Βολές Β. Μαρκεζίνη για την εξωτερική πολιτική

Με νέα του παρέμβαση ο ακαδημαϊκός Sir Βασίλειος Μαρκεζίνης επανέρχεται στην κριτική για τις πολιτικές...

Βολές Β. Μαρκεζίνη για την εξωτερική πολιτική

και τους διπλωματικούς χειρισμούς του ΥΠΕΞ Δημήτρη Δρούτσα, κυρίως ως προς τα ελλητουρκικά θέματα και θέτει εκ νέου θέμα απομάκρυνσής του. Το άρθρο του Β. Μαρκεζίνη έχει ως εξής:

Παρανοήσεις, λάθη και δισταγμοί του κ. Δρούτσα. Σε πρόσφατη συνέντευξή του, στις 20 Μαρτίου 2011 στην «Καθημερινή», ο υπουργός Εξωτερικών έδωσε μια σειρά από εσφαλμένες και πρόχειρες απαντήσεις, μερικές από τις οποίες, εμφανώς, συνδέονται με συγκεκριμένες προτάσεις και ιδέες που εξέφρασα για τον ίδιο και την τρέχουσα εξωτερική πολιτική της χώρας μας σε άρθρο μου στα «Επίκαιρα»της 17ης Μαρτίου 2011. Ας επανεξετάσουμε εδώ ορισμένους από τους ισχυρισμούς του, δίνοντας στον υπουργό μερικές ιδέες που θα του επιτρέψουν, ίσως, να τους βελτιώσει.

1.«Η [ακολουθούμενη] πολιτική είναι που θέλει θάρρος, όχι οι ανέξοδες “κορόνες” των υποτιθέμενων υπερπατριωτών της θεωρίας».

Ερωτώ: Το να είναι κανείς πατριώτης αποτελεί αμάρτημα ή αρετή; Αν ισχύει το δεύτερο, μήπως το «υπέρ» καθιστά κολάσιμο τον πατριωτισμό; Επίσης, η φράση «υπερπατριώτες της θεωρίας» υποδηλώνει άραγε αυτούς που «φέρουν» τον τίτλο ότι τον φέρουν επιφανειακά, και όχι ουσιαστικά;

2.«[Αυτός ο πατριωτισμός] δεν ωφελεί την Ελλάδα».

Μήπως, δηλαδή, την ωφελούν ο ενδοτισμός και η απραξία;

3.«Υιοθετούν [μερικοί] ως δεδομένη την πιο ακραία προπαγάνδα της Τουρκίας».

Εμείς αναφερόμαστε απλώς στα όσα δήλωσε ο κ. Νταβούτογλου στην Ελλάδα. Βλέπουμε, επίσης, τι έκανε η Τουρκία πρόσφατα με το ιταλικό πλοίο στα νερά μας, στα νερά του Καστελόριζου, και επισημαίνουμε ότι το επεισόδιο αυτό απεκρύβη από τον ελληνικό Τύπο επί τρεις τουλάχιστον ημέρες. Γιατί; Από φόβο ή από διάθεση παραπληροφόρησης;

Είναι τα ανωτέρω ψευδή; Είναι ακραίες αυτές οι πράξεις; Είναι εσφαλμένες οι παρατηρήσεις μας; Ό,τι κι αν είναι οι παρατηρήσεις μας, όμως, παραμένουν δικές μας – αντιθέτως, οι ακρότητες είναι της Τουρκίας.

Τονίζουμε, ωστόσο, ότι τις εν λόγω απόψεις και ανησυχίες δεν τις διατυπώσαμε μόνον εμείς. Μέτρησε, άραγε, ο κύριος υπουργός πόσα άρθρα δημοσίευσε τον τελευταίο καιρό η φίλα προσκείμενα στο ΕΛΙΑΜΕΠ εφημερίδα, στην οποία έδωσε συνέντευξη, άρθρα που διατύπωσαν τις ίδιες αμφιβολίες, τις ίδιες ανησυχίες, τους ίδιους προβληματισμούς που από καιρό εκφράζουμε κι εμείς;

Αν πέφτουμε θύματα προπαγάνδας εμείς, τότε, εξίσου, πέφτουν και οι φίλοι του υπουργού. Η διαφορά μας είναι ότι εμείς τα είδαμε και τα είπαμε όλα αυτά πρώτα!

4.«Μας εγκαλούν», λέει ο υπουργός, «επειδή συνεχίζουμε να μιλάμε με τους Τούρκους».

Όχι! Τους εγκαλούμε διότι:

α) Δεν μας λένε –ούτε σ’ εμάς ούτε καν στους αρχηγούς των κομμάτων– τι ακριβώς συζητούν.

β) Εγκαλούμε τον υπουργό επειδή οτιδήποτε μας λέει –πάντα υπό πίεση– το διαψεύδει αμέσως ο Τούρκος ομόλογός του.

