Η πτώση της Χομς θα δημιουργήσει περισσότερες κοιτίδες αντίστασης
The Guardian, Α.P., Reuters
Το καθεστώς Ασαντ έχει την τάση να ισοπεδώνει πόλεις ολόκληρες στο πλαίσιο μιας «λογικής» παραδειγματισμού και αποθάρρυνσης. Πριν από τριάντα χρόνια, η εξέγερση των ισλαμιστών καταπνίγηκε στα ερείπια της Χάμα. Τις προηγούμενες ημέρες ήταν η σειρά της Χομς να «καθαριστεί» - κατά τον απεχθή ευφημισμό του καθεστώτος. Μπορεί η μεγάλη επίθεση των ειδικών δυνάμεων του συριακού στρατού υπό τον μικρότερο αδελφό του προέδρου της χώρας, Μπασάρ Ασαντ, Μαχέρ, στη συνοικία Μπάμπα Αμρ της πόλης να ήταν επιτυχής, αλλά αν το καθεστώς ευελπιστεί ότι καταλαμβάνοντας το προπύργιο των αντικαθεστωτικών θα βάλει τέλος στην εξέγερση, θα απογοητευτεί λίαν συντόμως.
Ο Πάτρικ Σιλ (βετεράνος δημοσιογράφος σε θέματα Μ. Ανατολής) έγραψε ότι «η Χάμα του 1982 μετετράπη σε πεδίο της ύστατης μάχης όπου είτε η μία είτε η άλλη πλευρά θα κυριαρχούσε και όπου θα καθοριζόταν το μέλλον της χώρας». Η Χομς, ωστόσο, δεν θα καθορίσει τίποτε, διότι η εκεί μάχη δεν ήταν η ύστατη. Δεν πρόκειται για τη μοναδική κοιτίδα αντίστασης στη Συρία, απλώς για το πιο προφανές σύμπτωμα μιας ασθένειας που έχει «μολύνει» ένα μεγάλο τμήμα της χώρας.
Η καταστροφή της πόλης θα γιγαντώσει, κατά πάσα πιθανότητα, την αντίσταση σε εθνικό επίπεδο. Σημειώνεται δε, ότι η ισχύς του αντικαθεστωτικού κινήματος είναι σαφώς μεγαλύτερη απ’ ό,τι στις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Η ισοπέδωση της Χομς, παράλληλα, θα γκρεμίσει τις όποιες ελάχιστες ελπίδες είχαν απομείνει για μια πολιτική διευθέτηση της κρίσης.
Στο μεταξύ, η παρουσία της 4ης μεραρχίας του συριακού στρατού στην πόλη -δηλαδή των ειδικών δυνάμεων υπό τον Μαχέρ Ασαντ- θα δημιουργήσει «ευκαιρίες» στη Δαμασκό για τους απλούς πολίτες που επιθυμούν να διαδηλώσουν κατά του καθεστώτος, αλλά και τους ενόπλους.
Η 4η μεραρχία, η οποία απαρτίζεται σχεδόν αποκλειστικά από μέλη της ισλαμικής αίρεσης των Αλεβιτών, είχε προ ολίγων εβδομάδων πρωταγωνιστήσει στην ανακατάληψη των προαστίων της συριακής πρωτεύουσας.
Παρ’ όλα αυτά, θα ήταν επικίνδυνο να αντιμετωπίζει κανείς τη συριακή εξέγερση μόνο υπό στρατιωτικό πρίσμα. Η εξέγερση δημιουργεί προβλήματα στη διακυβέρνηση της χώρας από το καθεστώς Ασαντ, η οποία μπορεί φυσικά να διογκωθεί από την απώλεια εδαφών.
Εχοντας ταξιδέψει επί δύο μήνες στη συριακή ενδοχώρα, ο Αμερικανός δημοσιογράφος Νιρ Ρόζεν κάνει λόγο για ένα «νέο πνεύμα αλληλεγγύης μεταξύ των κατοίκων διαφορετικών περιοχών, με τους αστούς στη Χομς ή στη Δαμασκό να εξεγείρονται, προκειμένου να υποστηρίξουν τους διαδηλωτές στα χωριά, και τους πλούσιους πολίτες της χώρας να διοργανώνουν αποστολές βοήθειας σε φτωχογειτονιές που μέχρι πρότινος δεν γνώριζαν καν πως υπήρχαν».
