Winning the Right War

Philip Gordon 
Winning the Right War
Henry Holt & Company, 2008


Του John Ikenberry
Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, Πανεπιστήμιο Πρίστον
Foreign Affairs Book Review

Επτά χρόνια από τότε που οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους άρχισαν τον “Πόλεμο ενάντια στην Τρομοκρατία” τίθεται το ερώτημα: είναι μήπως σε καλύτερη θέση από πριν; Λυπάμαι πως όχι, και ο λόγος για αυτό είναι ότι πολεμούσαμε – και χάναμε – το λάθος πόλεμο.
Σε αυτό το βιβλίο – που αλλάζει τις συντεταγμένες αντίληψης της πραγματικότητας έως τώρα – ο Φίλιπ Γκόρντον παρουσιάζει έναν νέο τρόπο σκέψης για τον πόλεμο ενάντια στον τρόμο και μια νέα, εν δυνάμει νικηφόρο, στρατηγική. Επιχειρεί ένα προκλητικό παραλληλισμό μεταξύ του κόσμου σήμερα και αυτού κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, υποδεικνύοντας πως η άμυνα, η ανάπτυξη, η διπλωματία και η εμμονή για διατήρηση των αξιών μας μπορούν για ακόμη μια φορά να εξαπολυθούν δίπλα από την στρατιωτική ισχύ για να επιτύχουν την κατατρόπωση μιας νέας και βίαιης ιδεολογίας. Βασιζόμενος πάνω στην πιο πρόσφατη ακαδημαϊκή έρευνα, στην δική του εμπειρία που απεκόμισε από το Λευκό Οίκο και σε επισκέψεις του σε περισσότερες από σαράντα χώρες, μας προσφέρει καινούργιες και ενδόμυχες αντιλήψεις για την φύση αυτής της τρομοκρατικής πρόκλησης και μας παραθέτει στέρεες και ρεαλιστικές προτάσεις για την αντιμετώπιση της.
Ο Γκόρντον κάνει το ερώτημα “Πώς θα έμοιαζε η νίκη;” – μια θεματική που δυστυχώς λείπει από την συζήτηση του πιο πάνω θέματος σήμερα. Μας προσφέρει ένα όραμα του κόσμου μετά τον πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία, το οποίο θα πραγματωθεί όχι όταν καταφέρουμε να σκοτώσουμε και να αιχμαλωτίσουμε όλους τους πιθανούς τρομοκράτες αλλά όταν η μισητή ιδεολογία τους καταρρεύσει, όταν οι εξτρεμιστές καταντήσουν αποκλεισμένοι στις δικές τους κοινότητες και όταν οι Αμερικάνοι και οι σύμμαχοι τους νοιώσουν πάλι ασφαλείς. 
Ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση Μπους ταξινόμησε την Πολιτική Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ κατά την μετά 11/9 εποχή, έχει επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο το έθνος αντιλαμβάνεται τόσο τον κόσμο όσο και την θέση και ρόλο των ΗΠΑ μέσα σε αυτόν. Ο Γκόρντον αμφισβητεί όλο το διανοητικό κτίσμα του “Πολέμου ενάντια στην Τρομοκρατία” και μας προσφέρει μια εναλλακτική στρατηγική συγκράτησης και αντιμετώπισης. Όπως άλλοι, ο Γκόρντον διατείνεται ότι η γλώσσα του πολέμου προκαλεί λανθασμένες αντιλήψεις περί στρατηγικής και επομένως αποτυγχάνει να αντιληφθεί τα σωστά εργαλεία για ένα επιτυχημένο αγώνα. Προτείνει ότι εάν η σύγκρουση πρέπει να αποκαλείται πόλεμος, οι ΗΠΑ πρέπει να αντιληφθούν ότι “η νίκη είναι πολύ πιο πιθανόν να συμβεί όταν διατηρήσουμε την ισχύ των ΗΠΑ, την συνοχή και του γοήτρου των, παρά με την καταστροφή των εχθρών με στρατιωτικά μέσα”. 
Ο Γκόρντον προτείνει όπως η Ουάσινγκτον δανειστεί αντιλήψεις που είχε κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου εναντίον του σοβιετικού κομουνισμού. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διαχειρίζεται τις απειλές με υπομονή, να διατηρεί τις αξίες της κοινωνίας των ΗΠΑ άθικτες και να επανακτήσει τους φίλους και τους συμμάχους της. Ο Γκόρντον ουσιαστικά προτείνει μια αναδόμηση της αντίληψης σχετικά με το σεβασμό που θα πρέπει να κερδίσουν οι ΗΠΑ. Μέσα σε αυτές τις σελίδες γινόμαστε μάρτυρες, έστω ενός μέρους, της νέας στρατηγικής των ΗΠΑ.