Tου David Ignatius - Aρθρογράφου της Washington Post
Εάν οι Αμερικανοί διοικητές έχουν δίκιο, να πώς αρχίζει η αποχώρηση από το Αφγανιστάν: Μερικές δεκάδες καταπονημένοι αγρότες της φυλής των Παστούν κάθονται σε χαλιά κάτω από ένα πρόχειρο υπόστεγο. Εχουν περάσει 45 μέρες αφότου οι Αμερικανοί πεζοναύτες εισέβαλαν μαζί με Αφγανούς στρατιώτες στην πόλη Μάρτζα, οχυρό των Ταλιμπάν, όπου τώρα συσκέπτονται οι πρεσβύτεροι της περιοχής. Ενας ηγέτης των Παστούν, ονόματι Αμπντούλ Σαλάμ, παρουσιάζει μια μακρά λίστα παραπόνων: σχολεία, νοσοκομεία, δρόμοι, χρήματα για την αντικατάσταση των καλλιεργειών οπίου. Ενας Αφγανός κυβερνήτης της περιοχής, ονόματι Γκιουλάμπ Μανγκάλ, μοιράζει γενναιόδωρες υποσχέσεις για βοήθεια· στο βάθος διακρίνονται οι κινήσεις του αμερικανικού στρατού και των αξιωματούχων που θα πληρώσουν τους λογαριασμούς.
Κάπως έτσι τελειώνουν οι διαμάχες στο Αφγανιστάν: Οι Αφγανοί καταθέτουν τα παράπονά τους και καταλήγουν σε κάποια συμφωνία. Τα χρήματα αλλάζουν χέρια και η τιμή αποκαθίσταται. Οι μάχες συχνά συνεχίζονται στο παρασκήνιο, αλλά ο περισσότερος κόσμος γυρίζει σπίτι έως ότου ξεσπάσει η επόμενη διαμάχη.
«Οπως όλα δείχνουν, οι απλοί κάτοικοι της Μάρτζα θέλουν απλώς να συνεχίσουν τις ζωές τους», δήλωσε ο ναύαρχος Μάικ Μάλεν, επικεφαλής του Μεικτού Επιτελείου Στρατού, ο οποίος παρακολούθησε με ενθουσιασμό το συμβούλιο των Παστούν. Αργότερα, διαβεβαίωσε σε ένα ακροατήριο Αφγανών δημοσιογράφων στην Καμπούλ: «Ολοι μας θέλουμε να δούμε αυτόν τον πόλεμο να τελειώνει το συντομότερο δυνατόν».
Η εθνική εκδοχή αυτής της διαδικασίας είναι αμφίβολο εάν έχει αρχίσει, αλλά τα βασικά της σημεία σκιαγραφήθηκαν από τον Γκράεμ Λαμπ, Βρετανό απόστρατο αντιστράτηγο, ο οποίος συντονίζει τη διαδικασία συμφιλίωσης για λογαριασμό των συμμαχικών δυνάμεων. Επικαλείται μια πτυχή της στρατιωτικής στρατηγικής για να εξηγήσει την αποστολή του: «Το αντικείμενο του πολέμου είναι μια δίκαιη ειρήνη», λέει. Ο Λαμπ θεωρεί ότι οι πρώτες ενδείξεις του τέλους του πολέμου μπορούν να αναζητηθούν στη χαλαρή και μερικές φορές ατελή διαδικασία στην οποία εμπλέκονται ποικίλες αφγανικές πλευρές, γειτονικές χώρες όπως το Πακιστάν αλλά και οι ΗΠΑ με τους συμμάχους τους. Χαρακτηρίζει αυτόν τον δειλό διάλογο ως «σημείο συνάντησης» διαφόρων φυλών, εθνών και συμφερόντων. Ο Λαμπ δηλώνει ότι δεν μπορεί ακόμη να περιγράψει τους όρους των διαπραγματεύσεων και πως ό, τι και να γίνει είναι υπόθεση των Αφγανών. «Δεν είμαστε στη φάση των διαπραγματεύσεων, είμαστε στη φάση που προσπαθούμε να κατανοήσουμε». Ηδη,
