Την είχαν ονομάσει «Καζαμπλάνκα της Ασίας». Η σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν το 1979 κατέστησε την πόλη που βρίσκεται κτισμένη στις παρυφές του περίφημου Περάσματος Κιμπέρ, κοντά στα αφγανικά σύνορα, κέντρο όχι μόνο για τα εκατομμύρια των προσφύγων που πέρασαν τα σύνορα αναζητώντας καταφύγιο, αλλά και για εκατοντάδες πράκτορες μυστικών υπηρεσιών, δημοσιογράφων, μελών ανθρωπιστικών οργανώσεων.
Γύρω από την πόλη στήθηκαν δεκάδες προσφυγικοί καταυλισμοί, για να φιλοξενηθούν οι πρόσφυγες, που καθημερινά, με κίνδυνο της ζωής τους, περνούσαν τα αφιλόξενα φαράγγια της περιοχής για να ξεφύγουν από τη σοβιετική κατοχή. Κατά τη διάρκεια της δεκάχρονης στρατιωτικής παρουσίας των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν, ο αριθμός των προσφύγων στο Πακιστάν ξεπέρασε τα τρία εκατομμύρια, με την πλειοψηφία τους να συγκεντρώνονται στους καταυλισμούς γύρω από την Πεσαβάρ. Με την αποχώρηση των Σοβιετικών, ένας μεγάλος αριθμός επέστρεψε στο Αφγανιστάν, όμως η έναρξη των αμερικανικών στρατιωτικών επιχειρήσεων και η πτώση του καθεστώτος των Ταλιμπάν οδήγησε και πάλι πολλούς Αφγανούς στο δρόμο της προσφυγιάς.
Με την άφιξη των σοβιετικών στρατευμάτων στην Καμπούλ, η Πεσαβάρ μετατράπηκε σε κέντρο της αφγανικής αντίστασης εναντίον των Σοβιετικών, γεγονός που οι κάτοικοί της πλήρωσαν συχνά με αίμα. Επί σειρά ετών οι εκρήξεις βομβών αποτελούσαν καθημερινότητα ως αντίποινα των Σοβιετικών, με τους πολίτες της Πεσαβάρ να πληρώνουν βαρύ φόρο αίματος σε έναν πόλεμο με τον οποίο στην πραγματικότητα δεν είχαν καμία σχέση. Οσα διαδραματίζονται στην πόλη τις τελευταίες εβδομάδες, φέρνουν στη μνήμη τα τέλη της δεκαετίας του ’80 και τις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Το 1993, μια ισχυρότατη έκρηξη έξω από πολυσύχναστο κατάστημα είχε στοιχίσει τη ζωή σε 60 ανθρώπους. Ερήμην των κατοίκων της, η Πεσαβάρ είχε μετατραπεί σε κέντρο των επιχειρήσεων υποστήριξης της επίσημης πακιστανικής κυβέρνησης προς τις ένοπλες ομάδες των μουτζαχεντίν που μάχονταν εναντίον των Σοβιετικών. Ενα μεγάλο μέρος του οπλισμού που παρείχε το Πακιστάν στους μουτζαχεντίν περνούσε από την εξόριστη αφγανική ηγεσία που είχε στήσει το αρχηγείο της στην Πεσαβάρ και διοχετευόταν στους Αφγανούς μαχητές, επιβεβαιώνοντας το ρόλο της πόλης ως συνδετικού κρίκου μεταξύ των δύο χωρών στο θολό γεωγραφικό τοπίο που έχει δημιουργήσει από το 1893 η χάραξη της περίφημης γραμμής Ντουράντ.
Στην Πεσαβάρ, άλλωστε, υπεγράφη στις 24 Απριλίου 1992, η ομώνυμη Συνθήκη, μετά τη διαμεσολάβηση του τότε πρωθυπουργού του Πακιστάν, Ναουάζ Σαρίφ, που προέβλεπε τη δημιουργία μιας μεταβατικής κυβέρνησης στο Αφγανιστάν, το οποίο στο μεταξύ, μετά την αποχώρηση των Σοβιετικών, βυθιζόταν στον εμφύλιο πόλεμο. Η άρνηση, ωστόσο, του Χεκματιάρ, ενός εκ των πολεμάρχων των μουτζαχεντίν να συνυπογράψει τη συμφωνία, οδήγησε στην κατάρρευσή της, και άνοιξε τελικώς τον δρόμο για την εμφάνιση των Ταλιμπάν στο προσκήνιο.
Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.