιμοποίηση για να διασφαλίσουν την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία τους; Ακόμη και όσοι υποστήριξαν τυφλά τις καταχρήσεις της περιόδου Μπους στοιχίζονται σήμερα πίσω από τη ριζική κριτική που του ασκεί ο Μπαράκ Ομπάμα, όπως κάποτε οι ορθόδοξοι κομμουνιστές υιοθετούσαν την έκθεση Χρουστσόφ (με τη ριζική κριτική της στο σταλινισμό) για να αποδείξουν ότι η Μόσχα είχε πάντα δίκιο. Η ανακύκλωση της ρητορικής με βάση την οποία η δημοκρατία φέρνει την ειρήνη και μόνο τα δικτατορικά καθεστώτα είναι φιλοπόλεμα μοιάζει κάπως ανεπαρκής με όρους διεθνούς ασφάλειας, κάτω από το φως των κρίσεων σε Αφγανιστάν, Ιράκ και Πακιστάν.


Διανοητική ημιπληγία
Η Ευρώπη, εγκλωβισμένη στα θεσμικά προβλήματά της, μπορεί και πρέπει να γίνει διεθνής δύναμη; Εάν ναι, με ποιους όρους; Η προσέγγιση των διεθνών σχέσεων αποκλειστικά με τον τρόπο των Αμερικανών στρατηγικών αναλυτών, τη στιγμή που οι ευρωπαϊκοί θεσμοί έχουν οικοδομηθεί πάνω στη συναίνεση και τη διαπραγμάτευση, είναι χαρακτηριστικό διανοητικής ημιπληγίας.

Η Ευρώπη πρέπει να διαθέτει δικές της δυνατότητες να αξιολογεί τις διεθνείς κρίσεις. Ποιες κρίσεις θα μπορούσαν να την απειλήσουν και ποια είναι τα πρόσφορα, στρατιωτικά ή μη, μέσα για την επίλυσή τους; Θα πρέπει να διαθέτει δικές της στρατηγικές προσεγγίσεις που να προκρίνουν την εξουδετέρωση της απειλής παρά την καταστροφή της; Αρκετοί Ευρωπαίοι στρατηγικοί αναλυτές αναρωτιούνται τι σκέφτονται οι Αμερικανοί για κάποιο πρόβλημα αντί να προβληματιστούν για το τι θα έπρεπε να σκέφτεται η Ευρώπη. Κάτι τέτοιο ισχύει για την ανάδυση της Κίνας ως παγκόσμιας δύναμης ή για τις σχέσεις με τη Ρωσία. Στην τελευταία σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, τον περασμένο Ιούνιο, δεν διεφάνη κάποια σαφής ευρωπαϊκή στρατηγική προσέγγιση, εκτός από την παροχή εγγυήσεων για την επιβίωση του μόνου διεθνούς στρατιωτικού οργανισμού του πλανήτη, στο πλαίσιο του οποίου η Ευρώπη δεν έχει τα στρατιωτικά μέσα για να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο.


Υποσημειώσεις

(1)Στρατηγός Eric de La Maisonneuve, « Agir », τ.11-12, Παρίσι, Οκτώβριος 2002.
(2)Paul Dickson, «Think Tanks», Atheneum, Νέα Υόρκη, 1971, σελ. 133.
(3)Τα στοιχεία προέρχονται από τη διδακτορική διατριβή του Jean-Loup Samaan, «Contribution à une sociologie de l’expertise militaire. La Rand Corporation dans le champ américain des études stratégiques depuis 1989», δακτυλογραφημένο κείμενο, πανεπιστήμιο Paris-I, 2008. Πάντως, ο προϋπολογισμός του Rand Corporation μοιάζει σχεδόν αξιοθρήνητος σε σύγκριση με τους προϋπολογισμούς της Aerospace (6 δισεκατομμύρια δολάρια), του Institute for Defense Analyses (IDA, 8 δισεκατομμύρια δολάρια) ή του Mitre (204 δισεκατομμύρια δολάρια), οργανισμών που συνδέονται με τις ένοπλες δυνάμεις ή με διάφορες υπηρεσίες άμυνας.
(4)Samuel Huntington, «Η σύγκρουση των πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης», Terzo Books, Αθήνα, 1999.
(5)Zbigniew Brzezinski, «Η μεγάλη σκακιέρα: Η αμερικανική υπεροχή και οι γεωστρατιγικές της επιταγές», Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα, 1998.
(6)Βλ. Olivier Zajec, «Les Secrets de la géopolitique. Des clés pour comprendre», Tempora, Παρίσι, 2009.
(7) ΣτΕ: Y2K ή millennium bug, στα ελληνικά χρησιμοποιήθηκε η καταχρηστική μετάφραση «ιός της χιλιετίας». Πρόκειται για πρόβλημα της αρχιτεκτονικής των υπολογιστών, οι οποίοι συνήθως χρησιμοποιούσαν μόνο τα δύο τελευταία ψηφία για να δηλώσουν τη χρονιά. Πολλοί το ανήγαγαν σε οιονεί καταστροφή γιατί θα «βύθιζε στο σκοτάδι μεγάλες ζώνες του πολιτισμένου κόσμου, θα έκοβε το νερό, το τηλέφωνο, τα εφόδια» κ.α.
(8)C5I, ακρωνύμιο του «command, control, communications, computers, collaboration and intelligence», [«διοίκηση, έλεγχος, επικοινωνίες, υπολογιστές, συνεργασία και πληροφόρηση»].
(9)François de Rose, « Pour une dissuasion du fort au faible », «Rélations internationales et stratégiques», τ. 12, IRIS, Παρίσι, 1993, σελ. 101.
(10)Κοινή απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών στις 20 Ιουλίου 2001, για την ίδρυση Ινστιτούτου Μελετών Ασφαλείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, «Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων», 25 Ιουλίου 2001.

Διαβάστε περισσότερα...

O Μακάριος μετάνιωσε για τη συμφωνία του 1977 με το Ρ. Ντενκτάς

30/12/2008 | ΤΗΣ ΦΑΝΟΥΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ

Σε αποδέσμευση απόρρητων εγγράφων της περιόδου 1977 - 1978 προχώρησε το Φόρεϊν Όφις, που αφορούν σημαντικές πτυχές του διπλωματικού παρασκηνίου για το Κυπριακό. Σ’ αυτά, διαγράφονται και οι εκτιμήσεις των Βρετανών για διάφορους Κύπριους πολιτικούς, όπως ο Γλ. Κληρίδης και ο Σπ. Κυπριανού, καθώς και ο Ρ. Ντενκτάς.

