Tου David Ignatius - Aρθρογράφου της Washington Post
Ο κάθε πόλεμος επιφέρει τις δικές του στρεβλώσεις. Ομως, στην περίπτωση του πολέμου της Αμερικής εναντίον της Αλ Κάιντα παρατηρείται το εξής ανησυχητικό: είναι ευκολότερο για τις ΗΠΑ να σκοτώνουν ύποπτους για τρομοκρατία, παρά να τους συλλαμβάνουν και να τους ανακρίνουν.
Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη Predator και Reaper, εξοπλισμένα με πυραύλους Hellfire, είναι τα προσφιλή όπλα κατά των μαχητών της Αλ Κάιντα στις περιοχές των φυλών στο Πακιστάν. Εχουν χρησιμοποιηθεί και στην Υεμένη, και η ζήτηση γι' αυτά τα πολύ αποτελεσματικά εργαλεία πολέμου, που πλήττουν εχθρικούς στόχους από τα 3.000 μέτρα, μάλλον θα αυξηθεί.
Οι επιθέσεις των μη επανδρωμένων αεροσκαφών στις περιοχές των φυλών αυξήθηκαν κατακόρυφα στη διάρκεια της προεδρίας Ομπάμα και οι επιθέσεις τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2010 ήταν πολύ περισσότερες απ' ό,τι σε όλη τη διάρκεια του 2008. Ταυτόχρονα, οι προσπάθειες να συλληφθούν ύποπτοι για συνεργασία με τη Αλ Κάιντα ουσιαστικά σταμάτησαν. Διότι, εάν οι πράκτορες της CIA κατάφερναν να συλλάβουν αύριο ένα τρομοκράτη, η υπηρεσία δεν θα ήξερε σε ποιο χώρο κράτησης να τον ανακρίνει.
Ο Μάικλ Χέιντεν, πρώην διευθυντής της CIA, διερωτάται εάν η κράτηση και η ανάκριση υπόπτων είναι πλέον νομικά τόσο δύσκολη και πολιτικά τόσο επικίνδυνη, ώστε μόνη επιλογή να είναι η εξόντωση και όχι η ανάκριση των εχθρών.
Είναι περίεργο γιατί η αμερικανική κοινή γνώμη μοιάζει να αντιμετωπίζει με τόση άνεση μια τακτική που στην ουσία αποτελεί δολοφονία μεγάλου βεληνεκούς, ενώ αντέδρασε με απίστευτη οργή στο ζήτημα των μη θανατηφόρων μεθόδων, όπως ο εικονικός πνιγμός, που χρησιμοποίησε η CIA. Οταν το Ισραήλ υιοθέτησε την τακτική των «στοχευμένων φονικών πληγμάτων» εναντίον της Χαμάς και άλλων τρομοκρατών εχθρών του, ξέσπασε μεγάλη αντιπαράθεση στο εσωτερικό του Ισραήλ και στο εξωτερικό.
«Για λόγους πέραν πάσης λογικής, οι άνθρωποι αισθάνονται καλύτερα με τις επιθέσεις των μη επανδρωμένων, παρά με τους σκοτωμούς εκ του σύνεγγυς. Είναι κάτι που μοιάζει τόσο καθαρό, σαν αντισηψία, όμως το ηθικό ζήτημα είναι το ίδιο», λέει ο Ρόμπερτ Γκρένιερ, πρώην ανώτερος αξιωματούχος της CIA, σήμερα σύμβουλος στην εταιρεία ERG Partners.
Η εκτόξευση πυραύλου από τα 3.000 μέτρα είναι σαφώς πιο ακίνδυνη για τους επιτιθέμενους σε σχέση με τη χερσαία επίθεση. «Οι ΗΠΑ διστάζουν να πραγματοποιήσουν επιχειρήσεις για τη σύλληψη ή την εξόντωση του εχθρού στις περιοχές των φυλών για τον ίδιο λόγο με τους Πακιστανούς. Φοβούνται ότι κάποια από τις επίλεκτες μονάδες θα περικυκλωθεί από εκατοντάδες ντόπιους», λέει ο Γκρένιερ.
