Agora on February 1, 2011
του Δημήτρη Αλευρομάγειρου
Σε λίγες ημέρες ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας επισκέπτεται την Αθήνα γιά να έχει συζητήσεις με την Ελληνική πολιτική ηγεσία για τη σημερινή κατάσταση στο Κυπριακό, ιδία μετά την συνάντηση της Γενεύης παρουσία του Γ.Γ. του ΟΗΕ κ. Μπαν Κι Μουν, την οποία οι πάντες την σχολίασαν αρνητικά με δεδομένη την ασφυκτική πίεση που ασκεί ο σύγχρονος ιμπεριαλισμός επάνω στο μικρό αλλά περήφανο σώμα της Κύπρου για να το αναγκάσει να υποχωρήσει δουλικά προς εξυπηρέτηση της τουρκικής ελίτ και μέσω αυτής της σημερινής παγκοσμιας πολυπολιτισμικής καμαρίλας.
Με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό και γενικότερα στα Ελληνοτουρκικά ξαναδιάβασα το βιβλίο του Μιχάλη Ιγνατίου “Το “Σεμινάριο της Ρώμης”[Νοεμβριος 1973,..τότε που παίχτηκε η τύχη της Κύπρου] εκδόσεις Ποντίκι,1989.
Γιά όσους δεν γνωρίζουν, τον Νοέμβριο του 1973 και απο τις 19 έως τις 23 Νοεμβρίου στο Palazzo Cardelli της Ρώμης όπου στεγάζεται το Κέντρο Μεσογειακών Σπουδών [του Οργανισμού American Universities Field Staff και ιδρύθηκε το 1951[ αρχικά είχε ονομαστεί American Universities Field Service από μερικά αμερικανικά κολέγια και πανεπιστήμια όπως το Μπράουν, το Στάνφορντ, το Κάρλτον, το Οκλαχόμα, το Πίτσμπουρκ, το Τεμπλ, το Ουισκόνιν, της Αλαμπάμα, της Ιντιάνα,το Μπάτλερ και άλλα] έγινε ένα σεμινάριο, με αντικείμενο “Διερεύνηση[των προοπτικών] για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος”,τα πρακτικά και τις ηχογραφήσεις του οποίου με πολύ κόπο είδαν το φως της δημοσιότητας , στο οποίο μετείχαν οι:
- Βλάντιμιρ Βελέμπιτ, Γιουγκοσλαύοος διπλωμάτης ως Πρόεδρος,
- Ελάϊ Κεντούρι, Ιρακινός Καθηγητής διαμένων στο Λονδίνο, ως πρακτικογράφος,
- Γλαύκος Κληρίδης, Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής των Αντιπροσώπων,
- Ραουφ Ντεκτάς, εκπρόσωπος της Τουρκοκυπριακής Κοινότητας,
[Οι δύο προαναφερθέντες ήταν ουσία τα τιμώμενα πρόσωπα του Συνεδρίου]
- Σάϊρους Βανς, πρώην Υφυπουργός Άμυνας των ΗΠΑ και μετέπειτα Υπουργός των Εξωτερικών με άμεση εμπλοκή , ως διαπραγματευτής στην περίπτωση Κοφίνου [1967]
- Λούσιους Μπατλ, πρώην βοηθός Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ,
- Φίλιπς Τάλπμποτ, πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα,
- Μάϊκλ Στιούαρτ, πρώην πρέσβυς του Η.Β. στην Αθήνα,
- Ευάγγελος Αβέρωφ, πρώην Υπουργός της Ελλάδας,
- Δημήτρης Μπίτσιος, πρώην διπλωμάτης της Ελλάδας,
- Δύο μέλη της τουρκικής πρεσβείας στη Ρώμη στη θέση του Αϊντίν Γιαλτσίν, καθηγητού και πρώην Βουλευτού , ο οποίος τελικά δεν ήρθε λόγων γεγονότων στην Τουρκία,
- Στάνλεϋ Κυριακίδης, καθηγητής στο Κολέγιο Γουίλιαμ Πέτερσον του Νιού Τζέρσεϋ,
- Δρ Πίτερ Λοϊζος, καθηγητής του London School of Economics,
- Ρούντολφ Νότελ,της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και πρώην σύμβουλος Σχεδιασμού της Κυπριακής Δημοκρατίας,
- Οι καθηγητές Γιόν Μπ. Μακλίν και Ντένισον Ι. Ρουσίνοφ του American University Field Staff[ο τελευταίος έχει γράψει πολλά φιλοτουρκικά άρθρα και βιβλία με τη βοήθεια του Οργανισμού]
- Λιόναρντ Β. Ντουμπ, καθηγητής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Γέϊλ,
- Τζέϊμς Α. Μακχένρι τζ και δρ Αλεξάνντερ Σίλι [α.λ.σ.]