Μετά το θάνατο του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ο Ραούφ Ντενκτάς έλεγε στους Βρετανούς ότι εκείνος και ο Μακάριος είχαν φθάσει σε μυστική συμφωνία λύσης πάνω στις 4 κατευθυντήριες γραμμές του 1977. Θα μπορούσαν οι διαπραγματεύσεις να προχωρήσουν εποικοδομητικά στην ίδια βάση, νοουμένου ότι ο Σπύρος Κυπριανού θα ήταν λιγότερο αδιάλλακτος.
Όμως, ο πρόεδρος Σπύρος Κυπριανού ισχυριζόταν ότι ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, λίγο πριν από το θάνατό του, τον έβαλε να του υποσχεθεί ότι θα εγκατέλειπε τις τέσσερις κατευθυντήριες γραμμές.
Οι Βρετανοί έλεγαν ότι αμφότερες οι πλευρές ισχυρίζονταν πως αυτό ήταν εφεύρεση του Κυπριανού και πως, ενόσω αυτός ήταν πρόεδρος, ελάχιστες ήταν οι ελπίδες για λύση… Αυτά καταγράφονται σε έκθεση ανώτερου στρατιωτικού αξιωματούχου που επισκέφθηκε την Κύπρο το καλοκαίρι του 1978 για «επαφές».
(Δεν μπορεί, όμως, να ήταν εφεύρεση του Κυπριανού, εφόσον αυτό επιβεβαιώνεται και με τη δήλωση του Δρος Β. Λυσσαρίδη στην τηλεόραση του Λόγου, όταν, σε συνέντευξή του στο μ. Ανδρέα Χριστοφίδη, στις 3 Αυγούστου 1996, είπε επιγραμματικά:
«Σε δημόσια ομιλία του στην Πλατεία Ελευθερίας, στις 20 Ιουλίου 1977, μέρες πριν από το θάνατό του, ο Μακάριος έδωσε το μήνυμα ότι σκόπευε να επαναφέρει το Κυπριακό ως θέμα εισβολής και κατοχής και ότι στόχος του ήταν επίσης να αποσύρει τις προτάσεις... Σε μια πρόσωπο με πρόσωπο συνομιλία με το Μακάριο μετά την ομιλία, με διαβεβαίωσε (ο Μακάριος) ότι ακριβώς αυτό είχε υπόψη του, εφόσον οι Τούρκοι τον είχαν κοροϊδέψει».


«Αταίριαστοι» Κυπριανού - Ντενκτάς
Ιδιαίτερου ενδιαφέροντος και προβληματισμού είναι η σχετική βρετανική έκθεση ανώτερου στρατιωτικού ημερομηνίας 15 Αυγούστου 1978, ο οποίος επισκέφθηκε την Κύπρο για «επαφές», δηλαδή για λόγους περισυλλογής πληροφοριών (intelligence) και βολιδοσκόπησης. Αναφέρεται σχετικώς:
«Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στην Κύπρο, η εντύπωση που πήρα από πολιτικούς, Έλληνες και Τούρκους, και επιχειρηματίες, είναι ζοφερή για την προοπτική λύσης. Από πλευράς διαπραγματεύσεων ο Πρόεδρος Κυπριανού - θεωρείται από πολλούς 'ανισόρροπος' (σίγουρα πολλές δηλώσεις και πράξεις του τις τελευταίες εβδομάδες δείχνουν προς αυτήν την κατεύθυνση) και ο Ντενκτάς είναι, ούτε λίγο ούτε πολύ, φυλακισμένος των δικών του παλαιών δηλώσεων... Δεν είδα τον Κυπριανού, γιατί βρισκόταν στην Αθήνα παίρνοντας 'περαιτέρω καθοδήγηση από τον Καραμανλή', ο οποίος λέγεται ότι είναι δυσαρεστημένος από την έλλειψη προόδου στο Κυπριακό. Είδα τον αναπληρωτή Πρόεδρο Μιχαηλίδη και τον Υπουργό Εξωτερικών Ρολάνδη (αμφότεροι Κυπριανού και Ρολάνδης θα επισκεφθούν τη Μόσχα τον Απρίλιο), οι οποίοι είναι απογοητευμένοι για το μέλλον και, παρ’ όλον ότι αμφότεροι είναι πιστοί στον Πρόεδρο, μου έδωσαν τη συγκεκριμένη εντύπωση ότι δεν είναι ευχαριστημένοι από τη συμπεριφορά του (Κυπριανού).
Η άποψή μου είναι ότι ο Γλαύκος Κληρίδης, ο πρώην πρόεδρος και σημερινός αρχηγός της αντιπολίτευσης, έχει ακόμα μεγάλο ρόλο να παίξει στα πολιτικά της Κύπρου και για μια πιθανή λύση. Ο Ντενκτάς μίλησε με καλά λόγια γι’ αυτόν και το ίδιο και ο Κληρίδης για τον Ντενκτάς, και γενικά ο Κληρίδης αναγνωρίζεται ως ο 'μόνος ειλικρινής στην πολιτική ζωή της Κύπρου, όμως πάρα πολύ συγκαταβατικός'. Ενώ μίλια χωρίζουν τους Ντενκτάς και Κυπριανού και οι προσωπικότητές τους θα κάνουν τις διαπραγματεύσεις δύσκολες, αν όχι αδύνατες. Ίσως ο Κυπριανού θα πρέπει να φύγει, πιθανόν για λόγους υγείας, πριν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις...».






