του Ανδρέα Πενταρά*
Στο χθεσινό μας άρθρο, τονίσαμε, ότι το όραμα του υπουργού εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου όπως αυτό διατυπώνεται στο βιβλίο του ΄΄ Στρατηγικό βάθος- Η σημερινή θέση της Τουρκίας΄΄ και το οποίο υλοποιείται πιστά από της ανόδου στην εξουσία του Ισλαμικού κόμματος του Ταγίπ Ερντογάν, έχει σαν ακρογωνιαίο λίθο τη ΄΄Μεσογειακή Στρατηγική΄΄. Την άσκηση δηλαδή γεωστρατηγικού ελέγχου στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου.
Αυτή όμως η στρατηγική της Τουρκίας έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα ενός άλλου σημαντικού παίχτη της περιοχής, του Ισραήλ, το οποίο, περικυκλωμένο από τις τρεις πλευρές από 100 εκατομύρια Άραβες μουσουλμάνους, έχει μια μόνο διέξοδο, τη Μεσόγειο. Εάν ο πνεύμονας της Μεσογείου κλείσει για οποιοδήποτε λόγο, τότε το Ισραήλ είναι καταδικασμένο στον αργό θάνατο.
Εάν, σαν υπόθεση εργασίας, θεωρήσουμε ότι η Κύπρος δεν υπήρχε στο χάρτη, τότε τα πράγματα για τη Τουρκία θα ήταν πολύ πιο εύκολα αναφορικά με τον έλεγχο της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου. Αυτός ο έλεγχος θα μπορούσε να ασκηθεί από τις ναυτικές και αεροπορικές βάσεις της νότιας και νοτιοανατολικής Τουρκίας, με δεδομένο ότι το μεν FIR της Τουρκίας θα έφθανε μέχρι τις ακτές του Ισραήλ, η δε Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη, 200 ναυτικά μίλια από τις νότιες ακτές της.
Η ύπαρξη όμως της Κύπρου στο στόμιο αυτής της ευαίσθητης περιοχής, όχι τόσο σαν χερσαίο έδαφος, όσο σαν κρατική οντότητα με δικαίωμα διατήρησης ενόπλων δυνάμεων, ανατρέπει εκ βάθρων τη στρατηγική επιδίωξη της Τουρκίας για έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου. Και τούτο, γιατί η γεωγραφία της περιοχής, περιορίζει, εξ αιτίας της Κύπρου, τα δικαιώματα της Τουρκίας που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο, (FIR, ΑΟΖ, Έρευνα-Διάσωση) σε μια στενή λωρίδα νότια των παραλίων της.
Στρατηγική διαχρονική επιδίωξη της Τουρκίας αναφορικά με την επιδιωκόμενη από αυτή λύση στο Κυπριακό, ήταν και είναι η απαγόρευση του Κυπριακού κράτους να ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα αναφορικά με το FIR, την ΑΟΖ, την Έρευνα – Διάσωση και την ασφάλειά του. Αυτές οι επιδιώξεις της Τουρκίας, που θα επιτρέψουν στην ίδια να καλύψει το κενό ασφάλειας που θα υπάρξει στη περιοχή και να ασκήσει τον έλεγχο επί της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου, υπερπηδώντας τον σκόπελο της κρατικής οντότητας της Κύπρου, θα μορφοποιηθεί μέσα από μια λύση στη βάση των δύο χωριστών κρατών και της πλήρους αποστρατιωτικοποίησης του νέου κράτους (εξαιρουμένων βέβαια των δικών της ή και άλλων ξένων δυνάμεων που θα σταθμεύουν στο νησί).
Αυτοί όμως οι σχεδιασμοί της Τουρκίας, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα του Ισραήλ, το οποίο είναι αποφασισμένο έναντι κάθε τιμήματος, να διατηρήσει τον πνεύμονα της ανατολικής Μεσογείου ανοικτό. Με λίγα λόγια, το Ισραήλ δεν θα επιτρέψει ποτέ στη Τουρκία να ασκήσει το στρατηγικό έλεγχο στη περιοχή αυτή η οποία αποτελεί το ζωτικό του χώρο. Κύπρος και Ισραήλ εδώ και πολλά χρόνια βρίσκονται σε μια άτυπη συμφωνία αναφορικά με τη χρήση του FIR Λευκωσίας από τη πολεμική αεροπορία του Ισραήλ. Τα μαχητικά αεροσκάφη του Ισραήλ μόλις απογειωθούν από τα αεροδρόμια, ελλείψει χερσαίου βάθους, εισέρχονται εντός του FIR Λευκωσίας παραβιάζοντας τους κανόνες εναέριας κυκλοφορίας. Αυτό γίνεται δεκάδες φορές ημερησίως και η Κυπριακή Δημοκρατία, σιωπηρά, ανέχεται αυτή τη κατάσταση. Στη περίπτωση όμως που σε μια λύση του Κυπριακού, τον έλεγχο του FIR Λευκωσίας αναλάβει άμεσα ή έμμεσα η Τουρκία, τα πράγματα για το Ισραήλ δεν θα είναι τα ίδια.
Και επειδή η σύμπτωση συμφερόντων μεταξύ των κρατών από την εποχή του Θουκυδίδη υπήρξε το κλειδί στην επίτευξη των εθνικών συμφερόντων, η επιδίωξη του Ισραήλ σήμερα να κρατήσει την Ισλαμική Τουρκία μακρυά από την ανατολική Μεσόγειο, περνά μέσα από το κοινό συμφέρον της Κύπρου και της Ελλάδας, που επιδιώκουν τον ίδιο σκοπό. Κατ εξοχήν όμως, η επιδίωξη αυτή του Ισραήλ περνά μέσα από τη λύση του Κυπριακού. Γιατί μια λύση που θα άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο δημιουργίας κενού ασφάλειας στη περιοχή, θα ανέτρεπε τις ισορροπίες και θα δημιουργούσε πρόβλημα επιβίωσης για το Ισραήλ.
Καθήκον λοιπόν της σημερινής πολιτικής ηγεσίας της Κύπρου, είναι, αφήνοντας κατά μέρος ιδεοληψίες και αγκυλώσεις του παρελθόντος να προχωρήσει χωρίς ενδοιασμούς σε κάθε είδους σχέσεις με το γειτονικό Ισραήλ, με έμφαση στον αμυντικό τομέα, στα πλαίσια πάντοτε του διεθνούς και Ευρωπαϊκού δικαίου. Η συνθήκη της Λισαβόνας, μέσω της μόνιμης διαρθρωμένης συνεργασίας, παρέχει το πλαίσιο αμυντικής συνεργασίας μεταξύ κρατών - μελών αλλά και τρίτων κρατών. Ελλάδα- Κύπρος θα πρέπει τάχιστα να προχωρήσουν σ΄αυτή τη συνεργασία, εντάσσοντας σ΄αυτή κατά περίπτωση και το Ισραήλ.
Το Ισραήλ, εξυπηρετώντας πρωτίστως τα δικά του στρατηγικά συμφέροντα, μπορεί να εξελιχθεί σε αποφασιστικό παράγοντα επίλυσης του Κυπριακού, λόγω κυρίως του Εβραϊκού λόμπυ, που ασκεί ως γνωστό μεγάλη επιρροή στα Αμερικανικά κέντρα λήψεως αποφάσεων.
*Υποστράτηγος ε.α.
Διαβάστε περισσότερα...
Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΚΥΠΡΟΥ – ΙΣΡΑΗΛ ΓΙΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΟΖ
του Ανδρέα Πενταρά*
Αποτελεί πραγματικά τεράστια επιτυχία η υπογραφή συμφωνίας για διαχωρισμό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ και αυτό ωφείλουμε να το πιστώσουμε στη παρούσα κυβέρνηση αλλά και στις δύο προηγούμενες οι οποίες εργάσθηκαν για το σκοπό αυτό.
Η ερμηνεία βέβαια που δόθηκε από τις δύο χώρες για τη σημασία της διευθέτησης αυτής και η οποία περιστρέφεται γύρω από τις έρευνες που διεξάγονται ή πρόκειται να διεξαχθούν σε ΄΄οικόπεδα΄΄ που εφάπτονται των δύο ΑΟΖ, είναι μεν αληθοφανής, ελάχιστη σχέση έχει όμως με τη πραγματική σημασία η οποία είναι πολύ πιο ουσιώδης από την οικονομική πτυχή του ζητήματος.
Για να φτάσει όμως κανείς στην ερμηνεία και σημασία της συμφωνίας αυτής, θα πρέπει να καταφύγει στη στρατηγική του Αχμέτ Νταβούτογλου, όπως αυτή διατυπώνεται στο βιβλίο του ΄΄Στρατηγικό βάθος. Η σημερινή θέση της Τουρκίας΄΄ και η οποία υλοποιείται πιστά από της ανόδου στην εξουσία του ισλαμικού κόμματος του Ταγίπ Ερντογάν. Ο Νταβούτογλου- επηρεασμένος προφανώς από τη θεωρία του Αλφρέδου Μάχαν (Alfred Mahan) o οποίος περί τα τέλη του 19ου αιώνα ανέπτυξε τη θεωρία της ναυτικής ισχύος - θεωρεί τον γεωστρατηγικό έλεγχο της Τουρκίας επί της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου, ως τον ακρογωνιαίο λίθο του οράματος να καταστεί η Τουρκία μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη στον ευρασιατικό χώρο, με ηγετικό ρόλο στους τουρκόφωνους και μουσουλμανικούς πληθυσμούς των Βαλκανίων, του Καυκάσου, της Κεντρικής Ασίας της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.
Θεωρεί ο Νταβούτογλου την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, ως το κέντρο, που ενώνει τη Μεσόγειο με το Αιγαίο, τη Μαύρη θάλλασσα, την Αδριατική, την Ερυθρά θάλασσα και το Περσικό κόλπο. Μέσω δε των ενεργειακών γραμμών, δηλαδή των αγωγών πετρελαίου, ενώνεται – κατά τον Νταβούτογλου -, η ανατολική Μεσόγειος, με τη Κασπία θάλασσα. Αυτές όλες τις θάλασσες, τις οποίες άλλωτε ονομάζει γεωπολιτικές γραμμές και άλλωτε γεωπολιτικές ζώνες, ο Νταβούτογλου θεωρεί ότι βραχυπρόθεσμα θα πρέπει η Τουρκία να θέσει υπό τον στρατηγικό της έλεγχο, αν θέλει να υλοποιήσει το όραμά της.
Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι στην ομιλία που εκφώνησε ο Νταβούτογλου κατά την ανάληψη των καθηκόντων του ως υπουργός των εξωτερικών, μεταξύ άλλων είπε και τα εξής: ΄΄Η Τουρκία δεν είναι μια χώρα που μνημονεύεται μόνο σε μία περιοχή. Είναι μια χώρα των Βαλκανίων, είναι μια χώρα του Καυκάσου, είναι μια χώρα της Μέσης Ανατολής, είναι μια χώρα της Μαύρης θάλασσας, είναι μια χώρα της Μεσογείου, είναι μια χώρα της Κασπίας, είναι μια χώρα του Περσικού κόλπου και μάλιστα με επιρροή΄΄.
Αυτή όμως η στρατηγική της Τουρκίας, έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα ενός άλλου παίχτη της περιοχής, του Ισραήλ. Το Ισραήλ αποτελείται από μια στενή λωρίδα γης, περιβαλλόμενη από τις τρείς πλευρές από 100 εκατομύρια Άραβες μουσουλμάνους και από τη δυτική πλευρά από τη Μεσόγειο θάλασσα, από την οποία ΄΄αναπνέει΄΄ κυριολεκτικά. Αν για οποιονδήποτε λόγο ο πνεύμονας της Μεσογείου κλείσει, τότε ο θάνατος του Ισραήλ είναι δεδομένος. Γι αυτό και η χώρα αυτή, δεν πρόκειται να επιτρέψει σε κανένα να διεκδικήσει τον έλεγχο της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου έστω ακόμα και αν κάνει χρήση ένοπλης βίας.
Η σύγκρουση του Ισραήλ με την Ισλαμική Τουρκία του Ερντογάν και του Νταβούτογλου, ήταν δεδομένη, από τη στιγμή που η Τουρκία διακήρυξε την Μεσογειακή της στρατηγική στα πλαίσια της οποίας αντιμετωπίζει και τη λύση του Κυπριακού. Η σύγκρουση αυτή σε πολιτικό και εν μέρει ψυχροπολεμικό επίπεδο, αποκαλύφθηκε με τη φραστική διαμάχη Ερντογάν – Σιμόν Πέρες τον Ιανουάριο του 2009 στο Νταβός και συνεχίσθηκε με τη βίαιη ανακοπή του Τουρκικού πλοίου ΄΄ Μαβί Μαρμαράς΄΄ τον Μάϊο του 2010, το οποίο υποτίθεται ότι μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα. Το τελευταίο επεισόδιο, αντανακλά τη διαμάχη σε στρατηγικό επίπεδο των δύο χωρών για έλεγχο της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου. Η μεν Τουρκία αποστέλλοντας το πλοίο αυτό στη Γάζα, ήθελε από τη μια να δηλώσει παρούσα στην ευαίσθητη αυτή περιοχή και από την άλλη να δοκιμάσει τις αντιδράσεις του Ισραήλ . Το Ισραήλ από την άλλη, ανακόπτοντας το πλοίο πολύ μακράν των χωρικών του υδάτων – κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου - έστειλε το μήνυμα στη Τουρκία να κάτσει στα αυγά της γιατί άλλος είναι ο αφέντης στη περιοχή αυτή.
Η συμφωνία λοιπόν Κύπρου – Ισραήλ δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας ακόμα πόντος υπέρ του Ισραήλ και της Κύπρου εις βάρος της Τουρκίας. Η σημασία της είναι τεράστια και για τις δύο χώρες, (Κύπρου, Ισραήλ) όχι τόσο για την εκμετάλλευση των πετρελαίων, όσο για την αναχαίτιση των στρατηγικών βλέψεων της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο.
(Αύριο ΄΄ Ο ρόλος της Κύπρου στη διαμάχη Ισραήλ –Τουρκίας΄΄)
*Υποστράτηγος ε.α.
Διαβάστε περισσότερα...
Απαγχονίστηκε Ιρανός για κατασκοπεία υπέρ της Μοσάντ
ΤΕΧΕΡΑΝΗ. Στον απαγχονισμό Ιρανού που είχε κριθεί ένοχος για κατασκοπεία υπέρ των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, προχώρησε το καθεστώς του Ιράν.
Ο Αλί Ακμπάρ Σιαντάτ εκτελέστηκε χθες το πρωί διά απαγχονισμού στη φυλακή Εβίν της Τεχεράνης, όπως μετέδωσε το κρατικό ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων Irna, το οποίο μετέδωσε και ότι ένας ακόμη Ιρανός, ο Αλί Σαραμί, εκτελέστηκε διά απαγχονισμού επειδή ανήκε σε οργάνωση εξόριστων αντιφρονούντων.
Ο Σαραμί είχε συλληφθεί πολλές φορές από το 1982 αλλά συνέχιζε τη δράση του. Την ίδια στιγμή, οι ιρανικές αρχές έδωσαν την άδεια σε δύο Γερμανούς δημοσιογράφους που κρατούνται στο Ιράν να επισκεφθούν τις οικογένειές τους στην Ταυρίδα. Οι Γερμανοί δημοσιογράφοι κρατούνται επί τρίμηνο, επειδή πήραν συνέντευξη από τον γιο και τον δικηγόρο της 43χρονης Σακινέχ Αστιανί, η οποία έχει καταδικαστεί σε θάνατο διά λιθοβολισμού, επειδή διέπραξε μοιχεία,
Ο Αλί Ακμπάρ Σιαντάτ κατηγορούνταν ότι αποκάλυπτε στο Ισραήλ, τον υπ’ αριθμόν ένα εχθρό του Ιράν, απόρρητες στρατιωτικές πληροφορίες και ότι βρισκόταν σε επαφή με τη Μοσάντ, τις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ, επί έξι χρόνια. Οι Αρχές του Ισραήλ δεν προέβησαν σε δηλώσεις επί του γεγονότος. Ο Σιαντάτ συνελήφθη το 2008 ενώ επιχειρούσε να διαφύγει από το Ιράν, μαζί με τη σύζυγό του. Δεν έγινε γνωστό αν ο Σιαντάτ εργαζόταν για την ιρανική κυβέρνηση και με ποιον τρόπο ελάμβανε τις απόρρητες πληροφορίες. Σύμφωνα με τις ιρανικές αρχές, ο Σιαντάτ «ομολόγησε ότι έδωσε πληροφορίες για τις στρατιωτικές βάσεις της χώρας στον εχθρό» και ότι έλαβε ως ανταμοιβή 60.000 δολάρια ενώ αμειβόταν επιπλέον με 7.000 δολάρια κάθε φορά που συναντούσε τους Ισραηλινούς πράκτορες.
Ο Σιαντάτ είχε επαφές με τους Ισραηλινούς κατά τη διάρκεια ταξιδιών στην Τουρκία, την Ταϊλάνδη και την Ολλανδία. Στο κατηγορητήριο αναφέρεται ότι, όταν συνελήφθη, ο Σιαντάτ έφερε μαζί του 29 σελίδες απόρρητων εγγράφων.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_29/12/2010_427038
Διαβάστε περισσότερα...
Ο Αλί Ακμπάρ Σιαντάτ εκτελέστηκε χθες το πρωί διά απαγχονισμού στη φυλακή Εβίν της Τεχεράνης, όπως μετέδωσε το κρατικό ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων Irna, το οποίο μετέδωσε και ότι ένας ακόμη Ιρανός, ο Αλί Σαραμί, εκτελέστηκε διά απαγχονισμού επειδή ανήκε σε οργάνωση εξόριστων αντιφρονούντων.
Ο Σαραμί είχε συλληφθεί πολλές φορές από το 1982 αλλά συνέχιζε τη δράση του. Την ίδια στιγμή, οι ιρανικές αρχές έδωσαν την άδεια σε δύο Γερμανούς δημοσιογράφους που κρατούνται στο Ιράν να επισκεφθούν τις οικογένειές τους στην Ταυρίδα. Οι Γερμανοί δημοσιογράφοι κρατούνται επί τρίμηνο, επειδή πήραν συνέντευξη από τον γιο και τον δικηγόρο της 43χρονης Σακινέχ Αστιανί, η οποία έχει καταδικαστεί σε θάνατο διά λιθοβολισμού, επειδή διέπραξε μοιχεία,
Ο Αλί Ακμπάρ Σιαντάτ κατηγορούνταν ότι αποκάλυπτε στο Ισραήλ, τον υπ’ αριθμόν ένα εχθρό του Ιράν, απόρρητες στρατιωτικές πληροφορίες και ότι βρισκόταν σε επαφή με τη Μοσάντ, τις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ, επί έξι χρόνια. Οι Αρχές του Ισραήλ δεν προέβησαν σε δηλώσεις επί του γεγονότος. Ο Σιαντάτ συνελήφθη το 2008 ενώ επιχειρούσε να διαφύγει από το Ιράν, μαζί με τη σύζυγό του. Δεν έγινε γνωστό αν ο Σιαντάτ εργαζόταν για την ιρανική κυβέρνηση και με ποιον τρόπο ελάμβανε τις απόρρητες πληροφορίες. Σύμφωνα με τις ιρανικές αρχές, ο Σιαντάτ «ομολόγησε ότι έδωσε πληροφορίες για τις στρατιωτικές βάσεις της χώρας στον εχθρό» και ότι έλαβε ως ανταμοιβή 60.000 δολάρια ενώ αμειβόταν επιπλέον με 7.000 δολάρια κάθε φορά που συναντούσε τους Ισραηλινούς πράκτορες.
Ο Σιαντάτ είχε επαφές με τους Ισραηλινούς κατά τη διάρκεια ταξιδιών στην Τουρκία, την Ταϊλάνδη και την Ολλανδία. Στο κατηγορητήριο αναφέρεται ότι, όταν συνελήφθη, ο Σιαντάτ έφερε μαζί του 29 σελίδες απόρρητων εγγράφων.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_29/12/2010_427038
Διαβάστε περισσότερα...
Η ένταξη σε ΝΑΤΟ και Ε..Ε. προτεραιότητα της κυβέρνησης στο Μαυροβούνιο
Η νέα κυβέρνηση του Μαυροβουνίου θα προσηλωθεί στην εκπλήρωση των κριτηρίων για τη συνέχιση της πορείας ένταξης της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην περαιτέρω υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, τόνισε ο εντολοδόχος πρωθυπουργός, Ίγκορ Λούκσιτς κατά την παρουσίαση των προγραμματικών δηλώσεων στη Βουλή.
Η συνεδρίαση της Βουλής του Μαυροβουνίου συνεχίζεται και σήμερα και το απόγευμα αναμένεται να διεξαχθεί η ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στο νέο κυβερνητικό σχήμα.
Ο εντολοδόχος πρωθυπουργός, υπουργός Οικονομικών στην προηγούμενη κυβέρνηση με επικεφαλής τον Μίλο Τζουκάνοβιτς, είπε ότι οι όροι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αφορούν το κράτος δικαίου, τη μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος, τη μάχη κατά του οργανωμένου εγκλήματος και της διαφθοράς, τη μεταρρύθμιση του εκλογικού συστήματος, την ενίσχυση του ρόλου του Κοινοβουλίου, τη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης, την ελευθερία των ΜΜΕ, τη συνεργασία με την κοινωνία των πολιτών και την επίλυση των προβλημάτων των προσφύγων.
«Πρόκειται για δύσκολο, αλλά υλοποιήσιμο έργο που θα μας οδηγήσει στην τελευταία πιο απαιτητική φάση της έναρξης των διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε.», τόνισε ο κ. Λούκσιτς προσθέτοντας ότι ταυτόχρονα στόχος της κυβέρνησης είναι η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών.
Αναφερόμενος στους στόχους της εξωτερικής πολιτικής ο κ. Λούκσιτς υπογράμμισε ότι προτεραιότητα είναι η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ, η οποία προϋποθέτει πολιτική καλής γειτονίας και περιφερειακή συνεργασία.
Ο κ. Λούκσιτς, απέρριψε τους ισχυρισμούς της αντιπολίτευσης ότι η κυβέρνηση θα ενεργεί υπό τη σκέπη του πρώην πρωθυπουργού, Μίλο Τζουκάνοβιτς τονίζοντας ότι αρκετές φορές είχε την ευκαιρία να αποδείξει ότι «έχει δικό του τρόπο σκέψης».
«Το γεγονός ότι ο Μίλο Τζουκάνοβιτς είναι ένας άνθρωπος τον οποίο σέβομαι και ότι ήταν μεγάλη τιμή που συνεργαστήκαμε, δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα ενεργεί υπό την επιρροή άλλων», είπε.
Οι εκπρόσωποι των κομμάτων της αντιπολίτευσης άσκησαν κριτική στον κ. Λούκσιτς τονίζοντας ότι δεν έκανε αναφορά στη μάχη κατά της διαφθοράς και του οργανωμένου εγκλήματος.
Στη νέα κυβέρνηση του Μαυροβουνίου μετέχουν δύο αντιπρόεδροι και 15 υπουργοί.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ (29/12/2010)
Διαβάστε περισσότερα...
Η συνεδρίαση της Βουλής του Μαυροβουνίου συνεχίζεται και σήμερα και το απόγευμα αναμένεται να διεξαχθεί η ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στο νέο κυβερνητικό σχήμα.
Ο εντολοδόχος πρωθυπουργός, υπουργός Οικονομικών στην προηγούμενη κυβέρνηση με επικεφαλής τον Μίλο Τζουκάνοβιτς, είπε ότι οι όροι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αφορούν το κράτος δικαίου, τη μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος, τη μάχη κατά του οργανωμένου εγκλήματος και της διαφθοράς, τη μεταρρύθμιση του εκλογικού συστήματος, την ενίσχυση του ρόλου του Κοινοβουλίου, τη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης, την ελευθερία των ΜΜΕ, τη συνεργασία με την κοινωνία των πολιτών και την επίλυση των προβλημάτων των προσφύγων.
«Πρόκειται για δύσκολο, αλλά υλοποιήσιμο έργο που θα μας οδηγήσει στην τελευταία πιο απαιτητική φάση της έναρξης των διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε.», τόνισε ο κ. Λούκσιτς προσθέτοντας ότι ταυτόχρονα στόχος της κυβέρνησης είναι η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών.
Αναφερόμενος στους στόχους της εξωτερικής πολιτικής ο κ. Λούκσιτς υπογράμμισε ότι προτεραιότητα είναι η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ, η οποία προϋποθέτει πολιτική καλής γειτονίας και περιφερειακή συνεργασία.
Ο κ. Λούκσιτς, απέρριψε τους ισχυρισμούς της αντιπολίτευσης ότι η κυβέρνηση θα ενεργεί υπό τη σκέπη του πρώην πρωθυπουργού, Μίλο Τζουκάνοβιτς τονίζοντας ότι αρκετές φορές είχε την ευκαιρία να αποδείξει ότι «έχει δικό του τρόπο σκέψης».
«Το γεγονός ότι ο Μίλο Τζουκάνοβιτς είναι ένας άνθρωπος τον οποίο σέβομαι και ότι ήταν μεγάλη τιμή που συνεργαστήκαμε, δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα ενεργεί υπό την επιρροή άλλων», είπε.
Οι εκπρόσωποι των κομμάτων της αντιπολίτευσης άσκησαν κριτική στον κ. Λούκσιτς τονίζοντας ότι δεν έκανε αναφορά στη μάχη κατά της διαφθοράς και του οργανωμένου εγκλήματος.
Στη νέα κυβέρνηση του Μαυροβουνίου μετέχουν δύο αντιπρόεδροι και 15 υπουργοί.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ (29/12/2010)
Διαβάστε περισσότερα...
Τα Ματωμένα Χριστούγεννα Ένα τυχαίο γεγονός, πυροδότησε τις συγκρούσεις του 1963
ΤΟΥ ΦΡΙΞΟΥ ΔΑΛΙΤΗ
Ο Αργύρης Θεοφάνους, λοχίας το 1963 στον Ουλαμό Προλήψεως Εγκλημάτων, ήταν ο επικεφαλής της ομάδας των αστυνομικών που σταμάτησαν για έλεγχο το τουρκοκυπριακό αυτοκίνητο. Ο κ. Θεοφάνους καταθέτει σήμερα στον «Φ» τη μαρτυρία του για τη φλόγα που πυροδότησε τα Ματωμένα Χριστούγεννα.
Η αφορμή δόθηκε από ένα τυχαίο περιστατικό στην οδό Ερμού στη Λευκωσία το βράδυ της 20ής Δεκεμβρίου προς την 21η Δεκεμβρίου του 1963. Ο έλεγχος ενός ύποπτου για μεταφορά όπλων αυτοκινήτου Τουρκοκυπρίων, εξελίχθηκε τελικά σε αιματηρό επεισόδιο με το θάνατο ενός Τουρκοκύπριου, μιας Τουρκοκύπριας και τον τραυματισμό ενός Ελληνοκύπριου.