Το τί ελέχθη στο σεμινάριο δεν θα το μεταφέρω εδώ αλλά σας προτρέπω να διαβάσετε το βιβλίο, γιατί εγώ θα καταγράψω την άποψη μου και τα συμπεράσματα μου τα οποία αναγκαστικά δεν μπορούν παρά να ερμηνεύουν μόνον εμένα[υποθέτω και πολλούς άλλους αλλά αυτά είναι δικές μου υπιοθέσεις..]
Λαμβάνοντας αφορμή από μία σημαντική επισήμανση του Σάϊρους Βανς , την οποίαν στη συνέχεια και μετά την εισβολή υπενθύμισε ο Ντενκτάς στον Κληρίδη[ σελ.132 του βιβλίου"Το Κυπριακό είναι εστία αναφλέξεως μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Μπορεί μάλιστα να προκληθεί και επέμβαση της Τουρκίας, αλλά αυτή τη φορά μην ελπίζετε[απευθυνόμενος προς Κληριδη] ότι θα επέμβει η Αμερική να σταματήσει την Τουρκία”] και συνοψίζοντας όλα όσα ανφέρει το βιβλίο ειναι ηλίου φαεινότερο οτι το σεμινάριο απετέλεσε μια κατ εξοχήν προειδοποίηση -απειλή να συμβιβαστεί η Ελληνική πλευρά γιατί αλλοιώς θα επέμβει η Τουρκία..
Από πλευράς Ελλήνων έγινε προσπάθεια να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα[Κυπριακή πλευρά γιατί η Ελληνική ουσιαστικά ήταν άνευ εξουσίας άσχετα αν διεφάνη-και τελικά έγινε- ότι ο Αβέρωφ -κυρίως -ενημέρωσε την χούντα..] και φυσικά δεν έλαβε ουσιαστικά κανένα μέτρο γαι να προετοιμάσει τον Κυπριακό Λαό για την εκφρασθείσα ξεκάθαρα Αμερικανική απειλή……
Τα υπόλοιπα συμπεράσματα θα τα έχετε ,όταν διαβάσετε το βιβλίο.
Συνδυάζοντας όμως τα γεγονότα του σεμιναρίου με τη σημερινή κατάσταση του Κυπριακού θα μπω κατ ευθείαν στις προτάσεις μου για σήμερα,
1. Η Ελληνική και η Κυπριακή Κυβέρνηση και γενικά ο πολιτικός κόσμος Ελλάδας -Κυπριακής Δημοκρατίας πρέπει ξεκάθαρα να γνωρίζουν ότι στη σημερινή παγκόσμια κατάσταση οι μέχρι τώρα “σύμμαχοι΄’ μας στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. αλλά και ο Γ.Γ. του ΟΗΕ [υπηρέτης των Αμερικανικών συμφερόντων ] ελάχιστα θα πιέσουν την Τουρκία να υποχωρήσει στις νεοοθωμανικές της βλέψεις όσο αυτές δεν την ενοχλούν [τη Δύση],
Άρα όλες οι πιέσεις θα στρέφονται [στρέφονται ήδη ...]προς την Ελληνική πλευρά… Οι πιέσεις αυτές θα εντείνονται όσο η Ελληνική πλευρά προσπαθεί να κατευνάσει με υποχωρήσεις [έχουν ήδη γίνει πολλές και απαράδεκτες]
2. Η ελληνική διπλωματική πλευρά και η Εξωτερική πολιτική πρέπει να στραφεί ακόμη πιο κοντά σε άλλες ισχυρές παγκόσμιες δυνάμεις των οποίων τα συμφέροντα ταυτίζονται με τις αντίθετες της Αμερικής [και της μαριονέττας της Τουρκίας] βλέψεις , αλλά και σε δυνάμεις εντός του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. που ταυτίζονται πιο πολύ -λόγω δικών τους συμφερόντων- με τις Ελληνικές θέσεις.
