Robert Kagan
The World America Made
Alfred Knopf, 2012
Της Michiko Kakutani
The New York Times Book Review
Ένα κοινό που φαίνεται να έχουν οι Μπαράκ Ομπάμα και Μιτ Ρόμνει αυτές τις μέρες είναι η εκτίμηση για τον νεοσυντηρητικό ιστορικό Ρόμπερτ Κάγκαν.
Η εκστρατεία του Ρόμνει έχει διατηρήσει το κ. Κάγκαν ως ένα ξένο-πολιτικό σύμβουλο και, σύμφωνα με αναφορές των ειδήσεων, ο πρόεδρος Ομπάμα έχει διαβάσει και επηρεαστεί από ένα πρόσφατο κείμενο του Κάγκαν. Ο μύθος του αμερικανικού ονείρου απορρίπτεται και υπογραμμίζει τη σημαντικότητα των Ηνωμένων Πολιτειών συντηρώντας τις παγκόσμιες υπευθυνότητες του.
Αυτό το κείμενο ήταν βασισμένο στο νέο βιβλίο του κ. Κάγκαν, The World America Made,ένα βιβλίο που τείνει να μετατραπεί πολύ περισσότερο σε διάσπαση υπόθεσης παρά σε άρθρο περιοδικού, ένα βιβλίο που υπονομεύει τις πιο ισχυρές λογομαχίες με ασαφείς γενικεύσεις, ισχυρισμούς και αυτάρεσκες δηλώσεις του φανερού (‘Είναι πρόωρο για εμάς να συνοψίσουμε, μετά από 10 χρόνια πολέμου, στα οποία λίγες δεκαετίες και μερικές τεχνολογικές καινοτομίες θα άλλαζαν τη φύση του ανθρώπου και τη φύση των διεθνών σχέσεων.’)
Το βιβλίο έχει όντως μία δυνατή υπόθεση με την έννοια ότι ‘τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά του σημερινού κόσμου – η μεγάλη εξάπλωση της δημοκρατίας, η ευημερία, η παρατεταμένη μεγάλη δύναμη της ειρήνης – έχουν βασιστεί ευθέως και πλαγίως στη δύναμη και την επιρροή που άσκησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες’, και προτείνει ότι ‘όταν η αμερικανική δύναμη μειωθεί, τα ιδρύματα και τα πρότυπα που ο Αμερικανός υποστηρίζει θα απορριφθούν επίσης.’
Ο Zbigniew Brzezinski, ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας προς τον Πρόεδρο Jimmy Carter, έκανε κοινά τα σημεία– με πολλή μεγαλύτερη ευκρίνεια – στο πρόσφατο βιβλίο του, ‘Strategic Vision’.
Ο κ. Κάγκαν παρατηρεί επίσης ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήταν ποτέ παντοδύναμες και έξυπνα σημειώνει ότι ‘σε κάθε δεκαετία από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Αμερικανοί έχουν ανησυχήσει για τη μείωση της επιρροής και παρακολουθούν νευρικά καθώς άλλες δυνάμεις φαίνονται να ακμάζουν εις βάρος της δικής τους δαπάνης.’
Γράφει ότι οι αυθεντίες και οι υπεύθυνοι χάραξης της εξωτερικής πολιτικής έχουν συχνά παραπονεθεί για τα ξένα και εγχώρια προβλήματα που εκδηλώθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες στο παρελθόν, και επισημαίνει ότι κάποιοι πρόσφατοι σχολιαστές έσπευσαν να τροποποιήσουν τις αξιολογήσεις τους σχετικά με την τύχη της Αμερικής.
Το 2004, όπως λέει, ο Fareed Zakaria περιέγραψε τις Ηνωμένες Πολιτείες καθώς απολάμβαναν μία ‘ολοκληρωμένη μονοπολικότητα’, σε αντίθεση με οτιδήποτε έχουμε δει από τη Ρώμη, μόνο για να αρχίσουμε να γράφουμε, μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα, σχετικά με το ‘Μετά Αμερικής Κόσμο’(Post-American World).
Όμως αν κάποιες από τις προσπάθειες του κ. Κάγκαν για να τοποθετήσει τις πρόσφατες δυσκολίες της Αμερικής σε ιστορική προοπτική (συγκρίνοντας, λέει, τις τιθέμενες από την Κίνα προκλήσεις για την απειλή της Σοβιετικής Ένωσης κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου) μπορεί να γίνουν διδακτικές, άλλοι ιστορικοί επιδίδονται σε περίεργες ασκήσεις σε σχέση με κραυγαλέες εκλογικεύσεις των σημερινών δεινών.
«Σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες στερούνται της ικανότητας να έχουν το δικό τους τρόπο σε πολλά θέματα,» γράφει ο κ. Κάγκαν, όμως αυτό δεν τις έχει εμποδίσει από το να απολαύσουν τόσο μεγάλη επιτυχία, αλλά και από το να υποφέρουν από την τόση αποτυχία στο παρελθόν.’
