Αμφίρροπη προεκλογική αναμέτρηση στη Βρετανία

Του John F. Burns
The New York Times

Εξαιρουμένων των τριών πρώτων μηνών στον πρωθυπουργικό θώκο, ο Γκόρντον Μπράουν αντιμετωπίστηκε από τους διακεκριμένους αναλυτές της Βρετανίας ως ο ηγέτης που ήταν καταδικασμένος να οδηγήσει τους Εργατικούς στην εκλογική συντριβή. Οι Κασσάνδρες, ωστόσο, μπορεί να μην επαληθευθούν. Καθώς απομένουν λίγες εβδομάδες για τις εκλογές, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τον Βρετανό πρωθυπουργό να ανακάμπτει. Αρκετοί πλέον προβλέπουν μια εξαιρετικά αμφίρροπη μάχη μεταξύ των Εργατικών και των Συντηρητικών, η οποία μπορεί, εν τέλει, να καταλήξει σε μια πύρρειο νίκη του κ. Μπράουν ή σε μια «μετέωρη Βουλή», όπως αποκαλούν οι Βρετανοί την κατάσταση στην οποία κανένα κόμμα δεν αναδεικνύεται αυτοδύναμο. Στην τελευταία περίπτωση, οι Συντηρητικοί θα κληθούν, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, να συμβιβαστούν μ’ ένα κυβερνητικό συνασπισμό μεταξύ των Εργατικών και των Φιλελευθέρων Δημοκρατικών υπό τον κ. Μπράουν.


Τους τελευταίους δώδεκα μήνες, ο κ. Μπράουν δεχόταν το ένα πλήγμα μετά το άλλο. Οι Εργατικοί ήταν, άλλωστε, το κυβερνών κόμμα κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και ο κ. Μπράουν, ο ηγέτης που δεν κατόρθωσε ποτέ να πλησιάσει τα ποσοστά δημοτικότητας του προκατόχου του, Τόνι Μπλερ.

Πριν από δύο εβδομάδες, οι Εργατικοί δέχθηκαν δύο ακόμα χτυπήματα. Η κυβέρνηση παρουσίασε ένα προϋπολογισμό, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από τους οικονομικούς αναλυτές «προεκλογικό μανιφέστο», που αγνοεί επιδεικτικά το πρόβλημα του τεράστιου δημοσίου χρέους. Λίγες ημέρες πριν από τη δημοσιοποίηση του προϋπολογισμού, οι Εργατικοί υποχρεώθηκαν να διαγράψουν τρεις πρώην υπουργούς, τους οποίους κατέγραψε ο τηλεοπτικός φακός την ώρα που προσπαθούσαν να «πουλήσουν» την πολιτική τους επιρροή σε επιχειρηματίες έναντι 4.900 στερλινών ημερησίως. Παράλληλα, τα φίλα προσκείμενα στο κόμμα εργατικά συνδικάτα αποφάσισαν να συνεχίσουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις εις βάρος της British Airways και να διακόψουν τη λειτουργία των σιδηροδρόμων για τέσσερις ημέρες. Οι δυναμικές κινητοποιήσεις των συνδικάτων ξύπνησαν στο Εργατικό Κόμμα τον εφιάλτη του 1979, όταν η Μάργκαρετ Θάτσερ αναδύθηκε στην εξουσία εκμεταλλευόμενη το απεργιακό χάος. Την ίδια στιγμή, οι ψηφοφόροι εξακολουθούν να θεωρούν τον ηγέτη των Συντηρητικών Ντέιβιντ Κάμερον «καταλληλότερο πρωθυπουργό» και να μη βλέπουν με ιδιαίτερη συμπάθεια τον κ. Μπράουν.

Παρ’ όλα αυτά, οι κοινοβουλευτικές εκλογές δεν κρίνονται μόνο από τα χαρακτηριστικά των δύο υποψηφίων για την προεδρία. Η τελευταία δημοσκόπηση που είδε το φως τη δημοσιότητας –αυτή του YouGov– εμφανίζει τους Εργατικούς να έχουν μειώσει τη διαφορά από τους Συντηρητικούς στις δύο ποσοστιαίες μονάδες. Πρόκειται για την καλύτερη επίδοση του κόμματος, το οποίο είχε βρεθεί να υπολείπεται των Συντηρητικών μέχρι και 20 ποσοστιαίες μονάδες την τελευταία διετία. Οι δημοσκοπήσεις καθιστούν σαφές ότι το βασικό επιχείρημα των Εργατικών –αυτό, δηλαδή, που παρουσιάζει τον κ. Κάμερον και των αρμόδιο για θέματα Οικονομίας των Συντηρητικών Τζορτζ Οζμπρον ως «εκπροσώπους της άρχουσας τάξης, οι δεσμεύσεις των οποίων για μαχαίρι στις κρατικές δαπάνες θα σπρώξουν τη χώρα πίσω στην ύφεση» – έχει απήχηση.

Η δημοσκόπηση του YouGov υποχρέωσε τον κ. Κάμερον να επιστρατεύσει στο προεκλογικό του επιτελείο δύο εκ των πλέον διακεκριμένων διαφημιστών της Βρετανίας. Ο λόγος για τους Μόρις και Τσαρλς Σάατσι, στους οποίους έχουν αποδοθεί τα εύσημα για την εκλογική νίκη της κ. Θάτσερ το 1979 και του Τζον Μέιτζορ το 1992. Η αυτοπεποίθηση των Συντηρητικών κλονίστηκε από μία ακόμα έρευνα της κοινής γνώμης- αυτή τη φορά της εταιρείας Ipsos/Mori. Η έρευνα έδειξε ότι η βασική στρατηγική των Συντηρητικών, η οποία στηρίζεται στην ενίσχυση με μεγάλα χρηματικά ποσά των προεκλογικών περιοδειών των υποψηφίων βουλευτών του κόμματος σε περιφέρειες όπου οι Εργατικοί διατηρούν οριακά τις έδρες τους, αποτυγχάνει. Σε εθνικό επίπεδο, η δημοσκόπηση της Ipsos/Mori εμφανίζει τους Συντηρητικούς να προηγούνται με τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες. Ακόμα και η «Ντέιλι Τέλεγκραφ», η οποία στηρίζει παραδοσιακά τους Συντηρητικούς, παραδέχεται ότι με τέτοιες διαφορές, ο κ. Κάμερον δεν θα καταφέρει να εξασφαλίσει την πολυπόθητη για την παράταξη αυτοδυναμία.