Ξημερώματα της 21ης Δεκεμβρίου του 1963. Πέφτουν οι πρώτες ντουφεκιές στην περιοχή της παλιάς Λευκωσίας και οι φλόγες ανάβουν. Η κρίση που από καιρό οργανωνόταν και υπέβοσκε, ξέσπασε και το κακό άρχισε. Η αντίστροφη μέτρηση για την ολοκληρωτική καταστροφή είχε αρχίσει και τα σχέδια της Τουρκίας έμπαιναν πλέον σε τροχιά υλοποίησης. Η Κύπρος βάφτηκε με αίμα. Τα θλιβερά γεγονότα της Τουρκοανταρσίας του 1963, είχαν πλέον ξεσπάσει…
Το όλο σχέδιο ήταν από καιρό οργανωμένο και ήταν άλλωστε γνωστό ότι οι Τουρκοκύπριοι είχαν ήδη εξοπλιστεί. Όλοι περίμεναν ότι κάποια στιγμή, θα ξεσπούσαν επεισόδια από μέρους ομάδων οπλισμένων Τουρκοκυπρίων, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της Τουρκίας για διχοτόμηση της Κύπρου.
Η αφορμή δόθηκε από ένα τυχαίο περιστατικό στην οδό Ερμού στη Λευκωσία το βράδυ της 20ής Δεκεμβρίου προς την 21η Δεκεμβρίου του 1963. Ο έλεγχος ενός ύποπτου για μεταφορά όπλων αυτοκινήτου Τουρκοκυπρίων, εξελίχθηκε τελικά σε αιματηρό επεισόδιο με το θάνατο ενός Τουρκοκύπριου, μίας Τουρκοκύπριας και τον τραυματισμό ενός Ελληνοκύπριου.
Ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκαν τα γεγονότα εκείνο το βράδυ, από το οποίο άναψε η σπίθα που πυροδότησε την όλη κατάσταση, δείχνει και το πόσο οργανωμένες και έτοιμες ήταν για τη δημιουργία επεισοδίων οι ομάδες Τουρκοκυπρίων, οι οποίες δρούσαν υπό την καθοδήγηση της Τ.Μ.Τ και της Τουρκίας. Λίγες ώρες μετά το επεισόδιο, οι συγκρούσεις είχαν ήδη γενικευθεί και οι Τουρκοκύπριοι είχαν αρχίσει να θέτουν σε εφαρμογή τα σχέδια τους για δημιουργία θυλάκων με την αποκοπή της Λευκωσίας.
Εκείνες τις μέρες όμως, οι πληροφορίες για οργάνωση και εξοπλισμό των Τουρκοκυπρίων, αλλά και για συγκεντρώσεις που πραγματοποιούνται σε διάφορα σημεία, ήταν συγκεκριμένες. Η ανακοπή και ο έλεγχος του συγκεκριμένου τουρκοκυπριακού οχήματος, δεν έγινε τυχαία. Υπήρχαν πολλές και συγκεκριμένες πληροφορίες για μεταφορά όπλων και η εξέλιξη των γεγονότων δείχνει ότι αυτές δεν ήταν αβάσιμες. Γεγονός επίσης που προκάλεσε έκπληξη στους τότε αστυνομικούς που πραγματοποίησαν τον έλεγχο, ήταν το σε πόσο σύντομο χρονικό διάστημα και μάλιστα σε περασμένη ώρα, είχε μαζευτεί πλήθος Τουρκοκυπρίων από το συνοικισμό του Αγίου Λουκά γύρω τους, απειλώντας από στιγμή σε στιγμή να τους λιντσάρουν επειδή σταμάτησαν για έλεγχο το τουρκοκυπριακό αυτοκίνητο. Βέβαια, αυτό αποδεικνύει και το οργανωμένο του σχεδίου για δημιουργία έντασης.
Η πρώτη μαρτυρία
Ο Αργύρης Θεοφάνους, ήταν τότε λοχίας στον Ουλαμό Προλήψεως Εγκλημάτων και ήταν ο επικεφαλής της ομάδας των αστυνομικών που σταμάτησαν για έλεγχο το τουρκοκυπριακό αυτοκίνητο. Εξιστορώντας τα γεγονότα, εξηγεί ότι ο Ουλαμός ήταν υπεύθυνος για συλλογή πληροφοριών για όλες τις υποθέσεις και προέβαινε κάθε πρωί η ώρα 6:00 σε αναφορά για τις πληροφορίες που συνέλλεγε από τις περιπολίες της Δ ύναμης. «Τη νύκτα της 21ης Δεκεμβρίου ήμουν υπεύθυνος της βάρδιας. Πήρα οδηγίες από τον αστυνομικό Διευθυντή για το τι θα κάνουμε και πού θα περιπολήσουμε», αναφέρει στον «Φ» ο Αργύρης Θεοφάνους. «Εκείνες τις μέρες, υπήρχαν συγκεκριμένες πληροφορίες ότι οι Τούρκοι μετέφεραν οπλισμό». Μέσα από την αφήγηση του, μαρτυρεί το πώς έζησε τα γεγονότα εκείνο το βράδυ, από το οποίο τελικά γενικεύθηκαν οι συγκρούσεις στην Κύπρο.
Τους περικύκλωσαν
«Ξεκινήσαμε περιπολίες εκείνη τη νύκτα, μπήκαμε στις τουρκοκυπριακές συνοικίες της Λευκωσίας, μετά πήγαμε στο Κιόνελι και εκεί βρήκαμε 4 άτομα σε ένα αυτοκίνητο», αναφέρει ο Αργύρης Θεοφάνους. «Όταν μας είπαν και το διαπιστώσαμε ότι ήταν αξιωματικοί της ΤΟΥΡΔΥΚ, φύγαμε χωρίς να τους κάνουμε έλεγχο. Επιστρέψαμε πίσω στη Λευκωσία και μπήκαμε στην οδό Ρηγαίνης. Προχωρώντας προς την Πύλη Πάφου, είδα το αυτοκίνητο του Αστυνομικού Διευθυντού, του Μιχαλάκη του Παντελίδη, να είναι παρκαρισμένο έξω από το καμπαρέ του Παλάλα. Κατέβηκα και πήγα και τον ενημέρωσα για το τι είχε συμβεί στο Κιόνελι και σηκώθηκε μαζί με έναν άλλο αξιωματικό, τον Πέτρο τον Στυλιανίδη που ήταν μαζί του για να φύγουν. Φύγαμε και εμείς για να συνεχίσουμε να περιπολούμε. Πήραμε την οδό Πάφου και κατεβαίναμε προς την Αρχιεπισκοπή. Οι πληροφορίες που είχα ήταν συγκεκριμένες για κάποια ύποπτα άτομα και αυτοκίνητα και είχα μία λίστα με αριθμούς εγγραφής αυτοκινήτων.
Όταν φτάσαμε από την παλιά Ηλεκτρική προς τον Ολυμπιακό, είδα να καταφθάνουν δύο αυτοκίνητα και το ένα εκ των δύο αυτοκινήτων, το είχα σημειωμένο στη λίστα ως πολύ ύποπτο για μεταφορά οπλισμού. Λέω στον οδηγό του αυτοκινήτου μου: «Κλείσε τους το δρόμο». Μονομιάς τους κλείσαμε το δρόμο και κατέβηκα κάτω από το αυτοκίνητο. Ήμουν με πολιτικά ρούχα. Πήγα στον οδηγό του αυτοκινήτου και του έδειξα την αστυνομική μου ταυτότητα και του ζήτησα ταυτότητα και άδεια. Τον είδα να προσπαθεί να ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου του και νόμισα ότι κατέβαινε για να μου δώσει αυτά που του ζήτησα. Στάθηκε μπροστά μου και μου λέει. «Εγιώ σε ρουμ ζαφτιέ (σε Έλληνα αστυνομικό) δεν διά τίποτε». Κατέβηκαν και άλλοι κάτω και ζήτησα από τους αστυνομικούς να τους ερευνήσουν. Στο μεταξύ πίσω ήταν το δεύτερο αυτοκίνητο. Μέσα στο πρώτο αυτοκίνητο ήταν και η Τουρκοκύπρια ιερόδουλη η Τζεμαλιέ, η οποία ενώ συζητούσαμε με τους υπόλοιπους, φαίνεται ότι διέλαθε της προσοχής μας και πήγε στην περιοχή του Αγίου Λουκά και ειδοποίησε και άλλους Τουρκοκύπριους. Τόσο οργανωμένοι ήταν που μέσα σε λίγα λεπτά κατέβηκαν γύρω στα 300 άτομα και μας περικύκλωσαν. Εμείς ήμασταν γύρω στα 5 άτομα, μεταξύ των οποίων το ένα δεν ήταν αστυνομικός άλλα ειδικός αστυφύλακας. Όταν είδα ότι περικυκλωθήκαμε, πήγα αμέσως στο αυτοκίνητο και ειδοποίησα με τον ασύρματο το Αρχηγείο ότι θέλω ενισχύσεις. Πήρα την απάντηση ότι «αι ζητηθήσαι ενισχύσεις αποστέλλονται».
Οι «ενισχύσεις»
Ενώ η κατάσταση γινόταν από στιγμή σε στιγμή όλο και πιο έντονη, η βοήθεια που ζήτησε μέσω ασυρμάτου ο λοχίας της Αστυνομίας Αργύρης Θεοφάνου φτάνει, αλλά, όπως αναφέρει, δεν ήταν αυτή που περίμενε. «Η βοήθεια που ζήτησα ήρθε με κινηματογραφική ταχύτητα, αλλά ήταν ένας Τουρκοκύπριος αξιωματικός και δύο Τουρκοκύπριοι αστυνομικοί», αναφέρει. «Πήγα πίσω στον ασύρματο και τους είπα ότι θέλω άλλες ενισχύσεις». Η βοήθεια όμως αυτή, όπως μαρτυρεί, δεν πρόλαβε να έρθει.
Τους απειλούσαν
Η κατάσταση είχε αρχίσει να οδηγείται εκτός ελέγχου και το πλήθος των Τουρκοκυπρίων που είχε περικυκλώσει τους αστυνομικούς εκτόξευε απειλές. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός που αναφέρει ο Αργύρης Θεοφάνους, με έναν Τουρκοκύπριο να απειλεί τον Αυγουστή Ευσταθίου, ο οποίος ήταν ένας από τους αστυνομικούς της ομάδας του. «»Κατά τη διάρκεια της συζήτησης με τον ένα οδηγό του αυτοκινήτου, γυρίζει ένας Τουρκοκύπριος και λέει του Αυγουστή Ευσταθίου, ο οποίος ήταν ένας από τους αστυνομικούς που ήταν μαζί μου: «Εσένα πε κουμπάρος ξέρω ποιος είσαι τζιαι ύστερα που τρεις μέρες κανονίσω σε». Γυρίζει ο Αυγουστής και λέει του: «Για να μου λες αυτό το πράγμα σημαίνει ότι δεν ξέρεις ποιος είμαι».
Το αιματηρό επεισόδιο
Τα πνεύματα οξύνονταν και η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Όλα κρεμόντουσαν από μια πολύ λεπτή κλωστή. Το κακό τελικά δεν αποφεύχθηκε. «Περνώντας η ώρα και βλέποντας ότι δεν έρχονταν ενισχύσεις, μπαίνω μέσα στο αυτοκίνητο και με ιλιγγιώδη ταχύτητα ξεκινώ να πάω στην Αρχιεπισκοπή να πάρω βοήθεια», αναφέρει ο Αργύρης Θεοφάνους. «Πήγα γύρω στα 100 μέτρα και βρήκα μπροστά μου τον αστυνόμο τον Παντελίδη να έρχεται στην περιοχή. Σταμάτησα, του εξήγησα την κατάσταση και ξεκινήσαμε να πάμε μαζί πίσω. Κατεβήκαμε από τα αυτοκίνητα και προχώρησα να πάω προς τον αστυνόμο, οπόταν έφαγα την πρώτη τακουνιά από την Τζεμαλιέ. Ο Παντελίδης ξεκίνησε να φωνάζει να σταματήσουν να με χτυπούν. Σκεφτόμουν ότι αν τραβούσα πιστόλι θα με σκότωναν με το ίδιο μου το όπλο. Έκανα μια υπεράνθρωπη προσπάθεια και πήγα συρτός μέχρι το αυτοκίνητο. Μόλις έφτασα εκεί, έπεσε η πρώτη ριπή από το αυτοκίνητο που σταματήσαμε για έλεγχο. Τότε έβγαλα και εγώ το πιστόλι, το ίδιο έκανε και ο αστυνόμος. Κατά τη διάρκεια του επεισοδίου, σκοτώθηκαν από διασταυρωμένα πυρά η Τζεμαλιέ και ο Τουρκοκύπριος που απειλούσε τον Αυγουστή να τον σκοτώσει. Όταν άδεισαν τα πιστόλια, λέει μου ο Παντελίδης: «Γρήγορα Αργύρη να πάμε στην Αστυνομία». Ξεκινήσαμε τρέχοντας να πάμε στην Πύλη Πάφου. Πήγαμε λίγα μέτρα, όταν μας φώναξε ένας αστυνομικός δικός μας, να μπούμε μέσα στο αυτοκίνητο του. Ενώ πηγαίναμε προς την Πύλη Πάφου, ο Παντελίδης μέσω του ασυρμάτου κάλεσε συναγερμό σε ολόκληρη τη δύναμη της Αστυνομίας»….
Η σύγκρουση ξεκίνησε...
Τα επεισόδια είχαν ξεκινήσει και σε λίγες ώρες η σύγκρουση είχε γενικευθεί. Ενδεικτικό της σοβαρότητας της κατάστασης ήταν το γεγονός ότι λίγο μετά το επεισόδιο είχε αρχίσει το διπλωματικό παρασκήνιο. Αμέσως μετά το επεισόδιο, όπως θυμάται ο Αργύρης Θεοφάνους, ο ίδιος και ο Μιχαλάκης Παντελίδης, κατευθύνθηκαν στον Αστυνομικό Σταθμό της Πύλης Πάφου. «Όταν μπήκαμε στο σταθμό», αναφέρει ο κ. Θεοφάνους, «με διέταξε να πάω στην οπλαποθήκη και να μοιράσω τον οπλισμό. Πήρα ένα στεν και το έστησα και έκατσα κάτω και γέμιζα μια- μια τις γεμιστήρες. Κάποια στιγμή, μπήκε όλος ο αστυνομικός σταθμός μέσα στην οπλαποθήκη. Σηκώθηκα πάνω και έριξα μια ριπή: «Εβγάτε όλοι έξω γιατί θα σας σκοτώσω» τους είπα. Τους έβαλα γραμμή και φώναζα ένανέναν να μπαίνει να του δίνω όπλο. Στο μεταξύ είχαν αρχίσει να καταφτάνουν διάφορα πολιτικά πρόσωπα. Είχε έρθει ο Πρόεδρος Μακάριος, ο Αντιπρόεδρος Κουτσιούκ, ο υπουργός Εσωτερικών Πολύκαρπος Γιωρκάτζης και άλλοι και συζητούσαν...». Το κακό είχε πλέον αρχίσει. Οι συγκρούσεις γενικεύθηκαν τις επόμενες ώρες και τα σχέδια για διχοτόμηση της Κύπρου είχαν πλέον αρχίσει να μπαίνουν σε εφαρμογή… Τα ματωμένα Χριστούγεννα του 1963 είχαν αρχίσει να βάφονται κόκκινα… >>Το δεύτερο μέρος της έρευνας του «Φ» για τα γεγονότα του 1963 θα δημοσιευτεί στην έκδοση της Δευτέρας.
ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ
Το μακελειό
Μετά το επεισόδιο ξημερώματα της 21ης Δεκεμβρίου, οι ένοπλες συγκρούσεις γενικεύονται σε ολόκληρη την Κύπρο. Επίκεντρο όμως των μαχών παραμένει η Λευκωσία. Η ΤΟΥΡΔΥΚ εξέρχεται του στρατοπέδου, θέτει υπό τον έλεγχο της το δρόμο Λευκωσίας- Κερύνειας και λαμβάνει θέσεις μάχης.
Οι μάχες
Στόχος των Τουρκοκυπρίων στασιαστών, οι οποίοι είχαν την άμεση στήριξη αξιωματικών της ΤΟΥΡΔΥΚ ήταν να ενώσουν την περιοχή Ομορφίτας, Καϊμακλίου, Τράχωνα και Νεαπόλεως με τη Μια Μηλιά και το Κιόνελι. Εκεί πραγματοποιήθηκαν και οι πιο σκληρές μάχες. Ο στόχος των Τουρκοκυπρίων τελικά δεν επετεύχθη, αφού οι ομάδες αντίστασης κατάφεραν να σπάσουν το μέτωπο Ομορφίτας- Καϊμακλίου, ενώ άλλες ομάδες προχώρησαν μέχρι και την Πύλη Κερύνειας. Σκληρές μάχες διεξήχθησαν και στις περιοχές Αγίου Κασσιανού, Ταχτακαλά και Αγίου Παύλου.
Ισορροπία Δυνάμεων
Οι Τουρκοκυπριακές δυνάμεις ήταν ενισχυμένες και εκπαιδευμένες από αξιωματικούς της ΤΟΥΡΔΥΚ. Μαρτυρίες αναφέρουν την παρουσία Τούρκων στρατιωτών να ενισχύουν τους Τουρκοκυπρίους στα διάφορα μέτωπα. Οι Ελληνοκυπριακές ομάδες, στηρίζονταν κυρίως στους εθελοντές μαχητές που έσπευσαν να καταταγούν σε αυτές, κυρίως μετά την έναρξη των συγκρούσεων. Αρχικά, πριν την έναρξη των επεισοδίων, είχαν συγκροτηθεί ένοπλες ομάδες αντίστασης από παλιούς αγωνιστές της ΕΟΚΑ και Κύπριους αξιωματικούς.
Οπλισμός
Σε ό,τι αφορά τον οπλισμό, οι Τ/Κ ήταν εξοπλισμένοι με βαρύ οπλισμό που μεταφέρθηκε παράνομα από την Τουρκία. Κατείχαν οπλοπολυβόλα Μπρεν, όλμους, αυτόματα τυφέκια, περίστροφα κ.λπ. Παράλληλα είχαν φτιάξει αμυντικά οχυρωματικά έργα. Ο οπλισμός των ε/κ ομάδων αρχικά ήταν ελάχιστος. Όπλα από τον αγώνα της ΕΟΚΑ, κυνηγετικά, αυτόματα όπλα που κατασκευάστηκαν στην Κύπρο.
Σε πολιτικό επίπεδο
Οι φήμες για τουρκική επέμβαση ολοένα πλήθαιναν, ενώ οι Τ/Κ άρχισαν να μεταφέρονται και να κλείνονται σε θύλακες. Ο Φαζίλ Κουτσιούκ και οι υπουργοί αποχωρούν από την Κυβέρνηση, ενώ οι Τ/Κ βουλευτές αποχωρούν από τη Βουλή. Ο Κουτσιούκ ανακοινώνει ότι θα είναι πλέον «πρόεδρος του τ/κ κράτους». Η έξοδος αρχικά της ΤΟΥΡΔΥΚ από το στρατόπεδο της και μετά της ΕΛΔΥΚ, δημιουργούν φόβους για ελληνοτουρκική σύρραξη. Γίνονται έντονες διπλωματικές διεργασίες σε διεθνές επίπεδο.
Πράσινη Γραμμή
Στις 30 Δεκ. προσυπογράφεται συμφωνία για κατάπαυση του πυρός, ενώ είχε προηγηθεί η παρέμβαση των Βρετανών ως ειρηνευτών. Ο Διοικητής των βρετανικών Βάσεων χαράσσει τη λεγόμενη Πράσινη Γραμμή σε χάρτη της Λευκωσίας με πράσινο μελάνι. Η γραμμή αυτή, ξεκινούσε από το Λήδρα Πάλας, περνούσε από την Πύλη Πάφου και διά των οδών Πάφου και Ερμού, συνέχιζε στην περιοχή Αγ. Κασσιανού και κατέληγε στην περιοχή Καϊμακλίου- Β. Πόλου. Οι συγκρούσεις όμως και τα αιματηρά επεισόδια δεν σταμάτησαν…
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ Διαβάστε περισσότερα...
Περί Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης
Τι είναι η ΑΟΖ ;
Κατά την UNCLOS (United Nations Convention οn the Law Οf the Sea) στο αρθρο 55 της συμβάσεως, « the EEZ is “more similar to a list and allocation of rights or corresponding duties than to an abstract legal category.”», και στην ΑΟΖ δεν ισχύει ΟΥΤΕ η αντίληψη κυριαρχίας που διέπει τα χωρικά υδατα, ΟΥΤΕ η ελεύθερη διακίνηση που ισχύει στις ανοιχτές θάλασσες. Τα πράγματα ειναι πιο πολύπλοκα και χωρίς να είμαι νομικός, αντιλαμβάνομαι οτι μόνον Κράτη που δύνανται να εξασφαλίσουν ασφάλεια ναυσιπλοίας, Ερευνα – Διάσωση και επαρκή επιτήρηση μπορούν να αποβλέπουν σε αποδοχή εκ μέρους της Διεθνούς Κοινότητος της ΑΟΖ που θα καθορίσουν. Προκειμένου για την Μεσόγειο, η κατάσταση περιπλέκεται ετι περισσότερο απο την «στενότητα» της θάλασσας : Δείτε τον παρακάτω χάρτη : (χάρτης 1)
Ειναι φανερό το πρόβλημα απο την «επικάλυψη» (overlapping) μεταξύ των ΑΟΖ 200 ν.μ. των ομόρων Κρατών και η ανάγκη καθορισμού των ΑΟΖ στην βάση της «μέσης γραμμής», σε σχέση με την απόσταση απο την ακτογραμμή των ενδιαφερομένων Κρατών.
Προκύπτει λοιπόν η κάτωθι εικόνα για τις ΑΟΖ των Κρατών της περιοχής μας (εάν τις εφήρμοζαν ολοι) οπου με μπλέ χρώμα εμφανίζεται η Ελληνική ΑΟΖ. (Χάρτης 2)
Ποιά ειναι ομως τα πλεονεκτήματα που θα αποκτούσε η χώρα μας απο τον καθορισμό μιας τέτοιας ΑΟΖ και ποιές οι υποχρεώσεις της αφού κατά το αρθρο 55 της UNCLOS πρόκειται για μια «λίστα» δικαιωμάτων η αντιστοίχως καθηκόντων ;
Ας δούμε πως περιγράφει σύντομα και περιεκτικά τα των ΑΟΖ ο κορυφαίος Τούρκος ειδικός στα RADAR και τους αισθητήρες επιτηρήσεως καθηγητής Levent Sevgi : «Η UNCLOS δίδει στις παραθαλάσσιες χώρες κυριαρχικά δικαιώματα σε θαλάσσια εκταση 200 ν.μ., γνωστή ως ΑΟΖ. Εις ανταπόδοση τα κράτη αυτά υποχρεούνται να παράσχουν Διοίκηση, Αστυνόμευση και Προστασία του Περιβάλλοντος σ’αυτό το νέο σύνορο, κατά πολύ εκτενέστερο των προηγούμενων χωρικών τους υδάτων». Η διαφορετική, «πασαλίδικη» αντίληψη που διέπει τον ορισμό ειναι ορατή και θα δούμε παρακάτω γιατί παραθέσαμε τον «ορισμό» αυτό, του οποίου οι «nuances » ως πρός την UNCLOS εχoυν σημασία που οι γείτονες εχουν πλήρως αντιληφθεί.
Η ιδια η σύμβαση UNCLOS ορίζει στο α.56 οτι το παράκτιο Κράτος εχει δικαιώματα ΜΟΝΟΝ οσον αφορά εις την εκμετάλλευση, εξερεύνηση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πόρων, ζωντανών η μή οργανισμών των υδάτων και του βυθού η του υπεδάφους του, οπως και εις οτι αφορά στην παραγωγή ενέργειας απο τα κύματα, τα ρεύματα η τον ανεμο. Τα ΑΛΛΑ κράτη, εχουν δικαιώματα σε κάθε μή – οικονομική χρήση της ΑΟΖ και κατά το αρθρο 58 απολαμβάνουν των δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται στις ανοικτές θάλασσες σύμφωνα με οσα ορίζει το α. 57 : 1. Ναυσιπλοία 2. ΥΠΕΡΠΤΗΣΗ 3. Τοποθέτηση υποβρυχίων καλωδίων και αγωγών 4. «κάθε αλλη διεθνώς σύννομη χρήση της θαλάσσης σχετιζομένη με τις παραπάνω ελεύθερες χρήσεις»
Το α. 246 ορίζει οτι το παράκτιο κράτος δικαιούται να ρυθμίζει, επιτρέπει και διεξάγει θαλάσσιες επιστημονικές ερευνες στην ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα του.Κανένα αλλο κράτος δεν δικαιούται να διεξαγάγει ερευνες στην ΑΟΖ ανευ της συγκαταθέσεως του παράκτιου κράτους. Το οποίο ομως θα πρέπει «κανονικώς εχόντων των πραγμάτων» να συγκατατίθεται !
Με λίγα λόγια μύλος…
Το α. 253 ορίζει την διακοπή κάθε διεξαγωμένης ερεύνης εάν αντιβαίνει τα συμφωνηθέντα με το παράκτιο κράτος η εάν τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις αυτού δεν γίνονται σεβαστά… Πείτε το στους Τούρκους αλλά ευγενικά μή θυμώσουν και ταραχθεί ο Συνασπισμός και οι οικολόγοι !
Ασφαλώς υπάρχει περιθώριο πολλαπλών αναγνώσεων και ερμηνειών της συμβάσεως, η εφαρμογή της οποίας εξαρτάται τελικώς (κατά την αντίληψη του γράφοντος) απο τοπικούς και διεθνείς συσχετισμούς δυνάμεων και προβολής ισχύος των ενδιαφερομένων. Αποτελεί πεποίθηση του γράφοντος οτι η Τουρκία ειναι ενα σοβαρό Κράτος με οτι αυτό σημαίνει : Οργανωμένη, συντεταγμένη δύναμη επιβολής των Εθνικών συμφερόντων με μοχλούς την Αμυνα, την Διπλωματία και την Εσωτερική Ασφάλεια.
Υπό το πρίσμα λοιπόν αυτό θα πρέπει να εξετάζωμε τον υπερεξοπλισμό και την προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο, την συνολική της αναθεωρητική στάση ως πρός τις διεθνείς συνθήκες που κατοχυρώνουν εν τοις πράγμασι την Ελληνική ΑΟΖ.
Η γεωγραφία είναι αμείλικτη για την Τουρκία, δείτε χαρακτηριστικά την «εκταση» της τουρκικής ΑΟΖ στον χάρτη 3 : (με ερυθρό χρώμα η Τουρκία, με μπλέ η ΑΟΖ της)
Ειδικώς στην περιοχή της Μεγίστης (Καστελλορίζου) οι Τούρκοι δεν μπορούν με τίποτε να «χωνέψουν» την σφήνα ελληνικής ΑΟΖ που μαζί με την Κυπριακή περιορίζει την δική τους ΕΚΕΙ ακριβώς που εχουν επισημανθεί τα πετρελαιοφόρα κοιτάσματα. Οπως επίσης στις περιοχές «Μπάμπουρα» και βραχονησίδος Λαδόξερα (ανατολικά της Θάσου, νότια της Αλεξανδρουπόλεως) οπου το πετρέλαιο κυριολεκτικά «αναβλύζει» εξ’ού και το εύγλωττο ονομα της βραχονησίδος.