Από την Ιντλίμπ στο βόρειο τμήμα της χώρας μέχρι την Ντεράα στον Νότο, η καταστροφή της Χομς απλώς θα αναδείξει τη ματαιότητα των διαπραγματεύσεων και ότι η παράδοση στις δυνάμεις του καθεστώτος δεν εξυπηρετεί κανένα πραγματικό σκοπό.
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι οι εξεγερθέντες βρίσκονται κοντά στη νίκη. Παραδοσιακά, ο συμβολισμός των σφαγών (Βεγγάζη 2011, Ρατσάκ 1999) γεφυρώνει το κενό μεταξύ της διπλωματίας και του πολέμου. Δεν θα υπάρξει, βέβαια, μια τέτοια λύτρωση για τους Σύρους και αυτό εν μέρει λόγω του χάσματος μεταξύ των εξόριστων αντικαθεστωτικών πολιτικών και εκείνων που κρατούν τα όπλα στη Χομς και αλλού.
Επιπλέον, αν η βία στη Χομς προκαλέσει πράξεις αντεκδίκησης από τοπικούς ενόπλους, οι οποίοι μάχονται υπό την αιγίδα του FSA ή των τζιχαδιστών που επιθυμούν να εκμεταλλευτούν την αναταραχή, τότε η εξέγερση μπορεί να προσλάβει χαρακτηριστικά θρησκευτικής διαμάχης. Στην περίπτωση αυτή δε, οι μειονότητες θα αναζητήσουν προστασία στην αγκαλιά του καθεστώτος.
Τέλος, αν η Ρωσία και η Κίνα πιστεύουν ότι η Χομς μπορεί να γίνει κάτι αντίστοιχο με το Γκρόζνι ή την πλατεία Τιενανμέν, πλανώνται πλάνην οικτράν. Η πτώση της Χομς θα σηματοδοτήσει την έναρξη μιας νέας, πιο άγριας φάσης του συριακού εμφυλίου.
Τους βρήκαν στα συντρίμμια
Λίγο πριν από το μεσημέρι της Παρασκευής κι ενώ οι εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού εισέρχονταν στην Μπάμπα Αμρ για να συναντήσουν σκηνές δαντικής κολάσεως, το συριακό καθεστώς ανακοίνωνε την ανάσυρση των σορών της Αμερικανίδας δημοσιογράφου Μαρί Κόλβιν και του Γάλλου φωτορεπόρτερ Ρεμί Οσλίκ από τα συντρίμμια του αυτοσχέδιου κέντρου Τύπου του FSA. Νωρίτερα, Λιβανοί αξιωματούχοι επιβεβαίωναν ότι η τραυματισμένη Γαλλίδα δημοσιογράφος Εντίτ Μπουβιέ και ο Αμερικανός φωτορεπόρτερ Ουίλιαμ Ντάνιελς, που είχαν τραυματιστεί στην επίθεση του συριακού πυροβολικού που στοίχισε τη ζωή στην Κόλβιν και των Οσλίκ, βρίσκονταν ασφαλείς στη Βηρυτό. Την ίδια στιγμή, σε μια κίνηση που ίσως έχει ξεχωριστή σημασία, Ρωσία και Κίνα εξέφραζαν από κοινού με τα κράτη της Δύσης τη «βαθιά απογοήτευση» του Συμβουλίου Ασφαλείας για την κίνηση του καθεστώτος Ασαντ να μην επιτρέψει στην επικεφαλής της αρμόδιας υπηρεσίας του ΟΗΕ για την παροχή Ανθρωπιστικής Βοήθειας Βάλερι Αμος την είσοδο στη χώρα. Ο πρωθυπουργός της Ρωσίας και υποψήφιος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, επίσης, κράτησε αποστάσεις από τον Μπασάρ Ασαντ υποστηρίζοντας ότι δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σχέση μαζί του.