Η συνεχής επιθετικά- ειρηνική αυτή φιλοσοφία μας πρέπει να αποτελέσει τη βάση γιά ενημέρωση των Λαών του κόσμου και ιδιαίτερα των εις την Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, και , αποτελεί μεγαλύτερη ασπίδα κατά των σχεδίων του σημερινού Ιμπεριαλισμού. Η υπενθύμιση τού εκπληκτικού-αντιστασιακού ΟΧΙ του 2004 του Κυπριακού Λαού στα σχέδια του νεοταξικού σημερινού κατεστημένου ,πρέπει να είναι το δόρυ αυτής της εκστρατείας. Πολλά γεγονότα στην Λατινική Αμερική ήρθαν μετά από αυτό το ΟΧΙ ,παράδειγμα παγκόσμιας αντιστασης. Το ΟΧΙ λοιπόν να είναι σημαία μας και όχι να το φαλκιδεύουμε εμείς οι ιδιοι……
3. Η πολιτική πρόταση για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος πρέπει αμέσως να αναστραφεί και από την απαράδεκτη συνομοσπονδία και άλλες ανοησίες να στραφεί σε μια δημοκρατική λύση εκλογής των εκπροσώπων του Κυπριακού Λαού στο συνολό του [αφου βέβαια απαιτήσουμε αμέσως την άνευ ετέρας απομάκρυνση των στρατευμάτων εισβολής κατοχής και των εποίκων[παγκόσμιο ανθρωπιστικό έγκλημα ]] από τον Κυπριακό Λαό, εγκαταλείποντας την ανόητη και ανεδαφική προσπάθεια τετραγωνισμού του κύκλου αφού έχει αποδειχθεί περίτρανα τόσο στο “σεμινάριο” όσο και από τα μετέπειτα γεγονότα και τα σημερινά , ότι οι Τουρκική ελίτ επιθυμεί τον απόλυτο έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου [Νταβούτογλου και ΣΙΑ ] ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ. Επομένως οι συζητήσεις γίνονται επί ματαίω, όσα και αν δώσει η Ελληνική πλευρά.
4.Στην διπλωματική αυτή ,τεράστια ,προπάθεια να φανεί στην πράξη οτι ενισχύεται απόλυτα η αξιοπιστία της αποτρεπτικής μας αμυντικής δύναμης για να φανεί ότι δεν έχουμε και εμείς καμμιά διάθεση να παραδοθούμε αμαχητί στα κελεύσματα του σημερινού ιμπεριαλισμού και δεν έχουμε να χάσουμε τίποτε παραπάνω από την υποδούλωση μας άνευ αγώνος [για να χρησιμοποιήσω και μαρξιστική φρασεολογία]
Έργο πολύ δύσκολο αλλά όχι ανέφικτο και προέχει η ενίσχυση στην πράξη του ηθικού του Ελληνικού Λαού [του Κυπριακού συμπεριλαμβανομένου] προς αυτήν την κατεύθυνση,
Να γιατί επιμένουμε χρόνια τώρα ότι το Κυπριακό είναι το πρώτο, το Μέγα, εθνικό αμυντικό μας θέμα ως Ελλήνων.
Όλα τα άλλα είναι χαμένος κόπος και χρόνος και μια τέτοια δουλική ‘λύση” δεν θα μας γλιτωσει ούτε απο τον εξευτελισμό και τελικά την υποδούλωσή μας, ούτε βέβαια απο τις τραγικές αιματοχυσίες μετά απο μία τέτοια απαράδεκτη και ανήθικη -παγκοσμίως- “λύση”!
http://agora-dialogue.com/?p=17557
Δυστυχώς, η περίοδος των τελευταίων είκοσι χρόνων της ψευδούς ευημερίας των Ελλήνων, συνοδεύτηκε και από την απεμπόληση κάθε ενδιαφέροντος εγρήγορσης της εθνικής μας συνείδησης για το μέλλον της Ελλάδας και της Κύπρου. Το «κυπριακό», υπό το βάρος της πολιτισμικής και πολιτιστικής μας υποταγής στην «κουλτούρα» του ευδαιμονισμού μας, καλά ενορχηστρωμένης από την επέλαση του πολυεθνικού νέο-ιμπεριαλισμού στη χώρα, έγινε «υπόθεση» υψηλής πολιτικής των κυβερνητικών κομμάτων και των αντίστοιχων ελίτ της εξουσίας του κάθε υπουργού των Εξωτερικών. Το ερώτημα αδήριτο. Πώς το «κυπριακό», στη συνείδηση των Ελλήνων θα επανενταχθεί στο εθνικό μας ζήτημα; Αλήθεια πώς, όταν η λέξη «έθνος» ποδοπατείται από την «σχολή» Βερέμη μέσα στο Υπουργείο Παιδείας, και «βγαίνει» στον «αέρα» από την τηλεόραση του ΣΚΑΙ ως ιδεολογία πολυπολιτισμικής παρθενογένεσης της ελληνικής νεότερης ιστορίας; Πολύ δε περισσότερο όταν η λέξη «πατρίδα» ως απομεινάρι μιας άλλης εποχής στα ράφια παλαιοπωλείου, από τους ίδιους κύκλους, χαρίζεται στα πλέον επικίνδυνα στοιχεία της πολιτικής μας ζωής, τους «χρυσαυγήτες» και τους «πλεύρηδες»;
ΑπάντησηΔιαγραφή