Παρά την δουλοπρεπή ελληνική φιλοαραβική στάση δεκαετιών (αποδεχόμενοι το αριστερο – λαικοδεξιό ιδεολόγημα Ισραήλ – ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – φονιάδες των λαών , Μοσσάντ, CIA και λοιποί δαίμονες) η Αίγυπτος οχι μόνον δεν συναινεί στην οριοθέτηση της ΑΟΖ αλλά συμπράττει με την αναδυόμενη τοπική νεο – οθωμανική υπερδύναμη – Τουρκία σε αεροναυτικές ασκήσεις αμφισβητήσεως του FIR Αθηνών και στην ουσία της Ελληνικής ΑΟΖ και βεβαίως ούτε λόγος για την Κυπριακή που χωρίς Ναυτικό και Αεροπορία και με φούμαρα περί «Ενιαίου Αμυντικού Χώρου» (ούτε η ασκηση Τοξότης δεν γίνεται πιά και οι S -300 PMU1 …αναπαύονται στην Κρήτη, ούτε εκπαιδευτική βολή δεν τολμούμε …) ΔΕΝ υφίσταται στην πράξη.
Εμείς θυμόμαστε το θέμα μόλις οι Τούρκοι το παρακάνουν οπως με την προχθεσινή διείσδυση μαχητικών στο πεδίο βολής Ανδρου, βλ. στον χάρτη LGD68 η συνεχίσουν το διεθνές παίγνιο με τις ΝΟΤΑΜ και μετά … Ντόρα, «Πανεπιστημιακό ασυλο» και γρίπη… Ειρήσθω εν παρόδω οτι το LGD 68 ευρίσκεται επί του 25ου μεσημβρινού, εκεί δηλαδή που διεκδικούν αρμοδιότητα Ερεύνης – Διασώσεως οι Τούρκοι, διχοτομώντας το Αιγαίο.
Το ζήτημα της ΑΟΖ εμπλέκεται αμεσα με τα ενεργειακά και με τις νεο – οθωμανικές φιλοδοξίες της Τουρκίας, που εχουσα πλήρη αντίληψη των απαιτήσεων εχει φροντίσει και φροντίζει για το αμυντικό σκέλος προβολής ισχύος καθώς και για το διπλωματικό που στην παρούσα φάση συνίσταται στην δημιουργία τετελεσμένων και την αμφισβήτηση του status quo.
Για τους παραπάνω λόγους η ενταση και η προκλητικότητα θα βαίνουν αυξανόμενες και ΔΕΝ θα επηρεάζονται απο διάφορα γεγονότα οπως σύνοδοι κορυφής της ΕΕ, «μέτρα εμπιστοσύνης», «πάγωμα κεφαλαίων» και αλλες παρλαπίπες αφού το ζητούμενο είναι κατά πολύ πιο απτό : ”lebensraum” ! Χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω την σημασία τους οι καθημερινές «αναχαιτίσεις», στην ουσία αναγνωρίσεις και καταγραφές αριθμού νηολογίου για τα διαβήματα του ΥΠΕΞ δεν πρόκειται να πτοήσουν τους Τούρκους που χρησιμοποιούν την πολεμική τους ισχύ, εν προκειμένω τα αεροσκάφη και τα πλοία τους για την «διόρθωση» αυτού που θεωρούν ως ιστορική και γεωγραφική αδικία.
Η Τουρκία – ως σοβαρό Κράτος – εχει «χτίσει» μια σοβαρή υποδομή προβολής ναυτικής και αεροπορικής ισχύος με τις προοπτικές που αναφέρθηκαν παραπάνω. Ισχυρή Ακτοφυλακή και στόλο αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας, ολοκληρωμένη ναυτική επιτήρηση (“UZUN UFUK”), πυκνό δίκτυο Ερεύνης – Διασώσεως, παραγγελία Stealth F – 35 (JSF), πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων με εμβέλεια (πρός το παρόν) 300 χλμ… Απο την αλλη για αντιπερισπασμό «πιέζει» και στον Εβρο μέσω της μειονότητος αλλά και πιο χειροπιαστά : Συγκρότηση ισχυρότατης δυνάμεως γεφυροφόρων αρμάτων, αντικατάσταση ολων των αυτοκινούμενων πυροβόλων με σύγχρονα και σοβαρή υποδομή ανεπάνδρωτων αεροσκαφών για στοχοποίηση. Εμείς ; Με παλινωδίες και «τσαλίμια» για τα αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας, τις φρεγάτες αντιαεροπορικού πολέμου περιοχής και τα παιχνίδια των αντιπροσώπων που θέλουν να μας πωλήσουν F – 16 για μαχητικά «τετάρτης γενεάς» , αναθέσεις της επιτηρήσεως του θαλάσσιου χώρου στην FRONTEX κ.α. ευτράπελα για μια χώρα με ΑΟΖ του μεγέθους της δικής μας (ΑΟΖ μεγαλύτερη σε εκταση απο το ηπειρωτικό τμήμα της χώρας) είναι απολύτως βέβαιο οτι δεν μπορούμε να αντισταθμίσωμε την πίεση που ασκεί και θα ασκήσει η γείτων. Η ΑΟΖ (και τα οικονομικά ωφέλη της) δεν επιβάλλονται με πολιτική «τι τα θέλωμε τα οπλα, τα κανόνια τα σπαθιά…» οταν αυτή η ΑΟΖ εποφθαλμιάται απο ενα επίβουλο, μογγολικής προελεύσεως εθνος που ανέκαθεν λοξοκοίταζε πρός Δυσμάς, ενίοτε και ως την Βιέννη !Ειδάλλως να δεχθούμε οτι δεν μας παίρνει, να δεχθούμε συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, δορυφοροποίηση της χώρας στο αρμα της τοπικής υπερδυνάμεως Τουρκίας, να φύγει και ο καυμός των αριστερών για τις αμυντικές δαπάνες, να γίνωμε σαν τους Κύπριους : Dolce vita υπο τα Καυδιανά δίκρανα… Και τότε οι Τούρκοι θα εχουν πετύχει αυτό που συνιστά ο Σούν Τζού : Η καλύτερη στρατηγική ειναι εκείνη που επιτυγχάνει τους στόχους της χωρίς πόλεμο …
PARSIFAL
http://www.antinews.gr/?p=28382
Διαβάστε περισσότερα...
Κατά την UNCLOS (United Nations Convention οn the Law Οf the Sea) στο αρθρο 55 της συμβάσεως, « the EEZ is “more similar to a list and allocation of rights or corresponding duties than to an abstract legal category.”», και στην ΑΟΖ δεν ισχύει ΟΥΤΕ η αντίληψη κυριαρχίας που διέπει τα χωρικά υδατα, ΟΥΤΕ η ελεύθερη διακίνηση που ισχύει στις ανοιχτές θάλασσες. Τα πράγματα ειναι πιο πολύπλοκα και χωρίς να είμαι νομικός, αντιλαμβάνομαι οτι μόνον Κράτη που δύνανται να εξασφαλίσουν ασφάλεια ναυσιπλοίας, Ερευνα – Διάσωση και επαρκή επιτήρηση μπορούν να αποβλέπουν σε αποδοχή εκ μέρους της Διεθνούς Κοινότητος της ΑΟΖ που θα καθορίσουν. Προκειμένου για την Μεσόγειο, η κατάσταση περιπλέκεται ετι περισσότερο απο την «στενότητα» της θάλασσας : Δείτε τον παρακάτω χάρτη : (χάρτης 1)
Ειναι φανερό το πρόβλημα απο την «επικάλυψη» (overlapping) μεταξύ των ΑΟΖ 200 ν.μ. των ομόρων Κρατών και η ανάγκη καθορισμού των ΑΟΖ στην βάση της «μέσης γραμμής», σε σχέση με την απόσταση απο την ακτογραμμή των ενδιαφερομένων Κρατών.
Προκύπτει λοιπόν η κάτωθι εικόνα για τις ΑΟΖ των Κρατών της περιοχής μας (εάν τις εφήρμοζαν ολοι) οπου με μπλέ χρώμα εμφανίζεται η Ελληνική ΑΟΖ. (Χάρτης 2)
Ποιά ειναι ομως τα πλεονεκτήματα που θα αποκτούσε η χώρα μας απο τον καθορισμό μιας τέτοιας ΑΟΖ και ποιές οι υποχρεώσεις της αφού κατά το αρθρο 55 της UNCLOS πρόκειται για μια «λίστα» δικαιωμάτων η αντιστοίχως καθηκόντων ;
Ας δούμε πως περιγράφει σύντομα και περιεκτικά τα των ΑΟΖ ο κορυφαίος Τούρκος ειδικός στα RADAR και τους αισθητήρες επιτηρήσεως καθηγητής Levent Sevgi : «Η UNCLOS δίδει στις παραθαλάσσιες χώρες κυριαρχικά δικαιώματα σε θαλάσσια εκταση 200 ν.μ., γνωστή ως ΑΟΖ. Εις ανταπόδοση τα κράτη αυτά υποχρεούνται να παράσχουν Διοίκηση, Αστυνόμευση και Προστασία του Περιβάλλοντος σ’αυτό το νέο σύνορο, κατά πολύ εκτενέστερο των προηγούμενων χωρικών τους υδάτων». Η διαφορετική, «πασαλίδικη» αντίληψη που διέπει τον ορισμό ειναι ορατή και θα δούμε παρακάτω γιατί παραθέσαμε τον «ορισμό» αυτό, του οποίου οι «nuances » ως πρός την UNCLOS εχoυν σημασία που οι γείτονες εχουν πλήρως αντιληφθεί.
Η ιδια η σύμβαση UNCLOS ορίζει στο α.56 οτι το παράκτιο Κράτος εχει δικαιώματα ΜΟΝΟΝ οσον αφορά εις την εκμετάλλευση, εξερεύνηση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πόρων, ζωντανών η μή οργανισμών των υδάτων και του βυθού η του υπεδάφους του, οπως και εις οτι αφορά στην παραγωγή ενέργειας απο τα κύματα, τα ρεύματα η τον ανεμο. Τα ΑΛΛΑ κράτη, εχουν δικαιώματα σε κάθε μή – οικονομική χρήση της ΑΟΖ και κατά το αρθρο 58 απολαμβάνουν των δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται στις ανοικτές θάλασσες σύμφωνα με οσα ορίζει το α. 57 : 1. Ναυσιπλοία 2. ΥΠΕΡΠΤΗΣΗ 3. Τοποθέτηση υποβρυχίων καλωδίων και αγωγών 4. «κάθε αλλη διεθνώς σύννομη χρήση της θαλάσσης σχετιζομένη με τις παραπάνω ελεύθερες χρήσεις»
Το α. 246 ορίζει οτι το παράκτιο κράτος δικαιούται να ρυθμίζει, επιτρέπει και διεξάγει θαλάσσιες επιστημονικές ερευνες στην ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα του.Κανένα αλλο κράτος δεν δικαιούται να διεξαγάγει ερευνες στην ΑΟΖ ανευ της συγκαταθέσεως του παράκτιου κράτους. Το οποίο ομως θα πρέπει «κανονικώς εχόντων των πραγμάτων» να συγκατατίθεται !
Με λίγα λόγια μύλος…
Το α. 253 ορίζει την διακοπή κάθε διεξαγωμένης ερεύνης εάν αντιβαίνει τα συμφωνηθέντα με το παράκτιο κράτος η εάν τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις αυτού δεν γίνονται σεβαστά… Πείτε το στους Τούρκους αλλά ευγενικά μή θυμώσουν και ταραχθεί ο Συνασπισμός και οι οικολόγοι !
Ασφαλώς υπάρχει περιθώριο πολλαπλών αναγνώσεων και ερμηνειών της συμβάσεως, η εφαρμογή της οποίας εξαρτάται τελικώς (κατά την αντίληψη του γράφοντος) απο τοπικούς και διεθνείς συσχετισμούς δυνάμεων και προβολής ισχύος των ενδιαφερομένων. Αποτελεί πεποίθηση του γράφοντος οτι η Τουρκία ειναι ενα σοβαρό Κράτος με οτι αυτό σημαίνει : Οργανωμένη, συντεταγμένη δύναμη επιβολής των Εθνικών συμφερόντων με μοχλούς την Αμυνα, την Διπλωματία και την Εσωτερική Ασφάλεια.
Υπό το πρίσμα λοιπόν αυτό θα πρέπει να εξετάζωμε τον υπερεξοπλισμό και την προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο, την συνολική της αναθεωρητική στάση ως πρός τις διεθνείς συνθήκες που κατοχυρώνουν εν τοις πράγμασι την Ελληνική ΑΟΖ.
Η γεωγραφία είναι αμείλικτη για την Τουρκία, δείτε χαρακτηριστικά την «εκταση» της τουρκικής ΑΟΖ στον χάρτη 3 : (με ερυθρό χρώμα η Τουρκία, με μπλέ η ΑΟΖ της)
Ειδικώς στην περιοχή της Μεγίστης (Καστελλορίζου) οι Τούρκοι δεν μπορούν με τίποτε να «χωνέψουν» την σφήνα ελληνικής ΑΟΖ που μαζί με την Κυπριακή περιορίζει την δική τους ΕΚΕΙ ακριβώς που εχουν επισημανθεί τα πετρελαιοφόρα κοιτάσματα. Οπως επίσης στις περιοχές «Μπάμπουρα» και βραχονησίδος Λαδόξερα (ανατολικά της Θάσου, νότια της Αλεξανδρουπόλεως) οπου το πετρέλαιο κυριολεκτικά «αναβλύζει» εξ’ού και το εύγλωττο ονομα της βραχονησίδος.
Παρά την δουλοπρεπή ελληνική φιλοαραβική στάση δεκαετιών (αποδεχόμενοι το αριστερο – λαικοδεξιό ιδεολόγημα Ισραήλ – ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – φονιάδες των λαών , Μοσσάντ, CIA και λοιποί δαίμονες) η Αίγυπτος οχι μόνον δεν συναινεί στην οριοθέτηση της ΑΟΖ αλλά συμπράττει με την αναδυόμενη τοπική νεο – οθωμανική υπερδύναμη – Τουρκία σε αεροναυτικές ασκήσεις αμφισβητήσεως του FIR Αθηνών και στην ουσία της Ελληνικής ΑΟΖ και βεβαίως ούτε λόγος για την Κυπριακή που χωρίς Ναυτικό και Αεροπορία και με φούμαρα περί «Ενιαίου Αμυντικού Χώρου» (ούτε η ασκηση Τοξότης δεν γίνεται πιά και οι S -300 PMU1 …αναπαύονται στην Κρήτη, ούτε εκπαιδευτική βολή δεν τολμούμε …) ΔΕΝ υφίσταται στην πράξη.
Εμείς θυμόμαστε το θέμα μόλις οι Τούρκοι το παρακάνουν οπως με την προχθεσινή διείσδυση μαχητικών στο πεδίο βολής Ανδρου, βλ. στον χάρτη LGD68 η συνεχίσουν το διεθνές παίγνιο με τις ΝΟΤΑΜ και μετά … Ντόρα, «Πανεπιστημιακό ασυλο» και γρίπη… Ειρήσθω εν παρόδω οτι το LGD 68 ευρίσκεται επί του 25ου μεσημβρινού, εκεί δηλαδή που διεκδικούν αρμοδιότητα Ερεύνης – Διασώσεως οι Τούρκοι, διχοτομώντας το Αιγαίο.
Το ζήτημα της ΑΟΖ εμπλέκεται αμεσα με τα ενεργειακά και με τις νεο – οθωμανικές φιλοδοξίες της Τουρκίας, που εχουσα πλήρη αντίληψη των απαιτήσεων εχει φροντίσει και φροντίζει για το αμυντικό σκέλος προβολής ισχύος καθώς και για το διπλωματικό που στην παρούσα φάση συνίσταται στην δημιουργία τετελεσμένων και την αμφισβήτηση του status quo.
Για τους παραπάνω λόγους η ενταση και η προκλητικότητα θα βαίνουν αυξανόμενες και ΔΕΝ θα επηρεάζονται απο διάφορα γεγονότα οπως σύνοδοι κορυφής της ΕΕ, «μέτρα εμπιστοσύνης», «πάγωμα κεφαλαίων» και αλλες παρλαπίπες αφού το ζητούμενο είναι κατά πολύ πιο απτό : ”lebensraum” ! Χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω την σημασία τους οι καθημερινές «αναχαιτίσεις», στην ουσία αναγνωρίσεις και καταγραφές αριθμού νηολογίου για τα διαβήματα του ΥΠΕΞ δεν πρόκειται να πτοήσουν τους Τούρκους που χρησιμοποιούν την πολεμική τους ισχύ, εν προκειμένω τα αεροσκάφη και τα πλοία τους για την «διόρθωση» αυτού που θεωρούν ως ιστορική και γεωγραφική αδικία.
Η Τουρκία – ως σοβαρό Κράτος – εχει «χτίσει» μια σοβαρή υποδομή προβολής ναυτικής και αεροπορικής ισχύος με τις προοπτικές που αναφέρθηκαν παραπάνω. Ισχυρή Ακτοφυλακή και στόλο αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας, ολοκληρωμένη ναυτική επιτήρηση (“UZUN UFUK”), πυκνό δίκτυο Ερεύνης – Διασώσεως, παραγγελία Stealth F – 35 (JSF), πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων με εμβέλεια (πρός το παρόν) 300 χλμ… Απο την αλλη για αντιπερισπασμό «πιέζει» και στον Εβρο μέσω της μειονότητος αλλά και πιο χειροπιαστά : Συγκρότηση ισχυρότατης δυνάμεως γεφυροφόρων αρμάτων, αντικατάσταση ολων των αυτοκινούμενων πυροβόλων με σύγχρονα και σοβαρή υποδομή ανεπάνδρωτων αεροσκαφών για στοχοποίηση. Εμείς ; Με παλινωδίες και «τσαλίμια» για τα αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας, τις φρεγάτες αντιαεροπορικού πολέμου περιοχής και τα παιχνίδια των αντιπροσώπων που θέλουν να μας πωλήσουν F – 16 για μαχητικά «τετάρτης γενεάς» , αναθέσεις της επιτηρήσεως του θαλάσσιου χώρου στην FRONTEX κ.α. ευτράπελα για μια χώρα με ΑΟΖ του μεγέθους της δικής μας (ΑΟΖ μεγαλύτερη σε εκταση απο το ηπειρωτικό τμήμα της χώρας) είναι απολύτως βέβαιο οτι δεν μπορούμε να αντισταθμίσωμε την πίεση που ασκεί και θα ασκήσει η γείτων. Η ΑΟΖ (και τα οικονομικά ωφέλη της) δεν επιβάλλονται με πολιτική «τι τα θέλωμε τα οπλα, τα κανόνια τα σπαθιά…» οταν αυτή η ΑΟΖ εποφθαλμιάται απο ενα επίβουλο, μογγολικής προελεύσεως εθνος που ανέκαθεν λοξοκοίταζε πρός Δυσμάς, ενίοτε και ως την Βιέννη !Ειδάλλως να δεχθούμε οτι δεν μας παίρνει, να δεχθούμε συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, δορυφοροποίηση της χώρας στο αρμα της τοπικής υπερδυνάμεως Τουρκίας, να φύγει και ο καυμός των αριστερών για τις αμυντικές δαπάνες, να γίνωμε σαν τους Κύπριους : Dolce vita υπο τα Καυδιανά δίκρανα… Και τότε οι Τούρκοι θα εχουν πετύχει αυτό που συνιστά ο Σούν Τζού : Η καλύτερη στρατηγική ειναι εκείνη που επιτυγχάνει τους στόχους της χωρίς πόλεμο …
PARSIFAL
http://www.antinews.gr/?p=28382
«Επίθεση κατά των δομών του ελληνικού κράτους»
Απόσπασμα της προκήρυξης, που συνόδευε το χθεσινό εκρηκτικό πακέτο, δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα «Corriere della Sera».
Η εφημερίδα «Corriere della Sera» δημοσιεύει σήμερα απόσπασμα της προκήρυξης, που συνόδευε το χθεσινό εκρηκτικό πακέτο το οποίο παραδόθηκε στην ελληνική πρεσβεία.
Σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα, οι Ιταλοί αναρχικοί που αναλαμβάνουν την ευθύνη αναφέρουν: «επιτιθέμεθα και πάλι και το πράττουμε, απαντώντας στην έκκληση των Ελλήνων συντρόφων της «Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς». Για το λόγο αυτό επιτιθέμεθα, εκ νέου, σε μία από τις δομές που εκπροσωπούν το ελληνικό κράτος και τους δούλους του, σε συμπαράσταση προς τους συντρόφους που συνελήφθησαν στην Αθήνα, αλλά και για το σχέδιο της «Συνωμοσίας» που, όπως το δικό μας, βασίζεται στην πράξη και στη μέθοδο της επαναστατικής βίας».
Όλος ο ιταλικός Τύπος, επίσης, υπογραμμίζει ότι η έκρηξη αποφεύχθηκε χθες από τύχη αλλά και χάρη στους προσεκτικούς χειρισμούς των υπαλλήλων της ελληνικής πρεσβείας.
Τέλος οι Ιταλοί σχολιαστές υπογραμμίζουν ότι οι νέες αποστολές εκρηκτικών πακέτων, οφείλονται και στην επικείμενη δίκη που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα σε βάρος των μελών των «Πυρήνων της Φωτιάς».
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ (28/12/2010)
Διαβάστε περισσότερα...
Η εφημερίδα «Corriere della Sera» δημοσιεύει σήμερα απόσπασμα της προκήρυξης, που συνόδευε το χθεσινό εκρηκτικό πακέτο το οποίο παραδόθηκε στην ελληνική πρεσβεία.
Σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα, οι Ιταλοί αναρχικοί που αναλαμβάνουν την ευθύνη αναφέρουν: «επιτιθέμεθα και πάλι και το πράττουμε, απαντώντας στην έκκληση των Ελλήνων συντρόφων της «Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς». Για το λόγο αυτό επιτιθέμεθα, εκ νέου, σε μία από τις δομές που εκπροσωπούν το ελληνικό κράτος και τους δούλους του, σε συμπαράσταση προς τους συντρόφους που συνελήφθησαν στην Αθήνα, αλλά και για το σχέδιο της «Συνωμοσίας» που, όπως το δικό μας, βασίζεται στην πράξη και στη μέθοδο της επαναστατικής βίας».
Όλος ο ιταλικός Τύπος, επίσης, υπογραμμίζει ότι η έκρηξη αποφεύχθηκε χθες από τύχη αλλά και χάρη στους προσεκτικούς χειρισμούς των υπαλλήλων της ελληνικής πρεσβείας.
Τέλος οι Ιταλοί σχολιαστές υπογραμμίζουν ότι οι νέες αποστολές εκρηκτικών πακέτων, οφείλονται και στην επικείμενη δίκη που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα σε βάρος των μελών των «Πυρήνων της Φωτιάς».
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ (28/12/2010)
Διαβάστε περισσότερα...
Εφιάλτης τρομοκρατίας στην ελληνική πρεσβεία της Ρώμης
Ιταλοί καραμπινιέροι και δημοσιογράφοι μπροστά στο κτίριο της πρεσβείας της Ελλάδας στη Ρώμη, λίγη ώρα αφ' ότου στο κτίριο εντοπίστηκε παγιδευμένο δέμα, το οποίο εξουδετέρωσαν πυροτεχνουργοί. «Υποπτα» δέματα έφτασαν και σε άλλες εννέα πρεσβείες στην ιταλική πρωτεύουσα -της Βενεζουέλας, της Δανίας, του Μονακό, του Μαρόκου, της Σουηδίας, της Ουκρανίας, της Αλβανίας, του Κουβέιτ, αλλά και της πρεσβείας της Φινλανδίας στο Βατικανό- τα οποία όμως απεδείχθησαν ακίνδυνα. Το δέμα στην ελληνική πρεσβεία ήταν ανάλογο με αυτά που εξερράγησαν την περασμένη εβδομάδα στις πρεσβείες της Χιλής και της Ελβετίας, στη Ρώμη. Την ευθύνη για εκείνες τις επιθέσεις, στις οποίες είχαν τραυματιστεί δύο άνθρωποι, είχε αναλάβει η ιταλική αναρχική οργάνωση Federazione Anarchica Informale (Ατυπη Αναρχική Ομοσπονδία). Ο ιταλικός Τύπος κάνει λόγο για τον εφιάλτη της τρομοκρατίας, που επιστρέφει στην Ιταλία.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_28/12/2010_426932
(28/12/2010)
Διαβάστε περισσότερα...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_28/12/2010_426932
(28/12/2010)
Διαβάστε περισσότερα...
Σταύρος Λυγερός: "Το σύνδρομο του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού"
H κρίση δανεισμού και η υπαγωγή της Ελλάδας σε διεθνή οικονομικό έλεγχο δεν ανέδειξε μόνο το κραυγαλέο έλλειμμα διαχειριστικής ικανότητας των πολιτικών ελίτ. Ανέδειξε και το βαθύρριζο σύνδρομο εξάρτησης των ελληνικών ελίτ. Επιβεβαιώθηκε η ευκολία με την οποία οι κατά βάση υπεύθυνοι για την κατάντια της Ελλάδας κατέφυγαν στην αγκαλιά των κηδεμόνων κι από εκεί κουνάνε το δάκτυλο στην κοινωνία.
Το «κόμμα του Μνημονίου» έχει ως κοινό παρονομαστή τον ιδεολογικό μεταπρατισμό και το μετέωρο κοσμοπολιτισμό, οι οποίοι προτάσσουν την ταμπέλα του ευρωπαϊσμού και του εκσυγχρονισμού. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για τη μία από τις δύο εκδοχές του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού. Η άλλη είναι η δαιμονοποίηση της ΕΕ και ευρύτερα της Δύσης. Η σύνδεση των δύο αυτών φαινομένων φαίνεται εκ πρώτης όψεως αβάσιμη, αλλά στην πραγματικότητα ο πολιτικοψυχολογικός μηχανισμός είναι ο ίδιος. Με τη μία ή την άλλη του εκδοχή, ο ευρωπαϊκός επαρχιωτισμός αντανακλά εθνικά πλέγματα και τάσεις στρουθοκαμηλισμού, που εμποδίζουν την ισότιμη συμμετοχή της όποιας εθνικής συνιστώσας στη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι. Κάθε χώρα-μέλος της ΕΕ που σέβεται τον εαυτό της συμμετέχει στο ενοποιητικό εγχείρημα, προσκομίζοντας και όχι απαλλοτριώνοντας την εθνική της ιδιαιτερότητα και τις πολιτισμικές της αποσκευές.
Στην Ελλάδα, το σύνδρομο του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού έχει πρόσθετες αρνητικές επιπτώσεις, επειδή είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που αντιμετωπίζει οξύ πρόβλημα εθνικής ασφάλειας. Μια μεγάλη μερίδα των ελίτ έχουν διολισθήσει στο μετέωρο κοσμοπολιτισμό, πίσω από τον οποίο κατά κανόνα υποκρύπτεται η ιδεολογία της εξάρτησης. Αρέσκονται να ξεχνούν ότι η γεωγραφία και η ιστορία έχουν καταδικάσει την Ελλάδα να ζει σε μια ενδιάμεση ζώνη, η οποία δεν είναι ούτε Ανατολή ούτε, όμως, και τυπική Δύση. Αρέσκονται να ξεχνούν ότι τα Βαλκάνια και η Ανατολική Μεσόγειος κλυδωνίζονται ακόμα από το εκρηκτικό μείγμα των παραδοσιακών εθνικών αντιθέσεων και των εξωτερικών επεμβάσεων.
