Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

Στον απόηχο της κρίσης στη Γάζα


Κυριαρχεί η ανασφάλεια

Της Isabel Kershner
New York Times



Οι καλλιεργημένοι με πατάτες και σιτάρι αγροί του κιμπούτς Νιρ Οζ γειτνιάζουν με τη Λωρίδα της Γάζας. Είναι σχεδόν σουρεαλιστικό το πόσο κοντά υψώνονται οι πολυκατοικίες, οι υδρευτικές δεξαμενές και τα τζαμιά του παλαιστινιακού χωριού Αμπασάν.
Μετά την σφοδρή επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα, οι Ισραηλινοί κάτοικοι του Νιρ Οζ δεν νιώθουν κανένα αίσθημα νίκης, αλλά έχουν την αίσθηση ότι κάτι έμεινε στη μέση. Ο καλλιεργητής πατάτας Ελάντ Καζίρ οδηγεί ανάμεσα στα χωράφια με συνεχή φόβο και σταματάει μόνο πίσω από δέντρα ή θάμνους, ώστε να είναι καλυμμένος σε περίπτωση που γίνει στόχος ελεύθερων σκοπευτών. Κάπου εκεί βρίσκεται και το μνημείο ενός Ισραηλινού στρατιώτη που έπεσε νεκρός σε ώρα περιπολίας, πριν από επτά χρόνια.
«Δεν αισθάνομαι ότι το Ισραήλ πέτυχε κάποια νίκη. Συνεχίζω να μη νιώθω ασφαλής». Οι περισσότεροι Ισραηλινοί είναι ευχαριστημένοι που ο στρατός επενέβη στη Γάζα. Όμως, μετά τον θάνατο 1.300 Παλαιστινίων, μεταξύ αυτών και πολλών αμάχων, καθώς και 13 Ισραηλινών, μεταξύ αυτών και 3 αμάχων, πολλοί αναρωτιούνται τι πέτυχε τελικά το Ισραήλ.
«Άλλαξαν την κατάσταση στο θέμα της ασφάλειας για τους επόμενους έξι μήνες, μπράβο», λέει ένας άλλος καλλιεργητής πατάτας, ο Ελιάλ Μπαράντ. «Έπρεπε να συνεχίσουν για να αποτελειώσουν τη δουλειά».
Έπειτα από μια τόσο τρομερή επίδειξη ισχύος, οι Ισραηλινοί περίμεναν να δουν μια πιο καθαρή εικόνα νίκης, π.χ. την ηγεσία της Χαμάς να βγαίνει από τα καταφύγιά της με λευκές σημαίες. Το λιγότερο, έπρεπε να είχαν απελευθερώσει τον δεκανέα Γκιλάντ Σαλίτ, που είναι φυλακισμένος της Χαμάς από το 2006.
Οι κάτοικοι του νοτίου Ισραήλ δεν έχουν μεγάλες ελπίδες ότι η ειρήνη θα διαρκέσει. Μιλούν για μέρες, για μήνες ή το πολύ για ένα χρόνο. Το Ισραήλ δίσταζε από καιρό να επιτεθεί ευθέως στη Χαμάς στη Γάζα, γνωρίζοντας πόσο δύσκολο θα ήταν να καταφέρει αποφασιστικό πλήγμα εναντίον ενός τόσο μεγάλου και δημοφιλούς κινήματος. Έτσι, ο στόχος της εκστρατείας ήταν η στρατιωτική μηχανή του ισλαμικού κινήματος. Ακόμη κι έτσι, ανώτατος Ισραηλινός αξιωματούχος παρομοίασε την επιχείρηση με «κούρεμα του γκαζόν».
Κάποιοι Ισραηλινοί εκφράζουν θλίψη για τον αριθμό των αμάχων νεκρών στη Γάζα. Όμως, το αίσθημα που επικρατεί στο νότιο Ισραήλ είναι «η Χαμάς πήρε αυτό που της άξιζε».
Στην Σντερότ, η ευφορία των ημερών του πολέμου έχει κάπως ξεφουσκώσει. «Νιώθω καλά τώρα, αν και δεν ξέρω τι θα ακολουθήσει», λέει η 75χρονη Ρέιτσελ Ουλιέλ μπροστά από την πόρτα του σπιτιού της, που είναι στολισμένη με ισραηλινές σημαίες. Μετά, χαμηλώνοντας τη φωνή της, ίσως από φόβο μήπως κατηγορηθεί για εθνική μειοδοσία, προσθέτει ότι ο ισραηλινός στρατός «σχεδόν δεν άγγιξε» τη Χαμάς. «Δεν καταλαβαίνω γιατί ο στρατός έφυγε τώρα», λέει. «Έπρεπε να τους είχαμε αποτελειώσει».
Όσο η Χαμάς συνεχίζει να ελέγχει τη Γάζα, κανένας στο νότιο Ισραήλ δεν θεωρεί ότι τα δύσκολα πέρασαν. «Σε δυο χρόνια», προβλέπει ο πατατοκαλλιεργητής Κατζίρ «οι ρουκέτες της Χαμάς θα χτυπήσουν το Τελ Αβίβ».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.