Hürriyet
(22/5/2009)
Του Mehmet Ali Birand
Παρακολουθώντας, ως δημοσιογράφος, τις πολιτικές της Τουρκίας, υπάρχει ένα θέμα το οποίο συνεχώς με απασχολεί και στο οποίο ουδέποτε μπόρεσα να έχω μια απάντηση. «Αυτοί οι οποίοι μας κυβερνούν, γιατί δεν πραγματοποιούν τα κατάλληλα βήματα στην κατάλληλη στιγμή και γιατί άνευ λόγου και αιτίας μας κάνουν να περιερχόμαστε στην κατάσταση του θύματος;».
Συνεχώς, παρατηρούμε την ίδια σκηνή. Βήματα, τα οποία δεν πραγματοποιήθηκαν στην κατάλληλη στιγμή, μετά από ένα χρονικό διάστημα γυρίζουν ως μπούμερανγκ εναντίον μας. Εάν αντιμετωπίζετε ένα σημαντικό πρόβλημα και αναβάλετε μια απόφαση, η οποία πρέπει να ληφθεί σήμερα, τότε ανοίγετε και το δρόμο ώστε η υπόθεση αυτή να μετατραπεί σε γάγγραινα.
Εάν, πάλι, μέσα σε αυτή βάλετε και άλλους, τότε τα πάντα περιπλέκονται. Όταν, πάλι, αποφασίσετε να λάβετε την απόφαση, ως δια μαγείας βλέπετε ότι δεν μπορείτε να εξασφαλίσετε το ποθούμενο αποτέλεσμα. Διότι έχετε καθυστερήσει πολύ. Και υποχωρήσεις θα έχετε κάνει και μεγάλη προσπάθεια θα έχετε καταβάλει, χωρίς ωστόσο να υπάρξει αποτέλεσμα. Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Το πλέον ενδεικτικό είναι το κουρδικό πρόβλημα.
Χρόνια ολόκληρα αντισταθήκαμε, ξεγελώντας τους εαυτούς μας με το απόφθεγμα «δεν διαμελίζουμε τη χώρα». Αργότερα, ήρθε η μέρα εκείνη που φθάσαμε στο σημείο να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτε.
Τώρα, ζούμε την ίδια κατάσταση και στο θέμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Είναι απίστευτο. Πάνω στην Υφήλιο ζουν 300 εκατομμύρια Ορθόδοξοι. Τα 250 εκατομμύρια εξ αυτών ζουν στη Ρωσία.
Το θρησκευτικό κέντρο αυτού του μεγάλου κόσμου είναι το Πατριαρχείο, το οποίο βρίσκεται στο Φανάρι, το οποίο εμείς παραγκωνίζουμε και υποβαθμίζουμε, ο δε θρησκευτικός τους ηγέτης είναι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Στη Σχολή πρέπει να εκπαιδεύονται θρησκευτικοί ηγέτες και ιερείς που θα διευθύνουν τις Εκκλησίες στα 300 εκατομμύρια του ορθόδοξου κόσμου. Ας το θέσουμε διαφορετικά: Εφόσον το Πατριαρχείο κυριαρχεί πάνω στον ορθόδοξο κόσμο, τότε η Θεολογική Σχολή της Χάλκης είναι εκείνη που εκπαιδεύει τους θρησκευτικούς λειτουργούς των Ορθοδόξων.
Εμείς τη Σχολή αυτή την κλείσαμε το 1971 με το αιτιολογικό «της ιδιωτικοποίησης των Ανώτατων Ειδικών Σχολών». Στην πραγματικότητα, τα αίτια ήταν δύο: Το ένα ήταν η παρεμπόδιση λειτουργίας Ανώτατων Σχολών εκ μέρους Ευαγών Ιδρυμάτων που ανήκαν σε διάφορες μουσουλμανικές αιρέσεις, το δεύτερο αίτιο ήταν ότι η Ελλάδα δεν έδειχνε το απαιτούμενο ενδιαφέρον στους “Τούρκους” της δυτικής Θράκης.
Επί 38 χρόνια κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Στην Τουρκία οι ανώτατες σχολές των αιρέσεων εξαπλώθηκαν σαν μανιτάρια. Η Ελλάδα εντάχθηκε στην Ε.Ε. και οι “Τούρκοι” της δυτικής Θράκης, ως πολίτες της Ε.Ε., απέκτησαν όλα τα δικαιώματά τους. Εμείς, όμως, ακόμη δεν μπορούμε να ανοίξουμε τη Θεολογική Σχολή. Η αιτιολογία είναι άκρως κωμική.
Η κυβέρνηση του ΑΚΡ, και ιδίως το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας, επανειλημμένως δήλωσαν ότι θέλουν να ανοίξουν τη Σχολή. Όμως, υπογείως αναφέρουν ότι συνεχίζεται η αντίρρηση του Γενικού Επιτελείου, ενώ παράλληλα δείχνουν να διστάζουν και από τη σκληρή αντίδραση των κομμάτων CHP και MHP. Η Τουρκία από τη μια πλευρά πριονίζει αδίκως το κλαδί, στο οποίο κάθεται, και από την άλλη καταπατεί τις διεθνείς συμφωνίες. Πριονίζουμε το κλαδί που καθόμαστε, διότι παίζουμε το παιχνίδι των ανεγκέφαλων που λένε ότι «θα ιδρυθεί ένα νέο Βατικανό και οι Ρωμιοί θα διαμελίσουν τη χώρα». Με τον τρόπο αυτό, δείχνουμε την εικόνα μιας χώρας, η οποία ασκεί πίεση τους Ορθόδοξους και η οποία αντιτίθεται στην ελευθερία της θρησκείας.
Πριονίζουμε το κλαδί που καθόμαστε, διότι παρεμποδίζουμε την κατάρτιση στην Τουρκία των θρησκευτικών ηγετών εκείνων, οι οποίοι θα διοικήσουν μια μέρα τον ορθόδοξο κόσμο. Έτσι, θα έρθει η μέρα που θα αφήσουμε την Εκκλησία στους θρησκευτικούς ηγέτες, που θα εκπαιδεύονται στη Ρωσία.
Πριονίζουμε το κλαδί που καθόμαστε, διότι έναν θρησκευτικό ηγέτη και σύμμαχό μας, σαν τον Βαρθολομαίο, τον εξοστρακίζουμε.
Ο κατάλογος αυτός μπορεί να επιμηκυνθεί. Από όποιο σημείο και εάν το εξετάσουμε, στο θέμα της Θεολογικής Σχολής η κυβέρνηση, την οποία έχουμε, είναι ανεπαρκής. Θα το δείτε, θα έρθει η μέρα εκείνη, που λόγω της δικής μας οκνηρίας οι ξένες δυνάμεις θα επέμβουν στο θέμα αυτό και θα μας πατήσουν στο λαιμό.
Έτσι θα μετατραπούμε σε μια χώρα, η οποία θα έχει σκύψει τον αυχένα στις πιέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι που καταθέτουν τις απόψεις τους να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να διευκολύνεται ο διάλογος. Μηνύματα τα οποία προσβάλλουν τον συγγραφέα του άρθρου, υβριστικά μηνύματα ή μηνύματα εκτός θέματος θα διαγράφονται. Προτιμήστε την ελληνική γλώσσα αντί για greeklish.