Η συμμετοχή στην ΕΕ είναι αναμφιβόλως ένα στρατηγικό πλεονέκτημα, αλλά προς το παρόν τουλάχιστον δεν εγγυάται την εθνική ασφάλεια. Με άλλα λόγια, με την ένταξή της, η Ελλάδα δεν μετακόμισε ως διά μαγείας κάπου μεταξύ Λουξεμβούργου και Ολλανδίας! Συνεχίζει με το ένα πόδι να χορεύει στους ρυθμούς της υπερεθνικής ευρωπαϊκής ενοποίησης και με το άλλο στο ρυθμό των παραδοσιακών εθνικών προκαταλήψεων και αντιθέσεων της περιοχής. Η αντίφαση αυτή δεν εξορκίζεται όσα κοινοτικά πιστοποιητικά κι αν αποκτήσει. Και οι δύο όψεις του επαρχιωτισμού έχουν την τάση να παρακάμπτουν από διαφορετικούς δρόμους αυτή την αντίφαση, ενώ το ζητούμενο είναι ο πολιτικός χειρισμός της.
Το ίδιο ισχύει με τα προβλήματα στη δομή της Ευρωζώνης, τα οποία ανέδειξε η κρίση. Όσο η οικονομική και πολιτική ενοποίηση παραμένουν υποτυπώδεις, όσο δηλαδή η ΕΕ δεν μπορεί να εγγυηθεί επαρκώς τόσο την εθνική ασφάλεια των χωρών-μελών της όσο και την οικονομική σύγκλιση και κοινωνική συνοχή της, τα εθνικά κράτη είναι υποχρεωμένα να κάνουν τους δικούς τους λογαριασμούς και να στηρίζονται στον εαυτό τους. Η προάσπιση των κάθε είδους εθνικών συμφερόντων των χωρών-μελών είναι θεμιτή, ακόμα κι αν αυτό δημιουργεί προβλήματα στην προώθηση πολιτικών, τις οποίες υποστηρίζει η πλειοψηφία των χωρών-μελών. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο οι συνθήκες προβλέπουν το δικαίωμα άσκησης βέτο.
Οι εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού που υψώνουν τη σημασία του ευρωπαϊ σμού θεωρούν σχεδόν εξ υπαρχής καταχρηστική και αντιευρωπαϊκή στάση την άσκηση βέτο. Είναι έτοιμοι να υιοθετήσουν τις όποιες πολιτικές σκοπιμότητες, που έχουν ευρωπαϊκό περιτύλιγμα, ακόμα κι αν αυτές θίγουν την εθνική οικονομία ή ακόμα και την εθνική ασφάλεια. Στην πραγματικότητα, προσφέρουν πολύ κακές υπηρεσίες στην υπόθεση της Ενωμένης Ευρώπης. Κι αυτό, επειδή διευκολύνουν τις μεγάλες χώρες-μέλη, που κατά κανόνα διαμορφώνουν το κλίμα και υπαγορεύουν τις πολιτικές επιλογές, να χρησιμοποιούν την ΕΕ σαν όχημα για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους και μάλιστα σε βάρος μικρότερων χωρών-μελών. Τέτοιου είδους πρακτικές, όμως, δεν παραβιάζουν μόνο τη θεμελιώδη αρχή της κοινοτικής αλληλεγγύης. Λειτουργούν και σαν βόμβες στα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Το ενοποιητικό εγχείρημα θα είναι ευσταθές και θα έχει μέλλον μόνο εάν σεβαστεί τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα των χωρών-μελών και πατήσει στον καλώς εννοούμενο πατριωτισμό των επιμέρους συνιστωσών. Η περίπτωση της Γερμανίας αυτή την περίοδο είναι ενδεικτική.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 15/12/10 Διαβάστε περισσότερα...
Το «κόμμα του Μνημονίου» έχει ως κοινό παρονομαστή τον ιδεολογικό μεταπρατισμό και το μετέωρο κοσμοπολιτισμό, οι οποίοι προτάσσουν την ταμπέλα του ευρωπαϊσμού και του εκσυγχρονισμού. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για τη μία από τις δύο εκδοχές του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού. Η άλλη είναι η δαιμονοποίηση της ΕΕ και ευρύτερα της Δύσης. Η σύνδεση των δύο αυτών φαινομένων φαίνεται εκ πρώτης όψεως αβάσιμη, αλλά στην πραγματικότητα ο πολιτικοψυχολογικός μηχανισμός είναι ο ίδιος. Με τη μία ή την άλλη του εκδοχή, ο ευρωπαϊκός επαρχιωτισμός αντανακλά εθνικά πλέγματα και τάσεις στρουθοκαμηλισμού, που εμποδίζουν την ισότιμη συμμετοχή της όποιας εθνικής συνιστώσας στη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι. Κάθε χώρα-μέλος της ΕΕ που σέβεται τον εαυτό της συμμετέχει στο ενοποιητικό εγχείρημα, προσκομίζοντας και όχι απαλλοτριώνοντας την εθνική της ιδιαιτερότητα και τις πολιτισμικές της αποσκευές.
Στην Ελλάδα, το σύνδρομο του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού έχει πρόσθετες αρνητικές επιπτώσεις, επειδή είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που αντιμετωπίζει οξύ πρόβλημα εθνικής ασφάλειας. Μια μεγάλη μερίδα των ελίτ έχουν διολισθήσει στο μετέωρο κοσμοπολιτισμό, πίσω από τον οποίο κατά κανόνα υποκρύπτεται η ιδεολογία της εξάρτησης. Αρέσκονται να ξεχνούν ότι η γεωγραφία και η ιστορία έχουν καταδικάσει την Ελλάδα να ζει σε μια ενδιάμεση ζώνη, η οποία δεν είναι ούτε Ανατολή ούτε, όμως, και τυπική Δύση. Αρέσκονται να ξεχνούν ότι τα Βαλκάνια και η Ανατολική Μεσόγειος κλυδωνίζονται ακόμα από το εκρηκτικό μείγμα των παραδοσιακών εθνικών αντιθέσεων και των εξωτερικών επεμβάσεων.
Η συμμετοχή στην ΕΕ είναι αναμφιβόλως ένα στρατηγικό πλεονέκτημα, αλλά προς το παρόν τουλάχιστον δεν εγγυάται την εθνική ασφάλεια. Με άλλα λόγια, με την ένταξή της, η Ελλάδα δεν μετακόμισε ως διά μαγείας κάπου μεταξύ Λουξεμβούργου και Ολλανδίας! Συνεχίζει με το ένα πόδι να χορεύει στους ρυθμούς της υπερεθνικής ευρωπαϊκής ενοποίησης και με το άλλο στο ρυθμό των παραδοσιακών εθνικών προκαταλήψεων και αντιθέσεων της περιοχής. Η αντίφαση αυτή δεν εξορκίζεται όσα κοινοτικά πιστοποιητικά κι αν αποκτήσει. Και οι δύο όψεις του επαρχιωτισμού έχουν την τάση να παρακάμπτουν από διαφορετικούς δρόμους αυτή την αντίφαση, ενώ το ζητούμενο είναι ο πολιτικός χειρισμός της.
Το ίδιο ισχύει με τα προβλήματα στη δομή της Ευρωζώνης, τα οποία ανέδειξε η κρίση. Όσο η οικονομική και πολιτική ενοποίηση παραμένουν υποτυπώδεις, όσο δηλαδή η ΕΕ δεν μπορεί να εγγυηθεί επαρκώς τόσο την εθνική ασφάλεια των χωρών-μελών της όσο και την οικονομική σύγκλιση και κοινωνική συνοχή της, τα εθνικά κράτη είναι υποχρεωμένα να κάνουν τους δικούς τους λογαριασμούς και να στηρίζονται στον εαυτό τους. Η προάσπιση των κάθε είδους εθνικών συμφερόντων των χωρών-μελών είναι θεμιτή, ακόμα κι αν αυτό δημιουργεί προβλήματα στην προώθηση πολιτικών, τις οποίες υποστηρίζει η πλειοψηφία των χωρών-μελών. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο οι συνθήκες προβλέπουν το δικαίωμα άσκησης βέτο.
Οι εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού που υψώνουν τη σημασία του ευρωπαϊ σμού θεωρούν σχεδόν εξ υπαρχής καταχρηστική και αντιευρωπαϊκή στάση την άσκηση βέτο. Είναι έτοιμοι να υιοθετήσουν τις όποιες πολιτικές σκοπιμότητες, που έχουν ευρωπαϊκό περιτύλιγμα, ακόμα κι αν αυτές θίγουν την εθνική οικονομία ή ακόμα και την εθνική ασφάλεια. Στην πραγματικότητα, προσφέρουν πολύ κακές υπηρεσίες στην υπόθεση της Ενωμένης Ευρώπης. Κι αυτό, επειδή διευκολύνουν τις μεγάλες χώρες-μέλη, που κατά κανόνα διαμορφώνουν το κλίμα και υπαγορεύουν τις πολιτικές επιλογές, να χρησιμοποιούν την ΕΕ σαν όχημα για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους και μάλιστα σε βάρος μικρότερων χωρών-μελών. Τέτοιου είδους πρακτικές, όμως, δεν παραβιάζουν μόνο τη θεμελιώδη αρχή της κοινοτικής αλληλεγγύης. Λειτουργούν και σαν βόμβες στα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Το ενοποιητικό εγχείρημα θα είναι ευσταθές και θα έχει μέλλον μόνο εάν σεβαστεί τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα των χωρών-μελών και πατήσει στον καλώς εννοούμενο πατριωτισμό των επιμέρους συνιστωσών. Η περίπτωση της Γερμανίας αυτή την περίοδο είναι ενδεικτική.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 15/12/10 Διαβάστε περισσότερα...
Η τραγωδία του Καστελόριζου
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗΣ - ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΥΩΤΗΣ
Η δια μονομερούς δηλώσεως δημιουργία της κυπριακής (ΑΟΖ) το 2004 από τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο ήταν πραγματικά ηγετική κίνηση. Αν και η Τουρκία διεμαρτυρύθη, η απόφαση έγινε αμέσως αποδεκτή και από την ΕΕ και από τις ΗΠΑ. Επανειλημμένες προσεγγίσεις του όμως προς την Ελληνική πλευρά, να οριοθετήσει μαζί με την Κύπρο την ΑΟΖ, του έμειναν αναπάντητες. Η πρόσφατη απόφαση της μεγαλονήσου να οριοθετήσει την ΑΟΖ με το Ισραήλ δεν αφήνειπλέον καμία δικαιολογία στην Ελλάδα να μην ασκήσει τα νόμιμα δικαιωματά της.
Εδώ και 30 χρόνια η χώρα μας επιμένει ότι η μοναδική διαφορά με την Τουρκία - η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου - είναι νομικής φύσης. Η έννοια της υφαλοκρηπίδας όμως έχει, εδώ και 25 χρόνια, υπερκεραστεί απ' αυτή της ΑΟΖ.
Με βάση τα άρθρα 55-57 της νέας Σύμβασης του 1982 ως ΑΟΖ ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης περιοχή σε πλάτος μεχρι 200 ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης και εντός της οποίας το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα σε θέματα που έχουν σχέση με την εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας.
Επίσης η Σύμβαση αναφέρει ρητά (άρθρο 121, παράγραφο 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα ενός νησιού καθορίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζονται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Επομένως, η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα ίδια επιχειρήματα για την ΑΟΖ που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, ότι, δηλαδή, τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι κάθονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας. Επιπλέον, η νέα Σύμβαση έχει καταργήσει τη γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας και έτσι η Τουρκία έχει χάσει άλλο ένα επιχείρημα.
Κλειδί σ' αυτή την οριοθέτηση είναι το Καστελόριζο, νησί το οποίο κατοικείταικαι, κατά συνέπεια, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι και διαθέτει ΑΟΖ και ότι είναι νησί της ΕΕ. Εάν η Ελλάδα δεχτεί να προχωρήσει σε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο χωρίς τον υπολογισμό του Καστελόριζου, η εμφανής συνέπεια θα είναι η Ελλάδα να μην έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο!
Οι τελευταίες μελέτες που έχουν γίνει δείχνουν ότι υπάρχουν μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου και πετρελαίου στο τρίγωνο Καστελόριζου-Κρήτης-Κύπρου. Οι περισσότερες απο αυτές τις μελέτες έγιναν από αμερικανικές εταιρείες πού, προφανώς, ειδοποίησαν τους Τούρκους γι΄αυτό και, πιθανώς, είναι ζήτημα χρόνου προτού οι τελευταίοιαρχίσουν να προκαλούν την Ελλάδα με έρευνες στην περιοχή.
Τελευταία ακούονται πολλά γύρω από την παλαιά Αμερικανική ιδέα περί συνεκμεταλλεύσεως. Η συνεκμετάλλευση δεν οδηγεί πουθενά, δεν λύνει κανένα πρόβλημα, και γι΄αυτό ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε από άλλες χώρες που αντιμετώπισαν τα προβλημάτων που έχουμε με την Τουρκία. Συνεκμετάλλευση λοιπόν θα είναι τραγικό λάθος με επιπτώσεις και σε άλλους τομείς των διμερών σχέσεων, ανοίγοντας την όρεξη της Τουρκίας και για άλλους οικονομικούς πόρους, όπως την αλιεία.
Εν όψει των ανωτέρω, η Ελλάδα, ακολουθούσα το παράδειγμα άλλων χωρών (π.χ ΗΠΑ, Ρωσία, των περισσοτέρων χωρών της ΕΕ, Ισραήλ) να διακηρύξει την κυριαρχία της σε ΑΟΖ με βάση τη Σύμβαση του 1982.
Τα ανωτέρω μπορούν να γίνουν με την ψήφιση νόμου που να δημιουργεί ΑΟΖ στις ελληνικές θάλασσες και εν συνεχεία να ανακοινωθεί στον ΟΗΕ. Μετά θα έρθουμε σε διαπραγματεύσεις με την Κύπρο και την Αίγυπτο προς καθορισμό της διαχωριστικής γραμμής.
Βεβαίως, η Τουρκία δεν θα αναγνωρίσει τέτοια κίνηση, όπως έπραξε και πρόσφατα με την Κύπρο. Νομικώς όμως αυτό είναι αδιάφορο. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως θα πρέπει να της υπενθυμίσουμε ότι η προσχώρησή της στην Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας είναι μια από τις προϋποθέσεις για την πλήρη ένταξή της στην ΕΕ.
Βεβαίως, η «χώρα των μηδενικών διαφορών» θα μπορούσε, αγνοώντας το Διεθνές Δίκαιο, να επανέλθει στις παράνoμες παραβιάσεις του εναερίου και υδάτινου χώρου μας. Επιθυμεί όμως να καταστρέψει την εικόνα ότι «έχει αλλάξει» που και η ίδια αλλά και οι εν Ελλάδι υποστηρικτές της, εδώ και χρόνια, προσπαθούν να δημιουργήσουν;
http://www.tovima.gr/
Διαβάστε περισσότερα...
Η δια μονομερούς δηλώσεως δημιουργία της κυπριακής (ΑΟΖ) το 2004 από τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο ήταν πραγματικά ηγετική κίνηση. Αν και η Τουρκία διεμαρτυρύθη, η απόφαση έγινε αμέσως αποδεκτή και από την ΕΕ και από τις ΗΠΑ. Επανειλημμένες προσεγγίσεις του όμως προς την Ελληνική πλευρά, να οριοθετήσει μαζί με την Κύπρο την ΑΟΖ, του έμειναν αναπάντητες. Η πρόσφατη απόφαση της μεγαλονήσου να οριοθετήσει την ΑΟΖ με το Ισραήλ δεν αφήνειπλέον καμία δικαιολογία στην Ελλάδα να μην ασκήσει τα νόμιμα δικαιωματά της.
Εδώ και 30 χρόνια η χώρα μας επιμένει ότι η μοναδική διαφορά με την Τουρκία - η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου - είναι νομικής φύσης. Η έννοια της υφαλοκρηπίδας όμως έχει, εδώ και 25 χρόνια, υπερκεραστεί απ' αυτή της ΑΟΖ.
Με βάση τα άρθρα 55-57 της νέας Σύμβασης του 1982 ως ΑΟΖ ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης περιοχή σε πλάτος μεχρι 200 ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης και εντός της οποίας το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα σε θέματα που έχουν σχέση με την εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας.
Επίσης η Σύμβαση αναφέρει ρητά (άρθρο 121, παράγραφο 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα ενός νησιού καθορίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζονται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Επομένως, η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα ίδια επιχειρήματα για την ΑΟΖ που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, ότι, δηλαδή, τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι κάθονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας. Επιπλέον, η νέα Σύμβαση έχει καταργήσει τη γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας και έτσι η Τουρκία έχει χάσει άλλο ένα επιχείρημα.
Κλειδί σ' αυτή την οριοθέτηση είναι το Καστελόριζο, νησί το οποίο κατοικείταικαι, κατά συνέπεια, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι και διαθέτει ΑΟΖ και ότι είναι νησί της ΕΕ. Εάν η Ελλάδα δεχτεί να προχωρήσει σε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο χωρίς τον υπολογισμό του Καστελόριζου, η εμφανής συνέπεια θα είναι η Ελλάδα να μην έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο!
Οι τελευταίες μελέτες που έχουν γίνει δείχνουν ότι υπάρχουν μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου και πετρελαίου στο τρίγωνο Καστελόριζου-Κρήτης-Κύπρου. Οι περισσότερες απο αυτές τις μελέτες έγιναν από αμερικανικές εταιρείες πού, προφανώς, ειδοποίησαν τους Τούρκους γι΄αυτό και, πιθανώς, είναι ζήτημα χρόνου προτού οι τελευταίοιαρχίσουν να προκαλούν την Ελλάδα με έρευνες στην περιοχή.
Τελευταία ακούονται πολλά γύρω από την παλαιά Αμερικανική ιδέα περί συνεκμεταλλεύσεως. Η συνεκμετάλλευση δεν οδηγεί πουθενά, δεν λύνει κανένα πρόβλημα, και γι΄αυτό ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε από άλλες χώρες που αντιμετώπισαν τα προβλημάτων που έχουμε με την Τουρκία. Συνεκμετάλλευση λοιπόν θα είναι τραγικό λάθος με επιπτώσεις και σε άλλους τομείς των διμερών σχέσεων, ανοίγοντας την όρεξη της Τουρκίας και για άλλους οικονομικούς πόρους, όπως την αλιεία.
Εν όψει των ανωτέρω, η Ελλάδα, ακολουθούσα το παράδειγμα άλλων χωρών (π.χ ΗΠΑ, Ρωσία, των περισσοτέρων χωρών της ΕΕ, Ισραήλ) να διακηρύξει την κυριαρχία της σε ΑΟΖ με βάση τη Σύμβαση του 1982.
Τα ανωτέρω μπορούν να γίνουν με την ψήφιση νόμου που να δημιουργεί ΑΟΖ στις ελληνικές θάλασσες και εν συνεχεία να ανακοινωθεί στον ΟΗΕ. Μετά θα έρθουμε σε διαπραγματεύσεις με την Κύπρο και την Αίγυπτο προς καθορισμό της διαχωριστικής γραμμής.
Βεβαίως, η Τουρκία δεν θα αναγνωρίσει τέτοια κίνηση, όπως έπραξε και πρόσφατα με την Κύπρο. Νομικώς όμως αυτό είναι αδιάφορο. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως θα πρέπει να της υπενθυμίσουμε ότι η προσχώρησή της στην Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας είναι μια από τις προϋποθέσεις για την πλήρη ένταξή της στην ΕΕ.
Βεβαίως, η «χώρα των μηδενικών διαφορών» θα μπορούσε, αγνοώντας το Διεθνές Δίκαιο, να επανέλθει στις παράνoμες παραβιάσεις του εναερίου και υδάτινου χώρου μας. Επιθυμεί όμως να καταστρέψει την εικόνα ότι «έχει αλλάξει» που και η ίδια αλλά και οι εν Ελλάδι υποστηρικτές της, εδώ και χρόνια, προσπαθούν να δημιουργήσουν;
http://www.tovima.gr/
Διαβάστε περισσότερα...
Α. Νταβούτογλου: "Άκυρη η συμφωνία Κύπρου-Ισραήλ"
Αντίθετη στη συμφωνία Κύπρου - Ισραήλ για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη χωρίς να επιλυθεί το κυπριακό είναι η Τουρκία, η οποία υποστηρίζει ότι τέτοιες συμφωνίες είναι άκυρες. Σύμφωνα με τον Υπουργό Εξωτερικών της χώρας Αχμετ Νταβούτογλου, χωρίς να επιλυθεί το Κυπριακό και το πρόβλημα να βρίσκεται στην ατζέντα των ΗΕ, η Τουρκία είναι αντίθετη σε τέτοιες διεθνείς συμφωνίες. "Τέτοιου είδους διεθνείς συμφωνίες", ισχυρίζεται, "είναι άκυρες και από άποψης διεθνούς δικαίου''.
"Είμαστε αποφασισμένοι", πρόσθεσε, "να προστατεύσουμε τα δικαιώματα και τα οφέλη των Τ/κ και της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο", επαναλαμβάνοντας τη θέση της Αγκυρας ότι μετά τη λύση του Κυπριακού, επιθυμούν όπως η ανατολική Μεσόγειος μετατραπεί σε μια περιοχή ειρήνης και οικονομικής συνεργασίας.
Ο Νταβούτογλου μιλούσε μετά τη συνάντησή του με τον λεγόμενο πρωθυπουργό, Ιρσέν Κιουτσιούκ, ο οποίος μετέβη στη χώρα για να παραστεί σε εκδηλώσεις στο πλαίσιο της διακήρυξης του 2011 ως έτους τουρισμού στο ψευδοκράτος για την Τουρκία.
http://www.sigmalive.com/news/politics/339924 Διαβάστε περισσότερα...
"Είμαστε αποφασισμένοι", πρόσθεσε, "να προστατεύσουμε τα δικαιώματα και τα οφέλη των Τ/κ και της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο", επαναλαμβάνοντας τη θέση της Αγκυρας ότι μετά τη λύση του Κυπριακού, επιθυμούν όπως η ανατολική Μεσόγειος μετατραπεί σε μια περιοχή ειρήνης και οικονομικής συνεργασίας.
Ο Νταβούτογλου μιλούσε μετά τη συνάντησή του με τον λεγόμενο πρωθυπουργό, Ιρσέν Κιουτσιούκ, ο οποίος μετέβη στη χώρα για να παραστεί σε εκδηλώσεις στο πλαίσιο της διακήρυξης του 2011 ως έτους τουρισμού στο ψευδοκράτος για την Τουρκία.
http://www.sigmalive.com/news/politics/339924 Διαβάστε περισσότερα...
Οι βρετανικές βάσεις και η απάντηση του «Φιλελευθέρου»
Σε κύριο άρθρο της η εφημερίδα «Φιλελεύθερος» 27.12.2010 με τίτλο «Η απάντησή μας στους Βρετανούς», αναφέρεται στην τελευταία δήλωση του βρετανικού ΄Υπ. Άμυνας η οποία «ήταν εν πολλοίς επιβεβαίωση μιας πληροφορίας (της ηλεκτρονικής έκδοσης της Daily Telegraph): «Η πρόσφατη επανεξέταση των δραστηριοτήτων του περιελάμβανε και τις Βάσεις στην Κύπρο με τελική απόφαση αυτές να μην εγκαταλειφθούν».
Ο Φιλελεύθερος τονίζει ότι είναι θέση της εφημερίδας όπως το θέμα των Βάσεων πρέπει να ανοίξει γιατί, «Σε μια περίοδο κατά την οποία οι βρετανικές μεθοδεύσεις σε βάρος της Κύπρου βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των παρασκηνιακών διεργασιών, το Λονδίνο αποφασίζει να διατηρήσει τις Βάσεις. Είναι γνωστές οι μεθοδεύσεις στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών, όπως κι αυτές στο ευρωπαικό πεδίο... οι τρικλοποδίες, που δεχθήκαμε, ήταν κυρίως από βρετανικής πλευράς κι αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα..» τονίζει το κύριο άρθρο του «Φ» και κλείνει επισημαίνοντας ότι «Δεν μπορεί η Κύπρος να δέχεται όλα αυτά τα κτυπήματα και να μην αντιδρά. Και το μόνο όπλο που έχουμε είναι οι Βάσεις... ΄Ηλθε η ώρα να τεθεί θέμα Βάσεων και θα πρέπει να υπάρξει επί τούτου πολιτική απόφαση».
Θα πρέπει να επισημανθεί όμως και τούτο. Η απάντηση που δόθηκε από το Υπ. Άμυνας της Βρετανίας δεν δόθηκε για πρώτη φορά αλλά επαναλαμβάνεται συχνά εδώ και δεκαετίες. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική.
΄Οσο παράδοξο και να ακούγεται η Βρετανία πρώτη επιδιώκει εδώ και χρόνια να ξεφορτωθεί τις βάσεις της στην Κύπρο. Αυτό ξεκίνησε λίγα μόνο χρόνια μετά την Ανεξαρτησία, αλλά, δεν μπορεί να το κάνει λόγω της δέσμευσης που έδωσε το 1960. Είναι υποχρεωμένη να επιστρέφει τα εδάφη αυτά όταν δεν τα χρειάζεται πλέον στην Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτό είναι, λοιπόν, που δεν ΘΕΛΕΙ να κάνει, γιατί υποσχέθηκαν διαχρονικά στους Τούρκους την Δεκέλεια. Επιπλέον το 1974 η Τουρκία τους είπε ότι ούτε το Ακρωτήρι δεν θα δέχεται να πάει σε ελληνικά χέρια!
Το 1974 η Βρετανία, για οικονομικούς λόγους, είχε αποφασίσει τελεσίδικα πλέον να εγκαταλείψει τις βάσεις στην Κύπρο (κάνοντας άλλες διευθετήσεις) και ένας από τους λόγους που επιδίωκε τα γεγονότα (πραξικοπήματος/εισβολής) ήταν για να ΑΛΛΑΞΕΙ το νομικό καθεστώς της Κυπριακής Δημοκρατίας (διαλύοντάς την) οπόταν μαζί θα ακυρώνονταν και οι συμβάσεις του 1960 που περιλαμβάνουν και το καθεστώς των βρετανικών «κυρίαρχων» βάσεων. Και έτσι η Βρετανία στα πλαίσια του νέου καθεστώτος, στόχευε να διαπραγματευόταν κάποιες άλλες διευθετήσεις, όχι «κυρίαρχες» που θα της εξασφάλιζαν την όποια στρατιωτική ή άλλη εξυπηρέτηση θα συνέχιζε να χρειάζεται στην Κύπρο (με πολύ μικρότερη έκταση γης). Εκείνος όμως που τους έπεισε να μην προχωρήσουν στην εγκατάλειψη των βάσεων τους ήταν ο Δρ. Χένρι Κίσιγκερ γιατί η Αμερική είχε ήδη έλθει σε συμφωνία μαζί με το Λον δίνο το 1974 για χρησιμοποίηση της βάσεως Ακρωτηρίου για τις πτήσεις των κατασκοπευτικών αμερικανικών αεροπλάνων U2 για παρακολουθήσεις στις περιοχές Ισραήλ/Παλαιστινιών... (Εξού και το θανατηφόρο δυστύχημα ενός τέτοιου αεροπλάνου στο αεροδρόμιο της βάσεως Ακρωτηρίου τον Δεκέμβριο του 1977όταν συνετρίβη κατά την απογείωσή του σκοτώνοντας τον πιλότο του καθώς και άλλους τραυματίζοντας και αρκετούς μαζί και δικούς μας).