Παρόλο που η πακιστανική κυβέρνηση καταγγέλλει δημοσίως τις επιθέσεις των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, κατ' ιδίαν τις αποδέχεται. Εν μέρει επειδή αυτά καταφέρουν πλήγματα τα οποία ο πακιστανικός στρατός δεν θέλει ή δεν μπορεί να πετύχει με τις συμβατικές δυνάμεις. Τώρα όμως αρχίζουν οι νομικές εμπλοκές, όπως η αγωγή την οποία πρόκειται να καταθέσει Πακιστανός, που ζητεί αποζημίωση 500 εκατ. δολαρίων, επειδή, όπως είπε την περασμένη εβδομάδα στους δημοσιογράφους, δύο συγγενείς του σκοτώθηκαν σε επίθεση μη επανδρωμένου.
Η απροθυμία στο θέμα των χερσαίων επιχειρήσεων και της αιχμάλωτισης ζώντων στελεχών της Αλ Κάιντα, έχει και κόστος στην πληροφόρηση. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους χάνουν πληροφορίες, που θα αποσπούσαν στη διάρκεια των ανακρίσεων ή θα έβρισκαν σε κινητά, υπολογιστές και άλλα μέσα επικοινωνίας, τα οποία θα εντόπιζαν σε μια επιδρομή. Ενας από τους λόγους που οι επιχειρήσεις εναντίον της Αλ Κάιντα στο Ιράκ απέβησαν τόσο επιτυχείς ήταν ότι εφαρμόστηκε αυτός ο τύπος επίθεσης, δηλαδή επιδρομή, σύλληψη, ανάκριση, ανάλυση, επιδρομή.
Η CIA άρχισε να απομακρύνεται από τα σημεία κράτησης, όταν έκλεισαν το 2006 οι φρικαλέες μυστικές φυλακές στο εξωτερικό. Την εποχή εκείνη, 16 κρατούμενοι της υπηρεσίας μεταφέρθηκαν στο Γκουαντάναμο και έκτοτε μόνο δύο άτομα συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν εκεί. Οι αξιωματούχοι της CIA δέχθηκαν και παραίνεση να διακόψουν την τρέχουσα λειτουργία των εγκαταστάσεων, που θα χρησιμοποιηθούν για άλλες χρήσεις. Επομένως, απομένουν μόνο η ναυτική βάση του Μπαγκράμ στο Αφγανιστάν προκειμένου για στελέχη της Αλ Κάιντα, που συνελήφθησαν στη ζώνη του πολέμου ή κράτηση και δίκη στις ΗΠΑ.
Μην παρερμηνεύετε τις απόψεις μου. Δεν ισχυρίζομαι ότι οι περιορισμοί της κυβέρνησης Ομπάμα στις φυλακίσεις και ανακρίσεις είναι εσφαλμένη. Αντιθέτως, ετέθησαν σαφή όρια και πλαίσια στις σκοτεινές και θολές καταστάσεις του 2006. Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι νέοι κανόνες και η ανησυχία μήπως οι ΗΠΑ εμπλακούν σε μεγαλύτερες ταλαιπωρίες είχαν ως διαστροφική συνέπεια να υιοθετηθεί μια τακτική πιο θανατηφόρα από τις προηγούμενες.
Αμερικανοί και Πακιστανοί αξιωματούχοι υποστηρίζουν τις επιθέσεις των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, διότι μέχρι στιγμής δεν έχουν ανακαλύψει κάποια άξια λόγου εναλλακτική λύση για να αντιμετωπίσουν τις επιχειρήσεις της Αλ Κάιντα στις περιοχές των φυλών. Δεν είμαι αντίθετος με την άποψή τους. Ομως, η συγκεκριμένη τακτική και πολιτική χεριάζονται σαφέστερο νομικό υπόβαθρο από το σημερινό και επίσης σαφέστερη αντίληψη εκ μέρους της κοινής γνώμης ως προς το τι συμβαίνει. Διαφορετικά, όταν το εκκρεμές κινείται, οι αξιωματούχοι της CIA, που διευθύνουν αυτές τις υποτιθέμενες μυστικές αποστολές, ίσως να βρεθούν με τα χέρια άδεια.
Οπότε αναρωτηθείτε, αφού δεν σας αρέσουν οι τακτικές της CIA που κατέληξαν στη σύλληψη και ανάκριση ανθρώπων της Αλ Κάιντα, είναι καλύτερα να εξαερώνονται μαχητές της οργάνωσης από τα 3.000 μέτρα; Εάν και αυτό σας ενοχλεί, ποια άλλη λύση απομένει;
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_05/12/2010_424867
(05/12/2010)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.