Αποψη: Τα «γεράκια» της Κίνας σε πορεία ανόδου

The New York Times

Οταν ο Ντενγκ Ξιαοπίνγκ πραγματοποίησε ιστορική επίσκεψη στις ΗΠΑ το 1979, του πρόσφεραν θέση πλησίον της ηθοποιού Σίρλεϊ Μακλέιν. Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, η ηθοποιός περιέγραψε μια επίσκεψη στην Κίνα στη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης. Του είπε ότι συνάντησε ένα διανοούμενο ο οποίος είχε σταλεί στην επαρχία για καταναγκαστικά έργα, ωστόσο ο ίδιος μιλούσε με ενθουσιασμό για τις χαρές της χειρωνακτικής εργασίας και την καταπληκτική ευκαιρία που του δόθηκε να διδαχθεί από τους χωρικούς. Ο Ντενγκ μούγκρισε: «Ελεγε ψέματα». Σε αυτό το πνεύμα, θα μου επιτρέψετε να σας κάνω ένα σύντομο απολογισμό των θεμάτων που συζητήθηκαν στη διάρκεια της επίσημης επίσκεψης του Χου Ζιντάο στην Ουάσιγκτον, σε μια εποχή που οι σινοαμερικανικές σχέσεις αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα.

Το εμπόριο είναι μια από τις πηγές εντάσεων και η Κίνα κρατά το νόμισμά της τεχνητά υποτιμημένο, σε μια προσπάθεια να προστατέψει τις θέσεις εργασίας στο εσωτερικό. Αυτό αποτελεί αποσταθεροποιητικό στοιχείο στο παγκόσμιο σύστημα - αλλά ας μην υπερτιμάμε τις επιπτώσεις στη δική μας οικονομία. Τα κινεζικά αγαθά ανταγωνίζονται κυρίως προϊόντα από το Μεξικό, τη Ν. Κορέα και άλλες χώρες και κλέβουν θέσεις εργασίας από εκείνες πολύ περισσότερο από την Αμερική. Αλλο πρόβλημα είναι οι εδαφικές διεκδικήσεις του Πεκίνου, που προκαλούν σύγχυση στους γείτονες της Κίνας όπως και στην Ουάσιγκτον. Η Κίνα μπορεί να έχει ισχυρά επιχειρήματα σε ό, τι αφορά τις νήσους στη Θάλασσα Ανατολικής Κίνας, γνωστές με το όνομα Σενκάκου στα γιαπωνέζικα και ως Ντιαόου στα κινέζικα. Οι ισχυρισμοί της όμως για τη Θάλασσα Νότιας Κίνας είναι τερατώδεις και η φιλοπόλεμη στάση της στρέφει τα γειτονικά της κράτη πιο κοντά στην Αμερική. Επίσης υπάρχει στ' αλήθεια κίνδυνος οι κινεζικές παρενοχλήσεις αμερικανικών αεροσκαφών και πλοίων στα διεθνή ύδατα να πυροδοτήσουν σύρραξη κατά λάθος. Η σύγκρουση ενός κινεζικού αεροσκάφους με αμερικανικό στρατιωτικό αεροσκάφος το 2001 οδήγησε σε μια κρίση που αποκλιμακώθηκε μόνο επειδή ο τότε πρόεδρος Ζιανγκ Ζεμίν ήταν αποφασισμένος να διατηρήσει τις διμερείς σχέσεις. Εάν ένα τέτοιο ατύχημα συνέβαινε σήμερα, ο πρόεδρος Χου θα αδυνατούσε ενδεχομένως να επιλύσει την κρίση.

Το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι πολύπλοκο. Οι χριστιανοί δεν διώκονται τόσο όσο στο παρελθόν και το καθεστώς δίνει στους πολίτες μεγαλύτερη ελευθερία σε σύγκριση με τις δεκαετίες του '80 και του '90. Ωστόσο, το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι ανελέητο τα τελευταία χρόνια με τους διαφωνούντες και μέλη μειονοτήτων όπως οι Θιβετιανοί και οι Ουιγούροι.

Ενα άλλο ζήτημα είναι η υποστήριξη κρατών-ταραξιών όπως η Β. Κορέα, το Ιράν, η Μιανμάρ, το Σουδάν και η Ζιμπάμπουε - υποστήριξη που καθιστά πιο πιθανή τη σύρραξη όπως και τη διάδοση των πυρηνικών όπλων.

Τέλος, η επίδειξη ισχύος, ειδικά από τον στρατό, δηλητηριάζει τις σινοαμερικανικές σχέσεις. Η Κίνα φαίνεται ότι διανύει μια περίοδο που φέρει ομοιότητες με την εποχή Μπους στις ΗΠΑ: γεράκια και σκληροπυρηνικοί έχουν κερδίσει έδαφος στην εσωτερική πολιτική σκηνή και χλευάζουν τους διπλωμάτες, θεωρώντας τους άβουλους και αναποφάσιστους.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_21/01/2011_429518
(21/01/2011)