Karl Marlantes
What it is like to go to War
Atlantic Monthly Press, 2011
Της Elizabeth Samet
The New York Times Book Review
Ένας στρατιώτης επιστρέφει στο σπίτι του μετά από τον πόλεμο. Η υποδοχή από την σύζυγό του είναι υπερβολική, κατάλληλη για την υποδοχή ενός Θεού. Αρνούμενη να αφήσει τα πόδια του συζύγου της να αγγίξουν το έδαφος, η γυναίκα ξετυλίγει ένα καινούργιο χαλί, βελούδο και πορφυρό. Του λέει ότι μοιάζει «με τον ήλιο» που, «φέρνει ζεστασιά το χειμώνα», και προβλέπει ότι θα είναι και πάλι «κύριος του σπιτιού του». Στη συνέχεια, ο άνδρας μπαίνει στο μπάνιο και λούζεται, μια πράξη κυριολεκτικής και συμβολικής κάθαρσης, μετά από ένα μακρύ ταξίδι και ακόμα έναν μακρύτερο πόλεμο. Και εκεί ο άνδρας πεθαίνει, μαχαιρωμένος από τη σύζυγό του, στο νερό του μπάνιου το οποίο μολύνεται από το αίμα του.
Αυτό, φυσικά, είναι η ιστορία του Αγαμέμνονα, ο οποίος δολοφονείται από την Κλυταιμνήστρα στην επιστροφή του από τον τρωικό πόλεμο. Πρόκειται για μια από τις πιο ουσιαστικές αρχαίες παραβολές για την προδοσία. Η ιδανική εικόνα που έχει ένας στρατιώτης που επιστρέφει στο σπίτι του γίνεται ο χειρότερος εφιάλτης του, μια ιστορία που δραματοποιείται από τον Αισχύλο (εδώ στη μετάφραση από τον Robert Fagles) και που βρίσκεται πολύ νωρίτερα στην Οδύσσεια του Ομήρου, όπου χρησιμεύει ως μια προειδοποίηση προς τον Οδυσσέα: Μην πας πίσω στο σπίτι σου. Εάν πας, πρέπει να μεταμφιεστείς και να μην εμπιστεύεσαι κανέναν.
Οι βετεράνοι του πολέμου μπορούν να νιώσουν την αδικία και την προδοσία με τόσους πολλούς τρόπους - τόσο από την δική τους εμπειρία και τις καταστάσεις που ζουν σε έναν πόλεμο, όσο και από την αποτυχία ενός έθνους να τους δεχθεί και να τους καλωσορίσει πίσω στην κοινωνία. Η προδοσία που δέχονται οι βετεράνοι αποδεικνύεται ένα σχεδόν ανεξάντλητο θέμα, το οποίο απασχολεί την πολεμική νουβέλα του Karl Marlantes «Matterhorn», η οποία δημοσιεύτηκε πέρσι και αποτελεί την κεντρική ιδέα στο νέο βιβλίο του συγγραφέα «What it is Like to go to War».
Για τον Marlantes δεν είναι το μπάνιο ο συμβολισμός, αλλά η έλλειψη ενός ανθρώπου που γίνεται το σύμβολο της προδοσίας. Επιστρέφοντας μόλις από τον πόλεμο του Βιετνάμ, ο υπολοχαγός του ναυτικού πηγαίνει στο σπίτι του παρέα με την Maree Αnn, μια πρώην φιλενάδα του την οποία συνάντησε στο αεροδρόμιο. Ο Marlantes σκέφτεται αρχικά ότι επιθυμεί την ερωτική συνεύρεση, αλλά η ανησυχία που ακόμα τον απασχολεί και δεν τον αφήνει να ησυχάσει - η αφροδίσια ασθένεια που πήρε από μια πόρνη της Οκινάουα, μαζί με ένα γενικότερο συναίσθημα μόλυνσης που του έχει κολλήσει στο νου - τον κάνει να αναθεωρήσει και να αλλάξει γνώμη για το σεξ.
Αναθεωρώντας όμως, δηλώνει ότι χρειαζόταν πραγματικά να κάνει ένα μπάνιο - ήθελε την «Maree Ann να μπει μαζί μου στη μπανιέρα και να βάλει τα χέρια της πάνω στο σώμα μου και να πιέσει μέχρι να βγουν όλα τα κακά συναισθήματα, η σύγχυση και ο πόνος… την χρειαζόμουν να μου στεγνώσει τα δάκρυα και να με κάνει να γελάσω δυνατά… χρειαζόμουν μια γυναίκα για να με κάνει να επιστρέψω στη γη, στην πραγματική ζωή, να νιώσω το νερό στα πόδια μου και να αισθανθώ το σώμα μου… την χρειαζόμουν για να με επαναφέρει στον κόσμο, να με βάλει στον δικό της κόσμος, σε έναν κόσμο που μερικές φορές σκέφτομαι ότι δεν έχω επιστρέψει ποτέ».
