ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ Η ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ SHELL

του Ανδρέα Πενταρά*

Επανηλειμμένα τονίσαμε σε προηγούμενη αρθρογραφία μας, ότι σ΄αυτή τη χώρα περισσεύει η λογιστική σκέψη αλλά λείπει παντελώς η στρατηγική σκέψη. Αυτή η ΄΄διαφορά δυναμικού΄΄ μεταξύ λογιστικής και στρατηγικής σκέψης, υπήρξε διαχρονικά, από συστάσεως της Δημοκρατίας, ένας από τους κυριώτερους λόγους της θλιβερής πορείας του εθνικού μας θέματος. Επιβεβαίωση αυτού του ελλείματος στρατηγικής σκέψης, αποτελεί η διαδικασία που ακολουθήθηκε στη προμήθεια φυσικού αερίου και η οποία κατέληξε στα πρόθυρα συμφωνίας με την Αγγλική εταιρεία Shell. Μια διαδικασία η οποία ορθά χαρακτηρίσθηκε από όλους άψογη, αφού τηρήθηκαν με ευλάβεια οι όροι εντολής της κυβέρνησης, η οποία όμως - συμφωνία- αντιστρατεύεται τα εθνικά συμφέροντα της Κύπρου. Και αντιστρατεύεται τα εθνικά συμφέροντα για τους εξής λόγους :


Πρώτον, είναι γνωστό ποιές χώρες μας υποστηρίζουν στο Συμβούλιο Ασφαλείας και στις οποίες καταφεύγει η κυβέρνηση μόλις ο ΓΓ του ΟΗΕ κουνήσει το δάκτυλό του για να μας υποδείξει κάτι. Η Γαλλία, η Ρωσία και η Κίνα. Ο λόγος, δεν είναι επειδή μας συμπαθούν λόγω του ωραίου καιρού που έχουμε, ή επειδή αγωνιζόμαστε για αρχές και αξίες κατά τον πρόεδρο Χριστόφια. Ο λόγος είναι επειδή η Κυπριακή Δημοκρατία διοχέτευσε εκατοντάδες εκατομύρια ευρώ σε κρατικές ή άλλες εταιρείες των χωρών αυτών τα τελευταία 25 χρόνια για αγορές οπλικών συστημάτων και μέσων. Και επειδή στις διεθνείς σχέσεις και πάντοτε στα πλαίσια εξυπηρέτησης των εθνικών συμφερόντων, τηρείται η αρχή της ανταποδοτικότητας, οι χώρες αυτές ανταποδίδουν, με τη στάση τους στο Συμβούλιο Ασφαλείας, την είσπραξη από τη Κύπρο των δισεκατομμυρίων αυτών. Από την Αγγλία όμως στην οποία κατέληξε ο διαγωνισμός για προμήθεια φυσικού αερίου, στην εταιρεία Shell, ύψους 5 περίπου δισεκατομυρίων ευρώ τι μπορούμε να περιμένουμε; Ή μήπως τόσο κοντόφθαλμη μνήμη έχουμε ώστε να αγνοούμε τις ΄΄γενναίες΄΄ πράξεις της Αγγλίας απέναντι στο Κύπριο φορολογούμενο ο οποίος καλείται να πληρώσει το ποσό αυτό;

Αφήνουμε τα πέτρινα χρόνια της Αγγλικής κατοχής. Το 1955 η Αγγλία ενέπλεξε τη Τουρκία στην υπόθεση της Κύπρου, μέσω της διάσκεψης του Λονδίνου, από την οποία η τελευταία είχε παραιτηθεί με τη συνθήκη της Λωζάνης του 1923. Στη διάρκεια του αγώνα της ΕΟΚΑ, μας βασάνισε, μας φυλάκισε, μας δολοφόνησε, μας κρέμασε και εμφύσησε στους Τ/Κ την ιδέα της διχοτόμισης. Μετά την ανεξαρτησία, η Αγγλία βοήθησε όσο μπορούσε στη πρώτη διχοτόμιση του 1963-64, ενώ το 1974, βοήθησε εμπράκτως και ποικιλοτρόπως τη Τουρκία στη κατάληψη του 37% του εδάφους της Κύπρου. Σε όλες τις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού, η Αγγλία τήρησε φιλοτουρκική στάση. Μέχρι σήμερα δεν αναγνωρίζει την Εθνική Φρουρά ως τον επίσημο στρατό της Δημοκρατίας, ενώ επιβάλλει εμπάργκο στις πωλήσεις στρατιωτικού υλικού στη Κύπρο, ακόμα και σε μικροανταλλακτικά οπλικών συστημάτων που αγόρασε η Κύπρος από άλλες χώρες και τα οποία έτυχε να έχουν ενσωματωμένα τέτοια υλικά από την Αγγλία. Αποτέλεσμα αυτού είναι να αχρηστεύονται ένα –ένα τα οπλικά συστήματα. Πέραν βέβαια των δεκάδων εκατομυρίων ευρώ που χρωστά η Αγγλία στη Κύπρο ως ενοίκια των Βρετανικών βάσεων, βάσει των συνθηκών εγκαθίδρυσης. Σ αυτή τη χώρα λοιπόν θα πάμε να ακουμπήσουμε τα δισεκατομύρια μας χωρίς καμιά απολύτως ανταπόδοση στο εθνικό μας θέμα ή άλλως πως; Η δικαιολογία που προβάλλουν οι κυβερνώντες ότι τάχα τηρήθηκαν άψογα οι διαδικασίες, μόνο οι αδαείς και οι αφελείς μπορούν να πιστέψουν. Δηλαδή, εάν στο διαγωνισμό που προκηρύχθηκε συμμετείχε και μια Τουρκική εταιρεία η οποία για λόγους σκοπιμότητας επιδοτείτο από το Τουρκικό κράτος ώστε να προσφέρει μικρότερη τιμή από αυτή της Shell, η Κυπριακή Δημοκρατία, τηρούσα τις άψογες διαδικασίες, θα επέλεγε τη Τουρκική εταιρεία για τη προμήθεια του φυσικού αερίου; Και εν πάσει περιπτώσει όταν μια χώρα θέτει την αποστεομένη λογιστική σκέψη και τη τυπολατρεία πάνω από το εθνικό συμφέρον, η χώρα αυτή δεν έχει ούτε παρόν ούτε μέλλον.

Δεύτερον, αν η κυβέρνηση διέθετε στρατηγική σκέψη, προτού προκηρύξει το διαγωνισμό για το φυσικό αέριο, έπρεπε να συνομιλήσει με το Ισραήλ το οποίο βρίσκεται στο τελικό στάδιο εξόρυξης του φυσικού αερίου από τα κοιτάσματα Ταμάρ και Λεβιάθαν. Μια συμφωνία μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ για τη προμήθεια της Κύπρου με Ισραηλινό φυσικό αέριο, πέραν της οικονομικής πτυχής που ασφαλώς θα ήταν πλεονεκτικότερη αυτής με τη Shell, προσφέρει τεράστια γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα στη Κύπρο και αποτελεί κατά την άποψή μας και τη μόνη προοπτική για εκμετάλλευση των γειτονικών Κυπριακών κοιτασμάτων φυσικού αερίου, ένα θέμα για το οποίο θα ασχοληθούμε με άλλο άρθρο.


*Υποστράτηγος ε.α.