Πλάι - πλάι «συνύπαρξη» ήθελαν οι Τούρκοι
Στις 12 Οκτωβρίου 1977, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών μίλησε για το Κυπριακό σε συνεδρία υπουργών του ΣΕΝΤΟ. Ενημέρωσε εξηγώντας τα περί... μόνης πολιτικής λύσης, με την πάγια τουρκική θρασύτητα πλήρους άρνησης, διέγραψε την πάνοπλη ανταρσία εναντίον των Ελληνοκυπρίων το 1964, το σχέδιο αφανισμού του Ελληνισμού της Κύπρου της 14ης Σεπτεμβρίου 1963, τις σφαγές, τις δολοφονίες και τους ανελέητους βομβαρδισμούς με βόμβες ναπάλμ της Τηλλυρίας τον Αύγουστο του 1964. Και είπε:
«Μια δι-περιφερειακή ομοσπονδία αποτελούμενη από ένα ελληνοκυπριακό και ένα τουρκοκυπριακό ομόσπονδο κράτος με συμφωνημένες περιορισμένες εξουσίες κεντρικής ομόσπονδης κυβέρνησης έχει καταστεί μια ιστορική αναγκαιότητα, ως αποτέλεσμα των εμπειριών του πικρού παρελθόντος, τίποτα εκ των οποίων ήταν φταίξιμο της τουρκοκυπριακής κοινότητας ή της Τουρκίας. Αυτές οι εμπειρίες, επίσης, υπέδειξαν ότι, δίχως πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων, δεν θα είναι δυνατό να διατηρηθεί η ανεξαρτησία της Κύπρου. Ο πρόεδρος Ντενκτάς κάλεσε τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο σε συνάντηση κορυφής και αυτή η πρωτοβουλία υπήρξε αποτελεσματική. Αμφότεροι οι ηγέτες συναντήθηκαν στις 27 Ιανουαρίου και 12 Φεβρουαρίου 1977, τη παρουσία του Γ.Γ. του ΟΗΕ, και συμφώνησαν σε κατευθυντήριες γραμμές. Οι δικοινοτικές συνομιλίες επανήρχισαν στη Βιέννη στις 31 Μαρτίου 1977, όμως ο χάρτης που παρουσίασαν οι Ελληνοκύπριοι δεν ανταποκρινόταν ούτε στις πραγματικότητες στην Κύπρο, ούτε στις κατευθυντήριες γραμμές. Αντίθετα, η τουρκοκυπριακή πλευρά παρουσίασε προτάσεις στο συνταγματικό, προτάσεις που στοχεύουν να βοηθήσουν τις δύο κοινότητες να ζήσουν πλάι - πλάι κάτω από μια ομοσπονδιακή σκέπη, μ’ ένα σύστημα που δεν θα επιτρέπει την επανάληψη του παρελθόντος... Στη Βιέννη η τουρκοκυπριακή πλευρά ανανέωσε την πρότασή της για τη δημιουργία μιας μικτής μεταβατικής κυβέρνησης στην Κύπρο και για την επαναλειτουργία του διεθνούς αερολιμένα Λευκωσίας, υπό τη διοίκηση μικτής διεύθυνσης από τις δύο κοινότητες...».


Ο χάρτης του 1977 απέκλειε την επιστροφή στην Κερύνεια
Αναφορικά με τη συμφωνία Μακαρίου-Ντενκτάς 1977, βρετανική έκθεση με την οποία γινόταν ανασκόπηση της κατάστασης στην Κύπρο, σημείωνε ότι οι κατευθυντήριες γραμμές Μακαρίου-Ντενκτάς της 12ης Φεβρουαρίου 1977 υπό την εποπτεία του τότε Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών Κουρτ Βαλτχάιμ, δεν ήταν καθόλου σωστές. Σημείωσαν συγκεκριμένα, πως: «Δεν περιλάμβαναν αναφορά στο κριτήριο της ασφάλειας, το οποίο πάντοτε ήταν το ουσιώδες για τις τουρκοκυπριακές απαιτήσεις για λύση. Μιλούσαν ενθαρρυντικά για την ανάγκη συμφωνίας που να περιλαμβάνει τις τρεις 'ελευθερίες', εγκατάστασης, διακίνησης και δικαιώματος ιδιοκτησίας περιουσίας, όμως αναγνώριζαν ότι αυτό συνεπαγόταν «κάποιες πολιτικές δυσκολίες» για την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Περιλάμβαναν τη λέξη δικοινοτική, την οποία οι Ελληνοκύπριοι ερμηνεύουν σε δημόσιες συζητήσεις ότι διαφέρει από τη 'διζωνική', παρ’ όλον ότι ιδιωτικά παραδέχονται ότι η διζωνική λύση είναι αναπόφευκτη... Ο Κλίφορντ έφθασε στη Λευκωσία στις 23 Φεβρουαρίου και εκείνο που κατόρθωσε ήταν να εξασφαλίσει συμφωνία από τους Ελληνοκύπριους να δώσουν χάρτη με καθορισμένες εδαφικές προτάσεις στις συνομιλίες της Βιέννης, ενώ έπεισε τους Τουρκοκύπριους να δώσουν σοβαρές συνταγματικές προτάσεις...
Στις 31 Μαρτίου και 7 Απριλίου στη Βιέννη, αμφότερες οι πλευρές έδωσαν κάτι... Ο χάρτης της ελληνοκυπριακής πλευράς δεν ήταν, αυστηρώς ομιλούντες, διζωνικός, υπό την έννοια ότι άφησε την παλαιά πόλη της Αμμοχώστου σε δύσκολη εκκρεμότητα, με μια μόνο πρόσβαση και περικυκλωμένη από ελληνικό έδαφος, τόσο από το βορρά όσο και από το νότο. Όμως είναι δύσκολο να δεις πώς μπορούν οι Έλληνες να σχεδιάσουν μια περιοχή με μόνο το 20% της Δημοκρατίας... Ακόμα περισσότερο να ετοιμάσουν χάρτη, κάτι που συνεπαγόταν μεγάλη τόλμη και πολιτικό θάρρος, ειδικά όταν ο ξεκάθαρος στόχος του χάρτη αυτού είναι ότι πολλοί Ελληνοκύπριοι -εκείνοι από τις περιοχές Κερύνειας και Λευκονοίκου- ποτέ δεν θα επιστρέψουν στα σπίτια τους. Εν πάση περιπτώσει, η τουρκοκυπριακή πλευρά τον θεώρησε ως παραβίαση των συμφωνηθέντων... Στο συνταγματικό, οι Τούρκοι δεν έδωσαν σοβαρές προτάσεις...».


Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος υπέρ του ΝΑΤΟ
Στη συνέχεια παρατίθενται οι θέσεις του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, όπως καταγράφτηκαν λίγες μέρες πριν από το θάνατό του.
Στις 2 Ιουνίου 1977, όταν τον επισκέφθηκε ο Βρετανός βουλευτής Πίτερ Τάπσελ, συνοδευόμενος από το Βρετανό Ύπατο Αρμοστή, ο Μακάριος εξέφρασε τα εξής:
Εις απάντησιν ερώτησης, αν θα μπορούσε να συναντηθεί με τον Ετζεβίτ, είπε ότι θα ήταν έτοιμος να συναντηθεί με τον Ετζεβίτ ή τον Ντεμιρέλ σε μια τρίτη χώρα. Αναγνώριζε ότι ο χρόνος δυσκόλευε τα πράγματα, όμως, τόνισε εμφαντικά, ότι δεν ήταν διατεθειμένος, απλά να δεχθεί την υφιστάμενη κατάσταση στην Κύπρο. Πρέπει οι διαπραγματεύσεις για λύση να γίνουν πάνω σε λογική και ρεαλιστική βάση. Γι’ αυτό χρειαζόταν η υποστήριξη των Αμερικανών και των εννέα της Οικονομικής Κοινότητας. Ενδεικτικά, ανέφερε ότι το αποτέλεσμα θα ήταν προς το συμφέρον του ΝΑΤΟ, και τόνισε εμφαντικά ότι, κατά την άποψή του, το ΝΑΤΟ ήταν καλό πράγμα. Ένα δυνατό ΝΑΤΟ ήταν αναγκαίο ως αντίβαρο στη Σοβιετική Ένωση... Μίλησε για ομόσπονδη, αλλά όχι συν-ομόσπονδη, λύση, και αναφέρθηκε στο χάρτη που ετοίμασε, προσδιορίζοντας την τουρκοκυπριακή περιοχή.
Είχε, σημειώνει η αναφορά, καλό χιούμορ, και διασκέδαζε τις συμβουλές των γιατρών του ότι, αν δεν πρόσεχε, θα πάθαινε και δεύτερη καρδιακή προσβολή...


