ΑΘΗΝΑ 03/10/2012
Το ιδεολογικό χάσμα που χωρίζει την Τουρκία από την Ευρώπη επισημαίνει άρθρο που δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα De Standaard, υπό τον τίτλο «Καλύτερα το "Ο Αγών μου" παρά το "Ημερολόγιο της Α. Φρανκ"».
Στο άρθρο εκφράζεται η άποψη ότι όσο η Τουρκία απομακρύνεται από την Ευρώπη, τόσο πιο σαφές γίνεται πόσο μεγάλο είναι στην πραγματικότητα το χάσμα που την χωρίζει από αυτήν.
Προκειμένου να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό του, ο αρθρογράφος Ε. Μπαλκί, σε ανταπόκρισή του από την Τουρκία, παραπέμπει στην απήχηση που είχε στην τουρκική κοινή γνώμη μια διαφήμιση όπου εμμέσως πλην σαφώς εγκωμιάζεται ο Αδόλφος Χίτλερ, ενώ επικαλείται επίσης τις υψηλές πωλήσεις του έργου του «Ο Αγών μου» που έχει ήδη πραγματοποιήσει δεκατρείς συνολικά εκδόσεις.
Το συμπέρασμα του αρθρογράφου είναι ότι, κατά τα φαινόμενα, η μεγάλη πλειοψηφία της κοινής γνώμης στην Τουρκία, αν όχι συμμερίζεται, πάντως σίγουρα δεν δείχνει να έχει κανένα πρόβλημα με τα διχαστικά οράματα και τα κηρύγματα μίσους του Χίτλερ.
Στον αντίποδα, συνεχίζει ο αρθρογράφος, η τουρκική κοινή γνώμη δεν δείχνει να συγκινείται στον ίδιο βαθμό από τα ανθρωπιστικά μηνύματα και τα φιλειρηνικά ιδεώδη που διαπερνούν έργα όπως το «Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ», τα οποία επηρέασαν καταλυτικά τις μεταπολεμικές γενεές στην Ευρώπη.
Όπως εξάλλου σημειώνεται, στο πέρασμα του χρόνου εδραιώνεται πλέον η βεβαιότητα στην τουρκική κοινή γνώμη ότι η ένταξη στην ΕΕ αποτελεί πλέον «όνειρο θερινής νυκτός». Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό -προσθέτει ο αρθρογράφος- ότι το 83% των Τούρκων εμφανίζεται πλέον σίγουρο ότι έχει μπει ταφόπλακα στα σχέδια της Τουρκίας να ενταχτεί στην ΕΕ.
Κατά τον αρθρογράφο, η ευρωπαϊκή κρίση χρέους και τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και ιδίως η γειτονική Ελλάδα, έχουν βάλει σε δεύτερες σκέψεις τους Τούρκους, οι οποίοι βλέπουν ότι η χώρα τους σημειώνει αλματώδεις ρυθμούς ανάπτυξης χωρίς καν να αποτελεί μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Ο αρθρογράφος υπενθυμίζει ότι η Τουρκία δεν είχε συμμετάσχει ενεργά στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αν και είχε υποστηρίξει τις αναθεωρητικές δυνάμεις (Γερμανία) και ως εκ τούτου δεν βίωσε τα δεινά του ναζισμού ούτε πέρασε από την επώδυνη διαδικασία που οδήγησε στην ανάδυση της κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας.
Δεν είναι λοιπόν παράξενο, εκτιμά, που η μεγάλη πλειοψηφία εξακολουθεί να τρέφει αρνητικά συναισθήματα απέναντι στους Εβραίους και να είναι σε τέτοιο βαθμό επιρρεπής στις συνωμοσιολογικές θεωρίες. Επισημαίνει ειδικότερα ότι ο μέσος Τούρκος εμφορείται από ξενοφοβικά αισθήματα και είναι πεπεισμένος ότι όλοι εξυφαίνουν συνωμοσίες σε βάρος της χώρας του.
