Ινδία

Βιομετρικά στοιχεία 100 εκατ. ανθρώπων

Της Lydia Polgreen
The New York Times

Ο Ανκατζί Μπάι Γκανγκάρ, μικροκαλλιεργητής 49 ετών, περιμένει στην ουρά. Κάθεται μπροστά στο κομπιούτερ –για πρώτη φορά στη ζωή του– και ο υπάλληλος καταγράφει το όνομα, την ημερομηνία γέννησης και τη διεύθυνσή του. Στη συνέχεια ακουμπάει τα σκληρά του δάχτυλα στην πράσινη επιφάνεια του σκάνερ που «φωτογραφίζει» τα δακτυλικά του αποτυπώματα. Έπειτα ένα άλλο μηχάνημα φωτογραφίζει τις ίριδες των οφθαλμών του. Η διαδικασία ολοκληρώνεται. Τα βιομετρικά στοιχεία αποθηκεύονται στον σκληρό δίσκο.

Σε μερικές ημέρες, ο Γκανγκάρ θα λάβει ένα δωδεκαψήφιο αριθμό, πρώτη επίσημη απόδειξη της ύπαρξής του. Από εδώ και πέρα, η ταυτότητά του θα αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε σημείο της Ινδίας με τη βοήθεια του αριθμού και του δακτυλικού αποτυπώματος. Έτσι, θα μπορεί να εισπράττει το βοήθημα της πρόνοιας, να ανοίγει τραπεζικό λογαριασμό ακόμα και να αποκτά νέο αριθμό κινητού τηλεφώνου.

Η Ινδία προσπαθεί να δημιουργήσει τη μεγαλύτερη βάση βιομετρικών δεδομένων, στην οποία θα περιέχονται τα στοιχεία του 1,2 δισεκατομμυρίου πολιτών της.

Η χρήση της τεχνολογίας θα επιτρέψει στην ινδική κυβέρνηση να βελτιώσει τους εντελώς αναποτελεσματικούς γραφειοκρατικούς μηχανισμούς, αλλά τα οφέλη θα είναι γενικότερα.

Ο δωδεκαψήφιος αριθμός, λένε οι εμπνευστές του συστήματος, θα διευκολύνει σημαντικά στην εσωτερική μετανάστευση, που είναι εντελώς απαραίτητη σε κάθε αναπτυσσόμενη οικονομία. Επίσης, η καταγραφή των κατοίκων θα περιορίσει τη διαφθορά, που οδήγησε τις τελευταίες εβδομάδες εκατομμύρια Ινδούς στους δρόμους. Οι επιδέξιοι δεν θα μπορούν πλέον να καταχρώνται τα επιδόματα των πολιτών.

Χάρη στο σύστημα Ααντχαάρ, θα είναι δυνατή η επιβεβαίωση της ταυτότητας κάθε Ινδού πολίτη, σε όποια γωνιά της χώρας κι αν βρίσκεται, μέσα σε οκτώ δευτερόλεπτα. Το Ααντχαάρ, εξάλλου, είναι το πρώτο σύστημα που αναγνωρίζει κάθε Ινδό πολίτη ως άτομο και όχι ως μέλος κάποιας ομάδας, οικογένειας ή κάστας.

Μπορεί να έχει πολλά θετικά η ινδική προσπάθεια, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί έμμεση αναγνώριση της αποτυχίας της χώρας να βοηθήσει οικονομικώς αδυνάμους να βγουν από τη φτώχεια τους. Αν και η Ινδία είναι η δεύτερη ταχύτερα αναπτυσσόμενη χώρα του κόσμου, 400 εκατομμύρια Ινδοί ζουν κάτω από το επίπεδο της φτώχειας. Παρά τον υποσιτισμό εκατομμυρίων κατοίκων, εκατοντάδες τόνοι σιτηρών σαπίζουν στις κρατικές αποθήκες ή πωλούνται στις ιδιωτικές αγορές, πολύ πριν φτάσουν στα στόματα των πεινασμένων. Τα ολοκαίνουργα σχολεία μένουν άδεια επειδή οι καλοπληρωμένοι δάσκαλοι δεν εμφανίζονται ποτέ (και δεν τιμωρούνται).

Πολλοί πιστεύουν ότι η τεχνολογία θα λύσει αυτά τα προβλήματα βοηθώντας τον απλό πολίτη να έρθει σε άμεση επαφή με τις κρατικές υπηρεσίες χωρίς την παρέμβαση των τοπικών αξιωματούχων.

Πρόκειται για ένα τιτάνιο εγχείρημα. Η ινδική βάση δεδομένων θα είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερη από αυτήν του προγράμματος US-Visit που περιέχει τα βιομετρικά στοιχεία 100 εκατομμυρίων ανθρώπων. Όταν ολοκληρωθεί το ινδικό πρόγραμμα θα διαθέτει 1,2 δισεκατομμύρια δακτυλικά αποτυπώματα και 2,4 δισεκατομμύρια ίριδες.

Όμως, δεν είναι όλοι υπέρμαχοι της προσπάθειας. Πολλοί Ινδοί πιστεύουν ότι η ηλεκτρονική καταγραφή των πολιτών θα εξελιχθεί σε τρομερό εφιάλτη, καθώς η χώρα δεν διαθέτει νομικό πλαίσιο ικανό να προστατεύσει προσωπικά δεδομένα ή πληροφορίες. Άλλοι θεωρούν ότι είναι υπερβολικά ακριβό ή ακόμα και περιττό, αφού υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για τον έλεγχο της διαφθοράς.

Όπως λέει ο κύριος Τζαλίλ από το Ουτάρ Πραντές, που μόλις τέλειωσε τη διαδικασία, «το Ααντχαάρ θα μου δώσει μία ταυτότητα. Θα δείξει ότι είμαι άνθρωπος, ότι ζω σε αυτόν τον πλανήτη, ότι είμαι Ινδός».