Ο εκπρόσωπος του ιρανικού υπουργείου Εξωτερικών στην Αθήνα Ραμίν Μεχμάν-Παράστ (δεξιά) μαζί με τον πρεσβευτή του Ιράν στην Αθήνα Μεχντί Χαναρντούστ (κέντρο), στα γραφεία του ΑΠΕ. ΟΜεχμάν Παράστ δεν θα κληθεί να καταθέσει στην επιτροπή Πολυβίου, ούτε και θα τον αναζητήσουν οι ανακριτές της Αστυνομίας για να του πάρουν κατάθεση. Δεν είναι Υπουργός της κυβέρνησης Χριστόφια ή στρατιωτικός στην Εθνική Φρουρά ή έστω, «δημόσιος υπάλληλος» αποσπασμένος στο Προεδρικό. Ο Μεχμάν Παράστ είναι ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών του Ιράν στην Αθήνα. Ίσως τον γνωρίζει ο Λεωνίδας Παντελίδης, ίσως κάπου-κάποτε ν’ άκουσε το όνομά του και ο Δημήτρης Χριστόφιας, ίσως να τον ξέρει εξ όψεως ο Μάρκος Κυπριανού. Όλα αυτά όμως δεν έχουν σημασία για τον Μεχμάν Παράστ.
Αυτό που έχει σημασία είναι η δήλωση του Ιρανού διπλωμάτη στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία (στην έκδοση της Τετάρτης). Αντιγράφω το κείμενο υπό τον τίτλο «Τεχεράνη και Μαρί» της αθηναϊκής εφημερίδας (στήλη «Παρασκήνια» , σελ. 9): «Από την πρώτη στιγμή της κατάσχεσης από την Κύπρο του πλοίου ρωσικών συμφερόντων με το επικίνδυνο φορτίο για το Ιράν, οι επίσημες αρχές της Τεχεράνης ήταν σε πλήρη επικοινωνία με τη Λευκωσία. Οι συνεχείς αυτές επικοινωνίες αφορούσαν τους τρόπους για να αποδοθεί στο Ιράν το φορτίο του. Από την πρώτη στιγμή όμως, ανέφερε χθες στην Ελευθεροτυπία ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών του Ιράν, Μεχμάν Παράστ, που βρίσκεται στην Αθήνα, ΕΠΙΜΕΙΝΑΜΕ ΠΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΑ ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΜΕΤΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ. Αυτό όμως δεν έγινε, κατέληξε ο Ιρανός διπλωμάτης». Τώρα που μάθαμε ποιος είναι (και κυρίως γιατί μας αφορά) ο Μεχμάν Παράστ, θα έχει ενδιαφέρον να μάθουμε και ποιους προειδοποιούσε. Μήπως είχε ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με τον μακαριστό πλοίαρχο Ανδρέα Ιωαννίδη ή μήπως είχε ενημερώσει τον κλητήρα του Προεδρικού για τους κινδύνους που εγκυμονούσαν τα παραφουσκωμένα μυαλά μας;
(Βαθιά ανάσα και πάμε στο πιο κρίσιμο ερώτημα:)
Μήπως ο Μεχμάν Παράστ μίλησε για «κάποιους κινδύνους» στον συνταγματάρχη Γιώργο Γεωργιάδη για να το μεταφέρει στον Σάββα Αργυρού, ο οποίος θα το έλεγε στον Λεωνίδα Παντελίδη, για να ετοιμάσει σημείωμα προς τον πρόεδρο Χριστόφια προκειμένου να το συζητήσει με τον Άσαντ και (όταν πάρει άδεια) να δώσει οδηγίες στον Παντελίδη «να διερευνήσει τις προοπτικές καταστροφής του φορτίου» και να ενημερώσει για τους «πολιτικούς λόγους» τον Μάρκο Κυπριανού, ο οποίος θα εξηγήσει στον Παπακώστα ότι πρέπει να σταλούν δείγματα της πυρίτιδας στο Κρατικό Χημείο της… Τεχεράνης; Ασφαλώς όχι! Αυτή δεν είναι δουλειά του Μεχμάν Παράστ. Αυτή ήταν δουλειά της κυβέρνησης Χριστόφια.
Χρειάστηκαν 28 μήνες, 13 νεκροί, αυξήσεις (που υπερβαίνουν κατά πολύ το) 6,96% στο ρεύμα, μια διαλυμένη οικονομία, 17% ΦΠΑ και περικοπές στους μισθούς μας, για να εμπεδώσουμε τι σημαίνει η φράση «κάποιοι κίνδυνοι» για ένα φορτίο με εκρηκτικά που φούσκωνε στον κυπριακό λάλλαρο.
Αυτά βέβαια παθαίνει κανείς όταν «υπάρχει ένα λανθασμένο και διαστρεβλωμένο σύστημα που δημιουργήθηκε με τα χρόνια και πρέπει να αλλάξει» -όπως διαπίστωσε κατόπιν εορτής ο «νιώθω σαν απατημένος σύζυγος» Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Προλαβαίνει να το διορθώσει; Απέμειναν 534 μέρες -ούτε καν 28 μήνες. Ή μήπως είναι λιγότερες;
ΥΓ: Όποιος ξέρει πού βρίσκεται ο ηλεκτροπαραγωγός σταθμός της Τεχεράνης, ας στείλει email στη διεύθυνση egio-en-tziai@banania.eu .
Για όλα τα υπόλοιπα στο giorgos.agapiou@phileleftheros.com
«Να τα πούμε;»
ΕΙΝΑΙ ηλίου φαεινότερον ότι οι επιλεκτικές αναφορές του ΑΚΕΛ (και της Χαραυγής) σε σκάνδαλα και τραγωδίες του παρελθόντος αποσκοπούν στην όψιμη παραπλάνηση της κοινής γνώμης.
«Έχουν το πραξικόπημα τζιαμαί όπως την κοπριά και όποτε τους βολεύκει σύρνουν μια φκιαρκάν», όπως εύστοχα το διατύπωσε ακροατής στις ραδιοφωνικές «Αντιλογίες». Αφού όμως ανασκαλίζουν τόσο πολύ το παρελθόν, ας φτάσουν μέχρι τις ρίζες (τους). Για παράδειγμα στη (όπως έγραψε η Χαραυγή το Νιόμβρη του ’64) «λαθεμένη» γραμμή του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου «για μια ανεξάρτητη και ελεύθερη Κύπρο μέσα εις τα πλαίσια της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Βαλκανικής Ομοσπονδίας». Ή για τον «κήρυκα του μίσους και της διχόνοιας», όπως αποκαλούσαν τον Μακάριο το 1959. Αυτά βέβαια -και άλλα πολλά παρόμοια- ανήκουν στην Ιστορία (μας). Υπάρχουν παρά πολλές πηγές (και από τις δύο πλευρές) για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν από πρώτο χέρι (χωρίς νταντέματα και δογματισμούς) τα λάθη που κάναμε σαν λαός -τα ίδια που επαναλαμβάνουμε σήμερα. Η Ιστορία μπορεί να μας χρησιμεύσει σαν πυξίδα ή σαν νεκροταφείο ιδεών. Στο χέρι του καθενός είναι. Απαραίτητος, «ο κοινός νους» που τόσο πολύ εξέλιπε από τη διαχείριση ενός φορτίου. Το «αίσθημα ατομικής ευθύνης» θεωρείται επιπλέον προσόν.
http://www.philenews.com/el-gr/Apopsi-ston-F/5510/79088#.TnBzYgbxwIY.email
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.