Αφού απέτυχε όμως η διάλυση της Κ.Δ το 1974 έκτοτε επιμένουν σε μια λύση του Κυπριακού που ουσιαστικά αφενός εξυπηρετεί τα τουρκικά συμφέροντα και σχέδια και αφετέρου θα εξυπηρετήσει την ίδια την Βρετανία στο να ξεφορτωθεί το βάσανο των «κυρίαρχων» βάσεων της στην Κύπρο γι΄αυτό και όλες αυτές οι λύσεις προυποθέτουν την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, την παρθενογένεση οπόταν και θα έλθει αναγκαστικά στο τραπέζι και το θέμα βάσεων.
Εξάλλου αν είναι τόσης μεγάλης ...στρατηγικής σημασίας γιατί ήσαν διατεθειμένοι να μας παραχωρήσουν κάποιες (ακαθόριστες βέβαια) εκτάσεις αν δεχόμασταν το Σχέδιο τους (Ανάν); Και γιατί διατηρούν την βάση Δεκέλειας η οποία στην κυριολεξία τους είναι άχρηστη εδώ και χρόνια; Ούτε βέβαια τυχαία ήταν η επιλεχθείσα τοποθεσία των δύο βάσεών τους το 1959... Οι Βρετανοί έχουν ήδη έτοιμα διάφορα σχέδια α) σε περίπτωση που επιτευχθεί πολιτική λύση στο Κυπριακό με διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας άρα διαπραγματεύονται και τις βάσεις και προτείνουν μικρότερη περιοχή για την εξίσου ικανοποιητική εξυπηρέτηση των στρατηγικών τους αναγκών (ίσως και με καλύτερες συνθήκες) και
β) σε περίπτωση μη επίτευξης σύντομα λύσης του Κυπριακού. Και εδώ ακριβώς εμπίπτει και το περιβόητο μνημόνιο Χριστόφια/Γκόρτον Μπράουν το οποίο στόχευε στο να εξασφαλίσει μια εγγύηση στους Βρετανούς από τον ίδιο τον «αντι-ιμπεριαλιστή» Χριστόφια. ΄Οτι δηλαδή και ενόσω δεν υπάρχει λύση στο Κυπριακό να μην φοβούνται οι Βρετανοί ότι θα έχουν τους Ελληνοκύπριους στο κεφάλι τους να τους ανοίγουν μέτωπα εντός της Ευρωπαικής ΄Ενωσης για να τις εγκαταλείψουν καταγγέλλοντας τους ότι διατηρούν παράνομα βάσεις στο έδαφος μιας άλλης χώρας μέλους της Ε.Ε. κτλ κτλ. Κάτι που ετοιμαζόταν ο μ. Τάσσος Παπαδόπουλος να τους ανοίξει και είχε ήδη ζητήσει και εξασφαλίσει γνωματεύσεις εμπειρογνωμόνων για την νομιμότητα των βρετανικών βάσεων αλλά δεν πρόλαβε και πέθανε... Φ αίνεται όμως κάποιοι άλλοι ανέλαβαν να συνεχίσουν ό,τι άφησε εκκρεμή ο μ. Τ. Παπαδόπουλος πράγμα που ανησυχούσε τους Βρετανούς, γι΄αυτό και έτρεξαν καλυφθούν (όσο αντέχει αυτή η κατάσταση) με το περιβόητο μνημόνιο Μπράουν/Χριστόφια...
΄Άγιος Νικόλαος
΄Ολες οι εγκαταστάσεις των στις βρετανικές βάσεις, μπορούν και υπάρχουν μελέτες για τέτοια ενδεχόμενα, να εξυπηρετηθούν με κάποια μικρότερη βάση κάπου αλλού στο νησί. Η μόνη δυσκολία που θα αντιμετωπίσουν σε τέτοια περίπτωση είναι η μετακίνηση η όχι του κατασκοπευτικού σταθμού του Αγίου Νικολάου, ο οποίος είναι όντως ο πιο μεγάλος και περίπλοκος σταθμός που έχουν εκτός Βρετανίας και ο οποίος μεταδίδει σημαντικότατες πληροφορίες στις μυστικές των υπηρεσίες. Τις οποίες αφού περάσουν από ξεσκόνισμα και ραφινάρισμα στο αρχηγείο τους στην Αγγλία, τις μοιράζονται βάση συμφωνίας και με τους Αμερικανούς.
Επομένως, ναι συμφωνώ να ανοίξει το θέμα, ανεξάρτητα από την λύση του Κυπριακού! Ποίος, όμως, μπορεί στην Κύπρο να το καταφέρει αυτό, ποίος θα πάρει αυτή τη πολιτική απόφαση και να το καταφέρει; Ακυρώνοντας το μνημόνιο Χριστόφια/Μπράουν;
Φανούλα Αργυρού
Ερευνήτρια/συγγραφέας - Λονδίνο - 27.12.2010
Διαβάστε περισσότερα...
Ο Φιλελεύθερος τονίζει ότι είναι θέση της εφημερίδας όπως το θέμα των Βάσεων πρέπει να ανοίξει γιατί, «Σε μια περίοδο κατά την οποία οι βρετανικές μεθοδεύσεις σε βάρος της Κύπρου βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των παρασκηνιακών διεργασιών, το Λονδίνο αποφασίζει να διατηρήσει τις Βάσεις. Είναι γνωστές οι μεθοδεύσεις στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών, όπως κι αυτές στο ευρωπαικό πεδίο... οι τρικλοποδίες, που δεχθήκαμε, ήταν κυρίως από βρετανικής πλευράς κι αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα..» τονίζει το κύριο άρθρο του «Φ» και κλείνει επισημαίνοντας ότι «Δεν μπορεί η Κύπρος να δέχεται όλα αυτά τα κτυπήματα και να μην αντιδρά. Και το μόνο όπλο που έχουμε είναι οι Βάσεις... ΄Ηλθε η ώρα να τεθεί θέμα Βάσεων και θα πρέπει να υπάρξει επί τούτου πολιτική απόφαση».
Θα πρέπει να επισημανθεί όμως και τούτο. Η απάντηση που δόθηκε από το Υπ. Άμυνας της Βρετανίας δεν δόθηκε για πρώτη φορά αλλά επαναλαμβάνεται συχνά εδώ και δεκαετίες. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική.
΄Οσο παράδοξο και να ακούγεται η Βρετανία πρώτη επιδιώκει εδώ και χρόνια να ξεφορτωθεί τις βάσεις της στην Κύπρο. Αυτό ξεκίνησε λίγα μόνο χρόνια μετά την Ανεξαρτησία, αλλά, δεν μπορεί να το κάνει λόγω της δέσμευσης που έδωσε το 1960. Είναι υποχρεωμένη να επιστρέφει τα εδάφη αυτά όταν δεν τα χρειάζεται πλέον στην Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτό είναι, λοιπόν, που δεν ΘΕΛΕΙ να κάνει, γιατί υποσχέθηκαν διαχρονικά στους Τούρκους την Δεκέλεια. Επιπλέον το 1974 η Τουρκία τους είπε ότι ούτε το Ακρωτήρι δεν θα δέχεται να πάει σε ελληνικά χέρια!
Το 1974 η Βρετανία, για οικονομικούς λόγους, είχε αποφασίσει τελεσίδικα πλέον να εγκαταλείψει τις βάσεις στην Κύπρο (κάνοντας άλλες διευθετήσεις) και ένας από τους λόγους που επιδίωκε τα γεγονότα (πραξικοπήματος/εισβολής) ήταν για να ΑΛΛΑΞΕΙ το νομικό καθεστώς της Κυπριακής Δημοκρατίας (διαλύοντάς την) οπόταν μαζί θα ακυρώνονταν και οι συμβάσεις του 1960 που περιλαμβάνουν και το καθεστώς των βρετανικών «κυρίαρχων» βάσεων. Και έτσι η Βρετανία στα πλαίσια του νέου καθεστώτος, στόχευε να διαπραγματευόταν κάποιες άλλες διευθετήσεις, όχι «κυρίαρχες» που θα της εξασφάλιζαν την όποια στρατιωτική ή άλλη εξυπηρέτηση θα συνέχιζε να χρειάζεται στην Κύπρο (με πολύ μικρότερη έκταση γης). Εκείνος όμως που τους έπεισε να μην προχωρήσουν στην εγκατάλειψη των βάσεων τους ήταν ο Δρ. Χένρι Κίσιγκερ γιατί η Αμερική είχε ήδη έλθει σε συμφωνία μαζί με το Λον δίνο το 1974 για χρησιμοποίηση της βάσεως Ακρωτηρίου για τις πτήσεις των κατασκοπευτικών αμερικανικών αεροπλάνων U2 για παρακολουθήσεις στις περιοχές Ισραήλ/Παλαιστινιών... (Εξού και το θανατηφόρο δυστύχημα ενός τέτοιου αεροπλάνου στο αεροδρόμιο της βάσεως Ακρωτηρίου τον Δεκέμβριο του 1977όταν συνετρίβη κατά την απογείωσή του σκοτώνοντας τον πιλότο του καθώς και άλλους τραυματίζοντας και αρκετούς μαζί και δικούς μας).
Αφού απέτυχε όμως η διάλυση της Κ.Δ το 1974 έκτοτε επιμένουν σε μια λύση του Κυπριακού που ουσιαστικά αφενός εξυπηρετεί τα τουρκικά συμφέροντα και σχέδια και αφετέρου θα εξυπηρετήσει την ίδια την Βρετανία στο να ξεφορτωθεί το βάσανο των «κυρίαρχων» βάσεων της στην Κύπρο γι΄αυτό και όλες αυτές οι λύσεις προυποθέτουν την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, την παρθενογένεση οπόταν και θα έλθει αναγκαστικά στο τραπέζι και το θέμα βάσεων.
Εξάλλου αν είναι τόσης μεγάλης ...στρατηγικής σημασίας γιατί ήσαν διατεθειμένοι να μας παραχωρήσουν κάποιες (ακαθόριστες βέβαια) εκτάσεις αν δεχόμασταν το Σχέδιο τους (Ανάν); Και γιατί διατηρούν την βάση Δεκέλειας η οποία στην κυριολεξία τους είναι άχρηστη εδώ και χρόνια; Ούτε βέβαια τυχαία ήταν η επιλεχθείσα τοποθεσία των δύο βάσεών τους το 1959... Οι Βρετανοί έχουν ήδη έτοιμα διάφορα σχέδια α) σε περίπτωση που επιτευχθεί πολιτική λύση στο Κυπριακό με διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας άρα διαπραγματεύονται και τις βάσεις και προτείνουν μικρότερη περιοχή για την εξίσου ικανοποιητική εξυπηρέτηση των στρατηγικών τους αναγκών (ίσως και με καλύτερες συνθήκες) και
β) σε περίπτωση μη επίτευξης σύντομα λύσης του Κυπριακού. Και εδώ ακριβώς εμπίπτει και το περιβόητο μνημόνιο Χριστόφια/Γκόρτον Μπράουν το οποίο στόχευε στο να εξασφαλίσει μια εγγύηση στους Βρετανούς από τον ίδιο τον «αντι-ιμπεριαλιστή» Χριστόφια. ΄Οτι δηλαδή και ενόσω δεν υπάρχει λύση στο Κυπριακό να μην φοβούνται οι Βρετανοί ότι θα έχουν τους Ελληνοκύπριους στο κεφάλι τους να τους ανοίγουν μέτωπα εντός της Ευρωπαικής ΄Ενωσης για να τις εγκαταλείψουν καταγγέλλοντας τους ότι διατηρούν παράνομα βάσεις στο έδαφος μιας άλλης χώρας μέλους της Ε.Ε. κτλ κτλ. Κάτι που ετοιμαζόταν ο μ. Τάσσος Παπαδόπουλος να τους ανοίξει και είχε ήδη ζητήσει και εξασφαλίσει γνωματεύσεις εμπειρογνωμόνων για την νομιμότητα των βρετανικών βάσεων αλλά δεν πρόλαβε και πέθανε... Φ αίνεται όμως κάποιοι άλλοι ανέλαβαν να συνεχίσουν ό,τι άφησε εκκρεμή ο μ. Τ. Παπαδόπουλος πράγμα που ανησυχούσε τους Βρετανούς, γι΄αυτό και έτρεξαν καλυφθούν (όσο αντέχει αυτή η κατάσταση) με το περιβόητο μνημόνιο Μπράουν/Χριστόφια...
΄Άγιος Νικόλαος
΄Ολες οι εγκαταστάσεις των στις βρετανικές βάσεις, μπορούν και υπάρχουν μελέτες για τέτοια ενδεχόμενα, να εξυπηρετηθούν με κάποια μικρότερη βάση κάπου αλλού στο νησί. Η μόνη δυσκολία που θα αντιμετωπίσουν σε τέτοια περίπτωση είναι η μετακίνηση η όχι του κατασκοπευτικού σταθμού του Αγίου Νικολάου, ο οποίος είναι όντως ο πιο μεγάλος και περίπλοκος σταθμός που έχουν εκτός Βρετανίας και ο οποίος μεταδίδει σημαντικότατες πληροφορίες στις μυστικές των υπηρεσίες. Τις οποίες αφού περάσουν από ξεσκόνισμα και ραφινάρισμα στο αρχηγείο τους στην Αγγλία, τις μοιράζονται βάση συμφωνίας και με τους Αμερικανούς.
Επομένως, ναι συμφωνώ να ανοίξει το θέμα, ανεξάρτητα από την λύση του Κυπριακού! Ποίος, όμως, μπορεί στην Κύπρο να το καταφέρει αυτό, ποίος θα πάρει αυτή τη πολιτική απόφαση και να το καταφέρει; Ακυρώνοντας το μνημόνιο Χριστόφια/Μπράουν;
Φανούλα Αργυρού
Ερευνήτρια/συγγραφέας - Λονδίνο - 27.12.2010
Διαβάστε περισσότερα...
WikiLeaks: Στήριξη της Συρίας σε επιθέσεις κατά σκανδιναβικών πρεσβειών στη Δαμασκό
Οι επιθέσεις στις πρεσβείες των σκανδιναβικών χωρών στη Δαμασκό το 2006 έγινε με τη στήριξη της Συρίας.
Η Συρία διευκόλυνε τις επιθέσεις κατά των σκανδιναβικών πρεσβειών στη Δαμασκό που σημειώθηκαν στις αρχές του 2006 κατά τη διάρκεια των βίαιων διαδηλώσεων κατά των σκίτσων του Μωάμεθ, σύμφωνα με αμερικανικό διπλωματικό τηλεγράφημα που διέρρευσε από τον ιστότοπο WikiLeaks και δημοσιεύθηκε από τη νορβηγική εφημερίδα Aftenposten.
Ο σύρος πρωθυπουργός Μοχαμάντ Νάτζι Οτρι λίγες ημέρες πριν τις ταραχές «είχε δώσει την εντολή» στον Μεγάλο Μουφτή της Συρίας να διατάξει τους ιμάμηδες να χρησιμοποιήσουν «πολύ σκληρές λέξεις» στα κηρύγματά τους της προσευχής της Παρασκευής, σύμφωνα με το τηλεγράφημα.
Οι πληροφορίες της αμερικανικής διπλωματίας προέρχονται «από τη σουνιτική προσωπικότητα με την μεγαλύτερη επιρροή στη Δαμασκό», το όνομα της οποίας έχει σβηστεί στο κείμενο που δημοσιεύθηκε από την Aftenposten.
Σύμφωνα με αυτόν τον θρησκευτικό ηγέτη, τον οποίο επικαλείται η αμερικανική πρεσβεία, «η κυβέρνηση της Συρίας έδωσε άδεια να συνεχιστούν για μεγάλο χρονικό διάστημα οι ταραχές και όταν πλέον πίστεψε ότι 'πέρασε το μήνυμα', κινητοποίηθηκε για να τις σταματήσει απειλώντας ότι θα χρησιμοποιήσει βία».
Το μήνυμα της Δαμασκού προς τη Δύση, πάντα σύμφωνα με τον θρησκευτικό ηγέτη, ήταν: «Ορίστε τί θα συνέβαινε αν επιτρέπαμε να υπάρξει πραγματική δημοκρατία (στη χώρα) και αφήναμε τους ισλαμιστές να αποφασίζουν».
Στις 4 Φεβρουαρίου 2006 η πρσβεία της Δανίας στη Δαμασκό, στο κτίριο της οποίας στεγάζονταν οι αντιπροσωπείες της Σουηδίας και της Χιλής καθώς και η νορβηγική πρεσβεία, πυρπολήθηκε από διαδηλωτές οι οποίοι διαμαρτύρονταν για τη δημοσίευση 12 σκίτσων του Μωάμεθ από εφημερίδα της Δανίας.
Η Δανία είχε ανακαλέσει τον πρεσβευτή της στη Δαμασκό για να διαμαρτυρηθεί για την ελλιπή προστασία που είχαν προσφέρει οι αρχές της Συρίας.
Η εφημερίδα Aftenposten, που δημοσίευσε αυτό το αμερικανικό διπλωματικό τηλεγράφημα στον ιστότοπό της, έλαβε το Δεκέμβριο με άγνωστο τρόπο και τα 250.000 τηλεγραφήματα που έχει στη διάθεσή του ο WikiLeaks, χωρίς να έχει κάνει κάποια συμφωνία με τον ιστότοπο, όπως τα πέντε έντυπα (New York Times, Guardian, Le Monde, El Pais, Der Spiegel) που δημοσιεύουν τα διπλωματικά έγγραφα που έχουν διαρρεύσει.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ (27/12/2010) Διαβάστε περισσότερα...
Η Συρία διευκόλυνε τις επιθέσεις κατά των σκανδιναβικών πρεσβειών στη Δαμασκό που σημειώθηκαν στις αρχές του 2006 κατά τη διάρκεια των βίαιων διαδηλώσεων κατά των σκίτσων του Μωάμεθ, σύμφωνα με αμερικανικό διπλωματικό τηλεγράφημα που διέρρευσε από τον ιστότοπο WikiLeaks και δημοσιεύθηκε από τη νορβηγική εφημερίδα Aftenposten.
Ο σύρος πρωθυπουργός Μοχαμάντ Νάτζι Οτρι λίγες ημέρες πριν τις ταραχές «είχε δώσει την εντολή» στον Μεγάλο Μουφτή της Συρίας να διατάξει τους ιμάμηδες να χρησιμοποιήσουν «πολύ σκληρές λέξεις» στα κηρύγματά τους της προσευχής της Παρασκευής, σύμφωνα με το τηλεγράφημα.
Οι πληροφορίες της αμερικανικής διπλωματίας προέρχονται «από τη σουνιτική προσωπικότητα με την μεγαλύτερη επιρροή στη Δαμασκό», το όνομα της οποίας έχει σβηστεί στο κείμενο που δημοσιεύθηκε από την Aftenposten.
Σύμφωνα με αυτόν τον θρησκευτικό ηγέτη, τον οποίο επικαλείται η αμερικανική πρεσβεία, «η κυβέρνηση της Συρίας έδωσε άδεια να συνεχιστούν για μεγάλο χρονικό διάστημα οι ταραχές και όταν πλέον πίστεψε ότι 'πέρασε το μήνυμα', κινητοποίηθηκε για να τις σταματήσει απειλώντας ότι θα χρησιμοποιήσει βία».
Το μήνυμα της Δαμασκού προς τη Δύση, πάντα σύμφωνα με τον θρησκευτικό ηγέτη, ήταν: «Ορίστε τί θα συνέβαινε αν επιτρέπαμε να υπάρξει πραγματική δημοκρατία (στη χώρα) και αφήναμε τους ισλαμιστές να αποφασίζουν».
Στις 4 Φεβρουαρίου 2006 η πρσβεία της Δανίας στη Δαμασκό, στο κτίριο της οποίας στεγάζονταν οι αντιπροσωπείες της Σουηδίας και της Χιλής καθώς και η νορβηγική πρεσβεία, πυρπολήθηκε από διαδηλωτές οι οποίοι διαμαρτύρονταν για τη δημοσίευση 12 σκίτσων του Μωάμεθ από εφημερίδα της Δανίας.
Η Δανία είχε ανακαλέσει τον πρεσβευτή της στη Δαμασκό για να διαμαρτυρηθεί για την ελλιπή προστασία που είχαν προσφέρει οι αρχές της Συρίας.
Η εφημερίδα Aftenposten, που δημοσίευσε αυτό το αμερικανικό διπλωματικό τηλεγράφημα στον ιστότοπό της, έλαβε το Δεκέμβριο με άγνωστο τρόπο και τα 250.000 τηλεγραφήματα που έχει στη διάθεσή του ο WikiLeaks, χωρίς να έχει κάνει κάποια συμφωνία με τον ιστότοπο, όπως τα πέντε έντυπα (New York Times, Guardian, Le Monde, El Pais, Der Spiegel) που δημοσιεύουν τα διπλωματικά έγγραφα που έχουν διαρρεύσει.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ (27/12/2010) Διαβάστε περισσότερα...
Επιθέσεις σε ιστοσελίδες κυπριακών εταιρειών από Τούρκους χάκερς
Σε αντίποινα επεισοδίων στον αγώνα ΑΠΟΕΛ- Πινάρ Καρσίκαγια.
Επιθέσεις από Τούρκους χάκερς δέχθηκαν ιστοσελίδες κυπριακών εταιρειών ως αντίποινα των επεισοδίων, που σημειώθηκαν την περασμένη βδομάδα στον καλαθοσφαιρικό αγώνα μεταξύ του ΑΠΟΕΛ και της τουρκικής Πινάρ Καρσίκαγια, στο πλαίσιο της τελευταίας αγωνιστικής της φάσης των ομίλων Eurochallenge.
Ο εκπρόσωπος Τύπου της Κυπριακής Αστυνομίας, Μιχάλης Κατσουνωτός, δήλωσε ότι μετά από πληροφορίες διαπιστώθηκε ότι περίπου 20 ιστοσελίδες εταιρειών, που εδρεύουν στην Κυπριακή Δημοκρατία, δέχθηκαν μη εξουσιοδοτημένη παρέμβαση από Τούρκους χάκερς, οι οποίοι ανήρτησαν το έμβλημα της ομάδας Πινάρ Καρσίκαγια, παρουσίασαν την Κυπριακή Δημοκρατία με μισοφέγγαρο και έχουν αναγράψει το σύνθημα «όχι τρομοκρατία στον αθλητισμό» .
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ (27/12/2010)
Διαβάστε περισσότερα...
Επιθέσεις από Τούρκους χάκερς δέχθηκαν ιστοσελίδες κυπριακών εταιρειών ως αντίποινα των επεισοδίων, που σημειώθηκαν την περασμένη βδομάδα στον καλαθοσφαιρικό αγώνα μεταξύ του ΑΠΟΕΛ και της τουρκικής Πινάρ Καρσίκαγια, στο πλαίσιο της τελευταίας αγωνιστικής της φάσης των ομίλων Eurochallenge.
Ο εκπρόσωπος Τύπου της Κυπριακής Αστυνομίας, Μιχάλης Κατσουνωτός, δήλωσε ότι μετά από πληροφορίες διαπιστώθηκε ότι περίπου 20 ιστοσελίδες εταιρειών, που εδρεύουν στην Κυπριακή Δημοκρατία, δέχθηκαν μη εξουσιοδοτημένη παρέμβαση από Τούρκους χάκερς, οι οποίοι ανήρτησαν το έμβλημα της ομάδας Πινάρ Καρσίκαγια, παρουσίασαν την Κυπριακή Δημοκρατία με μισοφέγγαρο και έχουν αναγράψει το σύνθημα «όχι τρομοκρατία στον αθλητισμό» .
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ (27/12/2010)
Διαβάστε περισσότερα...
Η υπερθέρμανση έφερε... πολικές θερμοκρασίες
Οι ψυχροί χειμώνες της τελευταίας διετίας είναι απόρροια της κλιματικής αλλαγής
The Guardian
Χάος επικράτησε στα ευρωπαϊκά αεροδρόμια τα τελευταία 24ωρα, καθώς η επέλαση του χιονιά σε συνδυασμό με τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες καθήλωσε τα αεροσκάφη στα αεροδρόμια. Οξύτερο το πρόβλημα στο αεροδρόμιο Χίθροου του Λονδίνου, όπου χιλιάδες ταξιδιώτες παρέμεναν εγκλωβισμένοι στους τερματικούς σταθμούς αναμένοντας επί σειρά ωρών την απογείωση της πτήσης τους. Ο επίτροπος Μεταφορών της Ε.Ε. ανακοίνωσε τη θεσμοθέτηση νέων κανόνων που θα διέπουν τη λειτουργία των αεροδρομίων της Γηραιάς Ηπείρου και οι οποίοι στοχεύουν στην άμβλυνση της ταλαιπωρίας του επιβατικού κοινού όταν επικρατούν τέτοιες καιρικές συνθήκες. Γιατί, όμως, οι τελευταίοι δύο μήνες στη δυτική Ευρώπη ήταν τόσο ψυχροί; Μήπως αποδεικνύεται ότι η υπερθέρμανση, η κλιματική αλλαγή, είναι ένα «ψέμα» που σκαρφίστηκαν κάποιοι ευφάνταστοι επιστήμονες;
Kάθε άλλο. Οι ιδιαίτερα ψυχροί χειμώνες της τελευταίας διετίας στη Βρετανία είναι απόρροια της υπερθέρμανσης του περιβάλλοντος και της ανόδου της θερμοκρασίας σε άλλα μέρη της Γης.
Oι παγκόσμιοι χάρτες θερμοκρασιών που δόθηκαν στη δημοσιότητα από τη NASA απεικονίζουν ακριβώς αυτή την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πραγματικότητα. Τον περασμένο μήνα καταγράφηκε σημαντική πτώση της θερμοκρασίας σε Ισλανδία, Σκανδιναβία και Βρετανία, στον ανατολικό Ειρηνικό και στις δυτικές ΗΠΑ, όπου τα θερμόμετρα «κόλλησαν» σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα από τον μέσο όρο του Νοεμβρίου κατά την περίοδο 1951-1980. Αντιθέτως, οι θερμοκρασίες π.χ. σε δυτική Γροιλανδία, βόρειο Καναδά και Σιβηρία ανέβηκαν από δύο έως δέκα βαθμούς πάνω από τον μέσο όρο της εποχής. Επίσης, σε τμήματα της κεντρικής Γροιλανδίας και της νήσου Μπάφιν καταγράφηκαν θερμοκρασίες ακόμα και κατά 15 βαθμούς Κελσίου υψηλότερες από τον μέσο όρο της περιόδου 2002-2009, όπως άλλωστε και εφέτος.
