Εντάσεις και αιματοκύλισμα στα σύνορα δηλητηριάζουν τις σχέσεις των δύο κρατών
The Economist
Ο μακαρίτης Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ειδικός απεσταλμένος της κυβέρνησης Ομπάμα στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν, είχε πολλές αρετές ως διπλωμάτης. Η διακριτικότητα δεν ήταν μία από αυτές. Η περιγραφή του θεάτρου επιχειρήσεων με το οποίο είχε επιφορτιστεί ως «ΑφΠακ», εξόργισε τους Πακιστανούς. Οι τελευταίοι ήθελαν να τους θεωρούν οι Αμερικανοί ως έναν εξελιγμένο και ισχυρό σύμμαχο, άξιο της προσοχής τους και όχι ως μια ουρά στους φυλάρχους της διπλανής χώρας.
Η χρήση του όρου, όμως, δεν ήταν ατυχής μόνο γι’ αυτόν τον λόγο. Στην ουσία ενίσχυσε την κατανοητή αμερικανική τάση –η οποία διαμορφώθηκε κατά τη σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν, τον πόλεμο ενάντια στους Ταλιμπάν και τώρα με τον θάνατο του Μπιν Λάντεν– να προσεγγίζει το Πακιστάν ως πεδίο μάχης στα βορειοδυτικά σύνορά του και, επομένως, να αγνοεί την πραγματική πηγή όλων των προβλημάτων του, συμπεριλαμβανομένης και της τρομοκρατίας: την κατάσταση που επικρατεί στα ανατολικά της χώρας.
Τα σύνορα μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν ήταν το θέατρο του αιματηρού πολέμου απόσχισης του 1947, όπου σκοτώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Στα επόμενα 25 χρόνια, έγιναν τρεις πόλεμοι και σκοτώθηκαν 15.000 άτομα για τη διεκδίκηση μιας χιονισμένης οροσειράς. Και μεταξύ 40.000 και 100.000 (ανάλογα με το ποιον πιστεύεις) ανέρχονται οι νεκροί από το αντάρτικο στην επίδικη επαρχία του Κασμίρ. Σήμερα, Ινδία και Πακιστάν είναι οπλισμένες με πυρηνικά όπλα.
Φόβος και μίσος
Το αιματοκύλισμα στα σύνορα δεν είναι το μοναδικό μέτρο της ζημιάς που έχει προκαλέσει η δηλητηριώδης σχέση μεταξύ των δύο κρατών. Στην Ινδία, ενισχύει τις εντάσεις μεταξύ ινδουιστών και μουσουλμάνων. Αλλά το Πακιστάν έχει επηρεαστεί περισσότερο. Ο φόβος και το μίσος που νιώθει για την Ινδία υπήρξε καταλυτικός παράγοντας για τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τη διεθνή πολιτική. Το να αγνοεί κάποιος αυτές τις παραμέτρους –όπως φαίνεται να κάνει και πάλι η Δύση– αποτελεί τραγικό λάθος. Η ψύχωση του Πακιστάν με την Ινδία το έχει ζημιώσει με τρεις τρόπους. Πρώτον, έχει ενισχύσει εξαιρετικά τη θέση των στρατηγών του. Ο στρατός του Πακιστάν, μεγέθους 550.000 ανδρών, είναι πολύ μικρός σε σχέση με το 1.100.000 άνδρες που διαθέτει η Ινδία, αλλά πολύ μεγάλος για το μέγεθος του Πακιστάν. Οι ένοπλες δυνάμεις απορροφούν το 16% του προϋπολογισμού. Επειδή ακριβώς οι αξιωματικοί είναι πολύ ισχυροί, η κυβέρνηση είναι ανίσχυρη, εξ ου και τα συχνά πραξικοπήματα.
Δεύτερον, η σχέση του Πακιστάν με την Ινδία καθορίζει και τη σχέση του με το Αφγανιστάν. Η υποστήριξη που παρείχε στους Ταλιμπάν είχε σκοπό να αποτρέψει την ενίσχυση της επιρροής της Ινδίας στη χώρα. Τρίτον, το Πακιστάν υποστηρίζει ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως η Λασκάρ ι Τάιμπα, με αποκλειστικό σκοπό να επιτίθενται στην Ινδία.
Αν δεν βρεθεί λύση στη διαμάχη Ινδίας - Πακιστάν, το τελευταίο θα συνεχίσει απογοητεύει τους πολίτες του και να αποτελεί κίνδυνο για ολόκληρο τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.