έχουν αρχίσει οι μηχανορραφίες για τη μορφή που θα έχει το Αφγανιστάν όταν ο πόλεμος τελειώσει στ’ αλήθεια και οι Αμερικανοί φύγουν. Ο πρόεδρος Χαμίντ Καρζάι έχει ανοίξει διάλογο με μια συμμαχική των Ταλιμπάν οργάνωση, με επικεφαλής τον πολέμαρχο Γκουλμπουντίν Χεκματιάρ. Οι Πακιστανοί, από την πλευρά τους, ασκούν πιέσεις προκειμένου να τους δοθεί μια θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Οι άλλοι γείτονες –το Ιράν, η Ινδία και η Κίνα– διεκδικούν και αυτοί ένα ρόλο στο παιχνίδι. Σημαντικό στάδιο στη διαδικασία θα είναι η «ειρηνευτική σύσκεψη» που θα συγκαλέσει τον ερχόμενο μήνα ο Καρζάι με θέμα τη διεύρυνση του πολιτικού κύκλου έτσι ώστε να περιληφθούν οι Ταλιμπάν. Τα αμερικανικά στρατεύματα έχουν κερδίσει κάποιες μάχες πρόσφατα, όπως τη μάχη στη Μάρτζα, αλλά αυτές οι στρατιωτικές επιτυχίες δεν θα πρέπει να επισκιάσουν την πραγματική πρόκληση, που είναι η αβέβαιη μετάβαση της χώρας στον αφγανικό έλεγχο. Για να βρουν την έξοδο κινδύνου, οι Αμερικανοί πρέπει να χτίσουν μια αφγανική δύναμη ασφαλείας και δομές διακυβέρνησης που θα σταθούν ακλόνητες όταν αρχίσει η αποχώρηση τον Ιούλιο του 2011. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ότι αυτή η μετάβαση θα έχει ολοκληρωθεί με αποτελεσματικό τρόπο εγκαίρως. Σε ό, τι αφορά το παρόν, ο αφγανικός στρατός και η κυβέρνηση δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά, ενώ ορισμένα από τα αμερικανικά προγράμματα εκπαίδευσης και διακυβέρνησης μοιάζουν εκτός πραγματικότητας. Δεδομένης της αδυναμίας της κεντρικής κυβέρνησης στην Καμπούλ, Αμερικανοί διοικητές προσπαθούν να ευθυγραμμίσουν την αμερικανική εξουσία με την πλέον βασική πολιτική δομή, αυτή των συμβουλίων των πρεσβυτέρων των φυλών. «Από πολιτιστική άποψη, αυτή η χώρα λειτουργεί», λέει ο εκπρόσωπος του στρατού, αντιναύαρχος Γκρέγκορι Σμιθ. «Οταν οι άνθρωποι κάθονται και συζητούν μπορούν να λύσουν σχεδόν τα πάντα».
Ανώτατος διοικητής των ΗΠΑ υποστηρίζει ότι το κλειδί της συμφιλίωσης βρίσκεται στο διαρκές σφυροκόπημα του εχθρού και στην αποφυγή πρόωρων διαπραγματευτικών θέσεων. «Το χειρότερο που μπορεί να κάνει κανείς είναι να θέσει κόκκινες γραμμές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Κάντε τα όλα θολό μπλε», λέει, έτσι ώστε οι συνομιλητές να μπορούν να παζαρέψουν τους όρους μιας τελικής συμφωνίας.
Ο Καρζάι θορύβησε τους Αμερικανούς πρόσφατα, λόγω του προκλητικά ανεξάρτητου ύφους των δηλώσεών του και της πρόσκλησής του προς τον Ιρανό πρόεδρο Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ να επισκεφτεί την Καμπούλ. Οι ύβρεις που εξαπέλυσε κατά των ΗΠΑ και των συμμάχων τους για την ανάμειξή τους ενέτειναν τις ανησυχίες. Αλλά δεν αποτελεί έκπληξη ο εκνευρισμός του κ. Καρζάι για τις πιέσεις των Αμερικανών προς την κατεύθυνση της μεταρρύθμισης ή το φλερτ με τους Ιρανούς γείτονες. Η πολιτική σε αυτήν τη μεριά του κόσμου αποτελεί διαρκές άθλημα και δεν θα έπρεπε να φοβόμαστε τις αφγανικές εκφράσεις κυριαρχίας. Ο Λαμπ σημειώνει ότι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ πολέμου και διαλόγου δεν είναι τόσο σαφής όσο νομίζουν μερικές φορές οι Δυτικοί.
Πηγή: http://news.kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.