Τσιαγκλαγιαγκίλ: Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία
Εβδομάδες μετά το θάνατο του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, στις 12-14 Σεπτεμβρίου 1977, ο Βρετανός υφυπουργός Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας Φρανκ Τζουτ επισκέπτεται την Άγκυρα και συζητεί με τους Τούρκους το Κυπριακό. Ο Τούρκος ΥΠΕΞ Τσιαγκλαγιαγκίλ τού τονίζει ότι η Τουρκία θέλει την εγκαθίδρυση ενός ομόσπονδου, δικοινοτικού, διζωνικού συστήματος, αλλά δεν θέλει να ξεκινήσει με τα σύνορα. Δεν μπορούσε να ξεκινήσει με παραχωρήσεις, γιατί η άλλη πλευρά απλώς θα τις «τσέπωνε». Πίστευε ότι ήταν νωρίς ακόμα… Η διαδικασία του Κυπριακού θα έπαιρνε ίσως και 15 χρόνια. Ο κ. Τζουτ ξαφνιάστηκε για το χρονοδιάγραμμα... Τελικά συμφώνησαν ότι η λύση θα προέλθει μέσα από τις δικοινοτικές συνομιλίες (Ο κ. Τζουτ είχε πάει στην Άγκυρα για να συζητήσει τα ήδη ετοιμασμένα από το Φόρεϊν ΄Οφις σχέδια των δύο συνιστώντων κρατών με οριακές αναπροσαρμογές, αποζημιώσεις και ελεύθερη διακίνηση, εκ περιτροπής προεδρία κ.ά.. Για να εισπράξει την πάγια τουρκική πολιτική τού παίρνω όσα μου προσφέρουν, με την προϋπόθεση ότι αναμένω περισσότερα).


Αναφορές του τουρκικού Τύπου στις 18/9/1977
Α) Το ψευδοκράτος («TFSC») αποφάσισε να πληρώσει αποζημίωση στις οικογένειες των πέντε Βρετανών πολιτών που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής («στρατιωτική επιχείρηση του 1974» την αποκάλεσαν). Επίσης αποζημίωσε βρετανικές οικογένειες, τα σπίτια των οποίων είχαν βομβαρδιστεί κατά τους τουρκικούς βομβαρδισμούς. Ενημερώθηκε ο κ. Τζουτ πριν φύγει από την Τουρκία.
(Παρατήρηση: Οι Τούρκοι δέχθηκαν ευθύνες για το 1974. Γιατί αποζημιώθηκαν μόνο Βρετανοί πολίτες, θύματα των τουρκικών επιθέσεων, και όχι ΚΑΙ οι χιλιάδες των Ελληνοκυπρίων, και άλλων τόσων τραυματισθέντων; Δεν το γνώριζαν αυτό οι Αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας;).
Β) Ο ελληνοκυπριακός Τύπος ισχυρίζεται ότι ο κ. Τζουτ πρόσφερε στο ψευδοκράτος («TFSC») μεγάλο μέρος της Δεκέλειας, εις αντάλλαγμα για το Μαράς. Επίσης ο ελληνοκυπριακός Τύπος ισχυρίζεται ότι οι Βρετανοί εγκαταλείπουν τη Βάση Δεκέλειας, ότι το ΝΑΤΟ γνωρίζει αυτά τα σχέδια και ότι η Δυτική Γερμανία υποστηρίζει την παραχώρηση της Δεκέλειας στους Τούρκους.


Κ. Καραμανλής: Δικαιολογημένοι οι Κύπριοι
Την 1η Ιουνίου 1978, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής και ο επικεφαλής του Υπουργικού κ. Μολυβιάτης είχαν συνάντηση με το Βρετανό πρωθυπουργό, στη βρετανική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον.
Ο κ. Καραμανλής είπε ότι όλα τα προβλήματα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας βρισκόντουσαν στα χέρια των Τούρκων. Όπως είχε πει στον πρόεδρο Κάρτερ, παρ’ όλον ότι το αμερικανικό εμπάργκο όπλων στην Τουρκία ήταν εσωτερικό θέμα των ΗΠΑ, μια λύση για το Κυπριακό θα τερμάτιζε και το εμπάργκο όπλων και η Ελλάδα θα επέστρεφε πλήρως στο ΝΑΤΟ. Ο Καραμανλής δεν μπορούσε να κατανοήσει την τουρκική συμπεριφορά, που ενεργούσε εις βάρος των τουρκικών συμφερόντων, και ζήτησε από το Βρετανό ομόλογό του να επηρεάσει την τουρκική κυβέρνηση για λύση.
Ο Βρετανός πρωθυπουργός απάντησε ότι είχε ήδη καλέσει τον Ετζεβίτ να δείξει ελαστικότητα τόσο στο συνταγματικό, όσο και στο εδαφικό. Ο Ετζεβίτ ήταν της άποψης ότι, όταν οι δύο πλευρές καθόντουσαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, η τουρκική ελαστικότητα θα ήταν πλήρως εμφανής. Ο Καραμανλής διαφώνησε, λέγοντας ότι οι Κύπριοι (εννοώντας τους Ελληνοκύπριους) μπορεί να κάνουν λάθος σε κάποια σημεία, όμως, ήταν απολύτως δικαιολογημένοι να αρνούνται να εμπλακούν σε συζητήσεις στη βάση των υπαρχόντων προτάσεων, που έδιδαν στην Τουρκία το 34% του εδάφους της Κύπρου. Και ήταν της γνώμης ότι ο Ετζεβίτ δεν θα δεχόταν να συναντήσει τον πρόεδρο Κυπριανού, παρ’ όλον ότι τέτοια συνάντηση θα ήταν προς το συμφέρον της Τουρκίας.


