Οι ΗΠΑ υιοθετούν το δόγμα του «υβριδικού πολέμου»

Του Thom Shanker
The New York Times 

Νέο στρατηγικό δόγμα θα υιοθετήσει το Πεντάγωνο, που για πρώτη φορά δίνει εντολή στον στρατό να προετοιμάζεται για περίπλοκο μείγμα συμβατικών πολέμων και μαχών, αλλά και εκστρατειών εναντίον καλά κρυμμένων τρομοκρατών και εξεγερμένων πολιτών.
Η μεταβολή αυτή αποσκοπεί να εξασφαλίσει ότι οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ θα είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν ευρύ φάσμα πιθανών απειλών, που περιλαμβάνουν επιθέσεις μέσω του κυβερνοχώρου, απόπειρες παρεμβολής σε δορυφόρους εντοπισμού γεωγραφικού στίγματος, πλήγματα με πυραύλους ακριβείας και αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, καθώς και προπαγανδιστικές καμπάνιες μέσω τηλεόρασης και Διαδικτύου. Η νέα στρατηγική θα επηρεάσει καθοριστικά τις μεθόδους εκπαίδευσης και ανάπτυξης στρατευμάτων, την αγορά οπλικών συστημάτων και κάθε έκφανση του στρατιωτικού σχεδιασμού.
Με την επίσημη υιοθέτηση στρατηγικών για διεξαγωγή «υβριδικού πολέμου», το Πεντάγωνο αντικαθιστά έναν από τους πυλώνες του μακροχρόνιου στρατηγικού του σχεδιασμού: ότι το αμερικανικό έθνος αρκεί να είναι προετοιμασμένο για διεξαγωγή πολέμου ταυτόχρονα σε δύο και μόνο σημαντικά μέτωπα.
Τις εξελίξεις αυτές επέσπευσαν τα διδάγματα που άντλησαν οι Αμερικανοί επιτελείς ύστερα από έξι χρόνια πολέμου σε Αφγανιστάν και Ιράκ. Οι ΗΠΑ σχεδιάζουν τώρα να ενισχύσουν την ετοιμότητά τους, ώστε να είναι εφικτή η πραγματοποίηση μεγάλων επιχειρήσεων εναντίον νέων αντιπάλων, όπως το Ιράν, η Βόρεια Κορέα ή ακόμη και η Ρωσία ή η Κίνα. Ισχυρές ομάδες πίεσης στον στρατό και το Κογκρέσο, όμως, συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι ο επόμενος πόλεμος δεν θα θυμίζει σε τίποτε το Ιράκ και το Αφγανιστάν, κατηγορώντας τη μεγάλη έμφαση που δίνουν οι ένοπλες δυνάμεις στις τακτικές καταπολέμησης εξεγέρσεων και την αδυναμία τους να αντιμετωπίσουν τις προερχόμενες από έθνη-κράτη επιβουλές.
Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Γκέιτς είπε για τη νέα στρατηγική: «Πηγάζει από την πεποίθησή μου ότι δεν πρέπει να διαχωρίζουμε τις έννοιες του ασύμμετρου και του συμβατικού πολέμου. Οι συγκρούσεις του μέλλοντος θα εμπεριέχουν στοιχεία και των δύο ειδών σύρραξης». Πριν ακόμη ολοκληρωθεί η παρουσίαση της σχετικής μελέτης περί νέας στρατηγικής, πολλά δαπανηρά αμυντικά προγράμματα έχουν ήδη ακυρωθεί. Ο κ. Γκέιτς πρότεινε έτσι την κατάργηση του προγράμματος κατασκευής του πανάκριβου μαχητικού-βομβαρδιστικού αεροσκάφους F-22, υποστηρίζοντας ότι τα κεφάλαια αυτά πρέπει να δαπανηθούν σε αεροσκάφη, ικανά να αναλαμβάνουν ευρύτερο φάσμα αποστολών. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός ζητά την αναβολή προγράμματος κόστους πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων για το θωρακισμένο όχημα επόμενης γενιάς του αμερικανικού στρατού, λέγοντας ότι το επίπεδο σχήμα του σασί στο κάτω μέρος του οχήματος αγνοεί τα διδάγματα, που έδειξαν ότι τα κωνικά σασί είναι ικανά να αντέξουν ισχυρές εκρήξεις ναρκών και αυτοσχέδιων μηχανισμών.
Οι Αμερικανοί επιτελείς κατέληξαν στα παραπάνω συμπεράσματα αφού μελέτησαν εξονυχιστικά τον πόλεμο του Ισραήλ στον Λίβανο το 2006, όταν η σιιτική ένοπλη οργάνωση Χεζμπολάχ χρησιμοποίησε προηγμένα οπλικά συστήματα, όπως πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς. Αντίστοιχα, όταν μία μεγάλη στρατιωτική δύναμη όπως η Ρωσία ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει μικρό κράτος, όπως τη Γεωργία πέρυσι το καλοκαίρι, συστηματικές επιθέσεις μέσω του Ίντερνετ προηγήθηκαν των επιχειρήσεων από εδάφους και αέρος.
«Όταν διατάζω την ανάπτυξη αμερικανικού στόλου, που περιλαμβάνει εκτός των αεροπλανοφόρων και αμφίβιες δυνάμεις πεζοναυτών, δεν μπορώ να γνωρίζω τι θα κάνουν ακριβώς στο πεδίο της μάχης. Γι’ αυτό τον λόγο, η εκπαίδευσή μας και οι επιχειρησιακές μας ικανότητες πρέπει να είναι ικανές να αντεπεξέλθουν σε μεγάλο εύρος επιχειρησιακών σεναρίων», λέει ο ναύαρχος Γκάρι Ράφχεντ, επικεφαλής ναυτικών επιχειρήσεων του Πενταγώνου.
Ο ναύαρχος μνημονεύει την εμπειρία του στο αεροπλανοφόρο «Αβραάμ Λίνκολν», που έπλεε προς το Ιράκ για να στηρίξει τα εκεί αμερικανικά στρατεύματα, όταν διατάχθηκε να αλλάξει πορεία και να κατευθυνθεί στην περιοχή της Νότιας Ασίας για να προσφέρει βοήθεια στα θύματα του τσουνάμι το 2004. Για τον στρατό ξηράς, ο στόχος αφορά την ικανότητα ταυτόχρονης ανάπτυξης μέχρι και δέκα μάχιμων ταξιαρχιών σε χώρες του εξωτερικού. Κάτι τέτοιο θα επέτρεπε στα μάχιμα στρατεύματα των ΗΠΑ να περνούν τρία χρόνια στις ΗΠΑ, για κάθε χρόνο επιχειρήσεων στο εξωτερικό.