What it is like to go to War
Atlantic Monthly Press, 2011
Της Elizabeth Samet
The New York Times Book Review
Ένας στρατιώτης επιστρέφει στο σπίτι του μετά από τον πόλεμο. Η υποδοχή από την σύζυγό του είναι υπερβολική, κατάλληλη για την υποδοχή ενός Θεού. Αρνούμενη να αφήσει τα πόδια του συζύγου της να αγγίξουν το έδαφος, η γυναίκα ξετυλίγει ένα καινούργιο χαλί, βελούδο και πορφυρό. Του λέει ότι μοιάζει «με τον ήλιο» που, «φέρνει ζεστασιά το χειμώνα», και προβλέπει ότι θα είναι και πάλι «κύριος του σπιτιού του». Στη συνέχεια, ο άνδρας μπαίνει στο μπάνιο και λούζεται, μια πράξη κυριολεκτικής και συμβολικής κάθαρσης, μετά από ένα μακρύ ταξίδι και ακόμα έναν μακρύτερο πόλεμο. Και εκεί ο άνδρας πεθαίνει, μαχαιρωμένος από τη σύζυγό του, στο νερό του μπάνιου το οποίο μολύνεται από το αίμα του.
Αυτό, φυσικά, είναι η ιστορία του Αγαμέμνονα, ο οποίος δολοφονείται από την Κλυταιμνήστρα στην επιστροφή του από τον τρωικό πόλεμο. Πρόκειται για μια από τις πιο ουσιαστικές αρχαίες παραβολές για την προδοσία. Η ιδανική εικόνα που έχει ένας στρατιώτης που επιστρέφει στο σπίτι του γίνεται ο χειρότερος εφιάλτης του, μια ιστορία που δραματοποιείται από τον Αισχύλο (εδώ στη μετάφραση από τον Robert Fagles) και που βρίσκεται πολύ νωρίτερα στην Οδύσσεια του Ομήρου, όπου χρησιμεύει ως μια προειδοποίηση προς τον Οδυσσέα: Μην πας πίσω στο σπίτι σου. Εάν πας, πρέπει να μεταμφιεστείς και να μην εμπιστεύεσαι κανέναν.
Οι βετεράνοι του πολέμου μπορούν να νιώσουν την αδικία και την προδοσία με τόσους πολλούς τρόπους - τόσο από την δική τους εμπειρία και τις καταστάσεις που ζουν σε έναν πόλεμο, όσο και από την αποτυχία ενός έθνους να τους δεχθεί και να τους καλωσορίσει πίσω στην κοινωνία. Η προδοσία που δέχονται οι βετεράνοι αποδεικνύεται ένα σχεδόν ανεξάντλητο θέμα, το οποίο απασχολεί την πολεμική νουβέλα του Karl Marlantes «Matterhorn», η οποία δημοσιεύτηκε πέρσι και αποτελεί την κεντρική ιδέα στο νέο βιβλίο του συγγραφέα «What it is Like to go to War».
Για τον Marlantes δεν είναι το μπάνιο ο συμβολισμός, αλλά η έλλειψη ενός ανθρώπου που γίνεται το σύμβολο της προδοσίας. Επιστρέφοντας μόλις από τον πόλεμο του Βιετνάμ, ο υπολοχαγός του ναυτικού πηγαίνει στο σπίτι του παρέα με την Maree Αnn, μια πρώην φιλενάδα του την οποία συνάντησε στο αεροδρόμιο. Ο Marlantes σκέφτεται αρχικά ότι επιθυμεί την ερωτική συνεύρεση, αλλά η ανησυχία που ακόμα τον απασχολεί και δεν τον αφήνει να ησυχάσει - η αφροδίσια ασθένεια που πήρε από μια πόρνη της Οκινάουα, μαζί με ένα γενικότερο συναίσθημα μόλυνσης που του έχει κολλήσει στο νου - τον κάνει να αναθεωρήσει και να αλλάξει γνώμη για το σεξ.
Αναθεωρώντας όμως, δηλώνει ότι χρειαζόταν πραγματικά να κάνει ένα μπάνιο - ήθελε την «Maree Ann να μπει μαζί μου στη μπανιέρα και να βάλει τα χέρια της πάνω στο σώμα μου και να πιέσει μέχρι να βγουν όλα τα κακά συναισθήματα, η σύγχυση και ο πόνος… την χρειαζόμουν να μου στεγνώσει τα δάκρυα και να με κάνει να γελάσω δυνατά… χρειαζόμουν μια γυναίκα για να με κάνει να επιστρέψω στη γη, στην πραγματική ζωή, να νιώσω το νερό στα πόδια μου και να αισθανθώ το σώμα μου… την χρειαζόμουν για να με επαναφέρει στον κόσμο, να με βάλει στον δικό της κόσμος, σε έναν κόσμο που μερικές φορές σκέφτομαι ότι δεν έχω επιστρέψει ποτέ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.