Οι Βρετανοί ήθελαν να εγκαταλείψουν τις Βάσεις - Τους κράτησαν οι Αμερικανοί
Στις 04.40 πρωινή της 7ης Δεκεμβρίου 1977 κατασκοπευτικό υπερσύγχρονο αεροπλάνο της Αμερικανικής Στρατιωτικής Αεροπορίας τύπου U2, που ανήκε στην αεροπορική βάση Beale της Καλιφόρνιας, συνετρίβη αμέσως μετά την απογείωσή του από το αεροδρόμιο της Βάσεως Ακρωτηρίου και συγκρούστηκε στο συγκρότημα επιχειρήσεων της βάσης με μεγάλο αριθμό προσωπικού, προξενώντας τεράστιες ζημιές.
Ερευνώντας, όμως, βαθύτερα τα βρετανικά έγγραφα, βρήκαμε ότι η αμερικανική παρουσία στη βρετανική στρατιωτική Βάση Ακρωτηρίου πήγαινε πολύ πιο πίσω, εξηγώντας και την επιμονή του Χένρι Κίσιγκερ το 1974, να αντιτίθεται στη βρετανική αποχώρηση και εγκατάλειψη των βάσεων. (Το Λονδίνο, τέλος του 1974, είχε αποφασίσει να εγκαταλείψει οριστικά τις βάσεις, όταν και ο Κίσιγκερ ικέτευε ουσιαστικά την κυβέρνηση Γουίλσον/Κάλαχαν να παραμείνουν. Έτσι, ο Κάλαχαν έπεισε τον Κίσιγκερ να υιοθετήσει τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, σε αντίθεση με την υποστήριξη του τελευταίου σε λύση καντονοποίησης).
Με περαιτέρω έρευνα σε αμερικανικά έγγραφα, βρίσκουμε ότι τα αμερικανικά U2 όντως χρησιμοποιούσαν τη Βάση Ακρωτηρίου από το 1974. Το πρόγραμμα σχετιζόταν με το πρόγραμμα της ΣΙΑ 1954-1974 για τη χρήση των κατασκοπευτικών U2 για επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή.


Βρετανικό… δίλημμα
Σύμφωνα με τα βρετανικά έγγραφα, όπως προαναφέρθηκε, οι Βρετανοί αμέσως μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή της μισής Κύπρου, είχαν αποφασίσει να αποχωρήσουν πλήρως από την Κύπρο, εγκαταλείποντας τις λεγόμενες κυρίαρχες βάσεις. Ο λόγος ήταν οικονομικός, το κόστος διατήρησής τους ήταν υπέρογκο και οι υποχρεώσεις τους προς χώρες της Μέσης Ανατολής είχαν ελαττωθεί. Και αυτά, στο πλαίσιο μεγάλων αμυντικών περικοπών. Το περιερχόμενο των εγγράφων δίνει ενδείξεις ότι οι Βρετανοί θα μπορούσαν να συνεχίσουν την παρουσία τους, αν κατόρθωναν να εξασφαλίσουν κάλυψη των εξόδων τους από τους Αμερικανούς, εφόσον μεγάλη μερίδα των επιχειρήσεών τους στις βάσεις κάλυπταν πλέον υψηλού βαθμού ΝΑΤΟϊκές επιχειρήσεις...
Όμως, πέραν όλων των άλλων δυσκολιών, οι Βρετανοί ήταν δεσμευμένοι με την υποχρέωση που έδωσαν το 1960, να επιστρέψουν αυτά τα εδάφη στην Κυπριακή Δημοκρατία. Γι’ αυτό, για να βγουν από το αδιέξοδο αυτό, έπρεπε να διαπραγματευτούν την επιστροφή των βάσεων στα πλαίσια λύσης του Κυπριακού, ούτως ώστε να είναι αποδεκτός ο τρόπος επιστροφής των από όλες τις πλευρές στο νησί. Άλλωστε, με παλαιότερες υποσχέσεις, είχαν δώσει στους Τούρκους την ελπίδα και προοπτική, να τους παραχωρήσουν τη Βάση Δεκέλειας.

Πηγή: sigmalive

Διαβάστε περισσότερα...

Αισιόδοξες προβλέψεις για την ευρωπαϊκή πορεία των βαλκανικών χωρών

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σβέτοζαρ Μάροβιτς για την ευρωπαϊκή πορεία της Σερβίας και το ζήτημα του Κοσόβου.

Την εκτίμηση πως η επιτυχής πορεία της Σερβίας προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση θα συμβάλει στην επίτευξη των στόχων ολόκληρης της περιοχής σε ό,τι αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), διατύπωσε ο αντιπρόεδρος της μαυροβουνιακής κυβέρνησης, Σβέτοζαρ Μάροβιτς.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η άρση του καθεστώτος έκδοσης θεώρησης διαβατηρίου για τους πολίτες της Σερβίας, του Μαυροβουνίου και της ΠΓΔΜ που ταξιδεύουν στις χώρες του Σένγκεν επιβεβαιώνει πως οι τρεις αυτές χώρες βρίσκονται στο σωστό δρόμο προς την ΕΕ.

Ο κ. Μάροβιτς ευχήθηκε «κάθε επιτυχία» στη γείτονα χώρα Σερβία στην ευρωπαϊκή της πορεία και εκτίμησε πως η χώρα του θα λάβει καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας έως το τέλος του 2010.

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Μαυροβουνίου είπε ακόμη πως η απόφαση για την ένταξη στην ΕΕ εξαρτάται «από την ΕΕ και τις πολιτικές της, στις οποίες εμείς έχουμε μικρή επιρροή, από τις ίδιες τις χώρες (μέλη της ΕΕ), καθώς και από το πόσο επιτυχείς είμαστε εμείς στις μεταρρυθμίσεις μας και στην ενίσχυση των στάνταρτ της νομικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής» .



Σε δηλώσεις του στην εφημερίδα «Μπλιτς», ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Μαυροβουνίου αναφέρθηκε και στο ζήτημα του Κοσόβου, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Προσωπικά, στηρίζω την προοπτική να επανεξετάσει το Μαυροβούνιο την απόφασή του για αναγνώριση του Κοσόβου, εφόσον το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης αποφασίσει πως η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας ήταν παράνομη» .

Ωστόσο, ο ίδιος θεωρεί πως «είναι πιο σημαντικό για τη Σερβία να περιμένει να δει ποια θα είναι τελικά η απόφαση, από το τι θα κάνει το Μαυροβούνιο σε σχέση μ' αυτή την απόφαση» .

«Αυτό που ειλικρινά επιθυμούμε είναι να μην αποτελεί το Κόσοβο εμπόδιο για την πρόοδο των Σέρβων πολιτών ή για την πρόοδο και την ασφάλεια όλων των πολιτών του Κοσόβου», υπογράμμισε ο κ. Μάροβιτς.

www.kathimerini.grμε πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ


Διαβάστε περισσότερα...

