Αμετανόητος ο Μπους, ελπίζει στην... Ιστορία

Υπερασπίζεται τις πολιτικές του επιλογές στα απομνημονεύματά του

«Η Ιστορία θα με κρίνει ευμενώς, αλλά τότε θα έχω πεθάνει», δήλωσε ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος γεμάτος αυτοπεποίθηση στον Ματ Λάουερ του NBC, στη διάρκεια τηλεοπτικής συνέντευξης με θέμα τα απομνημονεύματα του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, που κυκλοφορούν αυτές τις ημέρες και έχουν τίτλο «Decision Points». Και τι δεν είπε με την ευκαιρία αυτή ο 43ος Αμερικανός πρόεδρος. Ο,τι δεν είχε πει από τον Ιανουάριο του 2009, αφού παρέδωσε τον Λευκό Οίκο στον Μπαράκ Ομπάμα, τα λέει στο βιβλίο, τα επαναλαμβάνει σε συνέντευξη στους «Τάιμς του Λονδίνου» στον Λάουερ και αργότερα χθες στην Οπρα Γουίνφρεϊ. Σύνοψις ρήσεων: «Μια χαρά πρόεδρος ήμουν, θα το καταλάβετε εκ των υστέρων». Οπως όμως σημειώνουν οι «Τάιμς του Λονδίνου» διαγράφεται η βαθύτερη επιθυμία και ελπίδα του κ. Μπους να καταγραφεί στην Ιστορία ως άλλος Χάρι Τρούμαν.


Το «παράπονό» του

«Να πρόκειται για ένα είδος σύγχρονου Χριστού, που πήρε στους ώμους του όλες τις αμαρτίες του κόσμου;», διερωτάται περί του πρώην προέδρου με διάχυτη ειρωνεία και αρκετή χαιρεκακία το «Σπίγκελ», που αναμεταδίδει το «παράπονο» του Τζορτζ Μπους, εκφρασμένο στα απομνημονεύματα, επειδή ο πρώην Γερμανός καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ «τού την έφερε» στο θέμα του Ιράκ. Τον Ιανουάριο του 2002, φιλοξενούμενος στον Λευκό Οίκο, ο κ. Σρέντερ τού δημιούργησε τη βεβαιότητα ότι η Γερμανία θα συνταχθεί στο πλευρό των ΗΠΑ στο Ιράκ και έπειτα, ενόψει εκλογών, υπαναχώρησε, ισχυρίζεται ο κ. Μπους, πάντα τραυματισμένος από την κατάφωρη αυτή κατάχρηση της εμπιστοσύνης του, αλλά και από την άλλη παρασπονδία Σρέντερ, δηλαδή τη συγκρότηση αυτού που ονομάζει τριπλό άξονα Γερμανίας-Γαλλίας-Ρωσίας για να αποδυναμωθεί η διεθνής εικόνα της Αμερικής.

Μιλώντας στους «Τάιμς», ο Τζορτζ Μπους εξηγεί ότι δεν τον ενδιαφέρει τι σκέφτονται οι άνθρωποι για τον ίδιο, αλλά το να μάθουν την αλήθεια. Οταν τον ρωτούν για τις μεγάλες αποτυχίες, όπως η παραλυσία στην αντιμετώπιση του τυφώνα «Κατρίνα» ή η πρόωρη μείωση των αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ, είναι απολογητικός. «Δεν πήγα αμέσως στη Νέα Ορλεάνη για να μην επιβαρύνω τον προϋπολογισμό για την αποκατάσταση», είπε(!). Προκειμένου δε για το Ιράκ και το Αφγανιστάν και την εκστρατεία κατά της τρομοκρατίας, υπήρξε αλάθητος. Εξ ου και υπερασπίζεται με πάθος το μαρτύριο του εικονικού πνιγμού, διότι χάρη σε αυτόν αποσπάστηκαν πληροφορίες από τον ιθύνοντα νου των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου Χαλέντ Σεΐκ Μοχάμεντ και άλλους δύο, «και έτσι σώθηκαν ζωές» αφού αποτράπηκαν τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον αμερικανικών στόχων στο εξωτερικό, εναντίον του αεροδρομίου Χίθροου στο Λονδίνο και στο Κανάρι Γουόρφ. Εξάλλου, του είπε ο δικηγόρος του ότι ο συγκεκριμένος τύπος ανάκρισης είναι σύννομος...

Από την άλλη, όπως υπερηφανεύεται στα απομνημονεύματά του, αντιστάθηκε στο Ισραήλ, όταν το 2007 ο τότε πρωθυπουργός Εχούντ Ολμερτ τού άσκησε τηλεφωνικές πιέσεις για να βομβαρδίσει συριακές εγκαταστάσεις ύποπτες για τη διενέργεια εξοπλιστικού προγράμματος. «Ασε με να μελετήσω τις απόρρητες πληροφορίες και θα σου απαντήσω», είπε στον Ολμερτ, στη συνέχεια όμως αποφάσισε ότι δεν ήταν δυνατή η επίθεση εναντίον κυρίαρχου κράτους. Ετσι οι Ισραηλινοί επιτέθηκαν μόνοι και κατέστρεψαν στις 6/9 του 2007 τις συριακές εγκαταστάσεις.

Και το Ιράκ; Και τα άφαντα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ, που υπήρξαν η επίσημη αιτία της κήρυξης πολέμου;

Μιλώντας χθες στη μαγνητοσκοπημένη εκπομπή της Οπρα, ο πρώην πρόεδρος λέει ότι «του έρχεται ναυτία» όποτε σκέπτεται ότι ούτε ένα τέτοιο όπλο δεν εντοπίστηκε στο Ιράκ. Να απολογηθεί όμως στους Αμερικανούς, ούτε λόγος, διότι έτσι είναι σαν να παραδέχεται ότι η πολιτική του ήταν εσφαλμένη, όπως είπε στον Λάουερ. Αλλωστε, δεν θα τον κρίνουν οι Αμερικανοί, αλλά η Ιστορία.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100034_10/11/2010_421845
(10/11/2010)