γ) Τους κατηγορούμε γιατί μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε και, έως τώρα, το αποτέλεσμα των συνομιλιών είναι να σκληραίνουν οι Τούρκοι και στα έργα και στις υπερπτήσεις και στις προκλητικές βόλτες έξω από το Σούνιο. Αλήθεια ή λάθος;

Γι’ αυτή την κατρακύλα δεν φταίω εγώ. Ως πατριώτης, όμως, οφείλω να την καταγγείλω. Εάν, τώρα, ο υπουργός, χρησιμοποιώντας τον πληθυντικό αριθμό –«μιλάμε»–, θέλει να μας πει ότι όλοι στην κυβέρνησή του συμμερίζονται τον τρόπο κατά τον οποίο διαπραγματεύεται ο ίδιος, τότε ευχαρίστως να δεχτούμε ότι όλοι είναι συνυπεύθυνοι και για το γίνεται και για τοτι θα επακολουθήσει.

5.Συνεχίζει ο υπουργός: «Δεν μας έχουν πει, όμως, ποτέ ποια είναι η δική τους [δηλαδή η δική μας] πρόταση».

Δεν ξέρω ποιος συντάσσει τους λόγους του υπουργού, αλλά αυτός που τον ενημερώνει για το τι γίνεται δεν φαίνεται να κάνει και τόσο καλή δουλειά. Ας του υπενθυμίσουμε, λοιπόν, απλώς, τα εξής:

α) Από καιρό, μαζί με τον καθηγητή Θ. Καρυώτη, κάναμε συγκεκριμένες προτάσεις για την ΑΟΖ, τονίζοντας τη σημασία της ΑΟΖ, που μέχρι τότε είχαν αποκρυβεί από τον ελληνικό Τύπο. Η κυβέρνηση του κ. Δρούτσα μιλούσε και μιλά μόνο για υφαλοκρηπίδα. Διερωτήθηκε άραγε ποτέ γιατί οι Τούρκοι προτιμούν αυτή τη φρασεολογία και αποφεύγουν κάθε συζήτηση για την ΑΟΖ; Μήπως βλέπουν και αυτοί αυτό που βλέπομε κι εμείς, αλλά δεν θέλει να δει ο υπουργός;

β) Του υπενθυμίζουμε τις παρατηρήσεις και τις προτάσεις μας στην Ελευθεροτυπία της 10ης Ιανουαρίου 2011, στο πλαίσιο απάντησής μας προς επιστολή του πρέσβη κ. Σαββαΐδη.

γ) Του υπενθυμίζουμε τις προτάσεις όλων των κομμάτων να ανακηρυχθεί πάραυτα η ΑΟΖ μας.

δ) Του υπενθυμίζουμε ότι πάντα τον κατηγορούσαμε για το γεγονός ότι είχε δεχθεί οι συζητήσεις για το Καστελόριζο να γίνουν ξεχωριστά από τις συζητήσεις για το Αιγαίο. Ο ίδιος το αρνήθηκε βεβαίως, αλλά πρόσφατα το επιβεβαίωσε ο κ. Νταβούτογλου.

ε) Γιατί δεν εκμεταλλεύεται την ευφυή πολιτική αυτού που τον «δημιούργησε», ώστε να υλοποιήσει τη συνεργασία με το Ισραήλ και την Κύπρο, προτού χαθεί η ευκαιρία;

6.«Υπάρχουν κύκλοι στην Ελλάδα που δεν επιθυμούν πρόοδο και εξομάλυνση στις σχέσεις με την Τουρκία».

Δεν ανήκουμε σε αυτούς. Αντιθέτως, διακηρύσσουμε την ανάπτυξη πολιτικής φιλίας μεταξύ των δύο χωρών προ πολλού – προτού καν γεννηθεί ο υπουργός!

Φιλία όμως εισηγούμεθα, όχι μονομερείς παραχωρήσεις. Συμφωνία ζητάμε, όχι παράδοση. Και οι Τούρκοι θα απαντήσουν καταλλήλως, όταν δουν ότι σοβαρευόμαστε.

Η πρόσφατα –κακώς οργανωμένη– επίσκεψη του κ. Νταβούτογλου άρχισε πια να πείθει τον ελληνικό λαό για όλα όσα λέγαμε εδώ και καιρό. Ο υπουργός αντιμετωπίζει αυτές τις ανησυχίες με σιωπή, γενικότητες, επαναλήψεις ή και υπονοούμενα, τα οποία οι σύμβουλοί του θα έπρεπε μάλλον να τον προειδοποιήσουν ότι ενίοτε πλησιάζουν επικίνδυνα το δίκαιο της δυσφημήσεως.

Οι αναγνώστες και, μια μέρα, όλος ο ελληνικός λαός θα κρίνουν τον κ. Δρούτσα και την εξωτερική του πολιτική.

Εμείς φρονούμε ότι η περαιτέρω παραμονή του στο υπουργείο βλάπτει και τον πρωθυπουργό αλλά και –κυρίως– την ίδια τη χώρα.

Δεν απαιτούμε χαρακίρι από τον υπουργό: απλώς, την πολιτική ευθιξία να παραιτηθεί και να επιστρέψει το ταχύτερο δυνατόν στη Βιέννη για να τελειώσει με την ησυχία του... και τη διατριβή του.

http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=15504&categories_id=69