Υεμένη: Εκδίκηση για τις αεροπορικές επιθέσεις ορκίστηκε η αλ Κάιντα

Η πτέρυγα της αλ Κάιντα στην Υεμένη δηλώνει ότι θα εκδικηθεί για τις αεροπορικές επιδρομές που έγιναν στη χώρα.

Η πτέρυγα της αλ Κάιντα στην Υεμένη δήλωσε ότι θα εκδικηθεί για τις επιδρομές που έγιναν αυτό το μήνα κατά της οργάνωσης, που, όπως λέει, εκτελέστηκαν από αμερικανικά αεροσκάφη και προκάλεσαν τον θάνατο περίπου 50 ανδρών, γυναικών και παιδιών, αναφέρει διαδικτυακή ανακοίνωση της οργάνωσης.

Η ανακοίνωση, με ημερομηνία 20 Δεκεμβρίου, εμφανίστηκε σε ισλαμικές ιστοσελίδες λίγο αφού η Αμερικανίδα υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας Τζανέτ Ναπολιτάνο δήλωσε ότι η Ουάσινγκτον ερευνά αν η αλ Κάιντα συνδέεται με την απόπειρα επίθεσης κατά του αεροσκάφους που εκτελούσε το δρομολόγιο Αμστερνταμ-Ντιτρόιτ από έναν Νιγηριανό.

«Δεν θα αφήσουμε το αίμα μουσουλμάνων γυναικών και παιδιών να χύνεται χωρίς να πάρουμε εκδίκηση», λέει η αλ Κάιντα στην ανακοίνωσή της.




Η οργάνωση αναφέρει ότι 5 αμερικανικά πολεμικά αεροσκάφη ήταν υπεύθυνα για την επιδρομή της 17 Δεκεμβρίου, που η κυβέρνηση της Υεμένης δήλωσε ότι έκαναν χερσαίες δυνάμεις της. Περίπου 30 αντάρτες της αλ Κάιντα σκοτώθηκαν και 17 συνελήφθησαν κατά την διάρκεια αυτών των επιδρομών, σύμφωνα με αξιωματούχους της Υεμένης.


Η διαδικτυακή ανακοίνωση εκδόθηκε πριν τις νέες επιδρομές κατά της αλ Κάιντα στις 24 Δεκεμβρίου κατά την διάρκεια των οποίων λέγεται ότι σκοτώθηκε ο επικεφαλής των ανταρτών Ζαϊντ καθώς και ο Αμερικανός μουσουλμάνος ιερέας που συνδέεται με τον άνδρα που σκότωσε 13 ανθρώπους σε αμερικανική στρατιωτική βάση.


www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ


Διαβάστε περισσότερα...

Έτοιμη για νέα «Διαστημική Κούρσα» η Κίνα

Παρά την υστέρησή της σε σχέση με την τεχνογνωσία του «ανταγωνισμού», η Κίνα φαίνεται ικανή να φτάσει και να ξεπεράσει τις άλλες χώρες.

Όταν εν έτει 2007 η Κίνα προέβη σε δοκιμή ενός πυραύλου καταστροφής δορυφόρων, η έκρηξη δεν κατέστρεψε απλά το στόχο (ένα παροπλισμένο διαστημικό όχημα) αλλά και κάθε ψευδαίσθηση περί μη επιθυμίας στρατιωτικής χρήσης του Διαστήματος από τις ένοπλες δυνάμεις της Λαϊκής Δημοκρατίας.

Ο βασικός αντίπαλος της Κίνας στο Διάστημα αυτή τη στιγμή είναι οι ΗΠΑ (καθώς το ρωσικό διαστημικό πρόγραμμα αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες), των οποίων η τεχνολογική υπεροχή εξακολουθεί να παρέχει προβάδισμα- ωστόσο, η πρόοδος του κινεζικού διαστημικού προγράμματος εντός μικρού χρονικού διαστήματος είναι εντυπωσιακή.

«Θεωρώ πως οποιοσδήποτε ξέρει έστω και λίγα για τα τεκταινόμενα στο Διάστημα, και ειδικότερα την ιστορία του χώρου, μένει έκπληκτος μπροστά στα επιτεύγματα των Κινέζων μέσα σε μία τόσο μικρή περίοδο» είπε ο πτέραρχος Κέβιν Τσίλτον, επικεφαλής της Στρατηγικής Διοίκησης (Strategic Command-STRATCOM) των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ- στις αρμοδιότητες του οποίου εντάσσεται και η στρατιωτική δραστηριότητα στο Διάστημα.



Οι στρατιωτικές προοπτικές της Κίνας πέραν των συνόρων της γήινης ατμόσφαιρας είναι ένας από τους μεγάλους «πονοκεφάλους» των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων. Το Πεντάγωνο πιέζει για μεγαλύτερη διαφάνεια από πλευράς των Κινέζων, και στο παρελθόν έχει πρωτοστατήσει στη διοργάνωση προγραμμάτων συναντήσεων με τέτοιους σκοπούς: ο στρατηγός Ξου Καϊχού της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής της Κίνας έχει συναντηθεί με τον υπουργό Άμυνας, Ρόμπερτ Γκέητς, ενώ επίσης έχει επισκεφθεί αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις, στις οποίες συμπεριλαμβανόταν η STRATCOM (η οποία, σημειωτέον, είναι επιφορτισμένη με θέματα, εκτός αεροδιαστημικής φύσης, κυβερνοπολέμου και πυρηνικών όπλων).

«Η κατεύθυνση την οποία [οι Κινέζοι] θα ακολουθήσουν είναι κάτι πολύς κόσμος θα ήθελε να κατανοήσει καλύτερα» συμπλήρωσε ο Τσίλτον, ο οποίος δεν αποκάλυψε περαιτέρω λεπτομέρειες σχετικά με το περιεχόμενο των συνομιλιών ανάμεσα στους Αμερικανούς και τους Κινέζους αξιωματούχους.

Κατά το Ρόμπερτ Κλιφ, αναλυτή θεμάτων κινεζικού ενδιαφέροντος του RAND, think tank διεθνούς πολιτικής, στους κύκλους των κινεζικών ενόπλων δυνάμεων μαίνεται μία ιδιότυπη σύγκρουση σχετικά με το ποιοι θα είναι αυτοί οι οποίοι θα ελέγξουν το διαστημικό πρόγραμμα.

Η Κίνα στο παρελθόν έχει διαβεβαιώσει ότι οι σκοποί των διαστημικών της προσπαθειών είναι καθαρά ειρηνικοί- ωστόσο, δεν έχουν λείψει δηλώσεις που υποδεικνύουν ότι αυτό δεν είναι 100% ακριβές: χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το σχόλιο του Ξου Κουϊλιάνγκ, ανωτέρου αξιωματικού της κινεζικής πολεμικής αεροπορίας, που μίλησε για διερεύνηση των επιθετικών και αμυντικών προοπτικών που παρέχει το Διάστημα, καθώς «μόνο η ισχύς μπορεί να προστατέψει την ειρήνη».

