Του Erich Follath
DER SPIEGEL
Επρόκειτο για ένα έργο σαιξπηρικών διαστάσεων, μία οικογενειακή τραγωδία, με κύρια χαρακτηριστικά τον φόνο, την αυτοκτονία, τα κροκοδείλια και τα πραγματικά δάκρυα, και ψηλού επιπέδου πολιτική. Στις 14 Φεβρουαρίου του 2005, στις 12.56 μ.μ., μία τεράστια βόμβα εξερράγη μπροστά από το ξενοδοχείο St. George στην Βηρυτό, ενώ περνούσε από εκεί η αυτοκινητοπομπή του πρώην Λιβάνιου πρωθυπουργού Ραφίκ αλ-Χαρίρι. Η έκρηξη δημιούργησε κρατήρα βάθους δύο μέτρων, ενώ ανθρώπινα μέλη εκσφενδονίστηκαν και έπεσαν μέχρι και στις στέγες παρακείμενων κτιρίων.
23 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, περιλαμβανομένου του Χαρίρι, των σωματοφυλάκων του και περαστικών, ενώ το κρουστικό κύμα εξαπλώθηκε ταχύτατα στη Μέση Ανατολή. Γιατί έπρεπε να πεθάνει ο Χαρίρι; Ποιος διενήργησε την επίθεση και ποιος ευθύνεται; Που αποσκοπούσε πολιτικά;
Έκτοτε, πολλά σενάρια είδαν το φως της δημοσιότητας. Επρόκειτο για έργο της τρομοκρατικής οργάνωσης Αλ Κάιντα, λόγω των στενών σχέσεων του Χαρίρι με την βασιλική οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας; Έργο των Ισραηλινών, στο πλαίσιο των συνεχών προσπαθειών τους για αποδυνάμωση του Λιβάνου, ή έργο των Ιρανών, οι οποίοι μισούσαν τον «λαϊκό» Χαρίρι;
Ήταν εξάλλου ευρέως γνωστό ότι ο δισεκατομμυριούχος εργολάβος Χαρίρι επιδίωκε να επανέλθει στην πολιτική, ως επίσης και το ότι οι σχέσεις του με τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσσαντ είχαν επιδεινωθεί, μετά το αίτημα για απόσυρση των Συριακών κατοχικών δυνάμεων από την πατρίδα του.
Στα τέλη του 2005, ομάδα ερευνητών που εγκρίθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη με επικεφαλής τον Γερμανό Εισαγγελέα Ντέτλεφ Μέχλι, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπεύθυνοι για την δολοφονία ήταν οι Συριακές Μυστικές Υπηρεσίες και υψηλόβαθμοι Λιβάνιοι αξιωματούχοι. Τέσσερις ύποπτοι συνελήφθησαν, ωστόσο ο εγκέφαλος παρέμενε άγνωστος και ασύλληπτος. Η διερεύνηση της υπόθεσης ουσιαστικά τερματίστηκε όταν τον Μέχλι διαδέχθηκε ο Σέρζ Μπράμμετζ.
Τέσσερα χρόνια μετά, την πρώτη Μαρτίου 2009, άρχισε την λειτουργία του στην πόλη Λάιτσχενταμ της Ολλανδίας το ειδικό ορκωτό δικαστήριο που συστάθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη. Αρχικά οι όροι εντολής του δικαστηρίου ήταν για τρία χρόνια και η ανώτατη ποινή που μπορεί να επιβάλει η ισόβια κάθειρξη. Επικεφαλής διορίστηκε ο Καναδός Ντάνιελ Μπελμάρ, 57 ετών, ενώ από τους συνολικά έντεκα δικαστές, τέσσερις είναι Λιβάνιοι, τα ονόματα των οποίων παραμένουν μυστικά για σκοπούς ασφάλειας.
Η πρώτη επίσημη απόφαση του δικαστηρίου ήταν να αφεθούν ελεύθεροι – μετά από τρία χρόνια φυλάκισης - οι τέσσερις ύποπτοι τους οποίους συνέλαβε ο Μέχλι. Έκτοτε, στην πόλη Λάιτσχενταμ επικρατούσε νεκρική σιγή, ωσάν να είχε μόλις αρχίσει η διερεύνηση της υπόθεσης και τίποτα δεν είχε προκύψει.
