Όταν ο κομμουνισμός έπνεε τα λοίσθια
DER SPIEGEL
Ο προσφάτως αποθανών σταρ της ποπ, Μάικλ Τζάκσον, ίσως να είχε συμβάλει καθοριστικά στην πτώση του τείχους του Βερολίνου. Πέραν του «θρύλου» όμως, και άλλοι καλλιτέχνες της Καπιταλιστικής δύσης, όπως οι Πινκ Φλόϋντ και ο Μπρους Σπρίνγκστιν, συνέβαλαν με τον τρόπο τους στην πτώση του τείχους.
Αρχεία της πρώην ανατολικογερμανικής μυστικής αστυνομίας, Στάζι δείχνουν ότι οι αρχές φοβόντουσαν πως η συναυλία του Μάικλ Τζάκσον στο Βερολίνο τον Ιούνιο του 1988 θα προκαλούσε προβλήματα. Παρότι η συναυλία πραγματοποιήθηκε ένα χρόνο πριν από την πτώση του τείχους του Βερολίνου, η ανατολικογερμανική νεολαία παρουσιαζόταν ήδη «ανήσυχη».
Από ανακοίνωση που εξέδωσε η Στάζι σχετικά με το θέμα και η οποία βρέθηκε σε αρχεία που έφερε στο φως της δημοσιότητας η Γερμανική εφημερίδα Bild, προκύπτει ότι η μυστική αστυνομία φαινόταν να προβληματίζεται από το γεγονός ότι «η νεολαία θα κάνει τα πάντα για να βρεθεί στην συναυλία του Τζάκσον, στην περιοχή γύρω από την πύλη του Βρανδεμβούργου». Η ανακοίνωση τόνιζε ότι «πολλοί νέοι προγραμματίζουν σύγκρουση με την αστυνομία».
«Ανησυχούσαν ότι οι διαφωνούντες νέοι θα απαιτούσαν την πτώση του τείχους», δήλωσε ο Στέφεν Μάιερ, εκπρόσωπος της κυβερνητικής αντιπροσωπείας που φροντίζει τα αρχεία της Στάζι. «Η συναυλία ήταν για αυτούς μεγάλη απειλή, κυρίως λόγω των ξένων μέσων ενημέρωσης που θα βρίσκονταν εκεί για να καλύψουν το γεγονός».
Πράγματι, η Στάζι είχε σοβαρό λόγο να ανησυχήσει. Συναυλίες στο δυτικό Βερολίνο όπως αυτές του Μάικλ Τζάκσον προκαλούσαν σχεδόν κάθε φορά πονοκέφαλο στις αρχές. Ο Γερμανός μουσικός παραγωγός, Πήτερ Σβένκοβ, ο οποίος ήταν αρμόδιος για τον προγραμματισμό των συναυλιών κοντά στο τείχος του Βερολίνου, αποκάλυψε αργότερα στην εφημερίδα Die Welt πως ο προγραμματισμός συναυλιών δίπλα από το τείχος γινόταν εσκεμμένα.
Οι Πινκ Φλοϋντ
Οι διάφορες ομάδες νεολαίας της ανατολικής Γερμανίας ενημερώθηκαν για την συναυλία από ραδιοσταθμούς της δύσης και προγραμμάτιζαν, για κείνη τη μέρα, να μαζευτούν κοντά στο τείχος για να ακούσουν κι αυτοί από την άλλη μεριά την μουσική του Τζάκσον. Ωστόσο, η αστυνομία τους εμπόδισε, με αποτέλεσμα να υπάρξουν συμπλοκές και να συλληφθούν 200 άτομα.
Το καλοκαίρι του 1988 όλο και περισσότερες συναυλίες (Πινκ Φλοϋντ, Μάικλ Τζάκσον κ.α) προγραμματίζονταν στο ίδιο σημείο. Έτσι, η κυβέρνηση του ανατολικού Βερολίνου εξέφρασε παράπονα στην κυβέρνηση του δυτικού Βερολίνου ότι οι συναυλίες προκαλούσαν προβλήματα στο νοσοκομείο που βρίσκεται κοντά στο τείχος, και ότι ο θόρυβος και οι δονήσεις από τα μεγάφωνα θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στους ασθενείς, μέχρι και θανάτους.