Θα ήταν βέβαια αφελές να πιστεύει κανείς ότι η ένταξη στην ΕΕ θα άλλαζε εν μια νυκτί βαθιά ριζωμένες νοοτροπίες και αντιλήψεις καθώς κάτι τέτοιο απαιτεί γενεές, προσθέτει ο αρθρογράφος. Ωστόσο, συμπληρώνει, η ενταξιακή πορεία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καταλύτης για να δημιουργηθεί ένας γόνιμος προβληματισμός που σε βάθος χρόνου θα είχε ως αποτέλεσμα να καταστούν και οι Τούρκοι κοινωνοί του ευρωπαϊκού ιδεώδους.
Όπως στη συνέχεια εξηγεί ο αρθρογράφος, παρά την απογοήτευση που διακατέχει την φιλοευρωπαϊκή ιντελιγκέντσια της χώρας από την κατάρρευση του ευρωπαϊκού ονείρου, η προσπάθειά της για σύγκλιση με την Ευρώπη δεν έπεσε στο κενό. Και τούτο διότι αν μη τι άλλο, η ενταξιακή αυτή πορεία έκανε τους Τούρκους 'να κοιτάξουν το πρόσωπό τους στον καθρέφτη' και να βλέπουν το παρελθόν και την ιστορία τους χωρίς εμμονές και προκαταλήψεις.
Ζητήματα που μέχρι πρότινος αποτελούσαν ταμπού όπως η αρμενική γενοκτονία ή η καταπίεση της κουρδικής μειονότητας βρίσκονται πλέον στην ημερήσια διάταξη, ενώ πληθαίνουν οι φωνές που εκφράζουν αιρετικές απόψεις χωρίς κάτι τέτοιο να επισύρει κυρώσεις.
Καταλήγοντας, ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι από τη στιγμή που όλα δείχνουν ότι η ενταξιακή πορεία της ΕΕ παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες, είναι πολύ πιθανό να δρομολογηθεί μια άλλη διαδικασία: αυτή δηλαδή του πλήρους εξισλαμισμού της χώρας, η οποία όμως θα σηματοδοτεί μια ακόμα μεγαλύτερη ρήξη με τις ευρωπαϊκές αξίες και αρχές.
Ενδεικτικές από την άποψη αυτή θεωρεί ο αρθρογράφος ότι είναι και οι προσπάθειες της κυβέρνησης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να φέρει την ισλαμική πίστη στην καρδιά των κοινωνικών διεργασιών, πραγματοποιώντας στοχευμένες παρεμβάσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Στο άρθρο εκφράζεται η άποψη ότι όσο η Τουρκία απομακρύνεται από την Ευρώπη, τόσο πιο σαφές γίνεται πόσο μεγάλο είναι στην πραγματικότητα το χάσμα που την χωρίζει από αυτήν.
Προκειμένου να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό του, ο αρθρογράφος Ε. Μπαλκί, σε ανταπόκρισή του από την Τουρκία, παραπέμπει στην απήχηση που είχε στην τουρκική κοινή γνώμη μια διαφήμιση όπου εμμέσως πλην σαφώς εγκωμιάζεται ο Αδόλφος Χίτλερ, ενώ επικαλείται επίσης τις υψηλές πωλήσεις του έργου του «Ο Αγών μου» που έχει ήδη πραγματοποιήσει δεκατρείς συνολικά εκδόσεις.
Το συμπέρασμα του αρθρογράφου είναι ότι, κατά τα φαινόμενα, η μεγάλη πλειοψηφία της κοινής γνώμης στην Τουρκία, αν όχι συμμερίζεται, πάντως σίγουρα δεν δείχνει να έχει κανένα πρόβλημα με τα διχαστικά οράματα και τα κηρύγματα μίσους του Χίτλερ.
Στον αντίποδα, συνεχίζει ο αρθρογράφος, η τουρκική κοινή γνώμη δεν δείχνει να συγκινείται στον ίδιο βαθμό από τα ανθρωπιστικά μηνύματα και τα φιλειρηνικά ιδεώδη που διαπερνούν έργα όπως το «Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ», τα οποία επηρέασαν καταλυτικά τις μεταπολεμικές γενεές στην Ευρώπη.