«Δεν ξέρουμε ακόμη πολλά πράγματα για τους σκοπούς τους στο Διάστημα επειδή η Κίνα δεν ξέρει προς τα πού βαδίζει στο Διάστημα: ακόμα το διαπραγματεύονται» συμπλήρωσε ο Κλιφ.

Ένα άλλο μεγάλο θέμα είναι αυτό της προαναφερθείσας «διαφάνειας» :για την Κίνα, η διαφάνεια είναι «μία πολυτέλεια την οποία απολαμβάνει μία ανώτερη στρατιωτικά δύναμη».

Από κάθε άποψη πάντως, η Κίνα αντιμετωπίζει τη διαστημική δραστηριότητα ως υψίστης σημασίας για την προώθηση/ προστασία των οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών της συμφερόντων, καθώς έχει προβεί σε μεγάλο αριθμό εκτοξεύσεων τηλεπικοινωνιακών, κατασκοπευτικών και GPS δορυφόρων- εκτιμάται ότι το 2009 ο αριθμός κινεζικών εκτοξεύσεων υπερέβη τον αντίστοιχο των αμερικανικών.

Στα κινεζικά διαστημικά σχέδια περιλαμβάνονται, εκτός από μία αποστολή στη Σελήνη, και η κατασκευή ενός διαστημικού σταθμού σε τροχιά μέχρι το 2020. Επίσης, στα ανώτερα κλιμάκια των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων γίνεται λόγος για «αγώνα» βελτίωσης των αντιδιαστημικών δυνατοτήτων των Κινέζων (οι οποίες επιδείχτηκαν μέσω της επιτυχούς δοκιμής του αντιδορυφορικού πυραύλου), μέσω ερευνών σε πιο «εξωτικές» τεχνολογίες, όπως λέηζερ, όπλα μικροκυμάτων και ακτίνες σωματιδίων.

«Η Κίνα αντιμετωπίζει το θέμα της επέκτασης στο Διάστημα και των στρατιωτικών της δυνατοτήτων εκεί ως θέμα εθνικής υπερηφάνειας, και, ακριβώς όπως στην περίπτωση των πυρηνικών όπλων, μία σαφή επιβεβαίωση της θέσης της ως υπερδύναμης» αναφέρεται σε έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από το CNN

Διαβάστε περισσότερα...

Περίπου 1.960 χριστιανοί έχουν σκοτωθεί από το 2003 στο Ιράκ

Ο συνολικός αριθμός τους έχει μειωθεί δραματικά μετά την έναρξη του πολέμου, σύμφωνα με μία θρησκευτική οργάνωση.

Περίπου 1.960 χριστιανοί του Ιράκ έχουν σκοτωθεί σε επεισόδια βίας στη χώρα, μετά την υπό την ηγεσία των ΗΠΑ εισβολή το 2003, ανέφερε χθες, Σάββατο, μία θρησκευτική οργάνωση.

Σύμφωνα με την Πολιτιστική Ένωση Χαλδαίων για την Ειρήνη στο Ιράκ, ο αριθμός των χριστιανών στο αραβικό κράτος έχει μειωθεί δραματικά. Υπολογίζεται πως μόνο το ένα τέταρτο των 2,1 εκατομμυρίων χριστιανών που ζούσαν εκεί πριν από τον πόλεμο παραμένει στη χώρα.

Άλλες εκτιμήσεις φέρουν τον αριθμό των χριστιανών κατοίκων του Ιράκ να είναι λίγο υψηλότερος, αλλά λένε επίσης ότι ο αριθμός τους έχει τουλάχιστον πέσει στο μισό.

«Οι χριστιανοί στο Ιράκ διαβιούν σε άθλιες συνθήκες», δήλωσε ο Χάουαλ Ζιγκίγια Μάσο και η θρησκευτική οργάνωση, σύμφωνα με το ιρακινό πρακτορείο ειδήσεων Φωνές του Ιράκ.

Νωρίτερα, την περασμένη εβδομάδα, δύο άνθρωποι σκοτώθηκαν και άλλοι πέντε τραυματίστηκαν από βομβιστική επίθεση κοντά σε δύο εκκλησίες στη Μοσούλη (βόρειο Ιράκ), ενώ προκλήθηκαν ζημιές στα κτίρια.



Την Παρασκευή, έξι άνθρωποι τραυματίστηκαν σε συγκρούσεις μεταξύ Ιρακινών χριστιανών και μειονοτήτων του Σαμπάκ κοντά σε μία εκκλησία στην πόλη Μπαρτάλα, επίσης στο βόρειο Ιράκ, δήλωσαν αυτόπτες μάρτυρες.

Κάτοικοι του Σαμπάκ, που είναι σιίτες μουσουλμάνοι, και χριστιανοί συγκρούστηκαν κοντά στην εκκλησία της πόλης μετά το τέλος της λειτουργίας των Χριστουγέννων, έπειτα από κατηγορίες ότι οι χριστιανοί κατέβασαν ένα πόστερ του εγγονού του προφήτη Μωάμεθ, Χουσέιν, που ήταν αναρτημένο κοντά στην εκκλησία.

Αξιωματικοί ασφαλείας επενέβησαν προκειμένου να αποκαταστήσουν την τάξη.

Η Μοσούλη και τα περίχωρά της είναι από τις πιο πολύμορφες, εθνοτικά και θρησκευτικά, περιοχές στο Ιράκ και επίσης μία από τις πιο επικίνδυνες, καθώς σχεδόν καθημερινά σημειώνονται βομβιστικές επιθέσεις και επεισόδια με πυροβολισμούς μέσα και γύρω από την πόλη.