The World America Made
Alfred Knopf, 2012
Της Michiko Kakutani
The New York Times Book Review
Ένα κοινό που φαίνεται να έχουν οι Μπαράκ Ομπάμα και Μιτ Ρόμνει αυτές τις μέρες είναι η εκτίμηση για τον νεοσυντηρητικό ιστορικό Ρόμπερτ Κάγκαν.
Η εκστρατεία του Ρόμνει έχει διατηρήσει το κ. Κάγκαν ως ένα ξένο-πολιτικό σύμβουλο και, σύμφωνα με αναφορές των ειδήσεων, ο πρόεδρος Ομπάμα έχει διαβάσει και επηρεαστεί από ένα πρόσφατο κείμενο του Κάγκαν. Ο μύθος του αμερικανικού ονείρου απορρίπτεται και υπογραμμίζει τη σημαντικότητα των Ηνωμένων Πολιτειών συντηρώντας τις παγκόσμιες υπευθυνότητες του.
Αυτό το κείμενο ήταν βασισμένο στο νέο βιβλίο του κ. Κάγκαν, The World America Made,ένα βιβλίο που τείνει να μετατραπεί πολύ περισσότερο σε διάσπαση υπόθεσης παρά σε άρθρο περιοδικού, ένα βιβλίο που υπονομεύει τις πιο ισχυρές λογομαχίες με ασαφείς γενικεύσεις, ισχυρισμούς και αυτάρεσκες δηλώσεις του φανερού (‘Είναι πρόωρο για εμάς να συνοψίσουμε, μετά από 10 χρόνια πολέμου, στα οποία λίγες δεκαετίες και μερικές τεχνολογικές καινοτομίες θα άλλαζαν τη φύση του ανθρώπου και τη φύση των διεθνών σχέσεων.’)
Το βιβλίο έχει όντως μία δυνατή υπόθεση με την έννοια ότι ‘τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά του σημερινού κόσμου – η μεγάλη εξάπλωση της δημοκρατίας, η ευημερία, η παρατεταμένη μεγάλη δύναμη της ειρήνης – έχουν βασιστεί ευθέως και πλαγίως στη δύναμη και την επιρροή που άσκησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες’, και προτείνει ότι ‘όταν η αμερικανική δύναμη μειωθεί, τα ιδρύματα και τα πρότυπα που ο Αμερικανός υποστηρίζει θα απορριφθούν επίσης.’
Ο Zbigniew Brzezinski, ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας προς τον Πρόεδρο Jimmy Carter, έκανε κοινά τα σημεία– με πολλή μεγαλύτερη ευκρίνεια – στο πρόσφατο βιβλίο του, ‘Strategic Vision’.
Ο κ. Κάγκαν παρατηρεί επίσης ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήταν ποτέ παντοδύναμες και έξυπνα σημειώνει ότι ‘σε κάθε δεκαετία από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Αμερικανοί έχουν ανησυχήσει για τη μείωση της επιρροής και παρακολουθούν νευρικά καθώς άλλες δυνάμεις φαίνονται να ακμάζουν εις βάρος της δικής τους δαπάνης.’
Γράφει ότι οι αυθεντίες και οι υπεύθυνοι χάραξης της εξωτερικής πολιτικής έχουν συχνά παραπονεθεί για τα ξένα και εγχώρια προβλήματα που εκδηλώθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες στο παρελθόν, και επισημαίνει ότι κάποιοι πρόσφατοι σχολιαστές έσπευσαν να τροποποιήσουν τις αξιολογήσεις τους σχετικά με την τύχη της Αμερικής.
Το 2004, όπως λέει, ο Fareed Zakaria περιέγραψε τις Ηνωμένες Πολιτείες καθώς απολάμβαναν μία ‘ολοκληρωμένη μονοπολικότητα’, σε αντίθεση με οτιδήποτε έχουμε δει από τη Ρώμη, μόνο για να αρχίσουμε να γράφουμε, μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα, σχετικά με το ‘Μετά Αμερικής Κόσμο’(Post-American World).
Όμως αν κάποιες από τις προσπάθειες του κ. Κάγκαν για να τοποθετήσει τις πρόσφατες δυσκολίες της Αμερικής σε ιστορική προοπτική (συγκρίνοντας, λέει, τις τιθέμενες από την Κίνα προκλήσεις για την απειλή της Σοβιετικής Ένωσης κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου) μπορεί να γίνουν διδακτικές, άλλοι ιστορικοί επιδίδονται σε περίεργες ασκήσεις σε σχέση με κραυγαλέες εκλογικεύσεις των σημερινών δεινών.
«Σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες στερούνται της ικανότητας να έχουν το δικό τους τρόπο σε πολλά θέματα,» γράφει ο κ. Κάγκαν, όμως αυτό δεν τις έχει εμποδίσει από το να απολαύσουν τόσο μεγάλη επιτυχία, αλλά και από το να υποφέρουν από την τόση αποτυχία στο παρελθόν.’
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.