Και επιτυγχάνει μία σημαντική νίκη κατά των στρατιωτικών στην Αίγυπτο
Του Πετρου Παπακωνσταντινου
Την περασμένη Δευτέρα, το πρώτο θέμα των New York Times μάς πληροφορούσε ότι η κυβέρνηση Ομπάμα πρόκειται να διαγράψει μονομερώς ένα 1 δισ. δολάρια από αυτά που της χρωστάει η Αίγυπτος «για να στηρίξει τη μετάβαση στη δημοκρατία». Και τον νέο, ισλαμιστή, πρόεδρο της χώρας, Μοχάμεντ Μόρσι, θα μπορούσε να συμπληρώσει κανείς. Βεβαίως, η γενναιοδωρία της Αμερικής δεν είναι και τόσο σπαραξικάρδια, αφού το συνολικό εξωτερικό χρέος της Αιγύπτου φτάνει τα 34 δισ. Εκείνο που μετράει είναι το πολιτικό μήνυμα: Η Ουάσιγκτον, η οποία μέχρι πρότινος στήριζε αναφανδόν τον δικτάτορα Χόσνι Μουμπάρακ και έβλεπε τον ισλαμισμό σαν αδυσώπητο εχθρό, επενδύει τώρα σε έναν πρόεδρο που προέρχεται από τα σπλάχνα των Αδελφών Μουσουλμάνων.
Aλλωστε, το 1 δισ. ήταν μόνο η αρχή. Με τις ευλογίες των ΗΠΑ, το ΔΝΤ ετοιμάζεται να δανείσει, υπό ευνοϊκούς όρους, στην Αίγυπτο 5 δισ. - μάλιστα, τις σχετικές διαπραγματεύσεις χειρίζεται προσωπικά η Κριστίν Λαγκάρντ, γεγονός σπανιότατο. Στο μεταξύ, ο Μόρσι εξασφάλισε 2 ακόμη δισ. από το Κατάρ και άλλα 2 από τη Σαουδική Αραβία. Οχι και άσχημα για έναν πρόεδρο που μόλις συμπλήρωσε ενάμιση μήνα στην εξουσία, έναν πολιτικό που ήταν μέχρι τον περασμένο Μάιο παγκοσμίως άγνωστος και λοιδορούνταν ως «η ρεζέρβα» των Αδελφών Μουσουλμάνων. Πραγματικά, αυτός ο γκρίζος γραφειοκράτης του κομματικού μηχανισμού επιστρατεύθηκε στις δώδεκα παρά πέντε, αφού το στρατιωτικό διευθυντήριο απαγόρευσε στον αρχικό υποψήφιο των Αδελφών Μουσουλμάνων να κατέβει στις εκλογές.
Ακόμη περισσότερο θεαματική υπήρξε η μεταμόρφωση του Μόρσι στο εσωτερικό της Αιγύπτου. Μέχρι τις 11 Αυγούστου, βρισκόταν υπό την ομηρία των στρατηγών, οι οποίοι είχαν φροντίσει να διαλύσουν την πρώτη δημοκρατικά εκλεγμένη και ελεγχόμενη από τους ισλαμιστές Βουλή και να διαιωνίσουν, με ειδικά διατάγματα, τις υπερεξουσίες τους. Στις 12 Αυγούστου, ο ίδιος άνθρωπος εξανάγκασε σε παραίτηση τον επικεφαλής της χούντας, στρατηγό Ταντάουι, και άλλα 10 μέλη της ανώτατης στρατιωτικής ηγεσίας. Επιπλέον, ανέλαβε ο ίδιος τις υπερεξουσίες που είχαν χαρίσει στον εαυτό τους οι στρατιωτικοί, συγκεντρώνοντας στα χέρια του τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία, αλλά και τον έλεγχο των ενόπλων δυνάμεων. Και όλα αυτά, χωρίς να κουνηθεί φύλλο στις τάξεις του στρατεύματος.
Μέσα σε έξι εβδομάδες
Στον Ταγίπ Ερντογάν πήρε 10 χρόνια και απίστευτες περιπέτειες η προσπάθεια να περιορίσει τους πασάδες του κεμαλικού, στρατιωτικού και δικαστικού κατεστημένου. Ο Μόρσι εμφανίζεται να επιτυγχάνει κάτι παρόμοιο μέσα σε μόλις έξι εβδομάδες, απέναντι σε ένα «βαθύ κράτος» που κυβερνά με σιδηρά πυγμή την Αίγυπτο επί εξήντα χρόνια. Εύλογα αναρωτιέται κανείς μήπως έχει κάποιο λάκκο η φάβα.
Γεγονός είναι ότι καταλυτικό ρόλο έπαιξε η μυστηριώδης δολοφονία 16 Αιγύπτιων στρατιωτών από τρομοκράτες στη χερσόνησο του Σινά, κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ, στις 5 Αυγούστου. Το διευθυντήριο του Ταντάουι ισχυρίστηκε ότι επρόκειτο για εξτρεμιστές ισλαμιστές, οι οποίοι στη συνέχεια προσπάθησαν να μπουν στο Ισραήλ και κονιορτοποιήθηκαν από ισραηλινούς πυραύλους με αποτέλεσμα να μην υπάρξει το παραμικρό στοιχείο για τους δράστες. Εν πάση περιπτώσει, οι στρατηγοί χρησιμοποίησαν τα ΜΜΕ που τους υποστηρίζουν για να ρίξουν τις ευθύνες στους Αδελφούς Μουσουλμάνους και να αποδυναμώσουν τον Μόρσι. Ταυτόχρονα, ξεκίνησαν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εναντίον ισλαμιστών στο Σινά εν μέσω φημών πως ετοιμάζονταν για πραξικόπημα εναντίον του Μόρσι, οργανώνοντας «πορεία ενός εκατομμυρίου ανθρώπων» στο Κάιρο.
Το κλίμα άλλαξε όταν ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, Μουράντ Μαουάφι, αποκάλυψε ότι η στρατιωτική ηγεσία γνώριζε για την επικείμενη τρομοκρατική επίθεση στο Σινά και απέτυχε (;) να την αποτρέψει. Η δημόσια κατακραυγή οδήγησε μεγάλο μέρος του στρατιωτικού διευθυντηρίου, ιδιαίτερα από τις νεότερες ηλικίες, να στραφεί εναντίον του Ταντάουι. Μ' αυτά και μ' αυτά, ο ισλαμιστής πρόεδρος κατάφερε να κερδίσει με κεραυνοβόλο τρόπο μία σημαντική μάχη.
Ωστόσο, ο «πόλεμος» μάλλον δεν έχει τελειώσει, καθώς ένας στρατός που κυβερνά μια χώρα επί 60 χρόνια και ελέγχει περίπου το 40% της αιγυπτιακής οικονομίας διατηρεί πάντα σοβαρό μερίδιο της εξουσίας, έστω και αν έχει αναγκαστεί να θυσιάσει αρκετούς «δεινοσαύρους» του. Αλλωστε, η κοινωνική βάση του Μόρσι δεν ήταν ποτέ και τόσο σταθερή, αφού στις προεδρικές εκλογές ψηφίστηκε μόλις από έναν στους τέσσερις ψηφοφόρους, για να υπερισχύσει οριακά έναντι του τελευταίου πρωθυπουργού του Μουμπάρακ, Αχμέτ Σαφίκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.