Βρετανία
Ο καιρός στη Βρετανία συνδέεται με τις υψηλές ατμοσφαιρικές πιέσεις στις Αζόρες και τις χαμηλές στην Ισλανδία. Οταν η διαφορά της πίεσης είναι μεγάλη, τότε η Βρετανία δέχεται ανέμους από τα νότιοδυτικά και οι χειμώνες είναι υγροί και ήπιοι. Οταν η διαφορά είναι μικρότερη, οι άνεμοι πνέουν στη Γηραιά Αλβιώνα από τον αρκτικό κύκλο. Οι υψηλές πιέσεις στον παγωμένο Βορρά τον περυσινό χειμώνα, αναφέρει η μετεωρολογική υπηρεσία των ΗΠΑ, ανέτρεψε τα συνήθη πρότυπα και επέτρεψε στον παγωμένο άνεμο από τον αρκτικό κύκλο να επιδράσει στην Ευρώπη, στην ανατολική Κίνα και στην πόλη της Ουάσιγκτον. Τα ίδια ακριβώς –όπως τουλάχιστον υποστηρίζουν οι επιστήμονες της NASA– ισχύουν και για τον φετινό, παγωμένο χειμώνα στη Βρετανία.
Επίσης, οι θαλάσσιοι πάγοι του αρκτικού κύκλου επηρεάζουν τον καιρό κατά δύο τρόπους. Αφενός επειδή είναι ολόλευκοι αντανακλούν το ηλιακό φως και δεν του επιτρέπουν να θερμάνει τα επιφανειακά θαλάσσια ύδατα. Αφετέρου δημιουργούν ένα «εμπόδιο» ανάμεσα στα θαλάσσια ύδατα και την ατμόσφαιρα περιορίζοντας την ποσότητα θερμότητας που διαχέεται από τη θάλασσα στην ατμόσφαιρα. Κατά τις φθινοπωρινές περιόδους του 2009 και του 2010, η κάλυψη των υδάτων από θαλάσσιους πάγους ήταν πολύ μικρότερη συγκριτικά με τον μακροχρόνιο μέσο όρο. Ετσι η ανοιχτή θάλασσα, καθώς είχε πολύ πιο σκούρο χρώμα, απορρόφησε σημαντικά περισσότερη θερμότητα κατά τους θερμούς μήνες του χρόνου και απελευθέρωσε μεγαλύτερη ποσότητα θερμότητας στην ατμόσφαιρα της Αρκτικής. Αυτό προκάλεσε υψηλότερες ατμοσφαιρικές πιέσεις μειώνοντας τη διάφορα ανάμεσα στις χαμηλές πιέσεις της Ισλανδίας και τις υψηλές των Αζορών.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_26/12/2010_426772
Διαβάστε περισσότερα...
The Guardian
Χάος επικράτησε στα ευρωπαϊκά αεροδρόμια τα τελευταία 24ωρα, καθώς η επέλαση του χιονιά σε συνδυασμό με τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες καθήλωσε τα αεροσκάφη στα αεροδρόμια. Οξύτερο το πρόβλημα στο αεροδρόμιο Χίθροου του Λονδίνου, όπου χιλιάδες ταξιδιώτες παρέμεναν εγκλωβισμένοι στους τερματικούς σταθμούς αναμένοντας επί σειρά ωρών την απογείωση της πτήσης τους. Ο επίτροπος Μεταφορών της Ε.Ε. ανακοίνωσε τη θεσμοθέτηση νέων κανόνων που θα διέπουν τη λειτουργία των αεροδρομίων της Γηραιάς Ηπείρου και οι οποίοι στοχεύουν στην άμβλυνση της ταλαιπωρίας του επιβατικού κοινού όταν επικρατούν τέτοιες καιρικές συνθήκες. Γιατί, όμως, οι τελευταίοι δύο μήνες στη δυτική Ευρώπη ήταν τόσο ψυχροί; Μήπως αποδεικνύεται ότι η υπερθέρμανση, η κλιματική αλλαγή, είναι ένα «ψέμα» που σκαρφίστηκαν κάποιοι ευφάνταστοι επιστήμονες;
Kάθε άλλο. Οι ιδιαίτερα ψυχροί χειμώνες της τελευταίας διετίας στη Βρετανία είναι απόρροια της υπερθέρμανσης του περιβάλλοντος και της ανόδου της θερμοκρασίας σε άλλα μέρη της Γης.
Oι παγκόσμιοι χάρτες θερμοκρασιών που δόθηκαν στη δημοσιότητα από τη NASA απεικονίζουν ακριβώς αυτή την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πραγματικότητα. Τον περασμένο μήνα καταγράφηκε σημαντική πτώση της θερμοκρασίας σε Ισλανδία, Σκανδιναβία και Βρετανία, στον ανατολικό Ειρηνικό και στις δυτικές ΗΠΑ, όπου τα θερμόμετρα «κόλλησαν» σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα από τον μέσο όρο του Νοεμβρίου κατά την περίοδο 1951-1980. Αντιθέτως, οι θερμοκρασίες π.χ. σε δυτική Γροιλανδία, βόρειο Καναδά και Σιβηρία ανέβηκαν από δύο έως δέκα βαθμούς πάνω από τον μέσο όρο της εποχής. Επίσης, σε τμήματα της κεντρικής Γροιλανδίας και της νήσου Μπάφιν καταγράφηκαν θερμοκρασίες ακόμα και κατά 15 βαθμούς Κελσίου υψηλότερες από τον μέσο όρο της περιόδου 2002-2009, όπως άλλωστε και εφέτος.
Βρετανία
Ο καιρός στη Βρετανία συνδέεται με τις υψηλές ατμοσφαιρικές πιέσεις στις Αζόρες και τις χαμηλές στην Ισλανδία. Οταν η διαφορά της πίεσης είναι μεγάλη, τότε η Βρετανία δέχεται ανέμους από τα νότιοδυτικά και οι χειμώνες είναι υγροί και ήπιοι. Οταν η διαφορά είναι μικρότερη, οι άνεμοι πνέουν στη Γηραιά Αλβιώνα από τον αρκτικό κύκλο. Οι υψηλές πιέσεις στον παγωμένο Βορρά τον περυσινό χειμώνα, αναφέρει η μετεωρολογική υπηρεσία των ΗΠΑ, ανέτρεψε τα συνήθη πρότυπα και επέτρεψε στον παγωμένο άνεμο από τον αρκτικό κύκλο να επιδράσει στην Ευρώπη, στην ανατολική Κίνα και στην πόλη της Ουάσιγκτον. Τα ίδια ακριβώς –όπως τουλάχιστον υποστηρίζουν οι επιστήμονες της NASA– ισχύουν και για τον φετινό, παγωμένο χειμώνα στη Βρετανία.
Επίσης, οι θαλάσσιοι πάγοι του αρκτικού κύκλου επηρεάζουν τον καιρό κατά δύο τρόπους. Αφενός επειδή είναι ολόλευκοι αντανακλούν το ηλιακό φως και δεν του επιτρέπουν να θερμάνει τα επιφανειακά θαλάσσια ύδατα. Αφετέρου δημιουργούν ένα «εμπόδιο» ανάμεσα στα θαλάσσια ύδατα και την ατμόσφαιρα περιορίζοντας την ποσότητα θερμότητας που διαχέεται από τη θάλασσα στην ατμόσφαιρα. Κατά τις φθινοπωρινές περιόδους του 2009 και του 2010, η κάλυψη των υδάτων από θαλάσσιους πάγους ήταν πολύ μικρότερη συγκριτικά με τον μακροχρόνιο μέσο όρο. Ετσι η ανοιχτή θάλασσα, καθώς είχε πολύ πιο σκούρο χρώμα, απορρόφησε σημαντικά περισσότερη θερμότητα κατά τους θερμούς μήνες του χρόνου και απελευθέρωσε μεγαλύτερη ποσότητα θερμότητας στην ατμόσφαιρα της Αρκτικής. Αυτό προκάλεσε υψηλότερες ατμοσφαιρικές πιέσεις μειώνοντας τη διάφορα ανάμεσα στις χαμηλές πιέσεις της Ισλανδίας και τις υψηλές των Αζορών.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_26/12/2010_426772
Διαβάστε περισσότερα...
Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010
Στέλνω μια κάρτα στο Καστελόριζο!
‘Εμπροσθοφύλακας‘
«Εκστρατεία Εμπροσθοφύλακα: Στέλνω μια κάρτα στο Καστελόριζο!»
24 Δεκεμβρίου 2010-Συντακτική Ομάδα
Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟΥ
Βλέποντας το Καστελόριζο από ένα χάρτη της ανατολική Μεσογείου, θα δείτε πως το νησί αποτελεί ένα κόμπο που δένει γεωπολιτικά την Ελλάδα με την Κύπρο μας. Χωρίς το Καστελόριζο, τα χωρικά ύδατα των ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, θα τέμνονταν κάθετα από ένα θαλάσσιο σύνορο μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου, καθιστώντας την δυνατότητα κοινής ελλαδοκυπριακής συνεκμετάλλευσης κοιτασμάτων ορυκτού πλούτου, όπως επίσης και την δυνατότητα ενεργοποίησης του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος, αδύνατη.
Βλέποντας το Καστελόριζο από ένα χάρτη της ανατολική Μεσογείου, θα δείτε πως το νησί αποτελεί ένα κόμπο που δένει γεωπολιτικά την Ελλάδα με την Κύπρο μας. Χωρίς το Καστελόριζο, τα χωρικά ύδατα των ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, θα τέμνονταν κάθετα από ένα θαλάσσιο σύνορο μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου, καθιστώντας την δυνατότητα κοινής ελλαδοκυπριακής συνεκμετάλλευσης κοιτασμάτων ορυκτού πλούτου, όπως επίσης και την δυνατότητα ενεργοποίησης του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος, αδύνατη.
Ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο), αν τύχει σωστής πολιτικής και οικονομικής διαχείρισης, με γνώμονα πάντοτε το εθνικό συμφέρον, θα μπορεί να δώσει λύσεις στα τεράστια προβλήματα που μαστίζουν την χώρα και να την βγάλουν από τα αδιέξοδα που την οδηγούν επιλογές υποτέλειας τύπου ΔΝΤ. Σύμφωνα με τον Καθηγητή Γεωλογίας Αβραάμ Ζεληλίδη του Πανεπιστημίου της Πάτρας, «αν αξιοποιηθούν οι περιοχές νότια της Κρήτης, τα ευρήματα στη Δυτική Ελλάδα, το Καστελόριζο και η λεκάνη “Ηρόδοτος”, που εκτείνεται μεταξύ Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου, τότε καλύπτεται η ενεργειακή αυτονομία της Ευρώπης για 50 χρόνια» [1]. Ο καθένας μας λοιπόν μπορεί να αντιληφθεί την τοποστρατηγική σπουδαιότητα του Καστελόριζου, χωρίς το οποίο Ελλάδα και Κύπρος δεν θα μπορέσουν να οριοθετήσουν την Αποκλειστική Οικονομική τους Ζώνη.
Αναφερθήκαμε ήδη στην σπουδαιότητα της πρόσφατης συμφωνίας καθορισμού της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. Η Κύπρος έχει ήδη κάνει παρόμοιες κινήσεις επί Τάσσου Παπαδόπουλου με την Αίγυπτο και τον Λίβανο. Απορήσαμε γιατί η Ελλάδα δεν κάνει παρόμοια κίνηση αφού η οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, δεν αποτελεί μόνο οικονομική προτεραιότητα, αλλά αποτελεί εθνική ανάγκη για την επιβίωση του Ελληνισμού στον γεωπολιτικό χάρτη, και αυτό διότι τα χωρικά μας ύδατα συμπίπτουν, και αυτό οφείλεται στις δυνατότητες που μας παρέχει η ευλογία της ύπαρξης του Καστελόριζου [2].
Αναφερθήκαμε ήδη στην σπουδαιότητα της πρόσφατης συμφωνίας καθορισμού της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. Η Κύπρος έχει ήδη κάνει παρόμοιες κινήσεις επί Τάσσου Παπαδόπουλου με την Αίγυπτο και τον Λίβανο. Απορήσαμε γιατί η Ελλάδα δεν κάνει παρόμοια κίνηση αφού η οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, δεν αποτελεί μόνο οικονομική προτεραιότητα, αλλά αποτελεί εθνική ανάγκη για την επιβίωση του Ελληνισμού στον γεωπολιτικό χάρτη, και αυτό διότι τα χωρικά μας ύδατα συμπίπτουν, και αυτό οφείλεται στις δυνατότητες που μας παρέχει η ευλογία της ύπαρξης του Καστελόριζου [2].
Ο Στρατηγικός Αναλυτής Καθηγητής Νίκος Λυγερός, ο οποίος διδάσκει στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, γράφει τα εξής σημαντικά για το Καστελόριζο:
«Η εξέταση των δεδομένων μέσω της τοποστρατηγικής ανάλυσης επιτρέπει την υπέρβαση της γεωμετρίας του χώρου και εξηγεί τη χρονική επιλογή της διεξαγωγής της μάχης. Για όσους δεν το συνειδητοποιούν ακόμα, το Καστελόριζο είναι χώρος μιας μάχης όχι μόνο από μόνο του, αλλά ολόκληρη η περιοχή, ειδικά αυτή που ανήκει στον ελληνικό χώρο, δηλαδή η δυτική του πλευρά, λόγω της Συνθήκης Παρισίων του 1947. Στην πραγματικότητα, το θέμα της ΑΟΖ θα ασκήσει de facto μια πίεση σε αυτήν την περιοχή και θα πρέπει να επιλέξουμε αν αυτός ο χώρος θα είναι ανάλογος του Μαραθώνα ή των Θερμοπυλών. Αυτή η πρόσβαση στην επιλογή είναι πρόβλημα βούλησης και βέβαια πρωτοβουλίας εκ μέρους μας. Σε κάθε περίπτωση τα τοποστρατηγικά δεδομένα υπάρχουν, το πλαίσιο γεωστρατηγικής υπάρχει. Όλος ο προβληματισμός είναι η προετοιμασία μας. Αλλιώς θα επαναλάβουμε το λάθος της Συνθήκης Σεβρών του 1920, η οποία μετατράπηκε τελικά σε Συνθήκη Λωζάνης του 1923, η οποία μέσω του προσχήματος των Στενών, καθόρισε την μοίρα της Ίμβρου και της Τενέδου, δίχως να δοθεί σημασία στα συγκεκριμένα νησιά.
» Η περίπτωση του Καστελόριζου είναι ακόμη πιο σημαντική, διότι επιτρέπει με λανθασμένους χειρισμούς την επαφή μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου, και μηδενίζει ταυτόχρονα το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα. Το να δίνουμε έμφαση μόνο στο νησί, δίχως να εξετάζουμε τις επιπτώσεις των πιέσεων πάνω στην συγκεκριμένη περιοχή και να μην προσπαθούμε να καταλάβουμε τα τοποστρατηγικά δεδομένα θεωρώντας ότι δεν προσθέτουν τίποτα στις γνώσεις στις οποίες οφείλουμε τη σημερινή κατάσταση είναι δείγμα αδράνειας.» [3]
Δυστυχώς, παρά την σπουδαιότητα του Καστελόριζου όσον αφορά την ΑΟΖ και το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα, οι πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι ανησυχητικές. Από τον Νοέμβριο υπάρχουν πληροφορίες πως η Τουρκία αμφισβητεί νομικά το δικαίωμα του συμπλέγματος των νησιών του Καστελόριζου να έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, και συνεπώς προσπαθεί να τα αποσυνδέσει από τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα και να τα παρουσιάσει ως αποκομμένες νησίδες [4]. Σύμφωνα με τον ‘Ριζοσπάστη’, οι Τούρκοι, με την ανοχή του ΝΑΤΟ, μεθοδεύουν δημιουργία τετελεσμένων στο Αιγαίο στα θέματα υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, με την ελληνική κυβέρνηση να φέρεται να έχει αποδεχθεί να εξαιρεθεί το Καστελόριζο από τη γενικότερη διαπραγμάτευση Ελλάδας-Τουρκίας για την οριοθέτηση των δικαιωμάτων της κάθε χώρας [5].
Η κυβέρνηση Παπανδρέου, λοιπόν, φαίνεται πως συναινεί στις προκλητικές απαιτήσεις των Τούρκων που θέλουν να αποκόψουν την ζωτική, επι χάρτου, θαλάσσια ένωση Ελλάδας και Κύπρου, αφού θεωρεί το νησί «ιδιαίτερη περίπτωση» και είναι διατεθειμένη να απεμπολήσει κυριαρχικά δικαιώματα με γελοίες δικαιολογίες του τύπου «να αποφύγουμε την επιβάρυνση της ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης με νέα δύσκολα ζητήματα» [6].
ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ
Εμείς αυτό δεν θα το ανεχθούμε! Θα στείλουμε λαϊκό μήνυμα σε δικούς μας υποτελείς και ξένους επιβουλείς. Αρχής γενομένης με αυτά τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, και με την ελπίδα να συνεχίσει και μέσα στο 2011, ο ‘Εμπροσθοφύλακας’ ξεκινά την εκστρατεία «Εγώ αυξάνω την γεωπολιτική μου ισχύ». Στέλνουμε μια κάρτα στο Δημαρχείο ή στο Σχολείο του Καστελόριζου, ανυψώνουμε την σημασία του ακριτικού νησιού μας στην συνείδηση των Πανελλήνων.
Εμείς αυτό δεν θα το ανεχθούμε! Θα στείλουμε λαϊκό μήνυμα σε δικούς μας υποτελείς και ξένους επιβουλείς. Αρχής γενομένης με αυτά τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, και με την ελπίδα να συνεχίσει και μέσα στο 2011, ο ‘Εμπροσθοφύλακας’ ξεκινά την εκστρατεία «Εγώ αυξάνω την γεωπολιτική μου ισχύ». Στέλνουμε μια κάρτα στο Δημαρχείο ή στο Σχολείο του Καστελόριζου, ανυψώνουμε την σημασία του ακριτικού νησιού μας στην συνείδηση των Πανελλήνων.
Καλούμε όλους τους Έλληνες, Ελλάδας, Κύπρου και Διασποράς, να στείλουν μια χριστουγεννιάτικη, πρωτοχρονιάτικη, ή οποιαδήποτε άλλη κάρτα ή επιστολή στο Καστελόριζο. Επιμένουμε όπως σταλεί ταχυδρομικώς, ούτως ώστε να αναγκαστούν τα πλοία να μεταφέρουν τα μηνύματα φυσικά (και όχι ηλεκτρονικά) στο νησί. Να φανεί έμπρακτα και απτά το ενδιαφέρον μας για το μικρό αλλά τόσο σημαντικό κομμάτι αυτό του Ελληνισμού. Μια υλοποιημένη και όχι άυλη παρουσία μας σηματοδοτεί πολλά. Μια μικρή θυσία, να αγοράσουμε, να γράψουμε και να ταχυδρομήσουμε μια κάρτα, θα αναδείξει στους πάντες πως αυτό το νησί που δένει Ελλάδα και Κύπρο δεν το ξεχνάμε, και δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα Τούρκο στρατοκράτη να το επιβουλεύεται.
Στέλνοντας μια κάρτα στους συμπατριώτες μας που κατοικούν στο ακριτικό νησί του Καστελόριζου δείχνουμε με ένα απλό και φιλικό τρόπο, αλλά εξόχως έμπρακτο και συμβολικό, την ευγνωμοσύνη και τη συμπαράστασή μας. Δεν ξεχνάμε την Κυρά της Ρω. Δεν ξεχνάμε τους αγώνες των Καστελορίζιων το 1821 και την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής. Αναγνωρίζουμε πως η παρουσία τους στο νησί αυτό δεν αποτελεί μόνο απλή περίπτωση διαβίωσης, αλλά ταυτόχρονα είναι εξέχουσας σημασίας για την γεωπολιτική και οικονομική συνεκτικότητα των δύο κρατών του Ελληνισμού.
Στείλτε λοιπόν μια κάρτα! Στείλτε μια κάρτα, πείτε το στους φίλους και στους συγγενείς σας, ανακοινώστε το σε ιστολόγια και σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Καλέστε και άλλους συμπολίτες μας να πράξουν το ίδιο. Εμείς δημιουργούμε ρεύμα υπέρ των συμφερόντων του Ελληνισμού, εμείς πολλαπλασιάζουμε την γεωπολιτική και τοποστρατηγική ισχύ του Καστελόριζου αναβαθμίζοντας το στην συλλογική, εθνική μας μνήμη και στις καρδιές μας.
Οι συμβολικές μας πράξεις κατατροπώνουν τις νέο-οθωμανικές γελοιότητες περί αμφισβήτησης και στέλνουμε ένα πανίσχυρο μήνυμα κοινωνικής αλληλεγγύης προς δικούς μας και προς ξένους επιβουλείς: Οι μεν, ΜΗΝ ξεχνάτε το Καστελόριζο! Οι δε, ΜΗΝ αγγίζετε το Καστελόριζο!
Στείλτε τις κάρτες σας στις ακόλουθες διευθύνσεις:
Δημαρχείο Μεγίστης ή Δημοτικό Σχολείο
Μεγίστη
851 11
Καστελόριζο
Δωδεκάνησα
Ελλάδα
Μεγίστη
851 11
Καστελόριζο
Δωδεκάνησα
Ελλάδα
Καλούνται επίσης οι Ομογενείς και οι φοιτητές μας να στείλουν κάρτα από όλες τις γωνιές του πλανήτη:
Megisti Municipality or Elementary School
Megisti
851 11
Kastelorizo
Dodekanisa
GREECE
Megisti
851 11
Kastelorizo
Dodekanisa
GREECE
Παραπομπές:
[1] ‘Έθνος’ (16/12/2010) «Το ελληνικό Κατάρ βρίσκεται στην Κρήτη και το Ιόνιο… Έρευνες έδειξαν μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου», Γιώργος Αποστολίδης
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&pubid=47066948#
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&pubid=47066948#
[2] ‘Εμπροσθοφύλακας’ (23/12/2010) «Οι γεωπολιτικές και οικονομικές διαστάσεις της συμφωνίας Κύπρου-Ισραήλ και το Καστελόριζο»
http://www.efylakas.com/archives/8319
http://www.efylakas.com/archives/8319
[3] Νίκος Λυγερός, «Μαραθώνας, Θερμοπύλες, Καστελόριζο» , ‘Perfection’ Vol. 11 (10), Νοέμβριος 2010
http://www.lygeros.org/6459-gr.html
http://www.lygeros.org/6459-gr.html
[4] ‘Κόσμος του Επενδυτή’ (27/11/2010) «Στο φώς οι μυστικές διαπραγματεύσεις», Σταύρος Λυγερός, Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος
http://lomak.blogspot.com/2010/11/blog-post_1427.html
http://lomak.blogspot.com/2010/11/blog-post_1427.html
[5] ‘Ριζοσπάστης’ (05/12/2010) «”Γκρίζα ζώνη” το μισό Αιγαίο, ανύπαρκτο το Καστελόριζο»
http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=5984249&publDate=5/12/2010
http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=5984249&publDate=5/12/2010
[6] ‘Ριζόσπαστης’ (02/12/2010) «Στον αέρα η υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου»
http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5978579
Διαβάστε περισσότερα...
http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5978579
Μιχάλης Ιγνατίου : "Εκβιάζει η Άγκυρα για την Κύπρο"
Προκάλεσε ο Εγκεμέν Μπαγίς μιλώντας στην κυπριακή εφημερίδα Σημερινή, αλλά την ίδια στιγμή αποκάλυψε και τις προθέσεις της Άγκυρας εναντίον της Κύπρου, όπως και την καλή διάθεση της χώρας του να συνεργαστεί με την Ελλάδα υπό τον όρο της από κοινού διαχείρισης των πόρων του Αιγαίου Πελάγους.Ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας και επικεφαλής των διαπραγματεύσεων για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση απείλησε εμμέσως πλην σαφώς την Κυπριακή Δημοκρατία και δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξει κανείς ότι ο εκβιασμός του πολέμου ήταν ορατός στα λόγια του, ιδιαίτερα στην περίπτωση που η Άγκυρα αποσύρει το ενδιαφέρον της και τερματίσει τις συνομιλίες με τις Βρυξέλλες.
«Η Τουρκία», προειδοποίησε ο φανατικός ισλαμιστής πρώην μεταφραστής του Ταγίπ Ερντογάν που νόμισε ξαφνικά πως έγινε… Προφήτης, «είναι έτοιμη για τη μεγάλη λύση, η Τουρκία είναι έτοιμη για άμεση λύση, η Τουρκία είναι έτοιμη για μη λύση, η Τουρκία είναι επίσης έτοιμη για μια μεγάλη κρίση. Είμαστε έτοιμοι για όλα».
Η αλήθεια –πέραν της απειλής για κρίση– είναι εντελώς διαφορετική και ουδείς στον ελληνικό και το διεθνή χώρο πρέπει να έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι η Άγκυρα ροκανίζει το χρόνο έως ότου «βαρεθούν οι Ελληνοκύπριοι και παραδοθούν». Και, δυστυχώς, στην κυπριακή κοινωνία είναι εμφανής η κούραση από την απουσία λύσης με αποτέλεσμα να ακούγονται κουβέντες για συνθηκολόγηση, ακόμα και για διχοτόμηση. Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι ξεχνούν ότι το πραξικόπημα και η εισβολή, το δίδυμο έγκλημα εναντίον της Κύπρου, σχεδιάστηκε με στόχο τη διχοτόμηση για να εξυπηρετηθούν τα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή. Άρα, όσοι ζητούν διχοτόμηση εξυπηρετούν στην άγνοιά τους τα συμφέροντα των ξένων, και ειδικά αυτών που δημιούργησαν το πρόβλημα. Η διχοτόμηση δεν είναι λύση, ακόμα και εάν μέσω αυτής εξυπηρετείται η ανάγκη για «ένα καθαρά ελληνικό κομμάτι» στο νησί.
Οι απειλές του κ. Μπαγίς, σε συνδυασμό με άλλες δηλώσεις και κινήσεις της τουρκικής πλευράς, θα έπρεπε να συνετίσουν την Αθήνα και τη Λευκωσία, που δείχνουν να μην έχουν στρατηγική αντιμετώπισης της λαίλαπας που ετοιμάζει η Τουρκία, ενώ την ίδια στιγμή δεν αντιλαμβάνονται και τα αυτονόητα: ότι η τουρκική πλευρά εκμεταλλεύεται και την παραμικρή υποχώρηση και την αντιμετωπίζει ως δεδομένη. Οι εκβιασμοί του Τούρκου υπουργού Επικρατείας έπρεπε να καταγγελθούν με τον πλέον ισχυρό τρόπο. Αποτελούσαν και μια καλή ευκαιρία για να παρουσιαστεί διεθνώς το πραγματικό πρόσωπο της Τουρκίας. Η αναιμική φραστική αντίδραση αποτελεί ομολογία ενοχής για τις υπόγειες διαδρομές που επέλεξε η διπλωματία μας.
Η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, δεν απείλησαν ποτέ την Τουρκία. Ούτε είχαν ούτε έχουν αυτή τη δυνατότητα, διότι έτσι κι αλλιώς επέλεξαν το «δρόμο της ειρήνης» όπως έδειξε η στάση του τότε πρωθυπουργού στα Ίμια. Ήταν μια στάση συνετή για τους οπαδούς του και προδοτική για τους αντιπάλους του. Δεν έχει σημασία ποιος έχει δίκιο, διότι το μόνο που μετρά σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το αποτέλεσμα. Κι όπως οι πάντες γνωρίζουν, το Γενάρη του 1996 δεν εξυπηρετήθηκαν τα ελληνικά συμφέροντα…
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 15/12/10
http://infognomonpolitics.blogspot.com
Διαβάστε περισσότερα...