Όπως εξάλλου σημειώνεται, στο πέρασμα του χρόνου εδραιώνεται πλέον η βεβαιότητα στην τουρκική κοινή γνώμη ότι η ένταξη στην ΕΕ αποτελεί πλέον «όνειρο θερινής νυκτός». Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό -προσθέτει ο αρθρογράφος- ότι το 83% των Τούρκων εμφανίζεται πλέον σίγουρο ότι έχει μπει ταφόπλακα στα σχέδια της Τουρκίας να ενταχτεί στην ΕΕ.
Κατά τον αρθρογράφο, η ευρωπαϊκή κρίση χρέους και τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και ιδίως η γειτονική Ελλάδα, έχουν βάλει σε δεύτερες σκέψεις τους Τούρκους, οι οποίοι βλέπουν ότι η χώρα τους σημειώνει αλματώδεις ρυθμούς ανάπτυξης χωρίς καν να αποτελεί μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Ο αρθρογράφος υπενθυμίζει ότι η Τουρκία δεν είχε συμμετάσχει ενεργά στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αν και είχε υποστηρίξει τις αναθεωρητικές δυνάμεις (Γερμανία) και ως εκ τούτου δεν βίωσε τα δεινά του ναζισμού ούτε πέρασε από την επώδυνη διαδικασία που οδήγησε στην ανάδυση της κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας.
Δεν είναι λοιπόν παράξενο, εκτιμά, που η μεγάλη πλειοψηφία εξακολουθεί να τρέφει αρνητικά συναισθήματα απέναντι στους Εβραίους και να είναι σε τέτοιο βαθμό επιρρεπής στις συνωμοσιολογικές θεωρίες. Επισημαίνει ειδικότερα ότι ο μέσος Τούρκος εμφορείται από ξενοφοβικά αισθήματα και είναι πεπεισμένος ότι όλοι εξυφαίνουν συνωμοσίες σε βάρος της χώρας του.
Θα ήταν βέβαια αφελές να πιστεύει κανείς ότι η ένταξη στην ΕΕ θα άλλαζε εν μια νυκτί βαθιά ριζωμένες νοοτροπίες και αντιλήψεις καθώς κάτι τέτοιο απαιτεί γενεές, προσθέτει ο αρθρογράφος. Ωστόσο, συμπληρώνει, η ενταξιακή πορεία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καταλύτης για να δημιουργηθεί ένας γόνιμος προβληματισμός που σε βάθος χρόνου θα είχε ως αποτέλεσμα να καταστούν και οι Τούρκοι κοινωνοί του ευρωπαϊκού ιδεώδους.
Όπως στη συνέχεια εξηγεί ο αρθρογράφος, παρά την απογοήτευση που διακατέχει την φιλοευρωπαϊκή ιντελιγκέντσια της χώρας από την κατάρρευση του ευρωπαϊκού ονείρου, η προσπάθειά της για σύγκλιση με την Ευρώπη δεν έπεσε στο κενό. Και τούτο διότι αν μη τι άλλο, η ενταξιακή αυτή πορεία έκανε τους Τούρκους 'να κοιτάξουν το πρόσωπό τους στον καθρέφτη' και να βλέπουν το παρελθόν και την ιστορία τους χωρίς εμμονές και προκαταλήψεις.
Ζητήματα που μέχρι πρότινος αποτελούσαν ταμπού όπως η αρμενική γενοκτονία ή η καταπίεση της κουρδικής μειονότητας βρίσκονται πλέον στην ημερήσια διάταξη, ενώ πληθαίνουν οι φωνές που εκφράζουν αιρετικές απόψεις χωρίς κάτι τέτοιο να επισύρει κυρώσεις.
Καταλήγοντας, ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι από τη στιγμή που όλα δείχνουν ότι η ενταξιακή πορεία της ΕΕ παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες, είναι πολύ πιθανό να δρομολογηθεί μια άλλη διαδικασία: αυτή δηλαδή του πλήρους εξισλαμισμού της χώρας, η οποία όμως θα σηματοδοτεί μια ακόμα μεγαλύτερη ρήξη με τις ευρωπαϊκές αξίες και αρχές.
Ενδεικτικές από την άποψη αυτή θεωρεί ο αρθρογράφος ότι είναι και οι προσπάθειες της κυβέρνησης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να φέρει την ισλαμική πίστη στην καρδιά των κοινωνικών διεργασιών, πραγματοποιώντας στοχευμένες παρεμβάσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.