My Nuclear Family

Christopher Brownfield
My Nuclear Family
Knopf Doubleday, 2010


Του Dwight Garner
The New York Times Book Review


Τα απομνημονεύματα του Christopher Brownfield, “My Nuclear Family” δεν είναι το καλύτερο βιβλίο που γράφτηκε για τον αμερικανικό στρατό μετά την 11η Σεπτεμβρίου, αλλά είναι σίγουρα το πιο ψυχαγωγικό. Το “My Nuclear Family” είναι εν μέρει, η ιστορία μιας πολιτικής μετατροπής. Ο Brownfield ψήφισε τον Τζορτζ Μπους το 2000 και αποφοίτησε από την Ναυτική Ακαδημία των ΗΠΑ το 2001. Ο ήρωας του Brownfield ήταν, όπως ο ίδιος, ένας απόφοιτος της Ακαδημίας της Ανάπολις, ο Τζον Μακέιν. Αλλά μέχρι το τέλος αυτών των γλυκόπικρων απομνημονευμάτων, ο συγγραφέας έχει βαρεθεί με την πολιτική τάξη της Αμερικής. Είναι ιδιαίτερα απηυδησμένος με τον Μακέιν, τον μόνο άνθρωπο που είχε την ηθική επιρροή να θέσει τέρμα στα επιβαλλόμενα από την κυβέρνηση βασανιστήρια, αλλά όπως γράφει, φλυαρούσε.

Το “My Nuclear Family” ακολουθεί τον Brownfield από την Ανάπολις και στο Πολεμικό Ναυτικό, όπου, πάνω σε ένα πυρηνικό υποβρύχιο, επιχείρησε να «πάει θαραλλέα κάπου όπου ο άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος να συζητήσει», Στην ηλικία των 25, είχε υπό την επίβλεψη του ολόκληρο τον πυρηνικό αντιδραστήρα του υποβρυχίου του.

Αφού υπηρέτησε την θητεία του στο Ναυτικό, ο Brownfield προοριζόταν για την σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου του Yale. Ωστόσο, ανέβαλε την εγγραφή του και πήγε εθελοντής στο Ιράκ, για να εργασθεί σε θέματα ενέργειας. Αυτή η διπλή εμπειρία - στη θάλασσα και στην στεριά – δίνει στο “My Nuclear Family μια μεταβαλλόμενη προοπτική 360 μοιρών.

Ο Brownfield μιλά λεπτομερώς για την «κυρίαρχη ανεντιμότητα» - συμπεριλαμβανομένων απατών σχετικά με τις δοκιμές - στην πυρηνική σχολή εκπαίδευσης του Ναυτικού. Περιγράφει τα πυρηνικά υποβρυχία ως ξεπερασμένα και βάναυσα, ακριβά κειμήλια μιας άλλης εποχής, σχεδόν άχρηστα στις μετα-ψυχροπολεμικές καταστάσεις. Και το Πολεμικό Ναυτικό το ξέρει αυτό. Όταν ο Brownfield έφτασε στο Ιράκ τον Αύγουστο του 2006, σοκαρίστηκε από τα πόσα λίγα είχαν επιτευχθεί. «Το να καταγράψεις έναν πλήρη κατάλογο των προβλημάτων του ηλεκτρικού τομέα του Ιράκ, ήταν σαν να πίνεις νερό από τη μάνικα της πυροσβεστικής», παρατηρεί. Ωστόσο, οι άντρες της μονάδας του αντί να κάνουν πραγματική δουλειά, περνούν τις ώρες τους δημιουργώντας τακτοποιημένες διαφάνειες του PowerPoint για να εντυπωσιάσουν τους διοικητές.

Το “My Nuclear Family” είναι γεμάτο με περιγραφές διάφορων ενδιαφερόντων περιστατικών. Αυτές περιλαμβάνουν την τυχαία συντριβή ενός πυρηνικού υποβρυχίου στο οποίο επιβαίνει ο συγγrαφέας, ένα γεγονός που τερμάτισε επτά ναυτικές σταδιοδρομίες. Στη Βαγδάτη ο Brownfield καλείται σε ένα δείπνο στην αριστοκρατική περίβολο του Ahmed Chalabi, αμφιλεγόμενος πολιτικός του Ιράκ. Περισσότερα ενδιαφέροντα περιστατικά; Είναι ο Γερουσιαστής των Δημοκρατικών Τζον Κέρι, ο οποίος παίρνει το δείπνο του ύποπτα μόνος του σε μια κατάμεστη αίθουσα συνεστιάσεων στη Βαγδάτη μετά από σχόλιό του που φάνηκε να υπονοεί ότι πίστευε πως στρατιώτες με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο «κόλλησαν» στις εχθροπραξίες στο Ιράκ. Ο Brownfield τρώει σε ένα τραπέζι με τον Ρεμπουπλικάνο Γερουσιαστή Λίντσεϊ Γκράχαμ, ο οποίος βρίσκεται σε επίσκεψη, και έντρομος βλέπει ότι ο Γκράχαμ φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο να δίνει την εντύπωση ότι οι δίκες των κρατουμένων διεξάγονται με δίκαιο τρόπο, παρά για το να είναι όντως δίκαιες οι δίκες.

Υπάρχουν, επίσης, πράγματα που σε δυσαρεστούν στο “My Nuclear Family”. Ο Brownfield μπορεί να φανεί ως άπειρος, κατά καιρούς, όπως ο Tom Cruise στο “Top Gun”. Αυτοπαινεύεται για την εξυπνάδα του και τις ικανότητές του. Το βιβλίο του δεν μπορεί να συγκριθεί με το “Born on the Fourth of July” του Ron Kovic από άποψη πνεύματος ούτε με το ούτε με το “Catch-22” από την άποψη της απαιτητικής του εξυπνάδας. Ο Brownfield παραμένει πατριώτης. Aλλά είναι καλά, και έντεχνα, ένας αηδιαστικός πατριώτης.