Αίγυπτος: Δεν επιζητούμε να αποκτήσουμε πυρηνικά όπλα
Η Αίγυπτος δεν επιζητεί να αποκτήσει πυρηνικά όπλα και επιθυμεί την απαλλαγή της περιοχής από τα όπλα αυτού του είδους, δήλωσε σήμερα ο αιγύπτιος υπουργός Εξωτερικών Άχμεντ Αμπούλ Γέιτ.
Αμερικανικό διπλωματικό τηλεγράφημα του Μαΐου του 2008 που έδωσε στη δημοσιότητα ο ιστότοπος WikiLeaks αναφέρει ότι ο αιγύπτιος πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ προειδοποίησε αμερικανούς αξιωματούχους ότι η Αίγυπτος μπορεί να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα αν το Ιράν καταφέρει να αποκτήσει τέτοια όπλα.
«Η Αίγυπτος δεν επιζητεί να αποκτήσει πυρηνικά όπλα επειδή αυτά δεν θα χρησιμοποιηθούν και επειδή το κόστος τους είναι τεράστιο. Αλλά επιζητούμε να απαλλαγεί η περιοχή από τα πυρηνικά όπλα», δήλωσε ο Γέιτ σε δημοσιογράφους στο περιθώριο συνεδρίου του κυβερνώντος κόμματος.
Οι σχέσεις μεταξύ Ιράν και Αιγύπτου υπέστησαν πλήγμα το 1980 μετά την Ισλαμική Επανάσταση στο Ιράν και την αναγνώριση του Ισραήλ από την Αίγυπτο. Οι δύο χώρες εξακολουθούν να διαφωνούν για διάφορα θέματα, όπως η ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή και οι δεσμοί με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ.
Το 2007 ο πρόεδρος Μουμπάρακ ανακοίνωσε την επανάληψη του πυρηνικού προγράμματος της χώρας για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και οι προσπάθειες για τη δημιουργία του πρώτου πυρηνικού σταθμού παραγωγής ενέργειας της Αιγύπτου αναμένεται να αποδώσουν καρπούς σε μερικές εβδομάδες.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ (25/12/2010) Διαβάστε περισσότερα...
Αμερικανικό διπλωματικό τηλεγράφημα του Μαΐου του 2008 που έδωσε στη δημοσιότητα ο ιστότοπος WikiLeaks αναφέρει ότι ο αιγύπτιος πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ προειδοποίησε αμερικανούς αξιωματούχους ότι η Αίγυπτος μπορεί να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα αν το Ιράν καταφέρει να αποκτήσει τέτοια όπλα.
«Η Αίγυπτος δεν επιζητεί να αποκτήσει πυρηνικά όπλα επειδή αυτά δεν θα χρησιμοποιηθούν και επειδή το κόστος τους είναι τεράστιο. Αλλά επιζητούμε να απαλλαγεί η περιοχή από τα πυρηνικά όπλα», δήλωσε ο Γέιτ σε δημοσιογράφους στο περιθώριο συνεδρίου του κυβερνώντος κόμματος.
Οι σχέσεις μεταξύ Ιράν και Αιγύπτου υπέστησαν πλήγμα το 1980 μετά την Ισλαμική Επανάσταση στο Ιράν και την αναγνώριση του Ισραήλ από την Αίγυπτο. Οι δύο χώρες εξακολουθούν να διαφωνούν για διάφορα θέματα, όπως η ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή και οι δεσμοί με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ.
Το 2007 ο πρόεδρος Μουμπάρακ ανακοίνωσε την επανάληψη του πυρηνικού προγράμματος της χώρας για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και οι προσπάθειες για τη δημιουργία του πρώτου πυρηνικού σταθμού παραγωγής ενέργειας της Αιγύπτου αναμένεται να αποδώσουν καρπούς σε μερικές εβδομάδες.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ (25/12/2010) Διαβάστε περισσότερα...
Το Ιράκ χωρίς τους Αμερικανούς
Tου David Ignatius Aρθρογράφου της Washington Post
Το αίσθημα ανακούφισης που αναδυόταν από τους στρατιώτες της 1ης Μεραρχίας Πεζικού, που την επόμενη εβδομάδα επιστρέφουν στα σπίτια τους ύστερα από ένα χρόνο στο Ιράκ, ήταν σχεδόν απτό. «Φεύγουμε από ’δω. Τέλειωσε!», διάβαζες στα πρόσωπά τους. Σε περίπου 12 μήνες το ίδιο θα αισθάνεται και η Αμερική. Τα τελευταία αμερικανικά στρατεύματα θα αποχωρήσουν τον Δεκέμβριο του 2011, κατά τα προγραμματισμένα.
Τι θα γίνει μετά το τέλος της αμερικανικής εποχής του Ιράκ; Στη διάρκεια μιας εφιαλτικής κατοχής, η σκέψη αυτή έμοιαζε αδιανόητη για Ιρακινούς και Αμερικανούς. Τώρα όμως συζητείται σοβαρά σε μια κυβέρνηση, η οποία, με όλες τις αδυναμίες της, μάζεψε τουλάχιστον όλους τους σημαντικούς πολιτικούς παίκτες σ’ ένα μαντρί.
Ο ναύαρχος Μάικ Μάλεν, αρχηγός του μεικτού γενικού επιτελείου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, συναντήθηκε πρόσφατα με τον Ιρακινό πρωθυπουργό Νουρί αλ Μαλικί και τον κάλεσε να αρχίσει από τώρα να προετοιμάζεται για μια «μακροπρόθεσμη στρατηγική σχέση», βάσει της οποίας οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να εκπαιδεύουν τον ιρακινό στρατό και την αστυνομία, παρέχοντας άλλες αδιευκρίνιστες υπηρεσίες στον τομέα της ασφάλειας. Ο Μάλεν είπε αργότερα ότι ο Μαλικί έδειχνε να επιθυμεί αυτή τη σχέση, «δεν έχει όμως ακόμη προσδιοριστεί η κατεύθυνσή της».
Ισως το σπουδαιότερο δημοσιογραφικό θέμα για το Ιράκ να είναι όλα όσα δεν έγιναν. Οταν το 2009 οι αμερικανικές δυνάμεις αποχώρησαν από τα ιρακινά μεγάλα αστικά κέντρα κυριαρχούσε ο φόβος ότι η χώρα θα βυθιστεί ξανά στη δίνη του εμφυλίου. Τίποτε δεν συνέβη. Αντίστοιχος ήταν ο φόβος όταν τα τελευταία μάχιμα στρατεύματα αποχώρησαν το περασμένο καλοκαίρι. Και πάλι δεν συνέβη τίποτε.
Οι αγωνίες για την αναζωπύρωση της φυλετικής βίας αφυπνίστηκαν με την οκτάμηνη πολιτική εκκρεμότητα, δηλαδή την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης, μετά τις εκλογές του περασμένου Μαρτίου. Ομως οι διάφορες ομάδες αποδέχτηκαν τον περασμένο μήνα τη συμβιβαστική φόρμουλα, βάσει της οποίας ο Μαλικί παραμένει πρωθυπουργός, επικεφαλής αυτή τη φορά ευρείας συμμαχίας, στην οποία συμμετέχουν όλοι οι μεγάλοι παίκτες.
Ο Μαλικί δεν είναι το πρότυπο του ιδανικού ηγέτη. Ενίοτε τον εμφανίζουν ως την ιρακινή εκδοχή του Ρίτσαρντ Νίξον, συνωμότης στη σκέψη και μονίμως αξύριστος. Δεν είναι ευνοούμενος κανενός, έγινε όμως αποδεκτός απ’ όλους, την Αμερική, το Ιράν, τους σουνίτες, τους σιίτες, τους Αραβες και τους Κούρδους.
Ακόμη και το ακανθώδες ζήτημα της εξάρθρωσης του μπααθισμού φαίνεται ότι διευθετήθηκε με συμβιβασμό, που άνοιξε την πόρτα του Κοινοβουλίου σε εξέχοντες σουνίτες πολιτικούς. Το ιρακινό πολιτικό σύστημα είναι μια διαρκής κονταρομαχία με τον κίνδυνο, στην οποία τίποτε δεν διευθετείται πριν από την ύστατη στιγμή (ή αργότερα). Αυτό τεντώνει τα νεύρα των μάλλον συμβιβαστικών Αμερικανών, στο τέλος όμως τη λύση τη βρίσκουν οι Ιρακινοί.
Η μακρότατη διαπραγματευτική περίοδος απέδειξε ότι οι περισσότεροι Ιρακινοί έχουν εξαντληθεί από τη βία. Κανείς εκτός από το τρομοκρατικό περιθώριο δεν θέλει να ξαναρχίσει ο εμφύλιος. Οπως λέει αξιωματούχος, μεταξύ μιας αποτελεσματικής και μιας αντιπροσωπευτικής κυβέρνησης, οι Ιρακινοί προτίμησαν τη δεύτερη.
«Σε γενικές γραμμές είμαι ικανοποιημένος από τα όσα ακούω», λέει ο Μάλεν. Οι ιρακινές δυνάμεις ασφαλείας είναι πολύ καλύτερες απ’ όσο προέβλεπαν κάποιοι. Κατά τον Μάλεν είναι σε θέση να διαχειριστούν την εσωτερική ασφάλεια.
Από τους αριθμούς προκύπτει μια ροπή, που διαψεύδει τις προβλέψεις ότι οι Ιρακινοί δεν θα τα βγάλουν πέρα. Σύμφωνα με τους Αμερικανούς διοικητές κάθε μέρα στο Ιράκ καταγράφονται 15 περιστατικά στον τομέα της ασφάλειας, δηλαδή 20% λιγότερα σε σύγκριση με πέρυσι, όταν τα αμερικανικά στρατεύματα διαδραμάτιζαν μεγαλύτερο ρόλο, αντίστοιχα με τα ποσοστά πριν από την αμερικανική εισβολή το 2003.
Τις επιτυχίες των ιρακινών δυνάμεων ασφαλείας αλλά και την πάντα ορατή τρομοκρατική απειλή σηματοδοτεί το εξής περιστατικό: στις 4 Δεκεμβρίου Αμερικανοί διοικητές ενημέρωσαν τις ιρακινές μυστικές υπηρεσίες ότι περίπου 15 βομβιστές με αυτοκίνητα ετοιμάζονταν να πλήξουν στόχους. Οι Ιρακινοί κατόρθωσαν να σταματήσουν τους τρεις, μεγάλη επιτυχία αλλά φοβερός απολογισμός σε θύματα.
Η ανησυχία της Ουάσιγκτον είναι ότι μετά τους Αμερικανούς το Ιράκ θα διολισθήσει και πάλι στο χάος, εάν δεν υπάρξει στενή σχέση σε θέματα ασφαλείας. Αμερικανοί αξιωματούχοι φοβούνται μήπως επαναληφθεί η τελευταία σκηνή της ταινίας «Ο πόλεμος του Τσάρλι Γουίλσον». Εκεί, οι Αμερικανοί φεύγουν (εν προκειμένω από τον πόλεμο της CIA κατά των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν στη δεκαετία του ’80), προς μεγάλη ανακούφιση μιας κουρασμένης από τον πόλεμο κοινής γνώμης, και τότε η τρομοκρατία (εν προκειμένω ο Οσάμα μπιν Λάντεν και η Αλ Κάιντα) καλύπτει το κενό.
Οταν στη διάρκεια συζήτησης με δημοσιογράφους, ο υποδιοικητής των αμερικανικών δυνάμεων στο Ιράκ, αντιστράτηγος Ρόμπερτ Κον, ρωτήθηκε εάν το Ιράκ είναι πλέον ένας «λησμονημένος πόλεμος», αντέδρασε. «Αυτά που βλέπουμε σήμερα έχουν πληρωθεί ακριβά με αίμα και πλούτη από τους Αμερικανούς στρατιώτες και φορολογούμενους», είπε. Γι’ αυτό και ο ίδιος δεν θέλει να δει την «επένδυση» να χάνεται μέσα στην ανακούφιση Αμερικανών και Ιρακινών, που επιτέλους ξέφυγαν από τη σκιά του πολέμου.
Τα παρεπόμενα δεν πρέπει να εγκλωβιστούν για μια ακόμη φορά στο κενό ασφαλείας. Διότι πάντα υπάρχει το ενδιάμεσο σημείο μεταξύ του να κάνεις πολλά και του να μην κάνεις τίποτε.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_26/12/2010_426804
(26/12/2010)
Διαβάστε περισσότερα...
Απελάσεις σε Λονδίνο - Μόσχα
Σε ψυχροπολεμικού τύπου αμοιβαία απέλαση διπλωματών τους προχώρησαν η Βρετανία και η Ρωσία. Η Βρετανία ανακοίνωσε -την Τρίτη- ότι ζήτησε την απέλαση μέλους της ρωσικής διπλωματικής αποστολής στο Λονδίνο, ύστερα από σαφείς ενδείξεις ότι δραστηριοποιείτο κατά βρετανικών συμφερόντων και η Μόσχα απάντησε με απέλαση Βρετανού διπλωμάτη. Σε ανακοίνωσή του, το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών χαρακτήρισε «αβάσιμη» την απέλαση του Ρώσου διπλωμάτη, προσθέτοντας ότι αναγκάστηκε να απαντήσει αναλόγως. Τα ονόματα των απελαθέντων διπλωματών δεν έγιναν γνωστά.
Οι διπλωματικές σχέσεις της Βρετανίας και της Ρωσίας δεν είναι και οι καλύτερες μετά το 2006 και την υπόθεση δολοφονίας του Αλεξάντερ Λιτβινιένκο, επικριτή του Κρεμλίνου, στο Λονδίνο, κι είχαν μόλις αρχίσει να βγαίνουν από μια δύσκολη περίοδο. Ενδεικτική ήταν η δήλωση του νέου Βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον ότι θα πραγματοποιήσει την πρώτη επίσημη επίσκεψή του στη Ρωσία το 2011.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_26/12/2010_426768
(26/12/2010)
Διαβάστε περισσότερα...
Οι διπλωματικές σχέσεις της Βρετανίας και της Ρωσίας δεν είναι και οι καλύτερες μετά το 2006 και την υπόθεση δολοφονίας του Αλεξάντερ Λιτβινιένκο, επικριτή του Κρεμλίνου, στο Λονδίνο, κι είχαν μόλις αρχίσει να βγαίνουν από μια δύσκολη περίοδο. Ενδεικτική ήταν η δήλωση του νέου Βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον ότι θα πραγματοποιήσει την πρώτη επίσημη επίσκεψή του στη Ρωσία το 2011.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_26/12/2010_426768
(26/12/2010)
Διαβάστε περισσότερα...
Η εκστρατεία του Γκουανταλκανάλ
Η πρώτη στρατηγικής σημασίας Συμμαχική επίθεση στον Ειρηνικό σηματοδότησε το τέλος της εξάπλωσης των Ιαπώνων
Του Allan R. Millett*
Η κατάληψη και άμυνα του Γκουανταλκανάλ, ενός νησιού από βουνά και ζούγκλες στις νότιες Νήσους του Σολομώντα, σηματοδότησε το τέλος της επιθετικής στρατηγικής της Ιαπωνίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συνδεδεμένη με μια παράλληλη εκστρατεία αυστραλιανών και αμερικανικών δυνάμεων στη γειτονική Νέα Γουινέα, η εκστρατεία του Γκουανταλκανάλ έθεσε τις βάσεις για μια προέλαση των Συμμάχων -πάνω σε δύο άξονες- στο Ραμπούλ της Νέας Βρετανίας, ιαπωνικό προπύργιο αεροναυτικών επιχειρήσεων. Ηταν η πρώτη στρατηγικής σημασίας επίθεση των Συμμάχων στον πόλεμο στον Ειρηνικό.
Παρά τις ιαπωνικές ήττες στις ναυμαχίες της Θάλασσας των Κοραλλίων (4 - 8 Μαΐου 1942) και του Μίντγουεϊ (4 - 5 Ιουνίου 1942), η Ανώτατη Αυτοκρατορική Διοίκηση διέταξε επιθέσεις με στόχο την καταστροφή των ναυτικών και αεροπορικών βάσεων που προστάτευαν τις θαλάσσιες οδούς μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Αυστραλίας. Αυτό το σύστημα επιχειρησιακής υποστήριξης είχε αναπτυχθεί στο πλαίσιο της άμυνας των Φιλιππίνων (Δεκέμβριος 1941 - Μάιος 1942). Οπως υποπτεύονταν οι Ιάπωνες, οι Συμμαχικές δυνάμεις που βρίσκονταν συγκεντρωμένες στην Αυστραλία ίσως ήταν αρκετά δυνατές ώστε να εξαπολύσουν μια περιορισμένη επίθεση εναντίον των ιαπωνικών βάσεων στη Νέα Γουινέα και τις νότιες Νήσους του Σολομώντα. Ο αντικειμενικός στόχος ήταν το υπό κατασκευή ιαπωνικό αεροδρόμιο στη βόρεια πεδιάδα του Γκουανταλκανάλ.
Σύμφωνα με τη διαταγή από το αμερικανικό ΓΕΕΘΑ, η Επιχείρηση Φυλάκιο (Watchtower) προέβλεπε την ταυτόχρονη κατάληψη των ιαπωνικών βάσεων στις νότιες Νήσους του Σολομώντα, στις 8 Αυγούστου 1942. Μια αυστραλο-αμερικανική ναυτική δύναμη συνόδευε τη νηοπομπή αποβατικών σκαφών, στην οποία επέβαιναν η 1η Μεραρχία Πεζοναυτών, περίπου 20.000 αξιωματικοί και στρατιώτες από τρία τάγματα πεζικού, μία πυροβολαρχία, ένα τάγμα μηχανικού, και καταδρομείς, εναέρια και παράκτια άμυνα, υγειονομικό, επιμελητεία, διαβιβάσεις, και σώμα κατασκευών ναυτικού. Η μεραρχία, μοιρασμένη σε τρεις δυνάμεις, αποβιβάστηκε στο Γκουανταλκανάλ, το Τουλάγκι και το Γκαβούτου. Εκπληκτοι, οι Ιάπωνες δεν μπορούσαν να σταματήσουν τις αποβάσεις, αλλά είχαν τη δυνατότητα να καταστρέψουν τη μεραρχία στην ακτή με αδυσώπητες επιθέσεις - ναυτικές, από αέρος και από ξηράς. Ο αγώνας για το Γκουανταλκανάλ εξελίχθηκε σε εκστρατεία φθοράς έως ότου οι Ιάπωνες να αναγνωρίσουν την ήττα τους τον Ιανουάριο του 1943 και να αποσύρουν τους 9.000 επιζώντες από τους 29.000 στρατιώτες που είχαν σταλεί στο νησί. Καμία πλευρά δεν μπορούσε να νικήσει προτού αποκτήσει τον έλεγχο του ωκεανού γύρω από τις νότιες Νήσους του Σολομώντα, καθώς όλες οι επίγειες δυνάμεις μπορούσαν να ενισχυθούν και να ανεφοδιαστούν μόνο από θαλάσσης. Τελικά, οι Αμερικανοί έφεραν άλλη μια μεραρχία πεζοναυτών και δύο μεραρχίες πεζικού στο νησί. Μετά από αρκετές κρίσιμες μάχες τον Νοέμβριο του 1942, οι Ιάπωνες αποφάσισαν να μην ανεφοδιάσουν ή ενισχύσουν τα στρατεύματά τους στη «Νήσο του Λιμού».
Η εκστρατεία εξελίχθηκε σαν μια σειρά ιαπωνικών επιθέσεων με στόχο την καταστροφή του αεροδρομίου Henderson Field, με τους Αμερικανούς να το υπερασπίζουν. Σε τρεις διαφορετικές περιστάσεις, το ιαπωνικό πεζικό, με τεθωρακισμένα και πυροβολικό, προσπάθησε να καταλάβει το αεροδρόμιο και απέτυχε στη διάρκεια σφοδρών νυχτερινών επιθέσεων. Οι πεζοναύτες, με τη στήριξη ενός τάγματος πεζικού του Στρατού, έτρεψαν τους Ιάπωνες σε φυγή αρκετές φορές, αμυνόμενοι γενναία, κόντρα σε αντίξοες συνθήκες στα σημεία επίθεσης. Η επιμονή και η ισχύς πυρός των πεζοναυτών έφεραν τη νίκη.
Μεγάλες απώλειες
Οι Ιάπωνες αποδείχθηκαν εξίσου πεισματώδεις αντίπαλοι ενάντια σε επιθέσεις των πεζοναυτών που σκοπό είχαν να διευρύνουν την περίμετρο του Henderson Field προκειμένου να απωθήσουν το ιαπωνικό βαρύ πυροβολικό και να διευρύνουν τη γραμμή άμυνας του αεροδρομίου. Μέχρι το τέλος Νοεμβρίου οι Ιάπωνες είχαν χάσει την πρωτοβουλία κινήσεων στο έδαφος, ωστόσο κατόρθωσαν να απωθήσουν αρκετές αμερικανικές επιθέσεις δυτικά του αεροδρομίου στο μέτωπο του ποταμού Ματανικάου. Υποσιτισμένη και μαστιζόμενη από ελονοσία, η 1η Μεραρχία Πεζοναυτών παρέδωσε την επιθετική φάση της εκστρατείας στη 2η Μεραρχία Πεζοναυτών και τη Μεραρχία Americal καθώς και στην 25η Μεραρχία του Στρατού, οι οποίες κατέστρεψαν τις ιαπωνικές δυνάμεις ανατολικά και νότια του αεροδρομίου και απώθησαν τη μεγαλύτερη ιαπωνική δύναμη στα δυτικά τον Δεκέμβριο του 1942. Η εκστρατεία στην ξηρά στοίχισε στους Αμερικανούς 1.769 νεκρούς από τους 60.000 στρατιώτες που υπηρέτησαν στο Γκουανταλκανάλ. Ο αριθμός θανάτων στους Ιάπωνες ήταν είκοσι φορές μεγαλύτερος.
Στόχος και των δύο η καταστροφή των νηοπομπών
Η ναυτική εκστρατεία ήταν αμφίρροπη επί τέσσερις μήνες και απέδειξε ότι το Αμερικανικό Ναυτικό υστερούσε σε εμπειρία νυχτερινών επιχειρήσεων πλοίων επιφανείας και αεροπορικής άμυνας του στόλου – εμπειρία που χρειαζόταν να ενισχύσει. Οι ναυτικές επιχειρήσεις και των δύο πλευρών επικεντρώθηκαν στην προσπάθεια καταστροφής νηοπομπών που μετέφεραν στρατεύματα και υλικό στο νησί. Κεντρισμένο από την απώλεια τεσσάρων καταδρομικών και δύο αντιτορπιλικών που βυθίστηκαν και ενός καταδρομικού και δύο αντιτορπιλικών που υπέστησαν ζημιές στη μάχη της νήσου Σάβο (8 – 9 Αυγούστου 1942), το Αμερικανικό Ναυτικό προέβαλε αντίσταση. Το πλήρωσε ακριβά, με τριάντα πολεμικά πλοία και μεταγωγικά να έχουν βυθιστεί, 76 σκάφη συνολικά να έχουν υποστεί ζημιές και 5.000 ναύτες να έχουν σκοτωθεί. Δύο από τα πλοία που βυθίστηκαν ήταν το Wasp και το Hornet, τα μισά αεροπλανοφόρα του Στόλου του Ειρηνικού. Τα αεροπλανοφόρα που διασώθηκαν, το Enterprise και το Saratoga, υπέστησαν και τα δύο σοβαρές ζημιές. Προτού λήξει η εκστρατεία, οι μάχες ανοιχτά των ανατολικών Νήσων του Σολομώντα, του ακρωτηρίου Εσπεράνς, των Νήσων Σάντα Κρουζ, της Τασαφαρόνγκα και της νήσου Ρενέλ στοίχισαν στον Στόλο του Ειρηνικού δύο αεροπλανοφόρα, δύο καταδρομικά και επτά αντιτορπιλικά – όλα βυθίστηκαν. Μετά από δύο κρίσιμες νυχτερινές μάχες ανοιχτά του Γκουανταλκανάλ (13 – 15 Νοεμβρίου), το Αμερικανικό Ναυτικό κυριαρχούσε στα τοπικά ύδατα με το Washington, το μοναδικό πολεμικό πλοίο που δεν είχε υποστεί ζημιές, και ένα αντιτορπιλικό. Δύο καταδρομικά και επτά αντιτορπιλικά είχαν βυθιστεί, ενώ τρία καταδρομικά και πέντε αντιτορπιλικά είχαν αποσυρθεί από τις μάχες με σοβαρές ζημιές.
Το Ιαπωνικό Ναυτικό, ωστόσο, πλήρωσε βαρύ τίμημα για την παρ’ ολίγον απώλεια της ναυτικής κυριαρχίας γύρω από το Γκουανταλκανάλ. Παρά την ανωτερότητά του στο νυχτερινό πυροβολικό και στις επιθέσεις με τορπίλες, το Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Ναυτικό έχασε δύο θωρηκτά, τέσσερα καταδρομικά, έντεκα αντιτορπιλικά, έξι υποβρύχια και 4.000 μέλη πληρώματος. Με νέα πολεμικά πλοία υπό κατασκευήν ή σε στάδιο εκπαίδευσης πληρωμάτων, το αμερικανικό Ναυτικό μπορούσε να αναπληρώσει τις απώλειές του. Με ένα περιορισμένο πρόγραμμα ναυπήγησης πολεμικών πλοίων σε εξέλιξη, το Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Ναυτικό δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τους Αμερικανούς στην ταχύτητα κατασκευής, αν και η δύναμη επιφανείας του παρέμεινε αήττητη μέχρι το 1944.
Η τελική νίκη κρίθηκε στον αέρα
Οι αεροπορικές επιχειρήσεις καθόρισαν τον νικητή του Γκουανταλκανάλ, ενώ το Henderson Field μαζί με τα βοηθητικά του αεροδρόμια προσέφεραν στους Αμερικανούς το επιχειρησιακό πλεονέκτημα, αντίστοιχο του οποίου οι Ιάπωνες δεν διέθεταν. Το πρώτο αμερικανικό αεροσκάφος προσγειώθηκε στο Henderson Field στις 12 Αυγούστου και η αυτοσχέδια Cactus Air Force (κωδική ονομασία) τελικά περιέλαβε την 1η Πτέρυγα Αεροπορίας Πεζοναυτών, διάφορες μονάδες αεροπορίας του Ναυτικού από αεροπλανοφόρα που είχαν βυθιστεί ή είχαν υποστεί ζημιές και πτέρυγες μαχητικών και ελαφρών βομβαρδιστικών αεροσκαφών της Αεροπορίας Στρατού των ΗΠΑ. Τους κρίσιμους μήνες του Οκτωβρίου – Νοεμβρίου του 1942, η Cactus Air Force μπορούσε να οργανώσει κατά μέσον όρο πενήντα με εξήντα επιχειρήσεις την ημέρα. Αποστολή ήταν η απώθηση ιαπωνικών βομβαρδιστικών, τα οποία κατέφθαναν γύρω στο μεσημέρι έπειτα από μία οκτάωρη πτήση από τα αεροδρόμιά τους στις βόρειες Νήσους του Σολομώντα. Η μεγαλύτερη απειλή στις επιχειρήσεις της Cactus Air Force, πέρα από την κατάληψη θέσεων, ήταν τα νυχτερινά πυρά από τα καταδρομικά και τα αντιτορπιλικά του «Τόκιο Εξπρές». Παρά τις ζημιές που υπέστησαν τα αεροδρόμια, οι πιλότοι της Cactus Air Force εντόπισαν στο φως της ημέρας, τη 15η Νοεμβρίου, δέκα ιαπωνικά μεταγωγικά σκάφη και τα βύθισαν ή τα αχρήστευσαν όλα, μαζί με τα στρατεύματα και το φορτίο τους. Μία μεγάλη αμερικανική νηοπομπή αφίχθη δίχως να εντοπιστεί.
