Η Κύπρος νέα Συρία για χάρη ρωσικών συμφερόντων;

Και το ξεχασμένο «ρωσικό κομμάτι του πάζλ».

Δίνουν και παίρνουν τις μέρες αυτές τα δημοσιεύματα και αναλύσεις του ξένου Τύπου και κυρίως των αμερικανικών ότι η  Μόσχα ε;iναι έτοιμη να δώσει νέο δάνειο στην Κύπρο που φθάνει τα 5 δις. ευρώ, αλλά με αντάλλαγμα σύμφωνα με το Stratfor, μία ναυτική βάση για τη Ρωσία στην Κύπρο, τώρα που το Ταρτούς της Συρίας, φαίνεται να χάνεται.

Και βέβαια δεν χρειάζεται ένας να είναι. οικονομολόγος ή διαστημικός επιστήμονας για να αντιληφθεί ότι εδώ  όντως παίζονται σοβαρά ανταλλάγματα και το θέμα δεν είναι απλά οικονομικό αλλά βαθιά πολιτικό. Περιεκτικά κάλυψε το όλο θέμα με κύριο άρθρο της η ημερήσια ελληνική εφημερίδα Νέας Υόρκης, Εθνικός Κήρυκας όταν έγραψε στις 20 Ιουνίου 2012 με τίτλο «Η εξάρτηση από τη Ρωσία»:

«Υπερβολικοί αλλά όχι εντελώς αδικαιολόγητοι, είναι οι φόβοι που εκφράζονται από τους ξένους, και ειδικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες, για τις σχέσεις Κύπρου-Ρωσίας με αφορμή το νέο διακρατικό δάνειο που προσπαθεί να συνάψει η Λευκωσία από τη Μόσχα για τις δημοσιονομικές ανάγκες του κυπριακού κράτους. Η αμερικανική ανησυχία διατυπώθηκε μέσα από δημοσίευμα της εφημερίδας « Νιού Γιόρκ Τάιμς» η οποία υποστηρίζει πως η Κύπρος κινδυνεύει να γίνει υποτελής του Κρεμλίνου.»  (Από το κύριο άρθρο της εφημερίδας Εθνικός Κήρυκας Νέας Υόρκης 20 Ιουνίου 2012. Ολόκληρο το άρθρο πιο κάτω).

Και ερωτά ο Εθνικός Κήρυκας: « Κάτω από ποίους όρους παραχωρείται το ρωσικό δάνειο;  Γιατί δεν πιστεύουμε ότι η Μόσχα δίνει τα δισεκατομμύριά της από. συμπάθεια προς τον πάλαι ποτέ «σύντροφο» Δημήτρη Χριστοφια. Το θέμα είναι  πολύ σοβαρό και θα πρέπει να υπάρξει απόλυτη διαφάνεια, που θα διαλύει και τις δικαιολογημένες, για τους λόγους που έχουμε αναφέρει, ανησυχίες των  Ευρωπαίων και Αμερικανών».

Στην Κύπρο εν τω μεταξύ ο πρώην διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου κ. Αθανάσιος Ορφανίδης με ανοικτή επιστολή του προς τον πρόεδρο Δ. Χριστόφια προβάλει τις δικές του κατηγορίες εναντίον της κυβέρνησης του ΑΚΕΛ για τις ασήκωτες ευθύνες εις βάρος της οικονομίας του τόπου και θέτει τα δικά του ερωτήματα προς τον πρόεδρο Δ. Χριστόφια: «Ποια είναι η σκοπιμότητα να επιχειρείτε εσείς προσωπικά, το κόμμα σας ΑΚΕΛ και άλλοι αντιπρόσωποί σας σήμερα να γίνει περαιτέρω ζημιά στο τραπεζικό σύστημα της Κύπρου;  Ποιού ακριβώς τα συμφέροντα εξυπηρετούνται;  Σίγουρα, πάντως, όχι της Κύπρου».

 http://www.sigmalive.com/inbusiness/news/financials/499686

Η ιστορία αυτή και ποίων τα συμφέροντα εξυπηρετούνται με την πολιτική του προέδρου Δημήτρη Χριστόφια, του ΑΚΕΛ και των αντιπροσώπων τους,  πάει πίσω στο χρόνο. Από τότε που ανέλαβε την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας ο Δημήτρης Χριστόφιας και παρέλαβε από τον μ. Τάσσο Παπαδόπουλο μια οικονομία με 600 εκ ευρώ πλεόνασμα το οποίο σε χρόνο ρεκόρ όχι μόνο εξαφάνισαν αλλά βρέθηκε το κράτος χρεωμένο.

