Του Steven Erlanger International Herald Tribune
Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Ευρώπη, το φάντασμα της αργής κατάρρευσης του Σοσιαλισμού. Ακόμη και εν μέσω της χειρότερης κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, τα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά κόμματα και τα ξαδέλφια τους στα αριστερά δεν πέτυχαν να εκφράσουν αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, ούτε και να εκμεταλλευθούν τις αποτυχίες της Δεξιάς.
Αυτό το δίδαγμα προσέφεραν οι γερμανικές εκλογές, αλλά και οι ευρωεκλογές του καλοκαιριού που μας πέρασε, αποδεικνύοντας ότι τα κεντροδεξιά κόμματα της Ευρώπης, είναι εκείνα που καθορίζουν την πολιτική ατζέντα. Τα κεντροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη υιοθέτησαν πολλές προτάσεις της αριστεράς, όπως τα γενναιόδωρα κρατικά βοηθήματα, την κρατική υγειονομική περίθαλψη, τους αυστηρούς κανόνες εκπομπών καυσαερίων και την εκχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας στην Ε.Ε. Οι εκλογικές τους επιτυχίες οφείλονται στις υποσχέσεις τους να κυβερνήσουν με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, προσπαθώντας παράλληλα να μειώσουν τη φορολογία, να βελτιώσουν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και να αντιμετωπίζουν το δημογραφικό φαινόμενο της γήρανσης του ευρωπαϊκού πληθυσμού.
Οι Ευρωπαίοι συντηρητικοί, σύμφωνα με το Γάλλο Ιστορικό Μισέλ Ουινόκ, «προσαρμόσθηκαν στις σύγχρονες συνθήκες. Οταν ο Σαρκοζί και η Μέρκελ καταδικάζουν τις υπερβολές του αγγλο-σαξωνικού καπιταλιστικού μοντέλου και επαινούν τις αρετές του κράτους, χρησιμοποιούν σοσιαλιστικές ιδέες που έχουν υιοθετηθεί ευρέως».
Μέρος του προβλήματος για τη γερμανική κεντροαριστερά αφορά το «νοητικό τείχος» που χωρίζει τους Ανατολικούς από τους Δυτικογερμανούς. Την ώρα που οι Χριστιανοδημοκράτες αναζητούσαν προσεκτικά ψήφους στην Ανατολή, οι Σοσιαλδημοκράτες αρνούνταν κάθε συνεργασία με τους Κομμουνιστές. «Οι δύο Γερμανίες, η μία Σοσιαλιστική και η άλλη Κομμουνιστική, δεν ενώθηκαν ποτέ. Αυτό εξηγεί γιατί το SPD, που ανέκαθεν ήταν το σημαντικότερο σοσιαλιστικό κόμμα της Ευρώπης, δεν μπορεί να συσπειρώσει τους οπαδούς του, ούτε και να προχωρήσει σε πολιτικές συμμαχίες», λέει ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κολούμπια Τζιοβάνι Σαρτόρι.
Στη Γαλλία, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. «Οι Σοσιαλιστές έχουν εγκλωβισθεί σε ιδεολογικό φαύλο κύκλο. Υιοθετούν ριζοσπαστική πλατφόρμα, την οποία δεν μπορούν να εκπληρώσουν. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι ψηφοφόροι τους το εγκαταλείπουν», λέει ο Τόνι Τζαντ καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
Στην Ιταλία, ο 43χρονος Ενρίκο Λέτα, αποτελεί μία από τις καλύτερες ελπίδες για την ιταλική αριστερά. Ο Λέτα, που υπήρξε υπουργός των κυβερνήσεων του Μάσιμο Ντ’Αλέμα, λέει: «Πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο Σοσιαλισμός αποτελεί πολιτική θεωρία του περασμένου αιώνα. Πρέπει να οικοδομήσουμε κεντροαριστερά με ρεαλιστικό πρόγραμμα, ικανή να προσφέρει αξιόπιστη αντιπρόταση εξουσίας».
The New York Times Syndicate
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.