Σε ό,τι αφορά απώλειες αεροσκαφών, από κάθε αίτιο, η εκστρατεία αποτελεί ισοπαλία, με 615 Συμμαχικά αεροπλάνα να έχουν καταστραφεί έναντι 683 ιαπωνικών. Στην ουσία, οι απώλειες αεροσκαφών δεν σημαίνουν και πολλά όταν συγκριθούν με το ποιου οι νηοπομπές έφθασαν στον προορισμό τους και ποιου όχι. Μεγαλύτερη σημασία έχει ο αριθμός των πιλότων που σκοτώθηκαν. Οι Σύμμαχοι έχασαν 420 πιλότους και μέλη πληρώματος, ενώ οι Ιάπωνες έχασαν 125 επίλεκτους πιλότους σε αεροπλανοφόρα και ενδεχομένως 400 ακόμη πιλότους και μέλη πληρώματος σε αεροδρόμια. Οι απώλειες των Ιαπώνων σε πιλότους ήταν από το μικρό σώμα χειριστών του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Ναυτικού, αναντικατάστατων στον διαθέσιμο χρόνο.
Η εκστρατεία του Γκουανταλκανάλ απεδείχθη ένα αιματηρό αλλά αναπόφευκτο μάθημα για τους Αμερικανούς στο πώς να νικήσουν την Ιαπωνία σε έναν ωκεάνιο πόλεμο, από νησί σε νησί.
* Ο κ. Allan R. Millett είναι καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Ορλεάνης.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_26/12/2010_426746
Διαβάστε περισσότερα...
Του Allan R. Millett*
Η κατάληψη και άμυνα του Γκουανταλκανάλ, ενός νησιού από βουνά και ζούγκλες στις νότιες Νήσους του Σολομώντα, σηματοδότησε το τέλος της επιθετικής στρατηγικής της Ιαπωνίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συνδεδεμένη με μια παράλληλη εκστρατεία αυστραλιανών και αμερικανικών δυνάμεων στη γειτονική Νέα Γουινέα, η εκστρατεία του Γκουανταλκανάλ έθεσε τις βάσεις για μια προέλαση των Συμμάχων -πάνω σε δύο άξονες- στο Ραμπούλ της Νέας Βρετανίας, ιαπωνικό προπύργιο αεροναυτικών επιχειρήσεων. Ηταν η πρώτη στρατηγικής σημασίας επίθεση των Συμμάχων στον πόλεμο στον Ειρηνικό.
Παρά τις ιαπωνικές ήττες στις ναυμαχίες της Θάλασσας των Κοραλλίων (4 - 8 Μαΐου 1942) και του Μίντγουεϊ (4 - 5 Ιουνίου 1942), η Ανώτατη Αυτοκρατορική Διοίκηση διέταξε επιθέσεις με στόχο την καταστροφή των ναυτικών και αεροπορικών βάσεων που προστάτευαν τις θαλάσσιες οδούς μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Αυστραλίας. Αυτό το σύστημα επιχειρησιακής υποστήριξης είχε αναπτυχθεί στο πλαίσιο της άμυνας των Φιλιππίνων (Δεκέμβριος 1941 - Μάιος 1942). Οπως υποπτεύονταν οι Ιάπωνες, οι Συμμαχικές δυνάμεις που βρίσκονταν συγκεντρωμένες στην Αυστραλία ίσως ήταν αρκετά δυνατές ώστε να εξαπολύσουν μια περιορισμένη επίθεση εναντίον των ιαπωνικών βάσεων στη Νέα Γουινέα και τις νότιες Νήσους του Σολομώντα. Ο αντικειμενικός στόχος ήταν το υπό κατασκευή ιαπωνικό αεροδρόμιο στη βόρεια πεδιάδα του Γκουανταλκανάλ.
Σύμφωνα με τη διαταγή από το αμερικανικό ΓΕΕΘΑ, η Επιχείρηση Φυλάκιο (Watchtower) προέβλεπε την ταυτόχρονη κατάληψη των ιαπωνικών βάσεων στις νότιες Νήσους του Σολομώντα, στις 8 Αυγούστου 1942. Μια αυστραλο-αμερικανική ναυτική δύναμη συνόδευε τη νηοπομπή αποβατικών σκαφών, στην οποία επέβαιναν η 1η Μεραρχία Πεζοναυτών, περίπου 20.000 αξιωματικοί και στρατιώτες από τρία τάγματα πεζικού, μία πυροβολαρχία, ένα τάγμα μηχανικού, και καταδρομείς, εναέρια και παράκτια άμυνα, υγειονομικό, επιμελητεία, διαβιβάσεις, και σώμα κατασκευών ναυτικού. Η μεραρχία, μοιρασμένη σε τρεις δυνάμεις, αποβιβάστηκε στο Γκουανταλκανάλ, το Τουλάγκι και το Γκαβούτου. Εκπληκτοι, οι Ιάπωνες δεν μπορούσαν να σταματήσουν τις αποβάσεις, αλλά είχαν τη δυνατότητα να καταστρέψουν τη μεραρχία στην ακτή με αδυσώπητες επιθέσεις - ναυτικές, από αέρος και από ξηράς. Ο αγώνας για το Γκουανταλκανάλ εξελίχθηκε σε εκστρατεία φθοράς έως ότου οι Ιάπωνες να αναγνωρίσουν την ήττα τους τον Ιανουάριο του 1943 και να αποσύρουν τους 9.000 επιζώντες από τους 29.000 στρατιώτες που είχαν σταλεί στο νησί. Καμία πλευρά δεν μπορούσε να νικήσει προτού αποκτήσει τον έλεγχο του ωκεανού γύρω από τις νότιες Νήσους του Σολομώντα, καθώς όλες οι επίγειες δυνάμεις μπορούσαν να ενισχυθούν και να ανεφοδιαστούν μόνο από θαλάσσης. Τελικά, οι Αμερικανοί έφεραν άλλη μια μεραρχία πεζοναυτών και δύο μεραρχίες πεζικού στο νησί. Μετά από αρκετές κρίσιμες μάχες τον Νοέμβριο του 1942, οι Ιάπωνες αποφάσισαν να μην ανεφοδιάσουν ή ενισχύσουν τα στρατεύματά τους στη «Νήσο του Λιμού».
Η εκστρατεία εξελίχθηκε σαν μια σειρά ιαπωνικών επιθέσεων με στόχο την καταστροφή του αεροδρομίου Henderson Field, με τους Αμερικανούς να το υπερασπίζουν. Σε τρεις διαφορετικές περιστάσεις, το ιαπωνικό πεζικό, με τεθωρακισμένα και πυροβολικό, προσπάθησε να καταλάβει το αεροδρόμιο και απέτυχε στη διάρκεια σφοδρών νυχτερινών επιθέσεων. Οι πεζοναύτες, με τη στήριξη ενός τάγματος πεζικού του Στρατού, έτρεψαν τους Ιάπωνες σε φυγή αρκετές φορές, αμυνόμενοι γενναία, κόντρα σε αντίξοες συνθήκες στα σημεία επίθεσης. Η επιμονή και η ισχύς πυρός των πεζοναυτών έφεραν τη νίκη.
Μεγάλες απώλειες
Οι Ιάπωνες αποδείχθηκαν εξίσου πεισματώδεις αντίπαλοι ενάντια σε επιθέσεις των πεζοναυτών που σκοπό είχαν να διευρύνουν την περίμετρο του Henderson Field προκειμένου να απωθήσουν το ιαπωνικό βαρύ πυροβολικό και να διευρύνουν τη γραμμή άμυνας του αεροδρομίου. Μέχρι το τέλος Νοεμβρίου οι Ιάπωνες είχαν χάσει την πρωτοβουλία κινήσεων στο έδαφος, ωστόσο κατόρθωσαν να απωθήσουν αρκετές αμερικανικές επιθέσεις δυτικά του αεροδρομίου στο μέτωπο του ποταμού Ματανικάου. Υποσιτισμένη και μαστιζόμενη από ελονοσία, η 1η Μεραρχία Πεζοναυτών παρέδωσε την επιθετική φάση της εκστρατείας στη 2η Μεραρχία Πεζοναυτών και τη Μεραρχία Americal καθώς και στην 25η Μεραρχία του Στρατού, οι οποίες κατέστρεψαν τις ιαπωνικές δυνάμεις ανατολικά και νότια του αεροδρομίου και απώθησαν τη μεγαλύτερη ιαπωνική δύναμη στα δυτικά τον Δεκέμβριο του 1942. Η εκστρατεία στην ξηρά στοίχισε στους Αμερικανούς 1.769 νεκρούς από τους 60.000 στρατιώτες που υπηρέτησαν στο Γκουανταλκανάλ. Ο αριθμός θανάτων στους Ιάπωνες ήταν είκοσι φορές μεγαλύτερος.
Στόχος και των δύο η καταστροφή των νηοπομπών
Η ναυτική εκστρατεία ήταν αμφίρροπη επί τέσσερις μήνες και απέδειξε ότι το Αμερικανικό Ναυτικό υστερούσε σε εμπειρία νυχτερινών επιχειρήσεων πλοίων επιφανείας και αεροπορικής άμυνας του στόλου – εμπειρία που χρειαζόταν να ενισχύσει. Οι ναυτικές επιχειρήσεις και των δύο πλευρών επικεντρώθηκαν στην προσπάθεια καταστροφής νηοπομπών που μετέφεραν στρατεύματα και υλικό στο νησί. Κεντρισμένο από την απώλεια τεσσάρων καταδρομικών και δύο αντιτορπιλικών που βυθίστηκαν και ενός καταδρομικού και δύο αντιτορπιλικών που υπέστησαν ζημιές στη μάχη της νήσου Σάβο (8 – 9 Αυγούστου 1942), το Αμερικανικό Ναυτικό προέβαλε αντίσταση. Το πλήρωσε ακριβά, με τριάντα πολεμικά πλοία και μεταγωγικά να έχουν βυθιστεί, 76 σκάφη συνολικά να έχουν υποστεί ζημιές και 5.000 ναύτες να έχουν σκοτωθεί. Δύο από τα πλοία που βυθίστηκαν ήταν το Wasp και το Hornet, τα μισά αεροπλανοφόρα του Στόλου του Ειρηνικού. Τα αεροπλανοφόρα που διασώθηκαν, το Enterprise και το Saratoga, υπέστησαν και τα δύο σοβαρές ζημιές. Προτού λήξει η εκστρατεία, οι μάχες ανοιχτά των ανατολικών Νήσων του Σολομώντα, του ακρωτηρίου Εσπεράνς, των Νήσων Σάντα Κρουζ, της Τασαφαρόνγκα και της νήσου Ρενέλ στοίχισαν στον Στόλο του Ειρηνικού δύο αεροπλανοφόρα, δύο καταδρομικά και επτά αντιτορπιλικά – όλα βυθίστηκαν. Μετά από δύο κρίσιμες νυχτερινές μάχες ανοιχτά του Γκουανταλκανάλ (13 – 15 Νοεμβρίου), το Αμερικανικό Ναυτικό κυριαρχούσε στα τοπικά ύδατα με το Washington, το μοναδικό πολεμικό πλοίο που δεν είχε υποστεί ζημιές, και ένα αντιτορπιλικό. Δύο καταδρομικά και επτά αντιτορπιλικά είχαν βυθιστεί, ενώ τρία καταδρομικά και πέντε αντιτορπιλικά είχαν αποσυρθεί από τις μάχες με σοβαρές ζημιές.
Το Ιαπωνικό Ναυτικό, ωστόσο, πλήρωσε βαρύ τίμημα για την παρ’ ολίγον απώλεια της ναυτικής κυριαρχίας γύρω από το Γκουανταλκανάλ. Παρά την ανωτερότητά του στο νυχτερινό πυροβολικό και στις επιθέσεις με τορπίλες, το Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Ναυτικό έχασε δύο θωρηκτά, τέσσερα καταδρομικά, έντεκα αντιτορπιλικά, έξι υποβρύχια και 4.000 μέλη πληρώματος. Με νέα πολεμικά πλοία υπό κατασκευήν ή σε στάδιο εκπαίδευσης πληρωμάτων, το αμερικανικό Ναυτικό μπορούσε να αναπληρώσει τις απώλειές του. Με ένα περιορισμένο πρόγραμμα ναυπήγησης πολεμικών πλοίων σε εξέλιξη, το Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Ναυτικό δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τους Αμερικανούς στην ταχύτητα κατασκευής, αν και η δύναμη επιφανείας του παρέμεινε αήττητη μέχρι το 1944.
Η τελική νίκη κρίθηκε στον αέρα
Οι αεροπορικές επιχειρήσεις καθόρισαν τον νικητή του Γκουανταλκανάλ, ενώ το Henderson Field μαζί με τα βοηθητικά του αεροδρόμια προσέφεραν στους Αμερικανούς το επιχειρησιακό πλεονέκτημα, αντίστοιχο του οποίου οι Ιάπωνες δεν διέθεταν. Το πρώτο αμερικανικό αεροσκάφος προσγειώθηκε στο Henderson Field στις 12 Αυγούστου και η αυτοσχέδια Cactus Air Force (κωδική ονομασία) τελικά περιέλαβε την 1η Πτέρυγα Αεροπορίας Πεζοναυτών, διάφορες μονάδες αεροπορίας του Ναυτικού από αεροπλανοφόρα που είχαν βυθιστεί ή είχαν υποστεί ζημιές και πτέρυγες μαχητικών και ελαφρών βομβαρδιστικών αεροσκαφών της Αεροπορίας Στρατού των ΗΠΑ. Τους κρίσιμους μήνες του Οκτωβρίου – Νοεμβρίου του 1942, η Cactus Air Force μπορούσε να οργανώσει κατά μέσον όρο πενήντα με εξήντα επιχειρήσεις την ημέρα. Αποστολή ήταν η απώθηση ιαπωνικών βομβαρδιστικών, τα οποία κατέφθαναν γύρω στο μεσημέρι έπειτα από μία οκτάωρη πτήση από τα αεροδρόμιά τους στις βόρειες Νήσους του Σολομώντα. Η μεγαλύτερη απειλή στις επιχειρήσεις της Cactus Air Force, πέρα από την κατάληψη θέσεων, ήταν τα νυχτερινά πυρά από τα καταδρομικά και τα αντιτορπιλικά του «Τόκιο Εξπρές». Παρά τις ζημιές που υπέστησαν τα αεροδρόμια, οι πιλότοι της Cactus Air Force εντόπισαν στο φως της ημέρας, τη 15η Νοεμβρίου, δέκα ιαπωνικά μεταγωγικά σκάφη και τα βύθισαν ή τα αχρήστευσαν όλα, μαζί με τα στρατεύματα και το φορτίο τους. Μία μεγάλη αμερικανική νηοπομπή αφίχθη δίχως να εντοπιστεί.
Σε ό,τι αφορά απώλειες αεροσκαφών, από κάθε αίτιο, η εκστρατεία αποτελεί ισοπαλία, με 615 Συμμαχικά αεροπλάνα να έχουν καταστραφεί έναντι 683 ιαπωνικών. Στην ουσία, οι απώλειες αεροσκαφών δεν σημαίνουν και πολλά όταν συγκριθούν με το ποιου οι νηοπομπές έφθασαν στον προορισμό τους και ποιου όχι. Μεγαλύτερη σημασία έχει ο αριθμός των πιλότων που σκοτώθηκαν. Οι Σύμμαχοι έχασαν 420 πιλότους και μέλη πληρώματος, ενώ οι Ιάπωνες έχασαν 125 επίλεκτους πιλότους σε αεροπλανοφόρα και ενδεχομένως 400 ακόμη πιλότους και μέλη πληρώματος σε αεροδρόμια. Οι απώλειες των Ιαπώνων σε πιλότους ήταν από το μικρό σώμα χειριστών του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Ναυτικού, αναντικατάστατων στον διαθέσιμο χρόνο.
Η εκστρατεία του Γκουανταλκανάλ απεδείχθη ένα αιματηρό αλλά αναπόφευκτο μάθημα για τους Αμερικανούς στο πώς να νικήσουν την Ιαπωνία σε έναν ωκεάνιο πόλεμο, από νησί σε νησί.
* Ο κ. Allan R. Millett είναι καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Ορλεάνης.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_26/12/2010_426746
Διαβάστε περισσότερα...
Το Wikileaks «προκαλεί» πολιτική αναστάτωση στη Ζιμπάμπουε
Ο Γενικός Εισαγγελέας της Ζιμπάμπουε Γιοχάνες Τομάνα σχεδιάζει να συστήσει μια επιτροπή η οποία θα ερευνήσει το ενδεχόμενο να ασκηθούν διώξεις για εσχάτη προδοσία εναντίον πολιτικών στη χώρα μετά την δημοσιοποίηση διπλωματικών τηλεγραφημάτων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ από το WikiLeaks κατά τα οποία φέρονται να βρίσκονταν σε στενή συνεργασία με τις ΗΠΑ.
Η κίνηση μοιάζει να έχει στόχο και τον πρωθυπουργό της χώρας Μόργκαν Τσβανγκιράι, καθώς εγχώρια ΜΜΕ ανέφεραν ότι το κόμμα ZANU-PF απαίτησε να διεξαχθεί επίσημη έρευνα για τις συναντήσεις και τις συζητήσεις του με τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Χαράρε.
Σε ένα από τα τηλεγραφήματα ο Τσβανγκιράι φέρεται να είπε ότι ο ίδιος και το κόμμα του δεν ήθελαν «ειλικρινά» την άρση των Δυτικών κυρώσεων σε βάρος του ZANU-PF, παρότι απηύθυναν σχετική έκκληση.
Ο Τομάνα είπε χθες Σάββατο ότι θα ορίσει μια ομάδα πέντε νομικών για να ερευνήσει εάν και κατά πόσον όσα αποκαλύπτονται στα τηλεγραφήματα που δημοσιοποίησε το WikiLeaks παραβιάζουν το Σύνταγμα της Ζιμπάμπουε.
«Τα τηλεγραφήματα που δημοσίευσε το WikiLeaks μοιάζουν να καταδεικνύουν μια προδοτική συνεργασία ανάμεσα σε πολίτες της Ζιμπάμπουε και χώρες που επιδεικνύουν επιθετικές διαθέσεις, ειδικά τις Ηνωμένες Πολιτείες», ανέφερε σε ανακοινωθέν του ο Τομάνα.
«Θα δώσω άμεσα εντολές σε μια ομάδα δικηγόρων να εξετάσει τα ζητήματα που προκύπτουν από τις [αποκαλύψεις που έκανε το] WikiLeaks».
Το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ επέβαλε κυρώσεις στον Τομάνα την Τρίτη, υποστηρίζοντας ότι οι ενέργειές του «υποσκάπτουν τους δημοκρατικούς θεσμούς» της χώρας της Αφρικής.
Ο Τομάνα αντέτεινε ότι οι κυρώσεις αποτελούν επίθεση εναντίον της Γενικής Εισαγγελίας, των θεσμών και του Συντάγματος της Ζιμπάμπουε.
Ο Τσβανγκιράι αρνήθηκε να σχολιάσει όσα περιέχονται στα τηλεγραφήματα που δημοσιοποίησε το WikiLeaks. Οι σύμβουλοί του λένε ότι δεν ισχύουν όσα τα αποδίδονται και περιγράφουν την υπόθεση ως «προσωπική επίθεση στον πρωθυπουργό» από το κόμμα του προέδρου.
Το ZANU-PF του Μουγκάμπε ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι η κυβέρνηση οφείλει να καταρτίσει νόμο που θα καθιστά συνώνυμες με το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας τις εκκλήσεις για την επιβολή κυρώσεων στη χώρα.
Το MDC του Τσβανγκιράι υποστηρίζει αντίθετα ότι η κυβέρνηση πρέπει να ερευνήσει τις αποκαλύψεις σε βάρος ανώτατων στελεχών της κυβέρνησης και ανθρώπων που βρίσκονται κοντά στον Μουγκάμπε, περιλαμβανομένης της συζύγου του Γκρέις, που φέρεται να κέρδισε χρήματα από παράνομες δοσοληψίες διαμαντιών από το αδαμαντωρυχείο Τσιάντζουα, στο ανατολικό τμήμα της χώρας.
Οι αποκαλύψεις του WikiLeaks κλιμάκωσαν κι άλλο την ένταση στους κόλπους της κυβέρνησης εθνικής ενότητας που συγκρότησαν το 2009 οι Μουγκάμπε και Τσβανγκιράι, με το ZANU-PF να τονίζει ότι τα τηλεγραφήματα των διπλωματών των ΗΠΑ επιβεβαιώνουν τον ισχυρισμό του ότι ο Τσβανγκιράι και το MDC συνεργάζονταν με την Δύση για να ανατρέψουν τον πρόεδρο.
Το WikiLeaks δημοσιοποίησε αρκετά τηλεγραφήματα του διπλωματικού προσωπικού των ΗΠΑ για τη Ζιμπάμπουε, περιλαμβανομένου ενός το οποίο φέρει έναν από τους σημαντικότερους συμμάχους του Τσβανγκιράι να ζητά τη βοήθεια της Ουάσινγκτον προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για να εξαγοραστούν οι επικεφαλής των υπηρεσιών ασφαλείας της χώρας, που θεωρούνται πιστοί στον Μουγκάμπε και το ZANU-PF.
Άλλο τηλεγράφημα αναφέρεται στο ότι ο πρώην ΓΓ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν είχε «προσφέρει» στον Μουγκάμπε μια συμφωνία βάσει της οποίας θα μπορούσε να παραιτηθεί και να ζήσει «με ασφάλεια» σε κάποια «ασφαλή» χώρα, κάτι που ο 86χρονος πρόεδρος της Ζιμπάμπουε απέρριψε κατηγορηματικά.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ (26/10/2010) Διαβάστε περισσότερα...
Η κίνηση μοιάζει να έχει στόχο και τον πρωθυπουργό της χώρας Μόργκαν Τσβανγκιράι, καθώς εγχώρια ΜΜΕ ανέφεραν ότι το κόμμα ZANU-PF απαίτησε να διεξαχθεί επίσημη έρευνα για τις συναντήσεις και τις συζητήσεις του με τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Χαράρε.
Σε ένα από τα τηλεγραφήματα ο Τσβανγκιράι φέρεται να είπε ότι ο ίδιος και το κόμμα του δεν ήθελαν «ειλικρινά» την άρση των Δυτικών κυρώσεων σε βάρος του ZANU-PF, παρότι απηύθυναν σχετική έκκληση.
Ο Τομάνα είπε χθες Σάββατο ότι θα ορίσει μια ομάδα πέντε νομικών για να ερευνήσει εάν και κατά πόσον όσα αποκαλύπτονται στα τηλεγραφήματα που δημοσιοποίησε το WikiLeaks παραβιάζουν το Σύνταγμα της Ζιμπάμπουε.
«Τα τηλεγραφήματα που δημοσίευσε το WikiLeaks μοιάζουν να καταδεικνύουν μια προδοτική συνεργασία ανάμεσα σε πολίτες της Ζιμπάμπουε και χώρες που επιδεικνύουν επιθετικές διαθέσεις, ειδικά τις Ηνωμένες Πολιτείες», ανέφερε σε ανακοινωθέν του ο Τομάνα.
«Θα δώσω άμεσα εντολές σε μια ομάδα δικηγόρων να εξετάσει τα ζητήματα που προκύπτουν από τις [αποκαλύψεις που έκανε το] WikiLeaks».
Το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ επέβαλε κυρώσεις στον Τομάνα την Τρίτη, υποστηρίζοντας ότι οι ενέργειές του «υποσκάπτουν τους δημοκρατικούς θεσμούς» της χώρας της Αφρικής.
Ο Τομάνα αντέτεινε ότι οι κυρώσεις αποτελούν επίθεση εναντίον της Γενικής Εισαγγελίας, των θεσμών και του Συντάγματος της Ζιμπάμπουε.
Ο Τσβανγκιράι αρνήθηκε να σχολιάσει όσα περιέχονται στα τηλεγραφήματα που δημοσιοποίησε το WikiLeaks. Οι σύμβουλοί του λένε ότι δεν ισχύουν όσα τα αποδίδονται και περιγράφουν την υπόθεση ως «προσωπική επίθεση στον πρωθυπουργό» από το κόμμα του προέδρου.
Το ZANU-PF του Μουγκάμπε ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι η κυβέρνηση οφείλει να καταρτίσει νόμο που θα καθιστά συνώνυμες με το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας τις εκκλήσεις για την επιβολή κυρώσεων στη χώρα.
Το MDC του Τσβανγκιράι υποστηρίζει αντίθετα ότι η κυβέρνηση πρέπει να ερευνήσει τις αποκαλύψεις σε βάρος ανώτατων στελεχών της κυβέρνησης και ανθρώπων που βρίσκονται κοντά στον Μουγκάμπε, περιλαμβανομένης της συζύγου του Γκρέις, που φέρεται να κέρδισε χρήματα από παράνομες δοσοληψίες διαμαντιών από το αδαμαντωρυχείο Τσιάντζουα, στο ανατολικό τμήμα της χώρας.
Οι αποκαλύψεις του WikiLeaks κλιμάκωσαν κι άλλο την ένταση στους κόλπους της κυβέρνησης εθνικής ενότητας που συγκρότησαν το 2009 οι Μουγκάμπε και Τσβανγκιράι, με το ZANU-PF να τονίζει ότι τα τηλεγραφήματα των διπλωματών των ΗΠΑ επιβεβαιώνουν τον ισχυρισμό του ότι ο Τσβανγκιράι και το MDC συνεργάζονταν με την Δύση για να ανατρέψουν τον πρόεδρο.
Το WikiLeaks δημοσιοποίησε αρκετά τηλεγραφήματα του διπλωματικού προσωπικού των ΗΠΑ για τη Ζιμπάμπουε, περιλαμβανομένου ενός το οποίο φέρει έναν από τους σημαντικότερους συμμάχους του Τσβανγκιράι να ζητά τη βοήθεια της Ουάσινγκτον προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για να εξαγοραστούν οι επικεφαλής των υπηρεσιών ασφαλείας της χώρας, που θεωρούνται πιστοί στον Μουγκάμπε και το ZANU-PF.
Άλλο τηλεγράφημα αναφέρεται στο ότι ο πρώην ΓΓ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν είχε «προσφέρει» στον Μουγκάμπε μια συμφωνία βάσει της οποίας θα μπορούσε να παραιτηθεί και να ζήσει «με ασφάλεια» σε κάποια «ασφαλή» χώρα, κάτι που ο 86χρονος πρόεδρος της Ζιμπάμπουε απέρριψε κατηγορηματικά.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ (26/10/2010) Διαβάστε περισσότερα...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)