Των Eric Lichtblau και David Rohde
The New York Times
Το 2009, άνθρωποι του περιβάλλοντος του συνταγματάρχη Καντάφι κάλεσαν σε συνάντηση 15 υψηλόβαθμα στελέχη των πολυεθνικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην εκμετάλλευση πετρελαίου στη Λιβύη και τους διατύπωσαν ένα πρωτοφανές αίτημα: να επωμιστούν το κόστος του ενάμισι δισεκατομμυρίου δολαρίων που επρόκειτο να πληρώσει η χώρα στις οικογένειες των θυμάτων της τρομοκρατικής επίθεσης στην πτήση 103 της Pan Am.
Προειδοποίησαν μάλιστα ότι αν δεν συμμορφώνονταν με το αίτημα, επρόκειτο να υποστούν «σοβαρές συνέπειες» για τα συμβόλαια εκμετάλλευσης των πετρελαιοπηγών που είχαν, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά σε σχετική έκθεση του υπουργείου Εξωτερικών για τη συνάντηση.
Πολλές από αυτές τις εταιρείες αρνήθηκαν. Άλλες όμως, συμπεριλαμβανομένων και αμερικανικών εταιρειών, υπέκυψαν στον εκβιασμό, προκειμένου να τους επιτραπεί να συνεχίσουν να δραστηριοποιούνται στη Λιβύη, σύμφωνα με όσα λένε τα ίδια τα στελέχη τους, αλλά και Αμερικανοί αξιωματούχοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Το επεισόδιο αυτό είναι ενδεικτικό, υποστηρίζουν οι ίδιοι αξιωματούχοι, της κουλτούρας διαφθοράς, εκβιασμών και πολιτικών παρεμβάσεων που επικρατούσε στη Λιβύη από τότε που οι ΗΠΑ ξανάνοιξαν τους διαύλους επικοινωνίας και εμπορικών συναλλαγών με το καθεστώς του συνταγματάρχη Καντάφι, το 2004.
Καθώς λοιπόν αμερικανικές εταιρείες πετρελαίου, τηλεπικοινωνιών και εργολάβοι άρχισαν να δραστηριοποιούνται στη λιβυκή αγορά, ανακάλυψαν ότι ο Καντάφι και το περιβάλλον του τούς ζητούσαν συχνά εκατομμύρια δολάρια σε «μπόνους υπογραφής» και «συμβόλαια παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών», ενώ επέμεναν να παίρνουν και τα παιδιά του ισχυρού άνδρα της χώρας ένα μερίδιο από τα κέρδη τους. «Η Λιβύη είναι ένα κλεπτοκρατικό καθεστώς, στο οποίο είτε τα μέλη της οικογένειας Καντάφι είτε το στενό περιβάλλον της παίρνει μερίδιο από ό,τι αγοράζεται, πουλιέται ή αποκτάται», αναφέρεται σε τηλεγράφημα του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, του 2009. Η περιουσία που συγκέντρωσε η οικογένεια Καντάφι μετά την άρση των διεθνών κυρώσεων, με τη συνδρομή πολυεθνικών εταιρειών, τον βοήθησε να εδραιώσει την κυριαρχία του στη Λιβύη. Και ενώ το αποτέλεσμα της στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ και των συμμάχων τους είναι αβέβαιο, οι πόροι που έχει στη διάθεσή του ο συνταγματάρχης Καντάφι –συμπεριλαμβανομένου και ενός ταμείου δεκάδων δισ. δολαρίων, μέρος των οποίων χρησιμοποιεί για να πληρώσει τους μισθοφόρους και τους στρατιώτες του– μπορούν και να αποτρέψουν ή τουλάχιστον να καθυστερήσουν την απομάκρυνσή του από την εξουσία.
Εξάλλου, η Λιβύη δεν εκμεταλλεύθηκε μόνο εταιρείες, αλλά και κυβερνήσεις που ήθελαν να κάνουν «μπίζνες» μαζί της. Για παράδειγμα, λιβυκές τράπεζες ξέπλεναν χρήμα από το Ιράν, παραβιάζοντας τις διεθνείς κυρώσεις που είχαν επιβληθεί στο καθεστώς της Τεχεράνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.