America’s Three Regimes: A New Political History

Morton Keller 
America’s Three Regimes: A New Political History 
Oxford University Press, 2007
 
Του Michael Lind 
The Forum Book Review
 
 
Ο Άμπροους Μπιρς έγραψε πως η ιστορία είναι «μια αφήγηση συνήθως λανθασμένη και συνήθως ασήμαντη, την οποία κινούν ηγέτες, συνήθως παλιάνθρωποι και στρατιώτες, συνήθως βλάκες». Αυτός ο Αμερικανικός κυνισμός για την ιστορία όμως δεν σταμάτησε την ακαδημαϊκή αναζήτηση για την δομή των εναλλαγών της Αμερικανικής πολιτικής. Ο Άρθουρ Μ. Σλέσιντζερ ο νεότερος περιέγραψε την Αμερικανική ιστορία σαν έναν κύκλο μεταρρύθμισης και συντήρησης. Ο Θίοντορ Λόουι έγραψε οτι οι πολιτικές του Νιού Ντιάλ μετά το Κραχ του 1929, εκτός από τον φιλελευθερισμό όπως τον ξέρουμε σήμερα δημιούργησαν και μια Δεύτερη Δημοκρατία των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Μπρους Άκερμαν κι εγώ από την άλλη αναφερθήκαμε σε τρεις Δημοκρατίες, με κομβικά σημεία τον Εμφύλιο Πόλεμο και το Νιού Ντιλ, και μιλήσαμε για το πώς θα μπορούσε να μοιάζει μια Τέταρτη Δημοκρατία των Ηνωμένων Πολιτειών.
 
Ο Μόρτον Κέλλερ, επίτιμος καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Μπράντις της Μασαχουσέτης, αντικαθιστά τον όρο «δημοκρατίες» με τον πιο γενικό «regime» (Σ.τ.Μ. πολίτευμα ή καθεστώς) στο βιβλίο του «America’s Three Regimes: A New Political History». Τα τρία καθεστώτα στα οποία αναφέρεται είναι το «σεβάσμιο-ρεπουμπλικανικό» (deferential-republican), το οποίο διήρκησε περίπου από την ανεξαρτησία της Αμερικής μέχρι το 1830, το κομματικό-δημοκρατικό (party-democratic) από το 1830 μέχρι το 1930 και το παρόν λαϊκό-γραφειοκρατικό (populist-bureaucratic) το οποίο έχει τις βάσεις του στο Νιού Ντιλ. Κάθε ένα από αυτά τα καθεστώτα περιστρέφεται γύρω από μια κεντρική έννοια. «Το μήλο της Έριδος για την σεβάσμια-ρεπουμπλικανική περίοδο» γράφει ο Κέλλερ, «ήταν η έννοια της ελευθερίας των αποικιών από την Αγγλία και του ατόμου από την κυβέρνηση. Η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ των πολιτειών και της κυβέρνησης ήταν το θέμα της κομματικής-δημοκρατικής περιόδου. Τα δικαιώματα του ατόμου και των κοινωνικών ομάδων καθόρισαν την λαϊκή-γραφειοκρατική περίοδο».

Η περιγραφή της σεβάσμιας-ρεπουμπλικανικής περιόδου ταιριάζει με τα ιστορικά στοιχεία. Οι τότε ψηφοφόροι είχαν σαν κριτήριο τον σεβασμό προς τους τοπικούς άρχοντες ενώ ο ρεπουμπλικανισμός διαπότιζε την πολιτική και η αντιπολίτευση θεωρείτο συνομωσία ενάντια στο κοινό καλό. Όπως υποδεικνύει ο Κέλλερ, τόσο οι Φεντεραλιστές όσο και οι Δημοκράτες-Ρεπουμπλικάνοι του Τζέφερσον θεωρούσαν τους πολιτικούς τους εχθρούς προδότες. Εξίσου πειστικός είναι ο καθορισμός της κομματικής-δημοκρατικής περιόδου αρχίζοντας από την επινόηση του μαζικού πολιτικού κόμματος επί διακυβέρνησης Άντριου Τζάκσον και κλείνοντας με τον μαρασμό των κομματικών μηχανών στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα. Με το τρίτο καθεστώς, το λαϊκό-γραφειοκρατικό, ο Κέλλερ περιγράφει με ακρίβεια πολλά χαρακτηριστικά του σημερινού πολιτικού χάρτη. Γράφει πως το Νιού Ντιλ οδήγησε στην περιθωριοποίηση των πολιτικών κομμάτων και σε μια στροφή προς την διεύρυνση της ομοσπονδιακής γραφειοκρατίας και της επιρροής των ομοσπονδιακών δικαστών και των ομάδων πίεσης. 

Τα «τρία καθεστώτα» του Κέλλερ πείθουν σαν μια ευρεία προσέγγιση της ιστορίας της δομής της Αμερικανικής πολιτείας. Στο «America’s Three Regimes», ο συγγραφέας σκιαγραφεί μια πρωτότυπη προσέγγιση της Αμερικανικής ιστορίας σε μια καλογραμμένη αφήγηση η οποία είναι εύκολα κατανοητή και στους μη-ειδικούς. Παρόλο που η ιστορία είναι από την φύση της απρόβλεπτη, αναμένω πως το «America’s Three Regimes» θα γίνει ένα από τα κλασσικά έργα της πολιτικής ιστορίας της χώρας.