«Είχαν ήδη πουληθεί 30.000 εισιτήρια για τους Πινκ Φλοϋντ. Η συναυλία δεν μπορούσε να ακυρωθεί», εξήγησε ο Σβένκοβ. «Έπρεπε να σιγουρευτούμε ότι οι Πινκ Φλοϋντ θα έπαιζαν πολύ ήσυχα και προσπαθήσαμε να κατευθύνουμε τον ήχο αποκλειστικά προς τη δύση. Ωστόσο, με πρωτοβουλία των Πινκ Φλόϋντ, κατά τη διάρκεια του ελέγχου ήχου, τα μεγάφωνα γύρισαν προς την ανατολή και «εκτόξευσαν» το ανατολικό Βερολίνο με την επιτυχία «Τhe Wall». Οι Πινκ Φλοϋντ έπαιξαν στις 16 Ιουνίου και η συναυλία του Μάικλ Τζάκσον επρόκειτο να πραγματοποιηθεί μερικές ημέρες αργότερα, στις 19 Ιουνίου. Έτσι, καμία έκπληξη δεν προκαλεί το γεγονός ότι μέχρι τον Μάιο εκείνου του έτους η ανατολικογερμανική μυστική αστυνομία είχε ανοίξει φάκελο στον Τζάκσον. Οι σημειώσεις στον φάκελο του Τζάκσον δείχνουν ότι τον είχαν υπό παρακολούθηση ενώ περιόδευε στο Βερολίνο. Η Στάζι παρατηρούσε από κοντά κάθε κίνηση του Τζάκσον, και προπαντός την επίσκεψη του στο σημείο ελέγχου Τσάρλι - ένα σημαντικό σημείο διέλευσης των συνόρων στο κέντρο της πόλης».
Η Στάζι ξυλοφόρτωσε τους διαδηλωτές
Οι φοβίες της αστυνομίας επιβεβαιώθηκαν. Κατά την διάρκεια της συναυλίας, η διαμάχη των νέων της ανατολικής πλευράς, οι οποίοι μαζεύτηκαν στο τείχος για να ακούσουν την μουσική του Τζάκσον με τους αστυνομικούς ήταν έντονες. Σύμφωνα με έναν αυτόπτη μάρτυρα, «οι αστυνομικοί που ήταν ντυμένοι με πολιτικά ρούχα, αναμίχθηκαν με το πλήθος, περιμένοντας κάποια ύποπτη κίνηση από τους παρευρισκόμενους για να δράσουν. Εκείνο το βράδυ δεν ακούσαμε καθόλου μουσική. Κάποια στιγμή το πλήθος άρχισε να φωνάζει ρυθμικά «Το τείχος πρέπει να φύγει». Τότε, οι μυστικοί αστυνομικοί που καραδοκούσαν ανέλαβαν δράση. Χτυπούσαν τους νέους που φώναζαν συνθήματα και τους φόρτωναν σε φορτηγά της αστυνομίας».
Ακριβώς ένα μήνα αργότερα, ο Αμερικανός τραγουδιστής, Μπρους Σπρίνγκστιν πραγματοποίησε μεγάλη συναυλία στο ανατολικό Βερολίνο, στην παρουσία περίπου 160.000 θεατών. Σε εκείνη την συναυλία, που οργανώθηκε από την κομουνιστική ομάδα νεολαίας, ο Σπρίνγκστιν προκάλεσε πανικό στις αρχές, δηλώνοντας ότι «ήρθα να τραγουδήσω για σας, τους Γερμανούς της ανατολής, με την ελπίδα ότι μια μέρα τα σύνορα θα καταργηθούν και το τείχος θα γκρεμιστεί». Η επίσημη ραδιοφωνική μετάδοση της συναυλίας λογοκρίθηκε.
The New York Times Syndicate
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.