Πηγή
Λυσσάνε οι τοκογλυφοι και τα τσιράκια τους εναντίον της Συρίας. Τι μισθοφόρους στέλνουν.Τι όπλα. Τι ουρλιαχτά βγάζουν με τα Μέσα Μαζικής Εξαχρείωσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Συρία είναι ένα κοσμικό κράτος, σε καμιά περίπτωση θεοκρατικό ούτε και μοναρχία. Για το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ είναι πολύ πιο εύκολο σε παγκόσμιο επίπεδο για λόγους προπαγάνδας να αντιπαρατίθεται με ένα θεοκρατικό καθεστώς . Αυτός είναι ο λόγος της υποστήριξης των βαχαμπιστών Ισλαμιστών στις πόλεις Χάμα και Χόμς.Το έδαφος είναι πιο πρόσφορο μετά την εισβολή και κατοχή του Ιράκ. Οι Αμερικανοί είναι οι σταυροφόροι, είναι οι κατακτητές προτεστάντες χριστιανοί, ως εκ τούτου οι χριστιανοί ταυτίζονται με τους αμερικανούς σε ένα βαθμό για τον απλό μουσουλμάνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιοί είναι οι σύμμαχοι των Αμερικανοσιωνιστών στη Συρία ;
Οι βαχαμπιστές Σουνίτες ωθούμενοι και χρηματοδοτούμενοι από τις φιλοσιωνιστικές μοναρχίες του Κόλπου, οι νεοφιλελεύθεροι του εξωτερικού (διαθέτουν στην Αγγλία και τηλεοπτικό δορυφορικό σταθμό, χρηματοδοτούμενοι επίσημα με 10 εκατομμύρια δολάρια από τους Αμερικανούς), ένα κομμάτι αποχωρησάντων από το Κ.Κ. Συρίας με φιλοδυτικούς προσανατολισμούς και τέλος οι αυτονομιστές Κούρδοι.Για να γνωρίσουμε τη Συρία, και να κατανοήσουμε τις ισορροπίες στη χώρα είναι αναγκαία η γνώση του εθνικού και θρησκευτικού μωσαϊκού, της οντότητας του Έθνους της Συρίας. Ο πληθυσμός της Συρίας ανέρχεται στα 23 εκατομύρια.
Υπάρχουν περισσότεροι από 1,5 εκατ. πρόσφυγες από το Ιράκ (20% από αυτούς χριστιανοί Ασσύριοι και Χαλδαίοι). Το εθνικό και θρησκευτικό στοιχείο παίζει σημαντικό ρόλο στις πολιτικές πεποιθήσεις των πολιτών. Το 74 % είναι Σουνίτες, η πλειοψηφία τους της σέκτας Sufi. Σουνίτες είναι και οι Κούρδοι. Το 13% είναι Σιίτες , σέκτες Αλαουΐτών ,Ισμαηλιτών κ.α.Το 10% Χριστιανοί ,Αραβικής και Ασσυριακής καταγωγής.Εξ αυτών το 45% ένας συμπαγής πληθυσμός 1.000.000 πολιτών ,και εδώ το θέμα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον περισσότερο εθνικά και δευτερευόντως θρησκευτικά είναι οι Σύριοι Ορθόδοξοι χριστιανοί ,μεταξύ αυτών και περίπου δέκα χιλιάδες Έλληνες από την Αντιόχεια.
Μαζί με τους περίπου 400.000 Ελληνικής καταγωγής κατοίκους του Λιβάνου ανήκουν διοικητικά στο Πατριαρχείο Αντιοχείας που εδρεύει εδώ και επτά αιώνες στη Δαμασκό.
Η πλειοψηφία των μελών του SSNP (Syrian Social Nationalist Party) προέρχονται από την Ελληνική ορθόδοξη κοινότητα στη Συρία όπως και του ομώνυμου κόμματος του Λιβάνου.
Η Συρία κυβερνάται από το Εθνικό Προοδευτικό Μέτωπο (NFL) αποτελούμενο από 13 κόμματα , με κυρίαρχο ρόλο του Εθνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Baath. Τα άλλα κόμματα μέλη του Μετώπου είναι σοσιαλιστικού, αριστερού και εθνικιστικού προσανατολισμού. Το SSNP έχει 100.000 μέλη και θεωρείται μετά το Baath οργανωτικά το πιο ισχυρό κόμμα.
Οι Αμερικανοί θεωρούν στις εκθέσεις τους ότι το Baath με το SSNP κυβερνούν τη χώρα. Ο παρακάτω σύνδεσμος θα λύσει πολλές απορίες:
http://www.freerepublic.com/focus/f-bloggers/2794309/posts
Ο πόλεμος είναι πλέον ολοκληρωτικός και ο καθένας θα χρησιμοποιήσει όλες τις εφεδρείες του. Και η Ελλάς και η Συρία δέχεται επίθεση από τα ίδια κοράκια, από τις ίδιες Σιωνιστικές λέσχες - κράτη.