The Korean War

Bruce Cumings
The Korean War
Random House, 2010

Του Dwight Garner
The New York Times Book Review

Η Βόρεια Κορέα, όπως και η Κούβα, είναι μια χώρα όπου ο χρόνος έχει παγώσει, μια χώρα που βρίσκεται εκτός του δικτύου της νεωτερικότητας. Είναι ένα μέρος όπου δεν τελείωσε ποτέ ο Ψυχρός Πόλεμος, όπου η παράνοια καταγράφεται και λουστράρεται καθημερινά. Ο Ψυχρός Πόλεμος της Κορέας εξακολουθεί να εξάπτεται. Ενδεικτικό είναι το ότι πριν τέσσερις μήνες, βυθίστηκε ένα πολεμικό πλοίο της Νότιας Κορέας, και μια διεθνής ερευνητική ομάδα, υπό νοτιοκορεάτικη ηγεσία, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Βόρεια Κορέα ήταν υπεύθυνη.
Εδώ έχουμε ένα βιβλίο που η Αμερικανική ηγεσία ίσως να ελπίζει ότι ο κόσμος δεν θα διαβάσει: το “Korean War” του Bruce Cumings, μια ισχυρή αναθεωρητική ιστορία της παρέμβασης της Αμερικής στην Κορέα. Κάτω από τον ήπιο τίτλο του, το βιβλίο του Cumings είναι μια επίθεση, που προκαλεί ντροπή στην ηθική συμπεριφορά της Αμερικής κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας, μια σύγκρουση που ο ίδιος λέει ότι δεν ενθυμείται σωστά. Είναι ένα βιβλίο που τοποθετεί τον αντι-αμερικανισμό των βορειοκορεατών ηγετών σε ένα ιστορικό πλαίσιο που δείχνει κατανόηση.
Στο σύντομο νέο του βιβλίο, ο Bruce Cumings, αντικρούει μια σειρά από μύθους για τον πόλεμο. Οι Αμερικανοί πρέπει να ξεπεράσουν την ιδέα, λέει ο Cumings, ότι ο Πόλεμος της Κορέας ήταν μια «ξεχωριστή, έγκλειστη» ιστορία που ξεκίνησε το 1950, όταν οι ΗΠΑ παρενέβησαν για να βοηθήσουν την ώθηση του κομμουνιστικού βορρά εκτός του νότιου μέρους της Κορέας, και ολοκληρώθηκε το 1953, όταν ο πόλεμος έφτασε σε αδιέξοδο. Οι ΗΠΑ πέτυχαν την αναχαίτιση, ιδρύοντας μια αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη 2,5 μιλίων που εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά απέτυχε οικτρά στον πόλεμο για το βορρά, μια απόπειρα αποτροπής των κομμουνιστών.

Ο Cumings υποστηρίζει ότι ο Πόλεμος της Κορέας ήταν ένας εμφύλιος πόλεμος με μακριές, ιστορικά μπερδεμένες ρίζες, στον οποίο η Αμερική έχωσε τη μύτη της. Σημειώνει ότι ο πόλεμος ήταν «φοβερά βρώμικος». Από την άποψη της σφαγής των αμάχων, δηλώνει, «ο δήθεν δημοκρατικός μας σύμμαχος ήταν ο χειρότερος παραβάτης, σε αντίθεση με την αμερικανική εικόνα των βορειοκορεατών ως σατανικοί τρομοκράτες». Ο Cumings παρομοιάζει τον αδιάκριτο αμερικανικό βομβαρδισμό της Βόρειας Κορέας με γενοκτονία.
Ανάμεσα στα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε για τη συμπεριφορά της Βόρειας Κορέας τότε και τώρα, γράφει ο Cumings, είναι η πολύχρονη εχθρότητα μεταξύ της Κορέας και της Ιαπωνίας. Η Ιαπωνία, μεταξύ άλλων, πήρε την Κορέα ως αποικία το 1910, με την ευλογία της Αμερικής, και αντικατέστησε την κορεατική γλώσσα με την ιαπωνική. Η Βόρεια Κορέα έχει αισθήματα πικρίας και φόβου προς την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ. Παράλληλα, θα κάνει ό, τι μπορεί για να μείνει έξω από τα χέρια της Νότιας Κορέας, όπου οι ηγέτες έχουν μακροχρόνιους ιστορικούς δεσμούς με την Ιαπωνία.

Ο Cumings, στο “Korean War”, αναφέρεται λεπτομερώς στις φρικαλεότητες του βορρά, και αναγνωρίζει ότι «η σημερινή πολιτική πρακτική της Βόρειας Κορέας είναι καταδικαστέα». Αλλά λέει ότι βλέπουμε αυτή τη χώρα μέσω μιας «ανατολικής μισαλλοδοξίας», βλέποντας μόνο τις νοσηρές της ιδιότητες. Υποστηρίζει οτι λανθασμένα της βάζουμε την ετικέτα της σταλινικής χώρας.

Φέτος είναι η 60ή επέτειος της συμβατικής έναρξης του Πολέμου της Κορέας. Ακόμα και από τη μακρινή αυτή την πλεονεκτική θέση, ο Cumings γράφει, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά δυσάρεστα γεγονότα που οι Αμερικανοί δεν έχουν μάθει για αυτόν τον πόλεμο, «αλήθειες που οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν γνωρίζουν και ίσως δεν θέλουν να ξέρουν, αλήθειες μερικές φορές τόσο συγκλονιστικές που είναι δυσκολοχώνευτες για τον αμερικανικό αυτοσεβασμό». Το βιβλίο του είναι ένα πικρό χάπι, μια όντως αφυπνιστική διόρθωση.