Ωστόσο σήμερα, υπάρχουν ενδείξεις ότι η έρευνα έχει αποδώσει νέα, συγκλονιστικά αποτελέσματα. Το SPIEGEL, με βάση πηγές προσκείμενες στο δικαστήριο και εσωτερικά έγγραφα, είναι σε θέση να γνωρίζει ότι η επίθεση δεν διενεργήθηκε από τους Σύρους, αλλά από τις ειδικές δυνάμεις της Σιητικής Οργάνωσης του Λιβάνου Χιζμπολλάχ «Κόμμα του Θεού». Εύρημα το οποίο δεν επιθυμούν να δημοσιοποιήσουν ο κατήγορος Μπελμάρ και οι υπόλοιποι δικαστές. Τι φοβούνται;
Με βάση την πηγή του SPIEGEL, η εξιχνίαση της υπόθεσης είναι αποτέλεσμα ενδελεχούς έρευνας και αξιοποίησης της τελευταίας λέξης της τεχνολογίας. Για αρκετούς μήνες, μία μυστική ομάδα των Λιβανικών αρχών ασφαλείας με επικεφαλής τον λοχαγό Γουίσσαμ Αίτ, προχώρησε στην αναγνώριση των κινητών τηλεφώνων που λειτούργησαν στην περιοχή της δολοφονίας του Χαρίρι, τόσο πριν όσο και κατά την ημέρα της επίθεσης. Οι ερευνητές τους έδωσαν μάλιστα τον χαρακτηρισμό «ο πρώτος δακτύλιος της κολάσεως».
Η ομάδα του Λοχαγού Αίτ, προχώρησε αρχικά στην αναγνώριση οκτώ κινητών τηλεφώνων, τα οποία όλα είχαν αγοραστεί την ίδια ημέρα στην πόλη Τρίπολη. Τα τηλέφωνα ενεργοποιήθηκαν έξι εβδομάδες πριν από τον δολοφονία, και αφού χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά για επικοινωνία ανάμεσα στους χρήστες – με εξαίρεση ένα από αυτά – έκτοτε δεν ενεργοποιήθηκαν. Επρόκειτο προφανώς για τον εξοπλισμό της ομάδας η οποία διενήργησε την τρομοκρατική επίθεση.
Υπήρχε όμως και ο «δεύτερος δακτύλιος της κολάσεως», ένα δίκτυο από περίπου 20 κινητά, τα οποία επιβεβαιώθηκε ότι λειτούργησαν για αρκετό διάστημα κοντά στα 8 πρώτα κινητά. Σύμφωνα με τις Λιβανικές υπηρεσίες ασφάλειας, όλοι οι αριθμοί πιστεύεται ότι ανήκουν σε στελέχη του «επιχειρησιακού βραχίονα» της Χιζμπολλάχ.
Οι δύο ομάδες των κινητών τηλεφώνων διαπιστώθηκε ότι συνέπιπταν ξανά και ξανά και αρκετές φορές χρησιμοποιήθηκαν κοντά στον χώρο της επίθεσης. Ωστόσο η …ρομαντική διάθεση ενός από τους τρομοκράτες οδήγησε τους ερευνητές σε έναν από τους κύριους ύποπτους. Διέπραξε το ασυγχώρητο λάθος να καλέσει την φιλενάδα του από ένα από τα «θερμά» τηλέφωνα. Αν και αυτό συνέβη μόνο μία φορά, εντούτοις ήταν αρκετό για να αναγνωριστεί. Πιστεύεται ότι πρόκειται για τον Αμπτ αλ Ματζίτ Γκάμλους, από την πόλη Ρούμιν, μέλος της Χιζμπολλάχ, ο οποίος είχε τύχει εκπαίδευσης στο Ιράν. Επιβεβαιώθηκε επίσης ότι ο Γκάμλους, ήταν ο αγοραστής των κινητών τηλεφώνων. Έκτοτε έχει εξαφανιστεί και ενδεχομένως να μην είναι ζωντανός.
The New York Times Syndicate
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.