Ενοχλημένος ο Ερντογάν

Του Μιχάλη Ιγνατίου
Παρακολούθησα με προσοχή την επίσκεψη του πρωθυπουργού της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν στην Ουάσιγκτον όπως και τις δραστηριότητες του υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, μπροστά στον οποίο υποκλίνεται η ελίτ της ελληνικής και της κυπριακής δημοσιογραφίας. Σε αντίθεση, οι συμπατριώτες του συνάδελφοι τον περιγελούν και τον χαρακτηρίζουν δικαιολογημένα Ναπολέοντα διότι σε τελική ανάλυση πρέπει να βρίσκεται στη φάση «να κοροϊδεύει ακόμα και τον εαυτό του».
Ο κ. Ερντογάν ήταν εξαφανισμένος. Από το ξενοδοχείο πήγε στο χώρο της συνόδου για τα πυρηνικά, έκανε 2-3 συναντήσεις στο πόδι και απέφυγε τα πολλά λόγια. Οι Τούρκοι διπλωμάτες απέδωσαν την «εξαφάνισή» του στην κούραση και σε ιατρικά προβλήματα -ευτυχώς όχι ανησυχητικά. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι δεν έκανε αισθητή την παρουσία του. Δεν ήταν ο Ερντογάν που γνωρίσαμε στα προηγούμενα ταξίδια όταν επιτίθετο με σκληρές εκφράσεις εναντίον των πάντων. Τόσο η συνάντησή του με τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα όσο και το τετ-α-τετ με τον πρόεδρο της Αρμενίας δεν άγγιξαν καν έστω στο ελάχιστο τις προσδοκίες του. Εφυγε δυσαρεστημένος και εκνευρισμένος, θα έλεγα έντονα ενοχλημένος. Ο κ. Ομπάμα τον πληροφόρησε πως με έντονη δυσαρέσκεια άκουσε την πρόθεση του κ. Ερντογάν να επισκεφθεί την Τεχεράνη και να λάβει μέρος στην αντισύνοδο για τα πυρηνικά του προέδρου του Ιράν.


Στην Ουάσιγκτον ουδείς «αγοράζει» τους ισχυρισμούς των Τούρκων και των Αμερικανών ότι οι τουρκοαμερικανικές σχέσεις προχωρούν κανονικά, σε κλίμα αγαλλίασης και ευφορίας. Διέρχονται τη μεγαλύτερη κρίση από το 2003 και ο Λευκός Οίκος είναι στη φάση που θα ακούσει την «έκρηξη» του ενοίκου του. Αυτή τη φορά τον ρόλο του κακού ανέλαβε ο κ. Νταβούτογλου. Στο Συμβούλιο Διεθνών Υποθέσεων ήταν θλιβερός.
Αντιμετώπισε το ακροατήριο, που αποτελείτο από διπλωμάτες, καθηγητές, επιστήμονες και δημοσιογράφους ως αρνιά. Οι δηλώσεις του ήταν γεμάτες ψέματα και δυστυχώς δεν δόθηκε η ευκαιρία στον αντίλογο. Οταν αναφέρθηκε στους «δυστυχείς Τουρκοκύπριους» μόνο που δεν έκλαψε ο άμοιρος. Ηταν πλημμυρισμένος στη θλίψη ο δυστυχής επειδή η ...«υπερδύναμη» Κύπρος καταπιέζει τους Τουρκοκύπριους! Σάμπως πως οι 40 χιλιάδες στρατιώτες που στρατοπεδεύουν στην κατεχόμενη Κύπρο είναι Ελληνες...
Τις απαντήσεις του στις στημένες ερωτήσεις του πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στην Τουρκία Μαρκ Γκρόσμαν -τον οποίο έχει κατηγορήσει ευθέως Αμερικανοτουρκάλα υπάλληλος του FΒΙ ως πράκτορα της Τουρκίας- ακολουθούσε ένα μουρμουρητό διαμαρτυρίας και δυσπιστίας. Μία από τις στημένες ερωτήσεις δόθηκαν στον πρώην αρχηγό του «τουρκικού λόμπι» Στίβεν Σόλαρζ, ο οποίος από τη θέση του βουλευτή είχε «κάψει» την Ελλάδα και την Κύπρο. Βέβαια, ο κ. Σόλαρζ είναι πιο πιστός στο Ισραήλ παρά στην Τουρκία, οπότε «κάρφωσε» τον κ. Νταβούτογλου για την απαράδεκτη, όπως χαρακτηρίζεται, στάση της Αγκυρας εναντίον του Ισράηλ.
Ο Τούρκος υπουργός, κυριαρχημένος δήθεν από αγανάκτηση, επιτέθηκε εναντίον του εβραϊκού κράτους, μίλησε για τη δημιουργία (εκ μέρους του Ισραήλ) γκέτο στη Γάζα και ισχυρίστηκε ότι αξιωματούχοι της ισραηλινής κυβέρνησης τον εξαπάτησαν. Οσοι κοιτάξαμε και είδαμε τον κ. Σόλαρζ εύκολα αντιληφθήκαμε ότι μετάνοιωσε για τα 30 χρόνια σθεναρής υποστήριξης προς την Τουρκία, κάτι που επιβεβαιώθηκε όταν τελείωσε η εκδήλωση. Δυστυχώς, ο κ. Σόλαρζ και οι όμοιοί του στο εβραϊκό λόμπι ήταν αυτοί που βοήθησαν να δικαιολογηθεί η τουρκική εισβολή και κατοχή και να πολεμηθούν με μίσος η Ελλάδα και η Κύπρος. Ο κ. Ερντογάν και ο κ. Νταβούτογλου τους πληρώνουν με το ίδιο νόμισμα. Και είναι κάτι που δεν με στεναχωρεί καθόλου...
Το παιγνίδι για τα πυρηνικά του Ιράν παίζεται από μεγάλους παίκτες της διεθνούς πολιτικής και διπλωματίας. Οι κ. Ερντογάν και Νταβούτογλου δεν έχουν αντιληφθεί ότι έχουν πατήσει στις λάσπες με τα γαμπριάτικα τους παπούτσια. Ο πρόεδρος Ομπάμα και η Χίλαρι Κλίντον τους είπαν ότι παίζουν το επικίνδυνο πυρηνικό παιγνίδι της Τεχεράνης, άρα αντιστρατεύονται τα αμερικανικά συμφέροντα. Τα δημόσια χαμόγελα δεν θα λειτουργούν για πάντα ως φερετζές για τους Αμερικανούς και τους Τούρκους. Εφτασε η ώρα «του είστε μαζί μας ή είστε μαζί τους»... Διότι για τους πολεμοχαρείς του Πενταγώνου το Ιράν είναι κίνδυνος-θάνατος για την Αμερική...
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