Πηγή: http://www.kathimerini.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Σκηνικό κρίσης στήνει η Τουρκία με αφορμή το δίκτυο κατασκοπίας-Πιθανή η απέλαση διπλωματών

Η Τουρκία φαίνεται αποφασισμένη να «τραβήξει το σχοινί» με αφορμή τη σύλληψη των τριών Τούρκων πολιτών στη Σμύρνη και την Αλικαρνασσό με τη κατηγορία πως διενεργούσαν κατασκοπία υπέρ της Ελλάδος. Αυτή τη φορά εμπλέκεται επίσημα και η Ελλάδα-κατηγορώντας...διπλωμάτη της χώρας μας-ενώ παράλληλα υπάρχουν «διαρροές» στον τουρκικό Τύπο για ενδεχόμενη απέλαση Ελλήνων διπλωματών ως αντίποινα.Σύμφωνα με πληροφορίες η Τουρκική υπηρεσία πληροφοριών, έχει στοιχεία πως ένας εκ των Ελλήνων διπλωματών που υπηρετούσε στο προξενείο της Σμύρνης, είχε στήσει δίκτυο κατασκοπίας με Ελληνες πράκτορες σε συνεργασία με τους 3 τούρκους συλληφθέντες.Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν πως ο εν λόγω διπλωμάτης μαζί με τους υπόλοιπους πράκτορες της ΕΥΠ παρακολουθούνταν επί 6 μήνες με άκρα μυστικότητα από την ΜΙΤ, ενώ και στα έγγραφα που βρέθηκαν στην κατοχή των 3 συλληφθέντων αποδεικνύεται η εμπλοκή του.Μάλιστα λίγο πριν ανακηρυχθεί «ανεπιθύμητο πρόσωπο» (ουσιαστικά απελαθεί) από το Τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, ο εν λόγω Ελληνας διπλωμάτης απομακρύνθηκε εσπευσμένα, χωρίς να αντικατασταθεί.


Ο τουρκικός Τύπος αναφέρει πως αναμένεται η Αγκυρα ότι θα ζητήσει επίσημα από την Αθήνα «εξηγήσεις» για το υποτιθέμενο κατασκοπευτικό δίκτυο που είχε στηθεί στη Σμύρνη και δεν αποκλείεται μια σειρά «αντιποίνων» έναντι της Ελλάδος, όπως η απέλαση διπλωματών ή η μη αποδοχή αντικατάστασης διπλωματών που έχουν αποχωρήσει η αποχωρούν από τη γειτονική μας χώρας.Το γεγονός πως η τουρκική πολιτική ηγεσία δεν πληροφορήθηκε για την επιχείρηση της ΜΙΤ-όπως όφειλε-και οι τελευταίες μαζικές προκλήσεις κατά της Ελλάδας δείχνουν ξεκάθαρα πως το κεμαλικό «βαθύ κράτος» προσπαθεί σε όλα τα μέτωπα να δημιουργήσει προβλήματα στην κυβέρνηση Ερντογάν, χρησιμοποιώντας γι’ αυτό τον λόγο την καλύτερο μέθοδο: την «εξαγωγή» της κρίσης προς την Ελλάδα, όπως έγινε και το 1996 με την τότε συγκυβέρνηση Τσιλέρ-Ερμπαγκάν που είχε εξοργίσει τους Κεμαλικούς και το «βελούδινο πραξικόπημα» που ανέτρεψε τον Ερμπαγκάν από την εξουσία.Αραγε αυτή τη φορά κατά πόσο είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε έναν ακόμη «θερμό» χειμώνα;

Το χρονικό της σύλληψης
Ανήμερα των Χριστουγέννων, μετά από επιχείρηση της Τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών, της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας και της διεύθυνσης αντικατασκοπίας της Τουρκικής αστυνομίας, συνελήφθησαν τρεις Τούρκοι πολίτες με την κατηγορίας της κατασκοπίας υπέρ της Ελλάδας, σύμφωνα με πληροφορίες που μεταδίδουν στους διαδικτυακούς τους χώρους ΜΜΕ της γείτονος.Οι τρεις συλληφθέντες παρακολουθούνταν επί περίπου έναν χρόνο, πριν εκτελεστεί η επιχείρηση και σύμφωνα με τα δημοσιεύματα είχαν φωτογραφήσει και κινηματογραφήσει στρατιωτικές ασκήσεις των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, ναυτικές βάσεις και στρατόπεδα, σε τρεις περιοχές της Τουρκίας: Την Αλικαρνασσό (Μποντρούμ), την Σμύρνη και το Αϊβαλί.Ο ένας εξ αυτών δούλευε ως αρτοποιός, ο άλλος ως ταξιδιωτικός πράκτορας και ο τρίτος ήταν ελεύθερος επαγγελματίας. Μάλιστα για τον τελευταίο, όπως αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ, υπήρχαν εις βάρος του καταδίκες για διακίνηση λαθρομεταναστών και εμπόριο λευκής σαρκός, καθώς και μια καταδίκη για βιασμό.Για κάθε φωτογραφία, οι συλληφθέντες έπαιρναν 700 ευρώ για κάθε φωτογραφία και 2.000 ευρώ για κάθε κινηματογράφηση από «έλληνες πράκτορες» που βρισκόταν σε ελληνικό νησί-το οποίο δεν κατονομάζεται-και τις παρέδιδε ο ταξιδιωτικός πράκτορας λόγω της ευχέρειας που είχε να μετακινείται από την μια πλευρά των συνόρων στην άλλη χάρις στην ιδιότητά του. Κατόπιν ο παραδίδων τα στοιχεία επέστρεφε στην Τουρκία όπου κατέθετε σε τραπεζικούς λογαριασμούς τα χρήματα που αναλογούσαν στο καθένα ξεχωριστά. Οι δύο εκ των κατηγορουμένων συνελήφθηκαν στην Σμύρνη και ο ένας στην Αλικαρνασσό.
Αξίζει να σημειωθεί πως η όλη επιχείρηση εκτελέστηκε-σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ-χωρίς να έχει ενημερωθεί ο Πρωθυπουργός και o υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας ως είθισται, εγείροντας πολλά ερωτηματικά για το αν πρόκειται για σύλληψη πρακτόρων ή προβοκάτσια σε βάρος της Ελλάδας με σκοπό την αύξηση της έντασης μεταξύ των δύο χωρών.Στους συλληφθέντες απαγγέλθηκε και η κατηγορία του άρθρου 331 του τουρκικού ποινικού κώδικα, για πολιτική και στρατιωτική κατασκοπία σε βάρος της χώρας, ποινή που επιφέρει ακόμη και την καταδίκη σε θάνατο.Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, οι τουρκικές αρχές κατέσχεσαν εντός των οικιών των γραφείων και των αυτοκινήτων των συλληφθέντων, 2 ραδιόφωνα, 2 ασυρμάτους χειρός, 3 ζευγάρια κιάλια, 1 εγχειρίδιο χρήσης, 4 φωτογραφικές μηχανές, 2 κάμερες, αρνητικά φιλμ που περιείχαν φωτογραφίες από στρατόπεδα και ασκήσεις, 1 πιστόλι των 9 χιλιοστών και 170 φυσίγγια, 1 φορητό υπολογιστή, 11 κινητά τηλέφωνα και 3 φορητές μνήμες με φωτογραφίες από τουρκικούς στρατιωτικούς σχηματισμούς.

defencenet.gr


Διαβάστε περισσότερα...