Και όχι μόνο αυτό. Υπενθυμίζεται ότι πολύ γρήγορα μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον Δ.  Χριστόφια και ΑΚΕΛ,  ήθελαν να βάλουν χέρι και στα αποθέματα χρυσού πράγμα που εμποδίστηκε σθεναρά από τον διοικητή της Κεντρικής κ. Α. Ορφανίδη. Και όπως είχαν τότε οι πληροφορίες και με κάποια παρασκηνιακή επέμβαση αξιωματούχου της ΕΕ.

Η Μόσχα εδώ και δεκαετίες -από τα μέσα του 19^ου αιώνα- ήθελε να έχει υπό την επιρροή της την Κύπρο κυρίως γιατί δεν ήθελε την ΄Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα.  Αυτός ήταν και ο στόχος ηγετών του ΑΚΕΛ,  για μια «Σοβιετική Δημοκρατία».

Με την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και εντεύθεν (όσο και να προσπάθησαν την δεκαετία του 1960.) η «φιλοδοξία»  εκείνη δεν επιτεύχθηκε. Πολεμήθηκε όμως συστηματικά η ελληνικότητα της νήσου και η Ένωση με την Ελλάδα, το δε 1967 κορυφώθηκαν οι ανθελληνικές θέσεις της Μόσχας, όταν η τελευταία έπαιξε -σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων στο νησί- ένα συμμαχικό ανελέητο ρόλο με την Τουρκία και το Λονδίνο,  για την απομάκρυνση της Ελληνικής Μεραρχίας.

Η πολιτική αυτής της κυβέρνησης φαίνεται να είχε απαρχής στόχο την καταβαράθρωση της οικονομίας. Να την φέρει σε τέτοια χάλια, ούτως ώστε να χρειαστεί έξωθεν οικονομική ενίσχυση. Το ότι η κυβέρνηση Χριστόφια τα έκανε θάλασσα στην οικονομία είναι κοινώς γνωστό.  Οπόταν δίδεται η ευκαιρία στην «μητερούλα» Ρωσία να την σώσει!  

Προφανώς, δεν ήταν άσχετο ότι, εδώ και κάποια χρόνια, τροχοδρομήθηκε μια συνεχής «εισβολή» Ρώσων στο νησί, όπως καταγράφουν με κάθε λεπτομέρεια και τα ξένα δημοσιεύματα. Η ρωσική παρουσία έχει φθάσει κυριολεκτικά σε σημείο «εισβολής», με τη Λεμεσό να έχει «ονομαστεί χλευαστικά «Λεμεσογκράντ». Δηλαδή ότι δεν κατάφερε η Μόσχα σε μισό αιώνα να εξασφαλίζει, το κατορθώνει τώρα με κομμουνιστή πρόεδρο επί «καπιταλιστικής» διακυβέρνησης και με την Κυπριακή Δημοκρατία πλήρες μέλος της ΕΕ, της οποίας μάλιστα αυτή την περίοδο προεδρεύει!

Γιατί το Μαρί;

Η καθοδηγούμενη και ρωσο-κατευθυνόμενη πολιτική Χριστόφια/ΑΚΕΛ όμως φάνηκε καθαρά με την τραγωδία στο Μαρί. Δυστυχώς όμως, η αγανάκτηση του κόσμου κτύπησε λανθασμένο στόχο ή μισό στόχο. Επικεντρώθηκαν οι επικρίσεις στις ευθύνες του προέδρου Χριστόφια για την τραγωδία και κανένας δεν αναφέρθηκε στο ΓΙΑΤΙ ο πρόεδρος Χριστόφιας ενέργησε με τον τρόπο εκείνο με το γνωστό αποτέλεσμα. Και όμως, η απάντηση δημοσιεύθηκε σε αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της συναδέλφου δημοσιογράφου Μικαέλλας Λοίζου στην Σημερινή, στις 9 Σεπτεμβρίου 2011 με τίτλο «Το ρωσικό κομμάτι του πάζλ» με φωτογραφία του Ρώσου υπ. Εξωτερικών με τον τότε δικό μας υπ. Εξωτερικών Μάρκο Κυπριανού. Πέρασε εντελώς απαρατήρητο. 

Το δημοσίευμα αποκάλυπτε ότι ευθυγραμμισμένη με τη ρωσική γραμμή ήταν η στάση της Κύπρου στο θέμα των εκρηκτικών στο Μαρί.  Ρωσικό χέρι είχε αλλάξει σκόπιμα την διατύπωση της Επιτροπής Κυρώσεων και αντί να καλεί την κυβέρνηση Χριστόφια να παραδώσει το φορτίο σε τρίτη χώρα, όπως ήταν αρχικά η πρόθεσή της, να την μετατρέπει σε μιαν αοριστολογία. Η Ρωσία δεν ήθελε το πλοίο, που ήταν ρωσικών συμφερόντων, και που προοριζόταν για την Συρία, να φύγει από την Κύπρο. Η Ρωσία διευθέτησε την τροποποίηση για να κρατήσει το φορτίο στην Κύπρο και να μπορεί η ίδια να παρεμβαίνει στον έλεγχο της κατάστασης. ΄Εγραψε μεταξύ άλλων  η Σημερινή:

«. «Καλημέρα» με συγχαρητήρια στη Μόσχα
Στο πρακτικό αναφέρεται ότι «ο κ. Λαβρόφ συνεχάρη τον Κύπριο ομόλογό του, για τους χειρισμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας στο ζήτημα του πλοίου Monchegorsk», κάτι που δείχνει πως η Ρωσία έμεινε πλήρως ικανοποιημένη από την απόφαση το φορτίο να παραμείνει στην Κύπρο, χωρίς περαιτέρω προσπάθειες διοχέτευσής του αλλού..ο τέως ΥΠΕΞ συζητούσε το ζήτημα με τον Ρώσο ομόλογό του και εισέπραττε συγχαρητήρια.». 

Στις 11 Σεπτεμβρίου 2011 δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα geopolitics-gr το άρθρο μου (γραμμένο στις 10.9.2011) «13 Έλληνες Κύπριοι νεκροί για χάρη της Μόσχας.» και στις 12 Σεπτεμβρίου στην www.koukouvagia.com  και σε άλλες ιστοσελίδες και εφημερίδες στο Λονδίνο.

http://geopolitics-gr.blogspot.com/2011/09/13.html

http://www.koukouvagia.com/periexomena/h_apoch_ths_koykoybagias/13_ellines_kuprioi_nekroi_gia_xari_tis_mosxas.html 

Επομένως οι απαντήσεις που  δικαιολογημένα αναζητεί  τόσο ο Εθνικός Κήρυκας όσο και ο κ. Αθανάσιος Ορφανίδης με την ανοικτή επιστολή του προς τον πρόεδρο Χριστόφια στην οποία δεν απαντούν οι κυβερνώντες (αν και πιστεύω ο κ. Ορφανίδης γνωρίζει πολύ καλύτερα από μας)  βρίσκονται στο ξεχασμένο «Ρωσικό κομμάτι του πάζλ», και στα συμφέροντα και φιλοδοξίες της Μόσχας πάνω στην Κύπρο.

Βαρυσήμαντα άρθρα στην Σημερινή (σήμερα 21.6.2012) για τις εγκληματικές ευθύνες της κομμουνιστικής ηγεσίας εις βάρος της οικονομίας: ΄Αρθρο Θέση της Σημερινής με τίτλο « Οι καταστροφείς της οικονομίας»

http://www.sigmalive.com/simerini/columns/thesi/500086 ,

 «Οι 278 ώρες του Σιαρλή και η καταστροφή της κυπριακής οικονομίας» του Σάββα Ιακωβίδη, http://www.sigmalive.com/simerini/columns/antistaseis/500177

και δύο σχόλια στην σελίδα Αναφανδόν http://www.sigmalive.com/simerini/anafandon/500104

Σημειώνεται ότι η πολιτική αυτή δεν ενοχλεί την Βρετανία καθώς τόσο η Μόσχα όσο και το ΑΚΕΛ  ποτέ στην πραγματικότητα  (εκτός για εσωτερική κατανάλωση) δεν ενοχλούνταν  από την παρουσία των βρετανικών βάσεων .

΄Οσον αφορά δε το οξύμωρο η πολιτική Χριστόφια να υποστηρίζεται από το Λονδίνο,  η υποστήριξη βασίζεται στην ελπίδα να κλείσει το Κυπριακό όπως επιθυμεί η Τουρκία.  Έτσι και  επιτευχθεί αυτό,  Λονδίνο - Μόσχα - Άγκυρα θα τα βρουν και πάλιν με .αμοιβαία ικανοποίηση σε όλα τα επίπεδα, περιλαμβανομένων και του θαλάσσιου πλούτου. Φτάνει να εξουδετερωθεί η αμερικανική ανάμιξη και πιθανόν και οποιαδήποτε αμυντική συμφωνία με το γειτονικό Ισραήλ που πολεμά η Τουρκία.

(Είναι γνωστό ότι το Φόρειν ΄Οφις πάντοτε ήταν και παραμένει φιλοτουρκικό και φιλο-αραβικό. Ιδιαίτερου ενδιαφέροντος η ανάλυση  της Caroline B. Glick, στην Jerusalem Post στις 14 Ιουνίου 2012 με τον χαρακτηριστικό τίτλο « Ονειρεμένες εξωτερικές πολιτικές» (Dreamy foreign policies)  με το οποίο επιτίθεται της βρετανίδας βαρώνης ΄Αστον επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, για την αχαλίνωτη εχθρότητά της εναντίον του Ισραήλ.).

Φανούλα Αργυρού

Ερευνήτρια-συγγραφέας Λονδίνο 20.6.2012